Tezy
1. Organizacja zarządzania kryzysowego w
Polsce
2. Narodowy System Pogotowia Kryzysowego
3. Organizacja zarządzania kryzysowego na
szczeblu wojewódzkim i powiatowym
4. Zasady zarządzania bezpieczeństwem w
warunkach kryzysu wewnętrznego
5. Centrum Powiadamiania Ratunkowego jako
element nowoczesnego zarządzania i
koordynacji działań w sytuacjach
kryzysowych
Literatura
Bezpieczeństwo narodowe Polski w XXI wieku,
Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa, 2006
(praca zbiorowa);
Obrona narodowa w tworzeniu bezpieczeństwa
III RP, Podręcznik dla studentek i studentów,
Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa, 2003
(praca zbiorowa);
Strategia bezpieczeństwa narodowego RP, 2007
r.
Wiśniewski B., Obronność państwa a obszar
odpowiedzialności resortu spraw
wewnętrznych i administracji, MSWiA,
Warszawa, 2005,
Wolanin J., Zarys teorii bezpieczeństwa
obywateli, Ochrona ludności na czas pokoju,
Warszawa, 2005;
Zaspokajanie potrzeb wojennych resortu spraw
wewnętrznych i administracji, Materiały
pokonferencyjne, MSWiA, Warszawa, 2005.
Dawidczyk A., zarządzanie strategiczne
bezpieczeństwem: teoria, praktyka,
dydaktyka, Wyd. WSH-E, Łódź, 2006;
Koziej S., Między piekłem a rajem: szare
bezpieczeństwo na progu XXI wieku, Wyd.
Adam Marszałek, Toruń, 2006;
Tyrała P., Zarządzanie kryzysowe: ryzyko,
bezpieczeństwo, obronność, Wyd. Adam
Marszałek, Toruń, 2003;
Dąbrowski M., Działania Policji podczas
niebezpiecznego zbiorowego naruszenia
porządku publicznego, Wyd. WSPol.,
Szczytn, 2004;
Procedury postępowania Policji w zakresie
taktyki działania i dowodzenia Oddziałami
Policji w przypadku zagrożeń naruszenia
porządku publicznego lub zbiorowego
zakłócenia porządku, KGP, Warszawa 2000;
Słownik terminów z zakresu bezpieczeństwa
narodowego, AON, Warszawa, 2002;
Ura E., Ura E., Prawo administracyjne, Wyd.
Prawnicze LexisNexis, Warszawa, 2004 i
nowsze;
Zarządzanie bezpieczeństwem na poziomie
lokalnym, Edura (SGSP), Warszawa, 2002;
Kitler W. [red.], Obrona Cywilna
(niemilitarna) w obronie narodowej III RP,
Wyd. AON, Warszawa, 2001;
Samoorganizacja społeczeństwa na
rzecz bezpieczeństwa powszechnego,
Wyd. AON, Warszawa, 2000;
Skoczylas J.J., Prawo ratownicze,
LexisNexis, Warszawa, 2007;
Zarządzanie bezpieczeństwem na
poziomie lokalnym, Edura (SGSP),
Warszawa, 2002;
Akty prawne
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2
kwietnia 1997 r.
Ustawa z dnia 26 kwietnia 2007 r. o
zarządzaniu kryzysowym, Dz.U. 07.89.590;
Ustawa z dnia 18. 04.2002 r. o stanie klęski
żywiołowej, Dz.U. 02.62.558 ze zmianami;
Ustawa z dnia 21 listopada 1967 r. o
powszechnym obowiązku obrony
Rzeczypospolitej Polskiej, Dz.U.04.241.2416
ze zmianami;
Ustawa z dnia 05.06.1998 r. o administracji
rządowej w województwie, Dz.U. 98.91.577
ze zmianami;
Ustawa z dnia 05.06.1998 r. o samorządzie
województwa, tekst jednolity Dz.U.
01.142.1590 ze zmianami;
Ustawa z dnia 7 kwietnia 1989r. Prawo o
stowarzyszeniach, tekst jednolity
Dz.U.01.79.855 ze zmianami;
Ustawa z dnia 24 kwietnia 2003 r. o
działalności pożytku publicznego i o
wolontariacie.
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 kwietnia
2004 roku w sprawie przygotowania systemu
kierowania bezpieczeństwem narodowym,
Dz.U.04.98.978;
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 21 września
2004 r. w sprawie gotowości obronnej państwa,
Dz.U.04.219.2218;
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 13 stycznia
2004 r. w sprawie ogólnych zasad wykonywania
zadań w ramach powszechnego obowiązku
obrony, Dz.U.04.16.152;
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 września
1993 r. w sprawie powszechnej samoobrony
ludności, Dz.U.93.91.421;
• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 25 czerwca
2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania
szefa obrony cywilnej kraju, szefów obrony cywilnej
województw, powiatów i gmin, Dz.U.02.96.850;
• Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu
z dnia 27 czerwca 2002 r. w sprawie rodzajów szkół,
których uczniowie podlegają obowiązkowi odbywania
przysposobienia obronnego oraz organizacji jego
odbywania, Dz.U.02.113.987;
• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5 października
2004 r. w sprawie świadczeń osobistych na rzecz
obrony w czasie pokoju, Dz.U.04.229.2307.
• Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i
Administracji z dnia 26 września 2002 r. w sprawie
odbywania służby w obronie cywilnej, Dz.U.02.169.1391;
• Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu oraz
Ministra Zdrowia z dnia 2 października 2003 r. w sprawie
sposobu przeprowadzania przysposobienia obronnego
studentów i studentek, Dz.U.03.174.1686;
• Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i
Administracji z 29 grudnia 1999r. w sprawie szczegółowych
zasad organizacji krajowego systemu ratowniczo –
gaśniczego, Dz.U.99.111.1311 ze zmianami;
• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20.02.2003 r. w
sprawie szczegółowych zasad udziału pododdziałów i
oddziałów SZ RP w zapobieganiu skutkom klęski żywiołowej
lub ich usuwaniu, Dz.U. nr 41, poz. 347
• Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i
Sportu z dnia 27 czerwca 2002 r. w sprawie
rodzajów szkół, których uczniowie podlegają
obowiązkowi odbywania przysposobienia obronnego
oraz organizacji jego odbywania, Dz.U.02.113.987;
• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5
października 2004 r. w sprawie świadczeń
osobistych na rzecz obrony w czasie pokoju,
Dz.U.04.229.2307.
• Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i
Administracji z dnia 26 września 2002 r. w sprawie
odbywania służby w obronie cywilnej,
Dz.U.02.169.1391;
• Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu
oraz Ministra Zdrowia z dnia 2 października 2003 r. w
sprawie sposobu przeprowadzania przysposobienia
obronnego studentów i studentek, Dz.U.03.174.1686;
• Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i
Administracji z 29 grudnia 1999r. w sprawie
szczegółowych zasad organizacji krajowego systemu
ratowniczo – gaśniczego, Dz.U.99.111.1311 ze
zmianami;
• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20.02.2003 r. w
sprawie szczegółowych zasad udziału pododdziałów i
oddziałów SZ RP w zapobieganiu skutkom klęski
żywiołowej lub ich usuwaniu, Dz.U. nr 41, poz. 347
Podstawowe pojęcia
SYTUACJA KRYZYSOWA
Sytuacja będąca następstwem zagrożenia i
prowadząca w konsekwencji do zerwania
lub
znacznego
osłabienia
więzów
społecznych przy równoczesnym poważnym
zakłóceniu w funkcjonowaniu instytucji
publicznych, jednak w takim stopniu, ze
użyte środki niezbędne do zapewnienia lub
utrzymania bezpieczeństwa nie uzasadniają
wprowadzenia
żadnego
ze
stanów
nadzwyczajnych
3
3
Ustawa o zarządzaniu kryzysowym
Podstawowe pojęcia
ZARZĄDZANIE KRYZYSOWE
Działalność organów administracji publicznej
będąca elementem kierowania
bezpieczeństwem narodowym, która polega
na zapobieganiu sytuacjom kryzysowym,
przygotowaniu do przejmowania nad nimi
kontroli w drodze zaplanowanych działań,
reagowaniu w przypadku wystąpienia
sytuacji kryzysowych oraz na odtwarzaniu
infrastruktury lub przywróceniu jej
pierwotnego charakteru.
Podstawowe pojęcia
NARODOWY SYSTEM POGOTOWIA
KRYZYSOWEGO
Realizowane przez organy administracji
rządowej oraz siły Zbrojne RP zadania i
procedury mające na celu zapobieganie
sytuacjom kryzysowym, przygotowanie do
przejmowania nad nimi kontroli w drodze
zaplanowanych działań oraz reagowanie w
przypadku
wystąpienia
sytuacji
kryzysowych
System zarządzania kryzysowego
System zarządzania kryzysowego w
Polsce
zapewnia
utrzymanie
gotowości i podejmowanie działań
organów administracji publicznej do
przeciwdziałania
zagrożeniom
kryzysowym w czasie pokoju, w
stanach nadzwyczajnych, w czasie
wojny.
Ustawa o zarządzaniu kryzysowym
z dnia 26 kwietnia 2007 r.
Rada Ministrów
terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej
w przypadkach niecierpiących
zwłoki minister właściwy do
spraw wewnętrznych
(z powiadomieniem prezesa RM)
Rządowy Zespól
Reagowania
Kryzysowego
Organ opiniodawczo-doradczy
właściwy w sprawach:
- inicjowania;
- koordynowania działań –
w zakresie zarządzania
kryzysowego
Ustawa o zarządzaniu kryzysowym
z dnia 26 kwietnia 2007 r.
Wojewoda
Terytorium
województwa
Zadania wykonywane
są przy pomocy urzędu
wojewódzkiego oraz
zespolonych służb,
inspekcji i straży
Wojewódzki Zespół
Zarządzania Kryzysowego
- ocena występujących zagrożeń
- ocena potencjalnych zagrożeń
- przygotowanie propozycji działań
- przekazywanie informacji
- opiniowanie planu reagowania
kryzysowego
- opiniowanie wojewódzkiego
planu ochrony infrastruktury
krytycznej
Ustawa o zarządzaniu kryzysowym
z dnia 26 kwietnia 2007 r.
Starosta
Terytorium powiatu
Zadania wykonywane są
przy pomocy komórki
organizacyjnej starostwa
powiatowego właściwej w
sprawach zarządzania
kryzysowego
Powiatowy Zespół
Zarządzania
Kryzysowego
- zadania jak zespołu
wojewódzkiego
Ustawa o zarządzaniu kryzysowym
z dnia 26 kwietnia 2007 r.
Wójt, burmistrz,
prezydent miasta
Terytorium gminy
Zadania wykonywane są przy
pomocy komórki
organizacyjnej urzędu
gminy /miasta właściwej w
sprawach zarządzania
kryzysowego
Gminny Zespół
Zarządzania
Kryzysowego
- zadania jak zespołu
wojewódzkiego
Zespoły Zarządzania
Kryzysowego
ZZK
są organami pomocniczymi
wojewody/starosty/wójta/burmist
rza w zapewnieniu wykonywania
zadań zarządzania kryzysowego
Centrum Zarządzania
Kryzysowego
Centra
spełniają
funkcje
punktów
koordynujących
i
ośrodka
łączności,
scalającego w codziennej działalności służby
ratownicze i komunalne miasta, które zgodnie
z przyjętymi założeniami, ma integrować
działalność podmiotów biorących bezpośredni
i pośredni udział w akcjach ratowniczych.
Zostało ono tak zorganizowane, aby możliwe
było kierowanie działaniami wszystkich służb
ratowniczych.
ORGAN ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ
MINISTER MSWiA
i inni
WOJEWODA
STAROSTA
GMINNE/MIEJSKIE CENTRUM
ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO
PREZYDENT MIASTA/
BURMISTRZ/
WÓJT
POWIATOWE CENTRUM
ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO
Istota zarządzania
kryzysowego
Celem
działań
w
przypadku
prowadzenia operacji w sytuacji
kryzysowej jest:
• ratowanie i ochrona ludzi,
• ograniczenia strat w mieniu (w tym w
infrastrukturze),
• ochrona i ratowanie środowiska
naturalnego.
Zasady zarządzania
kryzysowego
- jednoosobowa
odpowiedzialność,
- adekwatność,
- prymat układu terytorialnego,
- powszechność
.
• 17 września 2007 roku - Rozporządzenie
Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji
w sprawie szczegółowej organizacji centrów
powiadamiania ratunkowego
W każdym województwie działa jedno centrum w
ramach komórki organizacyjnej urzędu wojewódzkiego
właściwej do spraw zarządzania kryzysowego. Centra są
zlokalizowane w miastach będących siedzibami
wojewodów z wyjątkiem województwa mazowieckiego i
województwa warmińsko-mazurskiego, w których centra
są zlokalizowane, odpowiednio w Radomiu i Elblągu.
Centrum powinno posiadać w szczególności:
• co najmniej jedną salę obsługi zgłoszeń z numeru
alarmowego 112, w skład której wchodzą
stanowiska przyjmowania zgłoszeń;
• pomieszczenia zaplecza technicznego wyposażone
w szczególności: w urządzenia zasilania
awaryjnego, UPS dla urządzeń teleinformatycznych
i innych urządzeń elektrycznych;
• pomieszczenia socjalne, tzn. szatnia dla operatorów
112 pracujących w systemie zmianowym, kuchnia z
jadalnią, pralnią;
• pomieszczenia higieniczno-sanitarne;
• pomieszczenia specjalne: pomieszczenia do
przetwarzania danych osobowych;
• pomieszczenia biurowe (dla Szefa CPR wraz z
sekretariatem, dla 4-5 osobowego zespołu
administracyjnego, dla 2-3 osobowego zespołu
finansowego);
• inne pomieszczenia (sala spotkań personelu i
rekrutacji, dodatkowa sala z zapasowymi
miejscami do pracy operatorów 112, sala spotkań
z mediami z zapewnieniem wizualizacji zdarzeń)
Ponadto CPR powinien posiadać:
• ograniczony dostęp dla osób postronnych;
• monitoring zewnętrzny i wewnętrzny stanu
bezpieczeństwa obiektu;
• możliwość kontroli i zabezpieczenia odpowiedniej
jakości powietrza z zachowaniem jego dodatniego
ciśnienia w obiekcie, w tym w klimatyzację.
Utworzenie Centrów Powiadamiania Ratunkowego
umożliwi:
• zagwarantowanie pełnej elastyczności systemu
(możliwość przejęcia funkcji uszkodzonego CPR przez
dowolny inny CPR w kraju, możliwość obsługi obszaru
niezależnie od następujących zmian administracyjnych
organizacyjnych),
• zapewnienie efektywniejszej współpracy podmiotów
(służb ustawowo powołanych do niesienia pomocy,
organizacji ratowniczych) zaangażowanych w działania
ratownicze,
• zapewnienie całodobowej obsługi zgłoszeń alarmowych
przez operatorów znających języki obce,
• jednolity poziom wyszkolenia i przygotowania służby
dyżurnej, jednolitość obowiązujących procedur,
