Historia TCP/IP i Internetu
1957 - pierwszy sztuczny satelita ziemi - ZSRR w USA powstaje DARPA (1965)
1969r - DARPA (Agencja Zaawansowanych Projektów Badawczych Departamentu Obrony USA) sfinansowała prace badawczo-rozwojowe nad stworzeniem sieci z komutacją pakietów ARPANET (do prac studialnych: wydajność, niezawodność, niezależność od wytwórców przy przesyłaniu danych); duży sukces zaczęto to stosować
1973 - międzynarodowe podłączenia do ARPANET
1975 - ARPANET z sieci eksperymentalnej na operacyjną
1976 - e-mail oficjalnie
1982 - specyfikacja TCP oraz IP
1983 - TCP/IP jako Standardy Wojskowe, Berkeley Unix (BSD); Internet = MILNET + nowa ARPANET;
1983 - pierwszy serwer nazw
1986 - sieć ogólnodostępna
1990 ARPANET formalnie przestaje istnieć, pierwszy komercyjny Service Provider
1992 - ponad 1 mln hostów
1994 - zakupy przez Internet
...
Internet - sieci połączone protokołami TCP/IP
Cechy TCP/IP (właściwe rozwiązania we właściwym czasie):
Standard otwartych protokołów, swobodnie dostępnych i opracowywanych niezależnie od specyfiki sprzętu komp. lub systemu operacyjnego; TCP/IP są idealne do łączenia różnego sprzętu i oprogramowania
Niezależność od fizycznych właściwości sieci pozwala to na integrację wielu różnych rodzajów sieci:
Wspólny schemat adresacjidowolne urządzenie jednoznacznie adresuje każde inne w całym świecie
Protokoły TCP/IP są dostępne dla każdego, opracowywane i uzgadniane na zasadzie consensusu - a nie rozporządzenia jakiegoś wytwórcy; każdemu wolno robić własne rozwiązania zgodne z tymi specyfikacjami.
Jeśli adres IP przeznaczenia wskazuje na komputer w sieci lokalnej, pakiet dostarczany bezpośrednio, jeśli nie, to pakiet jest przekazywany do routera (gateway'a - przekazuje pakiety między różnymi sieciami fizycznymi), decydowanie o tym, który gateway wybrać to jest rutowanie (routing). IP dokonuje indywidualnego rutowania osobno dla każdego pakietu.
Adres IP: 32-bitowa liczba do jednoznacznej identyfikacji sieci i komputera w niej: część sieciowa / część hosta Porty: Po dostarczeniu przez IP danych do WT, są one przekazywane do właściwego procesu aplikacji (usługi sieciowe) identyfikowanego za pomocą numerów portów (16-bitowe) plik /etc/services: do 256 dla „dobrze znanych usług”, 256-1024 dla Unix'owych.
DNS - w sieci TCP/IP komputery rozpoznają się po adresach IP, ale to system nie dla człowieka, który woli nazwy Domain Name Services umożliwia przekładanie nazw „ludzkich” na adresy IP. W danej strefie sieci jest „nameserwer”, do którego są kierowane zapytania o numery IP odpowiadające poszczególnym nazwom; on jeśli wie (ma tablicę nazw), to odpowiada, jeśli nie wie, to pyta „mądrzejszego” (bo ma plik hosts, gdzie są adresy co najważniejszych serwerów nazw) jest to struktura hierarchiczna, drzewiasta.
Dwie metody zamiany nazwy na adres:
Szukanie nazwy w tablicy komputerów
- 127.0.0.1 localhost
- 212.33.68.67 pkm_pacuk.pb.bialystok.pl
- 212.33.68.66 sev.pb.bialystok.pl
- 195.9.58.200 irobot.pb.bialystok.pl
Używanie rozproszonego systemu bazy danych: Obsługa Nazw Domen (Domain Name Service DNS); cechy:
DNS jest skalowalny
Gwarantuje, że informacja o nowym komputerze będzie w miarę potrzeby rozprowadzona w całej sieci
Jeśli serwer DNS otrzymuje zapytanie dotyczące komputera, o którym nic nie wie, to przekazuje to zapytanie do serwera autorytatywnego (dowolny serwer odpowiedzialny za przechowywanie informacji o swojej domenie), potem już sam potrafi na takie pytanie odpowiedzieć.
Kategorie serwerów DNS:
Primary - dostarczają wszystkich aktualnych danych, przechowują je u siebie na dysku
Secondary - dostają okresowo pełną informację od primary, dla danej domeny musi być co najmniej jeden
Caching-only - otrzymują odpowiedzi od serwerów innych domen, pamiętają je
Budowa DNS na świecie:
Domena główna - korzeń odpowiada tzw. Network Information Center
Budowa domen górnego (najwyższego) poziomu według kraju (oprócz USA, gdzie zwyczajowo wg rodzaju organizacji): PL, UK, JP, DE.
Domeny drugiego poziomu: organizacja / geograficznie
Organizacje:
COM - komercyjne
EDU - edukacja
GOV - rządowe
MIL - wojskowe
NET - związane z siecią
ORG - inne, np. „nonprofit”
INT - organizacje międzynarodowe, np. NATO
Niżej - różnie, odpowiadają za nie lokalni administratorzy (NASK, TP S.A. ...), tworzy to hierarchiczną, rozproszoną strukturę.
Nazwy należy czytać od końca!, np.:
cksr.ac.bialystok.pl
yogi.ippt.gov.pl
irobot.pb.bialystok.pl
www.dmbos.com.pl
www.tch.waw.pl
www.siemens.de
adres URL (Uniform Resource Locator) - jednolite wskazanie położenia zasobu w DNSie.
<protokół>://<użytkownik>:<hasło>@<serwer>:<port>/<zasób>#<kotwica>
najczęściej prościej:
albo jeszcze prościej: wp.pl sam, po skomunikowaniu się ustali protokół, i zacznie od pliku dawanego przez np. serwer WWW
IP Masquerade jest sieciową funkcją w Linux'ie. Jeśli host Linux'owy jest połączony do Internetu z włączoną funkcją IP Masquerade, to komputery podłączone do niego z drugiej strony (modemem, siecią Ethernet ...) mogą korzystać z Internetu bez przydzielonego oficjalnie numeru IP. Mogą to być komputery z różnymi systemami operacyjnymi: Unix, Windows 95, Windows NT, Windows for Workgroup(with TCP/IP package), inne na których działa TCP/IP.
Te komputery nie są widoczne z Internetu! Na zewnątrz widać tylko Linux'a - pracuje on wówczas właściwie również jako zapora „firewall” (filtruje pakiety).
Linux ma przydzielony na świat numer 212.33.111.222. Dostaje od „innego” (komputer w sieci prywatnej 192.168.1.10) pakiet do wysłania. Zapamiętuje, co to jest, od kogo i do kogo, następnie wysyła ten pakiet do adresata tak, jakby był bezpośrednio od niego (zamienia adres nadawcy). Po otrzymaniu odpowiedzi ze świata odpowiednio przeadresowuje przesyłkę i przekazuje do sieci lokalnej.
W sieci lokalnej używa się specjalnych, prywatnych, nieadresowalnych grup numerów IP, np.
192.168. . 10. . . 172.31. .
NAT, maskowanie IP - to samo, ale inna nazwa
2