Opis przypadku.
43-letni dyrektor przedsiębiorstwa przemysłowego w czasie prowadzenia narady z pracownikami poczuł nagle silny ból za mostkiem, promieniujący do łopatki, zasłabł i chwilowo stracił świadomość.
Wezwano karetkę pogotowia reanimacyjnego i przewieziono chorego do szpitala, gdzie badaniem EKG stwierdzono świeży zawał przedniej ściany lewej komory serca z dusznością. Pacjenta w stanie wstrząsu kardiogennego umieszczono na oddziale intensywnej terapii.
W drugiej dobie hospitalizacji objawy wstrząsu i bóle wieńcowe ustąpiły, czynność serca miarowa, tętno ok. 80 uderzeń na minutę,
RR 140/90 mmHg, skóra zaróżowiona, pacjent był spokojny, leki przyjmował, w nocy spał z przerwami, miał prawidłowe łaknienie, ale był przygnębiony, pełen obaw, co do powrotu do aktywnego trybu życia.
Ustalono w rozmowie z chorym, że prowadził nieregularny tryb życia, nie zwracał uwagi na właściwy odpoczynek. Palił papierosy (25 sztuk na dobę), alkohol pił rzadko, natomiast z przyjemnością pił mocną kawę (kilka filiżanek dziennie). Pracował często w stanie napięcia nerwowego. Po dużych stresach miewał bóle za mostkiem, które kojarzył ze zdenerwowaniem. Jest żonaty, ma dwoje dzieci w wieku szkolnym, warunki mieszkaniowe i materialne dobre. W szóstej dobie rozpoczęto rehabilitację.
Wskaźniki prawidłowej adaptacji wg C. Roy
Wymiar fizjologiczny
- zaopatrzenie w tlen-niedostateczne, spowodowane niedostatecznym utlenowaniem mięśnia sercowego - zaburzona adaptacja
- odżywianie - nieprawidłowe, nieregularne
- wydalanie - utrudnione związane z unieruchomieniem w łóżku
- aktywność i odpoczynek - nieprawidłowy
>nieregularny tryb życia
>niewłaściwy odpoczynek
- ochrona - skóra bez zmian patologicznych
- narządy zmysłów - prawidłowa adaptacja
- płyny i elektrolity - w normie
- funkcje układu nerwowego - zaburzenia adaptacji spowodowane częstymi stanami napięcia nerwowego, dużą odpowiedzialnością zawodową i pełnieniem kierowniczego stanowiska
- funkcje endokrynne - prawidłowe
Koncepcja siebie
Pacjent zintegrowany w sferze psychicznej i duchowej, pozytywnie postrzega siebie jako osobę i swoje ciało, ale ma obniżony nastrój i odczuwa niepokój zaistniałą sytuacją.
Adaptacja w zakresie pełnionych ról
Prawidłowo wypełnia swoje role i czerpie z tego satysfakcję, jest mężem, ojcem, ale również dyrektorem przedsiębiorstwa, jednocześnie odczuwa lęk związany z dalszą aktywnością w pracy zawodowej.
Współzależności
Posiada umiejętność budowania trwałych i wartościowych związków z innymi ludźmi (w rodzinie, w pracy) osiągając integrację w sferze emocjonalnej, współpracuje z zespołem interpersonalnym, aby zmniejszyć niepokój spowodowany leczeniem i obecna sytuacją życiową.
Diagnoza |
Cel |
Realizacja |
Ocena |
Chory odczuwa silny ból za mostkiem, tętno 120ud./min. słabo napięte, miarowe RR 90/60 mmHg
Chory odczuwa duszność, oddech przyspieszony 26/min., skóra szaroblada
Pacjent chwilami niespokojny, usiłuje siadać w łóżku
Chory unieruchomiony w łóżku i przyłączony do monitora, ma trudności z wypróżnieniem
Stan chorego pozwala na stopniowe uruchamianie
Pacjent nieco przygnębiony, wyraża obawy, co do powrotu do aktywnego życia
Chory palił papierosy, nadużywał kawy, lubił odpoczynek bierny
Powikłania późne nie wystąpiły, stan pacjenta stabilny, RR 140/90 mmHg, tętno miarowe 78 ud./min. |
Utrzymanie chorego przy życiu, zwalczanie bólu i wstrząsu kardiogennego
Zapewnienie dostępu tlenu
Uspokoić chorego i ułatwić adaptację do warunków szpitalnych
Zaspokojenie potrzeb biologicznych
Wczesna aktywizacja
Poprawa stanu psychicznego
Eliminacja czynników ryzyka
Przygotowanie chorego do opuszczenia szpitala |
-monitorowanie parametrów życiowych -zabezpieczenie dostępu do żyły -utrzymanie wlewu kroplowego wg zleceń lekarskich -założenie karty obserwacyjnej, (co 1 godz. pomiar tętna, RR, oddechu, temperatury, diurezy oraz podawanych leków) -stała obserwacja wyglądu skóry i zachowania chorego
-podanie tlenu przez maskę 4l/min przez całą dobę z niewielkimi przerwami
-wytłumaczyć konieczność pozostania w łóżku wynikającą ze wskazań medycznych i procesu leczenia -stała obecność pielęgniarki przy chorym -wpływ psychoterapeutyczny personelu
-zabiegi higieniczne wykonywane są przez personel bez zmiany pozycji chorego w łóżku -jest karmiony przez pielęgniarkę, -założono czopek, po którym chory oddał stolec do basenu, mocz oddaje do kaczki
-rozpoczęto rehabilitację zaczynając od wysokiego ułożenia w łóżku, poprzez ruchy kończyn, zmianę pozycji a następnie siadanie w łóżku ze spuszczonymi nogami i ćwiczenie głębokich oddechów -przed i po każdej z tych czynności kontroluje się częstość tętna, oddechów i ciśnienie tętnicze
-w rozmowach wytłumaczono choremu, że przebyty zawał nie oznacza inwalidztwa, zachęcono do dalszej współpracy z zespołem rehabilitacyjnym -nawiązano kontakt z rodziną i środowiskiem pracy pacjenta, ograniczając przekazywanie wiadomości z zewnątrz do takich, które nie są denerwujące
-w rozmowie z pacjentem zwrócono uwagę na czynniki, które powodują powstanie choroby wieńcowej oraz na zasady profilaktyki -zlecono dietę niskoenergetyczną i niskotłuszczową -wyjaśniono żonie zasady żywienia i przyrządzania posiłków niskocholesterolowych -omówiono z chorym szkodliwość palenia papierosów (w szpitalu chory nie pali) -zachęcono go do zmiany trybu życia i realizacje czynnego odpoczynku -dostarczono do przeczytania książkę `'Jak żyć po zawale serca''
-kontynuuje się rehabilitację ruchową -omówiono szczegóły dalszej rehabilitacji po opuszczeniu szpitala -z rodziną omówiono zasady dalszego postępowania zwłaszcza utrzymania aktywności ruchowej i ograniczeń dietetycznych
|
-ból za mostkiem zmniejszył się -tętno lepiej napięte, miarowe 100 ud./min -RR 100/60 mmHg
-uczucie duszności zmniejszyło się -oddech zwolnił się do 18/min. -skóra zaróżowiła się
-pacjent powoli zaadaptował się, jest spokojniejszy, śpi z niewielkimi przerwami
-zapewniono załatwienie potrzeb fizjologicznych oraz zabiegów higienicznych
-pacjent chętnie wykonuje zlecone czynności i dobrze je toleruje
-nastrój psychiczny poprawił się, chory spokojny, spędza czas na czytaniu lektury i słuchaniu radia
Pacjent zaakceptował konieczność zmiany trybu życia
-stan zdrowia zadowalający -chory nie pali papierosów -postanowił wrócić do pracy zawodowej z ograniczeniem jej aktywności |
Przypadek, który wybrałam wydarzył się w rzeczywistości, uważam, że był odpowiedni, aby przeanalizować go pod kątem teorii C.Roy.
Opiekę nad pacjentem oparłam na założeniach procesu pielęgnowania, który pozwolił na samodzielne decydowanie o zakresie i charakterze opieki, jaką zgodnie z rozpoznaniem biopsychospołecznym powinien otrzymać pacjent.
Zaletą takiej opieki jest satysfakcja pacjenta i pielęgniarki. Jest to możliwe m.in. dzięki temu, że zindywidualizowana, całościowa i ciągła opieka rzuca nowe światło na dotychczasowe pojmowanie roli pacjenta, a przez to pielęgniarstwa jako działalności praktycznej i nauki o pielęgnowaniu. Dzięki tym działaniom udało się uniknąć powikłań, mimo, że przez pierwsze dwie doby to była przede wszystkim walka o życie pacjenta.
Pacjent przebywał w szpitalu 20 dni. Jego samopoczucie i stan kliniczny były dobre. Po wykonaniu szeregu badań i ustaleniu leczenia ambulatoryjnego wypisano go ze szpitala, zalecając dalszą kontrolę w poradni kardiologicznej i sanatoryjne leczenie rehabilitacyjne.
Zarówno pacjent jak i rodzina byli zadowoleni z opieki, troski i życzliwości, z jaką się do nich odnoszono.