Periodyzacja literatury staropolskiej wg Janusza Pelca
ŚREDNIOWIECZE
I FAZA (XI-XII w.)
966 r. - chrzest Polski; moment przełomowy w historii kraju, rozpoczynający nową erę kultury.
faza dominacji języka łacińskiego
przewaga prozy nad formami poetyckimi
tworzyli przeważnie autorzy obcego pochodzenia
główne gatunki: hagiografia i dziejopisarstwo, rzadziej listy i romanse rycerskie
kult św. Wojciecha
II FAZA (XIII-XIV w.)
faza dominacji języka łacińskiego
tworzyli twórcy rodzimi
rozwój poezji liturgicznej (hymny, tropy, sekwencje, oficja rymowane)
dramat liturgiczny i kaznodziejstwo
stopniowe wdrażanie języka polskiego do literatury: Psałterz floriański, Kazania świętokrzyskie, Bogurodzica
kult św. Stanisława - pierwszego polskiego świętego
świecka twórczość oralna - śpiewana lub melorecytowana twórczość ludyczna
III FAZA (XV w.)
emancypacja języka polskiego
równomiernie rozwijała się literatura w języku polskim i łacińskim
twórcy wybitni:
Jan Długosz - historyk piszący po łacinie
Władysław z Gielniowa - poezja polska i łacińska
dominacja tematyki religijnej
duża rola utworów apokryficznych
żywoty świętych, kazania
początki literatury świeckiej (O zachowaniu się przy stole)
pierwsze tłumaczenie Biblii
RENESANS
I FAZA (1510/12 - 1543 r.)
1510/12 r. - debiuty drukowane dwóch pisarzy: Andrzeja Krzyckiego i Jana Długosza
dominacja języka łacińskiego
tworzą poeci nowołacińscy
nawiązywanie i wzorowanie do antyku
powstawanie nowych gatunków literackich
literatury różnicuje się - powolne odchodzenie od myśli teocentrycznej
emblematy (gat.) - ikona (obraz) + motto (inskrypcja do ryciny) + opis / 1531 r.
twórcy:
Andrzej Krzycki
Jan Dantyszek
Jan z Wiślicy
Mikołaj z Husowa
Klemens Janicjusz
Jan z Koszyczek (tworzący w języku polskim)
Biernat z Lublina (tworzący w języku polskim)
artystów utrzymuje Zygmunt I Stary
II FAZA (1543 - 1565 r.) - renesans dojrzały
1543 r. - debiut Andrzeja Frycza-Modrzewskiego, Mikołaja Reja i Stanisława Orzechowskiego. Był to również rok wydania O obrotach sfer niebieskich Mikołaja Kopernika.
dominują utwory dialogowe, polemiczne i traktaty
okres szczytowego rozwoju reformacji w Polsce
przede wszystkim tworzono literaturę publicystyczną
III FAZA (1565 - 1590 r.) - apogeum
maleje znaczenie literatury publicystycznej
faza rozkwity klasycyzmu renesansowego
twórcy:
Jan Kochanowski
Łukasz Górnicki
Mikołaj Sęp-Szarzyński
1590 - ukazanie się całej spuścizny Jana Kochanowskiego
IV FAZA (1590 - 1614(18) r.) - zmierzch renesansu
1590 r. - Fragmenta albo pozostałe pisma Jana Kochanowskiego, wydane pośmiertnie
XVI/XVII w. to rozkwit literatury sowizdrzalskiej. W tym czasie współistnieją renesans, manieryzm i barok.
1614 r. - Sielanki Szymona Szymonowica, w których można odnaleźć znamiona stylu barokowego.
BAROK
I FAZA (1590 - 1620/30 r.)
literatura sowizdrzalska
narastanie tendencji metafizycznych
II FAZA (lata 20ste XVII w. - 1655-60 r. <potop szwedzki>) - I faza baroku dojrzałego
łacińska poezja Macieja Kazimierza Sarbiewskiego
twórcy:
Daniel Naborowi
Samuel Twardowski
Jan Andrzej Morsztyn
Krzysztof Opaliński
III FAZA (1655-60 r. - 1700) - II faza baroku dojrzałego
poezja stała się bardziej pesymistyczna
jest to okres po potopie szwedzkim: kraj został zniszczony, pogłębiało się zróżnicowanie wśród społeczeństwa
twórcy:
Wacław Potocki
Stanisław Herakliusz Lubomirski
Wespazjan Kochowski
Zbigniew Morsztyn
Samuel Twardowski
Jan Chryzostom Pasek
narasta zjawisko rękopiśmiennictwa
autorzy odwracają się od życia codziennego (muza domowa)
IV FAZA (1700 - …) - późny barok
1700 r. - umierają wszyscy znaczący twórcy
współistnienie późnego baroku i oświecenia od 1730/40
nawiązywanie do tekstów ludowych, stylizacje ludowe
1