Jak określamy kształt twarzy?

1. Nigdy nie należy określać kształtu twarzy w pełnym makijażu.

2. Nie należy określać kształtu twarzy w ciemnym pomieszczeniu przy sztucznym świetle - pojawiające się cienie mogą zmienić naturalne kształty owalu.

3. Włosy powinny być związane, grzywka zaczesana do tyłu - ważne jest, by była widoczna linia zarostu włosów.

4. Skóra powinna być matowa, zastosowany przed momentem krem może tworzyć świecące plamy na skórze, a tym samym zaokrąglać niektóre partie skóry.

5. Jasne kolory zaokrąglają, ciemne wyostrzają kształty - w czasie diagnozy najlepiej być bez koszulki lub w szarym kolorze.

Przy określaniu kształtu twarzy pomocne okażą się następujące pytania:

1. Co dominuje w twarzy - linie miękkie, czy kanciaste?

2. Który element twarzy wysuwa się na pierwszy plan, co jest najbardziej widoczne przy pierwszym spojrzeniu?

3. Jaki jest zarost włosów? Linia półokrągła, pozioma?

4. Czy twarz, jest szeroka, czy wąska?

Proporcje twarzy

Twarz proporcjonalna - twarz, w której każda ze stref jest równa.

Kształt owalny twarzy - „kształt idealny”, symetryczny, uznany za kanon piękna, występuje najrzadziej.

Podział na strefy:

Strefa I - biegnie od linii zarostu włosów do najwyższego miejsca w łuku brwiowym. W tej partii analizujemy linię zarostu włosów - czy rosną w linii poziomej, czy okrągłej, i czy po bokach czoła tworzą ostre kąty, czy układają się półokrągło?

Strefa II - Biegnie od końca strefy I do końca czubka nosa. Jej wysokość określa długość nosa, jeżeli jest on zbyt długi, to właśnie ta strefa będzie dominowała w twarzy, tworząc dysproporcje. Określamy także szerokość twarzy oraz położenie uszu.

Strefa III - zaczyna się na wysokości skrzydełek nosa i kończy na linii brody. W tym miejscu zwracamy uwagę na kształt kości żuchwy i położenie ust.

Rodzaje kształtów twarzy KSZTAŁTY OBŁE, MIĘKKIE

TWARZ OWALNA - twarz idealna. Strefy I, II i III są równe, połówki twarzy są symetryczne względem siebie. Zarost włosów jest półokrągły.

TWARZ OKRĄGŁA - duża, o miękkich liniach zewnętrznych, ale znacznie krótsza niż twarz owalna. I strefa jest troszkę węższa od drugiej. Zwykle występują dość szerokie czoło i półokrągły zarost włosów. W strefie II charakterystyczne są mocno rozbudowane policzki, ale brak jest widocznych kości policzkowych, jest to najszersza strefa. W strefie III nie występują kości żuchwy, często można zauważyć drugi podbródek.

TWARZ PODŁUŻNA - podobna do owalu, jednak zdecydowanie dłuższa. Zarost włosów jest półokrągły. Widoczna dysproporcja w I i III strefie - są zdecydowanie dłuższe od strefy II i wyraźnie dominują. Twarz sprawia wrażenie długiej. Może być wąska, z wysokim czołem, o lekko zarysowanych kościach policzkowych.

TWARZ GRUSZKOWATA - strefa I jest najwęższa oraz najkrótsza. Strefa II rozszerza się ku dołowi, mogą wystąpić lekko zarysowane kości policzkowe. Strefa III zdecydowanie dominuje w twarzy. Kości żuchwy są mocno rozbudowane, ale mają miękki kształt - nie kanciasty. Twarz przypomina kształt trapezu, ale różni się brakiem ostrych linii.

TWARZ SERCOWATA - to kształt mieszany. Łączy w sobie zarówno linie miękkie, jak i ostre. Punkt ciężkości znajduje się w strefie II, która jest najszersza, z mocno rozbudowanymi policzkami. Brak widocznych kości policzkowych. W I strefie zarost włosów przypomina łuk Kupidyna, towarzyszy mu niskie i szerokie czoło. Strefa III zwęża się intensywnie ku dołowi, tworząc ostry szpic na podbródku. Kości żuchwy są zupełnie niewidoczne.

Rodzaje kształtów twarzy KSZTAŁTY KANCIASTE, OSTRE

KWADRAT - twarz jest szeroka, czasem wysokości wszystkich stref są równe, tym się jednak różni od „idealnego” owalu, że jest od niego krótsza oraz szersza. W I strefie widoczna jest poziom linia w zaroście włosów, tworzą one ostre kąty nad skroniami, czoło jest szerokie. Strefa II również jest szeroka, głównie przez rozbudowane kości policzkowe. W strefie III występują kanciaste kości żuchwy.

PROSTOKĄT - podobna do kwadratu, jednak znacznie dłuższa. Twarz sprawia wrażenie dużej i dosyć długiej. Jest podobna do twarzy pociągłej. Jednak w odróżnieniu od niej ma ostre, kanciaste linie Kości policzkowe i żuchwy są mocno rozbudowane. W strefie I widoczne są wyraźne kąty w zaroście włosów.

TRÓJKĄT - Twarz jest drobna, kanciasta, dosyć mała. Strefa I jest najszersza i dominująca, występują w niej szerokie czoło oraz zarost włosów z wyraźnymi kątami po bokach skroni. Strefa II dynamicznie zwęża się ku dołowi. Kości policzkowe są lekko zarysowane lub niewyraźne. W III strefie - podobnie jak w twarzy sercowatej - brakuje kości żuchwy, broda jest ostro zakończona.

SZEŚCIOKĄT - jest to kanciasty odpowiednik twarzy okrągłej, znacznie jednak węższy, bez okrągłych policzków. Twarz jest dość mała i drobna. Strefy I i III zwężają się, podczas gdy strefa II jest najszersza, jest także punktem ciężkości w twarzy. Mogą także towarzyszyć lekko odstające uszy. W zaroście włosów widoczne są ostre kąty. Rzadko pojawiają się mocno zarysowane kości żuchwy.

TRAPEZ - przypomina twarz gruszkowatą, jednak jest zbudowana z linii kanciastych. Strefa I jest dość wąska, z prosta linią zarostu włosów i ostrymi kątami po bokach czoła. Strefa II rozszerza się ku dołowi. Jest niewiele szersza od strefy I, mogą występować lekko zarysowane kości policzkowe. Punktem ciężkości jest strefa III, dominuje w twarzy za sprawą mocno rozbudowanych, kanciastych kości żuchwy.

Analiza kolorystyczna

Co należy brać pod uwagę przy dobieraniu kolorów?

• Odcień skóry

• barwę tęczówki oka

• kolor oprawy oczu

• naturalną linię włosów

Świat kolorów zbudowany jest na bazie trzech barw podstawowych:

• żółtej

• czerwonej

• niebieskiej

To właśnie z tych trzech barw wywodzą się wszystkie inne.

Barwy pochodne to takie, które otrzymujemy po zmieszaniu kolorów podstawowych. Należą do nich:

• pomarańczowy

• fioletowy

• zielony

Barwy podstawowe oraz barwy pochodne tworzą KOŁO BARW. Na tej podstawie można je podzielić na:

• Barwy ciepłe - kojarzące się z ogniem, energią, pobudzające zmysły. Są to kolory żółty, pomarańczowy, czerwony i wszystkie ich odcienie,

• Barwy zimne - kojarzone z wodą, o działaniu uspokajającym. Należą do nich: zielony, niebieski, fioletowy.

Kolory ułożone na kole barw naprzeciwko siebie wzajemnie dopełniają się do szarości, np. fiolet z żółcią, niebieski z pomarańczą.

Barwy intensywne - to takie, które znacznie osłabiają odcień kolorów, z jakimi są porównywane.

Typy kolorystyczne

Aby określić właściwie typ kolorystyczny należy wziąć pod uwagę kilka aspektów:

1. Jaki jest odcień cery? Czy jest ciepły, zarumieniony, w kolorze brzoskwini, czy raczej szary, z różowatymi rumieńcami, w mlecznym, niebieskawym odcieniu?

2. Jaki jest kolor tęczówek, oprawy oczu? Czy barwa tęczówki jest czysta i ostra, wyraźnie kontrastująca z białkiem, czy może raczej oczy są błyszczące, jakby zamglone?

3. Jaki jest kolor naszej opalenizny? Czy jest to ciepły, złoty brąz, brzoskwinia, a może raczej brąz szary, „brudny”?

4. Jaka jest barwa włosów? Czy kolor jest intensywny, połyskujący, z mieniącymi się refleksami, czy też jest matowy, z odcieniami szarości?

Wiosna - typ ciepły

Osoby o urodzie „wiosny” sprawiają wrażenie osób spokojnych, wydają się być zwiewne, delikatne. Ten typ urody w Polsce występuje bardzo rzadko i często jest mylony z typem lata

CERA - odcień delikatny, brzoskwiniowy, blady (kość słoniowa). Pod wpływem emocji bardzo często pokazuje się rumieniec w tonacji morelowej lub łososiowej,a nigdy różowej lub niebieskiej.

PIEGI - u większości osób z tym typem urody występują w dużej ilości. Ich barwa jest w tonacji złotej, złoto-brązowej, a nigdy brązowo-szarej.

WŁOSY - najczęściej są kruche, delikatne i cienkie. U większości osób w kolorze blond i jego ciepłych odcieniach, np. blond miodowy, złocisty, refleksy w odcieniu rudawym, kukurydzianym, słomkowym.

OCZY - tęczówka oka sprawia wrażenie czystości, jest klarowna i ostra. Wyraźny jest silny kontrast pomiędzy tęczówką a białkiem oka. Kolory oczu u wiosen to wszystkie odcienie niebieskiego: niebiesko-szare, niebiesko-zielone, błekitno-turkusowe, jasnobrązowe, miodowe. Nie występują natomiast ciemne barwy oczu, takie jak ciemny brąz, czarny czy zieleń. Oprawa oczu najczęściej jest bardzo jasna.

USTA - mieszanka koloru brzoskwini, moreli, łososia, czasem jasnego różu. Nie występują chłodna kolory różowe i malinowe.

OPALENIZNA - odcień złotego brązu, złocistej żółci, brzoskwini.

Kolory korzystne dla „wiosen” to mieszanki wszystkich barw obecnych w przyrodzie o tej porze roku. Podstawę tworzą świeże, ciepłe, czyste barwy, z domieszką żółci.:

• biel kremowa

• kość słoniowa

• szampański

• żółty słomkowy

• żółty ciepły słoneczny

• morelowy

• brzoskwiniowy

• mandarynkowy

• łososiowy

• koralowy

• ciepły róż

• czerwień makowa

• czerwień oranżowa

• piaskowy

• miodowy

• złoty

• ciepły beż

• landrynkowy

• zieleń jabłkowa

• zieleń trawy

• zieleń groszkowa

• jasny tabaczkowy

• jasny turkus

• ciepły czekoladowy brąz

• złoty brąz

• ciepły, jasny fiolet

• ciepły marynarski granat

• ocieplony jasny szary

Czego należy unikać?

Kolorów ciemnych - głównie czerni, zimnego granatu, brązu, grafitu, ponieważ są to kolory ostre. W ich otoczeniu cera wygląda blado im sprawia wrażenie chorej i zmęczonej. Kolory te mogą tez pogłębić zmarszczki i podkrążone oczy.

Bieli - najczystsza postać bieli ciepłemu typowi „wiosny” dodaje lat. Cera może wyglądać na szarawą lub przybrudzoną, ponieważ ciepły koloryt skóry oraz chłodna biel nie współgrają ze sobą.

Barw zimnych - podobnie jak biel, zaburzają ciepły wizerunek karnacji.

Lato - typ zimny

Osoby o urodzie „lata” sprawiają wrażenie osób tajemniczych, ale też stonowanych. Jest to typ urody, który występuje w Polsce najczęściej - ponad 50% populacji.

CERA - zdrowy, mleczny koloryt,ze względu na dobre ukrwienie odcień skóry jest różowo-błękitny. Sprawia wrażenie matowej, pozbawionej blasku. Cera może być zarówno jasna, blada, jak również ciemniejsza, czasem może być zatem mylona z typem jesiennym.

PIEGI - występują rzadko, a jeśli już są, to w niewielkiej ilości w odcieniu szarego brązu, nigdy złotego, jak w przypadku „wiosen”.

WŁOSY - odcień jest chłodny, popielaty. Najczęściej we wszystkich kolorach brązu, ciemnego blondu i szarości. Nigdy natom iast nie występuje kolor czarny, bardzo ciemny brąz, słomkowy blond, czy rudy.

OCZY - tęczówka oka wydaje się mglista, rozbielona, nie pozostaje w silnym kontraście z białkiem, które też jest w odcieniu szarej bieli. Kolor podstawowy oczu „lat” to błękit, szary i wszelkie kombinacje tych kolorów. Czasem występuje także brązowy, czekoladowy, jasnozielony. Czasem ciężko jednoznacznie określić kolor oczu, bo wydaje się z mieniać. Oprawa oczu najczęściej jest w podobnym odcieniu co włosy, od ciemnego blondu po brąz. Bardzo rzadko zdarzają się „lata”, z blond włosami i ciemną oprawą oczu.

USTA - barwa chłodna, najczęściej malinowa, w odcieniu zgaszonej jasnej czerwieni oraz bladego różu.

OPALENIZNA - najczęściej uzyskany odcień jest w tonacji matowego, szarego brązu. Bardzo często typy „lata” opalają się na czerwono, a dopiero po czasie pojawia się opalenizna.

Kolory korzystne dla osób o urodzie „lata” to przede wszystkim odcienie pastelowe, delikatne, z domieszką różu, a także kolory „pudrowe”, jakby lekko przybrudzone oraz szaro-błękitne. Są to głównie odcienie chłodne.

• złamana biel

• pastelowy żółty cytrynowy

• pastelowy żółty waniliowy

• pudrowy róż

• róż angielski

• malinowy

• kakaowy

• chłodna beż

• brąz orzecha włoskiego

• mleczny brąz

• lawenda

• wiśniowy

• śliwkowy z domieszką bieli

• popielaty

• jasny szary

• grafitowy

• stalowy

• srebrny

• seledynowy

• zieleń świerkowa

• mięta

• czerwień wina

• chłodna zgaszona czerwień

Czego należy unikać?

Koloru czarnego - jest bardzo agresywny w stosunku do chłodnej karnacji. Najlepiej wybierać chłodne, ciemne, ale stonowane barwy, które nie są aż tak głębokie jak czerń.

Kolorów jaskrawych - takich, które bardzo silnie odcinają się od siebie, np. mocno kontrastujących czerni i bieli. Pojawia się wrażenie, że tonacja naszej skóry nie „współistnieje” z wybranymi barwami, czy to w ubiorze, czy makijażu.

Kolorów ciepłych - takich, które są przypisane typom „wiosny” i „jesieni”. Twarz nabiera wówczas sztucznego, ziemistego kolorytu o niezdrowym odcieniu.

Jesień - typ ciepły

Uroda „jesieni”w czasie pierwszego kontaktu sprawia wrażenie ciepła i dojrzałości. W Polsce stosunkowo rzadko można spotkać ten typ urody.

CERA - w zależności od karnacji może występować w dwóch typach, czyli jasnym i ciemnym - oliwkowym. Jasny typ charakteryzuje cera blada, przeźroczysta, w odcieniu kości słoniowej. Z kolei typ ciemny ma skórę śniadą w odcieniu ciepłej oliwki lub intensywnej brzoskwini i złotego beżu. Odcień skóry jest zbliżony do typu „wiosny” jednak jest bardziej zdecydowany. Poza tym rzadko pojawiają się rumieńce, co u „wiosen” zdarza się dosyć często.

PIEGI - występują dość obficie i często na całej twarzy i ciele (dekolt, ramiona, ręce).Barwa piegów to głównie złoty brąz, kolor rudy, miedziany.

WŁOSY - niezaprzeczalny atut osób o tym typie urody. Zwykle są gęste, grube, często falowane lub kręcone. Przybierają barwy ciepłe: rude, marchewkowe, ceglaste, miedziane, kasztanowe z rudymi bądź złotymi refleksami. Zdarzają się także ciepłe złote blondy o delikatnym rudawym odcieniu. Brak szarości.

OCZY - wydają się być błyszczące i mgliste, spojrzenie jest „żywe”. Tęczówka oka dość silnie kontrastuje z białkiem, mimo tego iż jest ono w odcieniu bieli złamanej żółcią. Najczęściej występujące kolory oczu to zieleń, jasny i ciemny brąz odcieniach miodu, bursztynu, kasztanów, a także kolor szary i oliwkowy Czasem na tęczówce pojawiają się żółte plamki.

USTA - barwa dojrzałej pomarańczy, moreli, brzoskwini. U osób z bladą cerą głównie jasno łososiowy. Barwy są ciepłe i zdecydowane.

OPALENIZNA - osoby o cerze jasnej najczęściej ulegają poparzeniu podczas ekspozycji na UV. U osób z ciemną karnacją natomiast opalenizna ma piękny złocisty odcień.

Osoby w typie „jesieni” powinny wybierać zawsze barwy ciepłe, dojrzałe, takie, które pojawiają się w otaczającej nas przyrodzie w czasie typowej złotej polskiej jesieni.

• wełniana biel

• ecru

• żółty kukurydziany

• żółty słoneczny

• Stare złoto

• szampański

• brzoskwiniowy

• morelowy

• wszystkie odcienie rudości

• ceglasty

• miedziany

• kolor terakoty

• rdzawy

• mahoniowy

• musztardowy

• mokka

• cynamon

• czerwień pomidorowa

• brąz kasztanowy

• złocisty brąz

• zieleń oliwkowa

• zgniła zieleń

• tabaczkowy

• ciepły turkusowy

• ciepły śliwkowy

• ciepły fioletowy

Czego należy unikać?

Koloru czarnego oraz czystej bieli- kolory te nie współgrają dobrze z ciepłym odcieniem skóry, i mogą postarzać.

Kolorów zimnych z dodatkiem szarości - podobnie jak biel, zaburzają ciepły wizerunek karnacji.

Kolorów ostrych - takich, jak ostra czerwień (szczególnie dla osób rudych), czy ostre róże. Zbyt przytłaczają delikatną karnację i dodają sztucznej, źle wyglądającej powagi.

Zima - typ zimny

Uroda „zimy”w czasie pierwszego kontaktu sprawia wrażenie zdecydowanej, surowej i chłodnej. W Polsce występuje stosunkowo często.

CERA - wyróżniamy dwa typy: zimny - alabastrowa skóra, spod której delikatnie przebijają drobne niebieskie żyłki. Często występują różowe rumieńce w odcieniu chłodnym, czystym. Drugi typ to „zima” śniada - jest mniej transparentna, może mieć ciemny odcień skóry i dlatego bywa mylona z typem „jesieni oliwkowej”. Nie ma jednak typowego dla „jesieni” złotego połysku, ale jest matowa z popielatym odcieniem.

PIEGI - występują bardzo rzadko i jedynie w zimnej brązowo-szarej barwie.

WŁOSY - najczęściej ciemne, w chłodnym odcieniu. Barwy od jasnego brązu, poprzez gorzką czekoladę, aż po zupełną głęboką czerń. Bardzo często okazuje się, iż typowe „zimy” w dzieciństwie nosiły włosy koloru blond.

OCZY - głęboki, intensywny kolor oczu silnie odcina się od białka, które jest niczym śnieg, może mieć także niebieską poświatę. Barwy oczu to najczęściej: błękit lazurowy, szafir, ciemna chłodna zieleń, brązowy, piwny, czarny. Kolory są ostre, czyste i łatwo je określić. Bardzo rzadko występują barwy jasne, miodowe. Również oprawa oczu jest silnie zaznaczona.

USTA - barwa jest zwykle mocna i wyrazista., kontur jest wyraźny.

OPALENIZNA - przyciemnia karnację nawet o parę tonów, stąd opalenizna może mieć nawet bardzo ciemny odcień, charakterystyczny jest także szary, popielaty połysk. Typ zimny może jednak mieć problemy z opalaniem.

Osoby w typie „zimy” jako jedyne mogą wybierać ostre, mocne, nasycone barwy, najlepiej z odcieniem niebieskiego. Mogą również zestawiać kolory kontrastowo, bo takie połączenia w przypadku „zim” tylko podkreślają ich urodę. Dozwolony jest także dobór kolorów z palety barw przeznaczonej dla typu „lato”.

• śnieżna biel

• chłodna żółć

• fuksja

• azalia

• ciemna malina

• krwisto-czerwony

• czerwień szkarłatna

• intensywna wiśnia

• bordowy

• oberżyna

• Ciemna śliwka

• żurawinowy

• fiolet biskupi

• ostry cyklamen

• zimny granat

• szafir

• chabrowy błękit

• błękit morski

• błękit paryski

• lodowy turkus

• zieleń butelkowa

• zieleń sosny

• gorzka czekolada

• szary lodowy beż

• grafit

• ciemno stalowy

• Srebro

• hebanowa czerń

Czego należy unikać?

Barw ciepłych, bladych, złotych - będą dawać wrażenie osłabienia, zmęczenia, twarz traci wyrazistość, staje się przytłoczona i ... starsza.

Ciepłych refleksów we włosach - oraz koloru blond, dozwolony jedynie platynowy.

Złotej biżuterii - oraz biżuterii kolorowej o ciepłym zabarwieniu.

Biżuteria:

Typy ciepłe:

• żółte złoto

• czerwone złoto

• , miedź

• perły w kolorze ecru

• bursztyny

• turkusy

• korale

• kość słoniowa

Typy zimne:

• metale

• srebro

• platyna

• białe złoto

• szafiry

• szmaragdy

• agaty

• rubiny

• diamenty

• cyrkonie

---