Pytania zamknięte wielokrotnego wyboru

• na podstawie wykładów

Wykład szósty - Wprowadzanie do komórki zrekombinowanego DNA

1. Przygotowanie DNA (wstawki) do klonowania polega na:

   1. trawienie wybraną nukleazą nierestrykcyjną

   2. trawienie wybranym enzymem restrykcyjnym

   3. przeprowadzeniu elektroforezy sprawdzającej jakość trawienia

   4. przeprowadzeniu sekwencjonowania sprawdzającego jakość trawienia

2. Przygotowanie wektora plazmidowego do klonowania polega na:

   1. trawienie wybraną nukleazą nierestrykcyjną

   2. trawienie wybranym enzymem restrykcyjnym

   3. przeprowadzeniu elektroforezy sprawdzającej jakość trawienia

   4. przeprowadzeniu sekwencjonowania sprawdzającego jakość trawienia

3. W mieszaninie ligacyjnej wstawka (insert) powinna:

   1. stanowić molowy nadmiar względem ilości cząsteczek wektora

   2. stanowić molowy niedomiar względem ilości cząsteczek wektora

   3. równoważyć molowo ilość cząsteczek wektora

   4. być dodana w stosunku 3:1 względem ilości cząsteczek wektora

4. Można wprowadzić zrekombinowany wektor do bakterii na drodze:

   1. transformacji

   2. replikacji

   3. elektrotransformacji

   4. koniugacji

5. Stan kompetencji:

   1. determinuje zdolność do transformacji

   2. jest uwarunkowany genetycznie

   3. może być sztucznie generowany

   4. nie ma wpływu na transformację

6. Wydajność transformacji metodą chemiczną zależy od:

   1. ilości DNA

   2. wielkości cząsteczki plazmidu

   3. konformacji DNA

   4. czystości DNA

7. Elektorporacja polega na:

   1. przepuszczeniu przez zawiesinę komórek długiego (1-5 sek) pulsu prądu o bardzo wysokim napięciu (1250-2500 V)

   2. przepuszczeniu przez zawiesinę komórek długiego (1-5 sek) pulsu prądu o bardzo wysokim natężeniu (1250-2500 A)

   3. przepuszczeniu przez zawiesinę komórek krótkiego (5-10 msek) pulsu prądu o bardzo wysokim napięciu (1250-2500 V)

   4. przepuszczeniu przez zawiesinę komórek krótkiego (5-10 msek) pulsu prądu o bardzo wysokim natężeniu (1250-2500 A)

8. Zaletami elektroporacji są:

   1. wysoka przeżywalność komórek

   2. wysoka wydajność transformacji

   3. możliwość wprowadzania dużych cząsteczek DNA

   4. możliwość sadystycznego spełnienia naukowca na biednych bakteriach

Wykład siódmy - Hybrydyzacja

9. Sonda molekularna to:

   1. specyficzny, odpowiednio przygotowany fragment DNA lub RNA posiadający znacznik

   2. niespecyficzny fragment DNA lub RNA posiadający znacznik

   3. specyficzny, odpowiednio przygotowany fragment DNA lub RNA nieposiadający znacznika

   4. niespecyficzny, odpowiednio przygotowany fragment DNA lub RNA nie posiadający znacznika

10. Sondę molekularną można znakować za pomocą:

    1. błękitu metylenowego

    2. radioizotopów

    3. fluorochromów

    4. przeciwciał

11. Do wyznakowania końców cząsteczek kwasów nukleinowych używa się:

    1. fragmentu Klenowa polimerazy I

    2. terminalnej transferazy

    3. kinazy polinukleotydowej

    4. fosfatazy alkalicznej

12. Podaj właściwą kolejność przygotowania targetu DNA do szukania komplementarnych odcinków:

    1. 1. Izolacja genomowego DNA → 2. Rozdział w żelu agarozowym → 3. Transfer na specjalną membranę (stały nośnik)→ 4. Podział na mniejsze fragmenty np. przez trawienie

    2. 1. Izolacja genomowego DNA → 2. Podział na mniejsze fragmenty np. przez trawienie → 3. Rozdział w żelu agarozowym → 4. Transfer na specjalną membranę (stały nośnik)

    3. 1. Izolacja genomowego DNA → 2. Podział na mniejsze fragmenty np. przez trawienie → 3. Transfer na specjalną membranę (stały nośnik) → 4. Rozdział w żelu agarozowym

    4. 1. Izolacja genomowego DNA → 2. Transfer na specjalną membranę (stały nośnik) → 3. Podział na mniejsze fragmenty np. przez trawienie → 4. Rozdział w żelu agarozowym

13. W metodzie Southern blotting:

    1. kwas nukleinowy musi być zdenaturowany, ale sonda molekularna nie musi być zdenaturowana

    2. kwas nukleinowy nie musi być zdenaturowany, ale sonda molekularna musi być zdenaturowana

    3. ani kwas nukleinowy, ani sonda molekularna nie muszą być zdenaturowane

    4. kwas nukleinowy i sonda molekularna muszą być zdenaturowane

14. Metodę Southern blotting wykorzystujemy w celu:

    1. wykryciu określonego fragmentu DNA, który ma sekwencję komplementarną do sekwencji sondy molekularnej (identyczną)

    2. wykryciu określonego fragmentu DNA, który ma sekwencję komplementarną do sekwencji sondy molekularnej (nieidentyczną)

    3. wykryciu określonego fragmentu DNA, który ma sekwencję taką samą jak sonda molekularna (identyczną)

    4. wykryciu określonego fragmentu DNA, który ma sekwencję taką samą jak sonda molekularna (nieidentyczną)

15. W metodzie Southern blotting najczęściej stosuje się membranę:

    1. agarozową

    2. nitrocelulozową

    3. poliakrylamidową

    4. nylonową

16. Tworzenie hybryd pomiędzy ssDNA jest odwracalne i zależy od:

    1. stężenia kwasów nukleinowych

    2. siły jonowej

    3. temperatury

    4. czas trwania hybrydyzacji

17. Maksymalną wydajność hybrydyzacji osiąga się:

    1. w temperaturze 2-5C niższej od Tm (temperatura topnienia)

    2. w temperaturze 20-25C niższej od Tm

    3. w temperaturze 20-25C wyższej od Tm

    4. w temperaturze równej Tm

Wykład ósmy - PCR

18. Reakcja PCR:

    1. to reakcja replikacji DNA w probówce

    2. umożliwia otrzymywanie dużej liczby kopii specyficznych fragmentów DNA

    3. jest szeregiem powtarzanych cykli

    4. oczyszcza DNA

19. Denaturację DNA w reakcji PCR przeprowadza się w temperaturze:

    1. 72C

    2. 94-96C

    3. 100C

    4. 55C

20. Dołączenie primerów do miejsca komplementarnego matrycy w reakcji PCR przeprowadza się w temperaturze:

    1. 50-65C

    2. 92-96C

    3. 100C

    4. pokojowej

21. Wydłużanie primera od końca 3'-OH przez polimerazę DNA w reakcji PCR zachodzi najefektywniej w temperaturze:

    1. 68-75C

    2. 50-65C

    3. 37C

    4. 100C

22. Nowo syntetyzowane nici pierwszorzędowych produktów reakcji PCR:

    1. nie mają określonej długości

    2. mają określoną długość

    3. połowa nie ma ściśle określonej długości

    4. są bardzo krótkie o różnej długości

23. Właściwe i zamierzone fragmenty DNA w reakcji PCR powstają po raz pierwszy w cyklu:

    1. 1

    2. 2

    3. 3

    4. 4

24. Przyjmuje się, że do syntezy fragmentów o wielkości 1 kpz wymagany czas elongacji wynosi:

    1. 30 s

    2. 1 min

    3. 2 min

    4. 5 min

25. Teoretyczna wydajność reakcji po “n” cyklach wynosi:

    1. 2n specyficznych cząsteczek DNA

    2. n^2 specyficznych cząsteczek DNA

    3. 2^n specyficznych cząsteczek DNA

    4. 2n^2 specyficznych cząsteczek DNA

26. Startery używane do reakcji PCR:

    1. mogą zawierać zmodyfikowane nukleotydy

    2. powinny być wysoko specyficzne dla danej sekwencji

    3. nie powinny tworzyć struktur typu szpilki do włosów

    4. nie powinny zawierać około 50% par GC

27. Bufor reakcyjny do reakcji PCR:

    1. jest specyficzny dla danej polimerazy

    2. zawiera jony dwuwartościowe, co umożliwia działanie polimerazy

    3. zawiera jony jednowartościowe, co poprawia amplifikację fragmentów DNA

    4. stabilizuje pH mieszaniny reakcyjnej

28. Stężenie poszczedólnych dNTP w mieszaninie reakcyjnej zwykle wynosi:

    1. 100-150 uM

    2. 150-200 uM

    3. 200-250 uM

    4. 250-300 uM

29. Termostabilna polimeraza, która posiada aktywność sprawdzającą to:

    1. Taq

    2. Pfu

    3. Deep Vent

    4. Scm

30. Ilość matrycy potrzebnej do wydajnej amplifikacji:

    1. musi być większa od ilości starterów

    2. zależy od jej złożoności

    3. nie zależy od jej złożoności

    4. jest stała

31. W reakcji Hot Start-PCR głównym czynnikiem warunkującym specyficzność reakcji jest:

    1. ilość jonów Mg2+

    2. skład buforu reakcyjnego

    3. niskie stężenie dNTP

    4. temperatura

32. Zastosowania PCR to:

    1. diagnostyka chorób

    2. znakowanie fragmentów DNA

    3. wypas trzody chlewnej na alpejskich łąkach

    4. cykliczne sekwencjonowanie

Wykład dziewiąty - Genomika

33. Genomika to:

    1. nauka obejmująca badania genomu na różnych jego poziomach

    2. technika badawcza umożliwiająca konstruowanie genomów

    3. nauka o technikach badawczych pozwalających na określeniu charaterystyki genów

    4. to samo, co analityka genomowa

34. Genomika funkcjonalna to:

    1. transkryptomika

    2. badanie, którego celem jest uzyskanie mapy fizycznej genomu

    3. proteomika

    4. odpowiedzi A i C są prawidłowe

35. Badanie profili transkrypcyjnych organizmu jest:

    1. bardziej skomplikowane niż badanie genomu

    2. mniej skomplikowane niż badanie genomu

    3. bardziej skomplikowane niż badanie proteomu

    4. mniej skomplikowane niż badanie proteomu

36. Proteom jest jeszcze bardziej skomplikowany niż transkryptom, ponieważ:

    1. cząsteczki białek, już po syntezie, ulegają różnorodnym modyfikacjom, które w zasadniczy sposób zmieniają właściwości białka

    2. to białka, a nie cząsteczki kwasów nukleinowych budują nasz organizm

    3. skomplikowany wzór modyfikacji nie jest bezpośrednio zakodowany w genie odpowiadającym danemu białku

    4. modyfikacje są główną przyczyną tego, że liczba różnych rodzajów białek w organizmie wielokrotnie przewyższa liczbę genów zawartych w jego genomie

37. Wielkość genomu i zakres jego zmienności:

    1. nie odzwierciedla w pełni złożoności organizmu

    2. odzwierciedla w pełni złożoność organizmu

    3. nic nie mówi nam złożoności organizmu

    4. jest cechą skorelowaną ze złożonością organizmu

38. Genomy eukariotyczne w przeciwieństwie do prokariotycznych:

    1. posiadają koliste chromosomy (w przeciwieństwie do chromosomów liniowych)

    2. posiadają centromer

    3. wykazują dużą gęstość genów przerzedzonych nielicznymi intronami

    4. nie posiadają powtarzających się sekwencji

Wykład dziesiąty - Mapowanie genomów

39. Celem genomiki strukturalnej jest:

    1. określenie działania komórki na poziomie ekspresji genów

    2. stworzenie podstaw do budowy genów

    3. stworzenie jak najdokładniejszej mapy fizycznej genomu

    4. analiza bioinformatyczna genomu

40. Strategia hierarchiczna polega na:

    1. podzieleniu genomu na mniejsze fragmenty, a następnie ułożenie ich (kontigów) w odpowiednim porządku

    2. podzieleniu genomu na mniejsze fragmenty, które sklonowane zostaną do wektorów i stworzą bibliotekę genową, a następnie ułożenie tych wektorów (kontigów) w odpowiednim porządku

    3. podzieleniu genomu na mniejsze fragmenty, które sklonowane zostaną do wektorów, a ich ułożenie w odpowiednim porządku utworzy bibliotekę genową

    4. podzieleniu genomu na kilka dużych fragmentów, które sklonowane zostają jako wektorów i tworzą bibliotekę genową

41. Biblioetki genomowe to:

    1. uporządkowany zbiór klonów pokrywający cały genom

    2. uporządkowany zbiór klonów pokrywający tylko geny (bez intronów)

    3. uporządkowany zbiór klonów pokrywający tylko introny (bez genów)

    4. nieuporządkowany zbiór klonów pokrywający cały genom

42. Ilość klonów w bibliotece genomowej zależy od:

    1. wielkości genomu

    2. wielkości pojedynczego kontigu

    3. wielkości wektora

    4. stężenia enzymu do klonowania

43. Zaletami biblioteki fagowej:

    1. łatwość przechowywania - długi okres przetrwania fagów

    2. możliwość tworzenia wstawki o dużej długości – maksymalnie nawet do 800 kpz

    3. dobry screening - mniejsze tło hybrydyzacji łysinkowej niż kolonijnej

    4. dobra reprezentatywność sekwencji genomowych - w bibliotece jest większość sekwencji genomu, z którego ją otrzymano

44. Wektor P1:

    1. zawiera miejsce pac (odpowiednik cos faga lambda), które jest niezbędne do upakowania in vitro zrekombinowanych cząsteczek DNA w główki faga

    2. zawiera miejsce loxP, rozpoznawane przez fagową rekombinazę cre

    3. zawiera polilinker

    4. zawiera gen oporności na kanamycynę

45. Najmniej stabilny z wymienionych jest system bibliotek genomowych oparty o:

    1. PAC

    2. BAC

    3. YAC

    4. P1

46. Mapowanie restrykcyjne:

    1. polega na „spacerach po chromosomie”

    2. polega na trawieniu poszczególnych klonów biblioteki DNA enzymem (najczęściej czwórowym) i porównywanie wzorów trawienia

    3. polega na trawieniu poszczególnych klonów biblioteki DNA enzymem (najczęściej ósemkowym) i porównywanie wzorów trawienia

    4. polega na trawieniu poszczególnych klonów biblioteki DNA enzymem (najczęściej szóstkowym) i porównywanie wzorów trawienia

47. Etykietka typu SDS:

    1. powinna być unikalna w całym genomie

    2. powinna stanowić ok. 10% genomu

    3. powinna być możliwa do powielenia w reakcji PCR

    4. powinna być wyznakowana (fluorochromem, radioizotopem, itp.)

48. Etykietki typu EST:

    1. wykazują bezpośredni związek z genami ulegającymi ekspresji w genomie, ponieważ pochodzą z mRNA

    2. mają takie same zalety jak etykietki SDS

    3. muszą być krótkie, żeby mieć pewność, że nie są odseparowane intronem

    4. stosowane są przede wszystkim w analizie genomów prokariotycznych

49. Strategia przypadkowej fragmentacji genomu „shotgun”:

    1. łatwo radzi sobie z problemem sekwencji powtórzonych

    2. polega na obligatoryjnym klonowaniu w wektory (np. pUC)

    3. nie wymaga tworzenia bibliotek i kontigów klonów

    4. szybko uzyskujemy prawie pełną sekwencję genomu

50. Fragmenty DNA po sonifikacji w „shotgun” są wielkości:

    1. 0,3-1,5 kpz

    2. 1,6-2 kpz

    3. 5-8,2 kpz

    4. 10-12 kpz

Rozdział dwunasty - Sekwencjonowanie

51. W metodzie chemicznej degradacji cząsteczki:

    1. DNA zakończone określonym nukleotydem otrzymuje się przez działanie odczynnikami tnącymi nić DNA specyficznie w miejscu określonego nukloetydu

    2. DNA zakończone określonym nukleotydem otrzymuje się przez działanie odczynnikami tnącymi nić DNA losowo

    3. uzyskuje się pulę cząsteczek, wyznakownych na końcu 5’ a różniących się długością na końcu 3’

    4. uzyskuje się pulę cząsteczek, wyznakownych na końcu 3’ a różniących się długością na końcu 5’

52. W celu usunięcia zmetylowanego pierścienia guanozynowego stosuje się:

    1. siarczan dimetylu

    2. piperydynę

    3. piperynę

    4. hydrazynę

53. Kluczowym etapem metody Sangera jest:

    1. przyłączanie polimerazy do syntetyzowanej nici DNA

    2. wbudowanie 3'-ddNTP

    3. wbudowanie dNTP

    4. odcięcie grupy hydroksylowej w miejscu 3' nukleotydu

54. Polimeraza używana w sekwencjonowaniu Sangera musi cechować się:

    1. wysoką procesywnością

    2. wysoką termostabilnością

    3. brakiem aktywności egzonukleazy 5’-3’

    4. brakiem aktywności egzonukleazy 3’-5’

55. Sekwencjonowanie cykliczne:

    1. inaczej zwana jest pirosekwencjonowaniem

    2. należy do metod NGS (ang. next generation sequencing)

    3. opiera się na użyciu ddNTP

    4. wykorzystuje fragment Klenowa polimerazy I

56. W cyklicznym sekwencjonowaniu jedna matryca umożliwia nam:

    1. 1 reakcję

    2. 2 reakcje

    3. 3 reakcje

    4. 4 reakcje

57. Obecnie cykliczne sekwencjonowanie można przeprowadzić w jednej probówce. Jest to możliwe dzięki zastosowaniu znakowania:

    1. immunoenzymatycznego

    2. fluorescencyjnego

    3. izotopowego

    4. enzymatycznego

58. Metody NGS:

    1. wykorzystują ddNTP

    2. cechują się ogromną przepustowością

    3. wykorzystują zjawisko chemiluminescencji

    4. są zależne od temperatury

Wykład trzynasty - Transkryptomika

59. Analiza bioinformatyczna:

    1. pozwala pokazać różnice w poziomie i czasie ekspresji genów

    2. jest pierwszym etapem po uzyskaniu kompletnej sekwencji nukleotydowej genomu

    3. musi być potwierdzona eksperymentalnie

    4. nie musi być potwierdzona eksperymentalnie

60. Metodą ustalenia czy dany fragment zawiera sekwencję ulegającą ekspresji jest:

    1. Real Time-PCR

    2. RT-PCR

    3. hybrydyzacja typu Northern

    4. hybrydyzacja typu Southern

61. Analiza trankryptomu komórki:

    1. mówi nam, że w konkretnym regionie znajduje się gen (a nie np. pseudogen)

    2. umożliwia lokalizację granicy intron-ekson w przypadku genów nieciągłych

    3. pozwala na identyfikację sekwencji regulatorowych i przypisanie im funkcji

    4. pozwala pokazać różnice w poziomie i czasie ekspresji genów

62. W hybrydyzacji typu Northern:

    1. informację na temat ekspresji genu otrzymuje się na podstawie hybdrydyzacji RNA:DNA

    2. informację na temat ekspresji genu otrzymuje się na podstawie hybdrydyzacji DNA:DNA

    3. informację na temat ekspresji genu otrzymuje się na podstawie hybdrydyzacji RNA:RNA

    4. informację na temat ekspresji genu otrzymuje się na podstawie hybdrydyzacji DNA:białko

63. Gen reporterowy:

    1. jest wykorzystywany jako sonda molekularna

    2. jest genem poprzedzającym intron

    3. jego ekspresję można łatwo zaobserwować

    4. jego ekspresji nie można zaobserwować

64. Po fuzji transkrypcyjnej gen reporterowy będzie:

    1. miał wzór ekspresji taki jak promotor genu badanego

    2. wyglądał jak słoń

    3. miał wzór ekspresji inny niż gen badany

    4. miał wzór ekspresji taki sam jak gen badany

65. Do detekcji genu reporterowego wykorzystuje się:

    1. test fluorescencyjny

    2. test histochemiczny

    3. test cytologiczny

    4. test enzymatyczny

66. Macierz DNA wykorzystywana jest do globalnej analizy transkryptomu. Stanowią ją ułożone na stałym podłożu cząsteczki DNA reprezentujące:

    1. wybrany materiał genetyczny

    2. cały genom

    3. kodujące odcinki genomu, czyli geny

    4. antygeny białkowe

67. Czym różni się sonda od targetu?

    1. Sonda to kwas nukleinowy o znanej sekwencji, unieruchomiony na nośniku, zaś target to kwas nukleinowy, zwykle wyznakowany, unieruchomiony na nośniku, który poddajemy badaniu

    2. Sonda to wolny kwas nukleinowy o znanej sekwencji, zaś target to wolny kwas nukleinowy, zwykle wyznakowany, który poddajemy badaniu

    3. Sonda to kwas nukleinowy o znanej sekwencji, unieruchomiony na nośniku, zaś target to wolny kwas nukleinowy, zwykle niewyznakowany, który poddajemy badaniu

    4. Sonda to wolny kwas nukleinowy o znanej sekwencji, zaś target to wolny kwas nukleinowy, zwykle wyznakowany i unieruchomiony na nośniku, który poddajemy badaniu

68. Mikromacierze DNA różnią się od siebie:

    1. pojemnością

    2. gęstością sond

    3. zastosowaniem

    4. rodzajem sondy

69. Mikromacierz oligonukleotydową cechuje się:

    1. dużą specyficznością wiązania i wykrywania „targetu”

    2. małą specyficznością wiązania i wykrywania „targetu”

    3. sondami w postaci długich odcinków DNA

    4. sondami w postaci bardzo krótkich odcinków DNA

70. Podstawowe zastosowanie macierzy cDNA to:

    1. karmienie szatana

    2. porównywanie poziomu ekspresji genów pomiędzy różnymi próbkami

    3. oznaczenie ilości mRNA genów w pojedynczej próbce

    4. oznaczenie ilości mRNA genów w kilkunastu próbkach

71. Technologię macierzy stosuje się do:

    1. karmienia szatana, bo on chce więcej

    2. wykrywania rearanżacji w genomach

    3. badania profili ekspresji genów

    4. wykrywanie mutacji

Rozdział czternasty - Badanie funkcji genu

72. „Knock-out” genowy:

    1. to proces celowej rekombinacji genu polegającej na wprowadzeniu do komórki wektora wirusowego

    2. to proces celowej rekombinacji genu polegającej na wymianie genu z DNA chromosomowego na transgen wprowadzany w wektorze wirusowym

    3. to proces celowej rekombinacji genu polegającej na wymianie genu z DNA chromosomowego na transgen wprowadzany w wektorze bakteriofagowym

    4. to proces losowej rekombinacji genu polegającej na wymianie genu z DNA chromosomowego na transgen wprowadzany w wektorze wirusowym

73. Do „knock-out'u” genowego można doprowadzić za pomocą:

    1. infekcji wczesnego zarodka zrekombinowanym wektorem pochodzenia wirusowego

    2. zastosowania zarodkowych komórek macierzystych ES

    3. mikroiniekcji zrekombinowanych komórek węzła zarodkowego do blastocelu embriona

    4. mikroiniekcji in vitro DNA do jednego z przedjądrzy zapłodnionej komórki jajowej przed pierwszym jej podziałem

74. Rekombinaza Cre:

    1. działa na miejsce loxP, wklejając miejscowo frament DNA

    2. działa na miejsce loxP, wycinając miejscowo fragment DNA

    3. działa na miejsce Xho, wklejając miejscowo frament DNA

    4. działa na miejsce Xho, wycinając miejscowo fragment DNA

75. Nadekspresja genu pozwala:

    1. umożliwia izolację białka z organizmu

    2. umożliwia powstanie odporności na białko w toksycznym stężeniu

    3. określić ilość białka w organizmie

    4. dostrzec zmiany fenotypowe w organizmie

76. Potranskrypcyjnie wyciszanie genu może zachodzić poprzez:

    1. wprowadzenie antysensownego RNA

    2. wprowadzenie komórki na drogę apoptozy

    3. interferencję RNA

    4. zadziałanie antygenami

77. Degradację mRNA powodują:

    1. rRNA

    2. siRNA

    3. dsRNA

    4. ssRNA

78. Zastosowania interferencji RNA to:

    1. zahamowanie syntezy niechcianych białek

    2. precyzyjne i ukierunkowane blokowanie ekspresji genów

    3. rekombinacja genów odpornościowych

    4. terapia genowa (np. nowotworów)

Rozdział piętnasty - Proteomika

79. Proteomika to:

    1. nauka umożliwiająca badanie wszystkich białek komórkowych

    2. nauka umożliwiająca badanie wszystkich RNA w komórce

    3. nauka umożliwiająca badanie wszystkich DNA w komórce

    4. nauka umożliwiająca badanie wszystkich kwasów nukleinowych w komórce

80. Zadania proteomiki funkcjonalnej to:

    1. określenie struktury białek

    2. określanie składu i funkcji kompleksów makromolekularnych

    3. analiza oddziaływań białek z innymi białkami, kwasami nukleinowymi, ligandami niskocząsteczkowymi

    4. badanie powiązań pomiędzy kaskadami przemian biochemicznych

81. EMSA pozwala określić:

    1. miejsce wiązanie białka do DNA, a także precyzyjne określić pozycję wiązania

    2. miejsce wiązanie białka do DNA

    3. czy białko wiąże się z DNA

    4. z iloma cząsteczkami DNA wiąże się białko

82. Footprinting pozwala określić:

    1. miejsce wiązanie białka do DNA, a także precyzyjne określić pozycję wiązania

    2. miejsce wiązanie białka do DNA

    3. czy białko wiąże się z DNA

    4. z iloma cząsteczkami DNA wiąże się białko

83. Test prezentacji na fagu opiera się na:

    1. pokazaniu oddziaływania jakiegoś zidentyfikowanego (znanego) białka z innym białkiem (znanym)

    2. pokazaniu oddziaływania jakiegoś zidentyfikowanego (znanego) białka z białkiem nieznanym (X)

    3. pokazaniu oddziaływania jakiegoś zidentyfikowanego (nieznanego) białka z innym białkiem nieznanym (X)

    4. pokazaniu oddziaływania jakiegoś zidentyfikowanego (znanego) białka z DNA

84. Fuzja genowa to:

    1. połączenie wektorów

    2. połączenie fragmentów różnych genów

    3. połączenie dwóch podjednostek DNA

    4. połączenie sekwencji DNA z białkiem

85. System dwuhybrydowy:

    1. służy do badania interakcji białko-białko (tzw. przynęta i zdobycz)

    2. pozwala precyzyjnie zmapować interakcje białko-białko

    3. podobnie jak alfa-komplementacja opiera się na łączeniu dwóch cząsteczek białek

    4. wykorzystuje geny reporterowe

86. Bezpośrednie oddziaływanie dwóch białek możemy pokazać przez:

    1. testy immunoenzymatyczne

    2. alfa-komplementację badanych białek

    3. przyłączenie genu na dane białko w miejsce promotora genu reporterowego

    4. pośrednie połączenie dwóch domen czynnika transkrypcyjnego

87. Białko fuzyjne zbudowane jest z:

    1. dwóch badanych białek

    2. badanego białka sprzężonego z domeną aktywującą czynnika transkrypcyjnego

    3. badanego białka sprzężonego z domeną wiążącą czynnika transkrypcyjnego

    4. badanych białek sprzężonych z obiema domanami czynnika transkrypcyjnego

88. Macierze peptydowe:

    1. zawierają szereg peptydów o różnych sekwencjach

    2. przeznaczone są do równoczesnych analiz białek danego organizmu

    3. łatwo utrzymać w formie poprawnie zwiniętych peptydów

    4. wykorzystuje się do badania oddziaływań fragmentów białek zinnymi białkami i DNA

Opracował Jakub Knurek