97. Warunki i tryb rekrutacji na studia; nabycie praw studenta.

Warunki i tryb rekrutacji ustala senat uczelni w drodze uchwały do 31 maja roku poprzedzającego rok akademicki. Senat:

- musi podać ją do publicznej wiadomości,

- wysłać do ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego.

*W przypadku nowego kierunku lub nowo utworzonej uczelni to samo + przesyła uchwałę do ministra nadzorującego uczelnię.

Senat ustala, które wyniki egzaminów maturalnych stanowią podstawę przyjęcia na studia (I stopnia/jednolite mgr).

Osoba ubiegająca się o przyjęcie na studia oprócz warunków wynikających z uchwały senatu musi posiadać: świadectwo dojrzałości (studia I stopnia lub jednolite magisterskie) ; tytuł magistra/licencjata/inżyniera/równorzędny (studia II stopnia).

Uczelnia może przeprowadzić dodatkowe egzaminy wstępne w przypadku konieczności sprawdzenia zdolności artystycznych, sprawności fizycznej czy innej szczególnej predyspozycji, które nie są sprawdzanie w trybie egzaminu maturalnego lub gdy ktoś ma świadectwo uzyskane za granicą. Egzaminy takie nie mogą dotyczyć przedmiotów objętych egzaminem maturalnym.

Rekrutację przeprowadzają komisje rekrutacyjne powołane przez kierownika podstawowej jednostki organizacyjnej lub inny organ wskazany w statucie. Komisja rekrutacyjna podejmuje decyzje w sprawach przyjęcia na studia.

Komisji rekrutacyjnej nie powołuje się w przypadku, gdy wstęp na studia jest wolny. Decyzje w sprawie przyjęcia na studia podejmuje w takim przypadku kierownik podstawowej jednostki organizacyjnej uczelni lub inny organ wskazany w statucie.

Od decyzji można się odwołać w terminie 14 dni do komisji rekrutacyjnej/rektora (naruszenie warunków i trybu rekrutacji). Po rozpatrzeniu odwołania komisja/rektor wydają decyzje, która jest ostateczna.

Wyniki rekrutacji są jawne.

Warunki i tryb przyjęcia na studia kandydatów na żołnierzy zawodowych oraz funkcjonariuszy służb publicznych ustala, na wniosek senatu, Minister Obrony Narodowej lub minister właściwy do spraw wewnętrznych.

Osoba przyjęta na studia nabywa prawa studenta z chwilą immatrykulacji i złożenia ślubowania, którego treść określa statut uczelni.

98. Skreślenie z listy studentów (zasady, tryb, formy działania administracji)

Dziekan skreśla studenta z listy studentów w przypadku:

- niepodjęcia studiów (nieusprawiedliwiona długotrwała nieobecność na zajęciach uniemożliwiająca zaliczenie semestru/roku),

- rezygnacji ze studiów złożonej w formie pisemnej (jest uznana za złożoną z data wpłynięcia pisma do dziekanatu),

- niezłożenia pracy dyplomowej w terminie,

- ukarania karą dyscyplinarną wydalenia z uczelni (osoba skreślona z tego powodu może zostać przyjęta ponownie po spełnieniu warunków określonych przez przepisy o postępowaniu dyscyplinarnym),

- stwierdzenia braku postępów w nauce,

- niewniesienia opłat związanych z odbywaniem studiów,

- nieuzyskania zaliczenia semestru.

Student skreślony z listy może złożyć odwołanie do rektora za pośrednictwem dziekana w terminie 14 dni od daty doręczenia decyzji. Decyzja rektora jest ostateczna.

Skreślony z listy student przed odebraniem dokumentów należy uregulować zobowiązania wobec Uczelni.

Można ponownie podjąć studia w drodze rekrutacji, jeśli skreślonym zostało się w I roku (I stopnia/jednolite mgr).

Jeśli po ukończeniu I roku, dziekan może wydać zgodę na reaktywację studiów. Reaktywacja następuje przed rozpoczęciem semestru/roku, wniosek o reaktywacje musi być złożony przynajmniej miesiąc przed rozpoczęciem roku/semestru.

Wyrażając zgodę na reaktywację, dziekan ustala przedmioty do uzupełnienia i terminy ich zaliczenia, semestr, na który wpisuje studenta oraz jego dotychczasowe osiągnięcia wraz z punktami ECTS.

99. Postępowanie w sprawie usprawiedliwienia nieobecności na egzaminie w Uniwersytecie Wrocławskim (tryb, formy działania administracji).

Nieobecność studenta na egzaminie w ustalonym terminie usprawiedliwia egzaminator lub dyrektor (kierownik) jednostki dydaktycznej, jeśli wniosek w tej sprawie wpłynął w terminie 7 dni od dnia egzaminu do egzaminatora lub dyrektora (kierownika) jednostki dydaktycznej.

W przypadku nieusprawiedliwienia nieobecności na egzaminie student nie otrzymuje żadnej oceny i traci prawo do tego terminu.

W przypadku usprawiedliwienia nieobecności na egzaminie podstawowym lub poprawkowym, student ma prawo do przywrócenia przez egzaminatora prawa do zdawania tego egzaminu w okresie sesji egzaminacyjnej. Datę egzaminu wyznacza egzaminator. Po zakończeniu sesji egzaminacyjnej (poprawkowej) egzaminy mogą w uzasadnionych przypadkach być przeprowadzone w ciągu 10 dni od daty jej zakończenia na zasadach ustalonych przez dziekana.

100. Zameldowanie w miejscu pobytu stałego lub czasowego obywateli polskich (zasady, tryb, formy działania administracji).

Każdy obywatel polski przebywający na terytorium RP jest obowiązany zameldować się w miejscu pobytu stałego lub czasowego trwającego ponad 3 miesiące. Termin na dokonanie zameldowania wynosi 30 dni licząc od dnia przybycia do tego miejsca. Pobytem stałym jest zamieszkanie w określonej miejscowości pod oznaczonym adresem z zamiarem stałego przebywania.

Pobytem czasowym jest przebywanie bez zamiaru zmiany miejsca pobytu stałego w innej miejscowości pod oznaczonym adresem lub w tej samej miejscowości, lecz pod innym adresem. Okoliczności uzasadniające zameldowanie na pobyt czasowy trwający ponad 3 miesiące uważa się:

- wykonywanie pracy poza miejscem stałego pobytu,

- pobyt związany z kształceniem się, leczeniem, wypoczynkiem lub ze względów rodzinnych,

- odbywanie czynnej służby wojskowej,

- pobyt w zakładach karnych i poprawczych, aresztach śledczych, schroniskach dla nieletnich i ośrodkach przewidzianych ustawą o postępowaniu w sprawach nieletnich.

Dokonując zameldowania na pobyt czasowy należy podać zamierzony czas jego trwania. Zameldowanie na określony adres podaje się:

- w gminach o statusie miasta: nazwę miasta (dzielnicę), ulicę, numer domu i lokalu, nazwę województwa oraz kod pocztowy

- w innych gminach: nazwę miejscowości, numer domu i lokalu, nazwę gminy, nazwę województwa, kod pocztowy i ulicę, jeżeli w miejscowości występuje podział na ulice.

Zgłoszenie urodzenia dziecka dokonane we właściwym urzędzie stanu cywilnego zastępuje zameldowanie.

101. Wymeldowanie z miejsca pobytu stałego lub czasowego obywateli polskich (zasady, tryb, formy działania administracji).

Osoba, która opuszcza miejsce pobytu jest obowiązana wymeldować się w organie gminy, właściwym ze względu na dotychczasowe miejsce jej pobytu, najpóźniej w dniu opuszczenia tego miejsca. Z obowiązku tego zwolnione są osoby, których pobyt odpowiadał okresowi zgłoszonemu przy zameldowaniu. Osobie wymeldowującej się wydaje się zaświadczenie stwierdzające dopełnienie obowiązku wymeldowania. W przypadku niedopełnienia obowiązku wymeldowania się, wymeldowanie może nastąpić z urzędu lub na wniosek właściciela lokalu lub uprawnionej do tego osoby. Wymeldowania można dokonać poprzez zameldowanie się w nowym miejscu pobytu, wskazując adres dotychczasowego miejsca pobytu, z którego ma nastąpić wymeldowanie. Zgłoszenie zgonu dokonane w urzędzie stanu cywilnego zastępuje wymeldowanie osoby zmarłej. Osoba, która wyjeżdża za granice RP na okres dłuższy niż 6 miesięcy, obowiązana jest zgłosić swój wyjazd oraz powrót. Zgłoszenia wyjazdu dokonuje się najpóźniej w dniu opuszczenia dotychczasowego miejsca, a powrotu - najpóźniej w 30. dniu od dnia powrotu.

102. Obowiązek meldunkowy cudzoziemców.

Cudzoziemiec przebywający na terytorium RP jest obowiązany wykonywać obowiązek meldunkowy na zasadach określonych dla obywateli polskich. Wyjątek dotyczy cudzoziemca niebędącego obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, EFTA, stroną umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub obywatelem Konfederacji Szwajcarskiej, ani członkiem rodziny takiej osoby. Musi on zameldować się w miejscu pobytu najpóźniej w 4. dniu, licząc od dnia przybycia, chyba że jego pobyt na terenie RP nie przekracza 14 dni. Opuszczając miejsce pobytu czasowego trwającego do 3 miesięcy przed upływem czasu zgłoszonego przy zameldowaniu, jest obowiązany wymeldować się najpóźniej w dniu opuszczenia tego miejsca. Jeżeli czas podany przy zameldowaniu równa się czasowi pobytu, obowiązek meldunkowy nie powstaje. Od wykonywania obowiązku meldunkowego zwolnieni są pod warunkiem wzajemności szefowie i członkowie personelu przedstawicielstw dyplomatycznych oraz urzędów konsularnych państw obcych, łącznie z członkami ich rodzin pozostającymi z nimi we wspólnocie domowej, a także inne osoby na podstawie ustaw, umów lub powszechnie ustalonych zwyczajów międzynarodowych, z wyjątkiem cudzoziemców mających w Polsce stałe miejsce pobytu.

103. Rejestr PESEL a rejestr mieszkańców.

Rejestr Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności jest centralnym zbiorem danych (min.: imiona i nazwisko, imiona i nazwiska rodziców, nazwisko rodowe, płeć, kraj miejsce i datę urodzenia, informacje o małżonkach, stan cywilny, obywatelstwo lub status bezpaństwowca), prowadzonym przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych. W rejestrze PESEL gromadzone są dane obywateli oraz cudzoziemców i ich rodzin zamieszkujących na terytorium RP.

Rejestr mieszkańców jest prowadzony zgodnie z właściwością miejscową wójta (burmistrza, prezydenta). W rejestrze mieszkańców znajdują się dane osób, które dokonały obowiązku meldunkowego na terenie danej gminy.

104. Rejestr PESEL a numer PESEL.

Rejestr Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności jest centralnym zbiorem danych, prowadzonym przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych.

Numer PESEL jest to jedenastocyfrowy symbol numeryczny, jednoznacznie identyfikujący osobę fizyczną, zawierającym datę urodzenia, numer porządkowy, oznaczenie płci oraz liczbę kontrolną. Numer PESEL jest nadawany z urzędu.

105. Dowód osobisty a paszport.

Dokument paszportowy uprawnia do przekraczania granicy i pobytu za granicą oraz poświadcza obywatelstwo polskie, a także tożsamość osoby w nim wskazanej w zakresie danych, jakie ten dokument zawiera. Dowód osobisty jest dokumentem stwierdzającym tożsamość i obywatelstwo polskie osoby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz innych państw członkowskich Unii Europejskiej, państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego nie należących do Unii Europejskiej oraz państw nie będących stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, których obywatele mogą korzystać ze swobody przepływu osób na podstawie umów zawartych przez te państwa ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi oraz na podstawie jednostronnych decyzji innych państw, uznających ten dokument za wystarczający do przekraczania ich granic.

106. Zasady wydawania dowodu osobistego.

- nieodpłatnie

- na wniosek (składany w dowolnej gminie; forma pisemna lub elektroniczna; wydanie dowodu w ciągu 30 dni od złożenia wniosku (*o przedłużeniu wnioskodawca musi być poinformowany)

- wniosek może złożyć osoba z pełną zdolnością do czynności prawnych

- osoby nieposiadającej/posiadającą ograniczoną zdolność do czynności prawnych - wniosek składa opiekun/rodzic/kurator w obecności tej osoby, chyba, że nie ukończyła 5 roku życia

- wniosek składa się maksymalnie 30 dni przed datą 18 urodzin

- w przypadku przeszkody (choroba, niepełnosprawność) uniemożliwiającej złożenie wniosku, osoba powiadamia organ gminy, który zapewnia przyjęcie wniosku w miejscu pobytu tej osoby; odebrać dowód takiej osoby może pełnomocnik legitymujący się pełnomocnictwem szczególnym

- do wniosku dołącza się fotografię odzwierciedlająca wizerunek twarzy, bez nakrycia głowy - wyjątek w przypadku wyznania, załącza się zaświadczenie o przynależności do wspólnoty wyznaniowej zarejestrowanej w RP, bez ciemnych okularów - wyjątek w przypadku osób z wadą wzroku, wtedy załącza się orzeczenie o niepełnosprawności,

- odbiór dowodu: osobiście w gminie, w której złożyło się wniosek (wymagana obecność osoby nieposiadającej/posiadającej ograniczoną zdolność do czynności prawnych chyba, że nie ukończyła 5 roku życia. Nie wymaga się tego również jeśli była przy składaniu wniosku)

- odbiór potwierdza się formularzem odbioru dowodu osobistego

- odmowa wydania dowodu (m.in. za to że fotografia nie spełnia wymogów): w drodze decyzji administracyjnej, można się odwołać

107. Wymiana i unieważnienie dowodu osobistego

Przyczyny wydania nowego dowodu: upływ terminu ważności, zmiana danych, zmiana wizerunku twarzy, utrata/uszkodzenie dokumentu, przekazanie do organu gminy przez osobę trzecią znalezionego dowodu, wyłączenie możliwości korzystania z elektronicznych funkcji, żądanie obywatela.

- wniosek o wydanie nowego dowodu: 30 dni przed upływem terminu ważności, niezwłocznie w innych przypadkach

- zgłoszenia utraty/uszkodzenia dowodu osoby bez zdolności do czynności prawnej (lub z ograniczoną) dokonuje rodzic/opiekun/kurator

- po zgłoszeniu utraty organ gminy wydaje nam zaświadczenie o utracie/uszkodzeniu dowodu (jest ważne do momentu wydania nowego dowodu, nie dłużej niż 2 miesiące; jest nieodpłatne)

- utratę/uszkodzenie zgłasza się za pomocą formularza utraty/uszkodzenia

- osoba, która znalazła dowód musi niezwłocznie oddać go organowi administracji publicznej, jest on przekazywany organowi, który go wydał i unieważniany lub oddać właścicielowi

- dowód osobisty unieważnia się również w przypadku utraty obywatelstwa, zgonu posiadacza, wydania decyzji o odmowie wydania dowodu osobistego

Unieważnienie następuje:

- z dniem zgłoszenia do organu gminy utraty/uszkodzenia dowodu przez posiadacza

- z dniem przekazania znalezionego dowodu przez osobę trzecią

- z dniem utraty obywatelstwa polskiego lub zgonu posiadacza lub wydania decyzji o odmowie wydania dowodu

- z dniem przekazania posiadaczowi nowego dowodu

Nieważność dowodu:

- podanie fałszywych danych we wniosku (unieważnienie następuje w drodze decyzji administracyjnej pod rygorem natychmiastowej wykonalności; można się od niej odwołać; odwołanie rozpatrywane w ciągu 14 dni)

- wykaz unieważnionych dowodów prowadzi minister właściwy do spraw wewnętrznych; określa on również m.in. wzór dowodu, sposób i tryb składania wniosku, wzór wniosku, wymogi dotyczące fotografii itp.

108. Ewidencja ludności (zakres podmiotowy, organy ewidencji ludności, zakres przedmiotowy)

Definicja: Ewidencja ludności polega na rejestracji określonych w ustawie podstawowych danych identyfikujących tożsamość oraz status administracyjnoprawny osób fizycznych.

Zakres przedmiotowy: rejestracja danych o miejscu pobytu osób, o urodzeniach, zmianach stanu cywilnego, obywatelstwa, imion i nazwisk oraz o zgonach.

Ustawa określa

- zasady i sposób prowadzenia ewidencji ludności w Rzeczypospolitej Polskiej;

- zakres i zasady rejestracji danych gromadzonych w Powszechnym Elektronicznym Systemie Ewidencji Ludności, rejestrach mieszkańców i rejestrach zamieszkania cudzoziemców;

- zasady i tryb nadawania numeru Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności;

- zasady wykonywania obowiązku meldunkowego przez obywateli polskich i cudzoziemców;

- zasady udostępniania danych z Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności oraz rejestrów

Zadania te jako zlecone z zakresu administracji rządowej, wykonują organy gminy. Nadzór sprawuje wojewoda.

Ewidencję prowadzi się w

- Powszechnym Elektronicznym Systemie Ewidencji Ludności, który stanowi rejestr PESEL

- rejestrach mieszkańców

- rejestrach zamieszkania cudzoziemców

109. Unieważnienie paszportu a unieważnienie dowodu osobistego.

Unieważnienie dowodu - 107.

Dokument paszportowy podlega unieważnieniu:

- na wniosek:

a) sądu prowadzącego przeciwko posiadaczowi dokumentu paszportowego postępowanie w sprawie karnej lub postępowanie w sprawie o przestępstwo skarbowe, postępowanie w sprawie nieletniego lub prowadzącego postępowanie cywilne,

b) organu prowadzącego postępowanie przygotowawcze, organu postępowania wykonawczego w sprawie karnej, w tym o przestępstwo skarbowe, przeciwko posiadaczowi dokumentu paszportowego;

- jeżeli został wydany z naruszeniem przepisów ustawy;

Unieważnienie i odmowa wydania dokumentu paszportowego następuje w drodze decyzji administracyjnej. Wniesienie odwołania od decyzji o unieważnieniu tego dokumentu nie wstrzymuje jej wykonania. Osoba, wobec której wydano decyzję o unieważnieniu dokumentu paszportowego, jest obowiązana do jego zwrotu organowi paszportowemu.

W przypadku wydania decyzji o unieważnieniu przez wydanie paszportu z naruszeniem ustawy, przysługuje zwrot opłaty paszportowej za każdy pełny rok objęty unieważnieniem paszportu.

Dokument paszportowy traci ważność:

- z dniem zawiadomienia o jego utracie, zniszczeniu lub znalezieniu;

- z dniem utraty obywatelstwa polskiego przez posiadacza dokumentu paszportowego;

- z dniem śmierci jego posiadacza;

- po upływie 60 dni (4 miesięcy w przypadku obywatela polskiego) od dnia doręczenia ostatecznej decyzji administracyjnej lub prawomocnego orzeczenia sądu stwierdzającego zmianę danych

110. Wniosek o wydanie dokumentu paszportowego a wniosek o zmianę imienia.

Dokument paszportowy wydaje się na wniosek osoby pełnoletniej po przedłożeniu wymaganych dokumentów, pobraniu danych biometrycznych i uiszczeniu należnej opłaty.

Składa się osobiście, z wyjątkiem następujących przypadków:

1) wniosek o wydanie dokumentu paszportowego osobie małoletniej (wtedy rodzice/opiekunowie)

2) wniosek o wydanie dokumentu paszportowego osobie ubezwłasnowolnionej całkowicie (wtedy rodzice/opiekun)

Wymagana jest ich obecność przy składaniu wniosku.

Wniosek o zmianę imienia

Wniosek składa na piśmie osoba ubiegająca się o zmianę do urzędu stanu cywilnego właściwego dla jego miejsca pobytu (albo ostatniego miejsca pobytu).

Wniosek zawiera dane osoby, które zmiana dotyczy, imię, na jakie ma nastąpić zmiana oraz uzasadnienie. Dołącza się do niego odpis zupełny aktu urodzenia, odpis zupełny aktu małżeństwa, dokumenty uzasadniające zmianę. Chyba, że zostały sporządzone w urzędzie stanu cywilnego, w którym następuje zmiana.

Za okazaniem dokumentu tożsamości z nr PESEL.

Decyzję wydaje kierownik urzędu stanu cywilnego.

111. Nadanie i zmiana imienia (zasady, tryb, formy działania administracji)

Zmiana imienia - zmiana na inne imię lub zmiana pisowni imienia

Możemy dokonać zmiany imienia:

- gdy jest ośmieszające

- na imię używane

- na imię, które zostało bezprawnie zmienione

Zmianę imienia cudzoziemcy ze statusem uchodźcy można dokonać jeśli zagrożone jest jego prawo do życia, zdrowia, wolności, bezpieczeństwa.

Można mieć najwyżej dwa imiona.

Zmiana następuje na pisemny wniosek osoby ubiegającej się o zmianę imienia (w przypadku nieletniego - na wniosek przedstawiciela ustawowego). Wniosek składa się do urzędu stanu cywilnego. Kierownik tego urzędu wydaje decyzje. Wniosek zawiera dane dot. osoby zmieniającej imię, imię, na jakie ma nastąpić zmiana i uzasadnienie + dołącza się odpisy aktu urodzenia i małżeństwa chyba, że zmiana następuje w urzędzie, w którym zostały sporządzone.

112. Nadanie i zmiana nazwiska (zasady, tryb, formy działania administracji).

Zmiana nazwiska - zmiana na inne nazwisko, zmiana pisowni, zmiana ze względu na formę właściwą dla rodzaju męskiego lub żeńskiego.

Możemy dokonać zmiany nazwiska:

- gdy jest ośmieszające

- używane

- które zostało bezprawnie zmienione

Zmiana nazwiska cudzoziemca ze statusem uchodźcy jest możliwa w przypadku zagrożenia jego prawa do życia, zdrowia, wolności, bezpieczeństwa.

Nie można zmienić na

- nazwisko historyczne

- wsławione w dziedzinie kultury, nauki, działalności politycznej, społecznej, wojskowej

*chyba, że osoba ubiegająca się o zmianę ma członka rodziny o taki nazwisku (członek rodziny to małżonek i wstępny osoby ubiegającej się)

Nie może składać się z więcej niż 2 członów.

Zmiana może dotyczyć nazwiska noszonego aktualnie oraz rodowego.

Jeśli rodzice zmienią nazwisko, rozciąga się to na małoletnie dzieci i na te, które się urodzą.

Jeśli dziecko ukończyło 13 lat - wymagana zgoda.

Jeśli jeden rodzic zmienił, do zmiany nazwiska dziecka potrzeba jest zgoda drugiego rodzica.

Zmiana następuje na pisemny wniosek osoby ubiegającej się o zmianę nazwiska (w przypadku nieletniego - na wniosek przedstawiciela ustawowego). Wniosek składa się do urzędu stanu cywilnego. Kierownik tego urzędu wydaje decyzje. Wniosek zawiera dane, nowe nazwisko i uzasadnienie + dołącza się odpis zupełny aktu urodzenia i małżeństwa, urodzenia dzieci małoletnich*

113. Klasyfikacja aktów administracyjnych (według co najmniej 3. kryteriów) na przykładzie decyzji o: odmowie przyjęcia oświadczenia o wyborze dla dziecka trzech imion; wyrażeniu zgody na zmianę imienia; odmowie wyrażenia zgody na zmianę nazwiska; decyzji w sprawie wymeldowania obywatela polskiego, odmowie przyjęcie imienia o wyborze imienia dziecka - (identyfikacja; uzasadnienie).

Decyzja o odmowie przyjęcia oświadczenia o wyborze dla dziecka trzech imion:

- akt zewnętrzny ( jest kierowany do osób nie będących w stosunkach służbowych lub organizacyjnych z organem wydającym decyzję)

- akt z urzędu ( jest wydawany niezależnie od zgody podmiotu zobowiązanego)

- akt związany (warunki jego podjęcia zostały wyraźnie określone normami prawa)

Decyzja o wyrażeniu zgody na zmianę imienia:

- akt zewnętrzny ( jest kierowany do osób nie będących w stosunkach służbowych lub organizacyjnych z organem wydającym decyzję)

- akt z urzędu ( jest wydawany niezależnie od zgody podmiotu zobowiązanego)

- akt swobodny ( opiera się na uznaniu administracyjnym, na woli organu wydającego decyzję)

Decyzja o odmowie wyrażenia zgody na zmianę nazwiska:

- akt zewnętrzny ( jest kierowany do osób nie będących w stosunkach służbowych lub organizacyjnych z organem wydającym decyzję)

- akt z urzędu ( jest wydawany niezależnie od zgody podmiotu zobowiązanego)

- akt swobodny ( opiera się na uznaniu administracyjnym, na woli organu wydającego decyzję)

Decyzja w sprawie wymeldowania obywatela polskiego:

- akt zewnętrzny ( jest kierowany do osób nie będących w stosunkach służbowych lub organizacyjnych z organem wydającym decyzję)

- akt z urzędu ( jest wydawany niezależnie od zgody podmiotu zobowiązanego)

- akt związany (warunki jego podjęcia zostały wyraźnie określone normami prawa)

Decyzja o odmowie przyjęcie imienia o wyborze imienia dziecka:

- akt zewnętrzny ( jest kierowany do osób nie będących w stosunkach służbowych lub organizacyjnych z organem wydającym decyzję)

- akt z urzędu ( jest wydawany niezależnie od zgody podmiotu zobowiązanego)

- akt swobodny ( opiera się na uznaniu administracyjnym, na woli organu wydającego decyzję)

114. Rodzaje dokumentów paszportowych, właściwość organów wydających dokumenty paszportowe; formy działania organów paszportowych.

Paszport:
Prawo do otrzymania paszportu ma każdy polski obywatel. Pozbawienie lub ograniczenie tego prawa może nastąpić wyłącznie w przypadkach przewidzianych w ustawie. Paszport osoby, która ukończyła 13 lat, jest ważny przez okres 10 lat od daty jego wydania. Małoletniemu, który ukończył lat 5 a nie ukończył 13 - na 5 lat. Paszport małoletniego mniemającego ukończone 5 lat ma roczny termin ważności. Posiadaczowi paszportu, w wyjątkowych sytuacjach go dotyczących, może być wydany drugi paszport. Otrzymanie drugiego paszportu wymaga zgody ministra właściwego do spraw wewnętrznych, po uzyskaniu której można złożyć wniosek o wydanie takiego paszportu w dowolnie wybranego organu wydającego paszporty. Drugi paszport ma dwuletni okres ważności.

Paszport tymczasowy:

Paszport tymczasowy wydaje się:

a)małoletnim, którzy nie ukończyli 5 lat
b) osobom przebywającym za granicą, na czas oczekiwania przez nie na doręczenie paszportu sporządzonego w Polsce

c) osobom przebywającym czasowo w RP i za granicą, na powrót do miejsca stałego pobytu

d) osobom przebywającym w RP i za granicą, w udokumentowanych nagłych przypadkach związanych z chorobą lub pogrzebem członka rodziny
e) osobom przebywającym w RP i za granicą, w udokumentowanych nagłych przypadkach związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Osobom przebywającym za granicą, które nie posiadają dokumentu paszportowego, paszport tymczasowy można wydać także z urzędu, jeżeli przemawiają za tym ważne okoliczności. Paszport tymczasowy jest ważny przez okres w nim wskazany, jednak nie dłużej niż przez 12 miesięcy od daty jego wydania. Paszport tymczasowy wydany małoletniemu, który nie ukończył 5 lat, jest zawsze ważny 12 miesięcy.

Paszporty dyplomatyczne i paszporty służbowe Ministerstwa Spraw Zagranicznych:

Paszport dyplomatyczny jak i paszport służbowy MSZ są ważne przez okres w nich wskazany, który nie może być dłuższy niż 10 lat. Paszportem dyplomatycznym i paszportem służbowym MSZ można się legitymować wyłącznie w trakcie podróży służbowej lub w związku z wykonywaniem czynności służbowych poza granicami kraju. W przypadkach uzasadnionych potrzebami służby zagranicznej oraz względami bezpieczeństwa państwa istnieje możliwość wydania tej samej osobie drugiego paszportu dyplomatycznego lub służbowego MSZ.

115. Postępowanie w sprawie wydania dokumentu paszportowego.

Art. 13. 1. Wniosek o wydanie dokumentu paszportowego składa się osobiście, z wyjątkiem następujących przypadków:

1) wniosek o wydanie dokumentu paszportowego osobie małoletniej składają rodzice lub ustanowieni przez sąd opiekunowie albo jeden z rodziców lub ustanowionych przez sąd opiekunów wraz z pisemną zgodą drugiego z rodziców lub ustanowionego przez sąd opiekuna, poświadczoną za zgodność podpisu przez organ paszportowy lub notariusza;

2) wniosek o wydanie dokumentu paszportowego osobie ubezwłasnowolnionej całkowicie pozostającej pod władzą rodzicielską składają rodzice, a niepozostającej pod władzą rodzicielską składa opiekun ustanowiony przez sąd.

2. Przy składaniu wniosku o wydanie dokumentu paszportowego osobom, o których mowa w ust. 1, jest wymagana obecność osoby małoletniej, która ukończyła 5 lat, oraz osoby ubezwłasnowolnionej całkowicie.

3. (uchylony).

4. Przy składaniu wniosku o wydanie paszportu dyplomatycznego lub paszportu służbowego Ministerstwa Spraw Zagranicznych jest wymagana obecność osoby małoletniej oraz osoby ubezwłasnowolnionej całkowicie.

5. W uzasadnionych przypadkach, gdy w danym państwie nie ma polskiego urzędu konsularnego lub warunki uniemożliwiają lub znacznie utrudniają osobiste złożenie wniosku o wydanie paszportu tymczasowego w urzędzie konsularnym, na wniosek osoby ubiegającej się o wydanie paszportu tymczasowego, konsul może odstąpić od wymogu osobistego złożenia wniosku i osobistego odbioru tego dokumentu.

Art. 15. 1. Odbiór dokumentu paszportowego następuje osobiście, z wyjątkiem osoby małoletniej i ubezwłasnowolnionej całkowicie, dla których odbioru dokumentu paszportowego może dokonać jeden z rodziców lub ustanowionych przez sąd opiekunów.

2. W uzasadnionych przypadkach, zwłaszcza w warunkach szczególnie utrudnionego dojazdu do urzędu konsularnego, na wniosek osoby ubiegającej się o wydanie dokumentu paszportowego, konsul może odstąpić od wymogu osobistego odbioru dokumentu paszportowego. W tym przypadku przepisu art. 16 nie stosuje się.

Art. 16. Osoba odbierająca dokument paszportowy sprawdza za pomocą czytnika elektronicznego, czy dane osobowe i biometryczne zamieszczone w tym dokumencie są zgodne ze stanem faktycznym.

Art. 18. 1. W dokumencie paszportowym zamieszcza się następujące dane:

1) nazwisko;

2) imię (imiona);

3) datę i miejsce urodzenia;

4) obywatelstwo;

5) płeć;

6) wizerunek twarzy i podpis posiadacza;

7) datę wydania i datę upływu ważności dokumentu paszportowego;

8) serię i numer dokumentu paszportowego;

9) numer PESEL;

10) nazwę organu wydającego;

11) dane biometryczne.

2. W dokumentach paszportowych wydawanych osobom małoletnim, które nie ukończyły 13 lat, nie zamieszcza się podpisu posiadacza.

3. W dokumentach paszportowych wydawanych osobom, które ukończyły 13 lat, nie zamieszcza się podpisu posiadacza, jeżeli osoby te z powodu niepełnosprawności nie mogą złożyć podpisu samodzielnie.

3a. W dokumentach paszportowych wydawanych osobom, które nie ukończyły 12 lat, nie zamieszcza się obrazu linii papilarnych.

4. W dokumentach paszportowych wydawanych osobom, od których pobranie odcisków palców jest fizycznie niemożliwe, nie zamieszcza się obrazu linii papilarnych.

Art. 19. 1. Minister Obrony Narodowej dokonuje w paszporcie wpisu potwierdzającego status osoby, o której mowa w art. III ust. 3 Umowy między Państwami-Stronami Traktatu Północnoatlantyckiego dotyczącej statusu ich sił zbrojnych, sporządzonej w Londynie dnia 19 czerwca 1951 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 21, poz. 257 oraz z 2008 r. Nr 170, poz. 1052), oraz prowadzi rejestr tych wpisów.

2. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór wniosku i inne dokumenty wymagane do dokonania w paszporcie wpisu potwierdzającego status osoby, o której mowa w ust. 1, tryb postępowania w tych sprawach, wzór wpisu i sposób jego uchylania, a także sposób prowadzenia rejestru tych wpisów i wzór rejestru wpisu, uwzględniając jego elektroniczną lub papierową formę.

Art. 20. 1. Dokumenty paszportowe mają formę książeczki.

2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zagranicznych określi, w drodze rozporządzenia:

1) wzory dokumentów paszportowych i wniosków o wydanie dokumentów paszportowych;

2) wzory zaświadczeń wydawanych przez funkcjonariuszy Straży Granicznej o zatrzymaniu dokumentu paszportowego oraz o zgłoszeniu utraty dokumentu paszportowego;

3) sposób pobierania danych biometrycznych i zamieszczania ich w dokumentach paszportowych;

4) dokumenty wymagane do otrzymania dokumentów paszportowych;

5) tryb wydawania dokumentów paszportowych, z uwzględnieniem sytuacji, o której mowa w art. 13 ust. 5 i art. 15 ust. 2;

6) tryb postępowania funkcjonariuszy Straży Granicznej w przypadku:

a) okazania w czasie kontroli granicznej dokumentu paszportowego unieważnionego, nieważnego lub zniszczonego,

b) ujawnienia wad lub fałszerstwa w okazanym dokumencie paszportowym,

c) zgłoszenia się do kontroli granicznej osoby, która utraciła dokument paszportowy.

3. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 2, uwzględnia w szczególności:

1) zróżnicowanie składanych dokumentów w zależności od rodzaju dokumentu paszportowego;

2) konieczność weryfikacji przez osoby ubiegające się o wydanie paszportu danych biometrycznych zawartych w wydawanym dokumencie;

3) konieczność zatrzymania przez funkcjonariusza Straży Granicznej dokumentu paszportowego, w przypadku gdy dokument ten jest unieważniony, został zgłoszony jako utracony, zniszczony, zawierający wady lub sfałszowany.

4. W przypadku zmiany wzoru dokumentów paszportowych w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 2, można określić termin ważności wzorów oraz terminy, do upływu których mogą być stosowane blankiety dotychczasowego wzoru.

116. Dokument paszportowy dla małoletniego.

Ulga w opłacie za wydanie paszportu przysługuje:

4) osobom małoletnim do czasu podjęcia ustawowo określonego obowiązku szkolnego, uczniom i studentom

Art. 13. 1. Wniosek o wydanie dokumentu paszportowego składa się osobiście, z wyjątkiem następujących przypadków:

1. wniosek o wydanie dokumentu paszportowego osobie małoletniej składają rodzice lub ustanowieni przez sąd opiekunowie albo jeden z rodziców lub ustanowionych przez sąd opiekunów wraz z pisemną zgodą drugiego z rodziców lub ustanowionego przez sąd opiekuna, poświadczoną za zgodność podpisu przez organ paszportowy lub notariusza

2. Przy składaniu wniosku o wydanie dokumentu paszportowego osobom, o których mowa w ust. 1, jest wymagana obecność osoby małoletniej, która ukończyła 5 lat.

4. Przy składaniu wniosku o wydanie paszportu dyplomatycznego lub paszportu służbowego Ministerstwa Spraw Zagranicznych jest wymagana obecność osoby małoletniej.

Art. 14. 1. Na wydanie dokumentu paszportowego osobie małoletniej jest wymagana pisemna zgoda obojga rodziców, których własnoręczność podpisów poświadcza organ paszportowy lub notariusz, chyba że na podstawie orzeczenia sądu jeden z rodziców został pozbawiony władzy rodzicielskiej lub władza ta została ograniczona. W przypadku braku zgodności stanowisk rodziców lub niemożności uzyskania zgody jednego z nich, zgodę na wydanie dokumentu paszportowego zastępuje orzeczenie sądu rodzinnego.

2. Jeżeli uzyskanie zgody jednego z rodziców jest niemożliwe lub znacznie utrudnione, dokument paszportowy za granicą może być wydany za zgodą tylko jednego z rodziców, o ile przemawia za tym dobro małoletniego.

3. W przypadku gdy małoletni przebywa za granicą bez opieki rodziców, paszport tymczasowy może być wydany bez ich zgody.

4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do ustanowionych przez sąd opiekunów małoletniego.

Art. 15. 1. Odbiór dokumentu paszportowego następuje osobiście, z wyjątkiem osoby małoletniej i ubezwłasnowolnionej całkowicie, dla których odbioru dokumentu paszportowego może dokonać jeden z rodziców lub ustanowionych przez sąd opiekunów.

Art. 18. 2. W dokumentach paszportowych wydawanych osobom małoletnim, które nie ukończyły 13 lat, nie zamieszcza się podpisu posiadacza.

Art. 24. 1. W szczególnie uzasadnionych przypadkach dopuszcza się wydawanie przez konsula paszportu tymczasowego bez zamieszczania w tym paszporcie numeru PESEL:

1. małoletniemu urodzonemu za granicą;

Art. 32. 2. Paszport wydany małoletniemu, który nie ukończył 13 lat, jest ważny 5 lat od daty jego wydania.

Art. 38. 3. Na wniosek sądu prowadzącego postępowanie w sprawie o wykonywanie władzy rodzicielskiej, unieważnia się dokument paszportowy małoletniego, w stosunku do którego ma zostać wydane orzeczenie w przedmiocie wykonywania władzy rodzicielskiej.

117. Odmowa wydania, unieważnienie oraz utrata ważności dokumentu paszportowego.

Dokumenty paszportowe wydawane są na czas oznaczony. Tracą zatem ważność z upływem okresu, na który zostały wydane, a także: z dniem zawiadomienia o utracie, zniszczeniu lub znalezieniu dokumentu, z dniem podjęcia przez Prezydenta RP postanowienia o wyrażeniu zgody na zrzeszenie się obywatelstwa polskiego przez posiadacza dokumentu paszportowego, z dniem śmierci posiadacza oraz po upływie 60 dni (lub 4 miesięcy gdy posiadacz przebywa za granicą) od dnia formalnego stwierdzenia zmiany nazwiska, imienia, daty, miejsca urodzenia, płci lub numeru PESEL. Utrata ważności nie pozbawia posiadacza dokumentu paszportowego prawa wjazdu na podstawie tego dokumentu na terytorium RP.

Dokument paszportowy podlega unieważnieniu, jeżeli został wydany z naruszeniem przepisów ustawy oraz na wniosek:

a) sądu prowadzącego przeciwko posiadaczowi dokumentu paszportowego postępowania w sprawie karnej lub postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe, postępowanie w sprawie nieletniego lub postępowania cywilnego

b) organu prowadzącego postępowanie przygotowawcze, organu postępowania wykonawczego w sprawie karnej

c) sądu w sprawie o wykonywanie władzy rodzicielskiej

Wnioski sądu lub właściwego organu, w a) i b) stanowią także podstawę do odmowy wydania dokumentu paszportowego, jednakże w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem osoby ubiegającej się o dokument paszportowy, pomimo istnienia przesłanek uzasadniających odmowę jego wydania, konsul może wydać paszport tymczasowy. O wydaniu takiego dokumentu konsul informuje organ, który wystąpił z wnioskiem o niewydajnie dokumentu paszportowego.

118. Klasyfikacja aktów administracyjnych na przykładzie decyzji organów paszportowych (minimum 3 akty administracyjne; każdy - minimum 3 kryteria)

Decyzja o wydaniu dokumentu paszportowego:

- akt konstytutywny (ustalają dla adresatów prawa i obowiązki),

-akt zewnętrzny (adresowany do obywatela i innych instytucji niepodporządkowanych organizacyjnie organowi wydającemu akt),

-akt dochodzący do skutku za zgodą adresata (złożenie wniosku o wydanie paszportu).

Decyzja o odmowie wydania dokumentu paszportowego:

- akt zewnętrzny (kierowany do obywatela),

- akt dochodzący do skutku bez zgody adresata,

- akt swobodny (opiera się na woli organu wydającego decyzję).

Decyzja o unieważnieniu dokumentu paszportowego:

- akt zewnętrzny (kierowany do obywatela),

- akt związany (warunki podjęcia ściśle określone normami prawa),

- akt dochodzący do skutku bez zgody adresata.

119. Formy działania administracji w sprawach paszportowych.

Art. 18a. 1. W przypadku zmiany lub konieczności sprostowania danych zamieszczonych w dokumencie paszportowym, o których mowa w art. 18 ust. 1 pkt 1-3, 5 i 9, osoba posiadająca ważny dokument paszportowy jest obowiązana wystąpić o jego wymianę niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 30 dni od dnia doręczenia ostatecznej decyzji administracyjnej lub prawomocnego orzeczenia sądu stwierdzającego zmianę albo sporządzenia aktu małżeństwa stwierdzającego

zmianę nazwiska, a w przypadku małżeństwa zawartego przed konsulem lub organem zagranicznym - od dnia doręczenia odpisu aktu małżeństwa.

2. W przypadku obywateli polskich przebywających za granicą termin, o którym mowa w ust. 1, wynosi 90 dni.

Art. 39. 1. Unieważnienie i odmowa wydania dokumentu paszportowego następuje w drodze decyzji administracyjnej.

2. Wniesienie odwołania od decyzji o unieważnieniu tego dokumentu nie wstrzymuje jej wykonania.

3. Osoba, wobec której wydano decyzję o unieważnieniu dokumentu paszportowego, jest obowiązana do jego zwrotu organowi paszportowemu.

4. Osoba zgłaszająca zgon lub inna osoba posiadająca dokument paszportowy osoby zmarłej jest obowiązana do zwrotu tego dokumentu kierownikowi urzędu stanu cywilnego, właściwemu do sporządzenia aktu zgonu lub organowi paszportowemu.

5. W razie niewykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 3, mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2012 r. poz. 1015, z późn. zm.4)).

Wysokość opłaty podlegającej zwrotowi organ paszportowy ustala w drodze decyzji administracyjnej wydawanej z urzędu.

Wydanie paszportu jest czynnością materialno-techniczną. W pozostałym zakresie formą prawną stosowaną w sprawach wydawania dokumentów paszportowych jest decyzja administracyjna. W tej formie następuje odmowa wydania dokumentu paszportowego i jego unieważnienie oraz wyrażenie zgody lub odmowa wyrażenia zgody na wydanie drugiego paszportu. Szczególna regulacja dotyczy decyzji wyrażającej zgodę na wydanie drugiego paszportu, która wygasa, jeżeli złożenie wniosku o wydanie drugiego paszportu nie nastąpi przed upływem trzech miesięcy od dnia jej wydania. Większość decyzji paszportowych ma charakter związany, wynikający z obywatelskiego publicznego prawa podmiotowego do posiadania paszportu.

123. Stan cywilny; akt stanu cywilnego; akta zbiorowe rejestracji stanu cywilnego, rejestracja stanu cywilnego; rejestr stanu cywilnego.

Stanem cywilnym jest sytuacja prawna osoby wyrażona przez cechy indywidualizujące osobę, kształtowana przez zdarzenia naturalne, czynności prawne lub orzeczenia sądów, lub decyzje organów, stwierdzona w akcie stanu cywilnego.

2.Rejestracji stanu cywilnego dokonuje się w rejestrze stanu cywilnego w formie aktów stanu cywilnego.

3.Aktem stanu cywilnego jest wpis o urodzeniu, małżeństwie albo zgonie w rejestrze stanu cywilnego wraz z treścią późniejszych wpisów wpływających na treść lub ważność tego aktu.

4.Akt stanu cywilnego jest sporządzony z chwilą dokonania wpisu o urodzeniu, małżeństwie albo zgonie w rejestrze stanu cywilnego.

1.Rejestr stanu cywilnego jest prowadzony przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, w systemie teleinformatycznym.

2.Wpisu w rejestrze stanu cywilnego dokonuje kierownik urzędu stanu cywilnego lub zastępca kierownika urzędu stanu cywilnego.

3.Dostęp do rejestru stanu cywilnego mają minister właściwy do spraw wewnętrznych, kierownik urzędu stanu cywilnego, zastępca kierownika urzędu stanu cywilnego oraz, w zakresie sprawowanego nadzoru - wojewoda.

124. Kierownik urzędu stanu cywilnego; okręg rejestracji stanu cywilnego.

Kierownikiem urzędu stanu cywilnego jest wójt (burmistrz, prezydent miasta). W okręgach liczących poniżej 50 000 mieszkańców wójt (burmistrz, prezydent miasta) zatrudnia zastępcę kierownika urzędu stanu cywilnego oraz może zatrudnić inną osobę na stanowisku kierownika urzędu stanu cywilnego. W okręgach liczących powyżej 50 000 mieszkańców wójt (burmistrz, prezydent miasta) zatrudnia inną osobę na stanowisku kierownika urzędu stanu cywilnego oraz może zatrudnić zastępcę lub zastępców kierownika urzędu stanu cywilnego. Czynności z zakresu rejestracji stanu cywilnego są dokonywane przez kierownika urzędu stanu cywilnego lub zastępcę kierownika urzędu stanu cywilnego.

Uprawnienia i obowiązki kierownika urzędu stanu cywilnego przysługują i są wykonywane również przez zastępcę kierownika urzędu stanu cywilnego.

Gmina jest okręgiem rejestracji stanu cywilnego. Zmiana okręgu rejestracji stanu cywilnego może nastąpić przez ustalenie właściwości urzędu stanu cywilnego dla więcej niż jednego okręgu rejestracji stanu cywilnego lub przez ustalenie właściwości kilku urzędów stanu cywilnego w jednym okręgu rejestracji stanu cywilnego. Jeżeli nastąpiła zmiana właściwości okręgu rejestracji stanu cywilnego, kierownikiem urzędu stanu cywilnego właściwym do dokonywania czynności z zakresu rejestracji stanu cywilnego jest kierownik urzędu stanu cywilnego, który przejął właściwość okręgu rejestracji stanu cywilnego.

125. Formy działania kierownika urzędu stanu cywilnego.

Kierownik urzędu stanu cywilnego może upoważnić pisemnie pracownika urzędu stanu cywilnego do wydawania odpisów aktów stanu cywilnego, zaświadczeń o zamieszczonych lub niezamieszczonych w rejestrze stanu cywilnego danych dotyczących wskazanej osoby oraz zamieszczania przypisków, z wyjątkiem przypisków zamieszczanych przy akcie stanu cywilnego na podstawie uznania orzeczenia organu państwa obcego lub na podstawie innego dokumentu pochodzącego od organu państwa obcego, a niewymagającego uznania albo odpisu zagranicznego dokumentu stanu cywilnego przekazanego do urzędu stanu cywilnego w wykonaniu umowy międzynarodowej przewidującej wzajemną wymianę informacji w zakresie stanu cywilnego.

Wójt (burmistrz, prezydent miasta) może upoważnić pisemnie innego pracownika do wydawania odpisów aktów stanu cywilnego, zaświadczeń o zamieszczonych lub niezamieszczonych w rejestrze stanu cywilnego danych dotyczących wskazanej osoby oraz zamieszczania przypisków, z wyjątkiem przypisków zamieszczanych przy akcie stanu cywilnego na podstawie uznania orzeczenia organu państwa obcego lub na podstawie innego dokumentu pochodzącego od organu państwa obcego, a niewymagającego uznania albo odpisu zagranicznego dokumentu stanu cywilnego przekazanego do urzędu stanu cywilnego w wykonaniu umowy międzynarodowej przewidującej wzajemną wymianę informacji w zakresie stanu cywilnego.

Kierownik urzędu stanu cywilnego, który sporządził akt urodzenia występuje, za pośrednictwem systemu teleinformatycznego, o nadanie numeru PESEL, który po nadaniu jest zamieszczany w rejestrze stanu cywilnego.

W rejestrze stanu cywilnego zamieszcza się przy akcie stanu cywilnego dane o obywatelstwie oraz numer PESEL osoby, której akt dotyczy, jeżeli został nadany.

Art.21.1.Kierownik urzędu stanu cywilnego przed rejestracją zdarzenia sprawdza, czy nie zostało ono uprzednio zarejestrowane w formie aktu stanu cywilnego w rejestrze stanu cywilnego.

2.Dokonując czynności z zakresu rejestracji stanu cywilnego, kierownik urzędu stanu cywilnego, za pośrednictwem systemu teleinformatycznego, dokonuje sprawdzenia danych zawartych w PESEL.

126. Właściwość miejscowa w sprawach rejestracji stanu cywilnego; miejsce zdarzenia; szczególny tryb rejestracji stanu cywilnego.

Art. 13. 1. Urodzenie oraz małżeństwo rejestruje kierownik urzędu stanu cywilnego właściwy ze względu na miejsce urodzenia albo zawarcia małżeństwa.

2. Zgon rejestruje kierownik urzędu stanu cywilnego właściwy ze względu na miejsce zgonu albo miejsce znalezienia zwłok.

3. Małżeństwo zawarte przed konsulem rejestruje kierownik urzędu stanu cywilnego właściwy dla miasta stołecznego Warszawy.

4. Urodzenie oraz zgon na polskim statku morskim lub powietrznym, okręcie wojennym lub wojskowym statku powietrznym rejestruje kierownik urzędu stanu cywilnego właściwy dla miasta stołecznego Warszawy.

5. Zgon żołnierza w czynnej służbie wojskowej i innej osoby przydzielonej do jednostki wojskowej, poległych lub zmarłych w związku z działaniami wojennymi rejestruje kierownik urzędu stanu cywilnego właściwy dla miasta stołecznego Warszawy.

6. W przypadku stwierdzenia zgonu albo uznania za zmarłego w postępowaniu sądowym zgon rejestruje kierownik urzędu stanu cywilnego właściwy dla miasta stołecznego Warszawy

Art. 14. Zgłoszenia urodzenia dokonuje się w urzędzie stanu cywilnego właściwym ze względu na miejsce urodzenia dziecka.

Art. 15. 1. Zawarcie małżeństwa następuje przed kierownikiem urzędu stanu cywilnego wybranym przez osoby zamierzające zawrzeć małżeństwo.

Art. 16. Zgłoszenia zgonu dokonuje się w urzędzie stanu cywilnego właściwym ze względu na miejsce zgonu albo miejsce znalezienia zwłok.

Art. 17. W przypadku osoby, której osobisty udział w czynności z zakresu rejestracji stanu cywilnego w siedzibie urzędu stanu cywilnego nie jest możliwy z powodu choroby, niepełnosprawności lub innej niedającej się pokonać przeszkody, czynności tej można dokonać w miejscu pobytu tej osoby, jeżeli pozwalają na to okoliczności.

Art. 30. 1. Miejscem zdarzenia jest miejscowość, w której nastąpiło urodzenie, zostało zawarte małżeństwo albo nastąpił zgon, albo znaleziono zwłoki.

2. Nazwę miejscowości zamieszcza się w akcie stanu cywilnego zgodnie z krajowym rejestrem urzędowego podziału terytorialnego kraju oraz urzędowych nazw miejscowości i ich części.

3. W przypadku zmiany nazwy miejscowości do aktu stanu cywilnego dołącza się z urzędu wzmiankę dodatkową o zmianie nazwy miejscowości.

4. Nazwę miejscowości położonej poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej zamieszcza się w pisowni ustalonej przez Komisję Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

SZCZEGÓLNY TRYB REJESTRACJI STANU CYWILNEGO:

Art. 19. 1. Akty stanu cywilnego oznacza się w rejestrze stanu cywilnego oddzielnie dla każdego rodzaju zdarzenia: urodzenia, małżeństwa albo zgonu, i odrębnie dla każdego roku kalendarzowego.

Art. 96. 1. Urodzenie lub zgon na polskim statku morskim lub powietrznym, okręcie wojennym lub wojskowym statku powietrznym kapitan dokumentuje w formie protokołu potwierdzającego urodzenie lub zgon.

5. Miejscem urodzenia lub zgonu, które nastąpiły poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, zamieszczanym w akcie stanu cywilnego jest miejscowość, w której znajduje się siedziba urzędu konsularnego lub przedstawicielstwa dyplomatycznego, w którym wykonuje swoje funkcje konsul właściwy dla portu, do którego zawinął statek morski lub okręt wojenny lub portu, w którym wylądował statek powietrzny.

6. Jeżeli urodzenie lub zgon nastąpiły na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, miejscem zdarzenia zamieszczanym w akcie stanu cywilnego jest miejscowość, w której jest położony najbliższy port.

7. Protokół potwierdzający urodzenie lub zgon, które nastąpiły na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, kapitan statku lub okrętu wojennego przekazuje kierownikowi urzędu stanu cywilnego pierwszego polskiego portu, do którego zawinął statek morski lub okręt wojenny lub portu, w którym wylądował statek powietrzny.

Art. 99. 1. W rejestrze stanu cywilnego można dokonać, w formie czynności materialno-technicznej, na wniosek lub z urzędu, rejestracji urodzenia albo zgonu, które nastąpiły poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej i nie zostały tam zarejestrowane, oraz rejestracji urodzenia, zawarcia małżeństwa albo zgonu, które nastąpiły poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli w państwie urodzenia, zawarcia małżeństwa albo zgonu nie jest prowadzona rejestracja stanu cywilnego.

2. Wniosek o rejestrację zdarzenia do wybranego kierownika urzędu stanu cywilnego może złożyć osoba, której zdarzenie dotyczy, lub jej przedstawiciel ustawowy, inna osoba, która wykaże interes prawny w rejestracji zdarzenia lub interes faktyczny w rejestracji zgonu.

3. Jeżeli urodzenie i zgon dotyczą obywatela polskiego, pisemny wniosek o rejestrację zdarzenia można złożyć do konsula.

4. Do wniosku o rejestrację zdarzenia dołącza się wydany przez właściwy

podmiot zagraniczny dokument potwierdzający to zdarzenie, który jest podstawą sporządzenia aktu stanu cywilnego przez kierownika urzędu stanu cywilnego.

Art. 100. 1. Jeżeli wniosek o rejestrację zdarzenia został złożony do konsula, sporządza on protokół rejestracji urodzenia lub zgonu, który podpisują osoba składająca wniosek o rejestrację zdarzenia i konsul.

Art. 101. Konsul przekazuje niezwłocznie protokół rejestracji urodzenia lub zgonu wybranemu przez wnioskodawcę kierownikowi urzędu stanu cywilnego, który sporządza akt urodzenia lub akt zgonu, z adnotacją o rejestracji urodzenia lub zgonu, które nastąpiły poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej i nie zostały tam zarejestrowane.

Art. 102. Kierownik urzędu stanu cywilnego, który dokonał rejestracji urodzenia albo zgonu, które nastąpiły poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej i nie zostały tam zarejestrowane albo rejestracji urodzenia, zawarcia małżeństwa albo zgonu, które nastąpiły poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli w państwie urodzenia, zawarcia małżeństwa albo zgonu nie jest prowadzona rejestracja stanu cywilnego, wydaje wnioskodawcy odpis zupełny aktu.

Art. 103. Kierownik urzędu stanu cywilnego albo konsul odmawia rejestracji zdarzenia, jeżeli wnioskodawca nie przedstawi dokumentu potwierdzającego zdarzenie lub rejestracja zdarzenia byłaby sprzeczna z podstawowymi zasadami porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 104. 1. Zagraniczny dokument stanu cywilnego, będący dowodem zdarzenia i jego rejestracji, może zostać przeniesiony do rejestru stanu cywilnego w drodze transkrypcji.

Art. 105. 1. Treść zagranicznego dokumentu stanu cywilnego przenosi się do rejestru stanu cywilnego, w formie czynności materialno-technicznej, zamieszczając w akcie stanu cywilnego adnotację o transkrypcji.

Art. 109. 1. Treść zagranicznego dokumentu stanu cywilnego odtwarza się, jeżeli według prawa miejsca sporządzenia dokumentu stanowi on akt stanu cywilnego, a uzyskanie jego odpisu nie jest możliwe lub wiąże się z poważnymi trudnościami.

2. Wniosek o odtworzenie treści zagranicznego dokumentu stanu cywilnego może złożyć do wybranego kierownika urzędu stanu cywilnego osoba, której dokument potwierdzający zdarzenie dotyczy, lub inna osoba ze względu na interes prawny, lub osoba, która wykaże interes faktyczny w odtworzeniu dokumentu potwierdzającego zgon.

3. Treść zagranicznego dokumentu stanu cywilnego odtwarza się na podstawie przedłożonego przez osobę składającą wniosek dokumentu potwierdzającego zdarzenie za granicą lub jego uwierzytelnionej kopii, w formie czynności materialno-technicznej.

Art. 110. 1. Treść odtworzonego zagranicznego dokumentu stanu cywilnego zamieszcza się w rejestrze stanu cywilnego, w formie aktu stanu cywilnego, zamieszczając adnotację o odtworzeniu zagranicznego dokumentu stanu cywilnego.

2. Kierownik urzędu stanu cywilnego, który odtworzył treść zagranicznego dokumentu stanu cywilnego, wydaje wnioskodawcy odpis zupełny aktu stanu cywilnego.

Art. 112. Kierownik urzędu stanu cywilnego odmawia dokonania odtworzenia, jeżeli wnioskodawca nie przedstawi dokumentu bezspornie potwierdzającego zdarzenie lub potwierdza on zdarzenie inne niż urodzenie, małżeństwo lub zgon, lub odtworzenie treści zagranicznego dokumentu stanu cywilnego byłoby sprzeczne z podstawowymi zasadami porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 113. Jeżeli rejestracji urodzenia albo zgonu, które nastąpiły poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej i nie zostały tam zarejestrowane, rejestracji urodzenia, zawarcia małżeństwa albo zgonu, które nastąpiły poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli w państwie urodzenia, zawarcia małżeństwa albo zgonu nie jest prowadzona rejestracja stanu cywilnego, transkrypcji lub odtworzenia treści zagranicznego dokumentu stanu cywilnego dokonano w formie czynności materialno-technicznej, wydany odpis zupełny aktu stanu cywilnego uważa się za wydany na wniosek.

127. Rodzaje aktów stanu cywilnego - akt urodzenia.

Na podstawie zgłoszenia urodzenia dziecka sporządza się akt urodzenia, do którego wpisuje się:

a) nazwisko, imiona i płeć dziecka

b) miejsce i datę urodzenia dziecka

c) nazwiska, nazwiska rodowe rodziców, imiona, miejsce i datę urodzenia, miejsce zamieszkania każdego z rodziców w chwili urodzenia się dziecka

d) nazwisko, imię i miejsce zamieszkania zgłaszanego urodzenie się dziecka

e) dane dotyczące zakładu opieki zdrowotnej, jeżeli sporządzenie aktu następuje na podstawie zgłoszenia dokonanego przez ten zakład

Treść aktu urodzenia zależy także od stanu cywilnego rodziców dziecka. Jeżeli są (lub byli) małżeństwem (co potwierdza akt małżeństwa) i w związku z tym zachodzi domniemanie ojcostwa męża matki, jest on wpisywany do aktu jako ojciec dziecka. Jeżeli takie domniemanie nie zachodzi, dla dokonania wpisu danych ojca konieczne jest uznanie ojcostwa lub sądowe ustalenie ojcostwa. Danymi wpisywanymi do aktu urodzenia, których treść zależy od oświadczeń rodziców dziecka, jest jego imię (imiona), a w niektórych sytuacjach nazwisko. Jeżeli przy sporządzaniu aktu urodzenia rodzice nie dokonają wyboru imienia (imion) dziecka, do aktu wpisuje się jedno z imion zwykle używanych w kraju, czyniąc o tym stosowną wzmiankę dodatkową.

128. Rodzaje aktów stanu cywilnego - akt małżeństwa.

W przypadku, gdy małżeństwo zostaje zawarte przed kierownikiem urzędu stanu cywilnego akt małżeństwa zostaje sporządzony z urzędu. W przypadku zawarcia małżeństwa przed duchownym, do zawiadomienia o zawarciu małżeństwa zostaje zobowiązany duchowny, który obowiązany jest do sporządzenia stosownego zaświadczenia i przekazania go do USC przed upływem 5 dni od dnia zawarcia małżeństwa.
Do aktu małżeństwa wpisuje się:

a) nazwiska i imiona osób zawierających małżeństwo, ich nazwiska rodowe, stan cywilny, miejsce i datę urodzenia oraz miejsce zamieszkania

b) miejsce i datę zawarcia małżeństwa

c) nazwiska i imiona oraz nazwiska rodowe rodziców każdej z osób wstępujących w związek małżeński

d) nazwiska i imiona świadków

e) nazwisko (nazwiska), które będą nosić osoby zawierające małżeństwo po jego zawarciu, oraz nazwisko, które będą nosić dzieci zrodzone z tego małżeństwa

f) stwierdzenie, że osoby zawierające małżeństwo złożyły zgodne oświadczenie o wstąpieniu w związek małżeński

Prawomocne orzeczenie o rozwodzie, unieważnienie małżeństwa, o separacji, o zniesieniu separacji stanowi podstawę wpisania wzmianki dodatkowej do aktu małżeństwa.

129. Rodzaje aktów stanu cywilnego - akt zgonu.

Do aktu zgonu wpisuje się:

a) nazwisko, imiona, nazwisko rodowe, stan cywilny, miejsce i datę urodzenia, miejsce zamieszkania zmarłego

b) datę, godzinę oraz miejsce zgonu lub znalezienie zwłok

c) nazwisko, imiona oraz nazwisko rodowe małżonka osoby zmarłej

d) nazwiska rodowe i imiona rodziców zmarłego

e) nazwisko, imiona, miejsce zamieszkania osoby zgłaszającej zgon lub dane dotyczące szpitala albo zakładu dokonującego zgłoszenia

Jeżeli zgłaszający zgon nie zna niektórych danych, do aktu wpisuje się stosowną adnotację.

W razie zgonu osoby o nieustalonej tożsamości, do aktu zgonu wpisuje się:

a) datę, godzinę, miejsce i okoliczności znalezienia zwłok oraz ich zewnętrzny widok

b) płeć oraz przypuszczalny rok urodzenia zmarłego

c) znaki szczególne zmarłego

d) opis odzieży oraz innych przedmiotów znalezionych przy zmarłym

Jeżeli tożsamość osoby zostanie ustalona po sporządzeniu aktu zgonu, to organ państwowy, który dokonał takiego ustalenia, zgłasza dane uzupełniające akt zgonu. Na podstawie tych danych i dotychczasowego aktu sporządza się nowy akt zgonu z adnotacją, że akt ten zastępuje akt dotychczasowy, który skreśla się. W razie uchylenia postanowienia o stwierdzeniu zgonu lub uznania za zmarłego, akt zgonu skreśla się.

130. Zmiany w aktach stanu cywilnego.

W akcie stanu cywilnego nie można dokonywać żadnych zmian, chyba, że ustawa stanowi inaczej. Można jedynie sprostować oczywisty błąd pisarski, a zatem błędne lub nieścisłe zredagowanie aktu. Jeżeli po sporządzeniu aktu nastąpią zdarzenia, mające wpływ na jego treść lub ważność, zmiany wynikające z tych zdarzeń wpisuje się do aktu w formie wzmianki dodatkowej. Akt stanu cywilnego nie zawierający wszystkich danych, które powinny być w nim zamieszczone, podlegają uzupełnieniu.

131. Wydawanie dokumentów z rejestru stanu cywilnego.

Księgi stanu cywilnego przechowuje się w USC i nie można ich wynosić poza lokal. Dla potwierdzenia treści wpisów dokonanych w księgach stanu cywilnego wydaje się z nich:

a) odpisy zupełne aktów stanu cywilnego, które stanowią dosłowne powtórzenie treści aktu stanu cywilnego wraz ze wszystkimi wzmiankami dodatkowymi, a na wniosek osoby zainteresowanej wraz z treścią przypisków

b) odpisy skrócone aktów stanu cywilnego, w których podaje się treść aktu, z uwzględnieniem treści wzmianek dodatkowych oraz z pominięciem wyrazów, ustępów i zdań skreślonych.

132. Pojęcie wywłaszczenia nieruchomości/cele uzasadniające wywłaszczenie nieruchomości.

Wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu lub ograniczeniu w drodze decyzji prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości.

Wywłaszczenie może zostać dokonane tylko wtedy gdy cele publiczne nie mogą być zrealizowane w inny sposób niż pozbawienie lub ograniczenie prawa rzeczowego. Wywłaszczenia dokonuje starosta jako zadanie z zakresu adm. rządowej. Może zostać dokonane tylko na rzecz Skarbu Państwa bądź jednostki samorządu terytorialnego.

133. Przesłanki i tryb wszczęcia postępowania w sprawie wywłaszczenia nieruchomości.

Wszczęcie postępowania wywłaszczeniowego należy poprzedzić rokowaniami o nabycie w drodze umowy praw rzeczowych do nieruchomości. Rokowania odbywają się miedzy starostą a właścicielem. W trakcie rokowań może zostać przedstawiona nieruchomość zastępcza. W przypadku nieruchomości o nieuregulowanej sytuacji prawnej podaje się do publicznej wiadomości lub w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości oraz na stronach internetowych starostwa powiatowego lub w prasie. W przypadku wywłaszczenia na rzecz Skarbu Państwa postępowanie wszczyna się z urzędu a w przypadku jednostki samorządu terytorialnego-na wniosek. Starosta składa do sądu wniosek o ujawnienie w księgach wieczystych sprawy o wywłaszczenie. Starosta przeprowadza rozprawę administracyjną, następnie wydaje decyzję o wywłaszczeniu. Z dniem wydania decyzji następuje przeniesienie praw rzeczowych do nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa lub na rzecz jednostki samorządu terytorialnego, a następnie wydaje decyzję zezwalającą na zajęcie nieruchomości. Dokonuje się wpisu do ksiąg wieczystych

134. Decyzja kończąca postępowanie w sprawie wywłaszczenia nieruchomości; skutki decyzji o wywłaszczeniu nieruchomości.

Wygasa prawo użytkowania wieczystego właściciela, prawa rzeczowe do nieruchomości przechodzą na rzecz Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, decyzja jest podstawą do dokonania wpisu w księdze wieczystej

135. Czasowe a niezwłoczne zajęcie nieruchomości.

W przypadku siły wyższej lub potrzeby zapobieżenia powstania znacznej szkody starosta wydaje decyzję o czasowym zajęciu nieruchomości na okres do 6 miesięcy.. Gdy powstaje nagła potrzeba zapobieżenia wcześniej wymienionym okolicznościom i niemożliwe jest złożenie wniosku o czasowe zajęcie nieruchomości, użytkownik ma obowiązek udostępnienia nieruchomości. .Obowiązek ten podlega egzekucji administracyjnej. Podmiot, który zajął nieruchomość w czasie 3 dni składa wniosek o wydanie decyzji Decyzja może zostać wydana w terminie do 6 miesięcy. Starosta wydaje zezwolenie na niezwłoczne zajęcie nieruchomości przez podmiot wykonujący cel publiczny w przypadku gdyby zwłoka uniemożliwiła mu wykonanie tego celu decyzja podlega rygorowi natychmiastowej wykonalności.

136. Odszkodowanie za wywłaszczoną nieruchomość.

Wywłaszczenie następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczonej w wysokości utraconych praw. Jeżeli na nieruchomości są ustanowione inne prawa rzeczowe odszkodowanie się pomniejsza o kwotę równą wartości tego prawa. Odszkodowanie powinno odpowiadać wartości poniesionych szkód. Wysokość ustala starosta, w ramach odszkodowania może być przydzielona nieruchomość zastępcza za zgodą właściciela. Odszkodowanie oblicza się wg stanu, przeznaczenia, wartości, po wycenie rzeczoznawcy majątkowego. Zapłata następuje jednorazowo w terminie 14 dni. W przypadku natychmiastowego odszkodowania w terminie 50 dni wypłaca się 70% odszkodowania. Odszkodowanie wpłaca się do depozytu sądowego, jeżeli:

1) osoba uprawniona odmawia jego przyjęcia albo wypłata odszkodowania natrafia na trudne do przezwyciężenia przeszkody lub

2) odszkodowanie za wywłaszczenie dotyczy nieruchomości o nieuregulowanym stanie prawnym.

Podstawę ustalenia wysokości odszkodowania stanowi, z zastrzeżeniem art. 135, wartość rynkowa nieruchomości

Jeżeli ze względu na rodzaj nieruchomości nie można określić jej wartości rynkowej, gdyż tego rodzaju nieruchomości nie występują w obrocie, określa się jej wartość odtworzeniową.

137. Zwrot wywłaszczonej nieruchomości.

Nieruchomość może zostać wywłaszczona tylko na cel publiczny określony w decyzji. Gdyby chciano przeznaczyć na inny cel należy poinformować o tym właściciela, jak również o możliwości zwrotu nieruchomości. Właściciel składa wniosek o zwrot do starosty w czasie 3 miesięcy, nieruchomość może zostać zwrócona przy jednoczesnym zwrocie otrzymanego odszkodowania lub nieruchomości zamiennej.

139. Stypendium szkolne a zasiłek szkolny.

Stypendium szkolne to świadczenie materialne o charakterze socjalnym. Stypendium szkolne może otrzymać uczeń znajdujący się w trudnej sytuacji materialnej, wynikającej z niskich dochodów na osobę w rodzinie, w szczególności, gdy w rodzinie tej występuje: bezrobocie, niepełnosprawność, ciężka lub długotrwała choroba, wielodzietność, brak umiejętności wypełniania funkcji opiekuńczo-wychowawczych, alkoholizm lub narkomania, a także gdy rodzina jest niepełna lub wystąpiło zdarzenie losowe, z zastrzeżeniem ust. 12.

2. Stypendium szkolne może być udzielane uczniom w formie:

1) całkowitego lub częściowego pokrycia kosztów udziału w zajęciach edukacyjnych, w tym wyrównawczych, wykraczających poza zajęcia realizowane w szkole w ramach planu nauczania, a także udziału w zajęciach edukacyjnych realizowanych poza szkołą;

2) pomocy rzeczowej o charakterze edukacyjnym, w tym w szczególności zakupu podręczników.

Stypendium szkolne może być udzielane uczniom szkół ponadgimnazjalnych oraz słuchaczom kolegiów, o których mowa w ust. 3, także w formie całkowitego lub częściowego pokrycia kosztów związanych z pobieraniem nauki poza miejscem zamieszkania.

5. Stypendium szkolne może być także udzielone w formie świadczenia pieniężnego, jeżeli organ przyznający stypendium uzna, że udzielenie stypendium w formach, o których mowa w ust. 2, a w przypadku uczniów szkół ponadgimnazjalnych także w formie, o której mowa w ust. 4, nie jest możliwe, natomiast w przypadku słuchaczy kolegiów, o których mowa w ust. 3, udzielenie stypendium w formach, o których mowa w ust. 2 i 4, nie jest celowe.

6. Stypendium szkolne może być udzielone w jednej lub kilku formach jednocześnie.

7. Miesięczna wysokość dochodu na osobę w rodzinie ucznia uprawniająca do ubiegania się o stypendium szkolne nie może być większa niż kwota, o której mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593, Nr 99, poz. 1001 i Nr 273, poz. 2703).

8. Miesięczna wysokość dochodu, o której mowa w ust. 7, jest ustalana na zasadach określonych w art. 8 ust. 3-13 ustawy, o której mowa w ust. 7, z tym że do dochodu nie wlicza się świadczeń pomocy materialnej, o których mowa w art. 90c ust. 2 i 3.

9. Stypendium szkolne nie może być niższe miesięcznie niż 80% kwoty, o której mowa w art. 6 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. Nr 228, poz. 2255, z późn. zm.23)) i nie może przekraczać miesięcznie 200% kwoty, o której mowa w art. 6 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych.

10. Stypendium szkolne jest przyznawane na okres nie krótszy niż miesiąc i nie dłuższy niż 10 miesięcy w danym roku szkolnym, a w przypadku słuchaczy kolegiów pracowników służb społecznych - na okres nie krótszy niż miesiąc i nie dłuższy niż 9 miesięcy w danym roku szkolnym.

11. Jeżeli forma stypendium szkolnego tego wymaga, stypendium szkolne może być realizowane w okresach innych niż miesięczne lub jednorazowo, z tym że wartość stypendium szkolnego w danym roku szkolnym nie może przekroczyć łącznie dwudziestokrotności kwoty, o której mowa w art. 6 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych, a w przypadku słuchaczy kolegiów pracowników służb społecznych - osiemnastokrotności kwoty, o której mowa w art. 6 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych.

12. Stypendium szkolne nie przysługuje uczniowi, który otrzymuje inne stypendium o charakterze socjalnym ze środków publicznych, z zastrzeżeniem ust. 13.

13. Uczeń, który otrzymuje inne stypendium o charakterze socjalnym ze środków publicznych, może otrzymać stypendium szkolne w wysokości, która łącznie z innym stypendium o charakterze socjalnym ze środków publicznych nie przekracza dwudziestokrotności kwoty, o której mowa w art. 6 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych, a w przypadku słuchaczy kolegiów pracowników służb społecznych - osiemnastokrotności kwoty, o której mowa w art. 6 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych.

Świadczenie pomocy materialnej o charakterze socjalnym przyznaje wójt (burmistrz, prezydent miasta)

5. W przypadku ubiegania się o stypendium szkolne dla ucznia, którego rodzina korzysta ze świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej, zamiast zaświadczenia albo oświadczenia o wysokości dochodów przedkłada się zaświadczenie albo oświadczenie o korzystaniu ze świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej.

5a. Oświadczenia, o których mowa w ust. 4 pkt 3 i ust. 5, składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.

Wniosek o przyznanie stypendium szkolnego składa się do dnia 15 września danego roku szkolnego, a w przypadku słuchaczy kolegiów pracowników służb społecznych - do dnia 15 października danego roku szkolnego.

7. W uzasadnionych przypadkach, wniosek o przyznanie stypendium szkolnego może być złożony po upływie terminu, o którym mowa w ust. 6.

Rodzice ucznia otrzymującego stypendium szkolne są obowiązani niezwłocznie powiadomić organ, który przyznał stypendium, o ustaniu przyczyn, które stanowiły podstawę przyznania stypendium szkolnego.

4. Stypendium szkolne wstrzymuje się albo cofa w przypadku ustania przyczyn, które stanowiły podstawę przyznania stypendium szkolnego.

5. Należności z tytułu nienależnie pobranego stypendium szkolnego podlegają ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

6. Wysokość należności podlegającej zwrotowi oraz termin zwrotu tej należności ustala się w drodze decyzji administracyjnej.

7. W przypadkach szczególnych, zwłaszcza jeżeli zwrot wydatków na udzielone stypendium szkolne w całości lub w części stanowiłby dla osoby zobowiązanej nadmierne obciążenie lub też niweczyłby skutki udzielanej pomocy, właściwy organ może odstąpić od żądania takiego zwrotu.

Zasiłek szkolny to świadczenie materialne o charakterze socjalnym.

1. Zasiłek szkolny może być przyznany uczniowi znajdującemu się przejściowo w trudnej sytuacji materialnej z powodu zdarzenia losowego.

2. Zasiłek szkolny może być przyznany w formie świadczenia pieniężnego na pokrycie wydatków związanych z procesem edukacyjnym lub w formie pomocy rzeczowej o charakterze edukacyjnym, raz lub kilka razy w roku, niezależnie od otrzymywanego stypendium szkolnego.

3. Wysokość zasiłku szkolnego nie może przekroczyć jednorazowo kwoty stanowiącej pięciokrotność kwoty, o której mowa w art. 6 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych.

4. O zasiłek szkolny można ubiegać się w terminie nie dłuższym niż dwa miesiące od wystąpienia zdarzenia uzasadniającego przyznanie tego zasiłku.

Świadczenie pomocy materialnej o charakterze socjalnym przyznaje wójt (burmistrz, prezydent miasta)

W sprawach świadczeń pomocy materialnej o charakterze socjalnym wydaje się decyzje administracyjne.

2. Świadczenia pomocy materialnej o charakterze socjalnym są przyznawane na:

1) wniosek rodziców albo pełnoletniego ucznia

2) wniosek odpowiednio dyrektora szkoły, kolegium pracowników służb społecznych lub ośrodka, o którym mowa w art. 90b ust. 3 pkt 2.

3. Świadczenia pomocy materialnej o charakterze socjalnym mogą być również przyznawane z urzędu.

4. Wniosek o przyznanie świadczenia pomocy materialnej o charakterze socjalnym zawiera w szczególności:

1) imię i nazwisko ucznia i jego rodziców;

2) miejsce zamieszkania ucznia;

3) dane uzasadniające przyznanie świadczenia pomocy materialnej, w tym zaświadczenie albo oświadczenie o wysokości dochodów, z zastrzeżeniem ust. 5;

4) pożądaną formę świadczenia pomocy materialnej inną niż forma pieniężna.

140. Samorządowe akty normatywne podejmowane na podstawie ustawy z dnia 26 października 1982r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi.

Jednostki samorządu terytorialnego są zobowiązane do podejmowania działań zmierzających do ograniczania spożycia napojów alko., zmiany struktur ich spożywania, inicjowania i wspierania przedsięwzięć mających na celu zmianę obyczajów w zakresie sposobu spożywania tych napojów , działania na rzecz trzeźwości w miejscu pracy, przeciwdziałania powstawaniu i usuwaniu następstw nadużywania alkoholu oraz wspierania działalności w tym zakresie organizacji społecznych i zakładów pracy.

W tym celu ustawodawca przewidział możliwość działania organów samorządowych. I tak rada gminy ustala w drodze uchwały dla terenu gminy liczbę punktów sprzedaży napojów zawierających powyżej 4,5% alkoholu. Kolejny przepis, w którym widzimy działania samorządowych organów mówi, że rada gminy w drodze uchwały ustala zasady usytuowania na terenie gminy miejsc sprzedaży i podawania napojów alko.

Uchwały rady gminy obowiązują na terenie danej gminy. Ustawodawca wprowadził możliwość samorządowych aktów normatywnych ze względu na specyfikę działania samorządów, które znają teren na którym działają i są bezpośrednimi obserwatorami sytuacji i potrzeb.

141. Zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych.

Art. 9. 1. Obrót hurtowy w kraju napojami alkoholowymi o zawartości powyżej 18% alkoholu może być prowadzony tylko na podstawie zezwolenia wydanego przez ministra właściwego do spraw gospodarki.

2. Obrót hurtowy w kraju napojami alkoholowymi o zawartości do 18% alkoholu może być prowadzony tylko na podstawie zezwolenia wydanego przez marszałka województwa.

2a. Do zezwoleń na prowadzenie przez przedsiębiorców działalności w zakresie, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie stosuje się przepisu art. 11 ust. 9 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447, z późn. zm.2)).

3. Organ, o którym mowa w ust. 2, wydaje zezwolenie na obrót hurtowy przedsiębiorcom posiadającym siedziby na terenie województwa.

3a. Zezwolenia, o których mowa w ust. 1 i 2, wydaje się na podstawie wniosku przedsiębiorcy.

3b. Wniosek o wydanie zezwolenia zawiera:

1) oznaczenie przedsiębiorcy;

2) siedzibę i adres przedsiębiorcy;

3) numer w rejestrze przedsiębiorców;

4) miejsce prowadzenia działalności gospodarczej;

5) wnioskowany limit - dotyczy wyłącznie wniosku o wydanie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1;

6) wnioskowany termin ważności zezwolenia;

7) oświadczenie o wartości sprzedaży napojów alkoholowych w ostatnim roku kalendarzowym:

a) o zawartości do 4,5% alkoholu oraz piwa,

b) o zawartości powyżej 4,5% do 18% alkoholu, z wyjątkiem piwa.

3c. Minister właściwy do spraw gospodarki lub właściwy marszałek województwa może wydać duplikaty zezwoleń, o których mowa w ust. 1 i 2, w przypadku ich utraty lub zniszczenia.

4. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje dokumentów wymaganych przy składaniu wniosków o wydanie zezwoleń na obrót hurtowy napojami alkoholowymi oraz wzory tych wniosków, mając na względzie zapewnienie sprawnego i prawidłowego przebiegu procedur przy składaniu wniosków.

Art. 9^1. 1. Zezwolenia, o których mowa w art. 9 ust. 1 i 2, wydaje się oddzielnie na obrót hurtowy następującymi rodzajami napojów alkoholowych:

1) o zawartości do 4,5% alkoholu oraz na piwo;

2) o zawartości powyżej 4,5% do 18% alkoholu, z wyjątkiem piwa;

3) o zawartości powyżej 18% alkoholu.

2. Zezwolenia na obrót hurtowy wydaje się na czas oznaczony:

1) napojami alkoholowymi, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2 - nie dłuższy niż 2 lata;

2) napojami alkoholowymi, o których mowa w ust. 1 pkt 3 - nie dłuższy niż rok.

3. Dla zezwoleń, o których mowa w ust. 1 pkt 3, określa się limit w wysokości minimum 500 tys. litrów 100% alkoholu rocznie.

3a. Limit, o którym mowa w ust. 3, może być zwiększony na wniosek przedsiębiorcy złożony nie później niż 30 dni od dnia wykorzystania limitu określonego w zezwoleniu.

4. Przepisu ust. 3 nie stosuje się w odniesieniu do przedsiębiorców zaopatrujących statki, pociągi i samoloty. Maksymalny limit dla tych przedsiębiorców określa się w wysokości 2 tys. litrów 100% alkoholu rocznie.

5. Producent napojów alkoholowych jest obowiązany do uzyskania zezwolenia na obrót hurtowy napojami alkoholowymi, jeżeli zbywa swoje wyroby przedsiębiorcom posiadającym zezwolenia, o których mowa w art. 18 ust. 1.

Art. 92. 1. Za wydanie zezwoleń, o których mowa w art. 9 ust. 1 i 2, decyzji wprowadzających w zezwoleniach zmiany oraz duplikatów zezwoleń są pobierane opłaty.

2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, są wnoszone przed wydaniem zezwolenia lub decyzji na rachunek organu wydającego zezwolenie, z zastrzeżeniem ust. 5.

3. Opłaty za wydanie zezwoleń, o których mowa w art. 91 ust. 1 pkt 1 i 2, ustala się w wysokości 4000 zł dla przedsiębiorców występujących o zezwolenie po raz pierwszy oraz dla tych, których wartość sprzedaży w roku poprzedzającym wygaśnięcie zezwolenia nie przekroczyła 1 000 000 zł.

4. W przypadku przedsiębiorców, których wartość sprzedaży hurtowej napojów alkoholowych w roku poprzedzającym wygaśnięcie zezwolenia przekroczyła 1 000 000 zł, opłatę za wydanie zezwoleń, o których mowa w art. 91 ust. 1 pkt 1 i 2, ustala się w wysokości równej 0,4% wartości sprzedaży w roku poprzednim, z zaokrągleniem do 100 zł.

5. Opłata, o której mowa w ust. 3, jest wnoszona na rachunek organu zezwalającego, po złożeniu pisemnego oświadczenia o wartości sprzedaży hurtowej napojów alkoholowych w ostatnim roku kalendarzowym.

6. Wartość sprzedaży hurtowej napojów alkoholowych należy obliczać oddzielnie dla każdego rodzaju tych napojów.

7. Opłatę za wydanie zezwolenia, o którym mowa w art. 91 ust. 1 pkt 3, ustala się w wysokości 45 000 zł za 500 tys. litrów 100% alkoholu, z zastrzeżeniem ust. 8.

8. Opłatę za wydanie zezwolenia, o którym mowa w art. 91 ust. 1 pkt 3, dla przedsiębiorców zaopatrujących statki, pociągi i samoloty, ustala się stosownie do deklarowanego obrotu.

9. Opłata za wydanie decyzji wprowadzającej nowe miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, zwiększającej ilość tych miejsc w stosunku do wymienionych w wydanych zezwoleniach, o których mowa w art. 91 ust. 1, wynosi 50% stawki określonej dla zezwolenia w dniu jego wydania.

10. Opłata za wydanie innych decyzji, wprowadzających zmiany w zezwoleniach, wynosi 200 zł.

11. Opłata za wydanie zezwolenia na wyprzedaż posiadanych zapasów napojów alkoholowych o zawartości do 18% alkoholu wynosi 1000 zł.

12. Opłata za wydanie zezwolenia na wyprzedaż napojów alkoholowych o zawartości powyżej 18% alkoholu jest pobierana w zależności od ilości litrów 100% alkoholu, zgłoszonej we wniosku, proporcjonalnie do wysokości opłaty określonej w ust. 7.

13. Opłata za zwiększenie limitu, o którym mowa w art. 91 ust. 3, jest pobierana w zależności od ilości litrów 100% alkoholu, zgłoszonej we wniosku, proporcjonalnie do wysokości opłaty określonej w ust. 7.

14. Opłata za wydanie duplikatu zezwoleń, o których mowa w art. 9 ust. 1 i 2, wynosi 50 zł.

15. Zezwolenia i decyzje, o których mowa w ust. 9-14 i art. 9 ust. 1 i 2, nie podlegają opłacie skarbowej.

Art. 9^4. Warunkiem prowadzenia działalności na podstawie zezwoleń, o których mowa w art. 91 ust. 1, jest:

1) przekazywanie organowi zezwalającemu informacji o wielkości sprzedaży napojów alkoholowych, w terminie do dnia 31 stycznia za rok poprzedni

2) sprzedaż napojów alkoholowych, wymienionych w zezwoleniu, wyłącznie przedsiębiorcom posiadającym zezwolenie na obrót hurtowy tymi napojami lub zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych;

3) prowadzenie obrotu hurtowego tylko napojami alkoholowymi oznaczonymi znakami akcyzy, o ile wymóg oznaczania tymi znakami wynika z innych przepisów;

4) zaopatrywanie się w napoje alkoholowe, wymienione w zezwoleniu, u producentów oraz u przedsiębiorców posiadających zezwolenie na obrót hurtowy tymi napojami;

5) posiadanie tytułu prawnego do korzystania ze stacjonarnego magazynu dostosowanego do przechowywania napojów alkoholowych;

6) niezaleganie przez przedsiębiorcę z realizacją ciążących na nim zobowiązań podatkowych oraz wynikających z ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych;

7) wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie objętym zezwoleniem tylko przez przedsiębiorcę w nim oznaczonego i wyłącznie w miejscach wymienionych w zezwoleniu;

8) zgłaszanie ministrowi właściwemu do spraw gospodarki lub właściwemu marszałkowi województwa zmian stanu faktycznego i prawnego przedsiębiorcy, w stosunku do danych zawartych w zezwoleniu, w terminie 14 dni od dnia powstania zmiany;

9) przestrzeganie innych warunków określonych przepisami prawa.

142. Cofnięcie a wygaśnięcie zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych.

Art. 9^5. 1. Zezwolenia, o których mowa w art. 91 ust. 1, minister właściwy do spraw gospodarki lub właściwy marszałek województwa cofa w przypadku:

1) nieprzestrzegania warunków określonych w art. 94 pkt 3, 4 i 7;

2) wprowadzenia do obrotu napojów alkoholowych pochodzących z nielegalnych źródeł;

3) popełnienia przestępstwa, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przez osobę odpowiedzialną za działalność przedsiębiorcy posiadającego zezwolenie;

4) przedstawienia fałszywych danych w oświadczeniu, o którym mowa w art. 92 ust. 5;

5) orzeczenia wobec przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną albo wobec osoby odpowiedzialnej za działalność przedsiębiorcy posiadającego zezwolenie, zakazu prowadzenia działalności gospodarczej objętej zezwoleniem;

6) zlecania przez przedsiębiorcę, na podstawie umów, prowadzenia obrotu hurtowego napojami alkoholowymi innym przedsiębiorcom.

2. Zezwolenia, o których mowa w art. 91 ust. 1, minister właściwy do spraw gospodarki lub właściwy marszałek województwa może cofnąć w przypadku:

1) nieprzestrzegania warunków określonych w art. 94 pkt 1, 2, 5, 6, 8 i 9;

2) powtarzającego się zakłócania porządku publicznego w miejscu obrotu.

3. Zezwolenia, o których mowa w art. 91 ust. 1, wygasają w przypadku:

1) likwidacji przedsiębiorstwa lub zawiadomienia o zaprzestaniu prowadzenia obrotu hurtowego napojami alkoholowymi;

2) upływu terminu ważności zezwolenia;

3) zmiany składu osobowego wspólników spółki cywilnej.

4. Na wniosek przedsiębiorcy, którego zezwolenie wygasło z przyczyn wymienionych w ust. 3, minister właściwy do spraw gospodarki lub właściwy marszałek województwa wydaje zezwolenie z określeniem terminu na wyprzedaż posiadanych zapasów napojów alkoholowych. Termin, określony w zezwoleniu na wyprzedaż, nie może być dłuższy niż 6 miesięcy od dnia wygaśnięcia zezwolenia.

4a. Minister właściwy do spraw gospodarki określi wzór wniosku, o którym mowa w ust. 4, w formie dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2013 r. poz. 235 oraz z 2014 r. poz. 183).

5. Przedsiębiorca, któremu cofnięto zezwolenie, może wystąpić z wnioskiem o ponowne wydanie zezwoleń, o których mowa w art. 91 ust. 1, nie wcześniej niż po upływie 3 lat od dnia wydania decyzji o jego cofnięciu.

143. formy działania administracji na przykładzie ustawy z dnia 26 października 1982r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi.

Akty administracyjne: zezwolenia na obrót hurtowy i sprzedaż napojów alkoholowych, kierowanie na badania oraz leczenie osób uzależnionych.

Akty normatywne: uchwały rady gminy dotyczące liczby punktów oraz miejsc sprzedaży napojów alkoholowych.

144. klasyfikacja aktów administracyjnych na przykładzie decyzji administracyjnych podejmowanych na podstawie ustawy a dnia 26 października 1982r. (minimum 3 akty administracyjne; każdy - minimum 3 kryteria)

Decyzja o wydaniu zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych:

- akt zewnętrzny (kierowany do instytucji nie podległych organizacyjnie organowi wydającemu akt administracyjny),

- akt dochodzący do skutku za zgodą adresata (złożenie wniosku o wydanie zezwolenia),

- akt konstytutywny (tworzy nową sytuację prawną, ustala prawa i obowiązki adresata).

Decyzja o wydaniu zezwolenia na wyprzedaż posiadanych, zinwentaryzowanych zapasów napojów alkoholowych:

- akt dochodzący do skutku za zgodą adresata (złożenie wniosku o wydanie zezwolenia),

- akt zewnętrzny (kierowany do przedsiębiorcy),

- akt swobodny (opiera się na woli organu wydającego decyzję).

Decyzja o cofnięciu zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych:

- akt zewnętrzny (kierowany do przedsiębiorcy, który nie jest podporządkowany organizacyjnie organowi wydającemu akt),

- akt dochodzący do skutku bez zgody adresata,

- akt związany (ściśle określony normami prawa).

145. Pojęcie: zgromadzenia/zgromadzenia publicznego/imprezy masowej/masowej imprezy sportowej/ meczu piłki nożnej.

Zgromadzenie publiczne - jest to zgrupowanie, co najmniej 15 osób, zwołane w celu wspólnych obrad lub w celu wspólnego wyrażenia stanowiska.

impreza masowa - impreza sportowa, artystyczna, rozrywkowa, na której liczba miejsc dla osób na stadionie lub w innym obiekcie nie będącym budynkiem wynosi 1000 osób, a w przypadku hali sportowej lub innego budynku - nie mniej niż 300 osób (na przeprowadzenie jej wymagane jest pozwolenie Prezydenta Miasta)

Masowa impreza sportowa - wydarzenia sportowe organizowane w celu współzawodnictwa sportowego lub popularyzowania kultury fizycznej, odbywające się na: stadionie lub w innym obiekcie niebędącym budynkiem, terenie umożliwiającym przeprowadzenie imprezy masowej, na którym liczba udostępnionych przez organizatora miejsc dla osób wynosi nie mniej niż 1000.

Mecz piłki nożnej - wydarzenie sportowe mające na celu współzawodnictwo w piłce nożnej, odbywające się na stadionie lub w innym obiekcie sportowym, na którym liczba udostępnionych przez organizatora miejsc dla osób wynosi nie mniej niż 1000.

146. Zgromadzenie publiczne jako przedmiot działania administracji publicznej (zasady i tryb; formy działania administracji).

Zgromadzenia organizowane na otwartej przestrzeni dostępnej dla nieokreślonych imiennie osób, zwane dalej „zgromadzeniami publicznymi”,

Zgromadzeniem jest zgrupowanie co najmniej 15 osób, zwołane w celu wspólnych obrad lub w celu wspólnego wyrażenia stanowiska

Postępowanie w sprawach zgromadzeń należy do zadań zleconych organów gminy. Zgromadzenia publiczne wymagają uprzedniego zawiadomienia organu gminy właściwego ze względu na miejsce zgromadzenia.

*Zgromadzenia odbywające się w pobliżu siedzib przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych, misji specjalnych i organizacji międzynarodowych korzystających z immunitetów i przywilejów - organ gminy zawiadamia komendanta policji i Ministerstwo Spraw Zagranicznych.

*Zgromadzenie odbywające się w pobliży obiektów podlegających ochronie Biura Ochrony Rządu - organ gminy informuje szefa BOR-u o miejscu, dacie i przewidywanej liczbie uczestników zgromadzenia

Rada gminy może określić miejsca, co do których zawiadomienie nie jest wymagane.

Organ gminy zakazuje zgromadzenia publicznego, jeżeli jego cel lub odbycie sprzeciwiają się Ustawie prawo o zgromadzeniach lub naruszają przepisy ustaw karnych oraz jeśli odbycie zgromadzenia może zagrażać życiu lub zdrowiu ludzi albo mieniu w znacznych zmianach. Decyzję o takim zakazie doręcza się organizatorowi na piśmie lub za pomocą środków komunikacji elektronicznej w terminie 3 dni od od dnia zawiadomienia , nie później jednak niż na 24 godziny przed datą zgromadzenia. Kopię takie decyzji wraz z aktami sprawy otrzymuje wojewoda do którego można wnieść odwołanie w terminie 24 godzin od otrzymania decyzji zakazującej zgromadzenia.

Organ gminy może delegować na zgromadzenie swoich przedstawicieli , a jest to obowiązkowe, gdy przewidywana liczba uczestników jest większa niż 500 lub jeżeli istnieje niebezpieczeństwo naruszenia porządku publicznego w czasie trwania zgromadzenia. Przedstawiciel musi okazać swoje upoważnienie przewodniczącemu zgromadzenia. Może on także zakończyć zgromadzenie jeśli zagraża ono życiu lub porządkowi publicznemu, a organizator wzbrania się to uczynić. Rozwiązanie zgromadzenia poprzedza trzykrotne ostrzeżenie uczestników , decyzja wydana jest ustnie i podlega natychmiastowemu wykonaniu. Decyzję doręcza się organizatorowi na piśmie w terminie 72 godzin od jej podjęcia.
Organ gminy zapewnia ochronę policyjną, służącą bezpiecznemu przebiegowi zgromadzenia.

147. Wykorzystanie dróg w sposób szczególny (zasady i tryb; formy działania administracji).

Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym; Oddział 5, od art. 65

Wszelkie czynności, imprezy(zawody sportowe, rajdy, wyścigi) , które powodują utrudnienia w ruchu drogowym wymagają uzyskania zezwolenia na ich przeprowadzenie.

Organizator przedsięwzięcia jest obowiązany współdziałać z organami zarządzającymi ruchem drogowym, z Policją, Państwową Strażą Pożarną oraz innymi służbami ratowniczymi.

Za bezpieczeństwo podczas imprez odpowiada Policja, z tym, że jeżeli impreza odbywa się w strefie nadgraniczne albo jest przeprowadzana na drogach przebiegających lub przyległych do terenów będących w zarządzie jednostek organizacyjnych podporządkowanych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej , odpowiednio we współdziałaniu ze Strażą Graniczną, Żandarmerią Wojskową lub z wojskowymi organami porządkowymi.

Tryb składania zezwolenia: zezwolenie wydawane jest w drodze decyzji administracyjnej, na pisemny wniosek organizatora imprezy, złożony co najmniej 30 dni przed planowym terminem jej rozpoczęcia, przez organ zarządzający ruchem na drodze, na której odbywa się impreza. (Jeżeli impreza odbywa się na drogach podległym kilku organom- organem właściwym jest: w przypadku dróg różnych kategorii- organ zarządzający ruchem na drodze wyższej kategorii; w przypadku dróg tej samej kategorii- organ właściwy ze względu na miejsce rozpoczęcia imprezy). Wniosek powinien zawierać w szczególności: 1) imię, nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania lub siedzibę organizatora imprezy

2) rodzaj i nazwę imprezy

3)informację o miejscu i dacie rozpoczęcia , przebiegu oraz zakończenie imprezy

4) informację o przewidywanej liczbie uczestników imprezy

5)wykaz osób reprezentujących organizatora w sprawach zabezpieczenia trasy lub miejsca imprezy na terenie poszczególnych województw

6)podpis organizatora lub jego przedstawiciela

Organ wydaje zezwolenie po:

1) zasięgnięciu opinii właściwego ze wzgl. na miejsce imprezy komendanta wojewódzkiego Policji (komendanta Straży Granicznej, komendanta Żandarmerii Woskowej). Opinię doręcza się organowi , który o nią wystąpił, w terminie 14 dni od dnia wystąpienia

2)uzgodnieniu zakresu ograniczenia ruchu i wynikających stąd warunków przeprowadzenia imprezy z organami zarządzającymi ruchem na drogach, na których ma się odbyć impreza

Organ wydający zezwolenie może odmówić jego wydania lub cofnąć jego wydanie. Decyzję o wydaniu lub odmowie wydania zezwolenia na odbycie imprezy wydaje się co najmniej na 7 dni przed planowanym terminem rozpoczęcia imprezy.

Przepisów tej ustawy nie stosuje się do konduktów pogrzebowych, pielgrzymek, procesji i innych imprez o charakterze religijnym.

148. Impreza masowa jako przedmiot działania administracji publicznej (zasady i tryb; formy działania administracji).

Obowiązek zabezpieczenia imprezy masowej ciąży nie tylko na organizatorze, ale także na organach administracji. Chodzi tu przede wszystkim o wójta (burmistrza, prezydenta), wojewodę, Policję, Państwową Straż Pożarną, służbę zdrowia, służby odpowiedzialne za porządek publiczny na obszarach kolejowych.

Minister właściwy do spraw zdrowia określa także minimalne wymagania dotyczące zabezpieczenie pod względem medycznym imprezy masowej.

Minister właściwy dopraw wewnętrznych określa zakres niezbędnych elementów instrukcji biorąc pod uwagę zapewnienie bezpieczeństwa imprezy.

Na imprezie masowej dozwolone są sprzedaż, podawanie i spożywanie napojów alkoholowych zawierających nie więcej niż 3,5% alkoholu. Sprzedaż i podawanie napojów alkoholowych mogą być prowadzone wyłącznie przez podmioty posiadające zezwolenie, o którym mowa w art. 18(1) ust. 4 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałania alkoholizmowi. Zezwolenie to wydaje wójt(burmistrz, prezydent miasta), właściwy ze względu na lokalizację punktu sprzedaży. Zezwolenie to wydaje się na podstawie wniosku przedsiębiorcy.

149. Sytuacja administracyjnoprawna organizatora imprezy masowej/sytuacja administracyjnoprawna organizatora meczu piłki nożnej.

ORGANIZATOR IMPREZY MASOWEJ

Ilekroć w ustawie mowa jest o organizatorze należy przez to rozumieć osobę prawną, osobę fizyczną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, przeprowadzającą imprezę masową.

Za bezpieczeństwo imprezy masowej w miejscu i w czasie jej trwania odpowiada jej organizator.

Bezpieczeństwo imprezy masowej obejmuje spełnienie przez organizatora wymogów w zakresie:

1) zapewnienia bezpieczeństwa osobom uczestniczącym w imprezie;

2) ochrony porządku publicznego;

3) zabezpieczenia pod względem medycznym;

Zapewnienia odpowiedniego stanu technicznego obiektów budowlanych wraz ze służącymi tym obiektom instalacjami i urządzeniami technicznymi, w szczególności przeciwpożarowymi i sanitarnymi.

Obowiązek zabezpieczenia imprezy masowej spoczywa na organizatorze, a w zakresie określonym w tej ustawie i innych przepisach także na: wójcie, burmistrzu, prezydencie miasta, wojewodzie, Policji, Państwowej Straży Pożarnej i innych jednostkach organizacyjnych ochrony przeciwpożarowej, służbach odpowiedzialnych za bezpieczeństwo i porządek publiczny na obszarach kolejowych, służbie zdrowia, a w razie potrzeby także innych właściwych służbach i organach.

Organizator zapewnia:

1) spełnienie wymogów określonych, w szczególności, w przepisach prawa bu-dowlanego, w przepisach sanitarnych i przepisach dotyczących ochrony przeciwpożarowej;

2) udział służb porządkowych, służb informacyjnych oraz kierującego tymi służbami kierownika do spraw bezpieczeństwa;

3) pomoc medyczną;

4) zaplecze higieniczno-sanitarne;

5) wyznaczenie dróg ewakuacyjnych oraz dróg umożliwiających dojazd pojazdom służb ratowniczych i Policji;

6) warunki do zorganizowania łączności pomiędzy podmiotami biorącymi udział w zabezpieczeniu imprezy masowej;

7) sprzęt ratowniczy i gaśniczy oraz środki gaśnicze niezbędne do zabezpieczenia imprezy masowej w zakresie działań ratowniczo-gaśniczych;

8) wydzielone pomieszczenia dla służb kierujących zabezpieczeniem imprezy masowej.

Organizator opracowuje i udostępnia osobom uczestniczącym w imprezie masowej regulamin obiektu (terenu) oraz regulamin imprezy masowej zawierający warunki uczestnictwa i zasady zachowania się osób na niej obecnych.

Organizator opracowuje instrukcję postępowania w przypadku powstania pożaru lub innego miejscowego zagrożenia w miejscu i w czasie imprezy masowej.

Organizator jest uprawniony do utrwalania przebiegu imprezy masowej, a w szczególności zachowania osób w niej uczestniczących, za pomocą urządzeń rejestrujących obraz i dźwięk.

W celu przeprowadzenia imprezy masowej organizator, nie później niż na 30 dni przed planowanym terminem jej rozpoczęcia:

1) występuje do organu z wnioskiem o wydanie zezwolenia na przeprowadzenie imprezy masowej;

Organizator imprezy masowej, na którą wstęp jest odpłatny, odpowiada za szkody obejmujące równowartość zniszczonego lub uszkodzonego mienia, które poniosły Policja, Żandarmeria Wojskowa, straż gminna (miejska), Państwowa Straż Pożarna i inne jednostki ochrony przeciwpożarowej oraz służba zdrowia, w związku z ich działaniami w miejscu i w czasie trwania imprezy masowej.

Organizator imprezy masowej, na którą wstęp jest odpłatny, jest obowiązany do zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone osobom w niej uczestniczącym.

ORGANIZATOR IMPREZY MECZU PIŁKI NOŻNEJ

Organizator meczu piłki nożnej zapewnia identyfikację osób uczestniczących w tej imprezie, niezależnie od obowiązków i wymogów, o których mowa w art. 6.

Obiekty wykorzystywane do organizacji meczów piłki nożnej wyposaża się w kompatybilne między sobą elektroniczne systemy, służące do: identyfikacji osób, sprzedaży biletów, kontroli przebywania w miejscu i w czasie trwania meczu piłki nożnej, kontroli dostępu do określonych miejsc oraz weryfikacji informacji

Organizator meczu piłki nożnej może stosować zakaz klubowy, polegający na zakazie uczestniczenia w kolejnych imprezach masowych przeprowadzanych przez organizatora meczu piłki nożnej, nakładany przez tego organizatora na osobę, która dopuściła się naruszenia regulaminu obiektu (terenu) lub regulaminu imprezy masowej.

Organizator meczu piłki nożnej, w terminie 7 dni od dnia zastosowania zakazu klubowego, informuje o tym osobę, której ten zakaz dotyczy. Informacja określa okres obowiązywania zakazu uczestnictwa tej osoby.

Organizator meczu piłki nożnej lub podmiot przez niego uprawniony do dystrybucji odmawia sprzedaży biletu wstępu lub innego dokumentu uprawniającego do przebywania na nim:

1) osobie, wobec której zostało wydane orzeczenie:

a) zakazujące wstępu na imprezę masową,

b) zobowiązujące do powstrzymania się od przebywania w miejscach przeprowadzania imprez masowych, wydane przez sąd wobec skazanego w związku z warunkowym zawieszeniem wykonania kary pozbawienia wolności albo wobec nieletniego na podstawie art. 6 pkt 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich

2) osobie, wobec której zastosowano zakaz klubowy lub zakaz zagraniczny;

3) osobie, co do której zachodzi uzasadnione podejrzenie, że w miejscu i w czasie trwania imprezy masowej może stwarzać zagrożenie dla bezpieczeństwa imprezy masowej.

4. Organizator meczu piłki nożnej obowiązany jest prowadzić sprzedaż biletów wstępu lub przekazywać inne dokumenty uprawniające do przebywania na nim jedynie na miejsca siedzące.

150. Decyzja administracyjna jako forma działania administracji dotycząca imprezy masowej.

W przypadku stwierdzenia niespełnienia przez organizatora warunków określonych w zezwoleniu, organ wydaje decyzję o przerwaniu imprezy masowej, nadając jej rygor natychmiastowej wykonalności, o czym niezwłocznie powiadamia właściwego wojewodę. Decyzję doręcza się organizatorowi w terminie 7 dni od dnia przerwania imprezy.

Organ wydaje decyzję o zakazie przeprowadzenia imprezy masowej, jeżeli po wydaniu zezwolenia stwierdzi, że zostały naruszone warunki bezpieczeństwa dające podstawę do jego wydania.

1. Od decyzji organu, o której mowa w art. 29 i w art. 32, przysługuje odwołanie do samorządowego kolegium odwoławczego.

2. Samorządowe kolegium odwoławcze rozpatruje odwołanie, o którym mowa w ust. 1, w terminie 4 dni od dnia jego wniesienia.

W przypadku negatywnej oceny stanu bezpieczeństwa i porządku publicznego w związku z planowaną lub przeprowadzoną imprezą masową wojewoda, w drodze decyzji administracyjnej, może:

1) zakazać przeprowadzenia imprezy masowej z udziałem publiczności na całym obiekcie lub w jego wydzielonych sektorach;

2) wprowadzić, na czas określony albo nieokreślony, zakaz przeprowadzania przez organizatora imprez masowych na terenie województwa lub jego części.

2. Kopię decyzji niezwłocznie po jej wydaniu wojewoda przesyła podmiotom, o których mowa w art. 25 ust. 1.

3. Od decyzji, o której mowa w ust. 1, przysługuje odwołanie do ministra właściwego do spraw wewnętrznych, który rozpatruje je w terminie 14 dni od dnia jego wniesienia.

4. Odwołanie od decyzji, o której mowa w ust. 1, nie wstrzymuje jej wykonania.

Wojewoda może, w drodze decyzji administracyjnej, przerwać imprezę masową, jeżeli jej dalszy przebieg może zagrozić życiu lub zdrowiu osobom albo mieniu w znacznych rozmiarach, a działania podejmowane przez organizatora są niewystarczające do zapewnienia bezpieczeństwa i porządku publicznego.

2. Wydając decyzję, wojewoda bierze pod uwagę również zagrożenie bezpieczeństwa, które może spowodować przerwanie imprezy masowej.

3. Decyzji o przerwaniu imprezy masowej nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.

4. O treści decyzji wojewoda zawiadamia niezwłocznie organizatora imprezy masowej oraz odpowiednie podmioty wymienione w art. 25 ust. 1.

5. Decyzję doręcza się organizatorowi w terminie 7 dni od dnia przerwania imprezy masowej.

---