Akademia Górniczo-Hutnicza

w Krakowie

WYDZIAŁ WIERTNICTWA NAFTY I GAZU

Sprawozdanie z praktyki wiertniczej

Kraków 29 - 30.06.1999 r.

Wykonał :

Wojciech

Brachmański

IV rok

OŚ

29-06-1999 r.

Praktyka na otworze wiertniczym „Stryszawa 2K” w miejscowości Lachowice.

Otwór ten został wywiercony w roku 1997 przez PPNiG w Krakowie. Jako pierwszy został wykonany otwór Lachowice 7 o głębokości 3361 m, w profilu dewonu w utworach węglanowych gdzie na głębokości 2750 - 3000 m występowały horyzonty gazowe. W celu rozpoznania zasięgu złoża wywiercono kolejny otwór „Stryszawa 2K”. Był to otwór kierunkowy o głębokości 3100 m, odejściu od pionu 981 m i max krzywieniu 43^o. Otwór ten ma na celu ocenę przemysłowej przydatności udostępnionego horyzontu przez wykonanie testu hydrodynamicznego i określenie parametrów złożowych z interwału 3272 - 3263 m.

Projekt geologiczno - techniczny.

W projekcie tym zakłada się pewien profil i pod kątem przewiercanych otworów określa się głębokość zapuszczania rur okładzinowych.na 5 m nadkładu IV rzędowego były skały fliszowe nasuniecia magórskiego. Po 2400 m w pionie występowały utwory fliszu, w których bardzo ciężko jest utrzymać kąt i azumut wiercenia. W następnej kolejności występowały utwory miocenu na głębokości 2600 - 2900 m podścielające flisz. Podczas przewiercania fliszu była wykorzystywana płuczka polimerowo - potasowa. Następnie przewiercane były utwory dewonu. Pod węglanowymi utworami dewonu górnego i dolnego były piaskowce dolnokambryjskie i po nawierceniu ich otrzymano przepływ gazu.

Projekt przewidywał trzy kolumny rur:

1. Kolumna rur 18⁵/₈'' do głębokości 100 m

2. Kolumna rur 13³/₈`' do głębokości 1250 m

3. Kolumna rur 9⁵/₈'' do głębokości 2970 m

Do głębokości 3361 zapuszczone zostały rury 7''.

W projekcie przewidziane zostało kolumny rur traconych lecz w rzeczywistości rury cementowano od dołu na głębokość 2890 m. Na głębokości 3285 m znajdował się pierwszy korek cementacyjny, drugi zaś na głębokości 3277m. Po wykonaniu testów na wydajność okazało się, że jest ona zbyt niska i wynosi 3^m/_min. W celu zwiększenia wydajności złoża zdecydowano się na zabieg przemycia strefy przyodwiertowej a w razie niepowodzenia na zabieg szczelinowania. Zabiegi te wykonywane były w czasie naszej wizyty. Dowiedzieliśmy się, że perforator rurowy zapięty jest pod próbnikiem na przewodzie 3¹/₂''. Próbnik będzie z odpowiednią zalewką, aby nie dopuścić do powstania zbyt dużej depresji.

30-06 -1999 r.

Praktyka w Stacji Ratownictwa Otworowego w Krakowie.

Stacja ta powstała w 1977 r. Jako Okręgowa Stacja Ratownictwa Górniczego w Bytomiu. PGNiG wydzieliło w 1995 r. krakowski oddział tej stacji.

Ratownicy są szkoleni w zakładach wiertniczych i wydobywczych, gdzie odbywają się szkolenia przeciw erupcyjne. Ukończenie kursu dla dozoru kończy się egzaminem i otrzymaniem międzynarodowego certyfikatu.

Do obowiązków i zadań SRO należą:

• udzielanie pomocy zakładom PGNiG w akcji ratowniczej oraz wykonywanie innych robót wymagających udziału służby ratowniczej

• bezpośrednie wykonywanie prac ratowniczych przez pogotowie z użyciem sprzętu stanowiącego wyposażenie jednostki

• organizowanie pomocy w zakresie niezbędnym do wykonywania prac ratowniczych z użyciem niezbędnych środków technicznych

• współpraca z kierownictwem akcji ratowniczej w zakresie użycia sprzętu ratowniczego, zatrudnienia zastępów ratowniczych oraz rozwiązań technicznych, prowadzących do szybkiego zlikwidowania zagrożenia

• współdziałanie z kierownictwem akcji ratowniczej w sprawnym i bezpiecznym prowadzeniu prac ratowniczych

• organizowanie i prowadzenie kursów szkoleniowych z zakresu ratownictwa górniczego, w tym zwłaszcza w zapobieganiu erupcji

• prowadzeniu ćwiczeń z zakresu ratownictwa górniczego

• przeprowadzanie badań lekarskich ratowników górniczych

• uczestniczenie w pracach komisji działających przy zakładach ds. analizowania przyczyn powstawania erupcji.

Podczas wizyty w SRO zwiedziliśmy pięć stanowisk:

1. wiertnia

2. autobus ratowniczy

3. symulator wiercenia i kontroli otworu

4. sala do ćwiczeń dla ratowników

5. sala aparatowa

Autobus ratowniczy wzywany jest w razie potrzeby przez kierownika ruchu zakładu, gdy przewiduje się zagrożenie ze strony gazów toksycznych. Wyposażony jest on w sprzęt wykorzystywany przez ratowników podczas akcji zapobiegania erupcji.

Symulator wierceń i kontroli otworu posiada konsole symulacyjne oraz sprzęt i manifoldy przypominające dokładnie te, które znajdują się na współczesnych urządzeniach wiertniczych. Jest to symulator „DRILLSIM 5000” wykorzystujący system komputerowy Dec Miarovax 3100 - 40.

Elementy składowe symulatora:

• wyposażenie znajdujące się na podłodze w szybie

• system efektów dźwiękowych

• stacja instruktora

• komputer do symulacji

• system interfejsu

• komputer do symulacji grafiki

• oprogramowanie systemu

Podczas ćwiczeń w zależności od warunków szkoleniowych można obejrzeć skutki kombinacji następujących efektów:

• zużycia świdra

• zużycia łożysk świdra

• dopływu płynu z formacji przepuszczalnej o wysokim ciśnieniu

• tłokowania podczas wyciągania przewodów lub udaru ciśnienia podczas zapuszczania

• dopływu płynu złożowego podczas marszowania

• wielokrotnego dopływu płynu do otworu

• utraty cyrkulacji

• szczelinowania złoża

• erupcji podziemnej

• zmian w systemie płuczkowym

• przeciążenia silników

• przekroczenia ciśnienia tłoczenia płuczki

W sali do ćwiczeń ratowników znajdują się aparaty tlenowe i powietrzne.

W Sali aparatowej znajdują się aparaty i przyrządy które muszą być sprawne i gotowe do użycia w każdej chwili.

Obecnie używa się następujących aparatów:

1. Aparaty PA 80 Drager

2. Aparaty Faser

3. Aparaty APS 3

4. Aparaty PAEN 137 Drager

W sali aparatowej znajdują się także przyrządy pomiarowe służące do kontroli atmosfery.

Rozróżniamy:

1. Analizatory gazów jednego typu, wykrywające jeden gaz w atmosferze

2. Eksplozymetry - wykrywające gazy palne i wybuchowe. Zaliczamy do nich:

• Drager Pol EX

• Crowcorn typ Gazman FL

• Drager sulfipac

• TMX 412.

---