Warszawa, 19 maja 2005 r.
Jak kobiety odczuwają komfort?
Katarzyna Brachowska-Przeniosło
Każdego dnia budujemy swój własny świat. Chcemy czuć się w nim dobrze, bezpiecznie i ... komfortowo. Właśnie komfortowo. Słowo znane, często goszczące na ustach kobiet. Powszechnie zrozumiałe, jednocześnie obudowane bogatymi skojarzeniami i znaczeniami. Bo czym jest dla Ciebie, dla Niej, dla mnie komfort? Pytanie jest jedno - odpowiedzi wiele. Każda z nas nosi w sobie własną definicję komfortu. Wszystkie są prawdziwe i równie ważne.
Z pewnością mówiąc o komforcie możemy także wskazać na elementy, które są wspólne wszystkim ludziom, niezależnie od wieku, wykształcenia, czy płci. Te elementy to pewna baza, na której budujemy osobisty, indywidualny komfort.
Co nas wobec tego łączy?
Choćby fakt, że komfort ma aspekt fizyczny i psychiczny. Ten pierwszy wiąże się z zaspokojeniem naszych potrzeb składających się na tzw. równowagę, dobrostan psychiczny (poczucie szczęścia, bezpieczeństwa, stabilności etc.). Komfort fizyczny to przede wszystkim gwarancja spełnienia potrzeb bliższych naszemu ciału, niż wynikających z potrzeb ducha. Poczucie jednego i drugiego komfortu jest równie ważne i nie ma sensu wyróżniać żadnego z nich. Niekiedy, aby czuć się dobrze, komfortowo wystarczy objąć zmarzniętymi dłońmi kubek z gorącą herbatą. W innej sytuacji także poszukujemy ciepła, ale tego, które wynika z kontaktu z drugą osobą, z rozmowy z nią, wyrażonego zrozumienia. Czasami dopiero połączenie obydwu aspektów daje oczekiwany efekt - poczucie komfortu. Mówiąc o komforcie nie sposób uciec od sformułowań odnoszących się do zmysłów, wrażeń, odczuć. To pośrednio dowód na to, że doświadczenie komfortu odbywa się głównie dzięki naszym zmysłom. Dane wskazują, że posiadamy około 3 mln receptorów. Są rozłożone z różnym zagęszczeniem w całym naszym ciele i pozwalają nieprzerwanie reagować na urozmaicone bodźce wewnętrzne i zewnętrzne. Właściwie nieustannie płynie do nas strumień doznań. Część z nich jest dla nas przyjemna i stanowi źródło pozytywnych odczuć - to one budują nasz komfort.
Badania pokazują, że my kobiety jesteśmy bardzo wyczulone na wszelkie bodźce zmysłowe - reagujemy silnie na dotyk, zapach i dźwięki docierające z otoczenia. Szybko i poprawnie odczytujemy za pomocą zmysłów subtelności zawarte w otaczającym świecie. To nas łączy.
Zwykle jeden z trzech głównych zmysłów - słuchu, dotyku, wzroku, jest dominujący i kieruje wrażeniami ( m.in. komfortu), których doświadczamy. Niektóre koncepcje psychologiczne np. NLP (Neuro-Linguistic Programming) próbują wyjaśnić zależności pomiędzy dominacją danego zmysłu (np. dotyku), a sposobem postrzegania przez nas świata, indywidualnym stylem działania, komunikowania się itp. Główni twórcy szkoły NLP Richard Bandler i John Grinder oparli się na założeniu, że to my sami kreujemy nasze doświadczenie poprzez specyficzny sposób, w jaki postrzegamy świat i porządkujemy go. Podstawową rolę odgrywają tu odbierane przez nas wrażenia zmysłowe (wzrokowe, słuchowe, dotykowe, smakowe i węchowe), którym następnie nadajemy sens i podejmujemy stosowne działania. Nie ma zmysłów gorszych i lepszych, natomiast zdarza się, że któryś z nich odgrywa w naszym doświadczaniu świata szczególna rolę i jest tzw. kanałem dominującym. Uzyskana w ten sposób wiedza o sobie pozwala nam lepiej rozumieć nasze reakcje, to co determinuje nasze odbieranie świata, także odczuwanie komfortu.
Warto zwrócić uwagę na szczególna rolę zmysłu dotyku w naszym życiu. Co ciekawe, dopiero od niedawna zaczęto sobie uświadamiać znaczenie, jakie posiada skóra w komunikacji interpersonalnej. Pierwszym zewnętrznym bodźcem, jaki otrzymujemy w życiu jest właśnie dotyk. Towarzyszy nam on od narodzenia przez całe życie.
Dotyk jest sygnałem o dużej sile oddziaływania. Nie wszystkim pozwalamy na dotyk. W psychologii mówi się o tzw. przestrzeni intymnej, która stanowi obszar wokół naszego ciała, wyznaczony niewidzialnymi granicami. Przyjmuje się, że wynosi on około 15-45cm. To, kto i co się w nim znajdzie ma wpływ na nasze poczucie bezpieczeństwa i psychiczny komfort. Potwierdzają to liczne badania np. R. Sommera i E.T. Halla. Badania pokazują też, że istnieją pewne różnice między kobietami i mężczyznami pod względem ich przestrzeni osobistej. Kobiety np. spotykając się ze sobą preferują bardziej kameralne wnętrza, podczas gdy mężczyźni pewniej czują się i są bardziej zadowoleni z siebie i innych dyskutując w dużych pomieszczeniach (M.Ross).
Dlatego istnieją określone normy społeczne, które regulują akceptowany obszar i liczbę dotyków w zależności od charakteru związku interpersonalnego. Przekazy dotykowe są szczególnie skuteczne w dostarczaniu pocieszenia osobom potrzebującym psychicznego wsparcia. Poprzez dotyk najlepiej dokonuje się transmisja uczucia sympatii, zrozumienia, współczucia.
Zmysł dotyku ma też swój szczególny kobiecy wymiar. Badania pokazują, że kobiety zdecydowanie częściej same przekazują dotyk i są dotykane. Postrzegają też dotyk głównie jako wyraz ciepła, przywiązania i bezpieczeństwa. Mówimy np. o doświadczaniu lekkości i ciepła, dodatkowo wizualizując to poprzez gesty np. muśniecie dłoni.
Podobnie jest z przedmiotami. Chętnie dotykamy rzeczy, które wprowadzają nas w dobry nastrój. Ich bliskość daje poczucie komfortu. Często świadomie szukamy w otaczającym świecie miękkości, gładkości, lekkości. W dotykaniu i obcowaniu naszej skóry z materią odnajdujemy wtedy spokój, przyjemność i bezpieczeństwo.
Informacja prasowa