TECZOWE KROPLE

Po-patrz, deszcz sta-je juz,

zie-mia pach-nie ni-czym kwiat.

Wi-dzisz? Nie ma sla-du chmur,

znow ra-dos-ny be-dzie swiat.

Sly-szysz? Wo-kol ci-sza drzy,

gdzies za-czy-na spie-wac ptak.

Bu-rze, jak per-lo-wy most,

w sied-mio-barw-ny blys-na szlak.

Te-czo-we kro-ple

po-nad mias-tem two-rza barw-ny luk,

te-czo-we kro-ple

let-ni wiatr le-ciut-ko tra-ca.

Te-czo-we kro-ple,

naj-jas-niej-sza spo-srod wszyst-kich drog,

te-czo-we kro-ple,

w kto-rych sa pro-mie-nie slon-ca...

Jesz-cze blysz-czy po-srod traw

bry-lan-to-wej ro-sy pyl,

slon-ce z kro-pel te-czy tak

sta-ra sie ze wszyst-kich sil.

Po-patrz, blask roz-jas-nia mrok

i na-dzie-i da-je znak.

Bu-rze, jak per-lo-wy most,

w sied-mio-barw-ny blys-na szlak.

Te-czo-we kro-ple

po-nad mias-tem two-rza barw-ny luk,

te-czo-we kro-ple

let-ni wiatr le-ciut-ko tra-ca.

Te-czo-we kro-ple,

naj-jas-niej-sza spo-srod wszyst-kich drog,

te-czo-we kro-ple,

w kto-rych sa pro-mie-nie slon-ca...

Te-czo-we kro-ple

po-nad mias-tem two-rza barw-ny luk,

te-czo-we kro-ple

let-ni wiatr le-ciut-ko tra-ca.

Te-czo-we kro-ple,

naj-jas-niej-sza spo-srod wszyst-kich drog,

te-czo-we kro-ple,

w kto-rych sa pro-mie-nie slon-ca...

Te-czo-we kro-ple

po-nad mias-tem two-rza barw-ny luk,

te-czo-we kro-ple

let-ni wiatr le-ciut-ko tra-ca.

Te-czo-we kro-ple,

naj-jas-niej-sza spo-srod wszyst-kich drog,

te-czo-we kro-ple,

w kto-rych sa pro-mie-nie slon-ca...

---