MAGIA NATURY

Istniała praktycznie od zawsze. Wszystkie twory Natury, jej przemiany, jej łagodność a zarazem siłę można już
uznać za magię samą w sobie. Natura jest bowiem tym wszystkim, co pierwotne, jest boskim pierwiastkiem we
wszechświecie. To właśnie na niej oparte są wszystkie religie politeistyczne. Jest tym, co było pierwsze, i tym,
co zostanie ostatnie.

Aby móc w pełni korzystać z jej mocy, należy nauczyć się z nią współgrać. Każdy, kto chciałby się zajmować
magią natury, musi ją czuć całym sobą i oczywiście poznać pewne zależności w niej zachodzące, aby jego
starania miały szansę się urzeczywistnić. Do tych zależności należą przede wszystkim znajomość właściwości
żywiołów, ziół, kamieni, kolorów i tym podobnych. Większości z nich nie będę opisywać - zainteresowany łatwo
je znajdzie, czy to w internecie, czy w odpowiednich książkach. Są jednak i takie zależności, na które trzeba
poświęcić to miejsce, ponieważ są ściśle związane z naszą słowiańską wiarą.

Żywioły

Tu także nie opiszę wszystkich ich zależności, ale tylko te charakterystyczne, a będą to przede wszystkim
imiona Bogów, których działalność wchodzi w zakres właściwości danego żywiołu.

Powietrze - Bogowie: Strzybóg, Pochwist, Podaga, Jarowit, Oblakinie (Wiły powietrzne); Istoty demoniczne:
Bies, Chały, Latawiec, Żmije
Powietrze to pojazd duchów, szczególnie gdy przybierało postać wiru. Zetknięcie się z owym wirem było dość
niebezpieczne, mógł on bowiem wywołać obłęd lub paraliż. Broniono się więc przed nimi rzucając weń nóż lub
siekierę.
Dym to pomost między ziemią a niebem, zwyczaj mówi, że podczas ciałopalenia dym zabiera duszę zmarłego w
zaświaty.
Także okadzanie ma ogromne znaczenie i różnorodne zastosowanie, w zależności od spalanych ziół, najczęściej
jest to oczyszczanie bądź odpędzanie.

Ogień - Bogowie: Swarożyc, Dadźbóg, Perun, Dennica, Żywia; Istoty demoniczne: Chowańce, Południca, Świcki
Ogień to odzwierciedlenie tarczy słonecznej. Nie wolno go w żaden sposób zanieczyszczać, bowiem może
wywołać to gniew Bogów uosabiających ogień - Swarożyca lub Dadźboga.
Napoje poświęcone ogniu to piwo i miód. Składając z nich żertwę, należy wlać je do ognia.
Posiada właściwości oczyszczające - gdy przedmiot, który chcemy oczyścić potrzykroć przesuwamy nad ogniem.
Spalanie przedmiotu symbolizującego życzenie ma moc jego spełnienia.
Skakanie przez ogień (szczególnie praktykowane przez mężczyzn podczas święta Kupały) ma moc
przywoływania wszelkiej pomyślności.
Na szczególne okazje krzesano tzw. żywy ogień. Rozpalano go poprzez tarcie dwóch kawałków drewna (z topoli,
gruszy, dereniu), najlepiej przez parę nagich bliźniąt. Praktykowano to szczególnie podczas wyżej wymienionej
nocy Kupały, gdy zwyczaj nakazywał rytualne wygaszenie starego, "brudnego" ognia (na domowym palenisku
ogień nigdy, przez cały rok, nie mógł zgasnąć) i zapalenie na jego miejscu nowego, który będzie płoną przez
najbliższy rok.

Woda - Bogowie: Perepłut, Chors, Mokosz, Perperuna, Brzeginie (Wiły wodne); Istoty demoniczne: Boginka,
Rusałki, Utopiec, Wodnik
Woda ma właściwości oczyszczające, szczególnie ta płynąca obmywa z negatywnych energii i zabiera je ze sobą
odpływając w dal.
Szczególną moc ma "żywa woda" zaczerpnięta o północy ze źródła (lub z trzech) do nowego, nie używanego
wcześniej naczynia. Ma siłę uzdrawiania, przepowiadania przyszłości, obdarzania wizją, kontaktowania się ze
sferą duchów lub Bogów.
Jest ściśle związana ze strefą miłosną i płodnością.
Tak jak ognia, nie wolno jej zanieczyszczać, ponieważ łączy ona dwie sfery: sacrum i profanum.

Ziemia - Bogowie: Mokosz, Weles, Simargł, Łada, Nyja, Zagorkinie (Wiły górskie); Istoty demoniczne: Borowy,
Dobrochoczy, Domowy, Drzewice, Morana, Nawki, Sporysz
Najważniejszy z żywiołów. Udzielała ludziom swej płodności, jednym słowem, jest dawczynią wszelkiego życia.

Niektórym Bogom niezwykle trudno dopasować jakiś żywioł, ponieważ sama ich natura wskazuje na
zróżnicowanie, np.

Rod (i Rodzanice) - jest stwórcą wszechświata, więc także żywiołów, a więc stoi jakby ponad nimi
Swaróg - jego natura mówi zarówno o ogniu, jak i o powietrzu
Świętowit - możnaby go utożsamić z ogniem, powietrzem i ziemią
Trzygłów - jest obserwatorem sprawującym ład we wszechświecie, nie należy do żadnego żywiołu
Dola - ściśle związana z losem ludzkim

Uwaga: trudno określić, czy faktycznie żywioł powietrza miał jakieś większe znaczenie dla prasłowian, albowiem
w dziewiętnastowiecznej polskiej kulturze ludowej ów żywioł nie istniał.

Drzewa

To te, które są charakterystyczne dla wierzeń słowiańskich (i nie tylko!)

Dąb - siedziba męskich bóstw solarnych, czyli Swarożyca a także Peruna (to w niego najczęściej uderza piorun).
Strzałki perunowe, czyli odpryski drzewa dębowego, w które uderzył piorun, przynoszą szczęście, dostatek i
ochraniają.

Lipa (Brzoza) - drzewo ściśle związane z żeńskimi bóstwami płodności (Mokosz, Łada). Z jej kory rzeźbiono
figurki Bogów, które następnie przechowywano również w lipowych pudełkach. Jej gałęzie mają moc odpędzania
demonów, a za pomocą lipowego kija można schwytać złośliwego ducha. Drzewo to obdarza płodnością
zarówno ludzi, jak i zwierzęta. Jej kora ma również moc spełniania życzeń.

Bez czarny - w drzewku rosnącym obok domu mieszka demon sprawujący nad domem pieczę. Nie wolno
zrywać liści ani jagód z tego drzewa, a tym bardziej ścinać go. Gdy domownicy zmieniają miejsce zamieszkania,
proszą wtedy demona, by ten przeniósł się wraz z nimi. Demon ten jest łącznikiem między dwoma światami,
zwracano się więc doń z prośbą o uzdrowienie, zawiązującna gałęziach wstążki lub nitki. Uderzenie gałązką bzu
odwraca klątwy.

Wierzba - według wierzeń stanowi ona pomost łączący świat żywych ze światem zmarłych, nie można więc
zaglądać w dziuple znajdujące się na tym drzewie, bo można znaleźć się "po drugiej stronie". Z jej drzewa
budowano płoty, które chroniły przed tym, co niebezpieczne.

Miejsca święte

Wela - mityczna kraina Bogów, miejsce, gdzie zazwyczaj przebywają (pokroju greckiego Olimpu)

Nawia - kraina umarłych, nad którą pieczę sprawuje Weles

Wzgórza - miejsca, gdzie świat ludzi sięga świata Bogów, tam też często uderzają pioruny.

Święte gaje - miejsca sakralne poświęcone Bogom. W dawnych czasach obchodzono tam obrzędy. Zakazane
były polowania w ich obszarze, a człowiek, który znalazł się w świętym gaju, choćby nawet skazany na śmierć,
był nietykalny.

Źródła - miejsce kontaktu ze światem nadprzyrodzonym, wróżb i modlitw. Źródła często wybijały na obszarze
świętych gajów.

Kamienie - miejsca ofiarne, zaliczyć trzeba tu przede wszystkim krwawe ofiary.

Księżyc

Na księżyc składa się przysięgi, jego moc sprzyja nauce czarów, a także płodności.

Nów - pora na magię destruktywną, rzucanie klątw (księżyc nie widzi wtedy popełnianej niegodziwości), łatwo
wtedy także skontaktować się z duchami wód
Pierwsza i druga kwadra - czas na zbieranie ziół, siana, sadzenie i sianie. Księżyc witano pokłonami,
zamawianiami i życzeniami.

Pełnia - czas na pomnażanie dóbr, magię miłosną, pieczenie chleba. W ten czas duchy wyjawiały szczególną
aktywność (szczególnie Wiły).
Trzecia i czwarta kwadra - pora na zaklinanie chorób, zamawiania.

Słońce

Wschód - dobry czas na magię, unieszkodliwianie złych czarów, leczenie, odpędzanie, przywoływanie,
oczarowywanie. Wschód to kierunek modlitw (do słońca).

Południe - sakralizacja czasu, czas na krótki odpoczynek od prac (jako i słońce odpoczywa), aktywność dusz
zmarłych, duchów i niektórych demonów (zwłaszcza Południc), dobra chwila na leczenie oraz zaklinanie
zarówno pozytywne, jak i negatywne

Zmierzch - aktywność dusz zmarłych i demonów wodnych, czas na rzucanie klątw, naukę, zabezpieczanie się
przez demonami, leczenie, wróżby czytane wieczorem są odwrotnością tych, które obowiązują rankiem
Północ - aktywność duchów, upiorów, demonów, czas na leczenie, zbieranie ziół do zaklęć miłosnych, czary i
zaklęcia odwołujące się do demonicznych mocy

ZIOŁA

Poniżej przedstawiam krótki przegląd ziół. Zamieszczając go tutaj, położyłam nacisk przede wszystkim na
magiczne znaczenie roślin, pozostawiając ich lecznicze właściwości na drugim planie i podając je tylko w

przypadku, gdy dane zioło miało jakieś znaczenie w magii, lub wtedy, gdy właściwość lecznicza była czysto
ludowego pochodzenia.

Biedrzeniec anyż – stosowano przeciw morowemu powietrzu, dawano go także krowom w paszy, by te nie
traciły mleka, stosowano również na bóle jamy brzusznej, przeciwko febrze oraz dla wzmocnienia jako lek
profilaktyczny

Bieluń – ziele stosowane w praktykach szamańskich, pomagało osiągać wizje, wywoływało efekt latania,
ponadto służyło jako afrodyzjak; dym z palonego bielunia wwąchiwano przy astmie lub dusznościach,
stosowano na opuchlizny, obrzmienia, reumatyzm

Boże drzewko – noszone przy sobie chroniło przed czarami

Bydrycz - stosowany przeciw morowemu powietrzu

Bylica – ziele to noszono podczas obchodów kupalnych zarówno na głowie w postaci wieńców (przez co głowa
miała nie boleć przez cały rok), jak i przewiązane w pasie; chroniła przed demonami (szczególnie wodnymi),
okadzanie nią odpędzało chmury i burze

Ciemierzyca – wwąchiwany likwidował ból głowy, spożywany wraz z miodem uwalniał od glist

Czartopłoch – tak nazywano wszelkie rośliny kolczaste, które to miały właściwości odwracające i odstraszające
wszelkie zło

Czosnek - przeciw demonom, czarom, urokom, ma właściwości oślepiające, dlatego niezwykle skuteczny
przeciw urocznemu oku

Dziewięciornik (przywrot) – roślina ta niosła małżeńską zgodę i miłość, potrafiła przywrócić miłość, włożona do
kąpieli dzieci uwalniała je od złej przygody (cokolwiek to znaczy J); ze względu na kształt liści stosowano przy
leczeniu chorób serca

Dziurawiec – ziele noszone przy sobie chroniło przed czarami i złymi duchami, rozkładano je także w izbie,
gdzie leżało niemowle, co miało chronić je przed bogunkami; stosowany przeciw chorobom, w których pojawiała
się krew

Dzwonki – kwiaty te broniły przed bogunkami

Fiołek – 3 listki zerwane podczas pełni noszono przy sobie, co miało zapewnić powodzenie oraz miłość płci
przeciwnej

Glistnik (rosopaść) – stosowany przeciwko brodawkom, liszajom, a także febrze

Głóg - jego kolce wbijano pod język lub w pępek nieboszczykowi podejrzanemu o wampiryzm

Gwiazdosz – rosnące obok domu oddalało od niego wszelkie nieszczęścia, przynosiło zaś szczęście i pomyślność

Jagoda – leczyła rozstroje żołądka

Jałowiec - strzegł obejścia przed czarownicami, wkładany był wraz z wierzbą do rózgi wiosennej, dym z niego
działa jako środek ochronny

Jemioła – kładziono ją dzieciom do kolebki, by odgonić złe sny i wszelkie demony; przy ścinaniu jemioły
obowiązywał pewien zwyczaj: nie wolno było ściąć rośliny żelazem ani tknąć jej gołą ręką póki się nie zeszło z
drzewa, a po zejściu z niego nie można było położyć jej na gołej ziemi – w innym przypadku roślina traciła swą
moc; stosowano ją przy leczeniu kołtuna

Kalina – świeżo zerwany kwiat tej rośliny i przyłożony do serca, uspokajał miłosne cierpienia
Kopytnik – ze względu na swój kształt, leczył dolegliwości związane z nerkami oraz uszami, także używany
przeciw epilepsji

Korzeniówka (leśna śmierć) – kto ujrzał to ziele, ten dozna w nadchodzącym roku (do okresu Godów) ciężkiej
choroby lub innego nieszczęścia, natomiast jeśli ktoś zerwie tę roślinę, tego do Godów czeka niechybna śmierć;
klątwy ziela nie da się w żaden sposób odwrócić

Kozłek – noszenie jego chroniło dziewczynę od pokus (utraty wianka), ponadto gdy potarło się nim jakąś rzecz
(lub osobę) wzbudzającą w kimś uczucia, osoba ta zmieniała swe uczucia wobec tej rzeczy z miłości w
nienawiść

Krwawnik – stosowany przeciw chorobom, w których pojawiała się krew

Leszczyna - chroniła przed piorunem, także z jej pomocą zaklinano duchy oraz poszukiwano skarbów

Lubczyk – korzeń lubczyku noszono na szyi w celu przyciągnięcia miłości, dziewczęta sporządzały także z niego
napój miłosny, dodając go do herbaty swemu wybrankowi, co niechybnie miało wzbudzić w nim wielkie uczucie
wobec owej dziewczyny

Lulek czarny – ziele używane w praktykach szamańskich; pomocny w leczeniu zębów, liście przykładano do ran
i wrzodów

Mak - chronił przed duszami zmarłych i upiorami

Marzanka – ziele tej rośliny wkładano pod poduszkę dzieciom, jej aromatyczny zapach miał odstraszać czary,
złe sny czy zmory

Obrazki plamiste – ziele to wieszano na szyi dla pozyskania miłości, wkładano je pod próg i do kołysek
niemowląt, by chronić je przed duchami

Oset - położony w pościeli obłożnie chorego, chroni go od wszelkiego zła

Pięciornik – liście łodygi suszono i okadzano nimi chore oczy, w ten sam sposób leczono urok

Piołun – chronił przed demonami znajdującymi się w wirze powietrznym; stosowany przeciwko febrze oraz
chorobom żołądka, jego dłuższe używanie prowadziło do rozstroju nerwowego

Piwonia – korzeń tego ziela zawieszony u szyi lub też sproszkowany i dodany do kąpieli, miał chronić przed
epilepsją, korzeń włożony do dziecięcej kolebki chronił dziecko przed lękami i urokiem

Podbiał – stosowano do przyspieszenia gojenia ran, wrzodów, itp., pomocny przy chorobach dróg oddechowych

Ponętka – ziele to przyciągało wielbicieli

Pokrzyk – ziele stosowane w praktykach szamańskich; leczył reumatyzm, konwulsje

Pokrzywa – stosowano ją jako broń przeciw wszelkiego rodzaju demonom oraz wszelkiemu złu, stosowana jako
broń magiczna, chroniła przed burzą i piorunami; ponadto leczyła kolki

Prawoślaz – dzięki swej śluzowatości, uchodził jako lek łagodzący i gojący, leczono nim rany oraz kaszel

Rosiczka – podobno miała być znana kapłanom starosłowiańskim; odbierała efekt czarom, używana także jako
ziele miłosne

Rozchodnik – używano go do odpędzenia burzy

Róża (dzika) - jej ciernie zatknięte w oknach i drzwiach chroniło przed upiorami

Rzepik – stosowany przeciw chorobom wątroby

Rumianek – zerwany o północy i, odpowiednio przyrządzony, zakopany pod domem ukochanej osoby, miał
wywołać w niej gorące uczucie (patrz dział zaklęcia, p. wzbudzanie uczuć)

Ruta – stosowana przeciwko czarom i czarownicom, demonom

Siódmaczek leśny – zerwany w milczeniu o północy w miesiącu maju, pomagał odnaleźć magiczny kwiat
paproci; ponadto ziele pomocne przy odwracaniu uroków (patrz dział sztuka leczenia, p. odwracanie uroków)

Szczeć pospolita (czarci pazur, pazurki) – ziele to miało moc przyciągania gromów, dlatego dbano, by nie rosło
w pobliżu domostwa

Ślaz – dzięki swej śluzowatości, uchodził jako lek łagodzący i gojący, leczono nim rany oraz kaszel
Tarnina - jej ciernie zaszyte w odzież chroniły przed czarami, zatknięta w oknach i drzwiach chroniła przed
upiorem

Tasznik – stosowany przeciw krwawieniom

Tojad – noszony przy sobie chronił od demonów pojawiających się w wirze

Wilcze łyko – stosowany jako środek przeciwbólowy

Wilczomlecz – przyrządzano z niego miłosny napój: 3 krople soku z wilczomlecza rozpuszczano w szklance
wody i dawano do wypicia ukochanej osobie

Wrotycz – kąpiel w wywarze z tego ziela odczarowywała zadany lubczyk; okadzano nim dzieci, chcąc uchronić
je od wszelakich złych przygód

Żarnowiec miotlasty – zebranym podczas pełni zielem okadzano miejsca nawiedzane przez zmory

Żebrzyca (smlod) – mieszkanie pokropione wywarem z ziela odwracało niepowodzenia mieszkańców

Żywokost – pomocny przy leczeniu złamanych kości


Zioła w magii

Mandragora (Alrauna)- a konkretnie jej korzeń. Najbardziej chyba znane magiczne zioło. Według
średniowiecznych, magicznych wierzeń mandragora wyrastała w miejscu, gdzie skapnęły krople nasienia
skazańca. Właściwości medyczne posiadał korzeń gruby, o kształcie przypominającym człowieka. Najczęściej
stosowano ją by zdobyć uczucie najbardziej cenione i poszukiwane przez wszystkich ludzi – miłość. Powiadano,
że jeżeli dwie osoby, wspólnie zjedzą korzeń mandragory, to ich miłość będzie wieczna...Istniały ponoć
specjalne sposoby mające na celu zdobycie mandragory, lub sprawienie by zadziałała: -kiedy ją wyciągano
należano zakreślić mieczem trzy magiczne koła -inne podania mówiły, że przy wyrywaniu mandragora krzyczy
ludzkim głosem, a jej wrzask zabija każdego. Sta też do jej wyciągnięcia posługiwano się czarnym psem. -ku jej
skuteczności, czy też odpowiedniemu wydobyciu zalecano polać alraunę moczem kobiecym, lub krwią
menstruacyjną.

Aloes- zapewniał szczęście i miłość. Jak wiadomo lekarstwem na dawną miłość jest stara miłość, ale trzeba ją
jakoś zdobyć. Aby tego dokonać palono właśnie aloes, podczas trwania pełni. Niekiedy by sprowadzić na siebie
szczęście palono aloes na grobie ukochanego. Najczęstszym jednak sposobem było umieszczanie go w domu,
który roślina ta ochraniała swoją magiczną mocą.

Berberys- był stosowany by wzmocnić działanie czarów, ale także by uwolnić się spod działania złych wpływów,
lub czarów kogoś nam, wrogiego.

Bylica- miała kilka zastosowań. Noszona na narządach płciowych zwiększała płodność, chroniła przed
obłąkaniem, a także znalazła zastosowanie przeciw bardziej przyziemnym dolegliwością- przede wszystkim
bólom krzyża. Ponadto używano ja do wróżenia, zwłaszcza umieszczano pod poduszką, aby zesłała na
wieszcza/wieszczkę prorocze sny.

Hyzop- służył k oczyszczeniu, głownie duchowemu, lecz stosowano go także jako ochronę przed włamywaczami.
Melisa- używana była głownie w czarach miłosnych i leczniczych. Lubczyk- tego zioła chyba nie należy
przedstawiać- doskonale wszystkim znany afrodyzjak miłosny :D

Mięta- zwiększała potencjał magiczny, a wykorzystywana wraz z innymi magicznymi ziołami pełniła funkcje
silnego afrodyzjaku miłosnego. Stosowano ją także dla zapewnienia spokojnego snu i wywołania snów
proroczych.

Rumianek- zastosowanie jego było wszelakie. Kiedy nosiło się go przy sobie w niewielkich kieskach- zwiększał
szansę na sukces. Skrapianie domu kroplami z wyciągu rumianku chroniło go do złych mocy i negatywnych
zaklęć. Spalenie, pomnażało bogactwo. Jeżeli ktoś się w nim wykapał stawał się atrakcyjniejszy dla przeciwnej
płci, a obmycie w nim tylko rąk przynosiło powodzenie w hazardzie.

Rzepik- miał dość silną moc magiczną. Stosowano go w czarach tzw. „odwracania”, a także by odpędzić od
siebie złe istoty i zniwelować działanie trucizn wszelakich.

Szałwia- posiadała według wierzeń właściwości oczyszczające,. Np. robiono z niej miotłę by „wymieść” z domu
złe moce. Inne magiczne zastosowanie szałwii uaktywniało się przy spełnianiu życzeń. Należało wypisać
życzenie na listeczku szałwi i umieścić go na trzy dni pod poduchą. Jeżeli owo marzenie nam się przyśniło,
mogliśmy być pewni, że stanie się prawdziwe. Jeśli szałwia nie sprawdzała się na tym polu działania, to należało
zakopać ja w ziemi, tak by odganiała wszelakie zło.

Maść czarownic- wykonywana z: bielunia, luleka i wilczej jagody. Jeżeli ktoś natarł ową maścią miejsca, gdzie
skóra jest wyjątkowo cienka zapadał w sen, którego następstwem były wizje. Często o treści erotycznej, lub
wrażenia unoszenia się w powietrzu.

Piwo celibatowe- stosowany głownie przez mnichów i księży. Uzyskiwany z szyszek chmielu proszek był
dosypywany np. do piwa, i dzięki swemu działaniu pomagał wytrwać w celibacie, każdemu, nawet najmniej
odpornemu na pokusy mnichowi.

Ziele, antybazyliszkowe- czyli ruta. Jak wiadomo w czasach zamierzchłych wierzono w bazyliszki, (o których już
wspomniałam, a o których jeszcze obszerniejszy, obiecany zresztą artykuł napiszę ;)). By się przed nimi
ochronić, czyli nie skamienieć od ich wzroku zalecano natrzeć całe ciało ruta.

Zioła na nudne kazania- by ustrzec się przed snem podczas niezbyt ciekawego kazania w kościele zalecano
włożenie do książeczki od nabożeństwa takich ziół jak: hyzop, rozmaryn, szałwię, lawendę i wrotycz.


Magiczne właściwości kamieniu (minerałow)

Onyks- choć często kojarzony ze śmiercią ma charakter wyciszający i oczyszczający. Poza wspomnianą śmiercią
i przemijaniem symbolizuje także odrodzenie- czyli życie.

Cytryn- kamień szlachetny, którego posiadanie można polecić wszystkim ludziom, którzy bardzo nerwowo
przeżywają sytuacje kluczowe takie jak: egzaminy, nowa praca. Dzieje się tak, dla tego, iż kamień ów
wzmacnia w nas pewność w siebie. Leczy ponoć także takie choroby psychiczne jak: nerwice i depresja.
Ponadto leczy układ trawienny i....trądzik. Sposobem na zdrową cerę jest włożenie umytego cytrynu do nie
gazowanej wody i pozostawienie go w niej przez 12, lub 24 godziny. Następnie wypicie jej (oczywiście
ówcześnie trzeba wyjąć kamień!!! :D) lub natarcie nią cery.

Ametyst- chroni przed tym, co złe i przynosi spokój.

Turkus- przynosi wyciszenie, porządkuje emocje, otwiera na najwrażliwsze uczucia. Wzmacnia także więzi
między partnerskie. Agat- wzmacnia naszą osobowość, dzięki czemu czujemy się pewniej i polepsza nasze
samopoczucie.

Awenturyn- pomaga w leczeniu ran, a woda awenturowa służy do przemywania oczu.

Malachit- wpływa pozytywnie na więzi partnerskie w związkach, poprawia wzrok i leczy stany reumatyczne,
pomaga na dobry sen. Zalecany kobietą w ciąży, gdyż pomaga łatwiej znieść niedogodności tego stanu oraz
zapobiega komplikacjom zarówno podczas ciąży jak i porodu.

Karneol- wzmacnia żywotność i wpływa pozytywnie na twórczość. Zapobiega przeziębieniom i dolegliwością
związanym z układem trawiennym i krążeniowym.

Hematyt- chroni przed złem, dodaje odwagi i pewności siebie, przynosi szczęście i zagojenie trudnych do
zagojenia i uciążliwych ran. Kryształ górski- ma dwa działania: kryształ po9trafi zarówno pobudzić organizm do
działania jak i pozwala wyciszyć i ukoić umysł. Bursztyn (Jantar)- Pozwala cieszyć się życiem, jak i wzmacnia i
regeneruje organizm. Znajduje zastosowanie w medycynie i kosmetyce. A oto „przepis” na nalewkę z
bursztynu: zalać spirytusem, codziennie raz wstrząsnąć- postępować tak przez dwa tygodnie, a nalewka będzie
gotowa. Stosuje się ją przy: bólach głowy, migrenie, przeziębieniu, bólach reumatycznych poprzez nacieranie
chorych miejsc (chodzi oczywiście o wszystkie wymienionych przeze mnie schorzenia)


Magiczne właściwości drzew

W tej części artykułu otrę się nieco o dział (nazwijmy to) medycyny niekonwencjonalnej, czyli sylwoterapii.
Polega ona na (dosłownym) przytulaniu się do drzew, lub przebywaniu w ich towarzystwie. Jak się przekonacie,
każde drzewo posiada swoje unikalne właściwości

Akacja- Prócz wspomnianego przeze mnie „przytulania się” do tego drzewa można także spożywać jej kwiaty,
akacja oczyszcza ponoć jamę ustną i udrażnia układ oddechowy, przy tym jest symbolem obfitości, (do czego
zalicza się też dawanie i otrzymywanie)

Bez- bzy wzmacniają odporność, a poza tym dzięki nim możemy być obdarowani miłością jak i urodą.

Brzoskwinia- Wpływa na urodę i zdrowie naszej cery, ale także sprawia, że jesteśmy radośniejszy

Brzoza- Przed wszystkim uśmierza ból- zarówno ten fizyczny jak i psychiczny. Dziegieć wyrabiany z kory tego
drzewa pozwala bez zakażeniowo zagoić się rana, a szampon zapobiega łupieżowi.

Buk- przebywanie w towarzystwie tego drzewa ma ponoć wzmóc naszą silę woli, tym samym pomagając w
zmierzeniu się z codziennymi problemami.

Czwereśnia- kolejne drzewko, które wpływa na zdrowie i urodę naszej skóry, przy tym owoce jego są również
smaczne

Cypryśnik- ponoć minimalizuje cierpienie i wskazuje nam to, co powinniśmy zmienić w sobie samych

Daglezja- dzięki przebywaniu w jej towarzystwie zmniejsza się nasilenie alergii.

Dąb- Przez druidów uważane za drzewo święte. Tylko jemioła z tegoż drzewa, ścięta złotym sierpem miała
przynosić szczęście i miłość. Symbol mądrości i długowieczności. U ludzi ponoć zwiększa wiarę w siebie i zsyła
optymistyczne myśli, kiedy jest naprawdę źle.

Głóg- pobudza układ krążenia i serce (przy czym jeśli ktoś nie wieży w sylioterapie to może jeść jego owoce,
też ponoć pomagają).

Grusza- pomimo swych smacznych owoców wzmacnia w ludziach charakter i układ krążenia.

Jarzębina- pomaga pozbyć się dokuczliwych bólów i wpływa na układ krążeniowy (owocki, można ponoć jeść)

Jałowiec- zapobiega przeziębieniu, jak i je leczy.

Jaśmin- działo uspokajająco i dobroczynnie wpływa na stany chorobowe.

Jesion- działa bardzo ochronnie, przede wszytskim działa zbawiennie na układ kostny: wzmacniając go i
przyspieszając leczenie urazów.

Jodła- działa na układ oddechowy

Kalina- dba o nasza skórę i urodę, oraz gardło i struny głosowe. Napełnia człowieka taka radością, iż
przebywając w jej towarzystwie ten chciałby śpiewać i tańczyć.

Kasztan jadalny- dzięki temu, że możemy skosztować jego owoców, sprowadza nasz układ pokarmowy i
wątrobę od samo leczenia

Kasztanowiec- symbol piękna i miłości. Wpływa na układ oddechowy i sferę intymną, wpływa także na naszą
dykcję i poczucie estetyki

Klon- pobudza i uświęca miłość cielesną, przy czym dwoje zainteresowanych sobą musi szczerze się kochać ;D
Uaktywnia sferę serca i narządów płciowych.

Leszczyna- Otacza ochroną oczyszcza, odpręża, leczy- zwłaszcza wątrobę i mięśnie gładkie. Podobnie jak dąb
kojarzy się z miłością.

Lipa- kolejne drzewo kojarzone z dobrocią i miłością, przy czym zbawiennie wpływa na nasze ciało: mózg, układ
oddechowy, serce, układ krwionośny i odpręża.

Miłorząb japoński- wpływa na pamięć, naukę i mobilizuje do pracy nad sobą. Podobnie jak wiele wymienionych
przeze mnie drzew- oczyszcza.

Modrzew- wspomaga gojenie się urazów, a także wzmacnia układ odpornościowy i oddechowy oraz działa
przeciwbólowo.

Olcha- wyciąga z nas nasze wszystkie lęki (podobne działanie ma jodła). Wspomaga gojenie się ran (i
fizycznych i psychicznych), a także wpływa doskonale na układ krążenia.

Orzech- drzewo kojarzone ze spokojem i dostojeństwem. Wpływa na układ nerwowy, polepsza pamięć i pomaga
w nauce. Odtruwa organizm, a zwłaszcza jego pomoc widoczna jest przy układzie pokarmowym.

Sosna- Jej cudowny aromat sprawia, że jest niezastąpiona przy leczeniu infekcji (np. kataru) i wpływaniu na
układ odpornościowy. W zależności od sytuacji, w jakiej się znajdujemy, albo pobudza, albo nas odpręża.

Świerk- przynosi szczęści ludziom, blisko których domostwa rośnie, a ochraniając ich pozwala im spokojnie żyć.
Podobnie jak sosna doskonały w leczeniu przeziębień.

Topola- oczyszcza organizm z negatywnych toksyn, działa zbawiennie na nerki i układ moczowy.

Wiąz- W ludowej medycynie stosowany jako lek na liszaje. Duchowo odbierany przez ludzi wierzących w
sylwoterapię jako drzewo skłaniajac do przyjaźni i przebaczania ludzkich win, dzięki możliwością leczniczym
duszy i serducha.

Wierzba- niegdyś uznawana za drzewo czarownic i siedzibę sił nieczystych. Teraz utożsamiana z żywotnością.,
wspomaga także w leczeniu ran. Mowa jest także o wspomaganiu matczynej miłości.


Ludowe Nazewnictwo Ziół

Kwiaty

Bez czarny – inaczej: bzowina, hyćka, bez aptekarski, bez lekarski
Bławatek – inaczej : chaber, modrak, modrokwiat, modrzeniec, wasilek, wołoszek
Dziewanna – inaczej: dziewanna lekarska
Głóg – inaczej: głożyna, głóg pospolity
Jarzębina – inaczej: jarząb pospolity, jarząbek
Jasnota biała – inaczej: pokrzywa biała, głucha, martwa
Kasztanowiec – inaczej: kasztan dziki, gorzki, pospolity
Kocanka – inczej: kocie łapki, nieśmiertelnik piaskowy, żółty, radostka, słomianka, suche ziele, suchołuski
Koniczyna biała – inaczej: dzięcielina, koniczyna płożąca
Krwawnik – inaczej: stolist, żeniszeń, złocień krwawnik
Kupalnik – inaczej: arnika górska, pomornik, tranek górski
Lawenda – inaczej: lawenda lekarska, prawdziwa, wonna

Mak polny – inaczej: maczek zajączek, maczek polny, mak dziki, lekarski, zajęczy
Malwa czarna – inaczej: czarna róża, czarne kwiaty, ślazowa róża, ślaz czarny lub ogrodowy, różowy, wysoki
Mniszek lekarski – inaczej: brodawnik mleczowaty, dmuchawiec, gołębi groch, mlecz, podróżnik mieczowaty,
żabi kwiat
Nagietek lekarski – inaczej: stolik, nagietek
Pierwiosnek lekarski – inaczej: kwiat paraliżowy, kwiat kluczyków
Podbiał – inaczej: bożeliczko, końskie kopyto, ośla stopa
Przelot pospolity – inaczej: wełnica, żółwie ziele
Robinia akacjowa – inaczej: grochodrzew, akacja biała, fałszywa
Rumian szlachetny – inaczej: rumian rzymski, włoski
Rumianek pospolity (koszyczki) – inaczej: kamelka, rumianek, marunka, rumianek apteczny, polny
Słonecznik – inaczej: słonecznik roczny, zwyczajny
Stokrotka pospolita – inaczej: stokroć trwała
Ślaz – inaczej: guziczkowe ziele, kędzierzawiec, malwa dzika, ślaz gęsi, leśny
Śliwa tarnina – inaczej: tarnina, korcipka, ciernie, ciernina czarna, tarka żarnośliwa
Wiązówka – inaczej: kropidło błotne, parzydło wiązowe, tawuła łąkowa, wiązówka błotna
Wrotycz pospolity – inaczej: swojski
Wrzos zwyczajny – inaczej: wrzost

Zioła

Bazylia pospolita – inaczej: bazylia anyżowa
Biedrzeniec – inaczej: biedrzeniec włoski, pimpinella
Bluszczyk kurdybanek – inaczej: kondratka, bluszcz ziemny, zimowy, obłożnik
Bukwica zwyczajna – inaczej: lekarska, betonika
Bylica – inaczej: boże drzewko
Bylica pospolita – inaczej: bylnik
Cząber ogrodowy – inaczej: cząber, żelazne ziele, cząber wielki
Drapacz lekarski – ianczej: chaber kleisty, czubek benedyktyński, kardybenedykt, oset lekarski, Benedykta ziele
Dymnica pospolita – inaczej: kokorczyk, polna rutka, ptasia rutka
Dziurawiec – inaczej: arlitka, ziele krzyżowe, świętojańskie
Estragon – inaczej: bylica draganek, bylica estragon
Fiołek trójbarwny – inaczej: bratek
Hyzop – inaczej: izop, ziele Józefka
Janowiec barwierski – inaczej: żółcidło
Jemioła pospolita – inaczej: jemioła biała, strzęśla
Komosa piżmowa – inaczej: ambrozja, herbata jezuicka, komosa amerykańska, meksykańska, wonna, ziele
lebiodowe
Kopytnik pospolity z korzeniami – inaczej: narda leśna, kopyteń kleśniec
Krwawnik pospolity – inaczej: stolist, żeniszeń, złocień
Lebiodka – inaczej: duszka, macierzyca pospolita, lebiodka pospolita
Lnica pospolita – inaczej: lenek Matki Boskiej, lnianka, lniczka, lwia paszczęka, ziele nocne
Macierzanka – inaczej: dzięcielinica, macieruszka włoska, cząber pospolity, duszka polna, tymianek wąskolistny,
macierzanka piaskowa, pospolita, tymian macierzanka
Majeranek ogrodowy – inaczej: kiełbaśnik, lebiodka majeran
Marzanka wonna – inaczej: barwica wonna, majownik, marzanna
Miodunka – inaczej: ziele adamaszkowe, płucne, miodunka lekarska, majowa, plamista
Nawłoć pospolita – inaczej: polska mimoza, włoć, złota rózga
Nostrzyk – inaczej: nostrz, nozderek żółty, nozderek lekarski, zwyczajny
Ogórecznik lekarski – inaczej: ziele barokowe, ogórkowe
Ostrzeń warzywny – inaczej: chrabust, czarcie żebro, drapacz łąkowy, oset warzywny
Paciorecznik gęsi – inaczej: gęsie ziele, drabinek, srebrnik pospolity
Podróżnik – inaczej: cykoria dzika, polna, podróżnik błękitny
Połonicznik – inaczej: gronka, ptasie mydło, wronie mydło, żabiak, żabie gronka, połonicznik nagi, gładki
Poziewnik – inaczej: kocipysk
Przetacznik leśny – inaczej: lekarski, Weronika
Przywrotnik pasterski – inaczej: gwiazdka, gwiazdosz, nawrocznik
Rdest ptasi – inaczej: bździorst, drutowiec, świńska trawa, ptasie języczki
Rdest ogrodowy – inaczej: pieprz wodny, rdest wodny, żabieniec, sporysz ostrogorzki
Rozchodnik ostry – inaczej: nieśmiertelnik dziki, pryszczornik
Rutwica lekarska – inaczej: kozia ruta, rutewka
Rzepik pospolity – inaczej: jabłecznik, parzydło, ziele wątrobowe
Serdecznik pospolity – inaczej: lwi ogon, lwie serce
Skrzyp – inaczej: chwoszczka, jedlinka, kocie ogonki, koński ogon, koszczka, krzemionka, prząstka, strzępka,
świńsie orzechy
Szanta zwyczajna – inaczej: krzęcina, szanta biała
Świetlik – inaczej: ptasie oczko, ziele świeczek, świetlik łąkowy
Tasznik pospolity – inaczej: bydelnik, gryczka, kaszka pasterska, kaletnik, tobołki pospolite, ziele śmiechu
Tymianek – inaczej: macierzanka tymian, tymian właściwy
Tysiącznik – inaczej: centuria, goryczka czerwona, tysiącznik pospolity
Uczep trójdzielny – inaczej: dwuząb, strzałki, uczep dwuzębny
Żarnowiec miotlasty – inaczej: baszewnik, miętlica, miętlicha, janowiec miotlasty, zajęczy groch

Liście

Babka lancetowata – inaczej: babka mniejsza, wąskolistna, języczki, języki polne, języki psie, żywiec
Babka zwyczajna – inaczej: babka wiejska, baśki, skołojrza
Bobrek – inaczej: bobrowniczek, bobrek trójlistny, trójliść, koniczyna błotna, koziełek, trojan, krzyżełki
Borówka brusznica – inaczej: brusznica, borówka wczesnozielona, czerwna jagoda, głogówka
Borówka czernica – inaczej: borowina, czarna jagoda, czernica
Brzoza – inaczej: brzezina
Jeżyna – inaczej: malina czarna, czarnojagodowa, użyna, ożyna, jeżyna zwyczajna, baran
Malina – inaczej: maliniak
Mącznica – inaczej: chrościna, chruścian, chruścina jagodna, jagody niedźwiedzie, niedźwiedzie grono,
mącznica garbarska
Mięta pieprzowa – inaczej: miętkiewa, mięta pieprzna
Melisa – inaczej: matecznik, pszczelnik, rojownik, miodek
Orzech włoski – inaczej: orzech królewski
Podbiał – inaczej: bożeliczko, końskie kopyto, ośla stopa
Pokrzywa – inaczej: pokrzywa dwupienna lub wielka, żgajka wielka
Porzeczka czarna – inaczej: smrodlina
Poziomka – inaczej: koziomki, poziomka jadalna, pospolita
Prawoślaz – inaczej: malwa prawdziwa, ślaz, topolówka lekarska
Rozmaryn – inaczej: rozmaryn lekarski, romarynek
Ruta – inaczej: ruta ostrowonna, ogrodowa, zielona, rutka
Szałwia – inaczej: szałwia lekarska, ogrodowa

Kora

Chinowa kora – inaczej: kora chińska lub kora chinowca
Jesion pospolity – inaczej: wyniosły
Kalina koralowa – inaczej: kalina
Kasztanowiec – inaczej: kasztan dziki, gorzki, pospolity
Kruszyna – inaczej: kruszczyna, kruszewina, szakłak kruszyna
Szakłak pospolity – inaczej: bodzieniec, jeleni głóg, szkłak ciernisty

Korzenie

Arcydzięgiel – inaczej: andźelika, korzeń angielski, archangielski, piersiowy, arcydzięgiel litworu, lekarski,
dzięgiel
Bez hebd – inaczej: bez karłowaty, leśny, niski, zielony, hebd
Biedzrzeniec – inaczej: pimpinella, biedrzeniec mniejszy, włoski
Goryczka – inaczej: gencjana węgierska, żółta, skowronkowy korzeń
Krzyżownik cierpka – inaczej: grzechotnica, senega, korzeń indyczki wirginiańskie
Lukrecja – inaczej: słodkie drzewo, korzeń słodzeniowy
Lubczyk – inaczej: lubiśnik, łakotne ziele, mleczeń, lubczyk ogrodowy
Łopian wielki – inaczej: dziady, kostropacz, łopuch
Mniszek – inaczej: brodawnik mleczowaty, dmuchawiec, gołębi groch, mlecz, podróżnik mleczowaty, żabi kwiat
Mydlica – inaczej: mydelnica, mydelnik, mydłownik, mydelnica lekarska
Oman – inaczej: dziewięćsił, łomian, oman pospolity, prawy, wielki
Pierwiosnka lekarska – inaczej: kwiat paraliżowy, kwiat kluczyków
Pietruszka zwyczajna – inaczej: domowa, siewna, pietruziele
Podróżnik – inaczej: cykoria dzika, polna, podróżnik błękitny
Pokrzywa zwyczajna – inaczej: wielka, dwupienna, żgajka wielka
Prawoślaz – inaczej: malwa prawdziwa, ślaz, topolówka lekarska
Przestrzęp pospolity – inaczej: przestrzęp biały, dwupienny
Szczaw koński – inaczej: kobylak, kobyli szczaw
Wilżyna – inaczej: kolka, wilczyna, wilżyna ciernista, koląca
Żywokost – inaczej: kosztywał, żywy gnat, żywokost czarny

Owoce

Anyż – inaczej: biedrzeniec
Czarny bez – inaczej: bzowina, hyćka, bez aptekarski, lekarski
Borówka brusznica – inaczej: brusznica, głogocha, czerwona jagoda
Borówka ciernica-inaczej: borowina, czernica, czarna jagoda
Głóg – inaczej: głożyna, głóg pospolity
Jałowiec – inaczej: szyszkojagoda
Jarzębina – inaczej: jarząb pospolity, jarząbek
Kalina koralowa – inaczej: kalina pospolita
Kminek – inaczej: karba, karolek, kmin polny
Kolendra – inaczej: polski pieprz, kolendra siewna
Koper włoski – inaczej: fenkuł włoski, fenkel, koperek
Kruszyna – inaczej: kruszyna, kruszewina, szakłak kruszyna

Malina – inaczej: maliniak, malina właściwa
Pieprzowiec – inaczej: pieprznik, papryka, pieprz turecki
Pietruszka – inaczej: pietruziele, pietruszka zwyczajna, domowa, siewna
Róża – inaczej: nieszpółki, szybszyna, róża: cierniowa, dzika, głogowa, polna, pospolita
Szakłak pospolity – inaczej: bodzieniec, jeleni głóg, szakłak ciernisty Śliwa tarnina – inaczej: ciarki, ciernie
czarne, korcipk, tarka, żarnośliwa Tarnina

Kłącza

Kosaciec – inaczej: fiołkowy korzeń, kosatka, mieczyk
Kozłek – inaczej: waleriana, baldrian, kozłek lekarski
Perz – inaczej: perz biały, właściwy
Pięciornik – inaczej: dąbrówka, kurzy ślad, kurze ziele, srebrnik, dziewanka
Rzewień – inaczej: rabarbar
Tatarak – inaczej: ajer, kalmus, łabzia, szuwar, tatarczuch, tatarskie ziele
Tużyca – inaczej: tużyca piaskowa

Pączki

Brzoza – inaczej: brzezina
Sosna – inaczej: chojar, chojka, choina
Topola – inaczej: jasiokr, sokora, sokorzyna

Inne

Szyszki chmielu – w składzie mieszanek ogólnie tonizujących
Fasola Jaś – owocnia – inaczej: szabel tyczkowy, szablak
Gołąbka słodkowodna – inaczej: Badziaga, nadecznik rzeczny, wodny
Kukurydza znamię (wąsy) – inaczej: koński ząb
Morszczyn – inaczej: morskorost, porost morski, szuwar pęcherzykowaty, morszczyn pęcherzykowaty
Porost islandzki – inaczej: karagon islandzki, mech górski, obrost, płucnica islandzka, piersiowy porost,
tarczownik (ca) islandzki (k), ziółka islandzkie
Widłak-zarodnik – inaczej: babi mur, kołtun , pas św. Jana, swarzybaba, włóczęga, siarka roślinna, żywy
proszek, widłak babimor, goździsty