DAREM BOGA

WYKONAŁA PATRYCJA CZAPLA KL.
III O

Miłość
Macierzy
ńska

POWOŁANIE DO MACIERZYŃSTWA

W życiu spotykamy wiele kobiet. Każda z nich, we

właściwy sobie sposób, jest powołana do
macierzyństwa. Mimo, iż różnią się wyglądem,
wiekiem, wykształceniem, czy światopoglądem,
 macierzyństwo jest ich wrodzoną predyspozycją.
Stan zaistnienia potomstwa nie czyni jeszcze  kobiety
w pełni matką. Fizycznie już nią jest. Pozostaje
jeszcze duchowe otwarcie na macierzyństwo.
Zdolność do rodzicielstwa nie ogranicza się bowiem
jedynie do biologicznych możliwości zostania matką,
ale jest przede wszystkim duchową gotowością do
przyjęcia z miłością każdego poczętego dziecka.
Czyniąc z siebie bezinteresowny dar, kobieta spełnia
się w sposób najgłębszy, bowiem nie może odnaleźć
siebie inaczej, jak tylko obdarowując miłością innych

MIŁOŚĆ MACIERZYŃSKA JAKO
UPOSAŻENIE KOBIETY

Mówiąc o macierzyństwie, a zwłaszcza o jego

wymiarze duchowym trzeba

przyjąć założenie, że jest ono możliwe tylko w

świecie ludzi. Zwierzęta ograniczają się

tylko do instynktu macierzyńskiego. Człowiek

natomiast w relację macierzyńską

matki z dzieckiem wnosi jeszcze ducha. Tej

rzeczywistości sens nadaje miłość. Ona

uzdalnia człowieka do odczytania własnego

powołania. Powołaniem kobiety jest

macierzyństwo. Odkrycie tego powołania do

pełni macierzyństwa da kobiecie

poczucie spełnienia, szczęścia, radości, które

wniesie do rodziny, jako matka1.

„Macierzyństwo tkwi w centrum fenomenu

człowieka”

Miłość sprawia, że macierzyństwo nie jest

postrzegane przez kobietę jako

zniewolenie. Osobowa miłość otwiera się na dar

macierzyństwa w duchu wolności

i chroni przed „technologizacją macierzyństwa i

prokreacji”. Kobieta otwarta na

miłość odrzuci wmawiane jej „prawo do zabicia

poczętego dziecka w ramach

decydowania o swoim ciele”

POWOŁANIEM KOBIETY JEST
DAWANIE ŚWIADECTWA
MIŁOŚCI

Jan Paweł II w encyklice Evangelium vitae przypomniał, że powołaniem
kobiety jest „dawać świadectwo miłości”. Jej zadaniem jest „pojednać świat z

życiem”.

Może to wypełnić tylko wtedy, gdy przedmiotem jej miłości jest życie, gdy przyjmie
każde poczęte życie jako dar. Tylko z takim usposobieniem kobieta będzie zdolna
wykorzystać swoją wrażliwość i przyjąć każdego człowieka jako dar, ofiarując

swoją

macierzyńską postawę wobec wszystkich.
Kobieta jest stworzona do macierzyństwa, aby dawać życie. Macierzyństwo
zawsze wiąże się z poświęceniem, a czasem nawet z ryzykiem. Przykładem tak
realizowanego macierzyństwa jest życia św. Gianny Beretta Molla, dla której
macierzyństwo i ofiara były nierozdzielne. Tak podchodziła do swojego

biologicznego

macierzyństwa, a także do duchowego, które realizowała nie tylko względem

własnych

dzieci, ale również w pracy zawodowej. Traktowała każde swoje dziecko jako
największy dar, za który gotowa była zapłacić najwyższą cenę. Za każdym razem
ryzykowała własnym życiem.

LĘK PRZED MACIERZYŃSTWEM

Macierzyństwo jest w pewnym sensie

ograniczeniem swobody życia kobiety i

pierwszym odruchem wobec wszelkich

ograniczeń swobody jest lęk. Jednak

nie

oznacza to, że kobieta powinna się mu

poddać. Lęk przed macierzyństwem

jest

zawsze świadczy o niedojrzałości

psychoseksualnej kobiety.

Macierzyństwo jest

wartością, której dojrzała kobieta

zawsze będzie pragnęła. Chociaż nie

wszystkie

kobiety przeżywają swoje

macierzyństwo fizycznie, to dokonuje

się ono wyłącznie

przez kobietę. Tylko kobieta została

powołana do wydania na świat

potomstwa,

dlatego zawsze jest potencjalną matką

WZÓR MACIERZYŃSTWA

Pełnia macierzyństwa

ukazana jest w osobie
Maryi nazwanej ‘matką
ludzi’. Stając się matką
Boga, stała się
równocześnie matką
każdego człowieka.
Jeżeli kobieta odkrywa
powołanie do
macierzyństwa
odnosząc je w całości do
Boga - dawcy miłości,
możliwym staje  się
postrzeganie każdego
‘zadanego’ człowieka
jako daru, który należy
odkryć i zwrócić w pełni
rozkwitu jego Dawcy.

Dostrzeżenie prawdy o swoim stworzeniu

umożliwia także kobiecie odkrycie pełni
swojej kobiecości: „każdy bowiem
człowiek, mężczyzna czy niewiasta,
stworzony na obraz i podobieństwo
Boga, nie może spełnić się poza
wymiarem tego obrazu i podobieństwa”
Mulieris dignitatem Wpatrując się w
Maryję starajmy się, szczególnie my,
kobiety, by jej postawa całkowitego
zawierzenia Bogu zaowocowała naszym
zaangażowaniem w prowadzenie
każdego człowieka ku spotkaniu z Pełnią
Miłości.

Każda kobieta „nosi w sobie

powołanie do macierzyństwa
duchowego, ponieważ jest
ono wplecione w strukturę
kobiecego istnienia. Kobiety
zostały obdarzone darem
wewnętrznej gotowości
przyjmowania innych
do swojego życia,
a co za tym idzie: troski o ich
emocjonalne, moralne,
kulturalne i duchowe dobro.
Duchowe macierzyństwo nie
polega na bezkrytycznym
darze z siebie. Matka
duchowa pomaga innym
wzrastać do pełni, a nie
do zależności. Troszczy się
o ich dobro emocjonalne,
moralne, kulturalne
i duchowe, aby sami mogli
stać się pełniejszym darem
dla Boga i innych”

Dziękuję! 