Kształtowanie umiejętności

postępowania w przypadku

doznania urazu przez siebie i innych

(pierwsza pomoc)

Ważne jest rozpoczęcie edukacji
w jak najmłodszym wieku

Dzieci szybciej przyswajają wiedzę. Warto

rozpocząć naukę oraz oswajać je z trudnymi
sytuacjami już od wieku przedszkolnego. Przy
odpowiednim przygotowaniu oraz
dopasowaniu formy zajęć do wieku
uczestników, można osiągnąć bardzo dobre
wyniki.



Wspólnie z dziećmi

wykonaj plansze
lub etykiety z numerami

alarmowymi.

Przykładowe

zajęcia



Zaproponuj, aby numery alarmowe umieściły w swoim

domu, w widocznym miejscu (np. na lodówce, wspólnie z

rodzicami lub rodzeństwem).



Naucz dzieci, jak i kiedy pod nie dzwonić – wytłumacz

zasady, w jakich przypadkach należy dzwonić pod numery

alarmowe.



Przećwicz z dziećmi rozmowę z operatorem.



Zapoznanie się z zawartością apteczki pierwszej pomocy.

Przykładowe zajęcia



Obecnie w coraz młodszym wieku dzieci

dostają telefony komórkowe. W związku z tym,
dostępne są także aplikacje, które poprzez
zabawę ułatwiają im zapamiętanie np.
numerów alarmowych.



Kolejną metodą, aby dziecku łatwiej zapadało

coś w pamięć, jest przedstawienie informacji
w sposób atrakcyjny, np. jako wierszyk:

Gdyby komuś coś się stało
Podejdź i zapytaj „HALLO?”
Klęknij obok na kolanka
Jak uczyła przedszkolanka
Chwyć rączkami za ramiona
I poczekaj czy zawoła
Jeśli nic nie odpowiada
Krzycz o pomoc – oto rada

Pochyl buzię do polika
Słuchaj chwilę czy oddycha
Patrz czy się podnosi brzuszek
Poczuj ciepło koło uszek

Zadzwoń szybko po doktora
Na działania twoje pora

Jeśli nadal nic nie czujesz
Do ucisków przystępujesz
Proste rączki spleć ze sobą
Pochyl się nad tą osobą

Połóż na serduszko ręce
I uciskaj rytm w piosence
Rób tak póki starczy sił
A ten człowiek będzie żył

Celina Chełkowska

Ćwiczenia są zawsze najlepszym sposobem
nauki

TEMAT 1: Wyzwanie pogotowia ratunkowego, policji, straży

pożarnej

CEL OGÓLNY: Nabycie umiejętności korzystania z telefonu w celu

powiadomienia służb w razie zagrożenia.

CELE OPERACYJNE:



Dziecko potrafi skorzystać z telefonu.



Umie ocenić sytuację i podjąć decyzję o wezwaniu pogotowia
ratunkowego.



Wie, że nie należy „dla zabawy” dzwonić pod numery alarmowe.



Potrafi przeprowadzić rozmowę telefoniczną z dyspozytorem, udzielając
ważniejszych informacji (podać swoje imię i nazwisko, adres, numer
telefonu, z którego dzwoni, opis zdarzenia).



Rozumie, iż w przypadku nagłego zdarzenia, potrzeby udzielenia
pomocy należy zwrócić się o pomoc kogoś dorosłego (nauczyciela,
opiekuna, rodzica).

Przykłady tematów poruszanych na
zajęciach dla najmłodszych

TEMAT 2: Złamana noga lub ręka

CEL OGÓLNY: Poznanie podstawowych zasad na wypadek

złamania.

CELE NAUCZANIA:



Dziecko wie, że złamaną kończyną nie wolno poruszać.



Dziecko wie, że należy uspokoić i pocieszyć poszkodowanego.



Wie, że nie wolno ściągać obuwia ze złamanej kończyny.



Rozumie potrzebę okrycia poszkodowanego.



Wie, jakie mogą być konsekwencje poruszania złamaną
kończyną.



Rozumie potrzebę niesienia pomocy innym.

Przykłady tematów poruszanych na
zajęciach dla najmłodszych



TEMAT 3: Skaleczenie

CEL OGÓLNY: Poznanie zasad postępowania na wypadek skaleczenia.

CELE OPERACYJNE:



Dziecko wie, do czego służy plaster z opatrunkiem i jak go używać.



Dziecko wie, że skaleczony palec należy na chwilę włożyć pod zimną
wodę i na ranę przykleić plasterek z opatrunkiem.



Wie, że należy uspokoić i pocieszyć poszkodowanego.



Wie, że zabawy ostrymi przedmiotami mogą skończyć się
uszkodzeniem ciała.



Wie, że nie wolno dotykać żadnych lekarstw znajdujących się w
domowej apteczce.



Wie, że w przypadku dużego skaleczenia powinno zwrócić się o pomoc
do opiekuna, rodzica lub nauczyciela.



Rozumie potrzebę niesienia pomocy innym.

Przykłady tematów poruszanych na
zajęciach dla najmłodszych

W późniejszym etapie
edukacji…

Wraz z wiekiem zakres czynności, które mogą

wykonać dzieci, a później młodzież, zwiększają

się.

Należy pamiętać o tym i systematyczne

poszerzać materiał przekazywanej wiedzy.

Jedną z podstaw podczas nauki pierwszej

pomocy

jest łańcuch przeżycia

Pierwsza pomoc u dorosłych



Upewnij się, czy poszkodowany i wszyscy
świadkowie zdarzenia są bezpieczni.

Pierwsza pomoc



Sprawdź reakcję poszkodowanego: delikatnie

potrząśnij za ramiona i głośno zapytaj:
"Czy wszystko w porządku?"

Pierwsza pomoc



Jeżeli reaguje:



zostaw poszkodowanego w pozycji, w której

go zastałeś, o ile nie zagraża mu żadne
niebezpieczeństwo



dowiedz się jak najwięcej o stanie

poszkodowanego i wezwij pomoc, jeśli będzie
potrzebna

Regularnie oceniaj jego stan.

Pierwsza pomoc



Jeżeli nie reaguje: głośno zawołaj o pomoc



Odwróć poszkodowanego na plecy, a

następnie udrożnij jego drogi oddechowe,
wykonując odgięcie głowy i uniesienie żuchwy

Pierwsza pomoc

Utrzymując drożność dróg oddechowych

wzrokiem, słuchem i dotykiem poszukaj
prawidłowego oddechu oceń wzrokiem ruchy
klatki piersiowej,



nasłuchuj przy ustach poszkodowanego

szmerów oddechowych,



staraj się wyczuć ruch powietrza na swoim

policzku.

Pierwsza pomoc

Jeżeli oddech jest prawidłowy: ułóż

poszkodowanego w pozycji bezpiecznej,



wyślij kogoś lub sam udaj się po pomoc

(wezwij pogotowie),



regularnie oceniaj oddech.

Pierwsza pomoc

Jeżeli oddech nie jest prawidłowy:



wyślij kogoś po pomoc, a jeżeli jesteś sam, zostaw
poszkodowanego i wezwij pogotowie, wróć i
rozpocznij uciskanie klatki piersiowej zgodnie z
poniższą instrukcją:

Ułóż nadgarstek

jednej ręki na środku

klatki piersiowej

Nadgarstek drugiej

ręki ułóż na już

położonym