Założenia do klastra

Według M.E. Portera w oparciu o kryterium 
geograficzne tworzą się skupiska firm, które 
są powiązane poprzez działanie w 
pokrewnych sektorach, mających powiązania 
poprzez inne organizacje, często w 
poszczególnych dziedzinach konkurujących 
między sobą, ale również współpracujących. 
Wspólna lokalizacja, określona polityka 
realizowana na zasadach dobrowolności 
stwarza tzw. efekt synergii. 

Definicje klastra koncentrują się na 

obszarze geograficznym i działaniem w 

ramach danego sektora lub branży.

    Branża to ogół firm wytwarzających wyroby 

zaspokajające określone, podobne potrzeby odbiorców. 
Obejmuje ona łącznie produkty komplementarne oraz 
substytucyjne. Branża określana bywa potocznie 
terminem zastępczym „sektor”. Natomiast nie jest to 
poprawne określenie. Sektor to część branży, w skład 
którego wchodzą przedsiębiorstwa produkujące wyroby 
lub świadczące usługi o podobnym przeznaczeniu i 
sprzedające je na tym samym geograficznie 
wyodrębnionym rynku. Innymi słowy zdefiniowanie 
sektora wymaga: wyodrębnienia produktowego oraz 
wyodrębnienia geograficznego.

Klaster

Geograficzne 

skupisko 

wzajemnie 

powiązanych 

firm, 

dostawców, 

przedsiębiorstw 

działających 

w  pokrewnych  sektorach.  Firmy  działające  w 
ramach  klastra  konkurują  ze  sobą,  ale 
znajdują  także  obszary  współpracy.  Klastry 
łączone 

są 

bezpośrednio 

z 

rozwojem 

regionów  i  lokalnymi  produktami  oraz 
stanowią ich znak rozpoznawczy.

Przykłady  polskich  inicjatyw  klastrowych: 
„Kotły Pleszewskie”, „Pomidor Sandomierski”, 
itd

Współczesne postrzeganie klastra, to 

także takie pojęcia jak: 

grono (Olesiński, Predygier 2002; 
Dziemianowicz, Olejniczak 2002), 
kompleks przemysłowy (Domański 
1997), 
skupiska (Markowski 1999), 
lokalne systemy produkcji 
(Jewtuchowicz 1997), 
kiść (Okoń-Horodyńska 1998).