uchwała 11styczeń 1999






























50

















 

















POSTANOWIENIE Z DNIA 21 CZERWCA 1996 R.















V KZ 15/96



















 















Strona nie jest zobowiązana do wyzbywania się takich trwałych składników swego majątku, jak np. mieszkanie, budynek
stanowiący miejsce zamieszkania strony, niezbędne wyposażenie mieszkania, aby
uiścić stosowne koszty. Podobne reguły powinny obowiązywać przy ocenie
możliwości majątkowych stron w aspekcie ich zwolnienia od opłaty kasacji.















 















Przewodniczący: sędzia S. Zabłocki.















Prokurator Prokuratury Apelacyjnej: F. Pasturczak.

















 















Sąd Najwyższy w sprawie Wandy C., oskarżonej z art. 178 ż 1 k.k. i z art. 181 ż 1 k.k., po rozpoznaniu
zażalenia obrońcy oskarżonej na postanowienie Sądu Wojewódzkiego w O. z dnia
10 maja 1996 r. w przedmiocie odmowy zwolnienia od opłaty kasacyjnej, po
wysłuchaniu wniosku prokuratora













 













postanowił

zmienić zaskarżone

postanowienie i zwolnić Wandę C. od opłaty od kasacji.













 















Z uzasadnienia:















 













Zaskarżone postanowienie nie uwzględnia następujących zapatrywań i okoliczności:











1. Zgodnie z orzecznictwem utrwalonym na gruncie postępowania cywilnego, a dotyczącym problematyki opłat
i kosztów sądowych, strona nie jest zobowiązana do wyzbywania się takich
trwałych składników swego majątku, jak np.: mieszkanie własnościowe, budynek
stanowiący miejsce zamieszkania strony, niezbędne wyposażenie mieszkania, aby
uiścić stosowne koszty. Zdaniem Sądu Najwyższego, podobne reguły powinny
obowiązywać i przy ocenie możliwości majątkowych stron w postępowaniu karnym,
w aspekcie ich zwolnienia (lub odmowie zwolnienia) od kosztów sądowych, w tym
i od opłaty od kasacji. Tak więc sam fakt, iż Wanda C, w sprawie o podział
majątku dorobkowego otrzymała prawo do budynku mieszkalnego i elementów jego
wyposażenia, nie może determinować ocen w niniejszej sprawie.











2. Odmienna sytuacja istniałaby jedynie w wypadku uzyskiwania z trwałych składników majątku dochodów w
postaci np. opłat za podnajem. Oświadczenia Wandy C. składane w tej materii
(katastrofalny stan budynku, uniemożliwiający podnajem; brak środków na
remont) zdają się jednak być ze wszech miar wiarygodne, zważywszy wycenę,
figurującą w treści ugody zawartej przed Sądem Rejonowym w O.











3. Stan aktualnych dochodów Wandy C. jest udokumentowany załączonymi do wniosku o zwolnienie od opłaty
tzw. odcinkami (przekazami pocztowymi) świadczenia rentowego. Jest to renta
wyjątkowo niska, nie sięgająca nawet 300 zł w skali miesięcznej. Stan zdrowia
starającej się o zwolnienia od opłaty również został udokumentowany (renta
inwalidzka z tytułu tzw. ogólnego stanu zdrowia; zasadniczo wymaga ona stałej
opieki drugiej osoby).











4. Eksponowany w uzasadnieniu postanowienia Sądu Wojewódzkiego wyjazd oskarżonej poza granice kraju (jako
okoliczność mająca świadczyć o jej dobrym stanie majątkowym) został
naświetlony w piśmie oskarżonej z dnia 16 stycznia 1996 r. (środek odwoławczy
od orzeczenia sądu pierwszej instancji). W świetle tych okoliczności nie
można przyjąć, aby ocena dokonana przez Sąd Wojewódzki była zasadna.











5. Już po wpłynięciu akt sprawy wraz z zażaleniem do Sądu Najwyższego oskarżona nadesłała dodatkowo
zaświadczenie z Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w O., z którego wynika,
że Wanda C. jest od kilku lat podopieczną tego ośrodka i doraźnie otrzymuje
pomoc finansową. Przyjąć należy, iż wyspecjalizowana w udzielaniu pomocy
społecznej instytucja, jaką jest Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej, dokładnie
zbadała stan majątkowy oskarżonej i nie udzieliłaby jej pomocy, gdyby
sytuacja Wandy C. w istocie nie była wyjątkowo trudna.











Reasumując – należy uznać, że Wanda C. należycie wykazała, że ze względu na swą sytuację rodzinną,
majątkową i wysokość dochodów nie jest w stanie wyłożyć opłaty od kasacji
(art. 545 ż k.p.k.) (...).