„Przyjaźń”

…dla mojego przyjaciela…

Prawdziwa przyjaźń

jest ścieżką
do błękitu nieba.
Są takie przyjazne
stopy,
które przecierają
drogę tak wyraźnie,
że nie potrzeba
żadnych
drogowskazów

.

• Przyjaźń jest otwarciem

zamkniętej powieki.

Tak jak w źrenicy oka

całe piękno świata

staje się jednym obrazem,

tak przyjacielskie

spojrzenie

przenosi człowieka do

ogrodu duszy.

• Przyjaźń jest

poszukiwaniem

źródła blasku,

którym zalśniła

twarz przyjaciela.

Trzeba unieść się

wysoko,

aby zrozumieć,

że na twarzy

przyjaciela

odbija się Twoje

oblicze.

• Przyjaźń jest

stwórczym

dotykiem piękna.

Okrąg

przyjacielskich

dłoni

nie jest

zamknięciem się

na świat,

ale otoczeniem

świata

ramionami

przyjaźni.

• Przyjaźń jest

pocałunkiem

prawdy

bez szminki

pozorów.

Potok prawdy

wypływający

z ust przyjaciela

ma moc stać się

oceanem miłości.

•Przyjaźń to sztuka

wsłuchiwania się

w instrument solowy

z pragnieniem włączenia go

w symfonię życia.

• Poznać przyjaciela,

to wsłuchiwać się

w jego wnętrze,

aby słowo, które

niesiemy mu w

darze,

harmonijnie

brzmiało

z dźwiękiem jego

duszy.

• Nasieniem przyjaźni

jest serce.

Serce dotknięte

promieniem

przyjaźni

otwiera się na

podobieństwo róży,

jakby chciało

wytańczyć:

"Dziękuję za cud"

Beata