Olejek pichtowy z jodły syberyjskiej
„Uważam, że już pora, aby człowiek wykorzystał dobrodziejstwa przyrody dla własnego zdrowia.” Dr W.M. Kindjałow - specjalista chirurg onkolog z Chabarowska.
OLEJEK PICHTOWY Z SYBERYJSKIEJ JODŁY BIAŁOKOREJ. Wiedza o Olejku Pichtowym sięga tysiące lat wstecz. Do czasów, o których opowiadają ludowe legendy. Jedna z nich mówi o księciu mongolskim Dałaj Tabibie. Władca ten cierpiał z powodu nie gojących się wrzodów na ciele….. Żadne zioła, lecznicze korzenie, soki z dzikich owoców nie były w stanie mu pomóc. Pewnego dnia na dwór zawitał przybysz z północy. Po krótkiej rozmowie oznajmił, że zna sposób na chorobę władcy. Był nim niezwykły olejek, zwany Złotym Kryształem. Pochodził on z młodych pędów potężnego drzewa o gładkim pniu, które rosło w lasach na dalekiej północy. Opowiadał, że igły tego drzewa są gęste jak pióra orła i mają leczniczą moc. W ojczyźnie przybysza od wieków ludzie smarowali się pozyskiwanym z
nich balsamem i na ich ciele nie było zmarszczek.
- Ile masz lat? - zapytał władca, spoglądając na gładką twarz nieznajomego. - Tyle, ile pereł w twoich koralach - padła zaskakująca odpowiedź. Zdumieli się wszyscy. Przecież wiadomo było, że w naszyjniku władcy jest zawsze 180 paciorków! - Mów dalej, o Długowieczny! - wykrzyknął Dałaj Tabib wstając z tronu. Chociaż był dwa razy młodszy od przybysza, to wyglądał na starszego. Jego twarz pokrywały zmarszczki.
- W igłach tego drzewa znajduje się mnóstwo cennej żywicy, ale najcenniejszy jest olejek z jodłowych igieł - Złoty Kryształ. Wędrowiec pokazał przezroczysty, połyskujący złotem eliksir, zawinięty w jedwab i zamknięty w kryształowej kuli. Wydawało się, że Słońce i Księżyc zaświeciły razem. Władca otworzył kulę i wonny zapach lasu rozszedł się po całym dworze. Gość został na dworze i chętnie opowiadał o sposobach stosowania tego cudownego preparatu. Z polecenia władcy pisarze
skrzętnie notowali każde jego słowo. Wkrótce też zapanowała ogólna radość, ponieważ Złoty Kryształ zagoił bolące rany króla. Dałaj Tabib zaczął chodzić, odmłodniał, a jego skóra wygładziła się. Zadowolony, hojnie wynagrodził przybysza, który szczęśliwie wrócił do domu.
Historia Olejku Pichtowego
Człowiek już od dawna korzystał z leczniczych właściwości roślin. Przez tysiące lat to właśnie one niejednokrotnie przywracały mu zdrowie. Spośród różnych darów natury, jednym z najbardziej cenionych i słynących ze swej skuteczności jest Olejek Pichtowy - z syberyjskiej jodły
białokorej. Drzewo to nazywa się nie tylko „białą jodłą”, ale też „leśnym doktorem”. Nasi przodkowie zauważyli, że dzikie zwierzęta (szczególnie tygrysy syberyjskie), gdy są chore, przychodzą pod pień białej jodły i zjadają świeżo opadłe igiełki. Pomaga im to wyzdrowieć. Niedźwiedzie natomiast
układają się do zimowego snu na posłaniu z jodłowego igliwia. Dzięki temu wdychają lotne fitocydy (lotne substancje zdrowotne), które pomagają im uniknąć chorób. Co więcej, kiedy w pobliżu białej jodły bawią się dzieci, instynktownie zbierają zielone igły i zaczynają je żuć. Zainspirowani tymi naturalnymi zachowaniami, nasi pradziadowie zaczęli wytwarzać olejek jodłowy, zwany pichtowym. Zauważyli, że najbogatsze w dobroczynne składniki są właśnie młode pędy, rosnące na
wierzchołkach drzew. Komu pomagał Olejek Pichtowy ? W kronice ruskiej z końca XII wieku opisywana jest księżniczka Ewpraksja, wnuczka Włodzimierza Monomaha - władcy Rusi z tego okresu. Uważa się ją za oficjalną twórczynię
fitoterapii (kuracji olejkami eterycznymi i ziołami). W kronice tej znajdujemy takie słowa: „I rodziły się dzieci u bezdzietnych, chorzy uwalniali się od cierpień, ślepi zaczynali widzieć”. Dotyczą one skutków kuracji olejkami z drzew iglastych, a w szczególności z jodły białokorej. Pierwszy drukowany „Zielnik” rosyjski z 1588 roku zawiera
opisy stosowania Olejku Pichtowego między innymi na wzmocnienie organizmu, infekcje, szkorbut. Ze źródeł historycznych z 1640 roku wiemy, że sybirski kozak (żołnierz) Nikodem Małfin sporządzał Olejek Pichtowy, którym leczył ciężkie rany. W publikacjach rosyjskich, które
ukazały się w XVIII i XIX wieku, zalecano Olejek Pichtowy na gruźlicę, choroby oskrzeli, arteriosklerozę, oparzenia i rozliczne schorzenia skórne. Rosyjski badacz z tamtego okresu W.K. Arseniew widział w tym preparacie skuteczny środek na przeziębienia. W 1829 roku żeglarz, kapitan M.I. Malinowski sporządził krótką notatkę, z której dowiadujemy
się, że preparaty jodłowe działają zbawiennie na chroniczny katar, spazmatyczny kaszel, suchoty.
Badania naukowe w XX wieku Okres II wojny światowej okazał się przełomowy w badaniach nad zdrowotnym wykorzystaniem Olejku Pichtowego. Zwycięską bitwę pod
Stalingradem 1942 roku Rosjanie okupili ogromnymi stratami. Wielu rannych znalazło się w szpitalach, gdzie brakowało podstawowych środków medycznych, nie mówiąc o preparatach oczyszczających rany i przyspieszających gojenie. Dlatego postanowiono sięgnąć do naturalnych
bogactw Rosji. Komisarz ludowy do spraw zdrowia podpisał zarządzenie o intensyfikacji produkcji olejku jodłowego. Wkrótce stosowano go, z powodzeniem, w szpitalach wojskowych do gojenia ran, odmrożeń i oparzeń.
Wtedy też naukowcy rosyjscy dostali od państwa „zielone światło” do prowadzenia badań nad zastosowaniem Olejku Pichtowego. Oto ich wyniki:
W 1965 roku doktor Pawołocki opublikował wyniki swych wieloletnich badań w książce pt.: /Kliniczne badania eksperymentalne nad preparatami z jodły/. Swierdził, że olejek jodłowy podnosi odporność organizmu. Co więcej, udowodnił, że Olejek Pichtowy reguluje ciśnienie krwi.
W 1972 roku na konferencji naukowej we Władywostoku ogłoszono pozytywny wpływ Olejku Pichtowego w leczeniu oparzeń typu A i B.
W latach 70-tych rosyjski farmakolog M.D. Maszkowski prowadził badania nad kamforą zawartą w olejku jodłowym. Zauważył, że stymuluje ona pracę układu krążenia i układu oddechowego oraz działa wykrztuśnie.
W latach 60-tych i 70-tych wielu naukowców analizowało
antybiotyczne właściwości fitocydów (lotnych związków zawartych w dużych ilościach w olejku jodłowym). B. P. Tokin, nazywany ojcem nauki o fitocydach, stwierdził, że substancje te mają właściwości bakteriobójcze. Inna badaczka, M.A. Komarowa zauważyła, że niszczą one bakterie paciorkowca, gronkowca oraz chorobotwórcze wirusy. Dlatego zalecała rozpylać je w pomieszczeniach publicznych, by zapobiec masowym zakażeniom.
W 1987 roku w rosyjskiej „Wojskowej Gazecie Medycznej” ukazał się artykuł na temat jodłowych fitocydów, w którym można było przeczytać: „ (…) wdychanie lotnych frakcji fitocydów wpływa korzystnie na układ sercowo-naczyniowy.”
W 1983 roku na Międzynarodowej Konferencji w Nowosybirsku poświęconej wykorzystaniu naturalnych zasobów leczniczych Syberii i Dalekiego Wschodu potwierdzono, że Olejek Pichtowy przyspiesza
gojenie ran. Oddziałuje na bakterie gram-ujemne, bakterie
gronkowca, pałeczki okrężnicy, które wywołują zakażenia. Co więcej, stwierdzono, że substancje jodłowe oczyszczają rany z obumarłych tkanek, przyspieszają granulacje i działają przeciwzapalnie oraz przeciwbólowo. Nie wywołują też skutków ubocznych.
W 1984 roku rektor Instytutu Leków w Chabrowsku, dr nauk
medycznych A.M. Dżumajew potwierdził, że „wykorzystanie olejku jodłowego w leczeniu zainfekowanych ran przyspiesza proces gojenia.”
W 1990 roku uczeni Tomskiego Instytutu Naukowo-Badawczego Kardiologii potwierdzili, że olejek jodłowy pomaga oczyścić organizm z zalegających tam toksyn, przez co korzystnie wpływa na wątrobę, śledzionę, tarczycę i mózg. Potwierdzili też, że wspomaga
procesy krwiotwórcze i pomaga obniżyć ciśnienie tętnicze.
W latach 90-tych naukowcy z Kliniki Gastroenterologii
Syberyjskiego Instytutu Medycznego określili ekstrakt z igieł
jodłowych jako preparat, który odżywia organizm i łagodzi procesy zapalne błon śluzowych, przez co wpływa korzystnie na układ pokarmowy.
Pracownicy Itomskiego Instytutu Biologii i Biofizyki badali
możliwości wykorzystania Olejku Pichtowego podczas treningu sportowego. Okazało się, że preparat ten nie tylko wzmacniał układ sercowo-naczyniowy, ale też* *łagodził stres. Dzięki temu sportowcy uzyskiwali lepsze wyniki na zawodach. Na podstawie tych badań naukowcy zalecili Olejek Pichtowy nie tylko sportowcom, ale też studentom, uczniom w celu podniesienia wydolności umysłowej
i usunięcia niepotrzebnych napięć psychicznych.
W 1989 roku naukowcy rosyjscy potwierdzili, że olejek z młodych pędów jodłowych zawiera substancje z grupy terpenów, które wspomagają odmładzanie organizmu oraz wygładzanie skóry i zmarszczek.
Od kiedy, w 1992 roku, Rosyjskie Ministerstwo Zdrowia uznało Olejek Pichtowy za oficjalny środek leczniczy, lekarze zaczęli powszechnie stosować ten preparat w swojej codziennej praktyce.
Skład i właściwości Olejku Pichtowego
Olejek Pichtowy zawiera duże ilości lotnych fitocydów, zawartych przede wszystkim w octanie bornylu (najważniejszy składnik olejku pichtowego -
38% całego ekstraktu, nadaje olejkowi charakterystyczny jodłowy aromat). Olejek Pichtowy jest też bogaty w terpeny - związki roślinne wykorzystywane w lecznictwie, profilaktyce oraz kosmetyce. Należą do nich: kamfora, A-pinen, borneol, limonen, bisabolen, kadinen, humulen
(A-kariofilen) i inne.
FITOCYDY to substancje, które wspomagają procesy bakteriobójcze, grzybobójcze i antywirusowe. Pomagają wzmocnić układ odpornościowy, układ krwionośny oraz łagodzą stany zapalne. Badania naukowców
amerykańskich wykazały, że fitocydy wspomagają wytwarzanie interferonu w komórkach zaatakowanych przez wirusy, które wnikają do wnętrza komórek i niszczą je poprzez zmianę ich kodu genetycznego. Interferon, to czynnik, który przyczynia się do ochrony komórki przed inwazją wirusa.
TERPENY ogólnie działają wykrztuśnie, wywołują lepsze ukrwienie skóry, odkażają oskrzela. Na bazie terpenów produkuje się leki żółciopędne i żółciotwórcze.
Kamfora posiada właściwości rozgrzewające, poprawia ukrwienie skóry.W praktyce medycznej kamforę stosuje się jako środek pobudzający centralny system nerwowy. Używa się ją do nacierań w bólach reumatycznych i neuralgicznych. Pomaga też w niskim ciśnieniu. W literaturze medycznej podkreśla się też jej właściwości przeciwbakteryjne i przeciwgrzybicze.
A-pinen inhaluje drogi oddechowe i działa wykrztuśnie.
Borneol służy do otrzymywania kamfory, estry borneolu mają działanie uspokajające.
Bisabolen i kadinen działają przeciwzapalnie.
Humulen (A-kariofilen) wykazuje aktywność przeciwkancerogenną (wspomaga ochronę organizmu przed rakiem). Łagodzi stres.
Limonen również działa przeciwkancerogennie.
Borneol, A-pinen i kamfora znalazły zastosowanie w leczeniu
chorób układu pokarmowego i dróg żółciowych.
Niektóre terpeny, jak limonen, czy borneol odstraszają komary i roztocza.
Olejek jodłowy wspomaga kuracje antybakteryjne, antygrzybicze i przeciwwirusowe. Działa antyseptycznie, wykrztuśnie, stosowany jest do inhalacji w schorzeniach górnych dróg oddechowych. Zaleca się go też w
chorobie reumatycznej. Łagodzi stany zapalne i ból różnego pochodzenia. Podnosi też odporność organizmu, polepsza metabolizm i poprawia samopoczucie.
Dlatego zaleca się stosować Olejek Pichtowy wspomagająco w przypadku:
przeziębienia, grypy, zapalenia oskrzeli, gardła, płuc, anginy, chronicznego kaszlu lub kataru, chrypki (również zawodowej),zalegania śluzu w drogach oddechowych,
stanów zapalnych śluzówki jamy ustnej, skóry, stawów,
zapalenia nerwów, nerwoból, artretyzmu, reumatyzmu,
oparzeń, odmrożeń, odleżyn, infekcji bakteryjnych skóry typu egzemy, liszaje, trudno gojących się ran, grzybicy stóp, problemów z cerą trądzikową, zmarszczek, nieświeżego oddechu, przykrego zapachu stóp, swędzenia odbytu, kamicy nerkowej, ogólnego zanieczyszczenia i osłabienia organizmu, problemów z nadmiernym stresem, bezsennością, słabego ukrwienia kończyn.
Sposoby stosowania Olejku Pichtowego
Ogólnie zaleca się przyjmować od 5 do 10 kropli trzy razy dziennie, na łyżeczce soku lub miodu (nie stosować łyżeczek i kubeczków z plastiku, bo Olejek Pichtowy rozpuszcza plastik). Najlepiej jest przyjmować Olejek Pichtowy rano między godziną 7.00 a 9.00. W południe, między 12.00 a 13.00 i wieczorem, między 18.00 a 20.00. Warto też stosować Olejek Pichtowy zewnętrznie na skórę, dodawać go do kremów, szamponów, balsamów, robić inhalacje, okłady i aromatyczne kąpiele. Aktywne
składniki Olejku Pichtowego nie ulegają rozkładowi w wyniku działania enzymów trawiennych, dzięki czemu przenikają do krwi i dalej do ogniska choroby. Z organizmu wydalane są po upływie 48 godzin od podania.
Literatura rosyjska podaje wiele sposobów kuracji dodatkowych w różnych problemach zdrowotnych.
Kąpiele uspokajająco-regenerujące:
Aby złagodzić stres, rozluźnić napięte mięśnie - dodać około 7-10 kropli na wannę z gorącą wodą. Taka kąpiel ułatwia zasypianie, pomaga wypocząć i zregenerować siły. Dodatkowo korzystnie wpływa na skórę oraz inhaluje
drogi oddechowe.
Inhalacje:
W przypadku infekcji dróg oddechowych, anginy, kaszlu - 2-3 krople na miskę gorącej wody. Wdychać przez ok.10 minut.
Można też stosować Olejek Pichtowy w kominku do aromaterapii. Uwolnione w ten sposób lotne związki jodłowe inhalują drogi oddechowe, dodatkowo wspomagając oczyszczanie powietrza z zarazków.
Nacieranie:
Warto wcierać kilka kropli Olejku (5-10 kropli) w bolące miejsca np. przy zapaleniu nerwów, nerwobólach, artretyzmie, drętwieniu nóg, zapaleniu stawów. Nacieranie klatki piersiowej, pleców, okolic gardła, nosa, uszu oraz dłoni i stóp stosuje się w przypadku grypy, przeziębienia, zapalenia uszu. Warto tę czynność powtórzyć nawet 3 razy dziennie. W przypadku kataru smarować kilka razy dziennie wnętrze nosa.
W przypadku odleżyn zaleca się smarować kilka razy dziennie skórę Olejkiem Pichtowym zmieszanym z olejem słonecznikowym w stosunku 1:1.
Kobiety, które chcą poprawić wygląd swojej cery, mogą nakładać na twarz, szyję, dekolt swój ulubiony krem zmieszanym z Olejkiem Pichtowym w stosunku 1:1.
Okłady:
W przypadku zastrzałów, ropni, czyraków - zmieszać Olejek Pichtowy z tłoczonym na zimno olejem roślinnym lub oliwą z oliwek w stosunku 1:1.
Posmarować chore miejsce i przykryć bandażem na ok. 30 minut (można też smarować czystym olejkiem i przykrywać bandażem). Czynność tę warto powtarzać 2-3 razy na dobę. Podobnie można postępować w przypadku
grzybicy stóp, czy skóry.
Moczenie stóp:Zaleca się moczyć stopy przez 10-12 minut w gorącej wodzie z dodatkiem łyżeczki olejku. Nie wycierać nóg, pozwolić, aby olejek wniknął w skórę.
Takie kuracje warto przeprowadzać zimą, kiedy chodzimy w grubych butach i stopy nie oddychają. Moczenie stóp w Olejku Pichtowym może zadziałać ochronnie przeciwko grzybicy stóp i ogólnie poprawić samopoczucie. Zaleca się powtarzać kurację ok. 10-15 razy.
Kuracja oczyszczająca organizm i podnosząca odporność
Kuracja ta trwa 30 dni i wpływa bardzo korzystnie na organizm. Pomaga oczyścić go z toksyn, wspomaga układ odpornościowy i dodaje sił. W czasie trwania kuracji zaleca się ograniczyć spożywanie mięsa, używek, białego cukru i nabiału. Powinno się jeść dużo świeżych owoców i warzyw oraz pić niegazowaną wodę mineralną.
Oto sposób przyjmowania Olejku Pichtowego:
od 1 do 6 dnia kuracji - 3 krople rano i 3 wieczorem.
od 7 do 12 dnia kuracji -5 kropli rano i 5 wieczorem.
od 13 do 18 dnia kuracji -7 kropli rano i 7 wieczorem.
od 19 do 24 dnia kuracji - 8 kropli rano i 8 wieczorem.
od 25 do 30 dnia kuracji - 10 kropli rano i 10 wieczorem
1 buteleczka Olejku Pichtowego (50 ml) wystarczy na całą kurację.
Po kuracji należy zrobić 30 dni przerwy w przyjmowaniu tego preparatu.
PRZECIWSKAZANIA:
uczulenie na żywicę jodłową lub nietolerancja preparatu.
Nie stosować w okresie ciąży i karmienia piersią, u dzieci do 4 roku życia. Olejek Pichtowy nie powinien być stosowany w astmie oskrzelowej i w obfitym mokrym kaszlu.
Olejek Pichtowy podlega rozkładowi podczas działania promieni słonecznych oraz utlenia się po zetknięciu z powietrzem. Dlatego należy umieszczać go w ciemnym, chłodnym miejscu, chronić przed wilgocią oraz pamiętać o dokładnym zakręceniu buteleczki po każdym użyciu.
Przechowywany w odpowiednich warunkach Olejek Pichtowy długo zachowuje swoje dobroczynne właściwości.
OLEJEK PICHTOWY FIRMY LABORATORIA NATURY
Olejek Pichtowy firmy Laboratoria Natury pochodzi z młodych pędów syberyjskiej jodły białokorej - drzewa, które rośnie tylko na najczystszych ekologicznie terenach Syberii. Olejek ten pozyskiwany jest całkowicie naturalną metodą, polegającą na destylacji z parą wodną. Dzięki temu zachowane są wszystkie cenne dla zdrowia substancje, w tym fitocydy. Co więcej, Olejek Pichtowy firmy Laboratoria Natury posiada najwyższą klasę czystości „A” oraz najwyższą możliwą zawartość octanu bornylu - 38% (składnik olejku, którego ilość określa jakość preparatu).
Dlatego Olejek Pichtowy firmy Laboratoria Natury wymieniany jest wśród najwyższej jakości naturalnych preparatów obecnych na polskim rynku.
Uzyskał on również pozytywną opinię Instytutu Żywności i Żywienia.
Opis właściwości Olejku Pichtowego zawarty w tej książeczce ma charakter wyłącznie informacyjny. W razie choroby skontaktuj się z lekarzem i zastosuj do jego zaleceń. W żadnym wypadku kuracja Olejkiem Pichtowym nie zastępuje kuracji zapisanej przez lekarza.
Literatura:
1.W. F. Danilenko,/ Preparaty z jodły i ich wykorzystanie w leczeniu, /Chabarowsk 2001.
2.Inne publikacje naukowców z Chabarowska (m.im M.S. Choruka) oraz dokumenty rosyjskiego Ministerstwa Zdrowia.
3./Leksykon roślin leczniczych/, pod red. Antoniny Rumińskiej iAleksandra Ożarowskiego, Państwowe Wydawnictwa Rolnicze i Leśne, W-wa 1990.
4.Jerzy Lutomski, Jerzy Alkiewicz, /Leki roślinne/, PZWL, W-wa 1993.
5./Farmakognozja - podręcznik dla studentów medycyny/, Stanisław Kohlmunzer, PZWL, W-wa 1998.