MODLITWA PAŃSKA
JAKO WZÓR
MODLITWY

Czym jest Modlitwa Pańska?

(łac. Oratio Dominica, Pater
Noster) – najstarsza modlitwa
chrześcijan, którą według
Nowego Testamentu przekazał
swoim uczniom sam Jezus w
czasie kazania na górze. Jest to
formuła chwaląca wspaniałość
Boga, jednocześnie mająca
formę błagalną. Według Ojców
Kościoła stanowi ona wzór
modlitwy chrześcijańskiej.

Która prawdziwa?

W Piśmie Świętym znajdujemy dwie różne
wersje Modlitwy Pańskiej, które padają z ust
Jezusa Chrystusa. Jedną, najbardziej znaną,
znajdujemy w Ewangelii wg św. Mateusza,
drugą w Ewangelii wg św. Łukasza. Może
pojawić się pytanie, dlaczego te dwie wersje
nieznacznie ale jednak się różnią? Która jest
właściwa? Nie możemy oceniać, która jest
właściwa czy też prawdziwa. Trzeba
pamiętać skąd biorą się różnice w
ewangeliach synoptycznych.

Mt 6,8b-13

Wy zatem tak się módlcie:
Ojcze nasz, który jesteś w niebie, niech się
święci imię Twoje! Niech przyjdzie królestwo
Twoje; niech Twoja wola spełnia się na ziemi,
tak jak i w niebie. Chleba naszego
powszedniego daj nam dzisiaj; i przebacz
nam nasze winy, jak i my przebaczamy tym,
którzy przeciw nam zawinili; i nie dopuść,
abyśmy ulegli pokusie, ale nas zachowaj od
złego!

Łk 11,1-4

Gdy Jezus przebywał w jakimś miejscu na
modlitwie i skończył ją, rzekł jeden z uczniów
do Niego: «Panie, naucz nas się modlić, jak i
Jan nauczył swoich uczniów». A On rzekł do
nich: «Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze,
niech się święci Twoje imię; niech przyjdzie
Twoje królestwo! Naszego chleba
powszedniego dawaj nam na każdy dzień i
przebacz nam nasze grzechy, bo i my
przebaczamy każdemu, kto nam zawini; i nie
dopuść, byśmy ulegli pokusie».

Znajdź prośby.

Ojcze nasz, któryś jest w niebie święć
się imię Twoje; przyjdź królestwo Twoje;
bądź wola Twoja jako w niebie tak i na
ziemi; chleba naszego powszedniego
daj nam dzisiaj; i odpuść nam nasze
winy, jako i my odpuszczamy naszym
winowajcom; i nie wódź nas na
pokuszenie;
ale nas zbaw od złego. Amen.

Wersja pacierzowa

Prośby:

1.

święć się imię Twoje;

2.

przyjdź królestwo Twoje;

3.

bądź wola Twoja jako w niebie tak i na
ziemi;

4.

chleba naszego powszedniego daj nam
dzisiaj;

5.

i odpuść nam nasze winy, jako i my
odpuszczamy naszym winowajcom;

6.

i nie wódź nas na pokuszenie;

7.

ale nas zbaw od złego.

sp

ra

w

y

w

ie

cz

n

e

sp

ra

w

y

d

o

cz

e

sn

e

"Ojcze nasz, który jesteś w niebie, niech się
święci imię Twoje!" (Mt 6,9 BT)

Pierwsze słowa wskazują na naszego
rozmówcę, Boga będącego w swej
chwale w niebie. Mimo iż Jego imię jest
potężne i święte, to chce On być blisko
nas (por. Iz 57,15), nazywając siebie
Ojcem naszym. Ma to rozwiać wszelkie
przypuszczenia jakoby Bóg miałby być
surowy i niedostępny.

"Niech przyjdzie królestwo Twoje; niech Twoja
wola spełnia się na ziemi, tak jak i w niebie." (Mt
6,10 BT) 

Z tych słów tchnie nadzieja, którą żyje każdy
chrześcijanin. Wiemy przecież, że jesteśmy
na tej ziemi "przechodniami", a nasz cel jest
w górze, gdzie Jezus obiecał przygotować
nam mieszkanie. Ta nadzieja ma się
objawiać w modlitwie, jak i w naszym życiu.
Poddanie się woli Bożej zarówno w sprawach
ziemskich jak i niebieskich to oddanie się w
pewne ręce, pełne miłości, współczucia i
sprawiedliwości. To właśnie wyrażamy w tym
fragmencie modlitwy.

"Chleba naszego powszedniego daj nam
dzisiaj;" (Mt 6,11 BT)

Chociaż napisane jest, że: "nie samym
chlebem żyje człowiek..." (Mt 4,4; Pwt 8,3) to
Ojciec nasz wie, jak ważne jest abyśmy mieli
co do ust włożyć. Od Boga otrzymujemy
wszystko co jest nam niezbędne, i do Niego
powinniśmy wołać aby nadal dawał nam
chleb powszedni, i zarazem dziękować mu
za niego.

"i przebacz nam nasze winy, jak i my
przebaczamy tym, którzy przeciw nam zawinili;"
(Mt 6,12 BT)

Nasze przewinienia są tym co najbardziej ciążą nam
na sercu. Chcemy się od nich uwolnić, kiedy
popełniliśmy grzech. Z tym ciężarem mamy się
udawać do naszego Ojca w imieniu Jezusa - naszego
Zbawiciela, który zapłacił wysoką cenę za nasze
grzechy. Ważna jest jednak druga część tego
wiersza. Nasze grzechy mogą zostać nam
odpuszczone, kiedy my odpuszczamy grzechy
wszystkim naszym winowajcom. A więc ten
fragment modlitwy zawiera w sobie warunek, który
powinniśmy spełnić. Jezus nie podaje tu wyjątków.
Więc kiedy zanosimy tę modlitwę do Boga, a nie
odpuściliśmy przewinień naszym winowajcom to
nasze grzechy nie zostaną odpuszczone.

"i nie dopuść, abyśmy ulegli pokusie, ale
nas zachowaj od złego!" (Mt 6,13 BT)

Ten wiersz trochę inaczej brzmi w przekładzie Biblii
Warszawskiej i Biblii Gdańskiej. I nie wódź nas na
pokuszenie..." (Mat 6,13 BW) Wyrażenie "nie wódź"
powoduje pewne zamieszanie, ponieważ wynika z niego
jakoby Bóg był autorem pokus jakie nas dotykają. 
Lecz czytamy w liście Jakuba:
Kto doznaje pokusy, niech nie mówi, że Bóg go kusi. Bóg
bowiem ani nie podlega pokusie ku złemu, ani też
nikogo nie kusi. (Jk 1,13 BT) 
Wiemy więc, że Bóg nie kusi. Więc wiersz ten najlepiej
oddany jest w przekładzie Biblii Tysiąclecia, gdzie użyte
zostało słowo "nie dopuść". Tymi słowami prosimy Pana
o wsparcie w walce z grzechem i pokusami jakie
dotykają nas każdego dnia

Język oryginalny (grecki)

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς·
ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου·
ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου·
γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ
ἐπὶ τῆς γῆς·
τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν
σήμερον·
καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ
ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν·
καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν,
ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.

Tekst łaciński

Pater noster qui es in caelis,
sanctificetur nomen tuum;
adveniat regnum tuum;
fiat voluntas tua sicut in caelo et in terra;
Panem nostrum quotidianum da nobis hodie;
et dimitte nobis debita nostra, sicut et nos
dimittimus debitoribus nostris;
Et ne nos inducas in tentationem;
sed libera nos a malo.