Protokół z ćwiczeń terenowych z przedmiotu „Technika hodowli lasu”
Dzisiejszego dnia, tj. 21 kwietnia Roku Pańskiego 2010 o godzinie 8.35 dotarliśmy na pierwszą powierzchnię Leśnego Zakładu Doświadczalnego w Siemianicach, znajdującego się w krainie V Śląskiej, dzielnic wrocławskiej. Zastaliśmy na miejscu 58 letni drzewostan dębowy założony przez prof. Szymańskiego. Wraz z dębem na tej powierzchni były także sadzone gatunki pielęgnacyjne, osłaniające dąb z boku („w kożuchu, ale bez czapki”)
Niektóre powierzchnie zakładane były z dębem sadzonym rzędowo, a na innych dąb sadzony był na placówkach. Doświadczenie to miało na celu ocenę wpływu więźby na wzrost powyższego gatunku i jego zachowanie się. Okazało się, iż zagęszczenie ma istotny wpływ na grubość gałęzi i proces oczyszczania się z nich, jednak nie wpływa istotnie na szybkość dojścia do zwarcia. Na każdej z powierzchni nie było większego problemu z wyborem drzew dorodnych. Doświadczenie wykazało także, iż każda z placówek tworzy swoisty mikroklimat - korzystny dla dębu, tj. wyższa wilgotność względna oraz mniejsza amplituda temperatury.
Następna powierzchnia w początkowym założeniu miała stanowić drzewostan z dominacją modrzewia. W skutek zaniechania zabiegów pielęgnacyjnych zmienił się cel gospodarczy. Docelowo miał być nim wcześniej wspomniany modrzew, w tej chwili jest nim klon jawor, co nie przyniosło strat, ponieważ jest to cenny gatunek drewna.
Kolejna powierzchnia była doświadczeniem mającym na celu ocenę zachowania się 9 różnych gatunków na tym samym siedlisku (BMśw). Na granicach styku poszczególnych gatunków zaobserwowano wzajemny ich wpływ na siebie.
Następne doświadczenie dotyczyło gatunku lasotwórczego o największym udziale w PGL LP, czyli sosny zwyczajnej. Została posadzona w różnych więźbach, celem oceny wpływu zagęszczenia na wzrost i rozwój drzew. Wywnioskowaliśmy, iż więźba nie ma istotnego wpływu na jakość, jednakże wpływa na rozmiary drzew i strukturę d-stanu, a także, że ważna jest jakość sadzonek oraz dokładność sadzenia.
Ostatnim doświadczeniem był drzewostan świerkowy, posadzony również w różnej więźbie. Zbyt duże zagęszczenie miało ujemny wpływ na:
wielkość korony, która jest istotna u tego gatunku (drzewo dorodne nie powinno mieć mniejszej korony niż połowa wysokości osobnika)
wielkość systemu korzeniowego - mniejszy ma ujemny wpływ na stabilność poszczególnych drzew, a zarazem całego d-stanu
trudność w prowadzeniu zabiegów pielęgnacyjnych
Optymalna okazała się więźba 3 x 1, gdzie powyższe problemy zostały w znacznej mierze wyeliminowane.