Dipylidium caninum

Tasiemiec psi

Dipylidium caninum



Kosmopolityczny tasiemiec.



Występuje w postaci dojrzałej w przednim i
środkowym odcinku jelita cienkiego psa,
człowieka, kota, lisa i innych ssaków
mięsożernych.



W wyjątkowych przypadkach obserwowany u
ludzi. Zarażenia ludzi notowano w Europie,
na Filipinach, w Chinach, Japonii, Argentynie i
USA.



Wywołuje tasiemczycę zwaną

dipylidiozą



Ocenia się, że ponad połowa psów w Polsce
jest zarażona tym tasiemcem.

Budowa:



Postać dojrzała tasiemca osiąga 15-50 cm i

zawiera 60-175 członów



Na skoleksie znajdują się 4 przyssawki i ryjek

uzbrojony w haki, ułożone w 4-7 rzędach



Pierwsze człony są krótkie, następnie w

miarę dojrzewania wydłużają się



Człony zaopatrzone są w podwójne narządy

rozrodcze i dwa przedsionki płciowe na

bocznych krawędziach



W miarę rozwoju macicy jądra zanikają



Macica początkowo siatkowata tworzy liczne

torebki zawierające jaja inwazyjne

Dipylidium caninum

Dipylidium caninum

Cykl życiowy



Proglotydy maciczne odrywają się od strobilii i

przechodzą do środowiska zewnętrznego,



niektóre mogą czynnie poruszać się, inne wydostają

się w sposób bierny razem z kałem,



człony poruszające się na skórze i sierści psa

rozsiewają torebki jajowe,



żywicielem pośrednim są larwy pcheł lub wszoły z

rodzaju Trichodectes w postaci dorosłej,



żywiciele pośredni mają aparat gębowy typu

gryzącego i mogą połknąć jaja tasiemca,



w jamie ciała żywiciela pośredniego w ciągu 3

miesięcy onkosfera przekształca się w cysticerkoid,



zjedzenie zarażonego owada jest źródłem inwazji dla

żywiciela ostatecznego ( np. człowieka ),



w jelicie cienkim człowieka w ciągu 2-3 tygodni rozwija

się postać dojrzała Dipylidium caninum.

Cykl życiowy

Dipylidium caninum

Dipylidium caninum

Podobnie jak zwierzę człowiek zaraża

się zjadając pchłę z larwą tasiemca.
Dzieje się tak wtedy, gdy zwierzę
najpierw wygryza taka pchłę z własnej
okrywy włosowej, a następnie liże
człowieka lub gdy człowiek całując psa
lub kota przypadkowo ją połknie.
Głaskanie zwierząt, a następnie
spożywanie pokarmu bez umycia rąk,
może także skutkować zarażeniem.

Dipylidioza



Dotyczy zazwyczaj dzieci, u których występują
objawy niestrawności i utrata apetytu. Niekiedy
zarażenie ma charakter bezobjawowy.



Zwierzęta zarażone tasiemcem przejawiają
zachowania wskazujące na świąd okolicy
odbytu (takie jak pocieranie nią o trawę lub
chodnik). Mogą wystąpić objawy zaburzenia pracy
przewodu pokarmowego.



Wykrywanie polega na poszukiwaniu proglotydów w
kale lub w okolicy odbytu.



W leczeniu wykorzystuje się podawany na czczo
niklozamid – Devermin, Yomesan



Badanie kontrolne przeprowadza się w 1 i 3 miesiącu
po leczeniu.