Harmonogram

pracy

w sektorze

odchowu

i tuczu

Sektor odchowu prosiąt

odsadzonych

• Jest to przejściowy okres trwający najczęściej

do 2 tygodni, decyduje się wtedy o dalszym

przeznaczeniu prosiąt. Za kryterium

decydującym o odsadzeniu uważa się nie tyle

wiek, ile masę ciała, która nie powinna być

mniejsza niż 5 kg.

• Prosięta podczas odsadzania powinny pozostać

w kojcu porodowym a jeśli są przenoszone to

do pomieszczenia o takiej samej albo nawet

wyższej temperaturze (23-24 st. C).

W odchowalniach do jednego kojca najlepiej

przenieść zwierzęta z tego samego miotu.

Przy łączeniu miotów odsadzane prosięta

należy przydzielać do poszczególnych grup

lub kojców uwzględniając przede wszystkim

wagę i wyrównanie zwierząt. Utrzymywanie

prosiąt mniejszych lub odstających w

jednej grupie z większymi może wywołać

agresję u zwierząt. Większe sztuki szybko

opanowują dostęp do koryta lub karmidła,

co powoduje spadek pobierania paszy i

słabszy rozwój małych prosiąt.

• Na sztukę w tym okresie należy

przewidzieć 0.37 m2 powierzchni kojca

w którym nie należy umieszczać więcej

niż 12 prosiąt.

• Kojce powinny być wyposażone w

automat do żywienia lub koryto i

najlepiej automatyczne poidło.

• Zasadą jest utrzymanie przez kilka dni

po odsadzeniu ilości paszy na tym

samym poziomie co przed odsadzeniem.

Zajęcia wykonywane

sporadycznie

• Comiesięczna rutynowa kontrola

weterynaryjna.

• Zabiegi profilaktyczne:

Szczepienia:

-preparatami żelazowymi- zaraz po

odsadzeniu od lochy,
-przeciwko różycy- 10-12 tydzień życia,

Odrobaczanie- 10-12 tydzień życia

Zajęcia wykonywane

sporadycznie c.d.

• Przed wprowadzeniem nowej grupy

prosiąt konieczne jest zdezynfekowanie

pomieszczenia.

• Kontrolowanie masy ciała- co miesiąc
• Formowanie grup technologicznych

według kryterium masy ciała- 8 tydzień

(wstępna selekcja)

• Sprawdzanie stanu technicznego kojców,

urządzeń elektrycznych, wentylacji itp.

• Przenoszenie chorych świń do izolatek.

Zajęcia rutynowe

• Karmienie- w zależności od technologii chowu ale

standardowo 2 razy dziennie np. godz. 6.00 i 18.00

(konieczność przestrzegania pór karmienia z

dokładnością do pół godziny).

• Pojenie w przypadku braku poideł automatycznych.

• Dorzucanie słomy i wyrzucanie obornika (również

uzależnione od technologii chowu; w przypadku

utrzymania bezściołowego czynności te nie są

wykonywane).

• Sprawdzanie czystości żłobów

i poideł.

• Obserwacja zachowań i wyglądu

zewnętrznego świń.

• Kontrola temperatury, stopniowe

obniżanie jej do 20 st.C.

Sektor tuczu

• Tuczniki- zwierzęta od 4 miesiąca życia,

tuczone do określonej masy ciała, w

zależności od rodzaju tuczu, a następnie

przeznaczane na ubój ( 40 – 120 kg, dobowe

przyrosty asy ciała – 700-800g ).

• Tuczem świń nazywamy taki sposób żywienia,

który pozwala na uzyskanie największych

ilości określonych produktów rzeźnych o

najlepszej jakości ( mięso chude lub

przetłuszczone, słonina). Celem tuczu jest

więc przetwarzanie podawanych zwierzęciu

pasz na mięso i tłuszcz.

Rodzaje tuczu

a) wczesny:
mięsny (porkerów, bekonowy, szynkowy)
tłuszczowo-mięsny,
b) późny:
mięsno-słoninowy
słoninowy

• Tucz wczesny intensywny

Tucz mięsny:
tucz porkerów – ubijanie tuczników o masie poniżej 84kg, dostarczają młodej

wieprzowiny,

tucz bekonowy – wiek tuczników ok. 6m-cy, masa 86-94kg, przeznaczone na bekon

( na ten tucz przeznacza się prosięta o masie 25-30kg w wieku 12-13 tygodni, po

rodzicach ras mięsnych o umaszczeniu białym )

tucz szynkowy – to przedłużenie bekonowego do masy ciała 100kg ( świnie ras

mięsnych, umaszczenie białe lub kolorowe )

Tucz tłuszczowo-mięsny ( w zależności od stosowanej paszy nazywany

ziemniaczanym, buraczanym, zbożowym ) – tuczniki do 110 kg na potrzeby

rynku wewnętrznego, mięso do bezpośredniego spożycia i do wyrobu wędlin

• Tucz późny ekstensywny

Tucz mięsno-słoninowy – tuczniki do 150 kg, uzyskanie dużej ilości tłuszczu i

słoniny,

Tucz słoninowy – przeznacza się jedynie wybrakowane z rozrodu lochy i knury, u

których proces wzrostu został już całkowicie zakończony, knury można ubijać 2

m-ce po wykastrowaniu, dotuczanie najlepiej przeprowadzać jesienią i zimą, gdy

jest nadmiar okopowych, wykorzystuje się wtedy naturalną zdolność świń do

gromadzenia zapasów

Tuczarnia

• warchlaki w wadze około 30 kg trafiają do tuczarni,

• przebywają one w kojcach grupowych po 30-40 sztuk,

nie powinno się przekraczać 50 – 70 sztuk na jeden

kojec,

• przegrody powinny być pełne, co ogranicza szerzenie

się chorób,

• powierzchnia posadzki przypadająca na jednego

tucznika wynosi 0,8-1m2,

• tuczniki powinny być karmione przy użyciu automatów

paszowych, tak dobranych, aby każde zwierze miało

swobodny dostęp do paszy i wody,

• temperatura w tym pomieszczeniu wynosi 18oC i jest

regulowana w sposób elektroniczny przy użyciu

wentylatorów i sterowników,

• odpowiednia wilgotność,

• ruch powietrza nie powinien przekraczać 0,2 m/s,

• tuczniki po osiągnięciu wagi 95-100 kg kierowane są na

ubój do określonych zakładów mięsnych prowadzących

skup

Przykładowy projekt

tuczarni

Bardzo istotne są parametry termiczno-wilgotnościowe, ich
przestrzeganie zapobiega chorobom. Przy wprowadzaniu zwierząt do
tuczarni temperatura powinna być 2 st.C wyższa niż w obiekcie, z
którego są przeprowadzane ( ogranicza to stres, biegunki ).

Zajęcia wykonywane

sporadycznie

• Zabiegi profilaktyczne:
odrobaczanie ( zaraz po

wprowadzeniu do sektora ),

szczepienie przeciw różycy

i cirkowirozie świń(także
zaraz po wprowadzeniu)

• Podwyższenie temperatury w tuczarni

przed wprowadzeniem warchlaków,

• Dezynfekcja kojców,

• Kontrola masy ciała i tworzenie grup

technologicznych,

• Kontrola stanu technicznego urządzeń

(wentylatory, oświetlenie, ogrzewanie)

Zajęcia wykonywane

sporadycznie c.d.

• Kastracja wybrakowanych knurów

przeznaczonych do uboju,

• Sprawdzenie stanu zdrowia, wyglądu

( czystość, brak pasożytów skóry) przed

odstawą,

• Przemieszczanie chorych świń do izolatek

• Zaprzestanie karmienia zwierząt

przeznaczonych do sprzedaży na 12h przed

wprowadzeniem na wagę, a pojenia na 6h

przed ze względu na potrącanie cen

przekarmionych przed transportem zwierząt, a

także zwiększenie ryzyka upadków

śmiertelnych w czasie transportu,

Zajęcia rutynowe

• Karmienie i pojenie do woli (zatem konieczność

codziennego zadawania paszy lub
kontroli automatów paszowych),

• Dorzucanie słomy w chowie ściołowym,

• Codzienna obserwacja zachowania i

wyglądu zewnętrznego,

• Kontrola temperatury w tuczarni,

• Zapalenie światła na min. 8 godzin

dziennie, intensywność sztucznego
oświetlenia powinna odpowiadać
intensywności naturalnego w
godz. 9:00-17:00 ( zabroniony jest
odchów w ciemności )

Dziękujemy za uwagę

Magdalena Bal

Bernadetta Belniak