Style komunikowania się i sposoby ich określania

Komunikacja

Proces wymiany informacji między jej

uczestnikami.

oznacza podać coś do wiadomości;

przekazywać jakąś informację, zawiadomić o

czymś, natomiast komunikować się to

utrzymywać z kimś kontakt, kontaktować się,

porozumiewać się, udzielać się otoczeniu.

Komunikacja jest wprost bezpośrednim

wyrażaniem uczuć i przeżyć, w komunikacji

otwartej przekazywane są tylko własne relacje,

bezpośrednio po wystąpieniu określonych

zachowań.

PRZYJACIEL

Osoba taka jest chwiejna,

zależy jej na sympatii innych,

wrażliwa, łatwo poddaje się

emocjom, miła, chętny

słuchacz, chętnie daje innym

wsparcie, mało pewna siebie,

spontaniczna, mało wyrazista.

DORADCA

Osoba pewna siebie,posiada

poczucie własnego zdania,ma

potrzebę gwiazdorstwa, lubi być

w centrum uwagi, lubi wywierać

wpływ na innych, lubi ryzyko,

taka osoba jest popularna, tzw.

dusza towarzystwa, wady:

niecierpliwość, przeszkadzanie,

wyrywanie się z pomysłami.

ANALITYK

Duża chwiejność, mała

spontaniczność, osoba nastawiona

przyjaźnie do ludzi, uwielbia

analizować, znajdzie dziurę w całym,

skłania do analizowania,

drobiazgowa, zdyscyplinowana,

pesymista, skryty, mruk, ponurak,

maruda, trudny przypadek dla

kierownictwa; osoba, która wykryje

wszystkie braki.

PRZYWÓDCA

Duża pewność siebie, mała wrażliwość, dąży do

celu po trupach, liczy się tylko cel a nie ludzie,

szybko podejmuje decyzję, władczy, osoba

kontrolująca siebie i innych, ktoś kto nie da się

wyprowadzić z równowagi, świetnie ocenia

innych, ma władzę nad przyjacielem, sam siebie

kocha, jest bardzo aktywny, jest realistą, jego

decyzje są trafne, jako dyrektor odnosi sukcesy,

nie waha się ich podjąć, jeśli ktoś się

przeciwstawi może być agresywny,

nieprzyjemny.

W małżeństwie występują cztery
zasadnicze style komunikacji:

1) styl konwencjonalny - charakteryzujący się
niskim poziomem wzajemnej otwartości, nie
ujawnianiem myśli i przeżyć;
2) styl kontrolujący - cechuje się koncentracją
na partnerze, chęcią wywoływania w nim
zmian, styl ten wywołuje negatywne emocje;
3) styl spekulatywny - charakteryzuje się
pośrednim sposobem wyrażania odczuć i myśli;
4) styl w pełni otwarty - zakłada
komunikowanie przeżywanych uczuć w sposób
pełny, przy respektowaniu przeżyć partnera

Każdy ma preferowany styl komunikowania się,
nie ma stylów dobrych ani złych, są tylko style
dobrze lub źle dobrane:

1) część osobowości znana mnie i innym
(imię, nazwisko)
2) część znana innym nie znana mnie
(nawyki)
3) nieznana innym, ale ja o tym wiem
(nasza ułomność, fragment historii, intymność)
4) nieznana ani innym ani mnie
(ktoś będzie wzywał mojej pomocy,
dowiem się czy pomogłem czy nie)

W procesie komunikowania się

ważną rolę odgrywają taktyki

skutecznego słuchania i mówienia

gdyż badania wykazują że zwykle nie

słuchamy nawet jeżeli się staramy.

Dociera do nas zaledwie 10-20

procent informacji z otoczenia.

Dzieje się tak gdyż zazwyczaj w

każdej sytuacji występuje wiele

czynników zakłócających, które mają

charakter zewnętrzny (nie zależą od

nas) albo wewnętrzny.

Formułowanie komunikatu w sposób

zrozumiały dla odbiorców o różnych poglądach

i doświadczeniach

opanowywanie reakcji emocjonalnych

minimalizowanie niezgodności między

komunikatami werbalnymi i niewerbalnymi

(gesty, ubiór i postawa zgodne z treścią słów)

zwiększanie wzajemnego zaufania

efektywne wykorzystywanie spotkań członków

projektu(integracja)

stosowanie formy ustnej i pisemnej komunikacji

Rozpoczyna się wtedy, gdy jakaś

osoba(nadawca) pragnie przekazać fakt,

myśl, opinię lub inną informację komuś

innemu(odbiorcy). Ten fakt, myśl czy opinia

mają pewne znaczenie dla nadawcy,

niezależnie od tego, czy będzie ono proste i

konkretne, czy też złożone i abstrakcyjne.

Mogą go osłabiać

cechy nadawcy: niespójność lub sprzeczność

komunikatów, niechęć do komunikowania się

i brak wiarygodności

cechy odbiorcy: brak nawyku słuchania i

uprzedzenia

różnice w percepcji nadawcy i odbiorcy

czynniki otoczenia: szumy i przeciążenie

Style

komunikacji

wg J. Luft i H. Ingram

Metoda okna Johari

Metoda wyróżnia cztery typy osobowości: otwarty,

ukryty, nieznany i ślepy. W zarządzaniu projektami,

opierając się na tych typach, wyróżnia się style

komunikacji

1."otwarty"- opisuje członków zespołu , którzy łatwo

ujawniają informacje o sobie i swojej pracy; aktywnie

poszukują nowych wiadomości

2."zamknięty"-określa osoby, niechętne do poszukiwania,

ale tez ujawniania nowych informacji

3."ukryty"-określa kogoś, kto raczej rzadko ujawnia

informacje które posiada, a których nieustannie

poszukuje

( jest doskonałym powiernikiem tajemnic)

4."ślepy"- opisuje członków zespołu, od których można

się wiele dowiedzieć, ale którzy sami nie poszukują

informacji, gdyż wydaje im się, że je znają.

-"Otwarci" i "ukryci" dążą do tego aby

zdobyć jak najwięcej , jak najbardziej

szczegółowych informacji, co ma im

pomagać w podejmowaniu decyzji.

-"Zamknięci" i "ślepi" nie zabiegają o

informacje, wystarcza im tylko te

niezbędne, "podane na tacy"

-"Otwarci" i "ślepi" swobodnie dzielą

się wiedzą, dlatego mogą ujawnić i

rozpowszechnić rzeczy, których nie

powinni.

-"Zamknięci" i "ukryci" nie posiadają

potrzeby dzielenia się wiadomościami,

nie satysfakcjonuje ich ujawnianie

informacji.

Wady i Zalety

1. Zalety stylu komunikowania się przyjaciela: jest on

zgodny, subtelny i potrafi się elastycznie dostosować

do naszych wymagań. Wadą jest: łatwowierność i

niepewność siebie oraz brak jednoznacznego oblicza.

2. Zalety stylu komunikacji doradcy: to entuzjazm,

szybkie reagowanie, ambicja i gotowość do

współpracy. Wadą jest że entuzjazm łatwo pomylić z

pobudliwością a perswazyjność z fałszem i chęcią

dominacji.

3. Analityk jest metodyczny i poważny w

komunikacji, koncentruje się na liczbach i danych,
mniejszą uwagę przykłada do ustalenia kierunków

działania a większą przedyskutowania problemu.

4. Wódz jest stanowczy i jasno określa zadania które

mają być osiągnięte. Komunikację traktuje więc

instrumentalnie jako praktyczny sposób

przekazywania i zbierania informacji. Jego upór i

nieustępliwość może utrudniać znalezienie wspólnej

płaszczyzny porozumienia.

Osoby słuchające będą zwracać uwagę

na:

Przyjaciel będzie słuchał uważnie i zwracał uwagę na

treść i emocjonalną stronę naszej wypowiedzi. Aby

uniknąć konfrontacji będzie stosował techniki

dostrojenia, aprobaty i echa.

Doradca będzie słuchał wybiórczo i oceniając, polegając

na technikach dostrojenia, streszczania, zagęszczania,

kontrpropozycji.

Analityk: będzie szukał faktów i konkretu, gubiąc z pola

widzenia całość zagadnienia.

Wódz (który w ogóle niechętnie słucha!) będzie polegał

tylko na konkrecie, stosując techniki podsumowania,

kwestionowania i kontrpropozycji.

Document Outline