wymowa i akcent
znak	wymowa	przykład	wymowa
ae*	e	Aetna	Etna
oe	e	tragoedus	tragedus
au	jak w wyrazie auto
eu	jak w wyrazie eugeniusz
i	j przed samogłoską	iam	jam
y	i	syllaba	sillaba
c	c przed: e, y, i, ae, oe	cera, cyprys, cisterna, caesar, coetus	cera, cyprys, cisterna, caesar, coetus
c	k przed: a, o, u i spółgłoską na końcu wyrazu	carbo, color, cuprum, lector, lae	karbo, kolor, kuprum, lektor, lak
ph	f	philosophus	filosofus
th	t	theatrum	teatrum
rh	r	rhetor	retor
qu + samogłoska	kf	aqua	akfa
ngu + samogłoska	ngw	lingua	lingwa
ti + samogłoska	tj	lectio	lekjo
ch	ch	schola	schola
v	w	vivo	wiwo
x	ks	ex	eks
s między samogłoskami	s	lusor	lusor
znak	z	zephyrus	zefirus
* Rzymianie wymawiali dwugłoskę ae jak 'aj', oe kal 'oj', natomiast spółgłoskę c zawsze jako k, v natomiast przypoinało bardziej poslkie ł niż w
iloczas - to, czy samogłoska jest długa [prosta kreska nad literą] czy krótka [taki dołek nad literą] - nie mam jak tu dodać tych kreseczek. Pokazują nam jak akcentować wyrazy:
1) jeśli sylaba przedostatnia jest długa, to na nią pada akcent - natura
2) jeśli przedostatnia sylaba jest krótka, to akcent pada an trzecią sylabę od końca - fabula
każda samogłoska [i sylaba] jest krótka, jeżeli następuje po niej druga samogłoska: moneo
sylaba jest długa, jeżeli po samogłosce następuje grupa spółgłosek lub x - defectus, construxi
jeśli grupę tworzą spółgłoski b / p / d / t / c + l / r TO SYLABA JEST KRÓTKA - tenebrae
brak kreski nad samogloską najczęściej oznacza, że jest to samogłoska krótka
przy połączeniach wyrazów akcentowanych z wyrazami bez własnego akcentu [najczęściej z partykułą que] miejsce akcentu nie ulega zmianie