Kamienie szlachetne i
minerały.
Kamienie szlachetne i Minerały
czyli świat geologii
Opisy i zdjęcia.
Autor tekstu i zdjęć:
Katarzyna Jockel.
Wprowadzenie w
świat Geologii.
W świecie Geologii istnieją różne i dziwne dla niektórych
pojęcia np. rysa, grupa, forma i inne. Możecie mówić Co to za
dziwactwa? Po co to? Przecież jeśli nikt nie wie co to jest,
więc po co to używać? Tu się mylicie to wszystko po to aby
dobrze sklasyfikować kamień, czyli określić jaki to kamień, a
na pewno chcecie wiedzieć co macie, co znaleźliście lub co
kupujecie. Już wyjaśniam: Barwa, rysa, połysk itd. to jest
tzw.
,,Wizytówka kamienia”.
Barwa.
Barwa
Jest jedną z najważniejszych właściwości minerałów umożliwiających ich
identyfikację. Zależy ona najczęściej od rodzaju wchłaniania światła
przechodzącego przez kryształy. Barwa może też zależeć od rodzaju
światła w pomieszczeniu( dzienne, sztuczne), jak i domieszek
różnych pierwiastków w kryształach. Opisując barwy minerałów
możemy sprecyzować ich charakterystykę, mówiąc o nich, że są:
Nieprzezroczyste
Kryształy pochłaniają większość przechodzącego przez nie światła – nic
przez nie nie widać
Przeświecające
To takie, przez które przechodzi trochę światła – nie można przez nie
wyraźnie widzieć.
Przezroczyste
Można przez nie czytać litery –pochłanianie światła przez kryształy jest
nieznaczne.
Połysk.
Połysk
To zjawisko wywołane odbiciem światła na powierzchni minerału. Minerały
wykazują różny połysk. Dla określenia połysku geolodzy stosują m.in.
Następujące wyrażenia:
Szklisty
Przypomina połysk szkła, jak w Berylu lub Topazie.
Żywiczny
Taki, jak w przypadku żywicy lub Bursztynu.
Jedwabisty
Charakterystyczny dla minerałów o budowie włóknistej.
Diamentowy
Bardzo silny, taki jak w Diamencie.
Perłowy
Przypomina połysk Pereł.
Ziemisty
Przypominający połysk ziemi.
Rysa.
Rysa
To ślad, który pozostawia minerał, gdy zostanie o nieszkliwioną
płytkę porcelanową. Barwa powstającej w ten sposób drobiny
proszku pozwala stwierdzić, czy badany minerał jest barwny
czy też barwiony.
Przełam.
Przełam
Czyli, pękanie minerału pod wpływem uderzenia lub nacisku
wzdłuż nierównych, przypadkowy powierzchni. Analiza
krawędzi przełamanego minerału pozwala wyróżnić np.
Przełam Nierówny
,
Muszlowy
,
Skorupowy
,
Zadziorowaty
, itp.
Formy występowania
kryształów.
Formy występowania kryształów
Wyróżnia się następujące formy występowania kryształów:
Igiełkowe
Mające kształt długich igiełek.
Blaszkowe
W kształcie cienkich blaszek.
Dendrytyczne
O rozgałęzionych, drzewkowatych kształtach.
Masywne
Czyli wielkie bryły bez określonego kształtu.
Nerkowate
O kształcie przypominającym nerkę.
Tabliczkowe
W formie tabliczek.
Łupliwość.
Łupliwość
To zdolność kryształów do pękania wzdłuż pewnych określonych
płaszczyzn pod wpływem nacisku, uderzenia lub temperatury.
Minerały wskazują różną łupliwość. Może ona być doskonała,
dobra, wyraźna lub też wcale nie występować. Większość
minerałów wykazuje zarówno łupliwość, jak i przełam, a
niektóre – tylko przełam.
Fluorescencja.
Fluorescencja
To zjawisko świecenia minerału pod wpływem naświetlania
promieniami ultrafioletowymi lub rentgenowskimi, trwające
tylko przez okres naświetlania i znikające po jego przerwaniu.
Rodzaj fluorescencji ułatwia określenie pochodzenia danego
minerału.
Gęstość.
Gęstość
To wielkość fizyczna wskazująca, ile razy dany minerał jest
cięższy od wody o tej samej objętości. Np. Gęstość
Aleksandrytu wynosi 3,73,co wskazuje, że jest on 3,73 razy
cięższy od wody. Wartość gęstości zależy od temperatury –
standardowo pomiaru dokonuje się w temperaturze +20
o
C.
Twardość.
Twardość
W 1812r. wiedeński minerolog Fiedrich Mohs wybrał 10
minerałów i uszczegółowił je według wzrastającej twardości
na dziesięciostopniowej skali. Każdy z tych minerałów może
być zarysowany tylko za pomocą minerałów, które zajmują
wyższą pozycję w skali. Skala Mohsa została przyjęta przez
świat naukowy i jest używana do dziś. Twardość ludzkiego
paznokcia odpowiada w skali Mohsa wartości 2,5, zaś
scyzoryk około 5,5.
Skala Mohsa.
Talk
1. Bardzo miękki minerał, który można zarysować każdy innym
minerałem, a nawet paznokciem. Śliski w dotyku.
Gips
2. Można go zarysować paznokciem chociaż z trudem.
Kalcyt
3. Można go zarysować monetą. Daje się dość łatwo przeciąć stalowym
ostrzem.
Fluoryt
4. Można go łatwo zarysować ostrzem noża.
Apatyt
5. Można go z trudem zarysować ostrzem stalowym.
Skala Mohsa.
Ortoklaz
6. Ostrze stalowe właściwie nie zostawiana nim śladu, można go
natomiast łatwo zarysować pilnikiem.
Kwarc
7. Można nim łatwo zarysować Szkło, Stal, Miedź oraz inne
pospolite substancje.
Topaz
8. Można nim łatwo zarysować Kwarc. Minerał ten jest twardszy
od większości pospolitych minerałów.
Korund
9. Można nim łatwo zarysować Kwarc oraz Topaz.
Diament
10. Najtwardsza spośród występujących w przyrodzie substancji.
Grupa.
Grupa
Minerałów jest definiowana na podstawie wspólnych cech w
budowie chemicznej. Wyróżniamy grupy:
Arseniany
Borany
Fosforany
Węglany
Tlenki
Wodorotlenki
Pierwiastki rodzime
Siarczany
Siarczki
Halogenki
Krzemiany
Związki organiczne
Pierwiastki rodzime.
Nieliczna grupa pierwiastków występuje w przyrodzie w
postaci chemicznie nie związanej, to znaczy rodzimej. W
większości to metale, które podobnie jak wszystkie inne
pierwiastki, o wiele częściej występują w postaci związków
chemicznych. Związki te wykorzystywane są do celów
gospodarczych (rudy metali) lub naukowych, w wypadkach
kiedy pozyskanie metalu jest bardzo pracochłonne. Przyczyną
występowania niektórych pierwiastków w postaci rodzimej
jest ich niewielka skłonność do łączenia się z innymi
pierwiastkami (np. metale szlachetne: Złoto, Platyna) albo to,
że występują w środowisku o niewielkiej zawartości tlenu,
które utrudnia im wchodzenie w związki chemiczne.
Specyficznym przedstawicielem tej klasy minerałów jest
żelazo, które w formie rodzimej występuje głównie w
meteorytach. Do pierwiastków rodzimych należą: Miedź,
Srebro rodzime, Złota rodzime, Rtęć rodzima, Platyna
rodzima, Żelazo rodzime, Siarka rodzima, Diament, Grafit i
wiele innych.
Diament.
Diament
składa się z czystego węgla. Jest najtwardszym ze
znanych minerałów, a mimo to odpowiednio skierowane uderzenie
rozłupuje go na części. Charakterystyczną cechą diamentu jest
silny, wyjątkowy, niemal metaliczny połysk, od którego pochodzi
pojęcie ,,Połysku diamentowego”. W świetle ultrafioletowym wiele
okazów wykazuje zdolność fluorescencji. Kryształy diamentu mają
najczęściej kształt ośmiościanu lub czterdziestoośmiościanów (48
ścian trójkątnych), przy czym ściany kryształów są często lekko
zaokrąglone. Na ścianach ośmiościanu można czasami
zaobserwować małe trójkątne figury, tak zwane trogony. Diamenty
są bezbarwne lub niebieskawe czasami przybierają barwę
żółtawobrązową, a głównie są bezbarwne.
Cechy szczególne
Charakterystyczny dla diamentów ,,Ogień” to gra kolorów
spowodowana dyspersją przechodzącego przez nie światła. Bardzo
specyficzną cechą tego minerału jest też jego nadzwyczajna
twardość.
Diament (CD).
Powstawanie
Diamenty powstają na dużych głębokościach w wysokiej
temperaturze i pod bardzo wysokim ciśnieniem pod
powierzchnią Ziemi. Wraz ze skałą zawierającą Oliwin,
nazywaną Kimberlitem (od nazwy południowoafrykańskiego
miasta Kimberley), w pełni wykształcone kryształy diamentów
trafiają przez żyły wulkaniczne na powierzchnię Ziemi.
Platyna rodzima.
W przyrodzie rodzima platyna rzadko występuje w czystej postaci.
Najczęściej zawiera do 18% żelaza, a oprócz tego miedź, złoto i inne
metale. Dobrze wykształcone kryształy platyny spotyka się bardzo
rzadko, zazwyczaj występują w formie małych ziaren lub ,,bryłek”
(samorodków), które czasami osiągają wagę nawet 9 kg.
Cechy szczególne
Platyna jest odporna na działanie kwasów z wyjątkiem gorącej
wody królewskiej, która jest mieszaniną kwasu solnego i azotowego.
Powstawanie
w większości wypadków platyna pojawia się w zasadowych i
ultrazasadowych skałach głębinowych, bogatych w Oliwin. Kiedy skały
zawierające platynę wietrzeją, platyna transportowana jest wraz
produktami wietrzenia i osadza się wraz z innymi ciężkimi minerałami
w okruchowych złożach wtórnych.
Agat.
Agat
– Już w starożytności wykonywano z niego pieczęcie i
amulety. Agat charakteryzuje się równomiernym wstęgowym
ułożeniem barw, najczęściej są to barwy blade przeważają
odcienie szarego, żółtego, brązowego, czasami zielonego i
niebieskiego. Największe złoża Agatów znajdują się w Brazylii
i Urugwaju. Niebieskoczarny Agat jest często szlifowany na
kule i kamienie przeznaczone do sygnetów herbowych.
Czerwonobiała odmiana Agatu ( Sardonyx ) była w
starożytności przetwarzana na cenne Kamee.
Agat Mszysty.
Agat Mszysty
– Ta odmiana Chalcedonu ma zazwyczaj jasną i
jednolitą barwę. Bogato rozgałęzione wtrącenie we wnętrzu
podobne są do mchu. Wtrącenia tlenku żelaza nadają jej
czasami odcień czerwonobrązowy. Duże ilości Agatu
Mszystego występują głównie w Brazylii i w Indiach.
Zazwyczaj odmianę tę szlifuje się w cienkie płytki, kaboszony
lub koraliki przeznaczone do naszyjników. Wyrabia się z nich
również wisiory i broszki.