Fizyka

-prawa i

zasady

Spis treści:
I- Prawo Pascala
II- Prawo Archimedesa
III- Zasady dynamiki Newtona
IV- Zasada zachowania energii
mechanicznej
V- I zasada termodynamiki
VI- Zasada zachowania ładunku
elektrycznego
VII- Prawo Ohma
VIII- Prawo Kirchhoffa
IX- Prawo odbicia światła
X- Prawo załamania światła

I

Prawo

Pascala

Blaise
Pascal

Urodził się 19 czerwca
1623 w Clermont-Ferrand,
zmarł 19 sierpnia 1662 w
Paryżu – francuski
matematyk, fizyk i filozof
religii. Był niezwykle
uzdolnionym dzieckiem,
wyedukowanym przez
ojca. Jego wczesne dzieła
powstawały
spontanicznie, lecz w
istotny sposób przyczyniły
się do rozwoju nauki. Miał
on znaczący wkład w
konstrukcję
mechanicznych
kalkulatorów i mechanikę
płynów. Sprecyzował także
pojęcia ciśnienia i próżni,
uogólniając prace
Torricellego. W swoich
opracowaniach bronił
metody naukowej.

Prawo Pascala

Jeżeli na płyn (ciecz lub

gaz) w zbiorniku

zamkniętym wywierane jest

ciśnienie zewnętrzne, to

(pomijając ciśnienie

hydrostatyczne) ciśnienie

wewnątrz zbiornika jest

wszędzie jednakowe i

równe ciśnieniu

zewnętrznemu.

Prawo Pascala-
wzór

Zastosowania prawa Pascala:

-pompowanie dętki, materaca, układy

hamulcowe, dmuchanie balonów, młot

pneumatyczny, działanie urządzeń

pneumatycznych (prasa pneumatyczna)

-działanie urządzeń hydraulicznych (układ

hamulcowy, podnośnik hydrauliczny, prasa

hydrauliczna, pompa hydrauliczna,)

II

Prawo

Archimedesa

Archimedes z Syrakuz
(ok. 287–212 p.n.e.) –
grecki filozof przyrody i
matematyk. urodzony i
zmarły w Syrakuzach;
wykształcenie zdobył w
Aleksandrii. Był synem
astronoma Fidiasza i
prawdopodobnie
krewnym lub
powinowatym władcy
Syrakuz Hierona II.

Archimedes

Prawo Archimedesa

Siła wyporu działająca na

ciało zanurzone w płynie

jest równa ciężarowi

płynu wypartego przez to

ciało.

Prawo Archimedesa-
wzór

Zastosowanie prawa Archimedesa:

- łodzie podwodne – statki te mają

możliwość manewrowania siłą wyporu

i siłą ciężkości, dzięki czemu są w

stanie zanurzać się i wynurzać.

- statki pływające po powierzchni – siła

wyporu równoważy siłę ciężkości

W gazach

- balony, sterowce – manewrując

ciężarem (balast) lub wartością siły

wyporu (wypuszczanie gazu nośnego,

lub zmiana jego ciężaru właściwego za

pomocą podgrzewania).

III

Zasady

dynamiki

Newtona

Isaac Newton

Sir Isaac Newton –
urodził się
25 grudnia 1642/4 styczni
a 1643 w Woolsthorpe-by-
Colsterworth, zmarł
20 marca 1726/31 marca
1727 w Kensington –
angielski fizyk, matematyk
astronom, filozof historyk,
badacz Biblii i alchemik
W swoim słynnym dziele
Philosophiae naturali
princip mathematica
(1687 r.) przedstawił
prawo powszechnego
ciążenia, a także prawa
ruchu leżące u podstaw
mechaniki klasycznej.
Niezależnie od Gottfrieda
Leibniza przyczynił się do
rozwoju rachunku
różniczkowego i
całkowego.

I zasada dynamiki

Newtona

Jeżeli na ciało nie działa

żadna siła lub działające siły

równoważą się, to ciało

pozostaje w spoczynku lub

porusza się ruchem

jednostajnym

prostoliniowym.

II zasada dynamiki

Newtona

Jeśli siły działające na ciało
nie równoważą się, to ciało

porusza się ruchem

przyspieszonym

(opóźnionym), w którym

przyspieszenie (opóźnienie)

jest wprost proporcjonalne

do wartości siły

wypadkowej, a odwrotnie

proporcjonalne do masy

tego ciała

.

II zasada dynamiki Newtona-
wzór

III zasada dynamiki

Newtona

Jeśli ciało A działa na ciało

B pewną siłą (siłą akcji), to

ciało B działa na ciało A

siłą (siłą reakcji) o takiej

samej wartości, takim

samym kierunku, lecz o

przeciwnym zwrocie .

Zastosowanie zasad dynamiki Newtona:

-gdy autobus rusza z przystanku, twoje ciało zachowuje

się tak, jakby chciało pozostać w spoczynku. Jeżeli

siedzisz przodem do kierunku jazdy,

zostajesz wciśnięty w fotel. I odwrotnie - hamujący

autobus powoduje ruch

twojego ciała do przodu.

- są dwa ciała (np.: ołówek i książka) Jak na te 2 ciała

zadziałamy taką samą siła to ich przyśpieszenie będzie

odwrotne od ich mas, czyli ołówek będzie miał większe

przyśpieszenie bo jest lżejszy od książki .

- są dwaj chłopcy na rolkach, chłopiec A popycha

chłopca B i dwaj chłopcy poruszyli się - jeden do przodu

drogi do tyłu (wyobraź to sobie to to zrozumiesz o wiele

lepiej i sam coś może wymyślisz )

IV

Zasada

zachowania

energii

mechanicznej

Zasada zachowania energii

mechanicznej

Jeżeli ciało spada, to jego

energia potencjalna maleje

(bo wysokość maleje), a

energia kinetyczna rośnie (bo

jego prędkość rośnie).

Zachodzi tu przemiana energii

potencjalnej w kinetyczną.

V

I zasada

termodynamiki

I zasada termodynamiki

Zmiana energii wewnętrznej

układu zamkniętego jest

równa energii, która

przepływa przez jego granice

na sposób ciepła lub pracy

I zasada termodynamiki -

wzór

VI

Zasada

zachowania

ładunku

elektrycznego

Zasada zachowania

ładunku elektrycznego

Różnica liczby

ładunków elektrycznych

dodatnich i ujemnych

danego układu jest

stała, bez względu na

rodzaj oddziaływań

zachodzących w układzie.

VII

Praw

o

Ohma

George Simon
Ohm

Georg Simon Ohm (ur. 16
marca 1789 w Erlangen, zm.
6 lipca 1854 w Monachiu,
matematyk niemiecki,
profesor politechniki w
Norymberdze w latach 1833-
1849 i uniwersytetu w
Monachium po roku 1849.
Nauczyciel matematyki. Po
zainteresowaniu się fizyką
napisał prace głównie z
zakresu elektryczności i
akustyki. Sformułował (1826)
prawo opisujące związek
pomiędzy natężeniem prądu
elektrycznego a napięciem
elektrycznym (tzw. Prawo
Ohma). Badał nagrzewanie
się przewodników przy
przepływie prądu
elektrycznego.

Prawo Ohma

Natężenie prądu płynącego

przez przewodnik jest wprost

proporcjonalne do napięcia

między końcami tego

przewodnika.

Prawo Ohma -

wzór

Zastosowanie prawa Ohma:

Prawo Ohma i wynikające z niego

zależności ma szerokie zastosowanie w

elektronice, zwłaszcza przy

projektowania układów elektrycznych i

elektronicznych. Konstruowanie

uniwersalnych przyrządów pomiarowych,

także w sporej części opiera się na

zasadach, które sformułował Ohm w

swoim prawie.

VIII

Prawo

Kirchhoffa

Gustave Robert
Kirchoff

Gustav Robert
Kirchhoff (ur. 1824,
zm. 1887) – niemiecki
fizyk, twórca prawa
promieniowania
cieplnego dotyczącego
zależności między
zdolnością emisyjną i
absorpcyjną, oraz praw
dotyczących obwodów
elektrycznych (pierwsze
i drugie prawo
Kirchhoffa). Razem z
Robertem Bunsenem
odkryli cez i rubid,
wynaleźli spektroskop,
a także opracowali
metody analizy
spektralnej.

Prawo Kirchoffa

Suma natężeń prądów

wpływających do węzła

jest równa sumie

natężeń prądów

wypływających z

węzła.

Zastosowanie prawa Kirchhoffa:

 

                                                  

Prądy wpływające do rozgałęzienia (należy zwrócić uwagę na zwroty strzałek):

znak „Σ” sigma (grec.) – oznacza sumę

Σ I

wpływające

= 2A + 3A + 5A = 10A

Prądy wypływające

:

Σ I

wypływające

= 7A + 3 A = 10 A

ΣI

wpływające

= Σ I

wypływające

IX

Prawo

odbicia

światła

Urodzony w roku
1580, zmarł 1626.
znany także jako
Snellius lub Snel van
Royen — holenderski
astronom i
matematyk.
Najbardziej znany ze
swojego prawa
refrakcji, zwanego też
prawem Snella.

Willebrord Snell

Prawo odbicia światła

Gdy światło pada na granicę

dwóch ośrodków, to ulega

odbiciu zgodnie z prawem

odbicia, które mówi, że jeśli

kąt padania i kąt odbicia leżą

w jednej płaszczyźnie, to kąt

padania jest równy kątowi

odbicia:

α=β.

X

Prawo

załamania

światła

Prawo załamania

światła

Dla danych dwóch

ośrodków stosunek

sinusów kątów padania i

załamania jest wielkością

stałą. Kąty

padania i załamania leżą w

jednej płaszczyźnie.

Zastosowanie prawa załamania

światła:

-skutki załamania światła są przyczyną

( ale nie jedyną) wspaniałych efektów

dawanych przez kamienie szlachetne,

zjawiska tęczy, niewłaściwej wizualnej

oceny głębokości dna zbiorników.

-zastosowanie znalazło załamanie

światła we wszelkiego rodzaju

przyrządach i aparatach stosujących

soczewki i pryzmaty: mikroskopy,

lunety, lornety itp.

Zastosowanie prawa załamania
światła:

-tęcza

Wykonały:
*Jesica
Warzecha
*Ania Pypłacz
Klasa IIIA