Henna rzęs i brwi
henna
barwnik pochodzenia roślinnego powstający ze
sproszkowanych liści i pędów lawsonii
bezbronnej służący do barwienia włosów lub
skóry.
Nazywany jest także hennowym krzewem lub
nadbarwią bezbronną.
W liściach lawsonii bezbronnej znajduje się
czerwono – pomarańczowy barwnik lawson
(naftochinon) koloryzujący naskórek, włosy.
Sproszkowane i ugotowane w wodzie liście lawsonii
oraz pędy są używane do produkcji barwnika
zwanego henną.
Henna stosowana była również w medycynie ludowej
na okłady przy aftach, oparzeniach, obrzękach oraz
przy bólu głowy.
Zapobiega ona grzybicy, świerzbowi. Dzięki
właściwością ściągającym stosuje sie ją przeciwko
poceniu sie stóp i rak oraz w leczeniu ich pęknięć,
odmrożeń i zrogowaceń.
Medykamenty na bazie henny są od wieków
sprawdzonym lekarstwem na biegunki i otwarte rany.
Kwiaty używane są do produkcji olejku eterycznego
zwanego olejkiem cypryjskim,.
Pochodzi z obszarów tropikalnych Afryki.
Rozprzestrzenił się w wielu innych jeszcze
krajach świata. Jest uprawiany w Egipcie, Libii,
Sudanie, Nigrze, Indiach i Pakistanie.
Historycy podają, że henna jest używana już
5000 lat, przede wszystkim jako kosmetyk czy
medykament.
W arabskim świecie dekorowanie ciała
najczęściej praktykowane jest przez kobiety,
które stosują ją na swoich dłoniach i stopach.
Henna naturalnie znika ze skóry po kilku
tygodniach (w wyniku kontaktu z wodą i
wyblaknięcia).
Na ulicznych bazarach (souq’ach), jak również
w wielkich sieciach handlowych dostępne są
wszystkie akcesoria niezbędne w ozdabianiu
ciała (włącznie z szablonami ze wzorami).
Praktykę zdobienia ciała stosuje się z okazji
ślubów, obrzezywania i narodzin nowego
potomka.
Zdobienie ciała panny młodej w noc przed
weselem w Indiach nosi nazwę ceremonia
mehendi.
Henna, a alergia?
Naturalna henna jest zielonkawym proszkiem.
Można również spotkać naturalną hennę w
kolorze brązowym
Często substancją, którą dodaje sie do tak
zwanej czarnej henny jest PPD. Jest to
parafenylodwuamina, czarny barwnik, który
ma wzmacniać kolor.
Jest on substancją bardzo silnie uczulającą.
Rośliny wykorzystywane do tworzenia farb
hennowych:
Lawsonia inermis (Henna),
Indigofera tinctoria (Indigo),
Cassia obovata Leaves (Senna),
Emblica officinalis (Amla),
Jatropha glandulifera (Jatropha),
Eclipta alba (Bhringaraj),
Azadirachta indica (Neem),
Bacopa monniera (Brahmi),
Terminalia chebula (Harad),
Terminalia bellirica (Vibhitaki),
Acacia concinna (Shikakai).
Najczęstszym komponentem mieszanek oprócz
lawsonii jest indygowiec barwierski
(Indigofera Tinctoria, Indigo), z którego uzyskuje
się czarną barwę z niebieskim połyskiem.
Odcień czarny można otrzymać także dodając
do henny ekstrakt z Eclipta alba
(Bhringaraj), zwanej „władcą włosów”.
Domieszka Amli (Emblica officinalis)
natomiast wzmacnia kolor i lekko przyciemnia
uzyskaną barwę.
By podkreślić odcień rudy i miedziany stosuje
się jako dodatek Jatropha Glandulifera
(Jatropha).
Odpowiednie proporcje powyższych
składników roślinnych pozwalają na uzyskanie
barwy od jasnego brązu, przez orzechowy
brąz, ciemny brąz, miedziany i czerwony aż po
intensywny czarny.
Nakładanie henny na brwi
Kształt brwi
Wskazania do henny:
kształtowanie łuku brwiowego
przyciemnienie brwi i rzęs
korekta ubytków brwi
Przykrycie siwizny
Przeciwwskazania do henny:
wszelkie dermatozy, alergie
otarcia i uszkodzenia skóry wokół oczu
(krostki, strupki, świeżo wydepilowane brwi)
choroby zakaźne
zaczerwienienie i opuchnięcie powiek
Jęczmień
Maści z antybiotykiem
Dziękuję za uwagę