Pieter Breugel (starszy)

Peter Bruegel urodził się w Broghel w 1525 roku. Najpierw
kształcił się u Petera Coecka van Aelsta, później u Claude'a
Doriziego w Mechelen. W 1551 roku stał się członkiem cechu
malarzy w Antwerpii i przysługiwał mu tytuł mistrza. Malarstwa
uczył się także podczas swoich podróży po Włoszech, Francji
i Antwerpii. W 1563 powrócił do Brukseli, gdzie osiadł na stałe.
W tym samym roku pojął za żonę Mayeken, córkę Piereta
Coecka. Z tego związku przyszło na świat dwóch synów: Peter
(zwany Pięknym, a później też Młodszym dla odróżnienia
od seniora) i Jan. Obaj poszli w ślady ojca, jednak nie mogli się
od niego uczyć malarstwa, ponieważ wcześnie ich osierocił.
Peter miał wówczas 5 lat,a Jan zaledwie rok.
Peter Bruegel starszy zmarł w Brukseli w 1569 roku.

Biografia

Twórczość



Peter Bruegel Starszy był zwany także Chłopskim, ponieważ
najchętniej przedstawiał pejzaże wiejskie, ukazując na ich tle
chłopów. Życie codzienne, obrzędy, zwyczaje wszystko
to stanowiło treść jego dzieł („Taniec chłopski”,
„Chłopskie wesele”). Jako pierwszy zachodni malarz
tworzył też pejzaże jako samodzielne dzieła,
a nie tylko jako tło dla postaci czy scen religijnych.
Jego fascynacja pejzażem rozpoczęła się w latach
pięćdziesiątych, podczas podróży przez Alpy. Z czasem
doprowadził sztukę pejzażu do perfekcji, starając się nadać
mu także walory emocjonalne. Jego „Pokłon Trzech Króli
na śniegu” to prawdopodobnie pierwszy obraz
w europejskiej sztuce, na którym widać padający śnieg.
Doskonałymi przykładami obrazów, na którym przyroda ma
zasadnicze znaczenie, są np.: „Upadek Ikara”, „Pejzaż z
siewcą” czy „Procesja na Kalwarię”.



Obok chłopskiej, częsta jest u niego tematyka
religijna. Sceny z Nowego Testamentu umieszcza
we współczesnych sobie realiach, czyli
szesnastowiecznych Niderlandach („Kazanie św.
Jana Chrzciciela”, „Rzeź niewiniątek w
Betlejem”, „Nawrócenie Szawła”, „Pokłon
Trzech Króli na śniegu”).Inspirowała go twórczość
Boscha, nie uległ natomiast modzie włoskiej
pozostając wierny swojemu prostemu stylowi.
Wbrew tendencjom w południowej Europie, Bruegel
chętnie przedstawia brzydotę. Postaci na jego
obrazach dalekie są od antycznych ideałów. Malarz
ukazuje ludzi starych, zmęczonych, spracowanych,
niedoskonałych („Myśliwi na śniegu”,
„Sianokosy”, „Pochmurny dzień”).



Twórczość Bruegela została doceniona jeszcze za życia
artysty. Habsburgowie zbierali jego obrazy, stąd
wspaniała kolekcja Wiejski taniec w Wiedniu.
Chrześcijańsko-humanistyczna etyka jego prac została
wyrażona ponadczasowymi środkami artystycznymi.
Obraz Budowa wieży Babel był odczytywany jako
ostrzeżenie przed głupotą
i zarozumiałością.
W obrazach Bruegela poszukiwano wydarzeń
historycznych, czasami je znajdowano. Gdy umarł
pisano, że w swych pracach zawarł „więcej myśli niż
malarskiego rzemiosła”.
Dziś sądzimy, że, jak u każdego genialnego twórcy,
mamy raczej do czynienia z równowagą. Ważne
ogólnoludzkie treści zostały ukazane poprzez
sugestywną wizję plastyczną.

Pejzaż z przypowieścią o
siewcy

Pejzaż z przypowieścią o siewcy – obraz olejny na desce
niderlandzkiego malarza Pietera Bruegla.
Najwcześniejszy obraz Bruegla, sygnowany przez malarza. Tematyka
została zaczerpnięta z Nowego Testamentu z Ewangelii synoptycznych
i dotyczy przypowieści wygłoszonej przez Jezusa na łodzi rybackiej
u brzegu jeziora Genezaret. Przypowieść mówiła o rolniku, który siał
ziarno. Od tego, gdzie ono padało, zależały późniejsze plony. Była to
aluzja do odmiennego przyjmowania Słowa Bożego.
Bruegel zilustrował przypowieść umieszczając na pierwszym planie
samotnego chłopa siejącego ziarno na jałowej ziemi. O tym, że grunt
nie jest przyjazny, ma świadczyć wycięte drzewo. Pośrodku kompozycji
widoczny jest żniwiarz w otoczeniu już wyrosłych zbóż. Za rzeką,
na brzegu, widoczna jest łódź i zbierający się tłum, który ma wysłuchać
kazania Jezusa. Obecność złamanego koła fortuny przy chacie chłopa
nasuwa nieco inną interpretację przypowieści: to Bóg
i jego wola sprawia, gdzie pada ziarno (droga, skała czy ziemia) i jakie
będą plony.
Obraz przechowywany jest w Timken Museum of Art w San Diego.

Pejzaż z upadkiem Ikara



Pejzaż z upadkiem Ikara – obraz olejny, namalowany ok. 1557 roku,
a obecnie znajdujący się w Królewskim Muzeum Sztuk Pięknych w Brukseli.
Według oficjalnej strony muzeum nie ma pewności co do autorstwa obrazu,
ale kompozycja z całą pewnością jest Bruegla. Brakuje dokumentów i wzmianek
historycznych, obraz jest niesygnowany. Tytuł obrazu nawiązuje do mitu
o Ikarze, opisanego w Metamorfozach Owidiusza. Artysta namalował rozległy
pejzaż, na pierwszym planie na wysokim morskim brzegu chłop orze pole.
Nieco niżej pasterz pasie stado owiec, nad brzegiem morza rybak zarzuca sieci.
W głębi widać rozległą zatokę morską z płynącymi statkami pod żaglami.
Na horyzoncie widoczne są góry, a w oddali portowe miasto. Jedynie
pierwszoplanowa sylwetka oracza została wyraźnie przedstawiona
i zindywidualizowana, pozostałe stanowią jedynie element krajobrazu.



Tytułowy Ikar jest praktycznie niewidoczny, z prawej strony u dołu można
dostrzec jedynie wystające z wody nogi i kilka piór unoszących się
na powierzchni. Katastrofa Ikara pozostała niezauważona i w żaden sposób nie
wpłynęła na zachowanie znajdujących się w pobliżu osób.



Kompozycja obrazu jest otwarta, użyto jasnych i nasyconych barw. Autor
w nowatorski sposób użył farby - stopniowo zmieniając jej gęstość, uzyskał
na obrazie efekty przestrzenne. W czasie, gdy powstał obraz, malarze zwykle
posługiwali się laserunkiem dla uzyskania efektu głębi.

Widok Neapolu



Widok Neapolu– obraz olejny na desce

niderlandzkiego malarza Pietera Bruegla.



Obraz odwoływał się do podróży Bruegela

do Włoch. Podczas niej był świadkiem m.in.
sztormu na morzu. Przebywał wówczas w
Mesynie i widział jak wiatr uszkodził większość
okrętów. Obraz ukazuje dwie przeciwstawne
siły: na pierwszym planie widać bitwę morską
rozgrywaną w Zatoce Neapolitańskiej,
na drugim spokojną panoramę miasta
i ochronny łuk portu dający poczucie harmonii.

Dwanaście przysłów



Dwanaście przysłów (Dwanaście flamandzkich
przysłów) – obraz olejny na desce niderlandzkiego
malarza Pietera Bruegla



Pierwsze o tej tematyce dzieło Bruegela obrazujące
dwanaście regionalnych przysłów. Obraz składa się
z małych oddzielnych paneli złączonych w jedną całość.
W owalnych okienkach na czerwonym tle przedstawione
zostały postacie wykonujące jakieś czynności. Pod
scenkami znajdują się krótkie sentencje-przysłowia. Rok
później powstały Przysłowia niderlandzkie.



Według Davida Bianko, zaginiony obraz odnaleziono
przypadkowo w XX wieku w gospodarstwie wiejskim,
gdzie służył od dawna jako przykrywka beczki z kiszoną
kapustą.

1.  ?
2. Wieszać wiatr zgodnie z wiatrem (Być jak kurek na dachu, zmieniać
zdanie jak rękawiczkę)
3. Nosić ogień w jednej ręce, a wodę w drugiej (Być dwulicowym, mieć
dwie twarze)
4. Siąść w popiół pomiędzy dwa stołki (Stracić okazję z powodu braku
zdecydowania)
5. Zasypać studnię, gdy cielę utonęło (Podjąć kroki po wypadku)
6. Rzucać perły (róże) przed wieprze (Poświęcić się czemuś co jest
niewarte poświęcenia)
7. Przyczepić kotu dzwonek (Jeśli planuje się coś, o czym wszyscy wiedzą,
skończy się to fiaskiem}
8. Nie móc patrzeć na odbicie słońca w wodzie (Być zazdrosnym, do kogoś
czuć zawiść)
9. Bić głową w mur (Próbować osiągnąć coś niemożliwego)
10.Łowić z siecią (Zmarnować okazję)
11. Zakładać mężowi niebieski płaszcz (Przyprawiać rogi)
12. Oddawać mocz w stronę księżyca (Porywać się z motyką na słońce)

Znaczenie paneli:

-http://eszkola.pl
-http://malarstwo.awardspace.info
- http://pl.wikipedia.org

Źródła

Prezentację
przygotował:
Arkadiusz Bebło KL I A