PRZEPISY GRY W TENISA

GRA POJEDYNCZA

1. Kort tenisowy

Kort tenisowy stanowi prostokąt o długości 23,77 m i szerokości 8, 23 m. Przedzielony jest przez środek siatką zawieszoną na sznurze lub metalowej lince o średnicy nie większej, niż 8 mm, przymocowanej, lub przechodzącej przez wierzchołki dwóch słupków o przekroju nie większym, niż 15 cm² lub średnicy nie większej, niż 15 cm. Słupki nie mogą wystawać wyżej, niż 2,5 cm ponad poziom linki siatki. Środki słupków umieszczone są w odległości 0,914 m od każdej linii bocznej na zewnątrz kortu, a ich wysokość musi umożliwiać przymocowanie lub podparcie linki w taki sposób, aby wierzch siatki znajdował się 1,07 m nad ziemią

W przypadku, gdy do gry pojedynczej ma być użyty kort do gry podwójnej (patrz pkt 34), siatka musi być podparta do wysokości 1,07 m przy pomocy dwóch słupków, zwanych dalej "podpórkami do gry pojedynczej”; o przekroju nie większym, niż 7,5 cm² lub średnicy nie przekraczającej 7,5 cm. Środki podpórek do gry pojedynczej muszą być umieszczone w odle­głości 0,914 m od każdej linii bocznej na zewnątrz kortu.

Siatka powinna być rozpostarta w taki sposób, aby całkowicie wypełniała przestrzeń pomiędzy dwoma słupkami. Oczka siatki muszą być dostatecznie małe, aby zapobiec przechodzeniu przez nie piłki. W środku siatka musi być ściągnięta do wysokości 0,914 m nad ziemią przy pomocy paska, o szerokości nie przekraczającej 5 cm, w kolorze całkowicie białym. Linka oraz wierzch siatki muszą być pokryte taśmą w kolorze całkowicie białym, o szerokości nie mniej­szej, niż 5 cm i nie większej, niż 6,3 cm z każdej strony. Na siatce, pasku, taśmie i podpórkach do gry pojedynczej nie mogą znajdować się żadne ogłoszenia reklamowe.

Linie ograniczające krótsze i dłuższe boki kortu zwane są odpowiednio liniami głównymi (końcowymi) i liniami bocznymi. Po każdej stronie siatki w odległości 6,40 m i równolegle do niej, wytyczone są linie podania (linie serwisowe). Pole po każdej stronie siatki, zawarte pomiędzy liniami podania a liniami bocznymi, podzielone jest na dwie równe części, zwane polami podania, przy pomocy linii środkowej podania, o szerokości 5 cm, wytyczonej w połowie odległości między liniami bocznymi i równolegle do nich. Obie linie główne przedzielone są w połowie wyimaginowanymi przedłużeniami linii środkowej podania przy pomocy odcinków linii o długości 10 cm i szerokości 5 cm, zwanych znakami środkowym, wyrysowanymi wewnątrz kortu, stycznie do linii głównych i prostopadle do nich. Wszystkie pozostałe linie muszą mieć szerokość nie mniejszą niż 2,5 cm i nie większą niż 5 cm, z wyjątkiem linii głównych, których szerokość może wynosić 10 cm. Wszystkie wymiary kortu stanowią odległości pomiędzy zewnętrznymi krawędziami odpowiednich linii. Wszystkie linie muszą być jednakowego koloru. Jeżeli z tyłu kortu umieszczone sa jakiekolwiek ogłoszenia reklamowe, nie mogą one zawierać białego, ani żółtego koloru. Jasny kolor może być użyty pod warunkiem, że nie zakłóca widoczności zawodnikom. Również ogłoszenia reklamowe umieszczone na krzesłach sędziów liniowych z tyłu kortu nie mogą zawierać bia­łego, ani żółtego koloru, natomiast inny jasny kolor może być użyty pod warunkiem, że nie zakłóca widoczności zawodnikom.

Uwaga 1: W przypadku zawodów o Puchar Davisa lub innych oficjalnych zawodów ITF, ATP, czy WTA, wymagania, co do odległości pomiędzy liniami głównymi, a ogrodzeniem, czy innym stałym urządzeniem kortu podane są w odpowiednich regulaminach.

Uwaga 2: W rozgrywkach klubowych lub innych, o charakterze rekreacyjnym, przestrzeń poza każdą linią główną musi wynosić nie mniej niż 5,50 m, a poza każdą linią boczną - nie mniej, niż 3, 05 m.

2. Stałe urządzenia kortu

Do stałych urządzeń kortu zalicza się siatkę, słupki, podpórki do gry pojedynczej, sznur lub metalową linkę, pasek i taśmę, a także, jeśli znajdują się wokół kortu, tylne i boczne ogrodzenia, trybuny, stałe i przenośne krzesła wokół kortu wraz z osobami je zajmującymi, wszystkie inne urządzenia wokół kortu i ponad nim oraz sędziów i dzieci do podawania piłek, jeżeli znajdują się na właściwych miejscach.

Uwaga: W rozumieniu niniejszego przepisu pojęcie "sędzia" oznacza osobę sędziego głównego, a także wszystkie osoby upoważnione do przebywania na korcie, wyznaczone do pomocy sędziemu głównemu do prowadzenia spotkania.

3. Piłka

Piłka musi mieć jednolitą powierzchnię zewnętrzną, w kolorze białym lub żółtym. Jakiekolwiek szwy nie mogą mieć ściegów wewnętrznych, Średnica piłki musi wynosić nie mniej, niż 6,35 cm i nie więcej, niż 6,67 cm. Waga piłki - nie mniej, niż 56,7 g i n(e więcej, niż 58,5 g. Piłka, opuszczona z wysokości 2,54 m. na betonowe podłoże, musi mieć odskok nie mniejszy, niż 134,62 cm i nie większy, niż 147, 32 cm. Odkształcenie pierwotne piłki pod wpływem działania masy 8,165 kg musi być nie mniejsze, niż 0,56 cm i nie większe, niż 0,74 cm, nato­miast odkształcenie powrotne -nie mniejsze, niż 0,80 cm i nie większe, niż 1,08 cm. Wartości tych dwóch odkształceń muszą stanowić przeciętną trzech pomiarów wykonanych wzdłuż trzech osi piłki. W każdym przypadku dwa pomiary nie mogą różnić się między sobą więcej, niż o 0,076 cm. Wszystkie badania wymiaru, odskoku i odkształceń muszą być wykonane zgodnie z zaleceniami ITF dla producentów.

W turniejach, w których obowiązują "Przepisy gry w tenisa" można grać tylko piłkami, znaj­dującymi się w oficjalnym wykazie piłek zaakceptowanych przez ITF.

4. Rakieta

Przepisy gry w tenisa nie zezwalają na użycie do gry rakiet nie odpowiadających poniższym wymaganiom:

a) Powierzchnia uderzenia rakiety musi być płaska; stanowi ją splot skrzyżowanych strun, połączonych z ramą i na przemian przeplecionych i stykających się w miejscu skrzyżowania; gęstość splotu naciągu musi być jednolita, a w szczególności nie mniejsza w środku, niż w jakimkolwiek innym miejscu. Rakieta musi być zaprojektowana i naciągnięta w taki sposób, aby jej cechy służące odbijaniu piłki były identyczne po obydwu stronach. Struny muszą być pozbawione jakichkolwiek przedmiotów lub urządzeń, przymocowanych w celu innym, niż zapobieżenie lub ograniczenie zużycia lub drgań, i których wielkość oraz umiejscowienie w oczywisty sposób nie odpowiadają takiemu celowi.

b) Rama rakiety musi mieć całkowitą długość nie przekraczającą 73,66 cm wraz z uchwytem oraz całkowitą szerokość nie przekraczającą 31,75 cm. W turniejach amatorskich ta długość rakiety bę­dzie obowiązywała od 1 stycznia 2000 roku, obecnie długość rakiety w turniejach amatorskich nie może przekraczać 81,28 cm. Długość powierzchni naciągu nie może przekraczać 39,37 cm, a szerokość-29,21 cm.

c) Rama wraz z uchwytem musi być pozbawiona jakichkolwiek przedmiotów lub urządzeń zasto­sowanych w celu innym, niż ograniczenie zużycia, drgań lub rozmieszczenia masy. Wielkość i umiej­scowienie takich przedmiotów lub urządzeń musi w oczywisty sposób służyć takiemu celowi.

d) Rama wraz z uchwytem oraz struny muszą być pozbawione jakiegokolwiek urządzenia, które umożliwiałoby materialną zmianę kształtu rakiety lub zmianę rozmieszczenia masy wzdłuż osi podłużnej rakiety, co mogłoby zmienić obrotowy moment bezwładności lub też umyślną zmianę jakiejkolwiek fizycznej cechy, która mogłaby wpłynąć na pracę rakiety w czasie rozgrywania punktu.

Międzynarodowa Federacja Tenisowa (ITF) stanowi jedyny organ rozstrzygający, czy model lub prototyp rakiety spełnia powyższe wymagania i czy może być dopuszczony do gry. Orzeczenie takie może być wydane z własnej inicjatywy Federacji, bądź też na wniosek osoby zainteresowanej (zawodnika, związku krajowego tub jego członków, producenta sprzętu). Wniosek o wydanie orzeczenia jest rozpatrywany po złożeniu podania zgodnie z obowiązującą procedurą (formularze w Sekretariacie ITF).

Przypadek 1: Czy powierzchnia uderzenia może składać się z więcej, niż jednego splotu strun? Decyzja: Nie, przepis wymienia wyraźnie jeden, a nie wiele splotów skrzyżowanych strun.

Przypadek 2: Czy powierzchnia naciągu może być uznana za jednolitą i płaską, jeżeli struny naciągnięte są nie w jednej, a w wielu płaszczyznach?

Decyzja: Nie.

Przypadek 3: Czy na strunach rakiety może być umieszczone urządzenie (urządzenia) służą­ce do tłumienia drgań a, jeżeli tak, gdzie ono może być umieszczone?

Decyzja: Tak-jednakże urządzenia takie umieszczone mogą być jedynie poza polem krzyżowania się strun.

5. Podający i odbierający

Zawodnicy rozpoczynający grę muszą stać po przeciwnych stronach siatki. Zawodnik wprowadzający piłkę do gry nazywa się podającym, jego przeciwnik - odbierającym.

.Przypadek 1: Czy zawodnik usiłujący wykonać uderzenie, przegrywa punkt, jeżeli przekroczy

wyimaginowane przedłużenie siatki?

a) przed uderzeniem piłki

b) po uderzeniu?

Decyzja: Nie przegrywa punktu w żadnym przypadku, pod warunkiem, że nie przekroczy żadnej z linii ograniczających pole gry przeciwnika (pkt 20 e). Jeżeli przeszkadzał przy tym przeciwnikowi, ten może domagać się od sędziego decyzji zgodnie z punktami 21 i 25.

Przypadek 2: Podający domaga się, aby odbierający stał w obrębie linii ograniczających jego pole gry. Czy jest to konieczne?

Decyzja: Nie. Odbierający może stać w dowolnym miejscu po swojej stronie siatki.

6. Wybór strony kortu i podania

Wybór strony kortu oraz prawo wyboru podania lub odbioru w pierwszej grze (gemie) zosta­je ustalone przez losowanie. Zawodnik wygrywający losowanie może wybrać lub zażądać od przeciwnika wyboru:

­a) podania lub odbioru, w takim przypadku drugi zawodnik wybiera stronę kortu

b) stronę kortu, w takim przypadku drugi zawodnik wybiera podanie lub odbiór.

Przypadek 1: Czy zawodnicy mają prawo do nowego wyboru, jeżeli rozpoczęcie meczu zo­stało przełożone?

Decyzja: Tak. Wynik losowania nie ulega zmianie, ale zawodnik, który je wygrał ma prawo ponownego wyboru.

7. Podanie

Podanie musi być wykonane w następujący sposób: bezpośrednio przed wykonaniem ude­rzenia podający musi stać nieruchomo na obydwu stopach poza linią główną (tj. po jej stronie, dalszej od siatki) na powierzchni kortu zawartej pomiędzy wyimaginowanymi przedłużeniami znaku środkowego i linii bocznej. Następnie wyrzuca piłkę ręką w dowolnym kierunku i zanim piłka zetknie się z ziemią, uderza ją rakietą. Podanie uważa się za wykonane w chwili zetknięcia się rakiety z piłką. Zawodnik posługujący się jedną ręką może użyć rakiety do wyrzucenia piłki.

Przypadek 1: Czy w grze pojedynczej zawodnik może zająć pozycję za odcinkiem linii głównej zawartym między linią boczną kortu do gry pojedynczej a linią boczną kortu do gry podwójnej?

Decyzja: Nie.

Przypadek 2: Jeżeli podający podrzuca dwie lub więcej piłek zamiast jednej, czy podanie ma być uznane za złe?

Decyzja: Nie. Należy zarządzić powtórzenie tego podania chyba ,że sędzia uzna takie działa­nie za zamierzone, w którym to przypadku podejmuje decyzję zgodnie z punktem 21.

8. Błąd stóp

Podający w czasie wykonywania podania nie może:

a) zmieniać swej pozycji przez chodzenie lub bieganie; jeżeli wykonuje nieznaczne ruchy stopami, nie mające istotnego wpływu na pozycję pierwotnie przez niego zajętą, nie może to być uznane za zmianę pozycji przez chodzenie lub bieganie;

b) dotykać którąkolwiek stopą powierzchni innej, niż ta poza linią główną, zawarta między wyimaginowanymi przedłużeniami znaku środkowego i linii bocznej.

9. Wykonanie podania

W czasie wykonywania podania podający musi zajmować pozycję na przemian za prawą i lewą połową linii głównej, rozpoczynając w każdej grze od strony prawej. W razie wykonania. podania z niewłaściwej strony wynik uzyskany z tak wykonanego podania zostaje zaliczony, należy natomiast przywrócić właściwą pozycję niezwłocznie po stwierdzeniu pomyłki.

Podana piłka musi przelecieć nad siatką i zetknąć się z powierzchnią właściwego pola poda­nia, położonego po przekątnej od podającego lub z którąkolwiek z linii ograniczających to pole, zanim odbije ją odbierający.

10. Złe podanie

Podanie jest złe, jeżeli:

1. podający naruszy którekolwiek z postanowień zawartych w punktach 7, 8 lub 9;

b) podający nie trafi w piłkę, usiłując ją uderzyć;

c) podana piłka trafi w stałe urządzenie kortu (inne, niż siatka, pasek lub taśma) przed ze­tknięciem się z ziemią.

Przypadek 1: Po wyrzuceniu piłki podający nie decyduje się na jej uderzenie i chwyta ją ponownie w rękę. Czy jest to złe podanie?

Decyzja: Nie.

Przypadek 2:W czasie gry pojedynczej, rozgrywanej na korcie do gry podwójnej, wyposażo­nym w słupki do gry podwójnej i podpórki do gry pojedynczej, piłka po podaniu trafia w podpórkę, a następnie pada na właściwe pole podania. Czy jest to złe podanie, czy też należy zarządzić powtórzenie?

Decyzja: Jest to złe podanie, ponieważ podpórka do gry pojedynczej, słupek do gry podwój­nej oraz część siatki i taśmy zawarta między nimi stanowią stałe urządzenia kortu (punkty 2 i 10 oraz uwaga do punktu 24).

11. Drugie podanie

Po wykonaniu złego podania, jeżeli jest to pierwszy błąd) podający wykonuje drugie poda­nie spoza tej samej połowy kortu, z której wykonał pierwsze podanie. Jeżeli pierwsze złe poda­nie było wykonane z niewłaściwej strony, wówczas zgodnie z punktem 9 podający ma prawo tylko do jednego podania spoza drugiej połowy kortu.

Przypadek 1: Zawodnik podaje z niewłaściwej strony. Przegrywa punkt, a następnie domaga się przyznania drugiego podania, twierdząc, że podanie było złe, bo wykonał je z niewłaściwej strony.

Decyzja: Należy zaliczyć wynik uzyskany z tak wykonanego podania, ale w następnym punk­cie podanie musi być wykonane z właściwej strony, zgodnie ze stanem gry.

Przypadek 2: Przy stanie gry po 15 podający przez pomyłkę podaje spoza lewej strony kortu. Wygrywa punkt. Następnie podaje z prawej strony, wykonując złe podanie. W tym momencie zostaje stwierdzony błąd w ustawieniu. Czy należy przyznać podającemu poprzedni punkt? Spoza której strony kortu ma być wykonane następne podanie?

Decyzja: Poprzedni punkt należy zaliczyć dla podającego, następne podanie natomiast musi być wykonane spoza właściwej, a więc lewej strony kortu, jako drugie, z zaliczeniem pierwsze­go złego podania z prawej strony.

12. Kiedy może być wykonane podanie

Podający nie może wykonać uderzenia, dopóki odbierający nie jest przygotowany. Jeżeli odbierający usiłował odebrać podanie, musi zostać uznany za przygotowanego. Jeżeli nato­miast odbierający sygnalizował, że jest nieprzygotowany, a podanie zostało wykonane, nie może być ono uznane za złe, nawet jeżeli piłka nie trafiła we właściwe pole podania.

13. Unieważnienie

We wszystkich przypadkach, kiedy zgodnie z przepisami lub w wyniku zaistniałych okoliczności zakłócających grę, piłkę należy unieważnić i zarządzić powtórzenie, musi być zastosowana następująca interpretacja:

1. jeżeli unieważnienie dotyczy wyłącznie podania, jedynie to podanie musi zostać powtórzone;

2. jeżeli zachodzi potrzeba unieważnienia w innych okolicznościach, powtórzony musi zo­stać cały punkt.

Przypadek 1: Podanie zostaje zakłócone z przyczyn innych, niż określone w pkt 14. Czy należy powtórzyć jedynie to podanie?

Decyzja: Nie: Musi zostać powtórzony cały punkt.

Przypadek 2: Jeżeli piłka będąca w grze pęknie, czy należy zarządzić powtórzenie punktu?

Decyzja: Tak.

14. Unieważnienie podania

Podanie jest nieważne, jeżeli:

a) podana piłka dotknie siatki, paska lub taśmy, a następnie upadnie na właściwe pole po­dania, lub po dotknięciu siatki, paska lub taśmy, a przed zetknięciem się z ziemią, dotknie odbierającego, bądź czegokolwiek, co ma on na sobie lub trzyma;

b) podanie dobre lub złe zostanie wykonane, gdy odbierający nie był prrygotowany (patrz pkt 12). W przypadku unieważnienia pierwszego lub drugiego podania, powtórzone zostaje odpowied­nio pierwsze lub drugie podanie - unieważnienie podania nie anuluje poprzedniego błędu.

15. Kolejność podawania

Po zakończeniu pierwszej gry odbierający staje się podającym, natomiast podający-odbiera­jącym. Zmiana taka następuje po każdej kolejnej grze aż do zakończenia spotkania. Jeżeli zawod­nik wykona podanie poza ustaloną kolejnością, jego przeciwnik musi podawać niezwłocznie po stwierdzeniu pomyłki, jednak wynik uzyskany do tego momentu musi zostać zaliczony. Jeżeli do chwili stwierdzenia pomyłki została rozegrana cała gra, kolejność podania ma pozostać taka, jak ją zmieniono. Złe podanie, wykonane przed stwierdzeniem pomyłki nie liczy się.

16. Zmiana stron kortu

Zawodnicy muszą zamieniać się stronami kortu po pierwszej, trzeciej i każdej następnej nieparzystej grze w każdym secie, oraz po zakończeniu seta, chyba, że liczba gier w zakończonym secie jest parzysta, w którym to przypadku zmiana stron musi nastąpić po zakończeniu pierwszej gry następnego seta. Jeżeli przez pomyłkę nie zostanie zachowana właściwa kolej­ność, zawodnicy muszą zająć pozycje po właściwych stronach niezwłocznie po stwierdzeniu pomyłki i przestrzegać zmiany stron w pierwotnie ustalonym porządku.

17. Piłka w grze

Piłka jest w grze od chwili wykonania podania i pozostaje w grze do chwili rozstrzygnięcia punktu, chyba że zostanie uznana za złą lub unieważniona.

Przypadek 1: Zawodnik nie wykonuje dobrego odbicia, zła piłka nie zostaje wywołana i pozostaje w grze. Czy przeciwnik może domagać się przyznania punktu później, po zakończe­niu wymiany?

Decyzja: Nie. Nie można domagać się punktu, jeżeli wymiana była kontynuowana po nie wywołanej złej piłce, pod warunkiem, że drugiemu zawodnikowi nie przeszkadzano w grze.

18. Punkty wygrane przez podającego

Podający wygrywa punkt, jeżeli:

a) podana piłka, o ile nie zostanie unieważniona na podstawie punktu 14, przed zetknięciem się z ziemią dotknie odbierającego bądź czegokolwiek, co ma on na sobie lub trzyma;

3. odbierający przegra punkt z innej przyczyny, spośród określonych w pkt 20.

19. Punkty wygrane przez odbierającego

Odbierający wygrywa punkt, jeżeli:

a) podający wykona dwa następujące po sobie złe podania;

2. podający przegra punkt z innej przyczyny spośród określonych w pkt 20.

20. Punkty przegrane

Zawodnik przegrywa punkt, jeżeli:

a) nie uda mu się przed powtórnym zetknięciem się z ziemią piłki będącej w grze odbić jej w taki sposób, aby powróciła ponad siatką na stronę przeciwnika (z wyjątkiem sytuacji określo­nej w pkt 24 a lub c);

b) odbije piłkę będącą w grze w taki sposób, że trafi ona w ziemię, stałe urządzenie kortu lub inny przedmiot poza liniami ograniczającymi pole gry jego przeciwnika (z wyjątkiem sytuacji określonych w pkt 24 a lub c);

c) odbije piłkę przed jej zetknięciem się z ziemią i nie wykona dobrego uderzenia, nawet stojąc poza polem gry;

d) odbijając piłkę, rozmyślnie przeniesie ją lub złapie rakieta, lub rozmyślnie dotknie ją rakietą więcej, nit jeden raz;

e) on sam, jego rakieta (trzymana w ręce lub nie), bądź cokolwiek, co ma on na sobie lub trzyma, dotknie siatki, słupka, podpórki, linki, paska lub taśmy, bądź też ziemi w obrębie pola gry jego przeciwnika w jakimkolwiek czasie, kiedy piłka pozostaje w grze;

f) odbije piłkę zanim przejdzie ona nad siatką;

g) piłka będąca w grze dotknie jego samego bądź czegokolwiek, co ma on na sobie lub trzyma, z wyjątkiem rakiety, trzymanej w jednej lub obydwu rękach;

h) rzuci rakietę i trafi nią w piłkę;

i) rozmyślnie zmieni kształt rakiety w czasie rozgrywania punktu.

Przypadek 1: W czasie wykonywania pierwszego podania, które trafia poza właściwe pole podania, rakieta podającego wypada z ręki i trafia w siatkę. Czy podający przegrywa punkt?

Decyzja: Podający przegrywa punkt, jeżeli rakieta dotknie siatki przed zetknięciem się piłki z ziemią, tj. w czasie, kiedy piłka jest w grze (pkt 20 e).

Przypadek 2: W czasie wykonywania podania rakieta wypada z ręki podającego i dotyka siatki po zetknięciu się piłki z ziemią poza właściwym polem podania. Czy jest to złe podanie, czy też podający przegrywa punkt?

Decyzja: Jest to złe podanie, ponieważ piłka nie była już w grze w chwili, gdy rakieta dotknęła siatki.

Przypadek 3: Zawodnicy A i B grają przeciwko C i D. A podaje na D, C natomiast dotyka siatki przed zetknięciem się piłki z ziemią. Zostaje wywołane złe podanie, ponieważ piłka pada poza właściwe pole podania. Czy para C-D przegrywa punkt?

Decyzja: Tak. Wywołanie złego podania stanowiło błąd. C i D przegrali punkt, zanim można było wywołać złe podanie, ponieważ C dotknął siatki w czasie, kiedy piłka była w grze (pkt 20 e).

Przypadek 4: Czy zawodnik może przeskoczyć przez siatkę na pole gry swego przeciwnika w czasie, kiedy piłka jest w grze, i nie przegrać punktu?

Decyzja: Nie. Przegrywa punkt w każdych okolicznościach (pkt 20 e).

Przypadek 5: Piłka mocno podcięta przez A spada na pole gry B i powraca na stronę A. B, nie mogąc dosięgnąć piłki, rzuca rakietę i trafia piłkę. Rakieta i piłka upadają na pole gry A, który odbija piłkę poza pole gry B. Czy B wygrywa, czy przegrywa punkt?

Decyzja: B przegrywa punkt (pkt 20 e i h).

Przypadek 6: Zawodnik stojący poza polem podania zostaje trafiony podawaną piłką przed­tem, zanim zetknęła się ona z ziemią. Czy wygrywa, czy przegrywa punkt?

Decyzja: Zawodnik trafiony piłką przegrywa punkt, z wyjątkiem sytuacji określonej w punkcie 14 a.

Przypadek 7: Zawodnik stojący poza polem gry odbija lub chwyta w rękę piłkę przed jej zetknięciem się z ziemią, a następnie domaga się przyznania punktu, twierdząc, że piłka z pew­nością trafiłaby w ziemię poza polem gry.

Decyzja: W żadnym przypadku nie może domagać się przyznania punktu:

a) jeżeli chwyci piłkę, przegrywa punkt na podstawie pkt 20 g;

b) jeżeli odbije piłkę przed jej zetknięciem się z ziemią, wykonując złe uderzenie, przegrywa punkt na podstawie pkt 20 c;

c) jeżeli odbije piłkę przed jej zetknięciem się z ziemią, wykonując dobre uderzenie, wymia­na ma być kontynuowana.

21. Przeszkadzanie przeciwnikowi w grze

Jeżeli zawodnik popełni jakikolwiek czyn, który przeszkodzi jego przeciwnikowi w wykona­niu dobrego uderzenia, wówczas, jeżeli było to działanie rozmyślne, przegrywa punkt, jeżeli . natomiast niezamierzone - musi zostać zarządzone powtórzenie.

Przypadek 1: Czy zawodnik przegrywa punkt, jeżeli wykonując uderzenie dotknie przeciwnika?

Decyzja: Nie, chyba, że sędzia uzna za właściwe podjęcie decyzji na podstawie pkt 21.

Przypadek 2: Piłka po zetknięciu się z kortem powróciła na stronę przeciwnika, zawodnik usiłuje odbić ją, sięgając przez siatkę. Jaka będzie decyzja, jeżeli przeciwnik przeszkadza mu w wykonaniu takiego uderzenia?

Decyzja: Zgodnie z punktem 21 sędzia może przyznać punkt zawodnikowi, któremu prze­szkadzano, bądź też zarządzić powtórzenie punktu (patrz też pkt 25).

Przypadek 3: Czy niezamierzone dwukrotne dotknięcie piłki rakietą stanowi w rozumieniu pkt 21 czynność przeszkadzającą przeciwnikowi?

Decyzja: Nie.

22. Piłka upadająca na linię

Piłka, która upadnie na linię, uważana jest za trafiającą w kort lub tę jego część, którą linia ta ogranicza.

23. Piłka trafiająca w stałe urządzenie kortu

Jeżeli piłka będąca w grze zetknie się ze stałym urządzeniem kortu (innym, niż siatka, słu­pek, podpórka, linka, pasek lub taśma) po zetknięciu się z ziemią, punkt wygrywa zawodnik, który ostatni odbił piłkę; jeżeli przed zetknięciem się z ziemią - punkt wygrywa przeciwnik.

Przypadek 1: Odbita piłka trafia w sędziego lub jego krzesło, zawodnik twierdzi, że w innym przypadku piłka trafiłaby w kort.

Decyzja: Zawodnik ten przegrywa punkt.

24. Prawidłowe odbicie

Odbicie jest prawidłowe (dobre), jeżeli:

a) piłka dotknie siatki, słupka, podpórki, linki, paska lub taśmy, po czym przejdzie nad tym urządzeniem i zetknie się z ziemią w obrębie właściwego pola gry;

b) piłka, podana lub odbita, trafi w ziemię w obrębie właściwego pola gry, następnie wsku­tek odskoku lub zepchnięcia przez wiatr powtórnie przejdzie nad siatką, a zawodnik, na którego wypada kolej odbicia, sięgnie ponad siatką i dotknie piłki, pod warunkiem, że ani on sam, ani żadna część jego ubioru, ani jego rakieta nie dotknie siatki, słupka, podpórki, linki, paska, taśmy ani ziemi w obrębie pola gry jego przeciwnika, a odbicie jest poza tym prawidłowe;

c) odbita piłka przejdzie poza słupkiem lub podpórką, powyżej lub poniżej poziomu wierz­chu siatki, nawet, jeżeli dotknie słupka lub podpórki, pod warunkiem, że zetknie się następnie z ziemią w obrębie właściwego pola gry;

d) rakieta zawodnika przejdzie ponad siatką po odbiciu przez niego piłki, pod warunkiem, że piłka poprzednio znalazła się ponad jego polem gry po przejściu nad siatką, i że została odbita w sposób prawidłowy;

e) zawodnikowi uda się odbić piłkę będącą w grze, która wcześniej trafiła w inną piłkę, leżącą na korcie.

Uwaga: Jeżeli gra pojedyncza rozgrywana jest na korcie z siatką do gry podwójnej, wyposa­żonym w podpórki do gry pojedynczej, wtedy słupki do gry podwójnej oraz część siatki, linki i taśmy poza podpórkami stanowią elementy stałego wyposażenia kortu i nie mogą być uważa­ne za słupki lub części siatki do gry pojedynczej. Odbita piłka, która przejdzie pod linką pomiędzy podpórką do gry pojedynczej a słupkiem do gry podwójnej, nie dotykając przy tym linki, siatki ani słupka, i padnie na właściwe pole gry, stanowi dobre odbicie.

Przypadek 1: Piłka lecąca poza kort trafia w słupek lub podpórkę, a następnie pada na ziemię w obrębie właściwego pola gry. Czy jest to prawidłowe odbicie piłki?

Decyzja: Przy podaniu - nie (pkt 10 c), w innym przypadku - tak (pkt 24 a).

Przypadek 2: Czy zagranie piłki rakietą trzymaną w dwóch rękach stanowi prawidłowe odbicie?

Decyzja: Tak.

Przypadek 3: Piłka będąca w grze trafia w inną piłkę, leżącą na korcie. Czy zawodnik, który ostatni odbił piłkę, wygrywa, czy przegrywa punkt?

Decyzja: Gra musi być kontynuowana, chyba, że nie jest oczywiste dla sędziego, że została odbita właściwa piłka, w którym to przypadku należy zarządzić powtórzenie.

Przypadek 4: Czy zawodnik może w jakimkolwiek czasie posługiwać się więcej, niż jedną rakietą?

Decyzja: Nie. Przepisy mówią wyraźnie o jednej rakiecie.

Przypadek 5: Czy zawodnik może zażądać, aby usunięto piłkę lub piłki leżące na polu gry jego przeciwnika?

Decyzja: Tak, jednak nie w czasie, kiedy piłka jest w grze.

25. Przeszkoda w czasie gry

W przypadku, gdy zaistnieje przeszkoda, na którą zawodnik nie ma wpływu, uniemożliwiają­ca mu wykonanie dobrego uderzenia (jeżeli nie stanowi jej stałe urządzenie kortu lub okolicz­ność określona w punkcie 21), należy zarządzić powtórzenie.

Przypadek 1: Widz wchodzi w drogę zawodnika, który wskutek tego nie może odbić piłki. Czy zawodnik w takim przypadku może domagać się unieważnienia i powtórzenia punktu?

Decyzja: Tak, jeżeli zdaniem sędziego przeszkodę stanowiła okoliczność, na którą zawodnik nie miał wpływu i nie związana ze stałym urządzeniem kortu.

Przypadek 2: Zawodnikowi przeszkadzano, jak w przypadku 1 i sędzia zarządził powtórzenie. Podający uprzednio wykonał złe podanie. Czy ma teraz prawo do dwóch podań?

Decyzja: Tak. Gdy piłka jest w grze, zgodnie z przepisami musi zostać powtórzony cały punkt, a nie tylko podanie.

Przypadek 3: Czy zawodnik może domagać się powtórzenia na podstawie punktu 25, ponie­waż myślał, że przeciwnikowi przeszkadzano i w konsekwencji nie spodziewał się, że piłka zostanie odbita?

Decyzja: Nie.

Przypadek 4: Czy uderzenie jest prawidłowe, jeżeli piłka trafi inną piłkę w powietrzu? Decyzja: Należy zarządzić powtórzenie, chyba, że druga piłka znalazła się w powietrzu na skutek działania jednego z zawodników, w którym to przypadku należy wydać decyzję zgodnie z pkt 21.

Przypadek 5: sędzia główny lub liniowy błędnie wywoła złą piłkę, a następnie sprostu­je swoją pomyłkę, która decyzja jest obowiązująca?

Decyzja: Należy zarządzić powtórzenie, chyba, że zdaniem sędziego głównego błąd nie prze­szkodził w grze żadnemu z zawodników - w takim przypadku obowiązuje poprawiona decyzja.

Przypadek 6: Jeżeli piłka po pierwszym złym podaniu odskakuje, przeszkadzając odbierają­cemu przy drugim podaniu, czy może on domagać się unieważnienia?

Decyzja: Tak. Jeżeli jednak odbierający miał możliwość usunięcia piłki i zaniedbał tego, nie może domagać się unieważnienia.

Przypadek 7: Czy uderzenie jest prawidłowe, jeżeli piłka trafi w jakikolwiek ruchomy lub nieruchomy przedmiot na korcie?

Decyzja: Jest to prawidłowe uderzenie, chyba, że nieruchomy przedmiot znalazł się na korcie w czasie, kiedy piłka była w grze, w którym to przypadku należy zarządzić powtórzenie punktu. W każdym przypadku, kiedy piłka trafi w przedmiot poruszający się po powierzchni kortu lub ponad nią, należy zarządzić powtórzenie.

Przypadek 8: Jaką decyzję należy wydać, jeżeli pierwsze podanie jest złe, drugie dobre i zachodzi konieczność unieważnienia punktu na podstawie pkt 25, lub, gdy sędzia nie może rozstrzygnąć punktu?

Decyzja: Złe podanie musi zostać anulowane i cały punkt musi być rozegrany ponownie.

26. Rozstrzygnięcie gry

a) Jeżeli zawodnik wygra pierwszy punkt, wynik brzmi 15 (piętnaście) dla tego zawodnika, po wygraniu drugiego punktu wynik brzmi 30 (trzydzieści) dla tego zawodnika; po wygraniu trzeciego punktu wynik brzmi 40 (czterdzieści) dla tego zawodnika. Czwarty punkt wygrany przez zawodnika rozstrzyga grę na jego korzyść, z wyjątkiem sytuacji, jak niżej:

~ jeżeli obaj zawodnicy wygrali po trzy punkty wynik zwie się równowagą, a po następnym punkcie wygranym przez zawodnika - przewagą tego zawodnika;

~ jeżeli ten sam zawodnik wygra kolejny punkt, wygrywa grę; jeżeli natomiast punkt wygra jego przeciwnik, wynik ponownie zwie się równowagą, i tak dalej, do chwili, kiedy jeden z zawodników wygra dwa kolejne punkty bezpośrednio po stanie równym, rozstrzygając w ten sposób grę na swoją korzyść.

b) Alternatywny system rozstrzygnięcia gry (No-Ad):

Może zostać wprowadzony jako system alternatywny do tradycyjnego w okresie od 1 stycznia 1999 roku do 31 grudnia 2000 roku, pod warunkiem, że zostanie to ogłoszone przed rozpo­częciem zawodów. W takim przypadku obowiązują następujące przepisy:

~ jeżeli zawodnik wygra pierwszy punkt, wynik brzmi 15 dla tego zawodnika, po wygraniu na­stępnego punktu wynik brzmi 30, a po wygraniu trzeciego punktu - 40 dla tego zawodnika, nato­miast czwarty wygrany punkt rozstrzyga grę dla tego zawodnika, z wyjątkiem sytuacji, jak poniżej;

~ jeżeli obydwaj zawodnicy wygrają po trzy punkty, wynik brzmi "równowaga”; wtedy roz­grywany jest decydujący punkt, przy czym odbierający wybiera połowę kortu, prawą lub lewą, na której chce odbierać podanie - zawodnik, który wygra decydujący punkt, wygrywa tę grę.

Gra podwójna

W grze podwójnej stosuje się taką samą procedurę, jak w grze pojedynczej. Przy stanie równowagi para odbierająca wybiera lewą lub prawą połowę kortu, na której chce odbierać podanie przeciwnika. Para, która wygra decydujący punkt, wygrywa tę grę.

Gra mieszana

W grach mieszanych, stosuje się nieco inną procedurę. Przy stanie równowagi, jeżeli podaje mężczyzna, odbierającym jest również mężczyzna, niezależnie od tego, na której połowie kortu stoi, natomiast, jeżeli podaje kobieta, podanie wykonywane jest na połowę kortu, na której odbiera kobieta.

27. Rozstrzygnięcie seta

a) Zawodnik, lub para, która pierwsza wygra sześć gier, wygrywa seta, z tym, że musi osią­gnąć nad przeciwnikiem przewagę przynajmniej dwóch gier. Gdy jest to konieczne, set musi być rozgrywany do chwili uzyskania takiej przewagi przez jedną ze stron.

b) Alternatywny sposób rozstrzygnięcia seta stanowi system "tie-break". Może być on sto­sowany pod warunkiem, że zostanie to ogłoszone przed rozpoczęciem spotkania. W takim przypadku obowiązują następujące przepisy:

Tie-break należy zarządzić, kiedy stan gier wyniesie po sześć w każdym secie, z wyjątkiem seta decydującego (tj. trzeciego w spotkaniu granym do dwóch wygranych setów lub piątego ­w spotkaniu granym do trzech wygranych setów), który musi być rozgrywany do chwili osiągnięcia przez jedną ze stron przewagi dwóch gier. W przypadku innych ustaleń muszą być one podane do wiadomości przed rozpoczęciem spotkania. Tie-break musi być rozgrywany według następujących reguł:

Gra pojedyncza

Zawodnik, który pierwszy wygra siedem punktów, wygrywa grę i seta, z tym, że musi osią­gnąć nad przeciwnikiem przewagę przynajmniej dwóch punktów. Od stanu po sześć tie-break musi być rozgrywany do chwili uzyskania przez jedną ze stron takiej przewagi. Obowiązuje liczenie punktów zwykłym systemem liczbowym, tj. jeden, dwa, trzy itd.

Zawodnik, na którego wypada kolejność podawania, ma być podającym w pierwszym punkcie; jego przeciwnik będzie podającym w drugim i trzecim punkcie, a następnie każdy z zawod­ników podaje w dwóch kolejnych punktach do chwili wyłonienia zwycięzcy gry i seta.

Począwszy od pierwszego punktu, kolejne podania muszą być wykonywane na przemian, z lewej i prawej połowy kortu, rozpoczynając od strony prawej. Jeżeli podanie zostanie wykona­ne z niewłaściwej strony, punkt uzyskany z tak wykonanego podania zalicza się, natomiast błąd w ustawieniu należy skorygować natychmiast po stwierdzeniu pomyłki.

Zawodnicy muszą zmieniać strony kortu po rozegraniu każdych sześciu punktów oraz po zakończeniu gry tie-break.

Gra tie-break liczy się jako jedna gra dla zmiany piłek. Jeżeli zmiana piłek wypada na począ­tek gry tie-break, należy odłożyć ją do drugiej gry następnego seta.

Gra podwójna

W grze podwójnej należy stosować tę samą procedurę. Podającym w pierwszym punkcie ma być zawodnik, na którego wypada kolejność podawania. Następnie każdy z zawodników podaje w dwóch kolejnych punktach, w porządku obowiązującym uprzednio w tym secie, aż do chwili wyłonienia zwycięzcy gry i seta.

Kolejność podawania

Zawodnik (lub para w grze podwójnej), który był podającym w pierwszym punkcie gry tie­break, ma być odbierającym w pierwszej grze następnego seta.

Przypadek 1: Przy stanie po sześć rozgrywany jest tie-break, chociaż ustalono i zapowiedziano przed rozpoczęciem spotkania, że ma być rozgrywany set do przewagi dwóch gier. Czy zalicza się punkty już rozegrane?

Decyzja: Jeżeli pomyłka została stwierdzona przed wprowadzeniem piłki do gry w drugim punkcie, należy zaliczyć pierwszy punkt, natomiast pomyłkę niezwłocznie sprostować. Jeżeli , stwierdzono pomyłkę po rozpoczęciu drugiego punktu, musi być rozegrany tie-break.

Przypadek 2: Przy stanie po sześć rozgrywany jest set do przewagi dwóch gier, chociaż ustalono i zapowiedziano przed rozpoczęciem spotkania, że ma być rozegrany tie-break. Czy zalicza się punkty już rozegrane?

Decyzja: Jeżeli pomyłka została stwierdzona przed wprowadzeniem piłki do gry w drugim punkcie, należy zaliczyć pierwszy punkt, a pomyłkę natychmiast sprostować. Jeżeli stwierdzono pomyłkę po rozpoczęciu drugiego punktu, musi być rozgrywany set do przewagi dwóch gier. Jeżeli następnie dojdzie do stanu po osiem lub następnej równowagi parzystej (po 10,po 12, itd.), musi być rozegrany tie-break.

Przypadek 3: Jeżeli w czasie gry tie-break, w grze pojedynczej lub podwójnej, zawodnik podaje poza kolejnością, czy porządek podawania ma pozostać zmieniony do końca gry?

Decyzja: Jeżeli pomyłka została stwierdzona po wprowadzeniu piłki do gry w drugim punkcie, kolejność podawania ma pozostać taka, jak ją zmieniono. Jeżeli natomiast rozegrano tylko jeden punkt, porządek podawania należy niezwłocznie przywrócić, a rozegrany punkt zaliczyć.

28. Maksymalna liczba setów

Maksymalna liczba setów w spotkaniu wynosi 5 (pięć), a gdy w grze biorą udział kobiety-3 (trzy).

29. Kompetencje sędziów

W spotkaniach, w których wyznaczony został sędzia główny, jego decyzje są ostateczne.

Jeżeli wyznaczony został sędzia naczelny, do niego wnoszone jest odwołanie od decyzji sędzie­go głównego w sprawach interpretacji przepisów; we wszystkich takich przypadkach decyzje sędziego naczelnego są ostateczne.

W spotkaniach, w których wyznaczeni zostali sędziowie pomocniczy (sędzia siatki; sędzia. błędów stóp, sędziowie liniowi) ich decyzje, co do faktów są ostateczne, z wyjątkiem sytuacji, kiedy zdaniem sędziego głównego został popełniony oczywisty błąd - w takim przypadku sędzia główny ma prawo zmienić decyzję sędziego pomocniczego lub zarządzić powtórzenie. Jeżeli sędzia pomocniczy nie jest w stanie wydać decyzji, powinien niezwłocznie zasygnalizować to sędziemu głównemu, który wyda decyzję. Jeżeli sędzia główny nie jest w stanie wydać decyzji, co do faktu, musi zarządzić powtórzenie.

W spotkaniach o Puchar Davisa lub innych zawodach drużynowych, kiedy sędzia naczelny znajduje się na korcie, każda decyzja może być przez niego zmieniona, może on również polecić sędziemu głównemu zarządzenie powtórzenia.

Sędzia naczelny może w każdym czasie, według swojego uznania, odroczyć spotkanie - z powodu ciemności, stanu kortów lub warunków atmosferycznych. W każdym przypadku od­roczenia spotkania należy utrzymać uzyskany wynik i miejsca zawodników na korcie, chyba, że sędzia naczelny i zawodnicy jednomyślnie postanowią inaczej.

Przypadek 1: Sędzia główny zarządza unieważnienie, zawodnik natomiast twierdzi, że punkt nie powinien być powtarzany. Czy można zwrócić się do sędziego naczelnego o wydanie decyzji?

Decyzja: Tak. Interpretacja przepisów, czyli zastosowanie odpowiedniego przepisu do zaistniałych okoliczności, należy przede wszystkim do sędziego głównego. Jeżeli sędzia główny nie ma pewności lub, gdy zawodnik odwołuje się z całą stanowczością, należy zwrócić się o wyda­nie decyzji do sędziego naczelnego. Decyzja sędziego naczelnego jest ostateczna.

Przypadek 2: Piłka zostaje wywołana jako zła, zawodnik natomiast twierdzi, że była ona dobra. Czy sędzia naczelny może wydać orzeczenie? ­

Decyzja: Nie. Decyzje, co do faktów, czyli wydarzeń i okoliczności, jakie miały miejsce w czasie gry, należą do sędziów na korcie. Są one ostateczne.

Przypadek 3: Czy sędzia główny może zmienić decyzję sędziego liniowego po zakończeniu wymiany, jeżeli jego zdaniem w czasie trwania wymiany miała miejsce oczywista pomyłka sędziego liniowego?

Decyzja: Nie. Sędzia główny może zmienić decyzję sędziego liniowego tylko wówczas, jeżeli uczyni to niezwłocznie po stwierdzeniu pomyłki.

Przypadek 4: Sędzia liniowy wywołuje złą piłkę. Sędzia główny nie widział jej dokładnie, uważa jednak, że piłka była dobra. Czy może zmienić decyzję sędziego liniowego?

Decyzja: Nie. Sędzia główny może zmienić decyzję sędziego pomocniczego tylko wówczas, jeżeli uzna, że decyzja taka była błędna poza wszelkimi wątpliwościami. Jeżeli piłka uznana była za dobrą, a sędzia główny dostrzegł wyraźny odstęp między piłką a linią, lub, gdy piłka została uznana za złą, a sędzia główny wyraźnie dostrzegł, że padła ona na linię lub przed linią -jedynie wówczas może sprostować decyzję sędziego liniowego.

Przypadek 5: Czy sędzia liniowy może zmienić swą decyzję po ogłoszeniu wyniku przez sędziego głównego?

Decyzja: Tak. Jeżeli sędzia liniowy zda sobie sprawę z popełnionego błędu, może sprosto­wać pomyłkę pod warunkiem, te uczyni to niezwłocznie.

Przypadek 6: Zawodnik twierdzi, że piłka po jego odbiciu była dobra, chociaż sędzia liniowy wywołał ją jako złą. Czy sędzia główny może zmienić decyzję sędziego liniowego?

Decyzja: Nie. Sędzia główny nie może zmieniać decyzji sędziów pomocniczych w wyniku protestu lub odwołania ze strony zawodników.

30. Ciągłość gry. Przerwy na odpoczynek

Gra musi toczyć się nieprzerwanie, od pierwszego podania do zakończenia spotkania, zgod­nie z poniższymi postanowieniami:

a) Po pierwszym złym podaniu podający musi wykonać drugie podanie niezwłocznie. Odbierający powinien dostosować się do tempa podającego - musi być gotowy do odebrania, kiedy podający jest gotowy do wykonania podania. Przy zmianie stron kortu, od chwili zakończenia gry do chwili wykonania pierwszego podania w następnej grze, może upłynąć najwyżej jedna minuta i trzydzieści sekund. Sędzia główny uznaje, czy zaistniały okoliczności, które uniemożliwiły podającemu rozpoczęcie gry w odpowiednim czasie. Długość wszelkich innych przerw między punktami pozostawia się do ustalenia organizatorom zawodów, ale nie mogą one w żadnym przypadku przekraczać 20 (dwudziestu) sekund.

b) Gra nie może być zawieszona, odroczona lub przerwana w celu umożliwienia zawodnikowi odzyskania siły, oddechu lub kondycji fizycznej. Jednakże w razie przypadkowego urazu, sędzia może zezwolić na jednorazową trzyminutową przerwę na udzielenie zawodnikowi pomocy.

c) Jeżeli w wyniku okoliczności niezależnych od zawodnika, stan jego ubioru, obuwia lub sprzętu (z wyjątkiem rakiety) uniemożliwia lub czyni niepożądanym kontynuowanie gry, sędzia może zezwolić na zawieszenie gry na czas niezbędny dla doprowadzenia sprzętu do porządku.

d) Sędzia główny może zawiesić lub odroczyć grę w każdym czasie, jeżeli uzna to za wskaza­ne i konieczne.

e) Po rozegraniu trzeciego seta, lub drugiego, gdy w grze biorą udział kobiety, zawodnikom przysługuje prawo do odpoczynku, którego czas nie może przekroczyć 10 minut. W krajach położonych między 15 stopniem szerokości geograficznej północnej i 15 stopniem szerokości geograficznej południowej odpoczynek może trwać do 45 minut. Ponadto, jeżeli zaistnieją okoliczności, na które zawodnicy nie mają wpływu, powodujące konieczność dłuższej przerwy, sędzia może zawiesić grę na czas, jaki uzna za stosowny. Jeżeli gra została zawieszona i nie jest wznowiona do następnego dnia, odpoczynek może mieć miejsce dopiero po trzecim secie (lub drugim secie, jeżeli w grze biorą udział kobiety), rozegranym następnego dnia, przy czym do­kończenie przerwanego seta liczy się za jeden set.

Jeżeli gra została zawieszona i nie jest wznowiona przed upływem 10 minut tego samego dnia, odpoczynek może mieć miejsce po rozegraniu bez przerwy trzech kolejnych setów (lub dwóch setów, jeżeli w grze biorą udział kobiety), przy czym dokończenie przerwanego seta liczy się za jeden set.

Każdy związek krajowy lub organizator zawodów innych, niż Puchar Davisa i Puchar Federa­cji, ma prawo zmiany niniejszego postanowienia lub pominięcia go w swoich regulaminach, pod warunkiem ogłoszenia tego przed rozpoczęciem zawodów.

f) Ustalenie czasu trwania rozgrzewki przed meczem pozostawia się do uznania organizato­rów zawodów, przy czym nie może on przekroczyć 5 (pięciu) minut i musi być ogłoszony przed rozpoczęciem zawodów.

g) Jeżeli obowiązuje narastający i nie narastający system kar punktowych, sędzia główny podejmuje decyzje zgodnie z tym systemem.

h) Zawodnik naruszający zasadę, że gra musi toczyć się nieprzerwanie, może po otrzymaniu ostrzeżenia, zostać zdyskwalifikowany przez sędziego głównego.

31. Otrzymywanie wskazówek

W czasie rozgrywania spotkania w zawodach drużynowych zawodnikowi wolno otrzymywać wskazówki od kapitana znajdującego się na korcie jedynie w czasie przerw przy zmianie stron po nieparzystej liczbie gier. Nie dotyczy to zmiany stron w grze tie-break Zawodnikowi nie wolno otrzymywać wskazówek w czasie rozgrywania jakiegokolwiek innego spotkania. Postanowienia niniejszego przepisu muszą być ściśle przestrzegane. Zawodnik naruszający je może po otrzymaniu ostrzeżenia zostać zdyskwalifikowany. Jeżeli obowiązuje system kar punkto­wych, sędzia nakłada kary według takiego systemu.

Przypadek 1: Czy należy udzielić ostrzeżenia lub zdyskwalifikować zawodnika, jeżeli wska­zówki udzielane są za pomocą znaków w sposób nienatrętny?

Decyzja: Sędzia musi zareagować natychmiast, gdy tylko zorientuje się, te zawodnik otrzymuje wskazówki, słowne, czy za pomocą znaków. Jeżeli nie jest świadomy tego, że udzielane są wskazówki, zawodnik może zwrócić; na to jego uwagę.

Przypadek 2: Czy zawodnikowi wolno otrzymywać wskazówki w czasie 10-minutowej prze­rwy w spotkaniu pięciosetowym, lub, gdy gra została przerwana i opuścił on kort?

Decyzja: Tak. W sytuacji, gdy zawodnik znajduje się poza kortem, nie ma ograniczeń, co do otrzymywania wskazówek.

Uwaga: Słowo "wskazówki" oznacza wszelkie rady i polecenia.

32. Zmiana piłek

W przypadku, kiedy piłki są zmieniane po uzgodnionej liczbie gier, a nie zostały zmienione we właściwym czasie, zmiana musi nastąpić, kiedy na zawodnika (lub parę w grze podwójnej), który miał podawać nowymi piłkami, przypadnie najbliższa kolej podawania. Następnie piłki muszą być zmieniane tak, aby ilość gier między zmianami odpowiadała uzgodnionej pierwotnie.

GRA PODWÓJNA

33. Gra podwójna

Wszystkie powyższe przepisy odnoszą się do gry podwójnej, z następującymi wyjątkami:

34. Kort do gry podwójnej

Kort do gry podwójnej ma szerokość 10,97 m, tzn. jest z każdej strony szerszy o 1,37 m od kortu do gry pojedynczej. Odcinki linii bocznych kortu do gry pojedynczej, zawarte między dwiema liniami podania, nazywają się liniami bocznymi podania. Poza tym kort jest taki, jak to określa pkt 1 przepisów. Odcinki linii bocznych do gry pojedynczej po każdej stronie między linią końcową a linią podania mogą zostać pominięte.

35. Kolejność podawania w grze podwójnej

Kolejność podawania musi być ustalona na początku każdego seta w sposób następujący: Para, która ma podawać w pierwszej grze seta, ustala, który z partnerów będzie podającym, natomiast para przeciwna ustala podającego w drugiej grze. Partner podającego w pierwszej grze będzie podającym w trzeciej grze, partner podającego w drugiej grze -podającym w czwartej grze i tak dalej, we wszystkich kolejnych grach tego seta.

36. Kolejność odbioru podania w grze podwójnej

Kolejność odbioru podania musi być ustalona na początku każdego seta w sposób następujący: Para, która ma odbierać w pierwszej grze seta, ustala, który z partnerów odbierze pierwsze podanie i zawodnik ten będzie odbierał pierwsze podanie w każdej nieparzystej grze tego seta. Podobnie para przeciwna ustala, który z partnerów odbierze pierwsze podanie w drugiej grze i zawodnik ten będzie odbierał pierwsze podanie w każdej parzystej grze tego seta. Partnerzy odbierają podania na przemian w ciągu każdej gry.

Przypadek 1: Czy w grze podwójnej partnerowi podającego wolno stać tak, że zasłania widok odbierającemu?

Decyzja: Tak. Partner podającego może zająć dowolne miejsce po swej stronie siatki, w obrębie pola gry lub poza nim.

37. Podanie poza kolejnością w grze podwójnej

Jeżeli zawodnik wykona podanie poza kolejnością, jego partner, który powinien był poda­wać, musi podawać niezwłocznie po stwierdzeniu pomyłki. Wszystkie rozegrane punkty i wszystkie złe podania, wykonane do tego momentu, zostają zaliczone. Jeżeli do chwili stwierdzenia pomyłki została rozegrana cała gra, kolejność podawania ma pozostać taka, jak ją zmieniono.

38. Zmiana kolejności odbioru w grze podwójnej

Jeżeli podczas gry kolejność odbioru podania została przez odbierających zmieniona, ma ona pozostać taka, jak ją zmieniono, do zakończenia gry, w której stwierdzono błąd, natomiast partnerzy muszą przywrócić pierwotną kolejność odbioru w następnej grze tego seta, w której będą odbierali podanie.

39. Złe podanie w grze podwójnej

Podanie jest złe z przyczyn określonych w punkcie 10 przepisów, a także w przypadku, gdy piłka dotknie partnera podającego, bądź czegokolwiek, co ma on na sobie lub trzyma.

Jeżeli natomiast podawana piłka przed zetknięciem się z ziemią dotknie partnera odbierającego, bądź czegokolwiek, co ma on na sobie lub trzyma, a nie wymaga powtórzenia z przyczyn określonych w punkcie 14 a przepisów -punkt wygrywa para podająca.

40. Kolejność odbicia w grze podwójnej

Piłka musi być odbijana na przemian przez któregokolwiek z zawodników z przeciwnych par i jeżeli zawodnik dotknie rakietą piłki będącej w grze w sposób sprzeczny z tym przepisem, punkt wygrywa para przeciwna.

Uwaga 1: Oprócz przypadków określonych inaczej, wszystkie postanowienia niniejszych Przepisów dotyczą zarówno mężczyzn, jak i kobiet.

Uwaga 2:Patrz punkt 26, alternatywny system rozstrzygania gry w grze podwójnej i mieszanej.

II. PRZEPISY

TENISA NA WÓZKACH

W grze na wózkach obowiązują te same przepisy, co w grze pełnosprawnych, z jednym: wyjątkiem: zawodnik na wózku może odbić piłkę po drugim koźle. Zawodnik musi przebić piłkę przez siatkę, zanim dotknie ona kortu po raz trzeci. Wózek jest uważany za część ciała zawodni­ka i przepisy dotyczące ciała zawodników odnoszą się także do wózków.

1. Zawodnik na wózku biorący udział w turniejach ITF

a) Zawodnik może być dopuszczony do udziału w sankcjonowanych przez ITF turniejach tenisowych na wózkach i olimpiad dla niepełnosprawnych, jeżeli stwierdzono u niego trwałe fizyczne inwalidztwo narządów ruchu (diagnoza lekarska). Trwałe fizyczne inwalidztwo musi objawiać się znaczną lub całkowitą utratą czynności jednej lub obydwu kończyn dolnych. Jeżeli w wyniku tych ograniczeń czynnościowych zawodnik nie jest w stanie brać udziału w turniejach dla pełnosprawnych (tj. nie jest w stanie poruszać się po korcie dostatecznie szybko), ma prawo brać udział w turniejach na wózkach sankcjonowanych przez ITF.

b) Przykładami trwałego inwalidztwa spełniającymi te kryteria są: paraliż, amputacja, zdję­cie rentgenowskie potwierdzające skrócenie nogi, częściowa lub całkowita ankyloza stawu lub sztuczny staw. Takie inwalidztwo musi zakłócać czynności ruchowe. Objawy takie, jak przykurcz tkanki miękkiej, niestabilność ścięgien, opuchlizna lub atrofia, a także ból i zdrętwienie, bez innych objawów stanowiących podane wyżej kryteria, nie mogą być uważane za trwałe liryczne inwalidztwo.

c) W zawodach tetraplegików może brać udział gracz, który spełnia kryteria trwałego inwa­lidztwa podane powyżej dla przynajmniej trzech kończyn.

2. Podanie

a) Podana piłka po odbiciu się od kortu w granicach pola podania może odbić się jeszcze raz w granicach kortu lub poza nim, zanim odbierający ją odbierze.

b) Podanie powinno być wykonane w następujący sposób: tuż przed rozpoczęciem podania zawodnik powinien pozostawać w pozycji nieruchomej, a przed uderzeniem piłki dozwolone jest jedno pchnięcie wózka.

c) Podczas wykonywania podania podający nie powinien dotykać żadnym kołem innej po­, wierzchni nit ta, która zawarta jest między linią główną a wyimaginowanymi przedłużeniami znaku środkowego i linii bocznej.

d) Jeżeli ogólnie przyjęte sposoby wykonania podania są niemożliwe do wykonania dla zawodnika tetraplegicznego, ktoś inny może upuścić piłkę dla takiego zawodnika.

3. Piłka w grze

Piłka pozostaje w grze aż do momentu rozstrzygnięcia punktu. Piłka musi być przebita na pole gry przeciwnika, zanim dotknie ziemi po raz trzeci. Drugi kozioł może być w obrębie kortu lub poza nim.

4. Zawodnik przegrywa punkt

Zawodnik przegrywa punkt, jeżeli:

~ nie uda mu się odbić piłki, zanim dotknie ona ziemi po raz trzeci,

~ użyje jakiejkolwiek części swojej stopy lub dolnych kończyn jako hamulców lub stabili­zatorów przy wykonywaniu podania, uderzeniu piłki, zakręcania czy zatrzymywania.

~ nie uda mu się utrzymać przynajmniej jednego pośladka w kontakcie z siedzeniem jego wózka podczas uderzenia piłki.

5. Gra w tenisa między zawodnikami na wózkach i pełnosprawnymi

Jeżeli zawodnik na wózku (według definicji w punkcie 1) gra przeciwko lub razem z zawod­nikiem pełnosprawnym, przepisy gry w tenisa na wózkach stosuje się do zawodnika na wóz­kach, natomiast do zawodnika pełnosprawnego stosuje się przepisy gry w tenisa dla pełnosprawnych. W takim przypadku zawodnik na wózkach może odbijać piłkę po drugim koźle natomiast zawodnik pełnosprawny musi odbić piłkę po pierwszym koźle.

Uwaga: Kończyna dolna obejmuje: stopę, kostkę, podudzie, udo, biodro i pośladek.

III. PRZYPADKI I INTERPRETACJE

Pkt 4. Rakieta

a) Pęknięta struna: złe pierwsze podanie

Przypadek: Przy pierwszym złym podaniu odbierającemu pęka struna.

Decyzja: Jeżeli odbierający zmienia rakietę, należy powtórzyć pierwsze podanie, jeżeli nato­miast odbierający decyduje się dokończyć punkt rakietą z pękniętą struną, podającemu przysługuje tylko drugie podanie (Przepisy, pkt 4).

b) Pęknięta struna: pierwsze podanie unieważnione

Przypadek: Odbierającemu pęka struna w rakiecie przy pierwszym podaniu unieważnionym zgodnie z punktem 14 Przepisów.

Decyzja: Odbierający musi zmienić rakietę. Zawodnik może dokończyć punkt grając rakietą z pękniętą struną, ale nie może rozpoczynać punktu z pękniętą struną (Przepisy, pkt 4 a).

c) Pęknięta struna w ostatniej rakiecie zawodnika

Przypadek: Zawodnikowi pęka struna w jego ostatniej rakiecie.

Decyzja: Zawodnik nie może kontynuować gry z pękniętą struną. Podbiega narastającemu sys­temowi kar za nieuzasadnioną zwłokę w grze (Przepisy, pkt 4, Kodeks Zachowania Zawodnika).

Pkt 6. Wybór strony kortu i podania

a) Przerwa w meczu wskutek deszczu zmienia wybór strony kortu

Przypadek: Mecz gry podwójnej rozpoczęto na korcie ziemnym (trawiastym) ustawionym północ-południe. Przy 2:1 w pierwszym secie zaczęło padać, wskutek czego mecz przełożono na następny dzień. Kort ten nie miał żadnej osłony i na drugi dzień nie nadawał się do gry, wobec czego mecz przeniesiono na inny kort o ustawieniu wschód-zachód i zawodnicy nie są pewni, z której strony kortu powinni podawać.

Decyzja: Punktem odniesienia jest krzesło sędziego głównego i zawodnicy zajmują pozycje, na (lewo lub na prawo od krzesła, zgodnie z ich pozycjami poprzedniego dnia, kiedy mecz został przerwany (Przepisy, pkt 6).

Pkt 12. Kiedy podawać a) Odbierający nie jest przygotowany

Przypadek: W grze podwójnej odbierający nie jest przygotowany, ale zaskoczony drugim podaniem odruchowo odbija piłkę w momencie, kiedy jego partner woła "poczekaj" i obydwaj zawodnicy przerywają grę.

Decyzja: Drugie podanie. Podający powinien zauważyć, że odbierający nie jest przygotowa­ny. Jeżeli sędzia główny jest pewny, że odbierający zachowuje się niesportowo, może nałożyć karę za niesportowe zachowanie (Przepisy, pkt 12, Kodeks Zachowania Zawodnika).

Pkt 13. Unieważnienie

. a) Sprostowanie

Przypadek: Drugie podanie to typowy "net". Sędzia liniowy wywołuje "out", a następnie zmienia swoją decyzję na "piłka była dobra".

Decyzja: Drugie podanie (Przepisy, pkt 13, Procedury-Przeszkoda).

b) Miękka piłka

Przypadek 1: Po zakończeniu wymiany jeden z zawodników twierdzi, że punkt powinien być powtórzony, ponieważ piłka jest miękka i nie nadaje się do gry.

Decyzja: Wynik pozostaje bez zmian. "Miękka” piłka nie jest powodem do powtórzenia punktu, nawet jeżeli sędzia główny zdecyduje się ją wymienić (Przepisy, kpt. 13, przyp. 2).

Przypadek 2: W czasie wymiany zawodnik A chwyta piłkę i żąda powtórzenia punktu, twier­dząc, że piłka jest "miękka" i nie nadaje się do gry.

Decyzja: Zawodnik A przegrywa punkt. "Miękka" piłka nie jest powodem do powtórzenia punktu, jednakowoż można ją wymienić (Przepisy, pkt 13, przyp. 2).

Pkt 20. Przegranie punktu

a) Inwazja: piłka w grze

Przypadek: Tłumik drgań wypada z rakiety i dotyka siatki lub spada na pole gry przeciwnika.

Decyzja: Jeżeli piłka była w grze, zawodnik przegrywa punkt. Tłumik drgań jest uważany za część rakiety (Przepisy, pkt 20 e).

b) Inwazja: nie ma powtórzenia punktu Przypadek: Po zakończeniu wymiany zawodnik zauważa tłumik drgań przeciwnika na swojej połowie kortu. Domaga się przyznania mu punktu.

Decyzja: Wynik pozostaje bez zmian. Ponieważ sędzia główny nie widział, jak tłumik drgań wpada na kort przeciwnika, nie może stwierdzić, że nastąpiła inwazja, która może nastąpić tylko wtedy, gdy piłka jest w grze. Ponieważ sędzia nie wie, kiedy to nastąpiło, nie może zakładać, że było to w czasie gry (Interpretacja Przepisów, Interpretacja ATP).

c) Zawodnik dotyka podparcia dolnego siatki (przeważnie o kształcie rury)

Przypadek: Podczas wymiany zawodnik dotyka butem urządzenia podtrzymującego siatkę.

Decyzja: W tym przypadku urządzenie to jest uważane za część siatki, dlatego też zawodnik dotykający go w czasie wymiany traci punkt (Przepisy, pkt 20 e).

d) Dotknięcie siatki lub pola gry przeciwnika

Przypadek: Jeżeli w czasie wymiany zawodnik wślizgnął się stopą pod siatką, nie dotykając jej, czy powinno być to uznane za dotknięcie siatki, skoro siatka powinna być naciągnięta aż do powierzchni kortu? `

Decyzja: Nie. Jeżeli zawodnik nie dotknął siatki, nie może to być uważane za dotknięcie, jednakowoż prawdopodobnie w tym przypadku zawodnik dotknął stopą kort przeciwnika, na­stąpiła "inwazja"i zawodnik ten przegrywa punkt (Przepisy, pkt 20 e).

Pkt 21. Zawodnik przeszkadza przeciwnikowi

a) Elementy wyposażenia zawodnika upadają na kort

Przypadek: Czapka, chusteczka lub piłka wypadają zawodnikowi w czasie gry z kieszeni.

Decyzja: Sędzia główny powinien zarządzić unieważnienie i powtórzenie punktu oraz ostrzec zawodnika, że jeżeli zdarzy się to jeszcze raz, straci punkt.

b) Zawodnik zachowuje się hałaśliwie w czasie gry

Przypadek: W czasie wymiany, zawodnik wydaje dźwięki lub okrzyki.

Decyzja: Taka sama, jak w powyższym przypadku (a).

Uwaga: W obydwu przypadkach sędzia może uznać już za pierwszym razem, że zawodnik rozmyślne przeszkadza i przyznać przeciwnikowi punkt.

Pkt 24. Prawidłowe odbicie

a) Piłka dotyka rury podtrzymującej siatkę

Przypadek: Piłka przechodzi przez siatkę i spadając uderza w rurę podtrzymującą siatkę, używaną na kortach krytych.

Decyzja: W tym przypadku rura uważana jest za część kortu, wobec tego uderzenie piłki w rurę uważane jest za pierwszy kozioł.

b) Zawodnik dotyka siatki na zewnątrz od podpórki do gry pojedynczej

Przypadek: Zawodnik biegnie do skrótu, odbija piłkę w kort przeciwnika, ale nie mogąc się zatrzymać, wpada na część siatki pomiędzy podpórką i słupkiem. Jaka jest decyzja?

Decyzja: Gra jest kontynuowana. Tę część siatki uważa się za stałe urządzenie kortu (Przepisy, -Uwaga do pkt 24, przyp. 2).

Pkt 25. Przeszkadzanie zawodnikowi

a) Piłka wtacza się na kort

Przypadek: Po pierwszym złym podaniu, na kort wpada piłka z innego kortu.

Decyzja: Jeżeli podający rozpoczął akcję serwisową, należy powtórzyć pierwsze podanie. W każ­dym innym przypadku zawodnik ma prawo tylko do drugiego podania, chyba, że zdaniem sędziego głównego zwłoka w grze była wyjątkowo długa i zakłóciła rytm podającego (Przepisy, pkt 25).

b) Poruszanie się widzów na trybunach

Przypadek: Podający otrzymał karę za niezamierzoną zwłokę w grze ("Time Violation") za przekroczenie czasu 20 sekund, dopuszczalnego pomiędzy punktami. Podający twierdzi, że powinien mieć dodatkowy czas na wykonanie podania, bowiem niektórzy z widzów w tym czasie szukali swoich miejsc.

Decyzja: Nałożona kara jest utrzymana. Gra powinna być kontynuowana niezależnie od przemieszczania się widzów, chyba, że sędzia główny uzna, że publiczność robiła to w celu prze­szkadzania zawodnikowi lub, że widzowie przemieszczali się w najniższych rzędach trybun (Pro­cedury-Zwłoka w grze, Interpretacja ATP).

c) Przeszkoda spowodowana nieuwagą

Przypadek: Zawodnikowi spada czapka w czasie uderzenia wolejem, który ląduje w siatce. Zawodnik żąda powtórzenia punktu ze względu na przeszkodę.

Decyzja: Nie ma powtórzenia. Zawodnik nie może sam sobie przeszkadzać. Gdyby zawod­nik zagrał ten wolej w kort, sędzia zarządziłby powtórzenie ze względu na przeszkadzanie prze­ciwnikowi wskutek nieuwagi (Procedury-Przeszkoda, Interpretacja ATP).

d) ,Proszę o ciszę"

Przypadek: W czasie wymiany, publiczność bije brawo i wznosi okrzyki. Po zakończeniu wy­miany zawodnik prosi sędziego o ogłoszenie, żeby widzowie zachowali ciszę w czasie wymiany.

Decyzja: Sędzia główny nie może prosić widzów o zachowanie ciszy (Interpretacja ATP).

e) Podpórka upada na kort

Przypadek: Po pierwszym złym podaniu podpórka upada na kort.

Decyzja: Sędzia główny powinien zarządzić powtórzenie pierwszego podania, chyba, że poprawienie podpórki zajęło tak mało czasu, że nie spowodowało zwłoki w wykonaniu drugiego podania-zachowany rytm podania (Przepisy, pkt 25).

f) Hałas na trybunach

Przypadek: W czasie wymiany jeden z widzów krzyczy "out". Zawodnik przerywa grę i twier­dzi, że była to przeszkoda.

Decyzja: Wynik pozostaje bez zmian (Przepisy, pkt 25).

g) Hałas na trybunach: „time violation"

Przypadek: Podający otrzymuje karę za niezamierzoną zwłokę w grze ("time violation”) za przekroczenie czasu 20 sekund dozwolonego między punktami. Podający twierdzi, że powinien otrzymać dodatkowy czas, ponieważ część widzów nadal biła brawo i wznosiła okrzyki.

Decyzja: Kara jest utrzymana. Gra musi być kontynuowana niezależnie od zachowania widzów, chyba te sędzia uzna, że zachowanie to miało na celu przeszkadzanie zawodnikowi (zawodnikom). Jeżeli publiczność zachowuje się tak, że sędzia może uznać to za celowe przeszkadzanie zawodnikowi (zawodnikom), powinien dać dodatkowy czas na wykonanie podania (Procedury-zwłoka w grze).

Uwaga: W każdym przypadku, kiedy sędzia główny uzna, że zachowanie widzów ma na celu dekoncentrację zawodnika lub zawodników, powinien on działać możliwie szybko, a nawet skorzystać z pomocy porządkowych, jeżeli to konieczne.

h) Zbyt wczesne wywołanie błędu stóp

Przypadek: Sędzia liniowy na linii głównej wywołuje błąd stóp, zanim podający uderzył. piłkę przy pierwszym podaniu. Zawodnik kontynuował akcję serwisową i zaserwował w siatkę.

Decyzja: Pierwsze podanie. Nie ma błędu stóp przed uderzeniem piłki, decyzja sędziego liniowego była błędna, wobec czego sędzia liniowy przeszkodził zawodnikowi.

Pkt 29. Sędziowie na korcie

a) Odwołanie się, od tzw., decyzji oceny" (,judgment call")

Przypadek: Pierwsze podanie pada na linię środkową, sędzia liniowy wywołuje "out"i koryguje swoją decyzję -"piłka była dobra". Sędzia główny przyznaje punkt podającemu, ale od­bierający protestuje, twierdząc, że miał szansę odebrania tej piłki. Sędzia główny zgadza się i zarządza powtórzenie punktu. Sędzia naczelny jest wezwany na kort.

Decyzja: Punkt dla podającego. Sędzia główny nie może zmienić decyzji oceny z powodu protestu zawodnika. (Procedury-odwołania od decyzji).

b) Odwołanie na podstawie faktów: odbierający

Przypadek: Pierwszy punkt gry, pierwsze podanie jest wywołane jako "out", ale sędzia główny zmienia decyzję liniowego i ogłasza"15-zero". Odbierający twierdzi, że punkt powinien być powtórzony, bowiem jego return trafił w kort. Sędzia główny zdaje sobie sprawę, że rzeczywiście tak było, return był w korcie, wobec czego zarządza powtórzenie punktu. Podający twierdzi, że sędzia główny nie może zmieniać swojej decyzji i wzywa sędziego naczelnego.

Decyzja: Punkt jest powtarzany. Opierając się na faktach opisanych przez sędziego główne­go, jego pierwsza decyzja była nieprawidłowa - odbierający rzeczywiście odbił piłkę w kort (Procedury-odwołania od decyzji).

c) Odwołanie na podstawie faktów: podający

Przypadek: Pierwszy punkt gry, pierwsze podanie wywołane jest jako "out" i skorygowane przez sędziego głównego na dobrą piłkę. Sędzia główny przyznaje punkt podającemu opierając się na swojej ocenie, że odbierający nie miał szans odebrania piłki. Odbierający twierdzi, że mógł odebrać return. Sędzia nie jest pewny, czy podjął dobrą decyzję i zarządza powtórzenie. Podający twierdzi, że sędzia główny nie może zmienić swojej oceny sytuacji z powodu protestu. odbierającego i wzywa na kort sędziego naczelnego.

Decyzja: Punkt dla podającego. Fakty, na których sędzia główny oparł swoją pierwotną de­cyzję nie uległy zmianie, wobec czego nie może on jej zmienić na prośbę, czy protest zawodni­ka (Procedury-odwołania od decyzji).

d) Żądanie unieważnienia podania

Przypadek: Zawodnik A podaje, a zawodnik B uderza kończący return. Zawodnik A protestu­je, twierdząc, że piłka dotknęła siatki. Sędzia mówi, że nie słyszał "neta". Zawodnik A pyta zawodnika B, czy słyszał, jak piłka dotknęła siatki, zawodnik B odpowiada, że słyszał. Słysząc to sędzia główny mówi, że skoro obydwaj zawodnicy słyszeli "neta", podanie będzie powtórzone. Zawodnik B protestuje, mówiąc, że wywołanie "neta" należy do sędziego głównego, a on tylko potwierdził zdanie zawodnika A, że sędzia popełnił błąd.

Decyzja: Rozegrany punkt zostaje zaliczony. Sędzia nie może być pewny intencji komentarza zawodnika B. Powinien upewnić się, że intencją zawodnika B było powtórzenie podania, zanim podjął jakąkolwiek decyzję (Interpretacja ATP).

e) Nie można znaleźć śladu piłki

Przypadek: Na korcie ziemnym sędzia liniowy wywołuje piłkę autową. Sędzia główny prosi go o pokazanie śladu. Ani sędzia liniowy ani sędzia główny nie mogą znaleźć śladu.

Decyzja: Ważna jest pierwotna decyzja -"out"(Procedury-sprawdzanie śladu piłki).

f) Kort ziemny: prośba o sprawdzenie śladu w grze podwójnej

Przypadek: Zawodnik B returnuje pierwsze podanie, ale jego partner, zawodnik A mówi "poczekaj" i idzie sprawdzić ślad piłki. Sędzia główny przerywa grę. Przeciwnik, zawodnik C, odwołuje, się do sędziego naczelnego, mówiąc, że zawodnik B odbił podanie przez niego zagrane.

Decyzja: Procedura była prawidłowa. (Sędzia główny przerwał grę po reklamacji zawodnika A). Sędzia sprawdza ślad i jeżeli piłka była dobra, para A-B przegrywa punkt, a jeżeli zła, to podający ma drugie podanie (Procedury-sprawdzanie śladu piłki).

g) Sprostowanie wyniku

Przypadek: W czasie wymiany zawodnik B gra półwolej z linii głównej, piłka uderza dziecko do podawania piłek, przewracając je, publiczność wydaje głośny jęk. Sędzia na linii głównej z opóźnieniem wywołuje piłkę, którą odbijał półwolejem zawodnik B jako autową, czego nie słyszy sędzia główny. Gra jest przerwana na sprawdzenie, czy dziecko nie doznało obrażeń. Sędzia główny ogłasza wynik, z którego wynika, że zawodnik A wygrał punkt. Gra jest kontynuowana przez dwa następne punkty i kiedy sędzia główny ogłasza "gem" dla zawodnika A, zawodnik B protestuje, mówiąc, że powinna być "równo­waga”, bowiem sędzia liniowy wywołał wcześniej piłkę odbijaną przez niego półwolejem, jako autową. Czy sędzia główny może zapytać sędziego liniowego o decyzję podjętą dwa punkty wcześniej?.

Decyzja: Tak. Jeżeli rzeczywiście sędzia liniowy wywołał tę piłkę jako autową, należy skory­gować wynik (Procedury-obowiązki sędziów). Jeżeli natomiast piłka była dobra, albo sędzia liniowy nie pamięta tej decyzji, wynik podany przez sędziego głównego nie ulega zmianie.

h) W grze podwójnej obydwaj partnerzy muszą przerwać grę

Przypadek.: W grze podwójnej drugie podanie uznane jest za dobre, odbierający returnuje, ale zatrzymuje się, szukając śladu. W tym czasie jego partner zaskakuje i jego wolej trafia w siatkę. Odbierający protestuje, twierdząc, że przerwał grę po odruchowym returnie.

Decyzja: Punkt zostaje zaliczony. Obydwaj partnerzy muszą przerwać grę lub protest jednego z nich musi być na tyle wyraźny, żeby sędzia mógł przerwać grę (Procedury- sprawdzanie śladu piłki).

i) Zmiana decyzji sędziego, a potem sprawdzanie śladu

Przypadek: Jako sędzia główny zmieniasz decyzję liniowego na korcie ziemnym. Zawodnik nie zgadza się i prosi o sprawdzenie śladu piłki. Zdajesz sobie sprawę, że może popełniłeś omyłkę, zmieniając decyzję liniowego.

Decyzja: Sędzia powinien sprawdzić ślad (Procedury-sprawdzanie śladu).

j) Zawodnicy nie wywołują żadnych piłek

Przypadek: Sędziujesz bez liniowych. Czy możesz wyznaczyć niektóre linie do sędziowania dla zawodników?

Decyzja: Nie. Jeżeli nie ma sędziów liniowych, sędzia główny podejmuje decyzje na wszyst­kich liniach.

k) Sędzia główny nie widzi faktu

Przypadek: Zawodnik A zatrzymuje grę twierdząc, że zawodnik B zagrał piłkę po podwójnym koźle. Sędzia główny mówi, że piłka była zasłonięta i nie mógł podjąć decyzji.

Decyzja: Rozegrany punkt zostaje zaliczony. W przypadkach, gdy sędzia główny jest odpo­wiedzialny za decyzje w pierwszym rzędzie (net, podwójna, przez siatkę, dotknięcie-touch),jego decyzja musi być natychmiastowa. Jeżeli nie widział on przekroczenia przepisów w tych przypadkach, to praktycznie ich nie było.

I) Sędzia liniowy nie widzi faktu

Przypadek: Sędzia liniowy nie widzi piłki, a sędzia główny nie może podjąć decyzji.

Decyzja: Punkt jest powtarzany (Przepisy, 29), z wyjątkiem przypadku, gdy stwierdzono do­piero po zakończeniu wymiany, że sędzia liniowy wcześniej był zasłonięty, wtedy rozegrany punkt zostaje zaliczony.

m) Zastraszanie sędziego liniowego

Przypadek: Podanie uderza blisko linii bocznej, a odbierający, nie słysząc decyzji "out" odwraca się i wrzeszczy na sędziego liniowego. Sędzia liniowy, który pokazywał, że piłka była dobra, wywołuje i pokazuje piłkę autową.

Decyzja: Sędzia główny zalicza podanie jako dobre, opierając się na wcześniejszej decyzji sędzie­go liniowego. Sędzia naczelny, jeżeli został wezwany, podtrzymuje decyzję sędziego głównego, opierając się na zasadzie, że sędzia nie powinien zmieniać swojej decyzji w wyniku protestu zawodnika.

Uwaga: Sędzia główny może zapytać sędziego liniowego o jego pierwotną decyzję, jeżeli nie jest pewny, albo zlekceważyć decyzję sędziego liniowego i sam ją podjąć.

Pkt 30. Ciągłość gry i przerwy

a) Podający piłki jako osobisty kamerdyner

Przypadek: Zawodnik oczekujący na podanie ręcznika przez dziecko do podawania piłek jest ukarany przez sędziego za niezamierzone opóźnianie gry ("time violation'). Zawodnik twierdzi, że jest to wina dziecka.

Decyzja: Kara jest utrzymana. Wycieranie się ręcznikiem z pomocą czy bez pomocy podają­cego piłki nie jest powodem do opóźniania gry (Przepisy, pkt 30, Interpretacja ATP).

b) Pęcherze są kontuzją

Przypadek: Zawodnik prosi sędziego głównego o przerwę na pomoc medyczną z powodu pęcherza na stopie (nie krwawiącego).

Decyzja: Pomoc medyczna jest wezwana i zadecyduje, czy zawodnikowi należy się przerwa (Procedury-przerwa na pomoc medyczną).

c) Sędzia główny zarządza przerwę na pomoc medyczną

Przypadek: Zawodnik skręcił nogę w kostce. Sędzia główny sądzi, że kontynuowanie gry spowoduje obniżenie jej profesjonalnego poziomu. Czy sędzia może przerwać grę i wezwać pomoc medyczną?

Decyzja: Tak (Procedury-przerwa na pomoc medyczną).

d) Zmiana butów

Przypadek: Czy zawodnik może otrzymać dodatkowy czas w czasie zmiany stron na zmianę butów i (lub) skarpetek? Jeżeli tak, ile razy taka przerwa mu przysługuje w czasie meczu?

Decyzja: Tak. Sędzia główny może przyznać dodatkowy czas na zmianę butów lub skarpetek w czasie zmiany stron, ale zawodnik musi pozostać na korcie. Zawodnik może otrzymać taką przerwę tylko raz w ciągu meczu, chyba, że zachodzi konieczność doprowadzenia sprzętu do porządku, wtedy sędzia podejmuje decyzję zależnie od sytuacji.

e) Soczewki kontaktowe

Przypadek: W trakcie meczu zawodnik prosi o pozwolenie opuszczenia kortu w celu nałoże­nia soczewek kontaktowych.

Decyzja: Prośba musi być odrzucona. Jeżeli zawodnik miałby nałożone soczewki i chciałby je poprawić, należałby mu się odpowiedni czas na tzw. "poprawienie wyposażenia", ponieważ w tym momencie ich nie nosi, nie można soczewek uważać za wyposażenie zawodnika (Przepisy P~ 30).

Uwaga: Sędzia powinien umożliwić zawodnikowi nałożenie soczewek w czasie przerwy na zmianę stron.

f) Opóźniona przerwa na pomoc medyczną

Przypadek: Zawodnik został kontuzjowany i prosi o przerwę na pomoc medyczną w czasie następ­nej zmiany stron. Jaką procedurę powinno się zastosować, jeżeli pomoc medyczna przybędzie:

~ po 30 sekundach od rozpoczęcia przerwy na zmianę stron?

~ po 60 sekundach?

Decyzja 1: Pomoc medyczna ma 3'/2 minuty (minimum to 3 minuty) na udzielenie pomocy od momentu postawienia diagnozy i wtedy sędzia główny mówi "czas"("time") Zawodnik ma 30 sekund na rozpoczęcie gry, po tym czasie podlega karom zgodnie z Kodeksem.

Decyzja 2: Sędzia główny zatrzymuje stoper po 60 sekund i zawiesza mecz do momentu, kiedy lekarz lub fizjoterapeuta jest gotowy do udzielenia pomocy zawodnikowi. W tym momen­cie zaczyna się przerwa na pomoc medyczną i po 3 minutach sędzia mówi "czas" ("time") po czym zawodnik ma 30 sekund na rozpoczęcie gry. Zwłoka w grze jest karana zgodnie z Kodek­sem (Procedury-przerwa na pomoc medyczną).

g) Poprawienie wyposażenia: (opaska na kolanie)

Przypadek: W czasie gry opaska na kolanie zawodnika wymaga poprawy. Zawodnik prosi o czas na poprawienie opaski.

Decyzja: Zawodnik ma prawo do rozsądnego czasu na poprawienie opaski. Jakiekolwiek urządzenie medyczne, które ma na sobie zawodnik, jest uważane za część jego wyposażenia (Przepisy-pkt 30).

h) Przedłużenie przerwy ponad 90 sekund: Przekroczenie Kodeksu

Przypadek: Co należy zrobić, jeżeli zawodnik otrzymuje pomoc medyczną w czasie 90 se­kundowej przerwy na zmianę stron i pomoc trwa dłużej, niż dozwolone 90 sekund?

Decyzja: Po tym, jak sędzia mówi "czas", zawodnik musi wprowadzić piłkę do gry w ciągu 30 sekund. Jakakolwiek zwłoka jest karana zgodnie z Kodeksem (Procedury-przerwa na po­moc medyczną).

i) Przerwa na pomoc medyczną i dodatkowa rozgrzewka

Przypadek: Jeżeli minie 8 minut zanim zjawi się na korcie pomoc medyczna i zabieg rozpocznie się 30 sekund później (rozpoczyna się przerwa na pomoc) i będzie trwał 2 minuty, czy zawodnicy mają prawo do dodatkowej rozgrzewki?

Decyzja: Tak, mają prawo do 3 minuty rozgrzewki (Procedury-zawieszenie i odroczenie meczu).

j) Czy sędzia wyraża zgodę na każdą prośbę o pomoc medyczną?

Przypadek: Zawodnik prosi o pomoc medyczną. Po badaniu lekarz lub fizjoterapeuta stwier­dza, że zawodnik cierpi na ogólne osłabienie i żaden zabieg na korcie nie poprawi jego stanu zdrowia. Co powinien zrobić sędzia?

Decyzja: Sędzia ogłasza "Proszę grać"("Let's play') po postawieniu diagnozy przez lekarza. Zwłoka w rozpoczęciu gry jest karana zgodnie z Kodeksem (Procedury- przerwa na pomoc medyczną). W szczególnych przypadkach sędzia główny ma prawo do nałożenia kary za niesportowe zachowanie.

k) Kiedy rozpoczyna się przerwa na pomoc medyczną

Przypadek 1: Kiedy rozpoczyna się przerwa na pomoc medyczną?

Decyzja: Przerwa na pomoc medyczną rozpoczyna się po postawieniu diagnozy przez leka­rza, czy fizjoterapeutę, w momencie, gdy zaczyna on zabieg (udzielanie pomocy).

Przypadek 2: Zawodnik prosi o pomoc medyczną w trakcie gema, chociaż sędzia nie zauwa­żył, żeby zawodnik doznał przypadkowego urazu. Co powinien zrobić sędzia?

Decyzja: Powinien zapytać zawodnika, co się stało (sędzia musi poinformować pomoc me­dyczną), przerwać grę i natychmiast wezwać pomoc medyczną. Zawodnik może przerwać grę i poprosić o pomoc medyczną w każdym momencie. Lekarz lub fizjoterapeuta po badaniu stwier­dza, czy potrzebna będzie przerwa na udzielenie pomocy.

l) Przerwy na toaletę w grze podwójnej

Przypadek: Zawodnik D skorzystał już z jednej przerwy na toaletę i chce wziąć następną przed swoim podaniem. Sędzia główny informuje go, że musi wrócić na kort przed upływem czasu przerwy na zmianę stron (90 sekund). Jego partner, zawodnik C, prosi wtedy o przerwę na toaletę. Jaki wpływ ma przerwa na toaletę zawodnika C na prośbę zawodnika D?

Decyzja: Zawodnik D może wziąć swoją drugą przerwę na toaletę, o ile zawodnik C skorzysta ze swojej przerwy. Zawodnik D musi wrócić na kort przed zawodnikiem C lub w tym samym czasie (Procedury-przerwa na toaletę).

m) Zwłoka w grze po 90 sekund

Przypadek: Zawodnik nie jest gotowy do gry po upływie 90 sekund przerwy na zmianę stron (nie ma to związku z kontuzją).

Decyzja: Ogłasza się karę za niezamierzone przekroczenie czasu ("time violation"). Zazwyczaj dodaje się "Proszę grać" ("Let's play") (Procedury-Ciągłość gry).

n) Tylko 90 sekund na poprawienie bandaża

Przypadek: Zawodnik skręca nogę w kostce, fizjoterapeuta zakłada bandaż elastyczny. W czasie następnej przerwy na zmianę stron zawodnik prosi o poprawienie bandaża.

Decyzja: Sędzia pozwala na ponowne zabandażowanie kostki, ale czynność ta nie może prze­kroczyć 90 sekund na zmianę stron, po tym czasie zawodnik, podlega narastającemu systemowi kar według Kodeksu. (Procedury-pomoc medyczna). Zawodnik natomiast może otrzymać rozsądny czas na założenie butów, skarpet, opaski podtrzymującej kostkę, itd. (Interpretacja ATP).

o) Kary po przerwie na pomoc medyczną

Przypadek : Kiedy zawodnik otrzymuje karę za przekroczenie czasu 3 minut dozwolonych na pomoc medyczną?

Decyzja: Po zapowiedzi sędziego głównego "czas" ("time”) zawodnik ma 20 sekund (25 sekund ATP) lub 30 sekund (jeżeli przerwa medyczna była w czasie zmiany stron) na wpro­wadzenie piłki do gry. Jakakolwiek zwłoka karana jest według narastającego systemu kar - Kodeks (Procedury-pomoc medyczna).

p) Zawodnik doznaje urazu wskutek niezamierzonego działania przeciwnika

Przypadek: Zawodnik A, rozzłoszczony lub niezadowolony, odbija piłkę, która uderza w twarz przeciwnika. Oko zawodnika B natychmiast puchnie tak, że zawodnik nie widzi na to oko. Zawodnik B nie może kontynuować gry.

Decyzja: Zawodnik A jest zdyskwalifikowany, niezależnie od tego, czy zawodnik B będzie mógł grać w następnym meczu, czy nie.

q) Wymiana owijki

Przypadek: W czasie przerwy na zmianę stron zawodnik wymienia owijkę, kiedy sędzia mówi "czas". Zawodnik idzie na linię główną nadal owijając uchwyt. Minęło 90 sekund, ale zawodnik nie wykonał podania i nadal owija uchwyt.

Decyzja: Sędzia główny ogłasza karę za niezamierzoną zwłokę w grze (time violation). Według Przepisów rakieta nie jest wyposażeniem zawodnika, wobec czego nie należy się dodatko­wy czas na doprowadzenia jej do porządku. Podobnie, poprawianie strun w rakiecie nie zwalnia zawodnika z obowiązku rozpoczęcia gry w określonym czasie (Przepisy, pkt 30c).

r) Zawodnik gubi but

Przypadek: W meczu gry pojedynczej zawodnik A przymierza się do uderzenia forhendem, podczas gdy zawodnik B, wbiegając na kort spoza linii głównej, gubi but. Zawodnik B, bez buta, stoi i patrzy, jak zawodnik A zagrywa piłkę kończącą. Zawodnik B prosi sędziego główne­go o powtórzenie punktu ze względu na to, że zgubił on but, podobnie jak byłoby w sytuacji, gdyby zgubił czapkę, czy wypadłaby mu piłka z kieszeni.

Decyzja: Zawodnik A wygrywa punkt. Zgubienie buta nie jest powodem do powtórzenia punktu (Interpretacja ATP).

s) Ponowna kontuzja

Przypadek: Zawodnik doznał urazu kostki i otrzymał 3 minuty przerwy na pomoc medyczną. Po następnych pięciu gemach zawodnik prosi o drugą przerwę, twierdząc, że doznał urazu tej samej kostki.

Decyzja: Sędzia główny wzywa pomoc medyczną, która ustala po zbadaniu, czy należy przy­znać 3 minuty na pomoc medyczną. (Procedury-pomoc medyczna).

t) Zmiana butów

Przypadek: W czasie meczu zawodnik prosi o pozwolenie opuszczenia kortu w celu przynie­sienia innej pary butów. Twierdzi on, że ślizga się na korcie i chciałby przynieść z szatni buty z inną podeszwą.

Decyzja: Sędzia musi odmówić prośbie zawodnika, ale powinien zrobić wszystko, aby buty zostały przyniesione zawodnikowi na kort. Nie zachodzi tu przypadek doprowadzenia wyposa­żenia do porządku. Kiedy buty znajdą się już na korcie, zawodnik może otrzymać dodatkowy czas na ich zmianę (Przepisy, pkt 30c).

u) Wznowienie gry po przerwie na pomoc medyczną

Przypadek 1: Po doznaniu przez zawodnika kontuzji i trzyminutowym zawieszeniu meczu przez sędziego na przybycie fizjoterapeuty, fizjoterapeuta wchodzi na kort i udziela pomocy przez 1'/2 minuty. Kiedy gra zostaje wznowiona?

Decyzja: Natychmiast (Procedury-pomoc medyczna).

Przypadek 2: Po doznaniu urazu zawodnikowi udzielano pomocy przez dwie minuty. Kiedy należy wznowić grę?

Decyzja: Natychmiast, jeżeli zarówno zawodnik, jak i fizjoterapeuta uważają, że udzielona pomoc jest wystarczająca. W żadnym przypadku czas udzielania pomocy nie może przekroczyć 3 minut (Procedury-pomoc medyczna).

v) Pęknięty but.

Przypadek: Zawodnikowi pęka but, musi go zmienić, ale drugą parę ma w szatni.

Decyzja: Sędzia powinien zawiesić grę i pozwolić zawodnikowi na przyniesienie butów (Przepisy, pkt 30c).

w) Bandażowanie nie jest „poprawianiem wyposażenia"

Przypadek: W czasie meczu zawodnik prosi o zawieszenie gry na czas potrzebny mu na poprawienie bandaża.

Decyzja: Gra musi być kontynuowana. Bandażowanie nie jest uważane za tzw. poprawianie wyposażenia (Interpretacja ATP).

Uwaga: Można wezwać pomoc medyczną w celu poprawienia bandaża w czasie przerwy na zmianę stron, jednakowoż przekroczenie dozwolonych 90 sek. jest karane wg narastającego sys­temu kar. Jeżeli natomiast zawodnik sam sobie poprawia bandaż i przekracza zasadę ciągłości gry, jest on karany wg nie narastającego systemu kar (" time violation') (Kodeks - zwłoka w grze).

x) "Czas": odmowa gry

Przypadek: Po kilku piłkach blisko linii, które zasędziowano na jego niekorzyść, zawodnik podczas zmiany stron podchodzi do krzesła sędziego głównego i mówi "Nie będę grał, jeżeli nie zmienisz sędziego liniowego ". Po zapowiedzi sędziego "Czas”; zawodnik mówi "Powiedziałem ci, że nie będę grał, dopóki nie zmienisz sędziego liniowego". Co powinien zrobić sędzia główny?

Decyzja: Sędzia powinien kazać grać zawodnikowi i po upływie 20 sekund (25 sekund ATP) zastosować narastający system kar (Kodeks-zwłoka w grze).

y) Kara za niezamierzoną zwłokę w grze, dalsza zwłoka, kara za zamierzone spóźnianie gry

Przypadek: Zawodnik, słysząc, że otrzymał karę za niezamierzoną zwłokę w grze -"Przekroczenie czasu"

("Time violation”), podchodzi i pyta "Dlaczego?" Sędzia wyjaśnia zawodnikowi powód i mówi "Proszę grać" ("Let's play"). Zawodnik dalej dyskutuje i w rezultacie otrzymuje karę za zamierzone opóźnianie gry (przekroczenie Kodeksu). Zawodnik odwołuje się do sędzie­go naczelnego, twierdząc, że powinien dostać karę punktu za niezamierzone przekroczenie czasu, a nie być karany za przekroczenie kodeksu (umyślną zwłokę w grze).

Decyzja: Sędzia główny wzywa sędziego naczelnego, który potwierdza decyzję sędziego głównego (kary na niezamierzoną zwłokę w grze nie mogą następować jedna po drugiej, o ile nie było zmiany stron pomiędzy jednym przypadkiem a drugim (Procedury-zwłoka w grze).

z)Przekroczenie czasu ("time violatlon”) + 20 sekund = przekroczenie Kodeksu

Przypadek: Zawodnik stojący pod ogrodzeniem z tyłu kortu otrzymuje karę za niezamierzone przekroczenie czasu. Nie rusza się i sędzia mówi "Proszę grać". Co powinien zrobić sędzia po następnych 20 sekundach?

Decyzja: Nałożona jest kara za przekroczenie Kodeksu (i, ewentualnie, sędzia powinien zapytać "Czy wszystko w porządku?'), a następnie zapowiedź "Proszę grać" (Kodeks-zwłoka w grze).

aa) Przerwa na toaletę

Przypadek: W meczu do dwóch wygranych setów zawodnik wykorzystał swoją przerwę na toaletę. Informuje on sędziego głównego, że chciałby skorzystać z toalety w czasie następnej przerwy na zmianę stron przed jego gemem serwisowym.

Decyzja: Sędzia może wyrazić zgodę, ale musi poinformować zawodnika, że przekroczenie 90 sekund będzie ukarane według narastającego systemu kar (Procedury-przerwa na toaletę).,

bb) Przerwa na toaletę: kiedy gra zostaje wznowiona?

Przypadek: Gra została zawieszona na regulaminową przerwę na toaletę. Po jakim czasie gra powinna być wznowiona?

Decyzja: W momencie, kiedy zawodnik wróci na kort i weźmie rakietę do ręki, sędzia ogłasza "czas" ("time”). Zapowiedź ta jest sygnałem do wznowienia meczu (Interpretacja ATP).

cc) Pomoc w przypadku utraty sił

Przypadek: Czy fizjoterapeuta może dotknąć zawodnika, w przypadku kiedy istnieje podej­rzenie, że jego dolegliwości wynikają z naturalnej utraty sił?

Decyzja: Tak. Podejmuje on wtedy decyzję dotyczącą przerwy na pomoc medyczną (Proce­dury-przerwa medyczna).

dd) Pomoc medyczna w czasie przerwy na zmianę stron

Przypadek: Po parzystym gemie zawodnik prosi o wezwanie fizjoterapeuty w czasie najbliż­szej zmiany stron. Kończy się gem i mija 90 sekund, ale fizjoterapeuta się nie zjawia na korcie. Zawodnik prosi o przedłużenie przerwy na zmianę stron tak, aby mógł otrzymać pomoc me­dyczną. Argumentuje, że nie jest to jego wina, że fizjoterapeuta się nie zjawił.

Decyzja: Sędzia główny zawiesza grę aż do czasu przybycia fizjoterapeuty, zbadania przez niego zawodnika i stwierdzenia, czy potrzebna jest przerwa na pomoc medyczną (Procedury-przerwa na pomoc medyczną).

ee) Dwa wyjaśnienia wystarczą

Przypadek: Zawodnik prosi o wyjaśnienie i otrzymuje je. Wtedy pyta o inną sprawę i otrzymuje odpowiedź. Jak długo może to trwać?

Decyzja: Dwa razy -w przeciwnym przypadku zakłócona byłaby ciągłość gry. Po dwóch krótkich odpowiedziach sędzia ogłasza "Proszę grać" i następnie stosuje narastający system kar, jeżeli piłka nie zostanie wprowadzona do gry wskutek zachowania zawodnika (Kodeks-zwłoka w grze).

Pkt 32. Zmiana piłek

a) Błąd w zmianie piłek

Przypadek: Pierwsze podanie jest złe. Zawodnik zaczyna drugie podanie, kiedy sędzia orien­tuje się, że piłki powinny być zmienione na nowe w tym właśnie gemie.

Decyzja: Sędzia główny musi poczekać na zmianę piłek do gema, w którym ten zawodnik lub ta para będą znowu podawać, chyba że pierwszy punkt jest powtarzany (Przepisy, pkt 32).

b) Nowe piłki nie dla tego zawodnika

Przypadek: Sędzia dał nowe piłki nie temu zawodnikowi, na którego wypadała zmiana piłek.

Decyzja: Jeżeli zauważono pomyłkę po rozegraniu pierwszego punktu, zawodnik podaje nowy­mi piłkami do końca gema. W następnym gemie zawodnik, na którego wypadała zmiana, otrzymuje nowe piłki. Jeżeli pomyłkę zauważono po rozegraniu pierwszego punktu w drugim gemie od zmiany piłek, kolejność zmiany piłek pozostaje taka, jak ją zmieniono. W żadnym przypadku nowe, piłki nie mogą być zastąpione używanymi po rozpoczęciu gema (Przepisy, pkt 32).

c) Ponowna rozgrzewka-piłki

Przypadek: Po rozegraniu gema mecz przerwano ze względu na deszcz na 15 minut. Zmiana piłek wypada na następnego gema. Mecz zostanie wznowiony nowymi piłkami. Jakie piłki uży­jemy do ponownej rozgrzewki?

Decyzja: Zawodnicy dostaną nowe piłki, które po rozgrzewce sędzia wymienia na następny komplet nowych piłek, którymi zawodnicy wznowią grę.

37. Zmiana kolejności podawania w grze podwójnej

a) Kolejność podawania

Przypadek: W meczu gry podwójnej para A podaje niezgodnie z kolejnością. Po rozegraniu dwóch punktów, sędzia orientuje się, że zaszła pomyłka.

Decyzja: Sędzia musi natychmiast skorygować pomyłkę (Przepisy, pkt 37). Pomyłka w kolejności odbioru w grze podwójnej.

b) Kolejność odbioru

Przypadek: W meczu gry podwójnej partnerzy zmienili swoje pozycje w trakcie seta. Co powinien zrobić sędzia zauważywszy pomyłkę?

Decyzja: Po rozegraniu tego gema zawodnicy muszą powrócić na swoje pierwotne pozycje.

IV TURNIEJ BEZ SĘDZIÓW GŁÓWNYCH

Przypadek 1: W meczu gry pojedynczej zawodnik B zagrywa kończący return, który zostaje wywołany przez zawodnika A jako aut. Zawodnik A nie pozwala sprawdzić śladu piłki, gdyż twierdzi, że on sędziuje po swojej stronie. Gracz B twierdzi, że piłka była minimum metr w korcie. Jaka jest twoja decyzja jako sędziego naczelnego, jeżeli nie widziałeś piłki?

Decyzja: Punkt dla zawodnika A -każdy sędziuje po swojej stronie.

Przypadek 2: Sytuacja jak powyżej. Jaka jest twoja decyzja jako sędziego naczelnego, gdy będąc na korcie, widziałeś wydatnie piłkę jako dobrą?

Decyzja: Punkt dla gracza B, zagrał on kończący return, a ty widziałeś piłkę dobrą.

Przypadek 3: Zawodnicy po rozegraniu nieparzystej liczby gemów zapomnieli zmienić stro­ny. Jaka jest twoja decyzja, jako sędziego naczelnego, jeżeli stwierdzasz nieprawidłowość tuż po tym fakcie?

Decyzja: Zaliczasz dotychczas uzyskane punkty i przywracasz prawidłowe ustawienie za­wodników.

Przypadek 4: Zawodnik A wykonuje pierwsze podanie, a gracz B gra return w siatkę, po czym po chwili zastanowienia sprawdza ślad i wywołuje aut podającego. Gracz A twierdzi, że B powi­nien wywołać aut natychmiast lub przed dotarciem returnu do siatki. Zawodnicy wzywają sę­dziego naczelnego.

Decyzja: Punkt dla gracza A -wywołanie autu musi być natychmiastowe.

Przypadek 5: Zawodnik A serwuje w pobliże linii środkowej, natomiast gracz B wygrywa piłkę bezpośrednio po returnie. Gracz A widzi swój serwis jako autowy i pyta o zgodę na spraw­dzenie śladu. Zawodnik B zgadza się, ale pokazuje ślad dobrej piłki, który A określa jako "nie ten". Jaka powinna być decyzja sędziego naczelnego?

Decyzja: Punkt dla gracza B -każdy sędziuje po swojej stronie.

Przypadek 6: Sytuacja jak wyżej, ale obydwaj gracze zgadzają się, co do śladu piłki, nie mogą natomiast zgodzić się, czy jest to "aut" czy "piłka dobra". Co powinni zrobić w tej sytuacji?

Decyzja: Zawodnicy mają dwa wyjścia - wzywają sędziego naczelnego, aby rozstrzygnął spór, albo powtarzają punkt.

Przypadek 7: W meczu bez sędziego głównego jako sędzia naczelny widzisz oczywisty „błąd stóp". Co robisz?

Decyzja: Wywołujesz natychmiast "błąd stóp".

Przypadek 8: Zawodnik A po odbiciu piłki w kort zawodnika B wywołuje aut, który potem koryguje. Co decydujesz jako sędzia naczelny?

Decyzja: Ponieważ zawodnik A trafił w kort przeciwnika, zarządzasz powtórzenie punktu. Zawodnicy grają bez sędziego i mogą się czasem mylić.

---