1. Po intubacji dróg oddechowych stwierdzono, że unosi się tylko prawa strona klatki piersiowej. Co należy zrobić?

1. Wsunąć rurkę głębiej i sprawdzić wentylację ponownie

2. Usunąć rurkę intubacyjną z tchawicy i zaintubować ponownie

3. Wysunąć rurkę na 1-2 cm i sprawdzić wentylację ponownie

4. Zrobić zdjęcie klatki piersiowej w celu wykluczenia ciała obcego

5. Osłuchać nadbrzusze w celu wykluczenia inflacji żołądka

2. W celu potwierdzenia prawidłowo wykonanej intubacji należy:

1. Osłuchać klatkę piersiową w II przestrzeni międzyżebrowej po stronie prawej

2. Osłuchać klatkę piersiową w V przestrzeni międzyżebrowej

3. Osłuchać klatkę piersiową w punkcie Erba

4. Obserwować ruchy klatki piersiowej i osłuchać płuca przynajmniej na dwóch wysokościach obustronnie

5. Podjąć wentylację przez AMBU

3. Podczas intubacji należy zidentyfikować następujące ważne struktury anatomiczne:

1. Migdałek podniebienny

2. Języczek

3. Nagłośnię

4. Prawidłowe B i C

5. Wszystkie prawidłowe

4. Wskaż twierdzenie prawidłowe w odniesieniu do zaawansowanych czynności resuscytacyjnych ( ALS):

1. Objętość oddechu po zaintubowaniu chorego powinna wynosić 6 - 7 ml/kg m.c.

2. Tlen nie powinien przekraczać stężenia 75%

3. Defibrylacja może być powtórzona tylko 3 razy

4. Intubacja zawsze powinna poprzedzać defibrylację

5. Adrenalinę podaje się tylko z dostępu centralnego

5. Zalecanym postępowaniem ratunkowym u ofiary rażenia piorunem jest:

1. Ułożenie w pozycji Trendelenburga

2. Podjęcie resuscytacji krążeniowo-oddechowej

3. Natychmiastowe podanie adrenaliny

4. Zaawansowane metody udrożnienia dróg oddechowych

5. Nie należy podejmować jakichkolwiek czynności przed przybyciem pogotowia ratunkowego

6. Rozpoznanie odmy prężnej postawisz na podstawie objawów:

1. Osłuchowo - szmer oddechowy słyszalny; wypuk - jawny

2. Osłuchowo - szmer oddechowy niesłyszalny; wypuk - stłumiony

3. Osłuchowo - szmer oddechowy niesłyszalny; wypuk - bębenkowy

4. Osłuchowo - szmer oddechowy słyszalny; wypuk - stłumiony

5. Żadna odpowiedź nie jest prawidłowa

7.Wskaż twierdzenie prawdziwe. Podawanie 8,4% roztworu wodorowęglanu sodu:

1. Powoduje przesunięcie w lewo krzywej dysocjacji hemoglobiny

2. Jest polecane alternatywnie przez rurkę dotchawiczą

3. Może powodować hiponatremię

4. Ułatwia wykonanie defibrylacji

5. Jest efektywne w migotaniu komór

8. Najlepszym sposobem leczenia kwasicy towarzyszącej NZK jest:

1. Podanie 8,4% roztworu wodorowęglanu sodowego

2. Pośredni masaż serca

3. Podanie chlorku wapnia dożylnie

4. Skuteczna wentylacja

5. Prawdziwe B i D

9. U pacjenta w stanie głębokiej hipotermii:

1. Czynności resuscytacyjne powinny być kontynuowane aż do przekroczenia 30 st.C głębokiej temperatury ciała

2. Przy znacznym obniżeniu temperatury głębokiej mięsień sercowy może nie odpowiadać na defibrylację

3. Właściwa ocena czynności OUN jest możliwa po ogrzaniu pacjenta

4. Prawdziwe A i C

5. Wszystkie prawdziwe

10. Atropina:

1. Blokuje wpływ nerwu błędnego na układ przewodzący serca

2. Może być podawana drogą dotchawiczą

3. Może powodować zaburzenia rytmu

4. Blokuje działanie acetylocholiny

5. Wszystkie wymienione - prawidłowe

11. Rekombinowana dawka energii stosowanej do defibrylacji u dzieci wynosi:

1. 1 - 2 J/kg

2. 2 - 4 J/kg

3. 0,5 J/kg

4. 50 J

5. 100 J

12. Postępowanie ratowniczym w przypadku odmy prężnej jest:

1. Nakłucie klatki piersiowej w II przestrzeni międzyżebrowej w linii pachowej przedniej

2. Nakłucie klatki piersiowej w V przestrzeni międzyżebrowej w linii pachowej środkowej

3. Nakłucie klatki piersiowej w II przestrzeni międzyżebrowej w linii środkowoobojczykowej

4. Nakłucie klatki piersiowej w V przestrzeni międzyżebrowej w linii środkowoobojczykowej

5. Nakłucie klatki piersiowej w IV przestrzeni międzyżebrowej w linii pachowej przedniej

13.Amiodaron stosowany w resuscytacji stanowi alternatywę dla:

1. Atropiny

2. Adrenaliny

3. Lidokainy

4. Werapamilu

5. Wodorowęglanu sodu

14. Skuteczność defibrylacji zależy od:

1. Wyboru miejsca przyłożenia elektrod

2. Powleczenia elektrod środkiem dobrze przewodzącym

3. Dobrego przylegania łyżek defibrylatora

4. Fazy oddechowej

5. Od wszystkich wymienionych czynników

15. W przypadku asystolii działaniem z wyboru jest:

1. Natychmiastowa intubacja

2. Natychmiastowa intubacja i podanie adrenaliny dotchawiczo

3. Wczesna defibrylacja

4. Podjęcie czynności resuscytacyjnych

5. Płynoterapia

16. Do leczenia NZK wg uniwersalnego algorytmu ALS stosowane są niżej wymienione leki, oprócz:

1. Atropina

2. Kortykosteroidy

3. Adrenalina

4. Wodorowęglan sodu

5. Lidokaina

17. Wskazaniem do zastosowania defibrylacji elektrycznej jest pojawienie się na ekranie monitora następującego rytmu serca:

1. Migotanie przedsionków

2. Migotanie komór

3. Częstoskurcz nadkomorowy

4. Bradykardia

5. Wszystkie powyższe

18. Potencjalne trudności związane z intubacją obejmują:

1. Zmiany anatomiczne w zakresie jamy ustnej

2. Oparzenia twarzy Lu uraz twarzoczaszki

3. Ruchome zęby i luźne protezy

4. Brak urządzenia ssącego

5. Wszystkie wymienione

19. Wskaż twierdzenie prawdziwe:

1. Intubacja tchawicy jest zabiegiem łatwym do przeprowadzenia

2. W razie wątpliwości co do prawidłowego położenia rurki usuń ją

3. Natlenienie pacjenta przed intubacją jest niepotrzebną stratą czasu

4. Prowadnica utrudnia wykonanie intubacji

5. U pacjenta z urazem kręgosłupa szyjnego intubacja jest przeciwwskazana

20. Wskaż zdanie prawdziwe:

1. Defibrylacja jest przeciwwskazana w przypadku migotania komór

2. Im wcześniej zostanie przeprowadzona defibrylacja, tym większe szanse na przeżycie

3. Defibrylacja jest metodą z wyboru w leczeniu asystolii

4. Defibrylacja jest przeciwwskazana u dzieci z migotaniem komór

21. PAD ( Public Access Defibrillation) czyli defibrylacja dostępna publicznie oznacza:

1. Dostępność defibrylatora w każdym oddziale szpitala

2. Dostępność defibrylatora w każdej karetce

3. Dostępność defibrylatora w miejscach publicznych dla przeszkolonych osób

4. Dostępność defibrylatora dla każdego ratownika

22. Zalecana energia w I sekwencji defibrylacji monofagowej to:

1. 200 J + 200 J + 360 J

2. 200 J + 200 J + 200 J

3. 360 J + 300 J + 200 J

4. 100 J + 200 J + 360 J

5. 200 J + 360 J + 400 J

23. Wskazaniem do defibrylacji elektrycznej jest:

1. Częstoskurcz komorowy bez tętna

2. Asystolia

3. Rozkojarzenie elektromechaniczne serca ( PEA)

4. Migotanie przedsionków

5. Częstoskurcz nadkomorowy

24. Elektrody (łyżki) defibrylatora należy przyłożyć:

1. W prawej linii przymostkowej na wysokości brodawki sutkowej oraz w lewej linii środkowoobojczykowej poniżej brodawki sutkowej

2. Z przodu przedsercowo oraz z tyłu w okolicy podłopatkowej lewej

3. Pod prawym obojczykiem oraz w lewej linii środkowoobojczykowej na wysokości brodawki sutkowej

4. Poniżej prawego obojczyka oraz w lewej linii pachowej przedniej w okolicy koniuszka serca

5. Dopuszczalne są położenia B i D

25. Pojęcie wczesnej defibrylacji oznacza:

1. Wykonanie defibrylacji w ciągu 15 min od utraty przytomności

2. Wykonanie defibrylacji w ciągu 5 min od powiadomienia służb ratunkowych

3. Dostępność automatycznego defibrylatora we wszystkich oddziałach szpitala

4. Automatyczne natychmiastowe wyzwolenie energii wszczepionego kardiowertera-defibrylatora

5. Nie istnieje pojęcie wczesnej defibrylacji

26. Użycie AED (Automatem External Defibrillator), czyli automatycznego zewnętrznego defibrylatora:

1. Wymaga uprzedniego rozpoznania rodzaju zaburzenia rytmu przez ratownika

2. Może być dokonane wyłącznie przez fachowy personel medyczny

3. Wymaga rozpoznania zaburzenia krążenia

4. Zastępuje uderzenie przedsercowe

5. Wymaga umiejętności w zakresie ALS

27. Wskaz twierdzenie prawdziwe. Zgodnie z międzynarodowymi zaleceniami:

1. Służby publiczne (np.policjanci, strażacy, pracownicy ochrony, personel samolotów, statków, itp.) powinny być przeszkolone w zakresie BLS, jak również w używaniu automatycznych defibrylatorów zewnętrznych

2. Defibrylator powinien być dostępny do użycia na terenie szpitala w ciągu 3 min od NZK

3. Defibrylator powinien znajdować się w każdym miejscu publicznym, do którego czas dojazdu zespołu z defibrylatorem wynosi powyżej 5 min

4. Defibrylator powinien znajdować w miejscach publicznych, gdzie istnieje potrzeba jego użycia przynajmniej raz na pięć lat

5. Wszystkie zdania są prawdziwe

28. Jeśli wykonanie prawidłowego wdechu natrafia na trudności, ratownik powinien:

1. Sprawdzić jamę ustną ratowanego, poprawić ułożenie głowy i ponowić próby wentylacji

2. Wykonać natychmiast 5 silnych uderzeń pomiędzy łopatkami

3. Wykonać bezzwłocznie 2 kolejne wdechy

4. Sprawdzić, czy występują oznaki zachowanego krążenia

29. Najprostsza metoda udrażniania dróg oddechowych jest:

1. Odwrócenie głowy na bok

2. Odgięcie głowy i uniesienie żuchwy

3. Odwrócenie ratowanego na plecy

4. Oczyszczenie jamy ustnej i gardła

30. Oceny czynności oddechowej u ratowanego dokonujemy poprzez:

1. Ocenę zabarwienia skóry

2. Sprawdzenie tętna na tętnicy szyjnej

3. Sprawdzenie szerokości źrenic

4. Oglądanie, osłuchiwanie i wyczuwanie prawidłowych oddechów

31. Ratownik powinien kontynuować resuscytację do czasu:

1. Fizycznego wyczerpania ratownika

2. Powrotu spontanicznego oddechu i krążenia

3. Nadejścia kwalifikowanej pomocy i przejęcia przez nią resuscytacji

4. Wszystkie odpowiedzi są prawidłowe

32. Aby dobrze wykonać masaż pośredni serca należy:

1. Uciskać klatkę piersiową na wysokości serca z częstością 100/min

2. Uciskać klatkę piersiową rytmicznie, zwracając uwagę na rozszerzające się źrenice chorego trakcie resuscytacji

3. Uciskać 1/3 dolną część mostka w linii środkowej ciała z częstością 100/min

4. Uciskać mostek na wysokości 4 palców poniżej linii łączącej końce mostkowe obojczyków z częstością 50/min

5. Uciskać rytmicznie mostek w linii pośrodkowej ciała na wysokości 2 palców powyżej wyrostka mieczykowatego z częstością 50/min

33. Podstawowe czynności ratujące życie wykonuje się wg schematu:

1. CAB ( z ang.Airway, Breathing, Circulation), czyli: masaż serca, udrożnienie dróg oddechowych, oddech zastępczy

2. CCC ( z fran. Cou - szyja, Coeur - serce, Collonne vertebrale - kręgosłup), czyli: sprawdź czy tętno jest na tętnicy szyjnej, przeprowadź masaż serca, sprawdź czy nie ma obrażeń kręgosłupa

3. UVW ( z niem. Umlaut - cyrkulacja, Verband - opatrunek, Wagen - samochód ), czyli: masaż serca, zaopatrzenie ran, transport chorego do szpitala

4. ABC ( akcja serca, bezdech, ciepłota ciała), czyli: przeprowadzić masaż serca, sprawdź czy nie ma w drogach oddechowych ciała obcego, przykryj poszkodowanego kocem

5. ABC ( z ang. Airway, Breathing, Circulation), czyli: udrożnienie dróg oddechowych, sztuczny oddech, masaż serca

34. Kiedy zastosujesz zasadę „call fast”( zadzwoń szybko):

1. Poszkodowanym jest dziecko

2. Ofiara wypadku komunikacyjnego

3. Ofiara utonięcia

4. Poszkodowana osoba zażyła dużą ilość środków nasennych

5. Wszystkie powyższe prawidłowe

35. Jaka jest prawidłowa sylwetka ratownika wykonującego masaż serca:

1. Kończyny górne wyprostowane w stawach łokciowych

2. Barki znajdują się dokładnie nad mostkiem ratowanego

3. Ucisk na mostek jest wykonywany dzięki rytmicznym zgięciom w stawach łokciowych

4. Prawidłowa odpowiedź A i B

5. Prawidłowa odpowiedź B i C

36. Które zdanie jest prawdziwe:

1. Mostek podczas masażu powinien uginać się nie więcej niż 4 cm

2. Rękoczyn Heimlicha stosujemy przy próbie odciągnięcia poszkodowanego od źródła prądu

3. Podczas resuscytacji odchylamy głowę chorego aby umożliwić zbadanie tętna na tętnicy szyjnej poprzez jej naciągnięcie

4. Złamanie żeber jest dowodem skutecznie przeprowadzonej akcji resuscytacyjnej

5. Najczęstszą przyczyną zatrzymania oddechu i krążenia u dzieci jest niedrożność dróg oddechowych, dlatego resuscytację podejmujemy przed telefonicznym powiadomieniem służb medycznych - przeciwnie, niż u dorosłych

37. Znajdujesz nieprzytomnego człowieka. Co robisz w pierwszej kolejności:

1. Odchodzisz, bo na pewno jest pijany

2. Podchodzisz, ale nic nie robisz, ponieważ zjawi się ktoś bardziej kompetentny

3. Wzywasz pomoc i sprawdzasz stan poszkodowanego

4. Od razu przystępujesz do akcjui reanimacyjnej, bo z pewnością nie ma tętna

38. Jesteś świadkiem wypadku samochodowego. Co robisz:

1. Wyłączam stacyjkę, staram się zabezpieczyć miejsce wypadku i wzywam pomoc

2. Nie tracę czasu na czynności wymienione w pkt A i od razu przystępuję do wyciągania poszkodowanego z pojazdu

3. Pytam, czy poszkodowani są ubezpieczeni

4. Trzymam się z daleka, az przyjedzie straż, bo samochód może eksplodować

39. Co jest najskuteczniejszym działaniem w przywróceniu krążenia przy podejrzeniu zawału mięśnia sercowego ( migotanie komór):

1. Masaż pośredni serca

2. Defibrylacja elektryczna przeprowadzona przez wyszkolony personel

3. Ułożenie w pozycji bocznej ustalonej

4. Prawidłowe A i C

40. Kiedy obowiązuje zasada zadzwoń najpierw ( call first):

1. Gdy poszkodowany to dziecko

2. Gdy podejrzewasz przyczynę sercową

3. Gdy masz do czynienia z zadławieniem bądź utonięciem

4. Gdy masz do czynienia z ofiarą urazu

41. Jak rozpoznasz, że ofiara jest nieprzytomna:

1. Nieskładnie odpowiada na zadawane pytania

2. Nie rusza się

3. Nie wykazuje żadnej reakcji na bodzce słowne ani na potrząsanie za ramię

4. Brak właściwej odpowiedzi, wszystkie są fałszywe

42. Które z poniższych należą do oznak zatrzymania krążenia i upoważniają do podjęcia zewnętrznego masażu serca:

1. Sinica, szeroka i niereaktywna żrenica

2. Utrata przytomności

3. Bladość i drgawki

4. Bezdech, brak kaszlu i brak ruchów ofiary

43. Które z błędów popełnionych podczas wentylacji mogą prowadzić do wdmuchnięcia powietrza do żołądka:

1. Brak udrożnienia dróg oddechowych ( brak rękoczynu czoło-żuchwa lub wysunięcia żuchwy)

2. Brak zaciśnięcia nosa ratowanego przy wentylacji technika usta-usta

3. Zbyt szybkie wdmuchiwanie powietrza

4. Prawidłowe A i C

44. U dorosłego prawidłowy wdech wykonywany techniką usta-usta, usta-nos powinien odznaczać się następującymi cechami:

1. Szybkie wdmuchnięcie ok. 700 ml powietrza

2. Powolne, trwające ok. 10 sek wdmuchnięcie 1000 ml powietrza

3. Powolne, trwające ok. 2 sek wdmuchnięcie 700 - 1000 ml powietrza przy udrożnionych drogach oddechowych

4. Jak najszybsze, dla zaoszczędzenia czasu, wdmuchnięcie ok.10 ml powietrza na kg m.c. ratowanego

1

---