OCHRONA SŁUCHU



Bhp

Hałasem określa się wszelkie
niepożądane, nieprzyjemne,
dokuczliwe, uciążliwe lub szkodliwe
drgania ośrodka sprężystego,

oddziaływujące za

pośrednictwem powietrza

na

narząd słuchu i inne

zmysły

oraz elementy

organizmu

człowieka.

W zależności od częstotliwości drgań

akustycznych rozróżniamy hałas:
1. słyszalny:

– 16 Hz - 16 000 Hz

2. niesłyszalny:
a. 2 Hz - 50 Hz hałas

infradźwiękowy, (dźwięk o tak

małej częstotliwości, że niesłyszalny

dla ucha ludzkiego)
b. 10 000 Hz - 100 000 Hz hałas

ultradźwiękowy (dźwięk o tak dużej

częstotliwości, że niesłyszalny dla

ucha ludzkiego).

Prawo 
Zgodnie z obowiązującymi przepisami

podanymi w Rozporządzeniu Ministra

Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 17

czerwca 1998 r. w sprawie

najwyższych dopuszczalnych stężeń i

natężeń czynników szkodliwych dla

zdrowia w środowisku pracy (Dz. U. Nr

79, poz. 513) oraz zgodnie z

wymaganiami normy PN-N-01307:1994

hałas w środowisku pracy jest

oceniany na podstawie wartości

następujących wielkości:



poziomu ekspozycji na hałas
odniesionego do 8 godzinnego dnia
pracy (lub odpowiadającej mu
ekspozycji dziennej) lub poziomu
ekspozycji na hałas odniesionej do
tygodnia pracy (lub odpowiadającej
mu ekspozycji tygodniowej),



maksymalnego poziomu dźwięku A,



szczytowego poziomu dźwięku C.

Dopuszczalne wartości hałasu ze

względu na ochronę słuchu są

następujące:



poziom ekspozycji na hałas odniesiony

zarówno do 8 godzin jak i tygodnia

pracy nie może przekraczać 85 dB



maksymalny poziom dźwięku A nie

może przekraczać 115 dB,



szczytowy poziom dźwięku
C nie może przekraczać 115 dB.

Źródła hałasu:

•  

Mechaniczne

1) drgania
2) uderzenia
3) tarcie
4) inne

•  Aerodynamiczne i hydrodynamiczne,

1) przepływy
2) kawitacja

• Technologiczne,

1) procesy skrawania i przecinania
2) zmiana spójności materiałów
3) procesy pękania



Elektryczne

1) magnetyczne

2) magnetostrykcyjne

3) łuk elektryczny



Inne

1) proces spalania

2) zjawiska termiczne

3) zjawiska chemiczne

4) wybuchy

5) fale uderzeniowe

Zgodnie w wymaganiami maszyny i
urządzenia techniczne powinny być
konstruowane i budowane w taki
sposób, aby :

1. Zapewniały bezpieczne, higieniczne
i dogodne warunki pracy, a w
szczególności zabezpieczały
pracownika przed nadmiernym
hałasem,
2. Zmniejszały uciążliwość warunków
pracy.

Rodzaje hałasu.

Wyróżnia się następujące rodzaje
hałasu, biorąc pod uwagę zmienność
jego natężenia w czasie:

• hałas ustalony - poziom dźwięku A
w określonym miejscu mierzony przy
włączonej charakterystyce
dynamicznej S miernika poziomu
dźwięku, zmienia się podczas
obserwacji nie więcej niż o 5 dB,

•  

hałas nieustalony - poziom

dźwięku A w określonym miejscu

mierzony przy włączonej

charakterystyce dynamicznej S

miernika poziomu dźwięku, zmienia się

podczas obserwacji więcej niż o 5 dB,

•   hałas impulsowy - składa się z

jednego lub wielu zdarzeń

dźwiękowych, każdy w czasie trwania

krótszym niż 1 sekunda.

Ochrona słuchu

Hałas jest najbardziej powszechnym

zagrożeniem zdrowia występującym w

przemyśle. Słuch dla naszego zdrowia

jest ważny tak, jak każdy inny zmysł.

Człowiek nie tylko korzysta z

"zasłyszanych" informacji, ale jest

mocno od nich uzależniony. Głośny

hałas przestawia cały organizm w stan

alarmu: dawka adrenaliny, wzrost

ciśnienia krwi i

natychmiastowa próba

lokalizacji źródła hałasu,

czyli natychmiastowa

mobilizacja całego organizmu.

Nie dziwi więc fakt, że po ośmiu
godzinach takiej spowodowanej
nadmiernym hałasem "mobilizacji" w
pracy, pracownik czuje się zmęczony,
poirytowany i rozdrażniony, a jego
tolerancja na stres jest obniżona. Gdy
ucho człowieka zbyt długo wystawione
jest na hałas o dużym natężeniu,
komórki słuchowe najpierw tracą swoją
elastyczność, a później obumierają.

Gdy określona grupa komórek
obumiera, człowiek przestaje słyszeć
tylko tę częstotliwość dźwięków, za
którą komórki owe były
odpowiedzialne. Nadal jednak słyszy
tak szeroki zakres częstotliwości, że
ta "niewielka strata" nie wpływa na
ogólny odbiór bodźców.

Taka uniwersalność słuchu jest cechą
niebezpieczną, gdyż nikt nie
podejrzewa u siebie uszkodzenia lub
utraty słuchu, skoro nadal słyszy,
ponieważ czułość komórek słuchowych
w pozostałych częstotliwościach
najczęściej jest bardzo dobra. Dlatego
bardzo ważną sprawą jest zapewnienie
pracownikom odpowiedniej ochrony
słuchu, jeśli zachodzi taka konieczność.

Szkodliwe lub uciążliwe skutki
hałasu zależą od:
• natężenia hałasu,
• poziomu ekspozycji,
• rodzaju źródeł hałasu,
• relacji między człowiekiem a
źródłem hałasu.

Skutki oddziaływania hałasu na
organizm ludzki mogą być:

– słuchowe
– pozasłuchowe

Ubytek słuchu

-- W wyniku długotrwałej, wieloletniej

ekspozycji na hałas, o równoważnym
poziomie dźwięku A powyżej 80 dB,
zazwyczaj dochodzi do
nieodwracalnego podwyższenia progu
słyszenia tzw. trwałych ubytków
słuchu. 

-- Trwały ubytek słuchu może być

również efektem jednorazowej
ekspozycji na hałas, jeśli jego
szczytowy poziom ciśnienia
akustycznego przekroczy wartość 130 -
140 dB. Jeśli średni, trwały ubytek
słuchu wynosi co najmniej 30 dB przy
częstotliwości 1000, 2000, 4000 Hz, po
stronie ucha lepszego i po
uwzględnieniu fizjologicznego ubytku
związanego z wiekiem, to wówczas
stanowi kryterium rozpoznania i
orzeczenia zawodowego uszkodzenia
słuchu. 

Zawodowe uszkodzenie słuchu od
wielu lat jest na pierwszym miejscu
(pod względem liczebności
rejestrowanych przypadków) na liście
chorób zawodowych w Polsce.
Stanowi ono około 1/3 wszystkich
rejestrowanych przypadków chorób
zawodowych w kraju i co roku
rejestruje się około 3000 nowych
przypadków.

Pozasłuchowe skutki

oddziaływania hałasu 



Pozasłuchowe skutki oddziaływania

hałasu na organizm ludzki polegają na

działaniu hałasu jako stresora,

prowadząc do zaburzeń

funkcjonowania układu oddechowego,

krążenia, pokarmowego i innych

narządów. Hałas oddziałuje również

negatywnie na układ nerwowy.

Ponadto hałas obniża zrozumiałość

mowy oraz percepcję ostrzegawczych

sygnałów dźwiękowych. Maskowanie

mowy oraz sygnałów ostrzegawczych

nie tylko utrudnia porozumiewanie się,

ale przed wszystkim zwiększa ryzyko

wypadków w hałaśliwym środowisku

pracy. 

Sposoby zmniejszania hałasu

Najbardziej efektywnym sposobem

jest niewątpliwie likwidacja źródeł

hałasu. Nie zawsze jednak można ten

sposób zastosować, ponieważ wśród

maszyn - będących źródłem hałasu -

jest dużo takich, które ze względu na

charakter ich pracy trudno wyciszyć.

W takich przypadkach stosuje się

inne sposoby. Optymalne

zmniejszenie hałasu można uzyskać

przede wszystkim przez odpowiednio

skorelowane stosowanie kilku

sposobów równocześnie.

Szkodliwym oddziaływaniem hałasu na

organizm można zapobiegać

poniższymi metodami.

1. Eliminacja źródła hałasu lub zmniejszenie

natężenia hałasu przez :

- wybór właściwych technologii,

- robotyzację, automatyzację procesów

produkcyjnych,

- wymianę maszyn i urządzeń powodujących

nadmierny hałas na maszyny i urządzenia

spełniające wymogi norm,

- utrzymanie maszyn i urządzeń w

wymaganym stanie technicznym (wymiana

uszkodzonych części, niedopuszczenie do

nadmiernych luzów itp.).

 

2. Zmniejszenie czasu ekspozycji na

hałas poprzez :
- posunięcia organizacyjne mające na
celu ograniczenie przebywania
pracowników w hałasie,
- wydzielenie źródła hałasu i
sprowadzenie jego obsługi do
niezbędnego minimum

.

3. Ograniczenie rozprzestrzeniania
się hałasu przez zastosowanie :
- izolacji akustycznej stanowiska
pracy
- obudowy źródeł hałasu,
- zwiększenie chłonności akustycznej.

4. Stosowanie ochron osobistych
słuchu.

Obudowy dźwiękoizolacyjne

W celu zmniejszenia poziomu hałasu

źródła są stosowane obudowy

dźwiękoizolacyjne. Obudowa taka

powinna możliwie jak najbardziej

skutecznie zatrzymywać fale

dźwiękowe emitowane przez źródło

hałasu, przy czym nie powinna ona

stanowić przeszkody w normalnej

pracy i obsłudze zamkniętych w niej

maszyn. Skuteczność zatrzymywania

fal dźwiękowych przez obudowę, tj.

skuteczność akustyczna obudowy,

będzie zależała przede wszystkim od

izolacyjności akustycznej jej ścianek,

która może się zmniejszyć na skutek:



odbicia fal dźwiękowych od tych

ścianek do wewnątrz i wytworzenia się

pod obudową mniej lub bardziej

rozproszonego pola



występowania otworów



stosowania obudowy osłaniającej dane

źródło tylko częściowo



przenoszenia się drgań materiałowych

z maszyny na obudowę i

wypromieniowywania do otoczenia w

postaci fal dźwiękowych



przenoszenia się drgań materiałowych

na podłogę i wypromieniowywania w

postaci fal dźwiękowych

Obudowy

dźwiękochłonne

dmuchaw powietrza

Obudowa

dźwiękochłonna pompy

zasilającej

Obudowa

dźwiękochłonna

Ścianki obudowy dzielimy na:
- ścianki jednorodne
- ścianki z wytłumieniem
- ścianki o budowie złożonej

Obudowy dzielimy na:
- obudowy całkowite
- obudowy częściowe

Kabiny dźwiękoszczelne.

Jednym ze sposobów zabezpieczenia
ludzi przed szkodliwym
oddziaływaniem hałasu są kabiny
dźwiękoszczelne.

Punktem wyjścia do opracowania
projektu akustycznego kabiny są
warunki akustyczne występujące w
hałaśliwym pomieszczeniu, w którym
ma być ona zastosowana, a więc
wartość średniego poziomu hałasu
występującego w tym pomieszczeniu.

Kabina

dźwiękochłonna

Różnica między wartością
hałasu, który występuje
wewnątrz pomieszczenia, a
dopuszczalnym poziomem
hałasu wewnątrz kabiny określa
wymaganą izolacyjność tej
kabiny dla dźwięków
powietrznych.

O izolacyjności akustycznej kabiny,
podobnie jak o izolacyjności przegród,
decyduje izolacyjność najbardziej
przewodzącego dźwięk elementu tej
kabiny; mała izolacyjność właściwa
jednego z elementów (np. drzwi) może
więc obniżyć izolacyjność akustyczną
całej kabiny.

Kabina
dźwiękochłonna

Przy wyborze działań zapobiegawczych
uwzględnić należy zasady ergonomii.
W przypadku gdy działania
zapobiegawcze utrudniają
pracownikom wykonywanie ich
obowiązków, mogą one zostać przez
nich zmodyfikowane lub usunięte, co
obniży skuteczność ochrony lub ją
zlikwiduje.

Ekran akustyczny

silników wentylatorów

spalin

Jednym ze sposobów zmniejszenia
szkodliwego oddziaływania hałasu są
indywidualne ochrony słuchu.
Stosowane są one we wszystkich
przypadkach, gdy poziom hałasu w
otoczeniu danego stanowiska roboczego
jest większy od poziomu
dopuszczalnego, a równocześnie
wszystkie inne sposoby zmniejszania
tego poziomu są trudne do
zastosowania.

Ochrony takie stosuje się również wtedy,
gdy dany hałas występuje stosunkowo
rzadko (np. podczas wybuchów czy startu
samolotu z lotniska) lub też gdy
pracownik obsługujący dane hałaśliwe
urządzenie musi wchodzić do
pomieszczenia, w którym się ono
znajduje, jedynie na krótki okres (np. do
pomieszczenia, w którym jest hamowany
silnik).

Około 60% osób przebywających w
hałasie przekraczającym normy nie
używa ochronników słuchu. Dla tych
osób ryzyko uszkodzenia słuchu jest
ogromne. Niestety jedną z cech
charakterystycznych dla hałasu jest to,
że w dłuższym przedziale czasu
przyzwyczajamy się do niego i
bagatelizujemy ryzyko. Uszkodzenie
słuchu spowodowane hałasem jest jedną
z najczęstszych
chorób zawodowych i
jest nieodwracalne
i trwałe.

Definicja:
Sprzęt ochron słuchu jest to
sprzęt służący do zabezpieczania
pracowników przed nadmiernym
hałasem w miejscach lub na
stanowisku pracy.

Podział sprzętu ochrony słuchu ze
względu na konstrukcję dzieli się na:



wkładki przeciwhałasowe,



nauszniki przeciwhałasowe,



hełmy przeciwhałasowe.

Wkładka przeciwhałasowa jest to
ochronnik słuchu noszony w
zewnętrznym kanale usznym albo w
małżowinie usznej, który poprzez
zamknięcie wejście do zewnętrznego
kanału usznego zabezpieczania
pracownika przed nadmiernym hałasem.

Wkładki przeciwhałasowe, dzielą
się na:



wkładki jednorazowego użytku,



wkładki wielokrotnego użytku z mas

plastycznych,



wkładki wielokrotnego użytku z

tworzyw elastycznych,



wkładki wielokrotnego użytku z

tworzywa porowatego,



wkładki wielokrotnego użytku ze

sprężyną z tworzywa elastycznego.

Wkładka formowana indywidualnie
dla użytkownika jest to wkładka
przeciwhałasowa wykonana z
zastosowaniem indywidualnego odciska
małżowiny usznej i zewnętrznego kanału
usznego

.

Podział wkładek ze względu na
stosowanie w zakresie temperatur
otoczenia:



Wkładki ogólnego przeznaczenia są to
wkładki douszne przeznaczone do
stosowania w zakresie temperatur
otoczenia od 0° do + 30°C.



Wkładki specjalnego przeznaczenia są
to wkładki douszne przeznaczone do
stosowania w zakresie temperatur
otoczenia od -20° do +60°C, lub w
zakresie od -20° do +30°C, lub 0° do
+60°C.

Zatyczki wykonane są z miękkich,
szczelnych materiałów, jak np.:
silikon, wata mineralna, guma i
inne tworzywa sztuczne.
Dopasowywane są bezpośrednio
przez użytkownika (ściskanie) i w
przewodzie słuchowym ulegają
rozszerzeniu, szczelnie wypełniając
kanał uszny.

Materiały, z których są wykonane
elementy wkładek
przeciwhałasowych, mające kontakt
ze skórą użytkownika, powinny
spełniać następujące wymagania:



nie powinny wywoływać

podrażnienia i choroby

skóry, reakcji

alergicznych, nie powinny

także być szkodliwie na

zdrowie w przewidzianym

okresie użytkowania

wkładek

przeciwhałasowych,



w czasie całego
okresu użytkowania
wkładek ochronnych
właściwości
materiałów, z których
są wykonywane nie
powinny wykazywać
znaczących zmian.



nie powinny ulegać zmianom podczas
okresu używania, w wyniku kontaktu z
potem, woskowiną lub innymi
substancjami mogącymi znaleźć się w
kanale usznym,

Wymagania dotyczące budowy wkładek
przeciwhałasowych

:



Wszystkie części wkładek przeciwhałasowych

powinny być tak zaprojektowane i wykonane,

aby nie powodowały obrażeń fizycznych

podczas dopasowywania i użytkowania ich

zgodnie z instrukcją producenta.



Każda część wkładki przeciwhałasowej, która

po założeniu zgodnie z instrukcją producenta

wystaje na zewnątrz kanału usznego, musi

być wykonana w taki sposób, aby nie

powodować obrażeń ucha na skutek kontaktu

mechanicznego z wkładką.



Wkładki przeciwhałasowe po założeniu

zgodnie instrukcją producenta powinny dać

się łatwo i w całości usunąć z kanału usznego

przez użytkownika bez użycia jakichkolwiek

narzędzi.



Wkładki przeciwhałasowe oznaczone jako

wielokrotnego użytku należy dostarczać z

opakowaniem zapewniającym ich

higieniczne przechowywanie.



Średnica wkładek - ukształtowanych

fabrycznie powinna być zgodna z

zakresem wymiarów przewodu

słuchowego od 7 do 11 mm.



Długość wkładek przeznaczonych do

noszenia w zewnętrznych przewodach

słuchowych lub małżowinach usznych nie

powinna przekraczać 35 mm.



Jeżeli wkładki przeciwhałasowe są
oznaczone jako wkładki wielokrotnego
użytku, po ich jednorazowym
czyszczeniu nie powinno być:

-żadnych znaczących zmian początkowych

własności wkładek przeciwhałasowych w
zakresie rozmiaru i własności materiału,
z których wykonano wkładki

,

-

żadnych zmian, które mogłyby

spowodować pogorszenie charakterystyk
tłumienia.

Obniżenie poziomu hałasu przez
ochronnik jest określane mianem
szacunkowego tłumienia. Na ogół
szacunkowe tłumienia ochronników,
niezależnie od rozwiązań
konstrukcyjnych zawiera się w przedziale
15-30 dB (sporadycznie powyżej 30 dB).
Tłumienie dźwięku jest to różnica w dB
między progiem słyszenia z
ochronnikiem słuchu i bez niego dla
badanego słuchacza i danego sprzętu.

Minimalne tłumienie dźwięku przez

wkładki przeciwhałasowe nie

powinno być mniejsze niż podane

wartości:

Dla

częstotliwoś
ci [Hz]

12

5

25

0

50

0

100

0

200

0

400

0

800

0

Minimalna
wartość

tłumienia
powinna

wynosić w
dB

5

8

10

12

12

12

12

Znakowanie wkładek
przeciwhałasowych

Na wkładkach lub bezpośrednio na opakowaniu

powinny się znajdować następujące

informacje:



nazwa, znak handlowy lub inny znak

identyfikacyjny producenta,



numer normy,



oznaczenie modelu,



informacja, czy wkładki przeciwhałasowe są

jednorazowego, czy wielokrotnego użytku,



instrukcja zakładania i użytkowania,

wskazująca na potrzebę właściwego

dopasowywania wkładek przeciwhałasowych,



oznaczenie rozmiaru nominalnego wkładek.

Wady użytkowania:

Wkładki przeciwhałasowe są raczej

niepraktyczne, ponieważ przy nieco

dłuższym użyciu często powodują

podrażnienia ucha, wymagają

utrzymywania ich stale w stanie

bezwzględnej czystości, łatwo ulegają

zagubieniu itd. Oprócz tego wkładki takie

mogą chronić ucho jedynie od hałasu

docierającego do ucha środkowego i

wewnętrznego za pośrednictwem kanału w

uchu zewnętrznym, gdyż hałas przenosi się

również na otaczający ucho układ kostny,

pobudzając go do drgań. Drgania te w

pewnym stopniu przenoszą się z kolei

bezpośrednio na organ słuchu, mimo

zastosowania wkładek.

Lekkie i wygodne wkładki przeciwhałasowe na

spirali dociskowej;

Wymienne piankowe końcówki nadają się do

mycia

Piankowe wkładki przeciwhałasowe

jednorazowe, z pamięcią formowania,

wygodne w użyciu, dają się łatwo

wkładać i wyjmować

Standardowy typ łatwy do wkładania i

wyjmowania za pomocą uchwytu. Nie

przeszkadza przy rozmowie

telefonicznej. Maksymalne tłumienie

do 35 dB.

Ze względu na płaskie wykończenie z

zewnątrz ten typ jest idealny dla

pracowników noszących hełm.

Maksymalne tłumienie do 35 dB.

Wkładki przeciwhałasowe

jednorazowego użytku

Nausznik przeciwhałasowy jest to
ochronnik słuchu składający się z dwu
czasz tłumiących dociskanych za pomocą
specjalnej sprężyny do małżowin usznych
albo do głowy, całkowicie zakrywający
małżowiny uszne. Sprężyna dociskająca
nauszników może być umieszczona na
szczycie głowy, z tyłu głowy albo pod
brodą. Nauszniki uniwersalne mają
sprężynę przystosowaną do
noszenia we wszystkich
tych pozycjach.

Nauszniki przeciwhałasowe dzielą
się na nauszniki z poduszkami
uszczelniającymi wypełnionymi :



tworzywem porowatym
ze sprężyną,



tworzywem porowatym
doczepiane do hełmu
ochronnego,



porowatym ze sprężyną
bez łączności,



porowatym ze sprężyną
z łącznością,



porowatym doczepiane
do hełmu ochronnego
bez łączności,



tworzywem porowatym doczepiane do

hełmu ochronnego z łącznością,



płynem ze sprężyną,



płynem doczepiane do hełmu

ochronnego,



płynem ze sprężyną bez łączności,



płynem ze sprężyną z łącznością,



płynem doczepiane do hełmu

ochronnego bez łączności,



płynem doczepiane do hełmu

ochronnego z łącznością.

Podstawowe elementy nauszników to:



Czasza tłumiąca jest to zasadnicza

część nausznika mocowana na sprężynie

dociskowej, wyposażona w poduszkę

uszczelniającą i wykładzinę tłumiącą.



Poduszka uszczelniająca jest to część

odkształcalna zawierająca piankę

plastyczną lub ciekły wypełniacz,

dopasowana do obrzeża czaszy w celu

polepszenia komfortu i dopasowania

nauszników przeciwhałasowych do głowy.



Sprężyna dociskowa jest to element

łączący obie czasz nauszników, którego

zadaniem jest dociskanie obu czasz

tłumiących do małżowin usznych albo do

głowy człowieka.

Wymagania dla materiałów, z

których wykonywane są nauszniki

:



Te części nauszników

przeciwhałasowych, które mogą

wchodzić w kontakt ze skórą, powinny

być miękkie, giętkie, nie powinny

plamić, powodować podrażnienia skóry

ani innych reakcji alergicznych lub

wpływać szkodliwie na zdrowie.



Wszystkie materiały, po oczyszczeniu

w sposób określony przez producenta,

powinny spełniać bez zastrzeżeń swoje

zadania i nie mogą być w żaden

sposób uszkodzone.



Wszystkie części nauszników

przeciwhałasowych powinny być

zaokrąglone, wykończone gładko i

pozbawione ostrych krawędzi.



Wymiana poduszek uszczelniających lub

wykładzin tłumiących w nausznikach

przeciwhałasowych, przewidziana przez

producenta do wykonania przez użytkownika,

nie powinna wymagać użycia narzędzi.



Wszystkie nauszniki uniwersalne powinny

być wyposażone w taśmę nośną.



Nauszniki przeciwhałasowe ze sprężyną

dociskową przeznaczoną do noszenia tylko z

tylu głowy albo pod brodą i o masie powyżej

150g, powinny być wyposażone w taśmę

nośną.

Rozmiary nauszników
przeciwhałasowych

Rozróżniamy następujące rozmiary
nauszników przeciwhałasowych :



nauszniki przeciwhałasowe "normalnego

rozmiaru "-oznaczane symbolem N,



nauszniki przeciwhałasowe "małego

rozmiaru„

- oznaczane symbolem S,



nauszniki przeciwhałasowe "dużego

rozmiaru„ - oznaczane symbolem L.

Podstawowe wymagania dotyczące

budowy nauszników

przeciwhałasowych.



Zakresu nastawności czasz tłumiących na
sprężynie dociskowej i odległości między
poduszkami, dla każdego rozmiaru
nauszników powinny umożliwiać
dopasowanie ich do potrzeb użytkownika.



Ruchomość czasz tłumiących, dla
każdego rozmiaru nauszników powinna
umożliwiać dopasowanie ich do potrzeb
użytkownika.



Uszczelki (wkłady) do nauszników

powinny być wymieniane przynajmniej raz

w roku, gdyż materiał, z którego są

wykonane, starzeje się i stopniowo

twardnieje, co jest spowodowane głównie

działaniem wydzielin skórnych.

Stwardniałe wkłady zwiększają ryzyko

"przedostawania się" dźwięków poprzez

brak szczelności przy głowie, a co za tym

idzie - drastycznego obniżenia zdolności

tłumiących.



Podczas jednoczesnego stosowania

okularów i nauszników ważne jest, aby

uszczelki były miękkie i elastyczne oraz by

oprawki okularów były cienkie i ściśle

przylegające do głowy.

Minimalne tłumienie dźwięku przez

wkładki przeciwhałasowych nauszników

nie powinno być mniejsze niż podane

wartości:

Dla

częstotliwoś
ci [Hz]

12

5

25

0

50

0

100

0

200

0

400

0

800

0

Minimalna
wartość

tłumienia
powinna

wynosić w
dB

5

8

10

12

12

12

12

Nauszniki przeciwhałasowe

składane

Lekkie ochronniki słuchu do pracy

w środowisku o niskim i średnim

poziomie hałasu

Optymalne do stosowania w

uciążliwym środowisku

W przypadku konieczności przebywania

w hałasie o wyjątkowo dużym poziomie

stosowany bywa trzeci rodzaj ochron

słuchu - w postaci hełmów; zadanie

hełmu polega na zapobieganiu

przenoszeniu się drgań nie tylko na

bezpośrednią okolicę ucha, ale i na całą

czaszkę. Hełmy znajdują również
zastosowanie w zmniejszaniu
szkodliwego oddziaływania
ultradźwięków

Hełmy przeciwhałasowe dzielą się
na:



hełmy przeciwhałasowe ze skorupą
miękką bez łączności,



hełmy przeciwhałasowe ze skorupą
miękką z łącznością,



hełmy przeciwhałasowe ze skorupą
twardą bez łączności,



hełmy przeciwhałasowe ze skorupą
twardą z łącznością.

Punktem wyjścia doboru
ochronników słuchu jest znajomość
podstawowych wielkości
charakteryzujących hałas na
danym stanowisku pracy, wartości
dopuszczalnej poziomu dźwięku A
oraz wartości podstawowych
parametrów akustycznych
ochronników słuchu. Typ
ochronników słuchu musi być
dobrany tak ze względu na ich
właściwości ochronne jak i na małą
uciążliwość stosowania.

Głównym warunkiem spełnienia

właściwej funkcji przez środek

ochrony słuchu jest stosowanie

go przez cały czas

przebywania w hałasie.

Dlatego też, oprócz właściwej

ochrony, powinien być wygodny

w użyciu. Niewłaściwe

użytkowanie ochron słuchu

może być tragicznym w

konsekwencjach błędem,

mogącym doprowadzić do

trwałego kalectwa.

Warunkiem uzyskania największego efektu
ochronnego jest ścisłe przyleganie
ochronnika do skóry wokół uszu,
względnie hermetycznie zamkniecie
zewnętrznego przewodu słuchowego

.

Jeżeli przy natężeniu hałasu równym 100
dB przez cały czas nosimy nauszniki o
tłumieniu 23 dB obniżymy hałas do 77
dB, a więc do poziomu bezpiecznego dla
naszego zdrowia.
Jeśli jednak będziemy zdejmować
nauszniki "tylko" na trzy minuty w
ciągu każdej godziny, to przez osiem
godzin pracy ograniczymy natężenie
hałasu do 87,4 dB. Taki wynik oznacza
w konsekwencji otrzymanie dawki hałasu
niemal dwukrotnie przewyższającej
dopuszczalne normy.

Czy wiesz, że...



rehabilitacja osoby z uszkodzeniem

słuchu jest 10-krotnie droższa od

zapobiegania danemu uszkodzeniu,



działanie hałasu na organizm ludzki

można porównać do działania promieni

radioaktywnych,



możemy przyjąć tylko określoną dawkę

hałasu; wielkość dawki hałasu jest

wprost proporcjonalna do czasu i

poziomu (natężenia) dźwięku;

codzienny pobyt w środowiskach pow.

85 dB zmusza do ochrony słuchu,



uszkodzeniu ulegają komórki słuchowe

ucha środkowego i wewnętrznego;

komórki słuchu nigdy się nie

regenerują,



wygodne środki ochrony, dopasowane

do poziomu hałasu, w którym się

przebywa, stanowią najlepszą

gwarancję, jeśli są używane przez cały

czas pracy (100% czasu przebywania

w szkodliwym środowisku) i tym

samym dają pewną ochronę przed

trwałym uszkodzeniem słuchu.