Piotr Dasiewicz - wnioski, elastooptyka II
Do badania wykorzystaliśmy płytkę która posiadała dwie osie symetrii. Płytka ta była obciążona wzdłuż jednej osi symetrii. Takie ustawienie miało na celu ustawienie kierunków głównych odkształcenia pod odpowiednim kątem 45o względem osi polaryzatora. Metodą jaką użyliśmy pozwala na w miarę dokładne określenie rzędu izochromy przechodzącej przez badany punkt.
Błąd jaki należy obarczyć te badanie jest taki że izochromy w tej metodzie mają odpowiednią szerokość i nie można dokładnie określić położenia izochromy w okolicy badanego punktu. Po przeprowadzeniu doświadczenia dokonaliśmy obliczeń oraz narysowaliśmy wykres który przedstawia nam zależność naprężenia od odległości od osi wzdłuż której poddaliśmy działanie siły obciążającej. Maksymalne wartości jakie uzyskaliśmy naprężeń stycznych znajdują się na osi działania siły ściskającej. Analogicznie wartości te zmniejszają się wraz z oddaleniem od tej osi. Odwrotnie jest w przypadku naprężeń ścinających, które wraz z oddaleniem się od osi działania siły wzrastają.
Podczas doświadczenia obserwowaliśmy ciągły rozkład naprężeń w badanym obszarze. Na wyniki miał również wpływ błędnego odczytu kąta gamma. Naprężenie normalne do krawędzi modelu powinny być równe 0.