Fizykoterapia w chorobach reumatycznych i stanach zapalnych stawów

Podział i objawy chorób

reumatycznych i zapalnych

stawów

Choroby reumatyczne stanowią wielki

i narastający problem społeczny. W

Polsce choroby te dotyczą około pięciu

milionów ludzi, często prowadzą do

trwałego kalectwa. Chorują głównie

kobiety, które stanowią 80% chorych.

Początek choroby przypada między 30

a 50 rokiem życia.

Do najważniejszych chorób

reumatycznych zaliczamy:



chorobę reumatyczną ostrą;



reumatoidalne zapalenie stawów



zmiany zwyrodnieniowo-wytwórcze kostno-

stawowe, które dotyczą osób w wieku

powyżej 50 lat;



reumatyzm pozastawowy (tkanek miękkich),

objawiający się bólami (nasilającymi się pod

wpływem zimna i wilgoci), odczynami

zapalnymi ścięgien, mięśni, powięzi, kaletek

maziowych, okostnej itp

Reumatoidalne zapalenie stawów



Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) jest

chorobą przewlekłą i postępującą oraz niezwykle

uciążliwą w codziennym życiu.



Jak dotychczas RZS stanowi chorobę nieuleczalną

o nie do końca poznanej etiologii.



Początek choroby jest ostry i jednostawowy.



Postępujący charakter choroby prowadzi do

trwałych, symetrycznych zmian głównie w obrębie

stawów kończyn.



Konsekwencją procesu zapalnego są obrzęki,

wysięki, różnie nasilone zniekształcenia,

ograniczenia ruchomości, aż po całkowite

zesztywnienie stawów



W otoczeniu zajętych stawów występują zaniki

mięśniowe, osteoporoza. W obrębie nasad

kostnych, podskórne guzki reumatoidalne.

Inne choroby przebiegające z

odczynem zapalnym w

stawach to:



Pierwotne postacie zapaleń stawów:



Choroba zwyrodnieniowa stawów



Bakteryjne zapalenie stawów



Dna i dna rzekoma



Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie

stawów



Choroba Stilla



Zesztywniające zapalenie stawów

kręgosłupa

Zesztywniające zapalenie stawów

kręgosłupa (choroba Bechterewa

)



ZZSK jest to przewlekły proces zapalny, który

obejmuje stawy krzyżowo-biodrowe, drobne stawy

kręgosłupa, pierścienie i wiązadła kręgosłupa.

Prowadzi on do stopniowego ich usztywnienia.

Przebieg choroby występuje z remisjami (okresami

złagodzenia lub całkowitego zaniku objawów) i

okresami zaostrzeń.



Choroba najczęściej rozpoczyna się między 15 a 35

rokiem życia, występuje średnio u 1 na 1000 osób. U

mężczyzn zachorowalność wypada 3 razy częściej

niż u kobiet. Objawy choroby są u kobiet często

łagodniejsze.



Poza zapaleniem stawów kręgosłupa (tzw. postać

osiowa) występuje tzw. obwodowa odmiana ZZSK

(nazywana również skandynawską). Polega ona na

tym, że zapaleniem zajęte są również asymetrycznie

inne duże stawy, jak np. skokowy, kolanowy

RTG odcinka lędźwiowego kręgosłupa w projekcji przednio-tylnej

(fot.

i bocznej

(fot. B):

skrzywienie boczne, zniesiona lordoza,

kwadratowienie trzonu kręgu L5, obecne w pełni uformowane

(strzałki szare) oraz tworzące się (strzałki białe) syndesmofity

obustronnie

Młodzieńcze przewlekłe zapalenie stawów



Młodzieńcze przewlekłe zapalenie stawów jest

najczęstszą zapalną układową chorobą tkanki

łącznej w wieku rozwojowym.



Charakteryzuje ją różnorodność obrazu klinicznego

i przebiegu oraz odrębność od reumatoidalnego

zapalenia stawów (rzs) u dorosłych.



Różnice dotyczą znacznie częstszego w wieku

rozwojowym uogólnienia procesu chorobowego,

częstszego występowania zmian w dużych

stawach oraz zmian jednostawowych, a także,

charakterystycznych tylko dla wieku rozwojowego,

zaburzeń rozwojowych; natomiast znacznie

rzadziej niż w rzs u dorosłych występuje czynnik

reumatoidalny klasy IgM.



Choroba Stilla

to układowa postać młodzieńczego

zapalenia stawów ze współistniejącymi – gorączką,

powiększeniem węzłów chłonnych i śledziony oraz

zapaleniem wielu narządów.

Toczeń rumieniowaty układowy



Toczeń rumieniowaty układowy (TRU) jest

przewlekłą chorobą o podłożu

autoimmunologicznym, przebiegającą z zajęciem

wielu tkanek i narządów, takich jak: skóra, stawy,

nerki, układ oddechowy, układ sercowo-

naczyniowy, ośrodkowy i obwodowy układ

nerwowy.



Do objawów charakterystycznych należą również

zaburzenia hematologiczne (cytopenie).



Choroba może się rozpocząć w każdym wieku, ze

szczytem zachorowania między 20. a 40. rokiem

życia. Kobiety chorują 9-krotnie częściej niż

mężczyźni.



Przebieg choroby charakteryzuje się objawami

zaostrzeń i remisji.

Dna moczanowa (

Arthritis

urica)



Dna moczanowa (artretyzm, skaza

moczanowa - przewlekła

moczanowa - przewlekła choroba

związana z zaburzeniem

metabolizmu

kwasu moczowego

powstającego z puryn.



Zazwyczaj pierwszym objawem jest
ostry atak dny. Jest to ostry ból
jednego, rzadziej kilku stawów,
powiązany z ogólnoustrojowymi
objawami zapalnymi.



W zależności od występowania bólu atakom tym

nadano odpowiednie nazwy:



podagra

- zapalenie stawu śródstopno-

paliczkowego palucha (najczęstsza lokalizacja)



chiragra

- zapalenie któregoś ze stawów ręki



gonagra

- zapalenie stawu kolanowego



omagra

- zapalenie stawu barkowego



Atak zazwyczaj pojawia się nad ranem, często po

sutym posiłku połączonym ze spożyciem alkoholu.



Nieleczony ustępuje samoistnie po około 3

tygodniach.



Nieleczona dna prowadzi do dny przewlekłej.

Pojawiają się wówczas:



guzki dnawe (tophi) będące złogami kwasu

moczowego w tkankach miękkich. Ich naturalną

drogą ewakuacji jest przebijanie się na zewnątrz.



charakterystyczne ubytki kostne



objawy ze strony układu moczowego, przede

wszystkim kamica moczanowa, rzadziej nefropatia.

Skleroderma



Skleroderma, czyli prościej „twarda skóra” to

choroba z gatunku autoimmunologicznych –

system odpornościowy atakuje nasze własne ciało

powodując twardnienie tkanek. W najcięższych

przypadkach powoduje to poważne uszkodzenia

płuc, serca, nerek i układu pokarmowego.



Chorują na nią głównie kobiety w wieku od 30 do

50 lat. pojawiają się Wtedy objawy, które mogą

trwać przez kilkadziesiąt lat.



Przyczyny twardziny nie są znane. Wiadomo, że

pewną rolę odgrywają szkodliwe geny. Przypuszcza

się również, że niektóre związki chemiczne (np.

trójchloroetylen, żywice) czy wirusy mogą u

podatnych osób wyzwolić procesy doprowadzające

do włóknienia



Istnieją dwa główne typy twardziny: skórna i

układowa

Fizykoterapia w chorobach

przebiegających z odczynem

zapalnym w stawach ma na celu:



Zmniejszenie dolegliwości bólowych,



Redukcję obrzęku,



Zmniejszenie procesu zapalnego,



Modyfikację w sposób korzystny

procesów immunologicznych,



Poprawę siły mięśniowej i zakresów

ruchów w zajętych procesem

chorobowym stawach.

Pamiętaj!!!

W stanie ostrym choroby, kiedy

mamy do czynienia z

procesem zapalnym,

obrzękiem i dużą bolesnością

nie stosujemy

zabiegów

cieplnych

(zarówno ciepła

egzo, jak i endogennego)

Zabiegi

atermiczne, mające

zastosowanie w fazie ostrej

choroby



Laseroterapia niskoenergetyczna



Elektroterapia prądem stałym

(galwanizacja, jonoforeza), prądami

małej i średniej częstotliwości



Krioterapia



Magnetoterapia

W fazie podostrej:



Terapuls (impulsowe pole

elektromagnetyczne wielkiej

częstotliwości)



Sonoterapia, jeżeli zastosujemy małe

dawki i falę impulsową.

Mechanizm działania

analgetycznego laseroterapii

polega na:



oddziaływaniu na procesy

komórkowe i nocyceptory



zmianach w poziomach mediatorów,

takich jak serotonina,

prostaglandyny, endorfiny,



mechanizmie bramki kontrolnej

(Gate-Theory).

Efekt przeciwzapalny

Efekt przeciwzapalny wywołany jest

przez:



rozszerzenie naczyń krwionośnych,



ułatwienie wytworzenia krążenia

obocznego,



poprawę mikrokrążenia,



przyspieszenie resorpcji obrzęków i

wysięków,



stymulowanie migracji makrofagów.

Działanie

przeciwobrzękowe

Działanie przeciwobrzękowe

promieniowania laserowego ma

związek z wpływem na stymulację

aktywnego transportu jonów

sodowych i potasowych, a także

ze zwiększeniem drenażu żylnego

oraz zmianą przepuszczalności w

błonach komórkowych.

Metodologia zabiegów

Chcąc zadziałać na struktury

stawowe:



wybieramy dłuższe długości

fali, które penetrują głębiej

(810, 820., 830nm, 904nm)



działamy punktowo, aplikując

wiązkę promieniowania w

szczeliny stawowe

Działając na obrzęk



wybieramy krótsze długości fali,

które penetrują płycej (670,

680.,632,8nm)



działamy punktowo, aplikując

wiązkę promieniowania na okolicę

obrzęku



W przypadkach obrzęków możemy

użyć technikę punktową z uciskiem.

Tkanka kostna



W tkance kostnej oraz chrzęstnej

promieniowanie laserowe jest średnio

absorbowane na obszarze pierwszych 3-4

mm.



W przypadku zapaleń reumatycznych we

wczesnej fazie, na przykład tkanki

najbardziej zaatakowane, takie jak tkanka

chrzęstna, są cieńsze i promieniowanie

laserowe z łatwością do nich dociera.

Energię zawsze dostosowujemy

indywidualnie, mając na

uwadze:



Wiek pacjenta



Okolicę ciała



Etap choroby (ostry, podostry, przewlekły)



Stopień uwodnienia tkanki, grubość powłoki

tłuszczowej, wielkość obrzęku.



W pracy impulsowej ( 904nm) dostosowujemy

częstotliwość impulsów do aktualnego stanu

chorego: w stanach ostrych stosujemy mniejsze

częstotliwości, które działają przeciwbólowo,

natomiast w przewlekłych wskazane jest

stosowanie wyższych częstotliwości działających

regeneracyjnie i przeciwzapalnie.

Prawo Arndta - Schultza mówi,

że najskuteczniejsze działanie

biostymulacyjne wykazują

gęstości powierzchniowe

energii w zakresie

od 2 – 12 J/cm

Terapia laserowa idealnie

nadaje się do terapii

łączonej i może być

stosowana łącznie z prawie

wszystkimi zabiegami

fizjoterapeutycznymi.



Kiedy stosuje się ultradźwięki/fonoforezę,

powinno się w pierwszej kolejności

zastosować laser. Pozwoli to na uniknięcie

prawdopodobnych, niepożądanych reakcji

z czynnikami przeciwzapalnymi w górnych

warstwach skóry, gdzie koncentracja

powyższych czynników osiąga wysokie

stężenie zaraz po zabiegu fonoforezy.



Jeżeli terapia laserowa jest łączona z

krioterapią lub innymi formami

termoterapii, powinno się bardzo

dokładnie rozważyć kolejność stosowanych

zabiegów lasera, ciepła lub zimna,

ponieważ może to wpłynąć na skuteczność

leczenia.



W tych przypadkach, gdzie krioterapia jest

stosowana jako pierwsza, następujący

skurcz naczyń krwionośnych po zabiegu

znacząco obniża ilość krwi (co z kolei

zmniejsza ilość chromoforów) na obszarze

poddawanym następnie naświetlaniu

laserem. Stosowanie krioterapii w ten

sposób przed stosowaniem lasera może

znacząco zwiększyć efekty miejscowe

terapii laserowej i skutecznie zwiększyć

głębokość penetracji promieniowania

laserowego.



Przeciwnie, jeżeli stosuje się najpierw

zabiegi rozgrzewające tkanki (np.

ciepłe okłady, podczerwień, diatermię

krótkofalową), głębokość penetracji

oraz lokalizacja rezultatów terapii

laserowej będzie znacząco

zmniejszona.



Dlatego zaleca się w przypadku terapii

łączonej, krioterapię stosować przez

naświetlaniem laserem, a zabiegi

cieplne stosować po leczeniu laserem.

Galwanizacja



Galwanizacja anodowa:

–

działanie przeciwbólowe

–

efekt przeciwzapalny



Galwanizacja katodowa

–

działanie przekrwienne

–

zwiększenie pobudliwości mięśni

Jonoforeza

W zabiegach jonoforezy ważne jest:



Zindywidualizowanie metodyki w zależności

od stosowanego leku i okolicy ciała chorego



Zasady bezpieczeństwa zbliżone do

stosowanych w galwanizacji



Właściwy dobór elektrody czynnej w

zależności od ładunku jonu leczniczego



Wskazania zależą od zastosowanego w

jonoforezie leku

•

Niskie

natężenia

prądu

są

bardziej

efektywne dla transportu jonów niż wysokie
natężenia.

•

Stężenie leku w roztworze nie powinno być
za duże: kilka jonów jest bardziej
efektywnych

niż

duża

liczba

jonów

reagujących ze sobą.

•

Tak więc niskie natężenia prądu (tj. 2.5 mA
dla  elektrody  o  powierzchni  5x5  cm,
gęstość  prądu  0.1  mA/cm2),  ograniczone
stężenie jonów aktywnych (od 1% do 5 %),
prawidłowe  pH,  stwarza  najlepsze  warunki
dla  optymalnego  transportu  jonów  w
jonoforezie.

Rodzaje leków stosowanych w

chorobach reumatycznych i

zapalnych stawów



przeciwbólowe (spod anody +):

xylokain, lidokaina, epinefryna,

novokaina;

żele i maści

(spod katody-):

Naproxen,

Ibuprofen, Dolo Visano S maść, Mobilat,

Voltaren



niestrydowe leki przeciwzapalne

(spod katody -):

diklofenac, ketoprofen,

piroxicam, indomethacin, dexac.

Prądy diadynamiczne



Działanie prądów diadynamicznych

polega na efektach przeciwbólowych

(analgetycznych) oraz specyficznym

dynamizmie w powstawaniu reakcji

fizjologicznych w tkankach

Działanie poszczególnych

prądów DD



Prądy DF, CP, LP działają

przeciwbólowo.



Prąd CP zwiększa ukrwienie.



Prądy CP i LP działają troficznie i

sprzyjają resorpcji.



Prądy MM i RS służą do

elektrostymulacji mięśni zdrowych

Prądy izodynamiczne



znalazły zastosowanie w terapii zespołów bólowych



podnoszą próg pobudliwości czuciowej ,najskuteczniejszy w

tym zakresie jest prąd CP (ISO)



zasada działania polega na przemiennym wpływie na tkanki

prądów diadynamicznych MF oraz DF (jako to ma miejsce w

prądzie CP) z przewaga któregoś z nich np.

CP (PM) tzn. CP (predominance monophase)



silniej odczuwana jest składowa MF



polecane jest w postępowaniu przeciwbólowym i stanach

pourazowych przebiegających z obrzękami



wpływa na podwyższenie progu czucia , stosowane w

leczeniu zespołów bólowych, nerwobólach przewlekłych ,

stanach zwyrodnieniowych

CP (PD) tzn. CP (predominance diphase)



silne odczuwanie składowych DF



polecany jest w stanach chorobowych przebiegających ze

zwiększonym napięciem mięśniowym

Prądy Trauberta



prąd jednokierunkowy, prostokątny



czas impulsu: 2 ms



czas przerwy: 5 ms



częstotliwość: około 143 Hz



komponenta galwaniczna



wykazuje silne działanie przeciwbólowe,

wykorzystując teorię Walla i Melzacka



zmniejsza napięcie mięśni – ponieważ

podczas swego przepływy drażni mięśnie i

wprawia je w wibrację ,



działa przekrwienne – szczególnie pod katodą

Zasady układania elektrod :



metodę lokalna - np. w obrębie stawów

kończyn ułożenie jest poprzeczne przez staw

. Katoda w miejscu bólu a anoda zamyka

obwód . Ułożenie to jest rzadko stosowane



metoda segmentarna – w metodzie tej

elektrody umieszcza się centralnie na

kręgosłupie .



tylko w ułożeniu szyjnym anoda jest

elektrodą czynną , dotyczy to bólów głowy i

bólów odcinka szyjnego . Jest to 1 ułożenie

tzw . szyjne i katoda będzie poniżej anody

która obejmuje dolną część potylicy i szyję .

TENS

Przeskórna elektryczna stymulacja

nerwów

Zalety TENS:



możliwość terapii w domu dzięki małym

stymulatorom



skrócenie okresu rehabilitacji i ograniczenie

pourazowych komplikacji



znaczne ograniczenie ilości przyjmowanych

leków /od 40-80%/ i związanych z tym

działań ubocznych



skrócenie okresu powrotu do zdrowia o wiele

tygodni dla pacjentów po długotrwałym

unieruchomieniu i operacjach oraz po

urazach

Działanie przeciwbólowe TENS

opiera się na teorii „bramki

kontrolnej” oraz stymulacji

produkcji endorfin

TENS o małej częstotliwości (1-10 Hz) i

dużym natężeniu powoduje

późniejszy efekt przeciwbólowy, ale

utrzymuje się on dłużej (kilka

godzin).

Tego typu TENS stymuluje

produkcję

endorfin.

Zaleca się stosowanie go w

bólach przewlekłych

TENS o wyższych częstotliwościach

(50-200 Hz) i mniejszym natężeniu

powoduje szybszy efekt

przeciwbólowy (po kilkudziesięciu

sekundach), ale utrzymuje się on

krócej.

Tego typu TENS działa na mechanizm

„bramki kontrolnej”

Zaleca się

stosowanie go w bólach ostrych.

Mikroprądy-MENS



Micro-TENS lub LIDC (prąd stały o niskim

natężeniu) jest to przerywany prąd stały o

niskim natężeniu mierzonym w mikroamperach

(10-800 µA).



Amplituda mikroprądu jest tak mała, że w

czasie stymulacji nie jest on odczuwany przez

pacjenta.



Współczesne urządzenia wytwarzają

mikroprądy w postaci impulsowej

jednokierunkowej lub dwukierunkowej.



W czasie stymulacji mikroprądem nie

występują efekty uboczne i powikłania

Uważa się, że działanie przeciwbólowe

mikroprądu można wyjaśnić za pomocą

następujących hipotez:



Mikroprąd rozprzestrzenia się wzdłuż naczyń

krwionośnych mających mały opór elektryczny.



Dzięki przepływowi elektronów usprawnia się w

naczyniach włosowatych krążenie krwi.

Równocześnie przyspiesza się rozpad kwasu

mlekowego i substancji bólowych (np.

bradykinina, histamina).



Produkty rozpadu są również szybciej

eliminowane dzięki zwiększonemu przepływowi

krwi.



Zmniejszenie dolegliwości bólowych następuje

bezpośrednio po stymulacji.

Parametry stymulacji

W zabiegach do stymulacji stosuje się elektrody

stabilne i elektrody labilne z ręcznymi uchwytami oraz

specjalne elektrody punktowe do elektropunktury

W ostrych zespołach bólowych

kręgosłupa, stawów i

mięśni zaleca się:



natężenie 500-600 μA, które często określa się jako

granicę tolerancji, objawiającą się uczuciem mrowienia

lub szczypania.



częstotliwość przeciętnie 10-40 Hz lub większą



czas zabiegu 10-40 min. przez1-3 tygodnie codziennie,

lub co drugi dzień.

W przewlekłych stanach chorobowych

układu ruchu:



natężenie 300-600 μA



częstotliwość od 0,5 do 10 Hz.



czas zabiegu od 10 do 40 min przez 1-3 tygodnie

codziennie lub co drugi dzień.

STYMULACJA WYSOKONAPIĘCIOWA

Prąd wysokonapięciowy, zwany również

HVPC

(wysokonapięciowy prąd

impulsowy),

HVS

(stymulacja

wysokonapięciowa) jest to

jednofazowy prąd impulsowy,

charakteryzujący się występowaniem

bliźniaczych impulsów o bardzo

krótkim czasie trwania, mniejszym od

0.1ms.

Częstotliwość ma wiodące znaczenie

terapeutyczne w stymulacji

wysokonapięciowej



1-15 Hz

– bóle przewlekłe, działanie

przeciw obrzękowe, pobudzanie krążenia
obwodowego, reedukacja i wzmacnianie
mięśni.



15-70 Hz

– intensywniejsza reedukacja i

wzmacnianie mięśni, usuwanie obrzęków,
pobudzanie krążenia obwodowego.



70-120 Hz

– bóle ostre i podostre,

usuwanie świeżych obrzęków,

Prądy średniej częstotliwości

Zalety:



nie powodują przykrych odczuć na skórze,

co jest dużym ograniczeniem prądów

diadynamicznych;



ich większa tolerancja powoduje, że

możliwe jest zastosowanie większych

natężeń stymulacji,



umożliwiając dojście do głębszych

obszarów tkanek;



nie ma ryzyka chemicznych oparzeń

spowodowanych wyładowaniami prądu;

Działanie prądu interferencyjnego w

zależności od częstotliwości



0-10 Hz - skurcz mięśni szkieletowych



25-50Hz - pobudzenie mięśni do skurczu,

usprawnianie krążenia obwodowego



50-100Hz - efekt przeciwbólowy i

usprawnianie trofiki



90-100Hz - zmniejszenie napięcia

współczulnego układu nerwowego



0-100Hz znaczna zmiana przestrzenna

wektora interferencji – działanie

powyższych zakresów

Magnetoterapia

CZĘSTOTLIWOŚĆ IMPULSÓW

w stanach ostrych (1 – 5)Hz

w stanach podostrych (5 – 20)Hz

w stanach przewlekłych (20 – 50)Hz

INDUKCJA POLA MAGNETYCZNEGO

w stanach ostrych (z dużą bolesnością) B



3mT

w stanach podostrych B



5mT

w leczeniu schorzeń przewlekłych B



5mT.

KSZTAŁT POLA

impulsy prostokątne są zalecane w

schorzeniach i urazach narządu ruchu

impulsy sunusoidalne w schorzeniach narządów

miąższowych i skóry

Sonoterapia

Zabieg sonoterapii w przypadku chorób

reumatycznych i zapalnych stawów wykonujemy po

ustąpieniu fazy ostrej choroby.

Zasady dawkowania:



Aby uniknąć koncentracji ciepła powinno się stale

przesuwać głowicę podczas zabiegu.



Stały ruch głowicy umożliwia odprowadzenie

poprzez krążenie krwi efektu cieplnego

bezpośrednio z miejsca zabiegu do otaczających

tkanek.



W stanach podostrych stosuje się dawki słabe

(0,05-0,5 W/cm2), w przewlekłych dawki średnie

(0,5-1 W/cm2).



W celu ograniczenia efektu termicznego należy

stosować falę impulsową o odpowiednim

współczynniku wypełnienia



Fala ultradźwiękowa o częstotliwości 1MHz ma

zdolność penetracje w tkankach miękkich do

głębokości 8 cm, wywołuje silnie oddziaływania

pomiędzy leczonymi tkankami



Fala ultradźwiękowa o częstotliwości 3MHz

penetracje w tkankach miękkich do 6 cm i jest

silnie absorbowana w tkankach

powierzchniowych. Na skutek jej oddziaływania

zwiększa się rozciągliwość tkanek łącznych – jest

to bardzo ważne przy leczeniu blizn, stanów

zapalnych ścięgien i torebek stawowych

Fonoforeza

Fonoforeza

jest to zabieg polegający

na wprowadzaniu leku za pomocą

ultradźwięków do tkanek leżących

pod skórą. Efekt leczniczy zależy nie

tylko od wpływu ultradźwięków, ale

również od rodzaju zastosowanego

leku. Najczęściej stosowanymi lekami

są preparaty o działaniu

przeciwzapalnym, przeciwbólowym i

poprawiającym ukrwienie

Impulsowe pole

elektromagnetyczne wielkiej

częstotliwości

FIZJOLOGICZNE DZIAŁANIE PULSUJĄCYCH KRÓTKICH

FAL

- pobudzenie aktywności fagocytarnej

- zwiększenie aktywności enzymów

- nasilenie transportu błonowego

W zabiegach diatermii krótkofalowej impulsowej

stosujemy dawki atermiczne, więc nie występuje

niebezpieczeństwo oparzeń, nawet przy

obecności metalach w tkankach.

Jednak przy dużych częstotliwościach i szerokich

impulsach niebezpieczeństwo może się pojawić.

Pulsujące krótkie fale

powodują:



Działanie przeciwzapalne



Przeciwbólowe



Przeciwobrzękowe

Zaobserwowano korzystne wyniki

przy stosowaniu pulsujących

krótkich fal:



we wczesnych stanach po urazach tkanek



w ostrych i podostrych stanach zapalnych,

np. zapaleniu zatok przynosowych



w chorobie zwyrodnieniowej stawów



bólach neurogennych ( bólach

fantomowych i w chorobie Sudecka)



osteoporozie.

Terapuls GS 200 wytwarza impulsy o

częstotliwości 27,12 MHZ

Obwody sterowania aparatu umożliwiają

regulowanie trzech parametrów impulsów:



czas trwania impulsu ( 60 lub 100 µs )



częstotliwość impulsów ( 80, 160, 300,

400, 500 lub 600 Hz)



szczytowa moc impulsów: 300, 500, 700,

850, 1000 [W]

Średnią moc impulsów można

obliczyć ze wzoru:

Pśr =

Pśr =P

imp

Dla możliwej do nastawienia

maksymalnej szczytowej mocy

impulsu

imp

= 1000W wynosi ona:

Pśr

= 1000 W x 100 x 10

-6

x 600

Hz = 60W

Dla możliwej do nastawienia

minimalnej szczytowej mocy impulsu

imp

= 300W wynosi ona:

Pśr = 300W x 60 x 10

-6

x 80Hz =

1,44W

Document Outline