Czternasta niedziela zwykła

3 lipca 2011 r.

Weźcie moje jarzmo na siebie

i uczcie się ode Mnie

Za 9, 9-10; Ps
145;
Rz 8, 9. 11-13;
Mt 11, 25-30

Ewangelia według św. Mateusza

W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami: «Wysławiam Cię,

Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i
roztropnymi,
a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie.
Wszystko przekazał Mi Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani
Ojca nikt nie zna, tylko Syn, i ten, komu Syn zechce objawić.

Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni

jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się
ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla
dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię
lekkie».

Wejść w relację z Ojcem

Oto Jezus błogosławi Tego, który jest „Panem nieba i ziemi”. Używa

przy tym tonu bardzo poufałego i serdecznego, bo nazywa Go «Ojcem».
(…) Mądrość Boga pozostaje bowiem czystym darem, objawieniem Tego,
który jest «Prostota». Co ciekawe, tylko ci „prostaczkowie” są zdolni
przyjąć tajemnice Królestwa Bożego objawione przez Jezusa. Dlaczego
tylko oni?

Jezus powiada wyraźnie: gdyż takie było upodobanie Ojca. W tym

stwierdzeniu Jezus pokazuje nam swoje wewnętrzne oblicze, określone
przez najczystsze przylgnięcie do woli Boga, od którego wszystko otrzymał
i któremu wszystko oddaje w posłuszeństwie miłości. To posłuszeństwo
otwiera na doskonałe zjednoczenie z Bogiem, co w języku biblijnym jest
wyrażone słowem «poznanie». I bynajmniej nic chodzi tu o poznanie
pojęciowe, ale o życiową relację z Bogiem, w której tajemnicę może nas
wprowadzić Syn. Przywołując zaproszenie z Księgi Przysłów (Prz 9, 5), Jezus
wzywa

do

siebie

tych,

którzy

są

utrudzeni

i obciążeni życiem i nakłada na nich jarzmo całkowicie inne od tego
związanego
z Prawem.

Poddanie się nauczaniu Jezusa nie oznacza bowiem dźwigania

obciążeń wiążących się ze skrupulatnym, acz formalnym wypełnianiem
Prawa, ale naśladowaniem cichości i pokory Serca Jezusa. One czynią
bardziej słodkim każde bolesne doświadczenie, a trudności lżejszymi do
zniesienia. Kto w ten sposób dostosowuje swoje serce do Serca Jezusa,
odpoczywa w woli Ojca. Innymi słowy, ciężar Miłości podtrzymuje tego,
kto go niesie ...

Modlitwa

Proszę Cię, Panie, spraw, aby rozpadły się rusztowania mojej ludzkiej
wiedzy; Uwolnij mnie od pokręconej logiki moich rozumowań, od mojej
pełnej pychy samowystarczalności i udziel mi prostoty dziecka, abym
każdego ranka mógł odkrywać nowość tego wszystkiego, co się zdarzy,
mimo iż wydaje się być takie samo jak wczoraj.

Fragmenty rozważań do Ewangelii pochodzą z kolekcji „Lectio divina na każdy dzień roku”.
Niedziele okresu zwykłego – rok A (tom 13). Wydawnictwo Sióstr Loretanek

W chorobie czy jakimkolwiek cierpieniu trzeba zawierzyć Bożej miłości jak dziecko,
które zawierza wszystko, co ma najdroższego, tym, którzy je miłują, zwłaszcza
swoim rodzicom. Potrzeba nam więc tej dziecięcej zdolności zawierzenia siebie
temu, który jest miłością.

bł. Jan Paweł II