„Ochrona znaków towarowych w Internecie na podstawie przepisów ustawy - Prawo własności przemysłowej”
Szybko postępujący rozwój technik komunikacji na odległość sprawia, że wzrasta znaczenie własności intelektualnej jako środka ochrony praw na dobrach niematerialnych. Wraz z rozwojem sieci internetowej pojawiły się nowe problemy związane z naruszaniem prawa do znaków towarowych. Uchwalona dnia 30 czerwca 2000 r. ustawa - Prawo własności przemysłowej (dalej: WłasnośćPrzemU) nie zawiera jednak przepisów regulujących bezpośrednio omawiane zagadnienie.
Uwagi wstępne.
Regulacja dotycząca znaków towarowych i ich ochrony zawarta została w tytule III WłasnośćPrzemU. Zgodnie z art. 120 ustawy znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa. W szczególności mogą być nimi: wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy. Regulacja prawna zawarta w WłasnośćPrzemU dotycząca znaków towarowych odnosi się również do znaków usługowych. Stosownie do art. 121 na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne. Powstaje ono poprzez rejestrację znaku towarowego w Urzędzie Patentowym. Ochrona znaku towarowego ograniczona jest tylko do towarów wymienionych w zgłoszeniu tego znaku do rejestracji. Zgodnie
z art. 153 WłasnośćPrzemU przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. Czas trwania prawa ochronnego wynosi 10 lat od dnia zgłoszenia znaku w Urzędzie Patentowym i może być na wniosek uprawnionego przedłużone na kolejne okresy dziesięcioletnie.
Treścią prawa ochronnego na znak towarowy jest możliwość używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy z wyłączeniem osób trzecich. Używanie znaku towarowego określa art. 154 WłasnośćPrzemU i zalicza do niego w szczególności:
1) umieszczanie tego znaku na towarach objętych prawem ochronnym lub ich opakowaniach, oferowanie i wprowadzanie tych towarów do obrotu, ich import lub eksport oraz składowanie w celu oferowania i wprowadzania do obrotu, a także oferowanie lub świadczenie usług pod tym znakiem; 2) umieszczanie znaku na dokumentach związanych z wprowadzeniem towarów do obrotu lub związanych ze świadczeniem usług; 3) posługiwanie się nim w celu reklamy.
Ze względu na postrzeganie znaku towarowego przez odbiorców i jego znajomość możemy wyróżnić szczególne kategorie znaków towarowych: 1) znak towarowy zwykły - oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny i które nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa, zarejestrowany; 2) znak towarowy powszechnie znany - znak towarowy notoryjny, znany większości odbiorców, niezarejestrowany; 3) znak towarowy renomowany - znak towarowy symbolizujący potwierdzoną jakość, cieszący się bardzo pozytywną reputacją wśród odbiorców, zarejestrowany; 4) znak towarowy sławny - znak towarowy powszechnie znany, który jest jednocześnie znakiem towarowym renomowanym.
Przesłanki i zakres odpowiedzialności z tytułu naruszenia prawa ochronnego do zwykłego znaku towarowego określone są w art. 296 WłasnośćPrzemU. Według literatury w przepisie tym zostały zamieszczone dwa rodzaje naruszeń: reprodukcja i imitacja. Reprodukcja znaku towarowego, zgodnie z art. 296 ust. 2 pkt 1, polega na bezprawnym używaniu w obrocie gospodarczym znaku identycznego do zarejestrowanego znaku towarowego w odniesieniu do identycznych towarów. Imitacja zaś polega, zgodnie
z art. 296 ust. 2 pkt 2, na bezprawnym używaniu w obrocie gospodarczym znaku identycznego lub podobnego do zarejestrowanego znaku towarowego w odniesieniu do towarów identycznych lub podobnych, jeżeli zachodzi ryzyko wprowadzenia odbiorców
w błąd, które obejmuje w szczególności ryzyko skojarzenia znaku ze znakiem towarowym zarejestrowanym. Roszczenia przysługujące w związku z tymi naruszeniami określone zostały w art. 285, 296 ust. 1 oraz 287 ust 2 w zw. z art. 296 ust 1 WłasnośćPrzemU.
Są to roszczenia: o zaprzestanie działań grożących naruszeniem prawa, o zaniechanie naruszeń, o usunięcie jego skutków, o wydanie bezpodstawnie uzyskanych korzyści,
o naprawienie szkody na zasadach ogólnych, o ogłoszenie w prasie stosownego oświadczenia, a także o zapłatę odpowiedniej kwoty pieniężnej na rzecz jednej
z organizacji, do których zakresu działania należą sprawy popierania własności przemysłowej.
Ochrona znaków towarowych zagwarantowana jest także przez przepisy umów międzynarodowych, których Polska jest stroną (m.in. Konwencja paryska o ochronie własności przemysłowej oraz Porozumienie w sprawach handlowych aspektów praw własności przemysłowej), ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, Kodeksu cywilnego oraz prawa wspólnotowego wtórnego.
Ochrona znaków towarowych przed nieuczciwym rejestrowaniem domen internetowych .
Podstawę ochrony przed działaniami określanymi jako cybersquatting (potocznie nazywanymi piractwem domenowym) mogą stanowić przepisy ustawy - Prawo własności przemysłowej. Do uzyskania ochrony niezbędne jest jednak wskazanie przesłanek naruszenia prawa ochronnego na znak towarowy takich jak: bezprawność używania, używanie w obrocie gospodarczym, używanie znaku towarowego identycznego lub podobnego do zwykłego znaku towarowego, używanie w odniesieniu do towarów identycznych lub podobnych oraz ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd. W przypadku rejestracji domeny internetowej zawierającej cudzy znak towarowy należy ustalić, czym jest jego używanie w obrocie. Za używanie w obrocie uznajemy: używanie domeny internetowej związanej ze stroną internetową zawierającą np. ofertę handlową lub reklamę przedsiębiorcy, umieszczanie takiej domeny na towarach lub w reklamie podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, utrzymywanie domeny internetowej w celu odstąpienia prawa do korzystania z niej w zamian za zapłatę określonej kwoty pieniężnej, przygotowanie
i proponowanie odstąpienia takiego prawa.
Przesłanka bezprawności używania znaku towarowego w postaci domeny internetowej oznacza brak własnego uprawnienia do używania znaku towarowego, które osoba trzecia mogłaby przeciwstawić uprawnionemu do tego znaku - ma to miejsce
w przypadku braku zgody uprawnionego do tego znaku na jego używanie oraz gdy używanie przekracza zakres zgody udzielonej przez uprawnionego do jego używania. Do naruszenia prawa ochronnego na znak towarowy dochodzi w przypadku użycia go na terytorium Polski. Nie można uznać, że dana domena jest używana na terytorium RP tylko z tego powodu, że jest zarejestrowana w krajowej domenie pierwszego stopnia „.pl”, albo że strona internetowa związana z tą domeną jest dostępna w Polsce. Każdy przypadek należy oceniać osobno. Należy wziąć pod uwagę: skierowanie oferty zawartej na stronie internetowej związanej z domeną internetową do polskich odbiorców, użycie języka polskiego, dostępność towarów oferowanych dla polskich klientów czy zarejestrowanie domeny w krajowej domenie pierwszego stopnia „.pl”.
Udowodnienie zaistnienia przesłanki użycia znaku identycznego lub podobnego do znaku towarowego w odniesieniu do towarów identycznych lub podobnych może sprawić więcej trudności. Sąd musi przede wszystkim rozważyć kwestię identyczności lub podobieństwa domeny internetowej do zarejestrowanego znaku towarowego, przy czym należy wziąć pod uwagę te elementy domeny, które są swobodnie obierane przez podmiot rejestrujący daną domenę internetową. Badanie identyczności lub podobieństwa towarów obejmować będzie towary reprezentowane na stronie internetowej. W przypadku cybersquattingu z zarejestrowaną domeną nie są związane zazwyczaj żadne towary,
w związku z czym spełnienie tej przesłanki najczęściej nie będzie mogło być udowodnione.
Ostatnia z przesłanek - ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd - dotyczy wywołania u odbiorców skojarzenia między badanymi znakami. O ryzyku tym można mówić, gdy identyczność lub podobieństwo zarówno znaków i towarów powoduje mylne wyobrażenie u odbiorcy o pochodzeniu towarów. Wystarczy, że uprawniony do znaku towarowego, dochodząc ochrony swojego prawa, udowodni niebezpieczeństwo wystąpienia pomyłki wśród odbiorców.
Przepisy ustawy - Prawo własności przemysłowej zapewniają ochronę znakom towarowym zwykłym i powszechnie znanym tylko w granicach podobieństwa towarów. Ochrona ta nie będzie skutecznie realizowana na podstawie tych przepisów, jeżeli sporny znak nie będzie związany z żadnymi towarami, co ma najczęściej miejsce w przypadku rejestracji domeny internetowej zawierającej znak towarowy wyłącznie w celu osiągnięcia korzyści z odstąpienia prawa do korzystania z niej.
Inaczej przedstawia się ochrona znaków towarowych renomowanych. Wykracza ona poza granice podobieństwa towarów, jednak muszą zostać spełnione dodatkowe przesłanki, które wskazane są w art. 296 ust. 2 pkt 3 WłasnośćPrzemU. Używanie znaku towarowego identycznego lub podobnego do renomowanego znaku towarowego zarejestrowanego uznane będzie za bezprawne naruszenie, jeżeli może przynieść używającemu nienależną korzyść lub być szkodliwe dla odróżniającego charakteru bądź renomy znaku wcześniejszego. Ustawodawca udziela ochrony uprawnionym do renomowanych znaków towarowych przed pasożytniczym wykorzystaniem renomy, niebezpieczeństwem utraty zdolności odróżniającej te znaki.
W przypadku cybersquattingu skuteczna ochrona prawna do znaku towarowego na gruncie ustawy - Prawo własności przemysłowej została zapewniona jedynie uprawnionym do renomowanych znaków towarowych. Jednak zjawisko to dotyczy zazwyczaj znaków towarowych powszechnie znanych i renomowanych, więc tylko część uprawnionych do tych znaków będzie mogła skutecznie dochodzić ochrony na podstawie przepisów tej ustawy.
Ochrona znaków towarowych przed tzw. niewidzialnym naruszeniem prawa do znaku towarowego w Internecie.
Tak samo jak w przypadku cybersquattingu, brak w polskim prawie regulacji dotyczącej tzw. niewidzialnych naruszeń prawa do znaku towarowego, dlatego w celu ochrony tego prawa należy zastosować między innymi przepisy ustawy - Prawo własności przemysłowej.
Używanie cudzego znaku towarowego w metatagach nie zawsze będzie stanowić naruszenie prawa uprawnionego do tego znaku. Dzieje się tak między innymi
w przypadku, gdy użycie znaku towarowego wiązać się będzie z dozwolona krytyką lub gdy nie będzie wprowadzało użytkowników Internetu w błąd. Używanie cudzych znaków towarowych w metatagach łatwo możne wywołać wrażenie, że strona internetowa, a także przedstawione na niej towary, są powiązane z uprawnionym do danego znaku towarowego. Problem stanowi tu bezprawne używanie cudzych znaków w celu uzyskania korzyści lub prowadzenia nieuczciwej reklamy.
Jak już wyżej wskazano, naruszenie prawa ochronnego na znak towarowy polega na bezprawnym używaniu go w obrocie gospodarczym, a ochrona tego prawa może być dochodzona po spełnieniu przesłanek określonych w art. 296 ust 2 WłasnośćPrzemU.
W przypadku używania znaku towarowego w metatagach o wiele łatwiejsze jest udowodnienie używania go w obrocie gospodarczym, bowiem związane są one najczęściej z określoną stroną internetową, na której prezentowane są towary określonego przedsiębiorcy, jego przedsiębiorstwo lub też sam przedsiębiorca. W takim przypadku zaistnienie przesłanki używania znaku towarowego w obrocie gospodarczym nie budzi żadnych wątpliwości. Bezprawność używania znaku towarowego w metatagach wynika
z braku uprawnienia podmiotu posługującego się takim znakiem do korzystania z niego
w sposób zarobkowy. Podmiot taki wykorzystuje nieuczciwie renomę cudzego znaku towarowego, co ma na celu przyciągnięcie jak największej liczby użytkowników Internetu do swojej strony internetowej. Również udowodnienie przesłanki identyczności używanego znaku do znaku towarowego nie sprawia trudności, ponieważ znak używany w metatagach nie różni się od słownego znaku towarowego (pomijając warstwę graficzną). Natomiast spełnienie przesłanki identyczności lub podobieństwa towarów związanych ze spornymi znakami wymaga wykazania zastosowania tych znaków w odniesieniu do określonych podobnych lub identycznych towarów. W sytuacji wykorzystywania znaków towarowych w metatagach, znaki te zazwyczaj wykorzystywane są w celu skierowania użytkowników Internetu na stronę internetową, która zawiera reklamę towarów innych, niż te, dla których został zarejestrowany znak towarowy. Niestety w takich przypadkach nie znajdą zastosowania przepisy WłasnośćPrzemU w zakresie ochrony znaków towarowych zwykłych i powszechnie znanych, a to ze względu na ograniczenie ich działania do podobieństwa towarów. Jeżeli znak towarowy zamieszczony w metatagu jest używany w odniesieniu do towarów podobnych do tych, dla których znak ten został zarejestrowany, konieczne jest wykazanie ryzyka konfuzji wśród odbiorców. Używanie cudzego znaku towarowego często powoduje powstanie mylnego przekonania użytkowników Internetu, że istnieje powiązanie między podmiotem posługującym się tym znakiem a uprawnionym do tego znaku. W przypadku użycia w metatagu renomowanego znaku towarowego ochrona znaku towarowego jest szersza - wykracza poza granice podobieństwa między towarami. Należy tu jednak udowodnić, że używanie takiego znaku może przynieść używającemu nienależną korzyść lub być szkodliwe dla odróżniającego charakteru bądź renomy znaku wcześniejszego (art. 296 ust. 2 pkt 3 WłasnośćPrzemU). Bezprawne korzystanie z cudzego znaku towarowego w metatagach mające na celu skierowanie użytkowników Internetu na określoną stronę internetową jest działaniem szkodzącym renomie tego znaku oraz skutkuje osiągnięciem korzyści przez nieuprawnionego, których nie uzyskałby bez użycia cudzego znaku towarowego.
Wobec powyższego skutecznej ochrony można dochodzić jedynie w przypadku renomowanego znaku towarowego, a odnośnie pozostałych znaków - tylko wtedy, gdy można udowodnić zaistnienie przesłanki używania znaku w odniesieniu do identycznych lub podobnych towarów. W przypadkach tych najskuteczniejszym roszczeniem, jakiego może żądać uprawniony do znaku towarowego, jest roszczenie o zaniechanie naruszania poprzez usunięcie danego znaku towarowego z wykorzystywanych przez nieuprawnionego metatagów.
Podobnie kształtuje się sytuacja umieszczania na tle strony internetowej niewidocznych znaków towarowych. Celem tego jest, tak jak w przypadku umieszczania znaków towarowych w metatagach, przyciąganie jak największej liczby użytkowników, którzy oglądają daną stronę internetową, poprzez nieuczciwe wykorzystanie renomy cudzego znaku towarowego.
Nie w każdym przypadku będzie można jednak sytuacje taką uznać za naruszenie prawa do znaku towarowego. Możliwe będzie to, gdy u użytkowników Internetu wywołane zostanie mylne przekonanie o powiązaniu podmiotu umieszczającego niewidoczny znak towarowy na tle swojej strony internetowej z uprawnionym do tego znaku. Ochrony uprawniony do znaku towarowego będzie mógł żądać przede wszystkim na podstawie przepisów WłasnośćPrzemU dotyczących nie tylko ochrony renomowanych znaków towarowych, ale także zwykłych oraz powszechnie znanych znaków towarowych.
W działaniu określanym jako spamdexing wykorzystywane są zarówno metatagi zawierające cudze znaki towarowe oraz niewidoczne znaki towarowe umieszczone na tle strony internetowej. Różnica między tym zjawiskiem a przedstawionymi powyżej polega na ilości wykorzystanych cudzych znaków towarowych. Celem spamdexingu jest uzyskanie jak największej liczby przywołań strony internetowej przez działanie wyszukiwarki internetowej.
Uprawniony do znaku towarowego może dochodzić ochrony swojego prawa między innymi na podstawie art. 296 WłasnośćPrzemU dotyczącego ochrony renomowanych znaków towarowych. Wykazanie bezprawności działania jest ułatwione ze względu na powtarzalność czynności podmiotu dopuszczającego się spamdexingu. Działa on bowiem ze świadomością wykorzystywania renomy cudzych znaków towarowych
w celu uzyskania nienależnych korzyści.
W przypadku działania określonego jako „kupowanie słów-kluczy zawierających znaki towarowe” należy wziąć pod uwagę zarówno działania operatora wyszukiwarki internetowej, który „sprzedaje” słowa-klucze, jak i reklamodawcy „kupującego”
słowo-klucz, ponieważ oba te podmioty mogą naruszyć prawo do używania znaku towarowego. Operator wyszukiwarki internetowej łączy ze znakiem towarowym określoną reklamę, a reklamodawca płaci za usługę, która polega na zamieszczeniu jego reklamy
w określony sposób. Działa jednak ze świadomością, że jego reklama pojawiać się będzie za każdym razem, gdy użytkownik Internetu będzie poszukiwał określonego znaku towarowego za pomocą wyszukiwarki internetowej wpisując do niej słowo-klucz. Jego zysk jest więc wynikiem wykorzystania renomy cudzego znaku towarowego. Operator wyszukiwarki również działa wykorzystując renomę cudzego znaku.
Uprawniony do znaku towarowego będzie mógł żądać w razie naruszenia jego prawa skutecznej ochrony na podstawie przepisów WłasnośćPrzemU dotyczących renomowanych znaków towarowych (art. 296 ust. 2 pkt 3). Jeżeli reklamodawca będzie wykorzystywał cudzy znak towarowy w związku w towarami identycznymi lub podobnymi do tych, dla których znak towarowy został zarejestrowany lub używany, to zastosowanie znajdą również przepisy art. 296 ust 2 pkt 1 i 2 WłasnośćPrzemU.
Ochrona przed naruszeniem prawa do znaku towarowego w odesłaniach
i przywołaniach stron internetowych.
Linki stanowią integralną część Internetu. Bez nich sieć nie mogłaby działać sprawnie i szybko. Zamieszczenie własnej strony internetowej w Internecie uważane jest
w literaturze za równoznaczne z wyrażeniem zgody na odesłania do niej za pomocą linków przez innych użytkowników. Istnienie jednak tej domniemanej zgody nie oznacza dowolności korzystania z linków.
W przypadku linków zawierających określony znak towarowy i odsyłających do strony internetowej uprawnionego do tego znaku, u użytkownika Internetu może zostać wywołane wrażenie powiązania podmiotu posługującym się linkiem i uprawnionym do danego znaku towarowego. Ponadto link może zostać umieszczony w sposób ośmieszający lub godzący w renomę tego znaku.
W sytuacji takiej do ochrony znaków towarowych umieszczanych w linkach również będą miały zastosowanie przepisy WłasnośćPrzemU dotyczące renomowanych znaków towarowych. Nie pozostawia wątpliwości, że nieuczciwe korzystanie ze znaków towarowych w linkach może być szkodliwe i dla renomy tego znaku, i dla odróżniającego charakteru, a także przynosić nienależną korzyść posługującemu się cudzym znakiem.
W zakresie w jakim z linkami zawierającymi znaki towarowe związane są określone towary, mogą zostać zastosowane przepisy dotyczące ochrony znaków towarowych zwykłych i powszechnie znanych. Roszczeniem najkorzystniejszym dla uprawionego do znaku towarowego domagającego się ochrony jest roszczenie o zaniechanie naruszenia poprzez zaprzestanie używania znaku towarowego zawartego w linku.
Te same zasady ochrony prawa do znaku towarowego odnosić się będą do innych działań występujących w Internecie: framingu, reklam typu „pop-up” oraz mousetrappingu.
Działanie określone jako framing polega na przywoływaniu określonej strony internetowej poprzez wizualizację jej treści w postaci ramki na stronie, do której użytkownik ma aktualnie dostęp. Jeżeli ramka pojawiająca się na stronie, w której wykorzystany jest znak towarowy, wywołuje u użytkowników przekonanie o powiązaniu między podmiotem tworzącym taką stronę a uprawnionym do znaku towarowego oraz gdy umieszczono ją w sposób godzący w renomę tego znaku towarowego, działanie takie może zostać ocenione jako naruszenie prawa uprawnionego do znaku towarowego.
Reklama typu „pop-up” może być związana z określonymi znakami towarowymi
w sposób, w który może budzić wątpliwości dotyczące legalności korzystania z tych znaków. Pojawienie się jej na stronie internetowej uprawnionego do znaku wywołać może mylne przekonanie o powiązaniu uprawnionego do znaku a reklamodawcą i może zostać uznane za naruszenie prawa do znaku towarowego. Do takiego wniosku można także dojść w sytuacji, gdy pojawienie się reklamy w otoczeniu innych znaków towarowych widocznych na stronie w sposób godzący w renomę tych znaków.
Przy działaniu określonym jako mousetrapping podmiot, który tworzy strony internetowe powiązane ze sobą, świadomie uniemożliwia użytkownikowi przerwanie połączenia ze stroną do momentu pojawienia się ostatniej z nich. Na skutek zastosowania tej metody powiązania stron w stosunku do znaków towarowych u użytkownika może zostać wywołane mylne przekonanie o powiązaniu podmiotów tworzących te strony lub zamieszczających na nich swoje reklamy z uprawniony do określonego znaku towarowego.
Zakończenie.
Pomimo braku bezpośredniej regulacji omawianego zagadnienia w polskim prawie uzyskanie ochrony prawa uprawnionego do znaku towarowego używanego
w Internecie jest możliwe na podstawie przepisów ustawy - Prawo własności przemysłowej. Jak widać przepisy tej ustawy znajdują zastosowanie w odniesieniu do różnych zjawisk i działań występujących w Internecie i mogących naruszać prawo ochronne przysługujące uprawnionemu do znaku towarowego. Jednak, aby ta ochrona była szersza i skuteczniejsza, ochronę tą należałoby oprzeć nie tylko o przepisy omówionej ustawy, ale również o przepisy ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, kodeksu cywilnego czy też prawa wspólnotowego wtórnego.
Ustawa z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz.U. 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.).
Konwencja z 20 marca 1883 r. Polska jest związana ta konwencja w brzmieniu ustalonym aktem sztokholmskim z 14 lipca 1967 r. (Dz.U. z 1975 r. Nr 9, poz. 51).
Porozumienie stanowi załącznik Nr 1C do porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlową (WTO), sporządzonego w Marakeszu z 15 kwietnia 1994 r. (Dz.U. z 1996 r. Nr 32, poz. 143).
Ustawa z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz.U. z 1993 r. Nr 47,
poz. 211 ze zm.).
Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz.U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.).
Mianem tym określane są wszelkie formy naruszeń prawa do znaku towarowego związane z rejestracją domeny internetowej. Cybersquatting można zdefiniować jako rejestrowanie lub używanie domen internetowych, zawierających znane i cieszące się renomą znaki towarowe, przez osoby, które nie będąc uprawnione do posługiwania się tymi znakami, wykorzystują ich duże znaczenie gospodarcze w celu uzyskania określonych korzyści.
Metatagi to rodzaj kodu słownego przypisanego do określonej strony internetowej, który zawiera informacje umożliwiające wyszukiwarkom internetowym kierowanie użytkowników Internetu na tę stronę. Metatagi są niewidoczne dla oglądającego stronę internetową. Często zawierają znaki towarowe lub inne oznaczenia odróżniające.
Termin „spamdexing” został utworzony przez połączenie dwóch angielskich słów: „spam” oraz „indexing” na oznaczenie praktyki zamieszczania jak największej liczby słów w metatagach, opisach stron internetowych oraz na samych stronach internetowych, w celu uzyskania możliwie największej ilości przywołań określonej strony internetowej przez wyszukiwarki internetowe.
10