MAGIA NATURY

Istniała praktycznie od zawsze. Wszystkie twory Natury, jej przemiany, jej łagodność a zarazem siłę można już uznać za magię samą w sobie. Natura jest bowiem tym wszystkim, co pierwotne, jest boskim pierwiastkiem we wszechświecie. To właśnie na niej oparte są wszystkie religie politeistyczne. Jest tym, co było pierwsze, i tym, co zostanie ostatnie.

Aby móc w pełni korzystać z jej mocy, należy nauczyć się z nią współgrać. Każdy, kto chciałby się zajmować magią natury, musi ją czuć całym sobą i oczywiście poznać pewne zależności w niej zachodzące, aby jego starania miały szansę się urzeczywistnić. Do tych zależności należą przede wszystkim znajomość właściwości żywiołów, ziół, kamieni, kolorów i tym podobnych. Większości z nich nie będę opisywać - zainteresowany łatwo je znajdzie, czy to w internecie, czy w odpowiednich książkach. Są jednak i takie zależności, na które trzeba poświęcić to miejsce, ponieważ są ściśle związane z naszą słowiańską wiarą.

Żywioły

Tu także nie opiszę wszystkich ich zależności, ale tylko te charakterystyczne, a będą to przede wszystkim imiona Bogów, których działalność wchodzi w zakres właściwości danego żywiołu.

Powietrze - Bogowie: Strzybóg, Pochwist, Podaga, Jarowit, Oblakinie (Wiły powietrzne); Istoty demoniczne: Bies, Chały, Latawiec, Żmije

Powietrze to pojazd duchów, szczególnie gdy przybierało postać wiru. Zetknięcie się z owym wirem było dość niebezpieczne, mógł on bowiem wywołać obłęd lub paraliż. Broniono się więc przed nimi rzucając weń nóż lub siekierę.

Dym to pomost między ziemią a niebem, zwyczaj mówi, że podczas ciałopalenia dym zabiera duszę zmarłego w zaświaty.

Także okadzanie ma ogromne znaczenie i różnorodne zastosowanie, w zależności od spalanych ziół, najczęściej jest to oczyszczanie bądź odpędzanie.

Ogień - Bogowie: Swarożyc, Dadźbóg, Perun, Dennica, Żywia; Istoty demoniczne: Chowańce, Południca, Świcki

Ogień to odzwierciedlenie tarczy słonecznej. Nie wolno go w żaden sposób zanieczyszczać, bowiem może wywołać to gniew Bogów uosabiających ogień - Swarożyca lub Dadźboga.

Napoje poświęcone ogniu to piwo i miód. Składając z nich żertwę, należy wlać je do ognia.

Posiada właściwości oczyszczające - gdy przedmiot, który chcemy oczyścić potrzykroć przesuwamy nad ogniem.

Spalanie przedmiotu symbolizującego życzenie ma moc jego spełnienia.

Skakanie przez ogień (szczególnie praktykowane przez mężczyzn podczas święta Kupały) ma moc przywoływania wszelkiej pomyślności.

Na szczególne okazje krzesano tzw. żywy ogień. Rozpalano go poprzez tarcie dwóch kawałków drewna (z topoli, gruszy, dereniu), najlepiej przez parę nagich bliźniąt. Praktykowano to szczególnie podczas wyżej wymienionej nocy Kupały, gdy zwyczaj nakazywał rytualne wygaszenie starego, "brudnego" ognia (na domowym palenisku ogień nigdy, przez cały rok, nie mógł zgasnąć) i zapalenie na jego miejscu nowego, który będzie płoną przez najbliższy rok.

Woda - Bogowie: Perepłut, Chors, Mokosz, Perperuna, Brzeginie (Wiły wodne); Istoty demoniczne: Boginka, Rusałki, Utopiec, Wodnik

Woda ma właściwości oczyszczające, szczególnie ta płynąca obmywa z negatywnych energii i zabiera je ze sobą odpływając w dal.

Szczególną moc ma "żywa woda" zaczerpnięta o północy ze źródła (lub z trzech) do nowego, nie używanego wcześniej naczynia. Ma siłę uzdrawiania, przepowiadania przyszłości, obdarzania wizją, kontaktowania się ze sferą duchów lub Bogów.

Jest ściśle związana ze strefą miłosną i płodnością.

Tak jak ognia, nie wolno jej zanieczyszczać, ponieważ łączy ona dwie sfery: sacrum i profanum.

Ziemia - Bogowie: Mokosz, Weles, Simargł, Łada, Nyja, Zagorkinie (Wiły górskie); Istoty demoniczne: Borowy, Dobrochoczy, Domowy, Drzewice, Morana, Nawki, Sporysz

Najważniejszy z żywiołów. Udzielała ludziom swej płodności, jednym słowem, jest dawczynią wszelkiego życia.

Niektórym Bogom niezwykle trudno dopasować jakiś żywioł, ponieważ sama ich natura wskazuje na zróżnicowanie, np.

Rod (i Rodzanice) - jest stwórcą wszechświata, więc także żywiołów, a więc stoi jakby ponad nimi

Swaróg - jego natura mówi zarówno o ogniu, jak i o powietrzu

Świętowit - możnaby go utożsamić z ogniem, powietrzem i ziemią

Trzygłów - jest obserwatorem sprawującym ład we wszechświecie, nie należy do żadnego żywiołu

Dola - ściśle związana z losem ludzkim

Uwaga: trudno określić, czy faktycznie żywioł powietrza miał jakieś większe znaczenie dla prasłowian, albowiem w dziewiętnastowiecznej polskiej kulturze ludowej ów żywioł nie istniał.

Drzewa

To te, które są charakterystyczne dla wierzeń słowiańskich (i nie tylko!)

Dąb - siedziba męskich bóstw solarnych, czyli Swarożyca a także Peruna (to w niego najczęściej uderza piorun). Strzałki perunowe, czyli odpryski drzewa dębowego, w które uderzył piorun, przynoszą szczęście, dostatek i ochraniają.

Lipa (Brzoza) - drzewo ściśle związane z żeńskimi bóstwami płodności (Mokosz, Łada). Z jej kory rzeźbiono figurki Bogów, które następnie przechowywano również w lipowych pudełkach. Jej gałęzie mają moc odpędzania demonów, a za pomocą lipowego kija można schwytać złośliwego ducha. Drzewo to obdarza płodnością zarówno ludzi, jak i zwierzęta. Jej kora ma również moc spełniania życzeń.

Bez czarny - w drzewku rosnącym obok domu mieszka demon sprawujący nad domem pieczę. Nie wolno zrywać liści ani jagód z tego drzewa, a tym bardziej ścinać go. Gdy domownicy zmieniają miejsce zamieszkania, proszą wtedy demona, by ten przeniósł się wraz z nimi. Demon ten jest łącznikiem między dwoma światami, zwracano się więc doń z prośbą o uzdrowienie, zawiązującna gałęziach wstążki lub nitki. Uderzenie gałązką bzu odwraca klątwy.

Wierzba - według wierzeń stanowi ona pomost łączący świat żywych ze światem zmarłych, nie można więc zaglądać w dziuple znajdujące się na tym drzewie, bo można znaleźć się "po drugiej stronie". Z jej drzewa budowano płoty, które chroniły przed tym, co niebezpieczne.

Miejsca święte

Wela - mityczna kraina Bogów, miejsce, gdzie zazwyczaj przebywają (pokroju greckiego Olimpu)

Nawia - kraina umarłych, nad którą pieczę sprawuje Weles

Wzgórza - miejsca, gdzie świat ludzi sięga świata Bogów, tam też często uderzają pioruny.

Święte gaje - miejsca sakralne poświęcone Bogom. W dawnych czasach obchodzono tam obrzędy. Zakazane były polowania w ich obszarze, a człowiek, który znalazł się w świętym gaju, choćby nawet skazany na śmierć, był nietykalny.

Źródła - miejsce kontaktu ze światem nadprzyrodzonym, wróżb i modlitw. Źródła często wybijały na obszarze świętych gajów.

Kamienie - miejsca ofiarne, zaliczyć trzeba tu przede wszystkim krwawe ofiary.

Księżyc

Na księżyc składa się przysięgi, jego moc sprzyja nauce czarów, a także płodności.

Nów - pora na magię destruktywną, rzucanie klątw (księżyc nie widzi wtedy popełnianej niegodziwości), łatwo wtedy także skontaktować się z duchami wód

Pierwsza i druga kwadra - czas na zbieranie ziół, siana, sadzenie i sianie. Księżyc witano pokłonami, zamawianiami i życzeniami.

Pełnia - czas na pomnażanie dóbr, magię miłosną, pieczenie chleba. W ten czas duchy wyjawiały szczególną aktywność (szczególnie Wiły).

Trzecia i czwarta kwadra - pora na zaklinanie chorób, zamawiania.

Słońce

Wschód - dobry czas na magię, unieszkodliwianie złych czarów, leczenie, odpędzanie, przywoływanie, oczarowywanie. Wschód to kierunek modlitw (do słońca).

Południe - sakralizacja czasu, czas na krótki odpoczynek od prac (jako i słońce odpoczywa), aktywność dusz zmarłych, duchów i niektórych demonów (zwłaszcza Południc), dobra chwila na leczenie oraz zaklinanie zarówno pozytywne, jak i negatywne

Zmierzch - aktywność dusz zmarłych i demonów wodnych, czas na rzucanie klątw, naukę, zabezpieczanie się przez demonami, leczenie, wróżby czytane wieczorem są odwrotnością tych, które obowiązują rankiem

Północ - aktywność duchów, upiorów, demonów, czas na leczenie, zbieranie ziół do zaklęć miłosnych, czary i zaklęcia odwołujące się do demonicznych mocy

---