1.

Co to jest fotogrametria.

2.

Podział fotogrametrii.

3.

Przykładowe zdjęcie lotnicze.

4.

Mapa sytuacyjno-wysokościowa- zdjęcie.

5.

Metody pomiarowe w fotogrametrii.

6.

Fotogrametria w dziedzinach życia.

7.

Bibliografia.

Fotogrametria jest dziedziną nauki i techniki, która zajmuje się

odtwarzaniem kształtów, rozmiarów i wzajemnego położenia

obiektów w terenie na podstawie zdjęć fotogrametrycznych

(fotogramów).

Obiektem pomiarów fotogrametrycznych jest przede wszystkim

powierzchnia ziemi.

Mając na uwadze zastosowanie, można fotogrametrię podzielić na:

o

Fotogrametrię topograficzną – w tym przypadku mierzonym obiektem jest
powierzchnia topograficzna ziemi i obiekty sytuacyjne znajdujące się na niej.
Efektem tego pomiaru są najczęściej różnego rodzaju mapy wykonane w
oparciu o zdjęcia lotnicze lub (znacznie rzadziej)- zdjęcia naziemne ( w
przypadku obszarów wysokogórskich).

o

Fotogrametrię nietopograficzną – przedmiotem prac może być położenie,
kształt, deformacja czy ruch różnych obiektów, konstrukcji, detali, maszyn, itp..

Fotogrametrię dzielimy w zależności od miejsca, z którego zdjęcia są

wykonywane:

o

Fotogrametrię naziemna (terrofotogrametrię) – zdjęcia wykonywane są

za pomocą fototeodolitów, mniejszych kamer fotograficznych, kamer

stereometrycznych (pozwalających na jednoczesne wykonywanie

dwóch zdjęć).

o

Fotogrametrię lotniczą (aerofotogrametrie) – wykonywane są w celu

opracowania mapy danego obszaru, nazywane zespołem zdjęć.

Zależnie od sposobu wykorzystania zdjęć rozróżnia się również:

o

Fotogrametrię jednoobrazową – która polega na odtwarzaniu płaskich

wymiarów zdejmowanych obiektów na podstawie pojedynczych zdjęć.

Wykorzystywana jest do opracowań sytuacyjnych, np. map

sytuacyjnych (fotomap).

o

Fotogrametrię dwuobrazową – jej zadaniem jest odtwarzanie

przestrzennych wymiarów obiektów na podstawie par zdjęć

(stereoskopowych) tego samego obiektu. Wykorzystywana jest do

opracowań sytuacyjno-wysokościowych, np. map sytuacyjno-

wysokościowych.

METODY ANALOGOWE

Metody analogowe polegają na mechanicznej, optycznej lub

optyczno-mechanicznej rekonstrukcji wiązek promieni
świetlnych, które naświetlają kliszę w momencie wykonywania
poszczególnych zdjęć oraz ich orientację w przestrzeni.
Wykorzystuje się tu głównie autografy analogowe,
pozwalający na rekonstrukcję wiązki każdego z fotogramów
tworzących stereogram i następnie zbudowanie
przestrzennego modelu obiektu odfotografowanego na obu
zdjęciach.

Końcowym efektem opracowań może być kreskowa mapa

sytuacyjna lub sytuacyjno-wysokościowa

.

METODY ANALITYCZNE

Metody analityczne polegają na matematycznym rozwiązaniu

zależności geometrycznych, jakie istnieją między terenem, a
jego obrazem na zdjęciu.

Końcowym etapem może być kreskowa mapa sytuacyjno-

wysokościowa lub mapa numeryczna w postaci zapisu treści
mapy na dysku komputera.



Zastosowanie opracowań fotogrametrycznych dla potrzeb melioracji
wodnych.



Zastosowanie technik fotogrametrycznych w badaniach nad
regionizacją upraw rolnych – w krajach zachodniej Europy i USA
stworzono model służący do planowania regionów rolniczych.



Opracowanie map ewidencji gruntów na podstawie materiałów
fotogrametrycznych – większość map ewidencyjnych dla terenów
wiejskich opracowana została na podstawie uczytelnionych zdjęć
lotniczych.



Wykorzystanie zdjęć satelitarnych w monitorowaniu lasów - zdjęcia
satelitarne pozwalają na ocenę kondycji terenów zalesionych oraz
umożliwiają obserwację zachodzących tam przemian.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Fotogrametria

Dokument Microsoft Word „Wykład”, pobrany z Internetu – jednak brak adresu
strony.
Z. Kurczyński, R. Preuss – Podstawy fotogrametrii

http://www.fc.up.pt/lic_eg/imagens/orto_gaia.jpg