DEFINICJA
Badminton to gra zespołowa, dwu- lub
czteroosobowa polegająca na
przebijaniu nad siatką lotki za pomocą
rakiet.
Gra rozgrywana jest na punkty.
HISTORIA
Trudno określić jednoznacznie genezę
na świecie
Prawdopodobnie gra znana jest od
wielu tysięcy lat, prawie na wszystkich
kontynentach
Wskazują na to rysunki cywilizacji
azteckiej
i chińskiej przypominające badminton.
GENEZA NAZWY
Nazwa pochodzi od angielskiej
posiadłości VIII księcia Beaufort, leżącej
w hrabstwie Gloucestershire, niedaleko
Bristolu, noszącej nazwę BADMINTON.
W 1873 odbył się tam pierwszy pokaz
gry opartej na podbijaniu rakietką lotki
wykonanej z korka i piór, z
zastosowaniem reguł zbliżonych do
współczesnych.
Po kilku latach przyjęto jednolity zbiór
przepisów gry, w których do dnia
dzisiejszego niezmienne pozostały
długość i szerokość boiska (w
rzeczywistości były to wymiary salonu,
w którym odbył się pierwszy pokaz)
oraz wysokość siatki.
Z biegiem czasu gra stawała się coraz bardziej
popularna i zyskała sympatię nie tylko w gronie
amatorów, lecz także
i profesjonalistów.
W 1934r. powołano Międzynarodową Federację
Badmintona – obecnie Światowa Federacja
Badmintona (BWF).
Na świecie badminton jest najbardziej znany w
krajach azjatyckich. W Europie jego główne
ośrodki znajdują się w Wielkiej Brytanii, Szwecji i
Danii;
1988 – pierwszy raz na letnich igrzyskach
olimpijskich w Seulu, gdzie grę potraktowano
pokazowo.
1992 – badminton został włączony do
programu igrzysk w Barcelonie jako
dyscyplina medalowa (do zdobycia były tylko
medale złoty i srebrny).
1996 – badminton rozgrywany w 5
konkurencjach: pojedyncza kobiet i mężczyzn,
podwójna kobiet i mężczyzn, mieszana
BADMINTON W POLSCE
Do Polski zabawa rakietkami i lotką piórową przywędrowała w XVIII w.
z Francji i zadomowiła się na dobre pod francuską nazwą wolant;
Prekursorami tej dyscypliny w naszym kraju był król Polski August III
wraz z księciem Aleksandrem Sułkowskim, przebywający przez wiele lat
na dworze Ludwika XIV – gdzie poznali zasady tej dworskiej zabawy;
Nazwa wolant samodzielnie funkcjonowała w Polsce do drugiej połowy
XIX wieku, kiedy to pojawiła się angielska nazwa – badminton;
Pierwsza wzmianka o badmintonie w polskiej prasie pojawiła się 20
maja 1883 r. w Kurierze Warszawskim;
1901r. - obszerny opis techniki i przepisów gry w badmintona po raz
pierwszy w podręczniku E. Cenary pt. „Gry i zabawy ruchowe”;
inż. Wiktor Roth - jedna z kluczowych postaci w historii badmintona
w Polsce; w 1957 roku założył pierwszą w Polsce amatorską „sekcję”
badmintona, która przetrwała wiele trudności i zainicjowała bardzo
dynamiczny rozwój badmintona w powojennej historii Polski;
BADMINTON W POLSCE –
c.d.
W tym samym roku w łódzkich fabrykach sprzętu sportowego po
raz pierwszy wyprodukowano drewnianą rakietę do gry oraz
plastikową lotkę;
3 maja 1957r. - zjazd założycielski Towarzystwa Krzewienia Kultury
Fizycznej – badminton zaczął funkcjonować pod, wywodzącą się
z języka greckiego, nazwą kometka;
Rok później po raz pierwszy zostały opracowane i przetłumaczone
zasady i regulamin gry;
1960 r. czasopismo „Sport dla wszystkich” ogłosiło kometkę
„zabawą
i sportem roku”;
7 listopada 1977 powstał Polski Związek Badmintona PZB;
W 1981 roku Międzynarodowe Mistrzostwa Polski zostały włączone,
jako stała pozycja, do kalendarza International Badminton
Federation;
W strukturze Polskiego Związku Badmintona (stan na 31.12.2006r.)
funkcjonowało 14 Wojewódzkich Związków Badmintona, 115
klubów sportowych, 1077 licencjonowanych zawodniczek i
zawodników oraz 333 sędziów PZB
Klasyfikacja Międzynarodowego
Związku Badmintona dla
Inwalidów (IBAD)
Jest to funkcjonalna klasyfikacja
wszystkich fizycznych niesprawności.
Minimalny zakres niesprawności opisany
poniżej może być powiększony, ale nie
pomniejszony bez zgody IBAD.
Jakiekolwiek zmiany tego typu nie mogą
być oficjalnie uznane, chyba że zostaną
opublikowane w periodyku IBAD. Dalsze
szczegóły mogą być udostępnione przez
IBAD.
Formy badmintona niepełnosprawnych:
- na siedząco,
- na wózku,
- na stojąco.
BADMINTON NA WÓZKU
KLASA I – BMW 1
Zawodnik z porażeniem czterokończynowym z
uszkodzeniem powyżej poziomu C 8 z
minimalną (jednak nieznaczącą) utratą
czynności ruchowych ręki grającej. Niewielkie
zmiany pozycji tułowia są osiągane wolną ręką
trzymającą, popychającą albo podtrzymującą
wózek lub udo. Dolna część tułowia dotyka
tylnej części wózka. Ruchy ramienia do tyłu są
ograniczone brakiem rotacji tułowia. Celowe
ruchy wózka są zazwyczaj nieefektywne.
KLASA II – BMW 2
Zawodnik z porażeniem dwukończynowym
poprzecznym powyżej poziomu T12.
Niewielkie zmiany pozycji tułowia są
osiągane wolną ręką trzymającą,
popychającą albo podtrzymującą wózek lub
udo. Dolna część tułowia dotyka tylnej
części wózka. Ruchy ramienia do tyłu są
ograniczone brakiem rotacji tułowia. Celowe
ruchy wózka są zazwyczaj nieefektywne.
KLASA III – BMW 3
Zawodnik z porażeniem dwukończynowym pionowym
z uszkodzeniem na poziomie L 1 i niższym. Minimalną
niesprawnością jest tu utrata siły mięśniowej co najmniej
o 20 pkt. w jednej lub obu kończynach. Zawodnik siedzi
wyprostowany, normalny zakres ruchów tułowia i
ramienia. Ruchy tułowia aby zwiększyć zasięg są możliwe
jedynie przy użyciu wolnego ramienia przytrzymującego,
popychającego wózek lub udo. Celowe ruchy wózka są
możliwe. Po rozpoczęciu ruchu ręki tułów nie może
optymalnie wychylić się do przodu. Ruchy boczne nie są
możliwe bez asysty wolnego ramienia.
BADMINTON NA STOJĄCO
Z NIEDOWŁADEM PONIŻEJ TALII
KLASA I – BMSTL 1
Poważne upośledzenie nóg (równowagi
statycznej i dynamicznej)
1. Ciężka odmiana polio obu nóg.
2. Amputacja jednej nogi powyżej kolana i jednej
poniżej.
3. Niecałkowite uszkodzenie rdzenia kręgowego.
4. Ciężkie porażenie dwukończynowe poziome.
5. Ciężkie porażenie połowicze włączając rękę
grającą.
KLASA II – BMSTL 2
Zawodnik utrzymuje pozycję stojącą i ma obniżoną siłę mięśniową o co
najmniej 20 pkt. w jednej lub obu kończynach dolnych lub równoważną
niesprawność.
Umiarkowane upośledzenie nóg
1. Jedna niesprawna noga.
2. Polio jednej nogi.
3. Amputacja jednej nogi poniżej kolana.
4. Sztywne biodro i kolano.
5. Zwichnięcie biodra z widocznym skróceniem kończyny.
6. Umiarkowany stopień uszkodzenia obu nóg.
7. Polio.
8. Amputacja obu kończyn poniżej kolana.
9. Niecałkowite uszkodzenie rdzenia kręgowego, rozszczep kręgosłupa
na poziomie S1.
KLASA III – BMSTL 3
Zawodnik utrzymuje pozycję stojącą i ma obniżoną siłę
mięśniową o 10-19 pkt. w jednej lub obu kończynach
dolnych lub równoważną niesprawność.
Łagodne upośledzenie nóg
1. Sztywność pojedynczej kostki.
2. Amputacja na poziomie śródstopia (min. 1/3 stopy).
3. Podwichnięcie biodra.
4. Ograniczenie ruchomości w zakresie jednego biodra,
kolana lub kostki.
5. Polio: utrata siły mięśniowej o co najmniej 10 pkt. w
jednej lub obu kończynach dolnych.
BADMINTON NA STOJĄCO Z
NIEDOWŁADEM POWYŻEJ TALII
KLASA I – BMSTU 4
Poważne upośledzenie ręki niegrającej.
Minimalna niesprawność: utrata 50 pkt.
lub:
Amputacja jednej ręki na poziomie lub powyżej
łokcia.
Uszkodzenie splotu ramiennego z porażeniem
całej kończyny górnej.
Skrócenie kończyny górnej z niesprawną dłonią
oraz równoważne niesprawności.
Ręka grająca – ze znaczną utratą szybkości
podczas maksymalnego zamachu spowodowaną
utratą siły mięśniowej, zakresu ruchu albo problemy
równorzędne. Utrata szybkości musi być w kierunku
uderzania.
Utrata siły mięśniowej jest nie większa niż 4 stopnie
w skali MRC w kierunku uderzania (zarówno forhend
jak i bekhend) i obejmuje jeden z pobliskich stawów.
Utrata zakresu ruchu o 30-50 % dotycząca
przodozgięcia barku, wyprostu łokcia, nawracania
przedramienia.
Spastyczne porażenie jednej kończyny niewielkiego
stopnia lub atetoza.
Oraz porównywalne niesprawności.
KLASA II – BMSTU 5
Minimalna niesprawność to utrata 30 pkt.
lub poważne albo umiarkowane
upośledzenie ręki niegrającej.
Amputacja jednej kończyny górnej poniżej łokcia ale
powyżej nadgarstka.
Uszkodzenie splotu ramiennego z pewnymi
zachowanymi funkcjami.
Wrodzony nieprawidłowy rozwój kończyny.
UWAGI
Zawodnik z postępującą niesprawnością motoryczną np.
SM musi być kwalifikowany na nowo na początku każdych
zawodów.
Zawodnicy, którzy nie są klasyfikowani według powyższych
zasad: np. z ograniczeniem umysłowym,
z chorobami serca, klatki piersiowej, brzucha, skóry, uszu
lub oczu ale bez niesprawności motorycznej.
WSPÓŁZAWODNICTWO W KLASIE Z MNIEJSZYMI
NIESPRAWNOŚCIAMI:
Jeżeli zawodnik wybiera współzawodnictwo w klasie
z bardziej sprawnymi zawodnikami, musi w tej klasie
pozostać do końca zawodów.
BOISKO
Boisko jest prostokątem wyznaczonym liniami
o szerokości 40 mm. Linie te są łatwo
dostrzegalne najlepiej koloru białego lub żółtego.
Całkowite wymiary:
DŁUGOŚĆ – 13,4m
SZEROKOŚĆ – 6,1m
Wymiary pola serwisowego:
DŁUGOŚĆ – 3,88m
SZEROKOŚĆ – 2,53m
Boisko i pole serwisowe do
gry podwójnej w badmintonie
na siedząco
Boisko i pole serwisowe do gry
pojedynczej w badmintonie na
wózku klas I & II–BMW 1&2
Boisko i pole serwisowe do gry
podwójnej w badmintonie na
wózku klas I & II–BMW 1&2
Boisko i pole serwisowe do
gry pojedynczej w
badmintonie na wózku klasy
III–BMW3
Boisko i pole serwisowe do gry
podwójnej w badmintonie na
wózku klasy III–BMW3
Boisko i pole serwisowe do gry
pojedynczej w badmintonie na
stojąco z niedowładem poniżej
talii klas I & II
Boisko i pole serwisowe do gry
podwójnej w badmintonie na
stojąco z niedowładem poniżej
talii klas I & II
Boisko i pole serwisowe do gry pojedynczej i
podwójnej
w badmintonie na stojąco z niedowładem poniżej
talii klasa III oraz z niedowładem powyżej talii
Ci niepełnosprawni
grają na normalnym
boisku, zarówno gry
pojedyncze
i podwójne zgodnie
z przepisami gry.
SIATKA
Siatka jest wykonana z ciemnego sznurka równej grubości
o wymiarach oczek nie mniej niż 15 i nie więcej niż 20 mm.
Siatka ma 760 mm szerokości i co najmniej 6,1 m długości.
Górny brzeg siatki jest obszyty z obu stron 75 mm białą taśmą
z materiału owiniętą wokół sznurka lub linki. Taśma ta pozostaje na
wierzchu sznurka lub linki.
Sznurek lub linka jest mocno naprężona równo z wierzchołkami
słupków.
Górny brzeg siatki, mierząc od powierzchni boiska, jest na wysokości
1,524 m nad środkiem boiska i 1,55 m nad liniami bocznymi do gry
podwójnej.
Nie ma szczelin pomiędzy końcami siatki i słupkami. Jeżeli potrzeba,
to końce siatki są przywiązane do słupków na całej szerokości.
SIATKA -
NIEPEŁNOSPRAWNI
Badminton na siedząco:
- 1,176 m (na środku) i 1,20 m (przy
słupkach)
Badminton na wózku:
- 1,372 m i 1,40 m
Badminton na stojąco:
- 1,524 m i 1,55 m
SŁUPKI
Słupki mają 1,55 m wysokości od
powierzchni boiska i stoją pionowo, gdy
siatka jest naprężona. Słupki lub ich
podpory nie wchodzą do wewnątrz
boiska.
Słupki są ustawione na liniach bocznych
do gry podwójnej, niezależnie czy
rozgrywana jest gra pojedyncza czy
podwójna.
SŁUPKI -
NIEPEŁNOSPRAWNI
Badminton na siedząco:
- 1,20 m
Badminton na wózku:
- 1,4 m
Badminton na stojąco:
- 1,55 m
LOTKA
16 piór o takiej samej
długości (62-70 mm)
zamocowanych w podstawie
Koniuszki piór ułożone w okrąg o średnicy
58-68mm
Pióra mocno związane nicią lub innym
odpowiednim materiałem
Podstawa o średnicy 25-28 mm
Waga – 4,74-5,50 g
RAKIETA
Całkowita długość nie
powinna przekroczyć
680mm
Całkowita szerokość nie
powinna przekroczyć
230mm
LOSOWANIE
Przed zapowiedzią meczu dokonuje się
losowania i strona wygrywająca wybiera
jedną z możliwości:
pierwsza serwuje lub odbiera;
rozpoczyna mecz na jednej lub drugiej
stronie boiska.
Strona przegrywająca wybiera
pozostałą możliwość.
SERW
Przy prawidłowym serwie:
serwujący i odbierający stoją na przekątnie przeciwległych polach
serwisowych, bez dotykania linii ograniczających te pola;
dowolna część obu stóp serwującego i odbierającego dotyka
powierzchni boiska, w pozycji nieruchomej od początku serwu do jego
wykonania;
rakieta serwującego uderza najpierw w podstawę lotki;
podczas odbicia rakietą serwującego cała lotka jest poniżej jego talii;
trzonek rakiety serwującego podczas odbicia lotki jest skierowany w
dół;
tor lotu lotki idzie w górę, przechodząc ponad siatką tak, aby bez
przeszkód upadła na pole serwisowe odbierającego - na lub wewnątrz
linii ograniczających;
od gotowości zawodników do serwu pierwszy ruch w przód głowicą
rakiety serwującego jest początkiem serwu.
rozpoczęty serw jest wykonany, gdy lotka jest odbita rakietą
serwującego lub serwujący próbując zaserwować mija się z lotką.
serwujący nie serwuje dopóki odbierający nie jest gotowy.
W grze podwójnej podczas serwowania partnerzy mogą przyjąć na
swoich boiskach dowolną pozycję nie zasłaniającą przeciwnego
serwującego lub odbierającego.
SERW - NIEPEŁNOSPRAWNI
Przy prawidłowym serwie:
serwujący i odbierający stoją na przekątnie przeciwległych
polach serwisowych albo są na właściwych polach serwisowych
bez dotykania linii ograniczających te pola;
W badmintonie na wózku na początku serwu koła serwującego
i odbierającego są nieruchome;
W badmintonie na siedząco i na wózku słowo „talii” zastępuje
się słowem „pachy” - zatem podczas odbicia rakietą
serwującego cała lotka jest poniżej jego pach;
W grze podwójnej w badmintonie na stojąco partnerzy mogą
przyjąć na swoich boiskach dowolną pozycję nie zasłaniającą
przeciwnego serwującego lub odbierającego.
W grze podwójnej w badmintonie na siedząco i na wózku
partnerzy są na przylegających polach serwisowych.
PUNKTACJA
Mecz trwa do dwóch wygranych setów, chyba że ustalono
inaczej.
Strona, która pierwsza zdobywa 21 punktów wygrywa seta.
Strona wygrywająca wymianę dodaje punkt do swojego wyniku.
Strona wygrywa wymianę, gdy strona przeciwna popełnia błąd
albo lotka przestaje być w grze dotykając podłoża w boisku
strony przeciwnej.
Jeżeli strony osiągną wynik 20:20 to seta wygrywa strona
zdobywająca przewagę dwóch punktów.
Jeżeli strony osiągną wynik 29:29 to seta wygrywa strona
zdobywająca trzydziesty punkt.
Strona wygrywająca seta pierwsza serwuje w następnym secie.
ZMIANA STRON BOISKA
Zawodnicy zmieniają strony boiska:
po zakończeniu pierwszego seta,
po zakończeniu drugiego seta, jeżeli będzie set
trzeci,
w trzecim secie, gdy pierwsza ze stron
zdobywa 11 punktów.
Jeżeli nie zmieniono stron boiska, dokonuje
się tego tak szybko, jak tylko pomyłka
zostaje odkryta i lotka nie jest w grze.
Istniejący wynik pozostaje.
GRA CIĄGŁA
Gra jest ciągła od pierwszego serwu do zakończenia meczu,
oprócz przerw:
60 sekund w każdym secie gdy strona prowadząca zdobywa
jedenasty punkt;
120 sekund pomiędzy pierwszym i drugim oraz pomiędzy
drugim i trzecim setem są dozwolone we wszystkich
meczach;
W badmintonie na wózku podczas meczu zawodnikowi
można zezwolić na opuszczenie boiska do trzech minut
w towarzystwie sędziego w celu zacewnikowania oraz na
naprawę zepsutego wózka uwzględniając, że to będzie
wykonane w możliwie najkrótszym czasie. Jeżeli zawodnik
opuszcza boisko, towarzyszy mu sędzia.
OGRANICZENIA RUCHOWE
W badmintonie na wózku:
odbijając lotkę zawodnik dowolną częścią tułowia dotyka
siedzenia wózka;
gdy lotka jest w grze stopy dotykają podnóżka. Stopy mogą
być przyczepione do podnóżka;
gdy lotka nie jest w grze dowolna część stopy może dążyć do
dotknięcia podłoża. W szczególności zawodnik nie może
używać stóp do hamowania lub podpierania się;
bezpośrednio przed i po uderzeniu lotki zawodnik nie może
dotykać podłoża dłońmi dla podpierania się;
gdy lotka jest w grze podniesiony podnóżek nie może
dotykać podłoża.
SĘDZIA
Mecz sędziowany jest przez maksymalnie czterech sędziów:
Sędzia główny - jest całkowicie odpowiedzialny za turniej lub zawody, których
częścią jest mecz.
Sędzia prowadzący - jeżeli jest wyznaczony, odpowiada za mecz, boisko i jego
bezpośrednie otoczenie. Sędzia prowadzący podlega sędziemu głównemu.
Sędzia serwisowy - ogłasza błędy serwu popełnione przez serwującego w
momencie ich popełnienia.
Sędzia liniowy - wskazuje czy lotka upadła „w” czy „poza” ograniczającymi
liniami.
Decyzja każdego z sędziów jest ostateczna wobec zdarzeń, za ocenę
których jest on odpowiedzialny, oprócz przypadku, gdy sędzia prowadzący
uzna ponad wszelką wątpliwość, że sędzia liniowy wydał wyraźnie złą ocenę.
Sędzia prowadzący unieważnia wówczas decyzję sędziego liniowego