Wstęp
Tworzenie dzianiny jest to przerabianie nici przy użyciu drutów. Powstają w ten sposób tzw. oczka, z których w dalszych fazach roboty tworzą się sploty; ze splotów otrzymujemy dzianinę.
Wykonywanie dzianiny nie wymaga specjalnego warsztatu pracy, potrzebne są jedynie druty i włóczka. Każdy z pewnymi zdolnościami manualnymi, inwencją twórczą i poczuciem pękna ma nieograniczone możliwości w tym zakresie.
Dzianina ma wiele zalet: jest ciepła, przewiewna, elastyczna, nie gniecie się, jest wygodna w noszeniu, nie krępuje ruchów.
Dzianina ręczna pozwala ponadto na pełne wykorzystanie surowca, gdyż każdy element ubioru powstaje w czasie wykonywania, nie jest cięty. Wynika z tego jeszcze jedna zaleta - nowy wyrób może być wykonany nie tylko z nowej włóczki; po spruciu rzeczy używanej można ten sam surowiec przerobić powtórnie.
Oprócz wymienionych korzyści użytkowych, robótki na drutach rozwijają sprawność rąk, wyrabiają spostrzegawczość, smak i gust. Opanowanie sztuki robienia na drutach wydaje się początkowo trudne, ale stopniowo - po osiągnięciu wprawy - praca ta staje się przyjemnością, a nawet odpoczynkiem.
Odzież z dzianiny noszą osoby w różnym wieku, od niemowlęctwa do późnej starości - poczynając od pierwszych kaftaników, śpioszków, poprzez stroje dziecięce, młodzieżowe, sportowe, spodnie, sukienki, garsonki, sukienki koktajlowe aż po stroje ażurowe albo koronkowe, suknie zdobione haftem, koralikami i cekinami. Nie można pominąć też szeroko stosowanych okryć ciepłych, jak szale, chusty, kamizelki, bluzki, swetry, a nawet płaszcze.
Przybory do robót na drutach
Przystępując do wykonywania roboty na drutach, należy najpierw skompletować wszystkie potrzebne narzędzia. Odpowiednio dobrane, wygodne, ułatwiają pracę i wpływają na przebieg całej roboty.
Druty powinny być niezbyt długie, elastyczne, gładkie i niezbyt ostro zakończone (druty mające ostre końce kaleczą wełnę i kłują w palce, utrudniając pracę).
Druty cienkie nr 2, 2 1/2 i 3 są używane do wykonywania dzianin z cienkiej wełny oraz do ściągaczy.
Druty nr 3, 3 1/2 i 4 są używane do robót z grubszych włóczek. Wykonuje się nimi dzianinę sportową, ściągacze fantazyjne, sploty ażurowe i koronkowe.
Druty grube nr 5 i 6 - kościane lub z tworzyw sztucznych - stosuje się przy robocie z bardzo grubej włóczki. Robi się nimi sploty o dużych ażurach.
Druty bardzo grube nr 8 i 10 - drewniane lub z tworzyw sztucznych - zakończone z obu stron ostro, tzw. patyki lub kołki, są używane do włóczki skręconej z kilku nitek, tasiemek i siutaszy.
Drut okrągły (z żyłką), tzw. elastyczny, służy do wykonywania kloszowych spódnic, czapeczek, ażurowych szali, dziecięcej i damskiej bielizny oraz serwet. Są to dwa krótkie, lekko zakrzywione druty połączone cieńszą, elastyczną linką z nylonu, na której spoczywa robota; - przerabia się nimi oczka w kółko. Dzięki krzywiźnie drutów, praca nimi jest wygodna, nawet przy wykonywaniu bardzo dużych obwodów.
Szydełko jest narzędziem pomocniczym. Używa się go przy zaczynaniu roboty, przy nawlekaniu oczek zgubionych podczas wykonywania dzianiny i naprawianiu omyłek we wzorze. Szydełkiem niejednokrotnie łączy się poszczególne elementy dzianiny. Pomaga ono również przy wykończaniu i ozdabianiu gotowego wyrobu. Zestaw szydełek powinien składać się z szydełek cienkich i grubych od nr 2 do nr 10.
Igła dziewiarska - gruba, o niezbyt ostrym zakończeniu, z szerokim uszkiem - służy do zszywania poszczególnych elementów dzianiny oraz do haftowania ornamentów dekoracyjnych.
Agrafki i krótkie druty są potrzebne przy wykonywaniu splotów fantazyjnych oraz niektórych fragmentów wzoru, gdzie część oczek wchodzących w zakres roboty trzeba chwilowo wyłączyć.
Do wykonywania skarpet, rękawic czy czapek potrzebnych jest 5 krótkich jednakowych drutów pończoszniczych (jednakowej grubości) o końcach ostro zakończonych z obu stron.
Do zestawu potrzebnych przyborów pomocniczych należy także zaliczyć taśmę centymetrową, krótkie nożyczki, arkusz papieru, ołówek, notes oraz kilka nitek kolorowej włóczki - znaczy się nimi miejsca, w których dodajemy lub odejmujemy oczka.
Przybory do robót na drutach • Rodzaje surowców stosowanych w dziewiarstwie • Dobór drutów i surowców • Sposób trzymania drutów • Nabieranie oczek
Rodzaje surowców stosowanych w dziewiarstwie
Zasadniczą rolę w dziewiarstwie odgrywa dobór właściwego surowca. Często wykonując model z innego gatunku włóczki lub w innym kolorze niż opisany, nie osiąga się spodziewanego efektu i całość traci na wartości użytkowej. Bywa również mniej atrakcyjny wizualnie.
Aby dzianina spełniła swoje zadanie, trzeba pamiętać o niektórych właściwościach włóczki: rozciągliwości, elastyczności, a zarazem wydajności.
Włóczka cienka, o luźnym skręcie jest bardziej wydajna niż gruba o ścisłym skręcie.
Wełna przędziona ręcznie (samodziałowa) jest mniej wydajna od fabrycznej.
Włóczka cienka, różnego rodzaju bawełna, nici lniane, włókna sztuczne, siutasze, tasiemki itp. nadają się na cienkie bluzeczki, letnie sukienki, bieliznę damską i dziecięcą.
Wełna gruba, samodziałowa lub fabryczna oraz anilana (o grubym skręcie włókna lub łączona z kilku nitek) nadają się na ciepłe suknie, garsonki, pulowery, płaszcze, wdzianka oraz na wszelką odzież sportową.
Dokładne obliczenie ilości włóczki potrzebnej na dany wyrób jest dość trudne. Wydajność jej zależy od sposobu wykonywania roboty. Przy oczkach robionych luźno ilość potrzebnej włóczki jest mniejsza, przy oczkach robionych ścisło - większa. Stąd powstają duże różnice w ilości surowca niezbędnego do wykonania tego samego modelu. Należy zawsze kupić kilka dekagramów włóczki więcej niż wynika to z wyliczenia, aby nie mieć kłopotu z dokupywaniem. Pozostałe resztki można zużyć do wszelkiego rodzaju wykończeń (frędzli, pomponów, pasków, wiązadełek) i haftów. Każda nitka powinna być wykorzystana.
Przybory do robót na drutach • Rodzaje surowców stosowanych w dziewiarstwie • Dobór drutów i surowców • Sposób trzymania drutów • Nabieranie oczek
Dobór drutów i surowców
Poszczególne oczka, połączone ze sobą w całość, tworzą splot. Sploty w dalszej fazie roboty tworzą dzianinę. Przyswojenie znajomości wykonywania poszczególnych oczek pozwoli odtwarzać sploty początkowo mniej skomplikowane, najprostsze, a po osiągnięciu wprawy - trudniejsze, wymagające dużej uwagi i sprawności rąk.
W dziewiarstwie ręcznym o wyborze odpowiedniego splotu decyduje gatunek, ilość i wydajność surowca. Niemniej ważny jest właściwy dobór drutów. Zależnie od grubości drutów i gatunku surowca, z tej samej włóczki można otrzymać większą lub mniejszą powierzchnię dzianiny. Dlatego przed przystąpieniem do wykonania roboty powinno się wybrany splot koniecznie sprawdzić na małej próbce.
Na pierwsze prace należy wybierać sploty łatwe, nie wymagające liczenia kolejnych oczek wzoru. Model wybrany z żurnala lub pisma kobiecego należy sprawdzić próbką porównawczą, wykonaną ściśle według podanego opisu. Jeżeli próbki nie zgadzają się (w centymetrach), trzeba zmienić druty, są one bowiem albo za grube, albo za cienkie. Gdy i to nie wystarcza, należy odpowiednio zmniejszyć lub zwiększyć liczbę podanych w opisie oczek. Spotykając specjalnie atrakcyjny splot, którego wyliczenia nie ma w opisie, trzeba wykonać małą próbkę z 20-25 oczek i przerabiać wybrany splot stosując druty o różnej grubości. W ten sposób łatwo się zorientować, który numer drutów zastosować, aby dany splot wychodził najlepiej. Sploty delikatne, ażurowe, siatkowe lub koronkowe nadają się na wyroby cieńsze - bluzeczki i sukienki.
Sploty z wyraźną fakturą, grube, fantazyjne układy oczek, o wyraźnych ornamentach nadają się na wyroby o charakterze sportowym (golfy, pulowery, swetry).
Przybory do robót na drutach • Rodzaje surowców stosowanych w dziewiarstwie • Dobór drutów i surowców • Sposób trzymania drutów • Nabieranie oczek
Sposób trzymania drutów
Przystępując do nauki dziewiarstwa ręcznego, trzeba przede wszystkim nauczyć się prawidłowego trzymania drutów, a następnie umiejętnego operowania nimi.
Drut z nowo nabranymi oczkami bierze się do lewej ręki, prawą zaś trzyma drugi drut w taki sposób, aby obydwa były do siebie zwrócone zaostrzonymi końcami.
Zależnie od tego, w której ręce trzyma się drut, nazywa się go prawym albo lewym.
Prawy drut trzyma się pierwszym i trzecim palcem prawej ręki. Drugi palec leży na drucie, zaś czwarty i piąty podtrzymują dalszą część drutu.
Lewy drut trzyma się pierwszym i drugim palcem lewej ręki tuż za pierwszym oczkiem. Trzeci palec jest lekko zgięty, pod nim przechodzi nitka od kłębka. Czwartym i piątym palcem przytrzymuje się dalszą część drutu.
Przy wykonywaniu roboty powinny poruszać się tylko same dłonie, zaś lekko zgięte łokcie pozostają nieruchome. Wskazujący palec lewej ręki stopniowo przesuwa do przodu kolejne oczka znajdujące się na drucie - do dalszego przerabiania. Palec wskazujący ręki prawej przesuwa przerobione oczka do tyłu.
Przybory do robót na drutach • Rodzaje surowców stosowanych w dziewiarstwie • Dobór drutów i surowców • Sposób trzymania drutów • Nabieranie oczek
Nabieranie oczek
Nabieranie oczek na drut jest pierwszą podstawową czynnością przy zaczynaniu roboty. Należy nabrać (nawinąć) odpowiednią liczbę oczek, z których będzie się następnie tworzyć właściwe oczka dzianiny. Sposobów nabierania oczek na druty jest wiele. W każdym kraju, a nawet regionie, występują różnice w wykonywaniu tej czynności. Inne sposoby są stosowane np. w okolicach Zakopanego lub Cieszyna, inne zaś - w rejonach północnych, w Poznańskiem lub na Kaszubach. Żeby tę sprawę uprościć, prezentuję 4 najłatwiejsze i najczęściej stosowane sposoby nabierania oczek na druty.
l. Odwinąć z kłębka nitkę i puścić wolno. W odległości ok. 50 cm od początku nitki zrobić na palcach pętelkę, w którą wkłuwa się drut
i łapie luźno zwisającą nić,
przeciągając ją i zaciskając na drucie. W ten sposób nić zostaje umocowana na drucie, a zarazem powstaje pierwsze oczko. Następnie z nici idącej od kłębka robi się nową pętelkę, wkłuwa w nią drut i przeciąga nić zwisającą luźno, po czym obie nici zaciska się mocno na drucie.
Powstanie w ten sposób na drucie drugie oczko. Następne oczka tworzy się tak samo.
2. Z kłębka odwinąć nitkę długości ok. 50 cm. Przywiązać ją w połowie do drutu; w ten sposób tworzy się na drucie pierwsze oczko. Następnie nitkę idącą od kłębka narzucić na palec wskazujący i przytrzymać ją czwartym i piątym palcem lewej ręki. Nicią zwisającą luźno owinąć kciuk ruchem skierowanym na prawo
wkłuć drut od spodu, łapiąc nim nić zawieszoną na palcu wskazującym i przewlec ją przez pętlę.
Następnie zwolnić oba końce nici i zacisnąć na drucie. W ten sposób powstaje drugie oczko. Dalsze oczka tworzy się w identyczny sposób.
3. Nitkę idącą od kłębka przywiązać do drutu. Następnie narzucić nić na kciuk lewej ręki ruchem skierowanym od strony lewej na prawo, po czym - kierując drut w stronę prawą - wkłuć od spodu w powstałą pętelkę. Nić zwolnić z palców i zacisnąć pętlę na drucie; powstaje w ten sposób oczko. Dalsze oczka tworzy się tak samo.
4. Z nitki wykonać szydełkiem łańcuszek i wkłuć drut w jego oczka.
Drut z nałożonymi oczkami ująć w lewą rękę, a drutem prawym - wkłuwając go w każdą pętelkę na lewym drucie - przeciągnąć nić wiodącą, tzn. idącą od kłębka. Sposób ten jest używany rzadko.
Opanowanie nabierania oczek na drut oraz tworze nie z nich oczek prawych i lewych wymaga pewnej wprawy, do której dochodzi się przez ćwiczenia. Najlepiej nadaje się do tego wełna fabryczna, z której poszczególne oczka wychodzą bardzo wyraźnie.
Odmiany oczek powstałe z oczek prawych i lewych
Oczka podstawowe
Oczka prawe
W środek oczka znajdującego się na drucie lewym wkłuć drut prawy, złapać nim nić idącą od kłębka i - kierując drut w prawą stronę - przeciągnąć nić przez to oczko. Następnie prawy drut odchylić w prawo i zdjąć oczko z drutu lewego.
Oznaczenie w schematach:
Oczko prawe przekręcone
Prawy drut włożyć od tyłu w oczko znajdujące się na drucie lewym, uchwycić nitkę idącą od kłębka i przeciągnąć przez to oczko.
Oznaczenie w schematach:
Oto różnica między oczkami przekręconymi (po lewo), a normalnymi (po prawo).
Oczko lewe
W oczko znajdujące się na lewym drucie wkłuć drut prawy, ruchem skierowanym w lewą stronę złapać nić idącą od kłębka i przeciągnąć ją przez to oczko.
Oznaczenie w schematach:
Oczko lewe przekręcone
Wkłuć prawy drut w oczko znajdujące się na lewym drucie, pod tylną nitkę oczka, i przeciągnąć je na lewo. Przy wykonywaniu oczek od tyłu otrzymuje się oczka bardzo ścisłe, nie rozciągające się i wyglądające jak przekręcone; są one też nazywane oczkami przekręconymi lub kręconymi.
Oznaczenie w schematach:
Oczka brane podwójnie
Dwa oczka prawe razem na lewo
Dwa oczka obrócić na lewym drucie, aby było wygodniej.
Prawy drut wkłuć w drugie i w pierwsze oczko, i przerobić je jak jedno oczko.
Oznaczenie w schematach:
Razem na lewo , bo lewe oczko na wierzchu.
Dwa oczka prawe razem na prawo
Prawy drut wkłuwa się w dwa prawe oczka leżące na lewym drucie i przerabia się je razem, traktując je jak jedno oczko.
Oznaczenie w schematach:
Razem na prawo, bo prawe oczko jest na wierzchu.
Dwa oczka lewe razem na lewo
Tworzy się je, wkłuwając prawy drut w 2 kolejne oczka na lewym drucie i przerabiając razem na lewo jako jedno oczko.
Oznaczenie w schematach:
Razem na lewo, bo lewe oczko jest na wierzchu.
Dwa oczka lewe razem na prawo
Dwa oczka na lewym drucie obrócić. Wkłuć prawy drut od tyłu w drugie i pierwsze oczko. Chwycić nić i przerobić dwa oczka na raz, jak oczko lewe.
Oznaczenie w schematach:
Razem na prawo, bo prawe oczko jest na wierzchu.
Oczka brane potrójnie
Trzy oczka prawe razem (na prawo)
Prawy drut wkłuwa się w trzy kolejne oczka prawe leżące na lewym drucie i przerabia się je razem.
Oznaczenie w schematach:
Trzy oczka lewe razem (na lewo)
Prawy drut wkłuć w trzy kolejne oczka lewe leżące na lewym drucie i przerobić je razem
Oznaczenie w schematach:
Trzy oczka prawe razem od spodu
Trzy kolejne oczka na lewym drucie obrucić, aby "przednia" nitka była wyżej.
Następnie wkłuć prawy drut od spodu: w trzecie, drugie i pierwsze oczko, chwycić nić i przeciągnąć ją przez oczka.
Oznaczenie w schematach:
Trzy oczka prawe razem z środkowym oczkiem na wierzchu
Prawy drut wkłuć najpierw w drugie, a później w pierwsze oczko
i zdjąć oba bez przerobienia. Następnie przełożyć ponownie te dwa oczk na drut lewy, tak aby drugie oczko było teraz pierwszym
i przerobić 3 oczka razem na prawo.
Oznaczenie w schematach:
Trzy oczka prawe razem z środkowym oczkiem pod spodem
Wkłuć prawy drut w oczko prawe znajdujące się na lewym drucie i zdjąć je bez przerobienia.
Kolejne dwa oczka przerobić razem wkłuwając drut najpierw w drugie, a potem w pierwsze oczko.
Następnie złapać lewym drutem oczko nie przerobione
i zawiesić je na oczkach przerobionych razem.
Oznaczenie w schematach:
Oczka zwiększające
Oczko z nitki poziomej
Aby dodać oczko w środku roboty, należy nabrać na drut nić łączącą 2 sąsiadujące ze sobą oczka i przerobić ją jako oczko.
Oznaczenie w schematach:
Dwa oczka z nitki poziomej
Zaczyna się jak wyżej, drugie oczko wykonuje się na lewo. Kolejne oczka z nitki poziomej wykonuje się na zmianę: na prawo i na lewo.
Oznaczenie w schematach:
Oczka z jednego
Inny sposób wykonania oczka dodanego polega na przerobieniu dwóch oczek z jednego.
W tym celu prawy drut należy wkłuć w środek oczka i przeciągnąć nić, nie zdejmując oczka z drutu lewego. Następnie wkłuć prawy drut jeszcze raz w to samo oczko od tyłu i złapać nić na drut; teraz zwolnić oczka z lewego drutu i przenieść je na drut prawy.
Oznaczenie w schematach:
W ten sposób można z jednego oczka uzyskać kilka oczek.
Oznaczenie w schematach:
3 oczka z jednego:
5 oczek z jednego:
Oczka dobrane.
Stosuje się je wtedy, gdy trzeba poszerzyć robotę lub nadać odpowiedni krój poszczególnym elementom dzianiny, np. przy wyrabianiu rękawów przedłużonych i kimonowych w dziecięcych sukienkach czy kaftanikach. Można je wykonać dwoma sposobami:
l. Z pierwszego oczka na drucie wyciągnąć nić i nabrać oczko. To nowe oczko przekręcić i nałożyć na drut lewy, zgodnie z ruchem strzałki.
Następnie z tego oczka nabrać nowe oczko itd. Tak samo dobiera się oczka na drut po drugiej stronie roboty.
2. Po przerobieniu rzędu obrócić robotę, wziąć drut do lewej ręki, a prawą nałożyć na koniec drutu pętelkę z nitki. Pętelka ta będzie nowym oczkiem na drucie, czyli oczkiem dobranym. Tych pętelek - oczek można nałożyć na drut dowolną, potrzebną liczbę. Dobrane oczka przerabia się w następnym rzędzie roboty tak, jak wymaga wzór splotu. Z lewej strony roboty oczka dobrane wykonuje się w podobny sposób, dobierając je przed rozpoczęciem lewego rzędu roboty.
Jest to sposób mniej skomplikowany, łatwiejszy.
Narzut
Narzut powstaje przez narzucenie nitki na drut między jednym a drugim oczkiem na drucie; przerabia się go w następnym rzędzie z jednoczesnym przerobieniem oczka z jego lewej lub prawej strony, zależnie od sposobu podanego we wzorze. Narzut można przerobić osobno jako samodzielne oczko w ściegach ażurowych, ale wtedy trzeba umiejętnie stosować gubienie oczek ściśle według wzoru. Jest to bardzo ważne, gdyż najmniejsza omyłka przy przerabianiu narzutów, bez jednoczesnego gubienia oczek powoduje zniekształcenie splotu.
Oznaczenie w schematach:
narzut:
narzut z oczkiem razem na prawo:
(z oczkiem, zazwyczaj, w poprzednim rzędzie zdjętym bez przerobienia)
narzut z oczkiem razem na lewo:
oczko zdjąć bez przerobienia i narzut:
Oczka zmniejszające
Patrz oczka przerabiane razem.
Oczka krzyżowane
Dwa oczka prawe krzyżowane na prawo
Prawy drut wkłuć w drugie oczko na lewym drucie i przerobić je na prawo,
następnie przerobić na prawo pierwsze oczko i dopiero wtedy spuścić z lewego drutu oba oczka.
Oznaczenie w schematach:
Dwa oczka prawe krzyżowane na lewo lub od tyłu
Pierwsze oczko przełożyć bez przerobienia na drut pomocniczy i zostawić z przodu roboty. Kolejne oczko przerobić na prawo,
następnie oczko prawe z drutu pomocniczego przerobić na prawo.
Oznaczenie w schematach:
Dwa oczka lewe krzyżowane na prawo
Najpierw przerobić na lewo drugie oczko z lewego drutu
i nie zdejmując go z lewego drutu przerobić pierwsze oczko na lewo. Dopiero wtedy spuścić oba oczka z drutu.
Oznaczenie w schematach:
Dwa oczka lewe krzyżowane na lewo
Pierwsze oczko przełożyć bez przerobienia na drut pomocniczy i zostawić z przodu roboty, kolejne oczko przerobić na lewo,
a następnie oczko z drutu pomocniczego przerobić na lewo.
Oznaczenie w schematach:
Oczka brzegowe
Pierwsze i ostatnie oczka w każdym rzędzie roboty są nazwane oczkami brzegowymi. Stosuje się je przede wszystkim dlatego, że dzięki nim można otrzymać ładne i równe brzegi roboty. Przy wszystkich splotach fantazyjnych, koronkowych i o skomplikowanym wzorze oczka brzegowe są konieczne, gdyż utrzymują brzegi roboty, ułatwiają zszywanie gotowych elementów, a przede wszystkim umożliwiają zorientowanie się w czasie roboty, czy dany wzór jest wykonywany prawidłowo (czy nie pomyliło się oczek). Dlatego też, jeżeli przy opisie wzorów fantazyjnych zostały podane oczka brzegowe, zawsze trzeba je wykonywać.
Oczka brzegowe stałe - supełkowe
Oczko to - ze względu na charakterystyczny wygląd - nosi nazwę oczka ścisłego, stałego. Ostatnie oczko w rzędzie, niezależnie od tego jak wypada z wzoru, należy przerabiać zawsze na prawo. Następnie, robiąc tzw. obrót roboty, tj. zaczynając nowy rząd, należy przełożyć nić wiodącą do tyłu, pierwsze oczko zdjąć z drutu lewego bez przerobienia - na drut prawy. Nić wiodącą podciągnąć w górę i mocno zacisnąć na tym oczku, dzięki czemu powstanie jak gdyby węzełek utrwalający oczko.
Oczko brzegowe łańcuszkowe.
Pierwsze oczko na drucie należy przerobić na lewo, ostatnie zaś - na prawo. Ten sposób przerabiania oczek brzegowych daje brzeg roboty zakończony ładnym i gęstym łańcuszkiem.
W dziewiarstwie ręcznym spotyka się często inny rodzaj oczka brzegowego:
pierwsze oczko należy przełożyć (przenieść) z drutu lewego na prawy bez przerabiania, zaś ostatnie oczko w rzędzie -przerobić na prawo lub na lewo, zależnie od wzoru. Daje to brzeg wykończony łańcuszkiem, ale znacznie luźniejszy, bardziej rozciągliwy.
Oznaczenie w schematach:
(bez względu, jakie jest to oczko brzegowe z powyższych)
Oczka zamykające
Oczka zamykające robotę stosuje się w celu stopniowego lub całkowitego zakończenia wyrabianego elementu dzianiny.
Oczko zamknięte
Prawy drut włożyć w pierwsze oczko i zdjąć je z lewego drutu. Drugie oczko przerobić na prawo i wziąwszy pierwsze oczko lewym drutem przeciągnąć je przez oczko przerobione. Z pierwszego oczka wysunąć drut, puszczając to oczko, aby zawisło. Pierwsze oczko pozostało więc zakończone i znajduje się na prawym drucie. Następnie przerabia się trzecie oczko kolejne na prawo i tak samo jak oczko drugie przeciąga lewym drutem przez oczko powstałe po zakończeniu oczka poprzedniego. Otrzymuje się wówczas brzeg dzianiny wykończony jak gdyby łańcuszkiem.
Inny sposób wykończenia brzegu łańcuszka, który powstaje z oczka przerobionego, pokazano na rysunku:
Można też zakończyć oczka dzianiny szydełkiem.
Brzegi ściągacza będą ładne i elastyczne, jeśli zamykając oczka przerabia się oczka prawe nad prawymi, oczka lewe - nad lewymi.
Oczka fantazyjne
Oczko tkane nitka z tyłu (z lewej strony roboty)
Mimo łatwej techniki wykonania, zalicza się je do oczek fantazyjnych, używanych w splotach tkanych. Pierwsze oczko należy przerobić na prawo, nitkę przełożyć do tyłu, następnie przełożyć nie przerabiając na drut prawy, a trzecie oczko znów przerobić na prawo.
W ten sposób między dwoma przerobionymi oczkami znajduje się oczko tzw. zdjęte bez przerobienia.
Oznaczenie w schematach:
(strzałka skierowana ku początkowi rzędu)
Oczko tkane nitka z przodu (z prawej strony roboty)
Oczko pierwsze należy przerobić na prawo, przekładając nić do przodu (przed drut), następnie oczko zdjąć bez przerabiania z lewego drutu na prawy, przekładając nić do tyłu (za drut) i przerobić następne kolejne oczko na prawo.
Oznaczenie w schematach:
Oczka tkane tworzą dzianinę o fakturze materiału, nierozciągliwą, ścisłą, gęstą i stosunkowo mało elastyczną; powoduje to nić prowadzona przed oczkiem nie przerobionym, która nie pozwala dzianinie rozciągać się.
Oczko ażurowe.
Zgodnie z nazwą jest stosowane w splotach ażurowych. Powstaje przez przerabianie oczek podstawowych (prawych i lewych) razem z narzutem. Najprostsze oczko wykonane tą techniką
powstaje przez przerobienie dwóch sąsiadujących oczek na drucie razem i narzucenie nitki na ten drut (narzut).
Oczko mereżkowe
Jest ono stosowane we wszelkiego rodzaju splotach mereżkowych i siatkowych. Powstaje przez kilkakrotne nawinięcie na koniec drutu nitki, którą przeciąga się przez przerabiane oczko. W następnym rzędzie nitkę puszcza się wolno, dzięki czemu powstaje ażurowa mereżka.
Oznaczenie w schematach:
o. lewe z dwukrotnie nawiniętą nitką:
("przekreślenia" oznaczają liczbę nawinięć nitki. Oczka prawe też mogą być z kilku krotnym nawinięciem.)
Oczko prute
Łatwym sposobem uzyskania oczka mereżkowego jest prucie w linii pionowej przerobionych oczek.
Otrzymuje się wówczas mereżkę większą lub mniejszą, zależnie od tego ile oczek przeznaczono na ten cel.
Oznaczenie w schematach:
oczko zdjąć z drutu, aby się spruło:
Mereżka
Przykład mereżki: powstała przez narzut i przerobienie dwóch oczek razem. Narzut dalej był przerabiany. Później zostało to oczko spuszczone i sprute, do miejsca przerobionych razem oczek. Dalej ponowny narzut i przerabianie.
Oczko wkłuwane
Powstaje ono przez wkłucie drutu w oczko poprzedniego rzędu roboty i przerobienie go na prawo wraz z tym oczkiem jako jednego oczka.
Ten rodzaj oczek stosuje się zazwyczaj w dzianinach, wykonywanych z włóczki w dwóch lub więcej kolorach.
Oznaczenie w schematach:
Oczko supełkowe - groszkowe
Powstaje ono przez owinięcie nitki pojedynczo lub kilkakrotnie wokół oczka. Jest stosowane w splotach fantazyjnych, gdy chodzi o uzyskanie wypukłości (groszków). Nitką można owijać nie tylko jedno oczko, ale dowolną ich liczbę, zależnie od stosowanego wzoru.
oczko supełkowe raz owinięte:
oczko supełkowe kilkakrotnie owinięte:
Oznaczenie w schematach:
nitka 3 razy owinięta wokół trzech prawych oczek:
Oczko zawieszone
Pierwsze oczko przełożyć na prawy drut bez przerobienia. Dwa następne oczka przerobić na prawo. Lewym drutem chwycić oczko przełożone bez przerobienia
i zawiesić na przerobionych oczkach.
Oznaczenia w schematach:
(liczba oczek, na których zawiesza się oczko nieprzerobione może być większa)
Oczko wyciągane
Prawy drut wkłuć między 3 a 4 oczko leżące na lewym drucie.
Chwycić nitkę i przeciągnąć pętelkę,
którą wiesza się na lewym drucie przed pierwszym oczkiem.
Narzut ten wykonuje się razem z pierwszym oczkiem.
Pozostałe oczka przerabia się na prawo.
Oznaczenia w schematach:
(oczko wyciągać można za dowolną liczbą oczek)
Oczko kolorowe
Jest to oczko wrabiane innym kolorem wełny. Ma zastosowanie we wszystkich splotach, w których wrabia się ornamenty włóczką innego koloru. Systemem oczek kolorowych można wykonać całą dzianinę, dzięki czemu wyrób jest zbliżony wyglądem do żakardu.
Oczko haftowane
Jest to oczko naszywane na gotowym wyrobie innym kolorem włóczki. Igłą dziewiarską haftuje się dowolne ściegi, z których powstają wzory. Można stosować krzyżyki, ścieg płaski lub wypukły.
Tworzenie splotów podstawowych
Tworzenie oczek prawych i lewych
Podstawą roboty na drutach jest oczko tworzone z nitki za pomocą dwóch drutów. Do podstawowych w dziewiarstwie zalicza się oczko prawe i oczko lewe.
Oczko prawe:
drut z nawiniętymi uprzednio pętlami wziąć do lewej ręki, wkłuć prawy drut w środek pętli, chwytając nim nić idącą od kłębka (nić wiodącą) i - kierując drut w prawą stronę - przeciągnąć tę nić na drut prawy. W ten sposób otrzymuje się oczko prawe (rys.a).
Oczko lewe:
stanowi odwrotność prawego. Drut z nawiniętymi oczkami wziąć do ręki lewej. Drut prawy ruchem skierowanym w lewą stronę wkłuć w pętlę na lewym drucie, złapać nim nić wiodącą i przeciągnąć ją przez pętlę. W ten sposób otrzymuje się oczko lewe (rys. b).
Wszystkie kolejno przerobione na drucie oczka tworzą rząd. Po przerobieniu rzędu, tzn. przeniesieniu wszystkich oczek z drutu lewego na prawy, drut prawy z oczkami bierze się do lewej ręki obracając go tak, aby nić idąca od kłębka znajdowała się na początku nowego rzędu. Obrót roboty tworzy początek każdego następnego rzędu. Czynność tę powtarza się stale przy przerabianiu oczek z jednego drutu na drugi.
W dziewiarstwie ręcznym rozróżnia się 2 rodzaje rzędów: rzędy parzyste (2, 4, 6 itd.) oraz rzędy nieparzyste (l, 3, 5 itd.).
Większość wzorów w stosowanych splotach wykonuje się w rzędach nieparzystych, stanowiących prawą stronę roboty. Tym samym rzędy parzyste stanowią lewą stronę roboty.
Sploty podstawowe tworzone z oczek prawych i lewych
UWAGA!!! Opis wzoru znajdujący się pomiędzy *...* oznacza iż należy podany wzór powtarzać, aż do brzegu roboty.
Splot karbowany-francuski. |
Powstaje on z samych oczek prawych, |
|
|
|
Splot |
Splot |
Jest to splot składający się z kolejno po sobie następujących rzędów oczek lewych i oczek prawych. Można go zastosować po lewej lub prawej stronie roboty i zależnie od tego jest nazywany ściegiem lewym lub prawym. |
|
|
Ściągacz pojedynczy |
Nabrać na druty parzystą liczbę oczek i przerabiać: |
|
|
Ścieg rowkowy - ściągacz 2/2. |
Rząd 1 - *2 o. lewe, 2 o. prawe*; |
|
|
Ściągacz z oczek przekręconych |
Rząd 1 - *1 o. prawe przekręcone, 1 o. lewe przekręcone*; |
|
|
Ściągacz patentowy |
Jest to ściągacz ozdobny, często używany w dziewiarstwie. |
|
|
Ściągcz angielski ozdobny |
Jest to splot mocny, mało elastyczny. |
Znając sposób tworzenia najprostszych splotów z oczek prawych i lewych, można przystąpić do wykonania mało skomplikowanych wzorów. Zalicza się do nich wszelkiego rodzaju ryże. Najłatwiejszymi splotami ryżowymi są: pojedynczy, podwójny i fantazyjny. Pasy ryżu można też łączyć oczkami prawymi lub lewymi oraz pasami poziomymi lub pionowymi.
Ryż pojedynczy - perłowy |
Nabrać na druty parzystą liczbę oczek i przerabiać: |
|
|
Ryż fantazyjny - ziarno jęczmienia |
Nabrać na druty parzystą liczbę oczek i przerabiać: |
|
|
Ryż podwójny - portowy |
Nabrać na druty parzystą liczbę oczek i przerabiać: |
|
|
Ryż perlowo-żebrowany |
Nabrać na druty parzystą liczbę oczek i przerabiać: |
|
|
Kostka prosta |
Splot ten wykonuje się z oczek prawych i oczek lewych. Zależnie od tego, jakiej wielkości mają być kwadraty, stosuje się odpowiednią liczbę oczek na szerokość i wysokość roboty. |
|
|
Kostka duża |
|
|
|
Splot kłoskowy |
Nabrać na druty nieparzystą liczbę oczek i przerabiać: |
|
|
Splot pionowy, złożony z oczek prawych i ryżu |
Nabrać na druty parzystą liczbę oczek i przerabiać: |
|
|
Splot szachownica |
Nabrać na druty liczbę oczek podzieliła przez 12 + 2 o. brzeg, i przerabiać: |
|
|
Splot ukośny - diagonal |
Powstaje on z oczek lewych i prawych, wykonanych z przesunięciem kolejno oczek przerabianych w stronę lewą lub prawą. Trudność wykonania tego splotu polega na tym, że w czasie roboty nie można zmieniać kierunku ukosu. Pasy tworzące diagonal muszą przebiegać w ściśle określonym kierunku. |
|
|
Diagonal zmienny |
Nabrać na druty parzystą liczbę oczek i przerabiać: |
|
|
Splot w trójkąty |
Nabrać na druty liczb oczek podzielną przez 5 + 2 o. brzeg. |
|
|
Splot pionowe pasy w trójkąty |
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 7 + 2 o. brzeg. |
|
|
Splot zabudowany, nadający się na męskie swetry |
Nabrać na druty parzystą liczbę oczek i przerabiać: |
Przy pomocy oczek prawych i lewych możemy zrobić dowolny (prosty) wzór.
np.:
W tym celu bierzemy kartkę w kratkę, dużą - jeśli wymyśliliśmy duży wzór. I wypełniamy kratki oznaczające wzór. Później będą to oczka wzoru, lewe lub prawe.
Pamiętać należy jednak, że:
- oczka są szersze niż wyższe, więc wzorek narysowany w kratkach wyjdzie nam szerszy i nieco spłaszczony w robótce niż na rysunku,
- oczka lewe są wypukłe w poziomie, oczka prawe okazują się w pionie wystawać,
- należy wykonać próbkę pomiarową z 50-ciu oczek i kilkunstu rzędów, aby zmierzyć ile oczek i rzędów mieści nam się w centymetrze roboty. Dopiero wtedy możemy wkomponować wzór w wyrób, aby uniknąć przykrej niespodzianki np.: wzór okazuje się za duży lub nie leży w zamierzonym miejscu.
Sploty fantazyjne
Rodzaje splotów
Wykonywanie splotów ze schematu
Wyrabianie dzianiny o określonym splocie jedynie na podstawie schematu tylko z pozoru wydaje się trudne.
Utrudniają to twórcy czasopism, operując każdy swoimi oznaczeniami.
Wystarczy "znormalizować" te oznaczenia, wyjaśnić dokładnie co oznaczają w zrozumiały i nie budzący wątpliwości sposób, a odczytywanie oczek ze schematów staje się proste i przyjemne. Wręcz łatwiejsze od korzystania ze słownego opisu.
Nie oznacza to oczywiście, że wszystkie podane przeze mnie sploty opisuję jedynie schematami. Jedynie te najnowsze.
Zamiast więc opisywać nowe wzory dopracowałam i poprawiłam pod-stronę " Odmiany oczek ", na której znalazłam parę błędów :( i nieścisłości. Poprawiłam ją pod kątem odczytywania schematów, podając przy każdej odmianie oczka używane przeze mnie oznaczenia w schematach.
Tutaj podaję je wszystkie, z dodatkowym wyjaśnieniem krzyżowania kilku oczek z kilkoma.
Oznaczenia w schematach
- raport, czyli motyw który się powtarza od początku do końca rzędu. Oczka przed i za strzałkami przerabia się na początku i na końcu rzędu jednorazowo. Liczbę oczek do nabrania oblicza się: liczba oczek podzielna przez raport + oczka przed i za raportem + 2 o. brzegowe;
pusta kratka - zazwyczaj ignorować, stosuje się w celu poprawienia czytelności schematu, aby było widać jakie oczka następują nad sobą;
rzędy parzyste - jeśli nie są przedstawione na schemacie, oczka przerabia się tak jak schodzą z drutu, tzn. oczka lewe na lewo, oczka prawe na prawo;
- oczko brzegowe ;
- oczko prawe ;
- oczko lewe ;
- oczko prawe przekręcone ;
- oczko lewe przekręcone ;
- narzut ;
- 2 oczka prawe razem na prawo ;
- 2 oczka prawe razem na lewo ;
- 2 oczka lewe razem na lewo ;
- 2 oczka lewe razem na prawo ;
- 3 oczka prawe razem z środkowym oczkiem pod spodem ;
- 3 oczka prawe razem z środkowym oczkiem na wierzchu ;
- 3 oczka lewe razem (na lewo) ;
- 3 oczka prawe razem (na prawo) ;
- 3 oczka prawe razem od spodu ;
- oczko z nitki poziomej ;
- 2 oczka z nitki poziomej (cyfra podaje liczbę oczek, może być ich więcej) ;
- 2 oczka z jednego oczka ;
- 3, 5 oczek z jednego (cyfra podaje liczbę oczek wykonanych z jednego oczka) ;
- 5 oczek razem (cyfra podaje liczbę oczek, które należy przerobić razem) ;
- 3 oczka wykonać z 3 oczek, tzn. wkłuwa się drut w trzy oczka, jakby się chciało je przerobić razem, ale przerabia się z nich: 1 o. prawe, 1 o. lewe, 1 o. prawe.
- 5 oczka wykonać z 5 oczek, tzn. wkłuwa się drut w 5 oczka, jakby się chciało je przerobić razem, ale przerabia się z nich: 1 o. prawe, 1 o. lewe, 1 o. prawe, 1 o. lewe, 1 o. prawe.
- 3 oczka prawe, oznaczenie to stosuje się dla czytelności wzoru, gdy w poprzednich rzędach dobrało się oczka;
- 3 oczka lewe ;
- 5 oczek prawych ;
- 5 oczek lewych ;
- 2 oczka prawe krzyżowane na prawo ;
- 2 oczka prawe krzyżowane na lewo ;
- 2 oczka lewe krzyżowane na prawo ;
- 2 oczka lewe krzyżowane na lewo ;
- narzut z oczkiem (lub oczko z narzutem) razem na prawo (z oczkiem, zazwyczaj, w poprzednim rzędzie zdjętym bez przerobienia) ;
- narzut z oczkiem (lub oczko z narzutem) razem na lewo (z oczkiem, zazwyczaj, w poprzednim rzędzie zdjętym bez przerobienia) ;
- 1 oczko zdjąć bez przerobienia i 1 narzut ;
- oczko tkane (nitka z tyłu tzn. lewej strony roboty) ;
- oczko tkane (nitka z przodu tzn. prawe strony roboty) ;
- oczko lewe z dwukrotnie nawiniętą nitką (oczko lewe, bo kreska pozioma, liczba przekreśleń oznacza liczbę nawinięć nitki na drut) ;
- oczko prute ;
- oczko supełkowe (pionowe kreski - liczba oczek; poziome łuki - liczba owinięć) ;
- oczko wyciągane ;
- oczko zawieszone ;
- z jednego oczka wykonać 1 o. prawe, narzut, 1 o. prawe, narzut, 1 o. prawe ;
- z trzech oczek (objęte dolną "klamrą") wykonać 1 o. prawe, 1 narzut, 1 o. prawe (znajduje się to w górnej "klamrze") ;
- oczko wkłuwane ;
- oczko wkłute w oczko dwa rzędy niżej ;
- duży bąbel, tzn. z 1 o. zrobić 5 o. (1 o. prawe, 1 o. lewe, 1 o. prawe, 1 o. lewe, 1 o. prawe),
robotę odwrócić i przerobić 5 o. lewych,
odwrócić i przerobić 5 o. prawych,
odwrócić i przerobić 5 o. lewych,
odwrócić i przerobić 5 o. prawych,
odwrócić i przerobić 5 o. lewych,
odwrócić i przerobić 5 o. razem na prawo.
- mały bąbel, tzn. z 1 o. zrobić 3 o. (1 o. prawe, 1 o. lewe, 1 o. prawe),
odwrócić robotę i przerobić 3 o. lewe,
odwrócić robotę i przerobić 3 o. prawe,
odwrócić robotę i przerobić 3 o. lewe,
odwrócić robotę i przerobić 3 o. razem.
- 4 o. prawe na drut pomocniczy pozostawić z tyłu roboty;
- 4 o. z drutu pomocniczego przerobić na prawo, każde oczko z podwójnie nawiniętą nitką (w następnym rzędzie rozwijamy oczka i przerabiamy każde na lewo);
- bez ściągania oczek z lewego drutu: 3 i 4 oczko razem na prawo, 1 i 2 oczko razem na prawo; ściągnąć zamknięte oczka z lewego drutu (krzyżowanie tych zamknięć właściwie jest dowolna, tzn. czy 3 i 4 przerobimy razem za czy przed 1 i 2 oczkiem, byle w całej robocie trzymać się jednego sposobu krzyżowania);
- kulka tzn. z 1 oczka wykonać 5 oczek: 1 o. prawe, 1 o. lewe, 1 o. prawe, 1 o. lewe, 1 o. prawe;
obrócić robotę
2 o. razem, 1 o. lewe, 2 o. razem;
obrócić robotę
3 o. razem.
Krzyżowanie grup oczek
Przy krzyżowaniu grup oczek na podstawie schematu należy przestrzegać trzech zasad:
1.
Oczka prawe są na wierzchu (po prawej) stronie roboty, lewe lądują z tyłu roboty (po lewej),
jeśli krzyżuje się oczko prawe z oczkiem prawym przekręconym, to oczko przekręcone będzie na wierzchu, bo stanowi ozdobę wzoru,
jeśli krzyżują się oczka prawe z prawymi patrz pozostałe zasady;
2.
Kierunek odkładania oczek z drutem pomocniczym (tył lub przód) odczytuje się od lewej do prawej strony znaku:
tzn.
klamra otwarta u góry - odłożyć podaną liczbę oczek z tyłu roboty;
klamra otwarta u dołu - odłożyć podaną liczbę oczek z przodu.
pierwszą klamrę - na razie lekceważymy.
Łatwo to zapamiętać jeśli na znaki spojrzy się jak na robótkę z góry (dosłownie !).
(rodzaj oczek objętych tymi klamrami nie oznacza, że odkładane będą prawe lub lewe oczka !!!)
dane znaki odczytujemy (pod kątem odkładania na przód lub tył roboty):
- 2 oczka na drut pomocniczy z przodu roboty...
- 2 oczka na drut pomocniczy z tyłu roboty...
- 2 oczka na drut pomocniczy I z przodu roboty, 1 oczko na drut pomocniczy II z tyłu roboty...
- 2 oczka na drut pomocniczy I z tyłu roboty, 2 oczka na drut pomocniczy II z tyłu roboty...
3.
Jak należy przerobić oczko (na prawo lub lewo) odczytuje się od prawej do lewej strony znaku.
Najpierw przerabia się oczka objęte pierwszą klamrą, później kolejnymi klamrami.
- 2 oczka na drut pomocniczy z przodu roboty... 2 oczka prawe, 2 oczka z drutu pomocniczego przerobić na prawo;
- 2 oczka na drut pomocniczy z tyłu roboty... 2 oczka prawe, 2 oczka z drutu pomocniczego przerobić na lewo;
- 2 oczka na drut pomocniczy I z przodu roboty, 1 oczko na drut pomocniczy II z tyłu roboty... 2 oczka prawe, 1 o. z drutu pomocniczego II na lewo, 2 o. z drutu I na prawo;
- 2 oczka na drut pomocniczy I z tyłu roboty, 2 oczka na drut pomocniczy II z tyłu roboty... 2 o. prawe, 2 o. z drutu pomocniczego II na lewo, 2 o. z drutu pomocniczego I na prawo.
Uwaga ! ! !
Czasami, ale bardzo rzadko krzyżowanie oczek występuje w parzystych rzędach, są to jednak oczka pojedyncze. W takim przypadku przestrzegać należy zasady pierwszej !
Wyjaśnienie (chyba) wszystkich znaków krzyżowania grup oczek:
- 1 o. na drut pomocniczy z przodu, 1 o. lewe, 1 o. z drutu pomocniczego na prawo;
- 1 o. na drut pomocniczy z tyłu, 1 o. prawe, 1 o. z drutu pomocniczego na lewo;
- 1 o. na drut pomocniczy, 3 o. prawe, 1 o. z drutu pomocniczego na lewo;
- 1 o. na drut pomocniczy, 8 o. prawych, 1 o. z na drutu pomocniczego na lewo;
- 2 o. na drut pomocniczy I z przodu, 1 o. na drut pomocniczy II z tyłu, 2 o. prawe, 1 o. z drutu pomocniczego II na lewo, 2 o. z drutu pomocniczego I na prawo;
- 2 o. na drut pomocniczy I z przodu, 2 o. na drut pomocniczy II z tyłu, 2 o. prawe, 2 o. z drutu pomocniczego II na lewo, 2 o. z drutu pomocniczego I na prawo;
- 2 o. na drut pomocniczy I z tyłu, 2 o. na drut pomocniczy II z tyłu, 2 o. prawe, 2 o. z drutu pomocniczego II na lewo, 2 o. z drutu pomocniczego I na prawo;
- 2 o. na drut pomocniczy z przodu, 2 o. lewe, 2 o. z drutu pomocniczego na prawo;
- 2 o. na drut pomocniczy z przodu, 2 o. prawe, 2 o. z drutu pomocniczego na prawo;
- 2 o. na drut pomocniczy z tyłu, 2 o. prawe, 2 o. z drutu pomocniczego na lewo;
- 2 o. na drut pomocniczy z tyłu, 2 o. prawe, 2 o. z drutu pomocniczego na prawo;
- 3 o. na drut pomocniczy I z przodu, 3 o. na drut pomocniczy II z tyłu, 3 o. prawe, 3 o. z drutu pomocniczego II na lewo, 3 o. z drutu pomocniczego I na prawo;
- 3 o. na drut pomocniczy z przodu, 1 o. lewe, 3 o. z drutu pomocniczego na prawo;
- 3 o. na drut pomocniczy z przodu, 3 o. lewe, 3 o. z drutu pomocniczego na prawo;
- 3 o. na drut pomocniczy z przodu, 3 o. prawe, 3 o. z drutu pomocniczego na prawo;
- 3 o. na drut pomocniczy z tyłu, 3 o. prawe, 3 o. z drutu pomocniczego n lewo;
- 3 o. na drut pomocniczy z tyłu, 3 o. prawe, 3 o. z drutu pomocniczego na prawo;
- 5 o. na drut pomocniczy I z tyłu, 4 o. na drut pomocniczy II z przodu, 5 o. prawych, 4 o. z drutu pomocniczego II na prawo, 5 o. z drutu pomocniczego I na prawo;
- 5 o. na drut pomocniczy z przodu, 5 o. prawych, 5 o. z drutu pomocniczego na prawo;
- 5 o. na drut pomocniczy z tyłu, 5 o. prawych, 5 o. z drutu pomocniczego na prawo;
- 8 o. na drut pomocniczy z przodu, 1 o. lewe, 8 o. z drutu pomocniczego na prawo;
- 8 o. na drut pomocniczy z tyłu, 8 o. prawych, 8 o. z drutu pomocniczego na prawo.
Sploty fantazyjne - ażurowe
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Strick & schick |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 9 + 10 o. + 2 o. brzeg. |
|
|
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 12 + 1 o. + 2 o. brzeg. |
|
|
Nabrać liczbę oczek podzielną przez 13 + 6 o. + 2 o. brzeg. |
|
|
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 10 + 6 o. + 2 o. brzeg. |
|
|
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 8 + 5 o. + 2o. brzeg. |
|
|
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 8 + 9 o. + 2 o. brzeg. |
|
|
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 11 + 12 o. + 2 o. brzeg. |
|
|
Na druty nabrać liczbę oczek podzielną przez 16 + 2 o. + 2 o. brzeg. |
|
03-391
|
|
|
|
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 17 + 4 o. + 2 o. brzeg. |
|
258
Nabrać na druty parzystą liczbę oczek i przerabiać: |
|
264
Nabrać na druty parzystą liczbę oczek i przerabiać: |
|
266
Nabrać na druty parzystą liczbę oczek i przerabiać: |
|
267
Nabrać na druty parzystą liczbę oczek i przerabiać: |
|
269
Nabrać na druty parzystą liczbę oczek i przerabiać: |
|
|
Nabrać na druty parzystą liczbę oczek i przerabiać: |
|
277
Nabrać na druty parzystą liczbę oczek i przerabiać: |
|
|
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 5 + 2 o. brzeg. i przerabiać: |
|
|
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 14 + 2 o. brzeg. |
|
|
Nabrać na druty parzystą liczbę oczek i przerabiać: |
|
|
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 23 + 2 o. brzeg. i przerabiać: |
|
|
|
|
|
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 8 + 2 o. brzeg. i przerabiać: |
|
|
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 9 + 2 o. brzegowe i przerabiać: |
|
|
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 19 +2 o. brzeg. i przerabiać: |
|
|
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 6 + 2 o. brzeg. i przerabiać: |
|
|
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 12 + 11 + 2 o. brzeg. i przerabiać: |
|
|
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 10 + 2 o. brzeg. i przerabiać: |
|
|
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 32 + 2 o. brzeg. i przerabiać: |
Sploty fantazyjne - krzyżowane
02-74-02
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 4 +2 o. brzeg.
|
|
|
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 7 + 1 o. + 2 o. brzeg. |
|
|
Na druty nabrać liczbę oczek podzielną przez 20 + 2 o. + 2 o. brzeg. |
|
02-75-09
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 4 + 1 o. + 2 o. brzeg. |
|
|
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 10 + 3 o. + 2 o. brzeg. |
|
|
Na druty nabrać liczbę oczek podzielną przez 6 + 1 o. + 2 o. brzeg. |
|
|
Nabrać liczbę oczek podzielną przez 8 + 2 o. brzeg. |
|
|
|
|
|
|
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 12 + 2 o. + 2 o. brzeg. |
|
02-78-19
Na druty nabrać liczbę oczek podzielną przez 4 + 2 o. brzeg. |
|
|
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 11 + 5 o. + 2 o. brzeg. |
|
|
Na druty nabrać liczbę oczek podzielną przez 6 + 6 o. + 2 o. brzeg. |
|
|
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 22 + 2 o. brzeg. |
|
|
|
|
|
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 16 + 2 o. + 2 o. brzeg. |
|
|
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 8 + 10 o. + 2 o. brzeg. |
|
|
|
|
|
Na druty nabrać liczbę oczek podzielną przez 16 + 4 o. + 2 o. brzeg. |
|
|
|
|
|
02-89-06 |
|
|
|
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 15 + 3 o. + 2 o. brzeg. |
|
|
|
Na druty nabrać liczbę oczek podzielną przez 12 + 2 o. brzeg. |
|
|
Nabrać na druty parzystą liczbę oczek i przerabiać: |
|
|
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 6+2o.brzeg. i przerabiać: |
|
|
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 3+2 o. brzeg. i przerabiać: |
|
|
Nabrać na druty parzystą liczbę oczek i przerabiać: |
|
|
Nabrać na druty parzystą liczbę oczek i przerabiać: |
|
|
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 4 + 2 o.brzeg. Każdy rząd rozpoczyna się i kończy 1 o.brzeg.: |
Sploty fantazyjne - mereżkowe
Nabrać na druty parzystą liczbę oczek i przerabiać:
Rząd 1 - o. brzeg., *3 o. lewe, 2 o. prawe*, o. brzeg.;
Rząd 2 (prawa strona roboty) - o. brzeg., *2 o. lewe, 3 o. prawe*, o. brzeg.;
Rząd 3 (zabezpieczenie dołu mereżki) - o. brzeg., *1 o. lewe, 2 o. lewe razem na lewo , 2 o. prawe*, o. brzeg.;
Rząd 4 - o. brzeg., *2 o. lewe, 1 o. prawe, 1 narzut (nad zamkniętym w poprzednim rzędzie oczkiem), 1 o. prawe*, o. brzeg.;
Rząd 5 - o. brzeg., *3 o. lewe, 2 o. prawe*, o. brzeg.;
Rząd 6 - o. brzeg., *2 o. lewe, 3 o. prawe*, o. brzeg.
Powtarzać rzędy 5 i 6, do wybranej wysokości. Aby wykonać mereżkę-prutą należy środkowe oczko z każdych 3 o. prawych zdjąć z drutu, spruć do zamkniętego oczka (rząd 3), stanowiącego zabezpieczenie dołu mereżki. W następnym rzędzie w miejsce spuszczonego oczka należy nabrać narzut i przerabiać dalej, normalnie (tzn. innym wybranym ściegiem) lub znów wykonać mereżkę, zaczynając od 1 rzędu.
Nabrać na druty parzystą liczbę oczek i przerabiać:
Rząd 1 - o. brzeg., *4 o. lewe, 2 o. prawe krzyżowane na lewo, 3 o. lewe*, o. brzeg.;
Rząd 2 - o. brzeg., *3 o. prawe, 1 o. lewe, 1 o. lewe z nitki poziomej, 1 o. lewe, 4 o. prawe*, o. brzeg.;
Rząd 3 - o. brzeg., *4 o. lewe, 3 o. prawe, 3 o. lewe*, o. brzeg.;
Rzędy 4, 5, 6, 7, 8, 9 -oczka prawe nad prawymi, oczka lewe nad lewymi;
Rząd 10 - o. brzeg., *3 o. prawe, 1 o. lewe, 1 o. zrobione z nitki pomiędzy oczkami spuścić z drutu i spruć aż do końca motywu, 1 o. lewe, 4 o. prawe*, o. brzeg.
Powtarzać od 1 do 10 rzędu.
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 2 + 2 o. brzeg.
Rząd 1, 3, 5, 7 i 8 - oczka prawe;
Rząd 2, 4 i 6 - oczka lewe;
Rząd 9 - o. brzeg., *1 o. prawe, 1 narzut*, 1 o. prawe, o. brzeg.;
Rząd 10 - o. brzeg., 1 o. zdjąć, *narzut zdjąć i puścić by oczko wcześniej zdjęte mogło się rozciągnąć, 1 o. zdjąć*, o. brzeg.
Można wykonać większy prześwit - ażur mereżki, robiąc w 9 rzędzie zamiast jednego narzutu dwa narzuty.
Powtarzać od 1 do 10 rzędu.
Sploty fantazyjne - przeciągane
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 4+2 o. brzeg. i przerabiać:
Rząd 1 (prawa strona roboty) - oczka prawe;
Rząd 2 (lewa strona roboty) - oczka lewe;
Rząd 3 - o. brzeg., *2 o. prawe, o. wyciągane między 2 a 3 oczkiem tzn. drut wbić między 2 a 3 oczko na lewym drucie, przeciągnąć pętelkę i nałożyć ją na lewy drut, pierwsze oczko wykonać razem z tym narzutem na prawo, drugie również na prawo*, o. brzeg.;
Rząd 4 - oczka lewe;
Rząd 5 - o. brzeg., * o. wyciągane między 2 a 3 oczkiem tzn. drut wbić między 2 a 3 oczko na lewym drucie, przeciągnąć pętelkę i nałożyć ją na lewy drut, pierwsze oczko wykonać razem z tym narzutem na prawo, drugie również na prawo, 2 o. prawe*, o. brzeg.
Przerabiać po prawej stronie roboty rzędy 3 i 5 na zmianę (po lewej stronie roboty zawsze oczka lewe).
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 8+2 o. brzeg. i przerabiać:
Rząd 1 - o. brzeg., *2 o. prawe, 2 o. lewe*, 2 o. prawe, o. brzeg.;
Rząd 2 - o. brzeg., *2 o. lewe, 2 o. prawe*, 2 o. lewe, o. brzeg.;
Rząd 3 - jak rząd 1;
Rząd 4 - jak rząd 2;
Rząd 5 - o. brzeg., 2 o. prawe, 2 o. lewe, *wkłuć prawy drut między 6 a 7 oczko, wyciągnąć pętelkę zawiesić na lewy drut, po czym przerobić pętelkę razem z pierwszym oczkiem na prawo, 1 o. prawe, 2 o. lewe, 2 o. prawe, 2 o. lewe*, o. brzeg.;
Rząd 6 - jak rząd 2;
Rząd 7 - jak rząd 3;
Rząd 8 - jak rząd 4;
Rząd 9 - jak rząd 5;
Rząd 11 - o. brzeg., *wkłuć prawy drut między 6 a 7 oczko, wyciągnąć pętelkę i zawiesić ją na lewy drut, po czym przerobić pętelkę razem z pierwszym oczkiem na prawo, 1 o. prawe, 2 o. lewe, 2 o. prawe, 2 o. lewe*, o. brzeg.
Powtarzać od 1 do 12 rzędu.
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 5 +2 o. brzeg.
Rząd 1 (prawa strona roboty) - o. brzeg., *5 o. prawych, 2 o. przełożyć bez przerobienia (nitka po prawej stronie roboty), 1 o. prawe, 2 o. przełożyć bez przerobienia (nitka po prawej stronie roboty)*, 5 o. prawych, o. brzeg.;
Rząd 2 - o. brzeg., 5 o. lewych, *2 o. przełożyć bez przerobienia (nitka po prawej stronie roboty), 1 o. lewe, 2 o. przełożyć bez przerobienia (nitka po prawej stronie roboty), 5 o. lewych*, o. brzeg.;
Rząd 3 - jak rząd 1;
Rząd 4 - jak rząd 2;
Rząd 5 - o. brzeg., *2 o. przełożyć bez przerobienia (nitka po prawej stronie roboty), 1 o. prawe, 2 o. przełożyć bez przerobienia (nitka po prawej stronie roboty), 5 o. prawych*, 2 o. przełożyć bez przerobienia (nitka po prawej stronie roboty), 1 o. prawe, 2 o. przełożyć bez przerobienia (nitka po prawej stronie roboty), o. brzeg.;
Rząd 6 - o. brzeg., 2 o. przełożyć bez przerobienia (nitka po prawej stronie roboty), 1 o. lewe, 2 o. przełożyć bez przerobienia (nitka po prawej stronie roboty), *5 o. lewych, 2 o. przełożyć bez przerobienia (nitka po prawej stronie roboty), 1 o. prawe, 2 o. przełożyć bez przerobienia (nitka po prawej stronie roboty)*, o. brzeg.;
Rząd 7 - jak rząd 5;
Rząd 8 - jak rząd 6.
Powtarzać od 1 do 8 rzędu.
Splot przewlekany-poziomy
Nabrać na druty parzystą liczbę oczek i przerabiać:
Rząd 1 - oczka prawe;
Rząd 2 i wszystkie rzędy parzyste - oczka lewe;
Rząd 3 - o. brzeg., *wbić drut między 2 a 3 oczko i przeciągnąć pętelkę, nałożyć tą pętelkę na lewy drut i przerobić razem z pierwszym oczkiem na prawo, 1 o. prawe*, o. brzeg.
Powtarzać od 1 do 4 rzędu
Nabrać na druty parzystą liczbę oczek i przerabiać:
Rząd 1 - oczka prawe;
Rząd 2 i wszystkie rzędy parzyste - oczka lewe:
Rząd 3 - o. brzeg., *1 oczko zdjąć i przeciągnąć (przez to zdjęte oczko) lewym drutem dwa następne oczka, które należy przerobić na prawo. Następnie prawym drutem, wkłuwając drut od spodu w oczko przewleczone, przekręcić je na prawo chwytając nić wiodącą i przerobić z niego 1 nowe oczko na prawo*, o. brzeg.;
Rząd 5 - oczka prawe;
Rząd 7 - jak rząd 3.
Powtarzać od 1 do 3 rzędu.
Nabrać na druty parzystą liczbę oczek i przerabiać:
Rząd 1 - oczka prawe;
Rząd 2 i wszystkie rzędy parzyste - oczka lewe;
Rząd 3 - o. brzeg., *dwa oczka zdjąć bez przerobienia, przeciągnąć (te zdjęte oczka) przez następne oczko, następnie przerobić (na prawo) oczka nieprzerobione, umieszczając pomiędzy nimi 1 dodatkowe oczko, przerobione na nici wiążącej (poziomej nici między tymi dwoma oczkami, ale nie na nici oczka, przez które zostały przewleczone), 4 o. prawe*, o. brzeg.
Rząd 5 - o. brzeg., 1 o. prawe, *dwa oczka zdjąć bez przerobienia, przeciągnąć (te zdjęte oczka) przez następne oczko, następnie przerobić (na prawo) oczka nieprzerobione, umieszczając pomiędzy nimi 1 dodatkowe oczko, przerobione na nici wiążącej (poziomej nici między tymi dwoma oczkami, ale nie na nici oczka, przez które zostały przewleczone), 4 o. prawe*, o. brzeg.
Powtarzać od 2 do 6 rzędu.
Splot przewlekany fantazyjnie , dzielony oczkami lewymi, po prawej stronie roboty.
Nabrać na druty nieparzystą liczbę oczek i przerabiać:
Rząd 1 (prawa strona roboty) - oczka prawe;
Rząd 2 - o. brzeg., *1 o. prawe, 2 o. zdjąć bez przerobienia (nitka po prawej stronie roboty)*, o. brzeg.
Prawa strona ściegu - fantazyjna, lewa - gładka.
Powtarzać rzędy 1 i 2.
Splot w łezki
Nabrać na druty parzystą liczbę oczek i przerabiać:
Rząd 1 (lewa strona roboty) - o. brzeg., *1 o. lewe z podwójnym narzutem (tzn. wkłuć drut w oko, uchwycić nitkę okręcić drut drugi raz wokół nitki i takie dwa narzuty dopiero przeciągnąć przez oczko), 2 o. lewe*, o. brzeg.;
Rząd 2 - o. brzeg., *2 o. prawe, 1 o. przełożyć na drut gubiąc narzuty (nitka po lewej stronie roboty)*, o. brzeg.;
Rząd 3 - o. brzeg., *1 o. przełożyć (to z narzutów)(nitka po lewej stronie roboty), 2 o. lewe*, o. brzeg.;
Rząd 4 - jak rząd 2.
Powtarzać od 1 do 4 rzędu.
Po przekładaniu "dużego" oczka należy je nieco rozciągnąć.
Splot przeciągany poziomy
Nabrać na druty parzystą liczbę oczek i przerabiać:
Rząd 1 i wszystkie rzędy nieparzyste (prawa strona roboty) - oczka prawe;
Rząd 2 i 4 - oczka lewe;
Rząd 6 - o. brzeg., *1 o. prawe, 1 o. zdjąć bez przerobienia nitka po prawej stronie roboty*, o. brzeg.;
Rząd 8 - o. brzeg., *1 o. zdjąć bez przerobienia nitka po prawej stronie roboty, 1 o. prawe*, o. brzeg.;
Rząd 10 - jak rząd 6.
Powtarzać od 1 do 10 rzędu.
Sploty fantazyjne - siatkowe
Splot z fantazyjnym narzutem
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 6 + 2 o. brzeg.
Rząd 1 - oczka prawe;
Rząd 2 (prawa strona roboty) - o. brzeg., *2 o. lewe, 2 o. prawe razem na prawo, 1 narzut, 2 o. prawe*, o. brzeg;
Rząd 3 (lewa strona roboty) - o. brzeg., *2 o. lewe razem na lewo, 1 narzut, 2 o. lewe (1 o. lewe przerobione z poprzedniego narzutu), 2 o. prawe*, o. brzeg.
Powtarzać na zmianę rzędy 2 i 3.
Splot ukośny dziurkowany
Nabrać na druty parzystą liczbę oczek i przerabiać:
Rząd 1 (lewa strona roboty) - o. brzeg., *1 narzut, 2 o. prawe razem na prawo*, o. brzeg.;
Rząd 2 (prawa strona roboty) - oczka prawe;
Powtarzać 1 i 2 rząd.
Splot dziurkowany zmienny
Nabrać na druty parzystą liczbę oczek i przerabiać:
Rząd 1 (lewa strona roboty) - o. brzeg., *1 narzut, 2 o. prawe razem na prawo*, o. brzeg.;
Rząd 2 (prawa strona roboty) - oczka prawe;
Rząd 3 - o. brzeg., *2 o. razem na prawo, 1 narzut*, o. brzeg.;
Rząd 4 - oczka prawe.
Powtarzać od 1 do 4 rzędu.
Splot dziurkowany
drabinkowy
Nabrać na druty parzystą liczbę oczek i przerabiać:
Rząd 1 (lewa strona roboty) - o. brzeg., *2 o. razem na prawo, 2 narzuty, 2 o. razem na prawo*, o. brzeg.;
Rząd 2 (prawa stron roboty) - o. brzeg., *2 o. prawe, 1 o. lewe, 1 o. prawe*, o. brzeg.
Powtarzać te dwa rzędy.
Nabrać na druty parzystą liczbę oczek i przerabiać:
Rząd 1 - o. brzeg., *3 o. prawe, 1 narzut, 2 podwójne zamknięcia na krzyż: zamknąć najpierw trzecie z czwartym oczkiem, potem pierwsze z drugim i dopiero tak zamknięte oczka zdjąć z drutu (krzyżowanie tych zamknięć właściwie jest dowolna, tzn. czy 3 i 4 przerobimy razem za czy przed 1 i 2 oczkiem, byle w całej robocie trzymać się jednego sposobu krzyżowania), 1 narzut*, o. brzeg.;
Rząd 2, 4, 6 i 8 - oczka lewe;
Rząd 3 - o. brzeg., *3 o. prawe, 1 narzut, 2 podwójne zamknięcia na krzyż, 1 narzut*, o. brzeg.;
Rząd 5 - o. brzeg., *1 o. narzut, 2 podwójne zamknięcia na krzyż, 1 narzut, 3 o. prawe*, o. brzeg.;
Rząd 7 - jak rząd 5.
Powtarzać od 1 do 8 rzędu.
Nabrać na druty nieparzystą liczbę oczek i przerabiać:
Rząd 1 - o. brzeg., *2 o. prawe razem na prawo, 1 narzut*, 1 o. prawe, o. brzeg.;
Rząd 2 - o. brzeg., *2 o. lewe razem na lewo, 1 narzut*, 1 o. prawe, o. brzeg.
Powtarzać stale te dwa rzędy.
Nabrać na druty nieparzystą liczbę oczek i przerabiać:
Rząd 1 - o. brzeg., *1 narzut, 1 o. zdjąć, 2 o. następne przerobić na prawo, oczko zdjęte zawiesić na 2 o. przerobionych (przeciągnąć dwa oczka przez zdjęte oczko)*, o. brzeg.;
Rząd 2 - oczka i narzuty na lewo.
Powtarza stale te 2 rzędy.
Sploty fantazyjne - supełkowe
Splot supełkowy owijany
Nabrać na druty parzystą liczbę oczek i przerabiać:
Rząd 1 - oczka prawe;
Rząd 2 - oczka lewe;
Rząd 3 - o. brzeg., *3 o. prawe okręcone 3 razy nicią (tzn.: te trzy oczka przerobić na prawo i przełożyć na drut pomocniczy lub agrafkę, okręcić 3 razy nicią i przełożyć na prawy drut), 3 o. prawe*, o. brzeg.;
Rzędy 4, 5, 6 i 8 - oczka prawe nad prawymi, oczka lewe nad lewymi.
Powtarzać od 1 do 8 rzędu.
Splot w grochy
Nabrać na druty parzystą liczbę oczek i przerabiać:
Rząd 1 - oczka prawe;
Rząd 2 - oczka lewe;
Rząd 3 - o. brzeg., *4 o. prawe, z 1 o. zrobić 5 o.*, o. brzeg.;
Rząd 4 - 5 o. z poprzedniego rzędu zrobionych z 1 o. zamknąć w 1 oczku, oczka na lewo;
Rząd 5 - oczka prawe;
Rząd 6 - oczka lewe;
Rząd 7 - o. brzeg., *2 o. prawe, z 1 o. zrobić 5 o., 2 o. prawe*, o. brzeg.;
Rząd 8 - jak rząd 4.
Powtarzać rzędy od 1 do 8.
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 4 + 2 o. brzeg. i przerabiać:
Rząd 1 - o. brzeg., *następne oczko - nie zdejmując z drutu lewego - przerobić na prawo, narzut, to samo oczko przerobić jeszcze raz na prawo, narzut, jeszcze raz na prawo, po czym zdjąć je z lewego drutu; 1 o. lewe, 1 o. prawe, 1 o. lewe*, o. brzeg.;
Rząd 2 - o. brzeg., 3 o. prawe, *5 o. lewych (z muszli), 3 o. prawe*, 5 o. lewych, o. brzeg.;
Rząd 3 - o. brzeg., *zamknięcie muszelki: 5 o. przerobić razem, 1 o. lewe; następne oczko przerobić jak w rzędzie 1, nie zdejmując z drutu, raz na prawo, narzut, raz na prawo, narzut, raz na prawo i zdjąć; 1 o. lewe*, o. brzeg.;
Rząd 4 - o. brzeg., *1 o. prawe, 5 o. lewych, 2 o. prawe*, o. brzeg.;
Rząd 5 - o. brzeg., *z następnego oczka przerobić muszelkę, tak jak w rzędzie 1, 1 o. lewe, następną muszelkę zamknąć tak, jak w rzędzie 3, 1 o na lewo*, o. brzeg.
Powtarzać rzędy od 1 do 6.
Sploty fantazyjne - tkane
Nabrać na druty parzystą liczbę oczek i przerabiać:
Rząd 1 - o. brzeg., *1 o. prawe, 1 o. tkane nitka z przodu (oczko przełożone na prawy drut bez przerobienia, nitka z prawej strony roboty)*, o. brzeg.;
Rząd 2 - oczka lewe;
Powtarzać rząd 1 i 2.
Oczka tkane należy przerabiać w następnych rzędach nad oczkami tkanymi po prawej stronie roboty.
Nabrać na druty parzystą liczbę oczek i przerabiać:
Rząd 1 - o. brzeg., *1 o. prawe, 1 o. tkane nitka z przodu (oczko przełożone na prawy drut bez przerobienia, nitka z prawej strony roboty)*, o. brzeg.;
Rząd 2 - oczka lewe;
Rząd 3 - o. brzeg., *1 o. tkane (oczko przełożone na prawy drut bez przerobienia, nitka z prawej strony roboty), 1 o. prawe*, o. brzeg.
Powtarzać od 1 do 4 rzędu.
Nabrać na druty parzystą liczbę oczek i przerabiać:
Rząd 1 - o. brzeg., *1 o. prawe, 1 o. tkane nitka z przodu (oczko przełożone na prawy drut bez przerobienia, nitka z prawej strony roboty)*, o. brzeg.;
Rząd 2 - *oczko poprzednio zdjęte przerobić na lewo, a oczko poprzednio przerobione zdjąć i poprowadzić nitkę po prawej stronie roboty*.
Stale powtarzać te dwa rzędy.
Nabrać na druty parzystą liczbę oczek i przerabiać:
Rząd 1 - o. brzeg., *3 o. prawe, 1 o. tkane nitka z przodu (oczko przełożone na prawy drut bez przerobienia, nitka z prawej strony roboty)*, o. brzeg.;
Rząd 2 i wszystkie rzędy parzyste - oczka lewe;
Rząd 3 - o. brzeg., *1 o. tkane (oczko przełożone na prawy drut bez przerobienia, nitka z prawej strony roboty), 3 o. prawe*, o. brzeg.;
Rząd 5 - o. brzeg., *1 o. prawe, 1 o. tkane (oczko przełożone na prawy drut bez przerobienia, nitka z prawej strony roboty), 2 o. prawe*, o. brzeg.;
Rząd 7 - o. brzeg., *2 o. prawe, 1 o. tkane (oczko przełożone na prawy drut bez przerobienia, nitka z prawej strony roboty), 1 o. prawe*, o. brzeg.
Ukos oczek tkanych musi przebiegać w jednym kierunku.
Powtarzać rzędy 1-8.
Sploty fantazyjne - warkoczowe
Na druty nabrać liczbę oczek podzielną przez 12 + 6 o. + 2 o. brzeg.
Rząd 1, 3 i 5 - o. brzeg., 6 o. lewych, *6 o. prawych, 6 o. lewych*, o. brzeg.;
Rząd 2 i wszystkie parzyste - jak schodzą z druta;
Rząd 7 - o. brzeg., 6 o. lewych, *2 o. prawe na drut pomocniczy z przodu roboty, 2 o. prawe, 2 o. z drutu pomocniczego przerobić na prawo, 2 o. prawe, 6 o. lewych*, o. brzeg.;
Rząd 9 - o. brzeg., 6 o. lewych, *2 o. prawe, 2 o. prawe na drut pomocniczy z tyłu roboty, 2 o. prawe, 2 o. z drutu pomocniczego przerobić na prawo, 6 o. lewych*, o. brzeg.;
Rząd 11 - jak rząd 7;
Rząd 13 - jak rząd 9;
Rząd 15, 17 i 19 - jak rząd 1.
Powtarzać stale od 1 do 20 rzędu.
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 10 + 2 o. + 2 o. brzeg.
Rząd 1 - o. brzeg., *2 o. lewe, 8 o. prawych*, 2 o. lewe, o. brzeg.;
Rząd 2 i wszystkie parzyste - oczka lewe na lewo, oczka prawe na prawo;
Rząd 3 - o. brzeg., *2 o. lewe, 2 o. prawe na drut pomocniczy z tyłu roboty, 2 o. prawe, 2 o. z drutu pomocniczego przerobić na prawo, 2 o. prawe na drut pomocniczy z przodu roboty, 2 o. prawe, 2 o. z drutu pomocniczego przerobić na prawo*, 2 o. lewe, o. brzeg.;
Rząd 5 i 7 - jak rząd 1;
Rząd 9 - o. brzeg., *2 o. lewe, 2 o. prawe na drut pomocniczy z przodu roboty, 2 o. prawe, 2 o. z drutu pomocniczego przerobić na prawo, 2 o. prawe na drut pomocniczy, 2 o. prawe, 2 o. z drutu pomocniczego przerobić na prawo*, 2 o. lewe, o. brzeg.;
Rząd 11 i 13 - jak rząd 1;
Rząd 15 - jak rząd 3.
Powtarzać od rzędu 5 do 16.
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 14 + 2 o. + 2 o. brzeg.
Rząd 1 - o. brzeg., *2 o. lewe, 12 o. prawych*, 2 o. lewe, o. brzeg.;
Rząd 2 i wszystkie parzyste - oczka lewe na lewo, oczka prawe na prawo;
Rząd 3 - o. brzeg., *2 o. lewe, 2 o. prawe na drut pomocniczy z przodu roboty, 2 o. prawe, 2 o. z drutu pomocniczego przerobić na prawo, 4 o. prawe, 2 o. prawe na drut pomocniczy z tyłu roboty, 2 o. prawe, 2 o. z drutu pomocniczego przerobić na prawo*, 2 o. lewe, o. brzeg.;
Rząd 5 - o. brzeg., *2 o. lewe, 2 o. prawe, 2 o. prawe na drut pomocniczy z przodu roboty, 2 o. prawe, 2 o. z drutu pomocniczego przerobić na prawo, 2 o. prawe na drut pomocniczy z tyłu roboty, 2 o. prawe, 2 o. z drutu pomocniczego przerobić na prawo, 2 o. prawe*, 2 o. lewe, o. brzeg.;
Rząd 7 - o. brzeg., *2 o. lewe, 4 o. prawe, 2 o. prawe na drut pomocniczy z tyłu roboty, 2 o. prawe, 2 o. z drutu pomocniczego przerobić na prawo, 4 o. prawe*, 2 o. lewe, o. brzeg.
Powtarzać od 3 do 8 rzędu.
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 14 + 2 o. + 2 o. brzeg.
Rząd 1 - o. brzeg., *2 o. lewe, 12 o. prawych*, 2 o. lewe, o. brzeg.;
Rząd 2 i wszystkie parzyste - oczka lewe na lewo, oczka prawe na prawo;
Rząd 3 - o. brzeg., *2 o. lewe, 2 o. prawe, 2 o. prawe na drut pomocniczy z tyłu roboty, 2 o. prawe, 2 o. z drutu pomocniczego przerobić na prawo, 2 o. prawe na drut pomocniczy z przodu roboty, 2 o. prawe, 2 o. z drutu pomocniczego przerobić na prawo, 2 o. prawe*, 2 o. lewe, o. brzeg.;
Rząd 5 - jak rząd 1;
Rząd 7 - o. brzeg., *2 o. lewe, 2 o. prawe na drut pomocniczy z przodu roboty, 2 o. prawe, 2 o. z drutu pomocniczego przerobić na prawo, 4 o. prawe, 2 o. prawe na drut pomocniczy z tyłu roboty, 2 o. prawe, 2 o. z drutu pomocniczego przerobić na prawo*, 2 o. lewe, o. brzeg.
Powtarzać stale od 1 do 8 rzędu
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 10 + 2 o. + 2 o. brzeg.
Rząd 1 i 3 - o. brzeg., *2 o. lewe, 8 o. prawych*, 2 o. lewe, o. brzeg.;
Rząd 2 i wszystkie parzyste - oczka lewe na lewo, oczka prawe na prawo;
Rząd 5 - o. brzeg., *2 o. lewe, 2 o. prawe na drut pomocniczy z tyłu roboty, 2 o. prawe, 2 o. z drutu pomocniczego przerobić na prawo, 2 o. prawe na drut pomocniczy z przodu roboty, 2 o. prawe, 2 o. z drutu pomocniczego przerobić na prawo*, 2 o. lewe, o. brzeg.
Powtarzać od 1 do 6 rzędu.
Na druty nabrać liczbę oczek podzielną przez 19 + 2 o. brzeg.
Rząd 1, 3 i 5 - o. brzeg., *3 o. lewe, 2 o. prawe, 2 o. lewe, 2 o. prawe, 1 o. lewe, 2 o. prawe, 2 o. lewe, 2 o. prawe, 3 o. lewe*, o. brzeg.;
Rząd 2 i wszystkie parzyste - oczka lewe na lewo, oczka prawe na prawo;
Rząd 7 - o. brzeg., *3 o. lewe, 2 o. prawe, 2 o. lewe, 2 o. prawe na drut pomocniczy I z przodu roboty, 1 o. lewe na drut pomocniczy II z tyłu roboty, 2 o. prawe, 1 o. lewe z drutu pomocniczego II przerobić na lewo, 2 o. prawe z drutu pomocniczego I przerobić na prawo , 2 o. lewe, 2 o. prawe, 3 o. lewe*, o. brzeg.;
Rząd 9 - o. brzeg., *3 o. lewe, 2 o. prawe na drut pomocniczy I z tyłu roboty, 2 o. lewe na drut pomocniczy II z tyłu roboty, 2 o. prawe, 2 o. lewe z drutu pomocniczego II przerobić na lewo, 2 o. prawe z drutu pomocniczego I przerobić na prawo , 1 o. lewe, 2 o. prawe na drut pomocniczy I z przodu roboty, 2 o. lewe na drut pomocniczy II z tyłu roboty, 2 o. prawe, 2 o. lewe z drutu pomocniczego II przerobić na lewo, 2 o. prawe z drutu pomocniczego I przerobić na prawo , 3 o. lewe*, o. brzeg.;
Rząd 11, 13 i 17 - jak rząd 7;
Rząd 15 - jak rząd 9;
Rząd 19, 21 - jak rząd 1.
Powtarzać od 1 do 22 rzędu.
Na druty nabrać liczbę oczek podzielną przez 24 + 2 o. brzeg.
Rząd 1 - o. brzeg., *2 o. lewe, 3 o. prawe, 4 o. lewe, 6 o. prawych, 4 o. lewe, 3 o. prawe, 2 o. lewe*, o. brzeg.;
Rząd 2 i wszystkie parzyste - przerabiać oczka tak jak schodzą z druta;
Rząd 3 - o. brzeg., *2 o. lewe, 3 o. prawe, 4 o. lewe, 3 o. prawe na drut pomocniczy z przodu roboty, 3 o. prawe, 3 o. z drutu pomocniczego przerobić na prawo, 4 o. lewe, 3 o. prawe, 2 o. lewe*, o. brzeg.;
Rząd 5 - o. brzeg., *2 o. lewe, 3 o. prawe, 3 o. lewe, 1 o. lewe na drut pomocniczy z tyłu roboty, 3 o. prawe, o. z drutu pomocniczego przerobić na lewo, 3 o. prawe na drut pomocniczy z przodu roboty, 1 o. lewe, 3 o. z drutu pomocniczego przerobić na prawo, 3 o. lewe, 3 o. prawe, 2 o. lewe*, o. brzeg.;
Rząd 7 - o. brzeg., *2 o. lewe, 3 o. prawe, 2 o. lewe, 3 o. prawe, 3 o. lewe, 1 o. lewe na drut pomocniczy z tyłu roboty, 3 o. prawe, o. z drutu pomocniczego przerobić na lewo, 2 o. lewe, 3 o. prawe na drut pomocniczy z przodu roboty, 1 o. lewe, 3 o. z drutu pomocniczego przerobić na prawo, 2 o. lewe, 3 o. prawe, 2 o. lewe*, o. brzeg.;
Rząd 9 - o. brzeg., *2 o. lewe, 3 o. prawe, 1 o. lewe, 3 o. prawe, 3 o. lewe, 1 o. lewe na drut pomocniczy z tyłu roboty, 3 o. prawe, o. z drutu pomocniczego przerobić na lewo, 4 o. lewe, 3 o. prawe na drut pomocniczy z przodu roboty, 1 o. lewe, 3 o. z drutu pomocniczego przerobić na prawo, 1 o. lewe, 4 o. prawe, 2 o. lewe*, o. brzeg.;
Rząd 11 - o. brzeg., *2 o. lewe, 3 o. prawe, 3 o. prawe, 3 o. lewe, 1 o. lewe na drut pomocniczy z tyłu roboty, 3 o. prawe, o. z drutu pomocniczego przerobić na lewo, 6 o. lewych, 3 o. prawe na drut pomocniczy z przodu roboty, 1 o. lewe, 3 o. z drutu pomocniczego przerobić na prawo, 3 o. prawe, 2 o. lewe*, o. brzeg.;
Rząd 13 - o. brzeg., *2 o. lewe, 3 o. prawe na drut pomocniczy z przodu roboty, 3 o. prawe, 3 o. z drutu pomocniczego przerobić na prawo, 8 o. lewych, 3 o. prawe na drut pomocniczy z przodu roboty, 3 o. prawe, 3 o. z drutu pomocniczego przerobić na prawo, 2 o. lewe*, o. brzeg.;
Rząd 15 - o. brzeg., *2 o. lewe, 6 o. prawych, 8 o. lewych, 6 o. prawych, 2 o. lewe*, o. brzeg.;
Rząd 17 - jak rząd 13;
Rząd 19 - o. brzeg., *2 o. lewe, 3 o. prawe, 3 o. prawe na drut pomocniczy z przodu roboty, 1 o. lewe, 3 o. z drutu pomocniczego przerobić na prawo, 6 o. lewych, 1 o. lewe na drut pomocniczy z tyłu roboty, 3 o. prawe, o. z drutu pomocniczego przerobić na lewo, 3 o. prawe, 2 o. lewe*, o. brzeg.;
Rząd 21 - o. brzeg., *2 o. lewe, 3 o. prawe, 1 o. lewe, 3 o. prawe na drut pomocniczy z przodu roboty, 1 o. lewe, 3 o. z drutu pomocniczego przerobić na prawo, 4 o. lewe, 1 o. lewe na drut pomocniczy z tyłu roboty, 3 o. prawe, o. z drutu pomocniczego przerobić na lewo, 1 o. lewe, 3 o. prawe, 2 o. lewe*, o. brzeg.;
Rząd 23 - o. brzeg., *2 o. lewe, 3 o. prawe, 2 o. lewe, 3 o. prawe na drut pomocniczy z przodu roboty, 1 o. lewe, 3 o. z drutu pomocniczego przerobić na prawo, 2 o. lewe, 1 o. lewe na drut pomocniczy z tyłu roboty, 3 o. prawe, o. z drutu pomocniczego przerobić na lewo, 2 o. lewe, 3 o. prawe, 2 o. lewe*, o. brzeg.;
Rząd 25 - o. brzeg., *2 o. lewe, 3 o. prawe, 3 o. lewe, 3 o. prawe na drut pomocniczy z przodu roboty, 1 o. lewe, 3 o. z drutu pomocniczego przerobić na prawo, 1 o. lewe na drut pomocniczy z tyłu roboty, 3 o. prawe, o. z drutu pomocniczego przerobić na lewo, 3 o lewe, 3 o. prawe, 2 o. lewe*, o. brzeg.;
Rząd 27 - jak rząd 3.
Powtarzać od 1 do 28 rzędu.
Na druty nabrać liczbę oczek podzielną przez 16 + 2 o. brzeg.
Rząd 1, 3 i 5 - o. brzeg., *2 o. lewe, 12 o. prawych, 2 o. lewe*, o. brzeg.;
Rząd 2 i wszystkie parzyste - oczka lewe na lewo, oczka prawe na prawo;
Rząd 7 - o. brzeg., *2 o. lewe, 3 o. prawe na drut pomocniczy z przodu roboty, 3 o. prawe, 3 o. z drutu pomocniczego przerobić na prawo, 3 o. prawe na drut pomocniczy z tyłu roboty, 3 o. prawe, 3 o. z drutu pomocniczego przerobić na prawo, 2 o. lewe*, o. brzeg.;
Rząd 9, 11 i 13 - jak rząd 1;
Rząd 15 - jak rząd 7;
Rząd 17, 19, 21, 23, 25 i 27 - jak rząd 1;
Rząd 29 - o. brzeg., *2 o. lewe, 3 o. prawe na drut pomocniczy z tyłu roboty, 3 o. prawe, 3 o. z drutu pomocniczego przerobić na prawo, 3 o. prawe na drut pomocniczy z przodu roboty, 3 o. prawe, 3 o. z drutu pomocniczego przerobić na prawo, 2 o. lewe*, o. brzeg.;
Rząd 31, 33 i 35 - jak rząd 1;
Rząd 37 - jak 29;
Rząd 39, 41 i 43 - jak rząd 1.
Powtarzać stale od 1 do 44 rzędu.
Na druty nabrać liczbę oczek podzielną przez 17 + 5 o. + 2 o. brzeg.
Rząd 1 - o. brzeg., *2 o. lewe, 1 o. prawe przekręcone, 2 o. lewe, 12 o. prawych*, 2 o. lewe, 1 o. prawe przekręcone, 2 o. lewe, o. brzeg;
Rząd 2 i wszystkie parzyste - oczko lewe na lewo, oczko prawe na prawo;
Rząd 3 - o. brzeg., *2 o. lewe, 1 o. prawe przekręcone, 2 o. lewe, 3 o. prawe na drut pomocniczy z przodu roboty, 3 o. prawe, 3 o. z drutu pomocniczego przerobić na prawo, 3 o. prawe na drut pomocniczy z tyłu roboty, 3 o. prawe, 3 o. z drutu pomocniczego przerobić na prawo*, 2 o. lewe, 1 o. prawe przekręcone, 2 o. lewe, o. brzeg;
Rząd 5 - jak rząd 1;
Rząd 7 - o. brzeg., *2 o. lewe, 1 o. prawe przekręcone, 2 o. lewe, 3 o. prawe na drut pomocniczy z tyłu roboty, 3 o. prawe, 3 o. z drutu pomocniczego przerobić na prawo, 3 o. prawe na drut pomocniczy z przodu roboty, 3 o. prawe, 3 o. z drutu pomocniczego przerobić na prawo*, 2 o. lewe, 1 o. prawe przekręcone, 2 o. lewe, o. brzeg;
Rząd 9 - jak rząd 1;
Rząd 11 - jak rząd 7;
Rząd 13, 15, 17, 19 i 21 - jak rząd 1;
Rząd 23 - jak rząd 3;
Rząd 25 - jak rząd 1.
Powtarzać stale od 1 do 26 rzędu.
Na druty nabierz liczbę oczek podzielną przez 15 + 2 o. brzeg.
Rząd 1 - o. brzeg., *3 o. lewe, 3 o. prawe, 3 o. lewe, 3 o. prawe, 3 o. lewe*, o. brzeg.;
Rząd 2 i wszystkie rzędy parzyste - oczka lewe nad lewymi, oczka prawe nad prawymi;
Rząd 3 i 5 - jak rząd 1;
Rząd 7 - o. brzeg., *3 o. lewe, 3 o. p. na drut pomocniczy I z przodu roboty, 3 o. l. na drut pomocniczy II z tyłu roboty, 3 o. p., 3 o. l. z drutu II na lewo, 3 o. p. z drutu I na prawo, 3 o. lewe*, o. brzeg.;
Rzędy 9, 11, 13 i 15 - jak rząd 1.
Powtarzać od 1 do 16 rzędu.
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 26 + 2 o. brzeg.
Rząd 1 - 1 o.brzeg., * 3 o. lewe, 20 o. prawych, 3 o. lewe*, o. brzeg.;
Rząd 2 i wszystkie parzyste - oczka prawe nad prawymi, oczka lewe nad lewymi;
Rzędy 3, 5, 7 i 9 - jak rząd 1;
Rząd 11 - o. brzeg., * 3 o. lewe, 5 o. prawych przełożyć na drut pomocniczy z przodu roboty, 5 o. prawych, 5 o. prawych z drutu pomocniczego przerobić na prawo, 5 o. prawych przełożyć na drut pomocniczy z tyłu roboty, 5 o. prawych, 5 o. prawych z drutu pomocniczego przerobić na prawo, 3 o. lewe*, o. brzeg.
Powtarzać od 1 do 12 rzędu.
Na druty nabrać liczbę oczek podzielną przez 20 + 2 o. brzeg.
Rząd 1, 3 i 5 - o. brzeg., *3 o. lewe, 5 o. prawych, 4 o. lewe, 5 o. prawych, 3 o. lewe*, o. brzeg.;
Rząd 2 i wszystkie parzyste - oczka prawe na prawo, oczka lewe na lewo;
Rząd 7, 9 i 11 - o. brzeg., *3 o. lewe, 14 o. prawych, 3 o. lewe*, o. brzeg.;
Rząd 13 - o. brzeg., *3 o. lewe, 5 o. prawych na drut pomocniczy I z tyłu roboty, 4 o. prawe na drut pomocniczy II z przodu roboty, 5 o. prawych, 4 o. prawe z drutu II przerobić na prawo, 5 o. prawych z drutu I przerobić na prawo, 3 o. lewe*, o. brzeg.;
Rząd 15, 17 i 19 - jak rząd 7;
Rząd 21 i 23 - jak rząd 1.
Powtarzać stale od 1 do 24 rzędu
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 28 + 2 o. brzeg.
Rząd 1 - o. brzeg, *6 o. lewych, 16 o. prawych, 6 o. lewych*, o. brzeg.;
Rząd 2 i wszystkie parzyste - oczka lewe nad lewymi, oczka prawe nad prawymi;
Rząd 3 - jak rząd 1;
Rząd 5 - o. brzeg., *6 o. lewych, 8 o. prawych na drut pomocniczy z tyłu roboty, 8 o. prawych, 8 o. z drutu pomocniczego przerobić na prawo*, o. brzeg.;
Rząd 7, 9, 11 - jak rząd 1;
Rząd 13 - jak rząd 5;
Rząd 15 - o. brzeg., *5 o. lewych, 1 o. lewe na drut pomocniczy z tyłu roboty, 8 o. prawych, 1 o. z drutu pomocniczego przerobić na lewo, 8 o. na drut pomocniczy z przodu roboty, 1 o. lewe, 8 o. z drutu pomocniczego przerobić na prawo, 5 o. lewych*, o. brzeg.;
Rząd 17 - o. brzeg., *4 o. lewe, 1 o. lewe na drut pomocniczy z tyłu roboty, 8 o. prawych, 1 o. z drutu pomocniczego przerobić na lewo, 2 o. lewe, 8 o. prawych na drut pomocniczy z przodu roboty, 1 o. lewe, 8 o. z drutu przerobić na prawo, 4 o. lewe* o. brzeg.;
Rząd 19 - o. brzeg., *3 o. lewe, 1 o. lewe na drut pomocniczy z tyłu roboty, 8 o. prawych, 1 o. z drutu pomocniczego przerobić na lewo, 4 o. lewe, 8 o. prawych na drut pomocniczy z przodu roboty, 1 o. lewe, 8 o. z drutu pomocniczego przerobić na prawo, 3 o. lewe*, o. brzeg.;
Rząd 21, 23, 25, 27, 29, 31, 33, 35, 37 - o. brzeg., *3 o. lewe, 8 o. prawych, 6 o. lewych, 8 o. prawych, 3 o. prawe*, o. brzeg.;
Rząd 39 - o. brzeg., *3 o. lewe, 8 o. prawych na drut pomocniczy z przodu roboty, 1 o. lewe, 8 o. z drutu pomocniczego przerobić na prawo, 4 o. lewe, 1 o. lewe na drut pomocniczy z tyłu roboty, 8 o. prawych, 1 o. z drutu pomocniczego przerobić na lewo, 3 o. lewe*, o. brzeg.;
Rząd 41 - o. brzeg., *4 o. lewe, 8 o. prawych na drut pomocniczy z przodu roboty, 1 o. lewe, 8 o. z drutu pomocniczego przerobić na prawo, 2 o. lewe, 1 o. lewe na drut pomocniczy z tyłu roboty, 8 o. prawych, 1 o. z drutu pomocniczego przerobić na lewo, 4 o. lewe*, o. brzeg.;
Rząd 43 - o. brzeg., *5 o. lewych, 8 o. prawych na drut pomocniczy z przodu roboty, 1 o. lewe, 8 o. z drutu pomocniczego przerobić na lewo, 1 o. lewe na drut pomocniczy z tyłu roboty, 8 o. prawych, 1 o. z drutu pomocniczego przerobić na lewo, 5 o. lewych*, o. brzeg.;
Rząd 45 - jak rząd 5;
Rząd 47, 49, 51 - jak rząd 1;
Rząd 53 - jak rząd 5;
Rząd 55 - jak rząd 1.
Powtarzać stale od 1 do 56 rzędu.
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 6 + 4 o. + 2 o. brzeg. i przerabiać:
Rząd 1 - o. brzeg., *4 o. prawe, 2 o. lewe*, o. brzeg.;
Rząd 2 i wszystkie rzędy parzyste - oczka lewe nad lewymi, oczka prawe nad prawymi;
Rząd 3 - o. brzeg., *2 o. przełożyć na pomocniczy drut i trzymać przed robotą, następnie przerobić 2 o. na prawo, wrócić do oczek znajdujących się na drucie pomocniczym, przerobić te oczka na prawo, 2 o. lewe*, o. brzeg.;
Rząd 5 - o. brzeg., 2 o. lewe, *2 o. prawe, 2 o. przełożyć na zapasowy drut i zostawić w tyle roboty, 2 o. prawe, 2 o. z zapasowego drutu przerobić na lewo*, ostatnie 2 o. prawe, o. brzeg.;
Rząd 7 - o. brzeg., 2 o. lewe, *2 o. przełożyć na drut zapasowy za robotę, 2 o. prawe, 2 o. z drutu zapasowego przerobić na prawo, 2 o. lewe*, 2 o. prawe, o. brzeg.;
Rząd 9 - o. brzeg., 4 o. prawe, *2 o. przełożyć na drut zapasowy przed robotą, 2 o. lewe, 2 o. z drutu zapasowego przerobić na prawo, 2 o. prawe*, o. brzeg.
Powtarzać od 3 do 10.
Nabrać na druty parzystą liczbę oczek i przerabiać:
Rząd 1 - o. brzeg., *4 o. lewe, 10 o. prawych, 4 o. lewe*, o. brzeg.;
Rzędy 2, 3, 4, 5, 6, 7 i 8 - oczka prawe nad prawymi, oczka lewe nad lewymi;
Rząd 9 - o. brzeg., *4 o. lewe, 5 o. prawych zdjąć na drut zapasowy i pozostawić z przodu roboty, przerobić następne 5 o. prawych z lewego drutu, następnie 5 o. prawych uprzednio zdjętych przenieść na drut lewy (roboczy) i przerobić na prawo, 4 o. lewe*, o. brzeg.
Powtarzać od rzędu 1 do 10.
Nabrać na druty parzystą liczbę oczek i przerabiać:
Rząd 1 - o. brzeg., *1 o. prawe, 2 o. lewe, 12 o. prawych, 2 o. lewe, 1 o. prawe*, o. brzeg.;
Rząd 2 i wszystkie rzędy parzyste - oczka prawe nad prawymi, oczka lewe nad lewymi;
Rząd 3, 7, 11 - oczka prawe nad prawymi, oczka lewe nad lewymi;
Rząd 5 - o. brzeg., *1 o. prawe, 2 o. lewe, 4 o. prawe przełożyć na drut zapasowy przed robotą, przerobić 4 o. na prawo, następnie przerobić 4 o. z zapasowego drutu, 4 o. prawe, 2 o. lewe, 1 o. prawe*, o. brzeg.;
Rząd 9 - o. brzeg., *1 o. prawe, 2 o. lewe, 4 o. prawe, 4 o. prawe przełożyć na zapasowy drut za robotę, przerobić następne 4 o. na prawo, później 4 o. z drutu zapasowego na prawo, 2 o. lewe, 1 o. prawe*, o. brzeg.
Powtarzać od 1 do 10 rzędu.
Nabrać na druty parzystą liczbę oczek i przerabiać:
Rząd 1 - o. brzeg., *2 o. lewe, 14 o. prawych, 2 o. lewe*, o. brzeg.;
Rząd 2, 3, 4 - oczka prawe nad prawymi, oczka lewe nad lewymi;
Rząd 5 - o. brzeg., *2 o. lewe, 3 o. prawe zdjąć na drut zapasowy i trzymać z tyłu roboty, 3 o. prawe, 3 o. z drutu zapasowego przerobić na prawo, 2 o. prawe (środkowe oczka), 3 o. prawe przełożyć na drut zapasowy na przód roboty, przerobić następnie 3 o. prawe, przerobić 3 o. z drutu zapasowego na prawo, 2 o. lewe*, o. brzeg.;
Powtarzać od 1 do 6 rzędu, pamiętając by krzyżowanie oczek wykonywać zawsze po prawej stronie roboty w rzędach nieparzystych
Liczba oczek podzielna przez 7 + 2 oczka brzegowe.
Jest to opis raportu.
Rząd 1 (prawa strona roboty) - o. brzeg., *1 o. lewe, 2 prawe oczka przełożyć na drut pomocniczy przed robotą, 1 o. lewe, 2 oczka z drutu pomocniczego przerobić na prawo, 3 o. lewe*, o. brzeg.;
Rząd 2 (lewa strona roboty) - o. brzeg., *2 o. prawe, 1 prawe oczko przełożyć na drut pomocniczy przed robotą, 2 o. lewe, 1 oczko z drutu pomocniczego przerobić na prawo, 2 o. prawe*, o. brzeg.;
Rząd 3 - o. brzeg., *3 o. lewe, 2 prawe oczka przełożyć na drut pomocniczy przed robotą, 1 o. lewe, 2 oczka z drutu pomocniczego przerobić na prawo, 1 o. lewe*, o. brzeg.;
Rząd 4 - o. brzeg., *1 prawe oczko przełożyć na drut pomocniczy przed robotą, 2 o. lewe, 1 oczko z drutu pomocniczego przerobić na prawo, 4 o. prawe*, o. brzeg.;
Rząd 5 - o. brzeg., *4 o. lewe, 1 lewe oczko przełożyć na drut pomocniczy za robotą, 2 o. prawe, 1 oczko z drutu pomocniczego przerobić na lewo*, o. brzeg.;
Rząd 6 - o. brzeg., *1 o. prawe, 2 lewe oczka przełożyć na drut pomocniczy za robotą, 1 o. prawe, 2 oczka z drutu pomocniczego przerobić na lewo, 3 o. prawe*, o. brzeg.;
Rząd 7 - o. brzeg., *2 o. lewe, 1 lewe oczko przełożyć na drut pomocniczy za robotą, 2 o. prawe, 1 oczko z drutu pomocniczego przerobić na lewo, 2 o. lewe*, o. brzeg.;
Rząd 8 - o. brzeg., *3 o. prawe, 2 lewe oczka przełożyć na drut pomocniczy za robotą, 1 o. prawe, 2 oczka z drutu pomocniczego przerobić na lewo, 1 o. prawe*, o. brzeg.
Powtarzać od 1 do 8 rzędu.
Sploty fantazyjne - łączone
UWAGA ! Schemat nie mieści się na kartce A4, przy drukowaniu trzeba zrobić "fit to page" tzn. dopasowanie do strony.
- 4 o. prawe na drut pomocniczy pozostawić z tyłu roboty;
- 4 o. z drutu pomocniczego przerobić na prawo, każde oczko z podwójnie nawiniętą nitką (w następnym rzędzie rozwijamy oczka i przerabiamy każde na lewo);
Nabrać na druty nieparzystą liczbę oczek podzielną przez 4 + 2 o. brzeg., i przerabiać:
Rząd 1 - o. brzeg., *3 kolejne oczka przerobić razem na prawo jak jedno oczko, nie zdejmując z drutu zrobić 1 narzut, przerobić jeszcze raz poprzednie 3 o. na prawo i zdjąć z lewego drutu, 1 o. prawe*, o. brzeg.;
Rząd 2 i wszystkie parzyste - oczka lewe;
Rząd 3 - 1 o. brzeg, 2 o. prawe, *3 kolejne oczka przerobić razem na prawo jak jedno oczko, nie zdejmując z drutu zrobić 1 narzut, przerobić jeszcze raz poprzednie 3 o. na prawo i zdjąć z lewego drutu, 1 o. prawe*, 2 o. prawe, o. brzeg.
Powtarzać od 1 do 4 rzędu.
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 4 +2 o. brzeg. i przerabiać:
Rząd 1 i wszystkie nieparzyste (prawa strona roboty) - oczka lewe;
Rząd 2 - o. brzeg., *3 o. razem na prawo, z czwartego oczka zrobić trzy oczka: 1 o. prawe, 1 o. lewe, 1 o. prawe*, o. brzeg.;
Rząd 4 - o. brzeg., *z pierwszego oczka robi się 3 oczka: 1 o. prawe, 1 o. lewe, 1 o. prawe; 3 o. prawe razem*, o. brzeg.
Powtarzać od 1 do 4 rzędu
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 3 + 2 o. brzeg. i przerabiać:
Rząd 1 i wszystkie nieparzyste (lewa strona roboty) - oczka lewe;
Rząd 2 - o. brzeg., * 3 kolejne oczka przerobić razem nie zdejmując z lewego drutu: 1 o. prawe, 1 narzut, 1 o. prawe, i dopiero zdjąć z lewego drutu; 1 o. prawe*, o. brzeg.;
Powtarzać stale 1 i 2 rząd
Nabrać na druty liczbę oczek podzielną przez 3 +2 o. brzeg. i przerabiać:
Rząd 1 (lewa strona roboty) - oczka lewe;
Rząd 2 - oczka prawe;
Rząd 3 - oczka lewe;
Rząd 4 - o. brzeg., *3 o. razem przerobić na prawo jako jedno oczko, nie zdejmując z drutu zrobić 1 narzut i ponownie te same 3 oczka przerobić na prawo, po czym zdjąć z drutu*, o. brzeg.
Powtarzać od 1 do 4 rzędu.
Serwetki robione na drutach
Szkółka
Nabieranie oczek na 5 drutów |
W tym celu można normalnie nabrać na 2 druty podaną w opisie wykonania liczbę oczek i rozdzielić na pozostałe druty. |
Nabranie oczek szydełkiem |
W przypadku serwetek wykonywanych na drutach możemy nabrać oczka początkowe szydełkiem. |
|
... a następnie przerobić jak oczko ścisłe. |
|
Na powstałym kółeczku przerabiamy dalej podaną w opisie liczbę oczek jako oczka ścisłe. Jeśli będziemy przy tym przytrzymywać nabieraną nitkę, to całość będzie bardziej stabilna. |
|
Dzięki naciągnięciu (przyciągnięciu) nitki właściwie umocnimy pętelkę. Teraz można zamknąć kółeczko za pomocą oczka ścisłego zamykającego. Poza tym oczka ścisłe można również przerabiać w obręczy z oczkami łańcuszkowymi. |
|
Następnie przeciągnąć szydełkiem pętelkę przez przednią część każdego oczka ścisłego i przełożyć ją na drut. |
|
Najlepiej podzielić nabraną liczbę oczek najpierw tylko na 3 druty. Ilość oczek przypadających na każdy drut nie musi być taka sama. Najpierw przerabiamy jedno okrążenie oczkami przekręconymi prawymi - są one teraz wystarczająco mocne, żeby podzielić je na cztery druty. |
Początek okrążenia |
|
|
Często musimy wykonać z pojedynczego narzutu 2 oczka. Wówczas przerabiamy jedno oczko na prawo, a drugie na lewo albo wykonujemy jako prawe przekręcone. |
Druty. |
|
Pomyłki. |
|
Obrębianie ostatniego okrążenia |
Ponieważ prosto zakończone brzegi sprawiają nieco trudności przy napinaniu, najczęściej oczka ostatniego okrążenia obrębia się szydełkiem. W tym celu należy przekłuwać od strony prawej do lewej w podaną w opisie liczbę oczek, a następnie spuszczać je z drutu. |
|
Szydełkiem przeciągnąć pętelkę, mocno "zaciągnąć" i wzmocnić oczkiem ścisłym. |
|
Pomiędzy oczkami przerobionymi razem leżą więc łańcuszki z oczek łańcuszkowych. Ich liczba wynika z opisu. Czasem wykonuje się na nich więcej okrążeń szydełkowych. |
Napinanie. |
Aby dokładnie napiąć serwetkę, powinniśmy narysować odpowiedni okręg ołówkiem na papierowym szablonie. Proszę nie używać długopisu, ponieważ można pobrudzić nim serwetkę. W przypadku szczególnie dużych serwetek przymocowuje się w środkowym punkcie szablonu kawałek sznurka, a na jego drugim końcu ołówek, którym (prowadząc na sznurku) rysujemy okrąg. |
|
Na tak wykonanym szablonie, z zaznaczonym środkiem i przewidzianym w opisie promieniu naciągamy wymoczoną w wodzie z krochmalem ("Ługa" firmy Gold Drop) serwetkę. Nie gotować w celu krochmalenia! |
|
Następnie naciągamy symetrycznie serwetkę do zaznaczonego promienia. |
Tak naciągniętą serwetkę zostawiamy do całkowitego wyschnięcia. Po czym odpinamy i gotowe. |
Samodzielne wykonywanie dzianiny
strona 1 z 6
Przystępując do tworzenia dzianiny, trzeba przede wszystkim wiedzieć, że krój dziewiarski różni się zasadniczo od krawieckiego. Poszczególnych elementów dzianiny nie roi się, jak to ma miejsce w krawiectwie, lecz otrzymuje przez przerabianie oczek, dodawanie lub ujmowanie określonej ich liczby. Podstawą całej techniki dziania jest więc umiejętność tworzenia odpowiedniej formy poszczególnych elementów w czasie wykonywani roboty.
Ważna w kroju dziewiarskim jest zasada, aby podstawowe formy i jej podkroje oraz wycięcia były proste i nieskomplikowane. Drugą istotną rzeczą są wymiary, które muszą być mniejsze, a to ze względu na właściwości dzianiny, tj. jej elastyczność i rozciągliwość. Są to dwie zasadnicze różnice między krojem krawieckim a dziewiarskim.
Równie ważna jest umiejętność sporządzania wykrojów, tj. rysowania na arkuszu papieru dokładnych wymiarów poszczególnych elementów wyrobu. Dlatego też przystępując do wykonania na drutach obranego modelu, należy uprzednio przygotować wykrój - ściśle według pobranej miary - który bardzo ułatwia pracę.
Mając wykonany wykrój, wybrany splot i odpowiednie druty, przystępuje się do wyliczania oczek. Od tych czynności zależy, czy dany wyrób będzie dobrze wymodelowany, tj. dopasowany do figury. Reasumując wyżej wymienione zalecenia, łatwo dojść do zasadniczych czynników warunkujących dobre i ładne wykonanie modeli:
- prawidłowo zdjęta miara,
- rysunek formy,
- wykrój,
- prawidłowe obliczenie oczek.
Zdejmowanie miary
Pierwszą - w zasadzie prostą - czynnością przy ustalaniu wymiarów osoby, dla której wyrób ma być przeznaczony, jest zdjęcie miary. Wymaga ono właściwego wykonania, gdyż niejednokrotnie pewne niedokładności stwarzają potem niepotrzebne kłopoty. W dziewiarstwie ręcznym, bowiem wszelkie poprawki (zła linia boków, ramion, szerokości itd.) wykonuje się tylko poprzez prucie. W żadnym przypadku nie należy roboty wykonanej na drutach ciąć, gdyż wówczas zniszczona zostałaby włóczka, a oczka trudno byłoby zabezpieczyć.
Miarę zdejmuje się za pomocą krawieckiej taśmy centymetrowej. Należy przy tym zwrócić uwagę, aby nie była ona zbyt luźno lub zbyt mocno naciągnięta.
Osoba, z której zdejmujemy miarę, musi stać w pozycji naturalnej, swobodnej, z rękami opuszczonymi. W specjalnie do tego przeznaczonym zeszycie notuje się wszystkie wymiary w całości, zaokrąglając niepełne centymetry (np. 32,5 cm do 32 cm). Miarę ustala się w sposób następujący: 
• obwód klatki piersiowej (1)
• obwód talii (2)
• obwód bioder w najszerszym miejscu (3)
• szerokość pleców od ramienia do ramienia (4)
• długość stanu od ramienia przy szyi - do pasa (5)
• długość ramienia (6)
• długość rękawa przy lekko zgiętym łokciu, mierząc od ramienia do kiści dłoni (7)
• obwód ręki w najszerszym miejscu (8)
• długość całkowita wyrobu (9)
• obwód szyi (10)
Mając dokładnie zdjętą miarę przystępuje się do tworzenia wykroju.
Rysowanie formy
Formy przodów i pleców bluzki. Sporządzając formę, należy przede wszystkim przygotować następujące materiały pomocnicze:
arkusz papieru na wykrój,
arkusz papieru kratkowego,
arkusz papieru pergaminowego lub kalki technicznej,
linijkę długości 50 cm i ekierkę oraz niezbyt miękki ołówek.
Do nauki tworzenia wykroju wzięto za podstawę - jako najbardziej typowe - wymiary nr 5.
Na poszczególnych rysunkach pokazano formy oparte na pobranych wymiarach. Na formach zaznaczono czwartą część obwodu biustu, talii, bioder i pleców. Wymiary ramion i podkroju szyi są zwsze pokazane w połowie.
Wielkości pobrane w centymetrach:
• 1/4 obwodu klaki piersiowej - 26
• 1/4 obwodu talii - 22
• 1/4 obwodu bioder - 24
• 1/2 szerokość pleców - 21
• długość ramienia - 12
• 1/2 szerokości szyi - 9
• 1/2 podkroju dekoltu z przodu - 7
• 1/2 podkroju dekoltu z tyłu - 3
• długość całkowita - 62
Na papierze kalkowym, na którym umownie każda kratka oznacza 2 cm (stosowane przy wszystkich wykrojach), łatwo jest obliczyć i narysować wykrój dostosowany do potrzebnych wymiarów. 
Przystępując do rysowania wykroju na przygotowanym kratkowanym arkuszu należy narysować prostokąt, którego wysokość wynosi 62 cm (długość całkowita), czyli 31 kratek, a szerokość 26 cm (1/4 obwodu klatki piersiowej), czyli 13 kratek.
Prostokąt oznaczono literami A, B, C, D. Linia pionowa AB - prawa strona prostokąta, linia pionowa DC - lewa strona prostokąta.
Na linii AB mierząc od góry, oznacza się następujące odcinki:
• spadek ramienia - 4 cm;
• długość pachy - 18 cm;
• długość od pachy do talii - 22 cm;
• długość od talii do bioder - 18 cm.
Po oznaczeniu wszystkich wymiarów na lini AB przeprowadza się linie poziome prostopadłe do linii DC . Linię DC zaznacza się grubszą kreską, gdyż stanowi ona środek wykroju. W ten sposób całość prostokąta zostaje podzielona na kilka części.
Następnie na linii AD odmierza się, licząc od linii DC , odcinek długości 24 cm (1/4 obwodu bioder), czyli 12 kratek i oznacza go literą a; jest to szerokość dołu. Linię talii o szerokości 24 cm, na wysokości 18 cm oznacza się literą b. Następnie na wysokości 22 cm od talii przeprowadza się linie poziomą i oznacza ją literą c. Linia ta znajduje się na wysokości podkroju pachy w najszerszym miejscu wykroju, tj. na linii biustu. Aby uzyskać prawidłowy podkrój pachy, rysuje się w pierwszej kolejności linię ramienia, a więc na linii BC odmierza odcinek zaczynając od linii CD) 9 cm (4,5 kratki) - szerokość szyi - i oznacza go literą e; następnie odmierza się odcinek 12 cm (6 kratek) - szerokość ramienia - i oznacza literą d. Na linii CD, w górnej jej części, odmierza się odcinek 7 cm (3,5 kratki) - wysokość podkroju dekoltu - i oznacza go literą f. Po oznaczeniu kolejnych punktów na schemacie przystępuje się do rysowania wykroju. W tym celu punkt a łączy się z punktem b linią prostą (linia bioder do talii). Punkt b łączy się linią z punktem c (linia od talii do miejsca podkroju pachy). Aby uzyskać prawidłowy podkrój pachy, łączy się w pierwszej kolejności punkt d z punktem e - szerokość ramienia. Następnie punkt e łączy się z punktem d, tak jak pokazano na rysunku: 
W ten sposób uzyskuję się linię podcięcia pachy, której głębokość wynosi 5 cm (2,5 kratki).
Linię podkroju dekoltu otrzymuje się przez połączenie linią zaokrągloną punktu e z punktem f. Wykrój pleców robi się tak samo, z tą tylko różnicą, że zmniejsza się podkrój dekoltu na 3 cm (1,5 kratki), łącząc punkt e z punktem g. Na rysunku powyżej przedstawiono prawidłowo ustawioną formę połowy przodu znormalizowanego wykroju pulowera średniego rozmiaru.
Po przyswojeniu zasad techniki rysowania przystępuje się do wykonania odpowiedniej wielkości wykroju. W tym celu przeznaczony na wykrój arkusz papieru, o wymiarach: 62 cm wysokości i 52 cm (26 x 2 = 52) szerokości, składa się na połowę. Na połowie tego arkusza (wzorując się na wykonanym rysunkowym schemacie) z wytypowanych wymiarów rysuje się naturalnej wielkości formę wykroju. Ponieważ papier był złożony na połowę, wycinając narysowany wykrój automatycznie otrzymuje się drugą jego połowę, a więc mamy wówczas dokładnie wymierzoną całość. Wykonany wykrój służy do sprawdzania wymiarów roboty w czasie pracy.
Obliczanie oczek i rzędów roboty
Po zrobieniu wykroju, a przed przystąpieniem do pracy, należy dokładnie obliczyć liczbę oczek potrzebnych do otrzymania odpowiednich wymiarów. W tym celu wykonuje się "próbkę rozliczeniową" w kształcie małego kwadratu wybranym splotem na drutach o odpowiedniej grubości i z tej samej włóczki, z której ma być robiona dzianina. Próbka powinna mieć 5 cm szerokości i 5 cm wysokości. Po zrobieniu należy ją lekko rozciągnąć, upiąć szpilkami i rozprasować (naprawdę lekko!).
Na podstawie próbki - zależnie od grubości włóczki - oblicza się stosunek liczby oczek do ustalonych w centymetrach wymiarów wykroju. Należy, więc zmierzyć próbkę centymetrem dla zorientowania się ile oczek wypada na 5 cm szerokości próbki i ile rzędów na 5 cm wysokości.
Rozliczenie oczek i rzędów podane na rysunku:
wynosi 4 oczka w szerokości i 5 rzędów w wysokości na 1 cm.
W zamieszczonej tabeli podano rozliczenie poszczególnych oczek i rzędów przy rozmaitej grubości włóczki. Posługując się tą tabelką i porównując go z rysunkiem technicznym, łatwo przyswoić sobie zasadę obliczania oczek i rzędów dzianiny.
rysunek techniczny.
TABELA ROZLICZENIOWA RÓŻNEJ GRUBOŚCI WEŁNY
Wyszczególnienie |
Gruba nitka |
Średnia nitka |
Bardzo cienka nitka |
. |
1cm = 2 oczka |
1 cm = 3 oczka |
1 cm = 4 oczka |
Szerokość = 48 cm |
48 cm x 2 o. = 96 o. |
48 cm x 3 o. = 144 o. |
48 cm x 4 o. = 192 o. |
Wysokość do podkroju |
22 cm x 3 rz. = 66rz. |
22 czm x 4 rz. = 88 rz. |
22 cm x 5 rz. = 110 rz. |
Szerokość na wysokości |
58 cm x 2 o. = 116 o. |
58 cm x 3 o. = 174 o. |
58 cm x 4 o. = 232 o. |
Podkrój pachy = 5 cm |
5 cm x 2 o. = 10 o. |
5 cm x 3 o. = 15 o. |
5 cm x 4 o. = 20 o. |
Wysokość pachy = 18 cm |
18 cm x 3 rz. = 54 rz. |
18 cm x 4 rz. = 72 rz. |
18 cm x 5 rz. = 90 rz. |
Szerokość ramienia = 12 cm |
12 cm x 2 o. = 24 o. |
12 cm x 3 o. = 36 o. |
12 cm x 4 o. = 48 o. |
Wysokość spadku |
4 cm x 3 rz. = 12 rz. |
4 cm x 4 rz. = 16 rz. |
4 cm x 5 rz. = 20 rz. |
Wysokość rozpoczęcia |
25 cm x 3 rz. = 75 rz. |
25 cm x 4 rz. = 100 rz. |
25 cm x 5 rz. = 125 rz. |
Aby ułatwić pracę, należy na wyciętym wykroju zapisać - obok wymiarów centymetrowych - odpowiadające im liczby oczek i rzędów, wynikające z obliczenia na podstawie zrobionej uprzednio próbki.
Dla opanowania umiejętności opracowania modelu, trzeba przede wszystkim nauczyć się podstawowych czynności.
Opis poszczególnych faz roboty ze szczegółowym rozliczaniem oczek i rzędów został oparty na modelu wykonanym z grubej włóczki, gdzie na 1 cm wypadają 2 oczka na szerokość i 3 rzędy na wysokość.
1. Aby uzyskać szerokość 48 cm, należy nabrać na druty 96 o. (48 cm x 2 o. = 96 o.).
2. Dla uzyskania odpowiedniej szerokości dzianiny w miejscu podkroju pachy, tj. na wysokości 22 cm (licząc od talii), trzeba z każdej strony dodać po 5 cm, czy po 10 o. (5 cm x 2 o. = 10 o.). Oczka te należy dodawać równomiernie, w co (22 cm x 3 rz. = 66 rz. podzielić na 10 = 6) szóstym rzędzie. Po dodaniu wszystkich oczek przypadających na poszerzenie wykroju prowadzi się nadal robotę w górę bez dodawania oczek, aż do wysokości podkroju pachy, czyli do 22 cm (tj. 66 rzędów). Liczba oczek w najszerszym miejscu wynosi 116 o. ( 96 + 20 = 116).
3. Szerokość podkroju pachy wynosi 5 cm, tj. 10 o. (5 cm x 2 o. = 10 o.). Po wykonaniu podkroju pachy (czyli zamknięciu po 10 o. z każdej strony) przerabia się oczka na całej szerokości roboty w górę do wysokości 25 cm, czyli na wysokość 75 rzędów (25 x 3 = 75). Na tej wysokości zaczyna się tworzyć wykrój dekoltu.
4. Wysokość wykroju dekoltu wynosi 18 cm, tj. 54 rzędy (18 x 3 = 54). Szerokość wykroju dekoltu powinna wynosić 9 cm, tj. 18 oczek. Aby uzyskać prawidłową linię dekoltu, należy - poczynając od środka roboty - stopniowo zamykać 12 razy po 1 oczku w co czwartym rzędzie. Po zamknięciu na dekolt 12 oczek należy 6 ostatnich rzędów roboty przerobić bez ujmowania (są to rzędy potrzebne dla uzyskania przewidzianej wysokości dekoltu, tj. 18 cm).
5. Wyrabiając linię dekoltu, należy jednocześnie z drugiej strony wyrabiać wysokość pachy, prowadząc robotę w prostej linii w górę. Stanowi to 18 cm, czyli 54 rzędy. Na tej wysokości przystępuje się do wyrabiania ramienia.
6. Po osiągnięciu 18 cm wysokości pachy zaczyna się wyrabianie ramienia. Jednocześnie z drugiej strony prowadzi się nadal linię ukośną dekoltu. Spadek ramienia wynosi 4 cm, tj. 12 rzędów. Długość ramienia wynosi 12 cm, tj 24 o. Aby uzyskać prawidłową linię spadku ramienia, należy zamykać stopniowo 4 x po 6 oczek (24 oczka podzielić na 4 = 6) w każdym kolejnym rzędzie roboty, od strony pachy.
Rozpoczynanie roboty
Po nauczeniu się techniki zdejmowania miary, sporządzania wykrojów oraz obliczania oczek, można przystąpić do wykonywania wyrobu.
Na pierwszą pracę należy wybrać model najprostszy. Sposobów rozpoczynania roboty na drutach jest wiele, najczęściej jednak zaczyna się ściągaczem, który składa się z oczek prawych i lewych w najrozmaitszym układzie. Ściągacze są elastyczne, sprężyste i ściśle wytrzymają wymiary wykroju.
Popularnym splotem ściągaczowym jest tzw. ścieg rowkowy.
Aby otrzymać ściągacz ścisły, mało elastyczny, nie rozciągający się, można stosować na zmianę oczka prawe i lewe brane od tyłu, tzw. oczka przekręcone.
Ściągacz patentowy
Jest to ściągacz ozdobny, często używany w dziewiarstwie. Nabrać na druty parzystą liczbę oczek i przerabiać:
Rząd 1 - 1 o. brzeg., *1 o. prawe, 1 narzut na prawo, 1 o. zdjąć bez przerobienia*, 1 o. brzeg.;
Rząd 2 - 1 o. brzeg., *oczko nie przerobione z poprzedniego rzędu przerobić razem z narzutem na prawo (drut wkłuć w środek oczek nie przerobionego, kierując drut od strony lewej na prawą, czyli najpierw w narzut potem w oczko i przerobić razem na prawo), 1 narzut na prawo, 1 o. przerobione w poprzednim rzędzie zdjąć nie przerobione*, 1 o. brzeg.
Powtarzać stale rząd 2.
Ściągacz angielski ozdobny
Jest to splot mocny, mało elastyczny. Nabrać na drut parzystą liczbę oczek i przerobić:
Rząd 1 - 1 o. lewe, *1 narzut, 1 o. zdjąć bez przerobienia, 1 o. prawe*, 1 o. brzeg.;
Rząd 2 - 1 o. brzeg., *1 narzut, 1 o. zdjąć bez przerobienia, przerobić razem na prawo narzut z poprzedniego rzędu i zdjęte w poprzednim rzędzie oczko*, 1 o. brzeg.
Ściągacze należy wykonywać na drutach cieńszych niż te, na których robi się cały wyrób. Do cienkiej wełny stosuje się druty nr 2 lub 2 1/2 , do wełny grubszej - nr 2 1/2, 3 i 3 1/2. Trzeba uważać, aby ściągacz nie tracił swojej specyficznej elastyczności, nie może więc być wykonany ani zbyt ścisło, ani zbyt luźno. Jeśli ściągacz wykonuje się na tych samych drutach co całą robotę, to oczka ściągacza należy wykonać ściślej lub zastosować oczka kręcone.
Ściągacze mogą mieć różną wysokość. Do lekkich bluzeczek, sweterków itp. robi się je przeważnie o wysokości 3-12 cm. Do swetrów grubszych, sportowych, stosuje się zwykle ściągacze wyższe, gdyż tego rodzaju odzież, luźniejsza w kroju wymaga odpowiednio elastycznego wykończenia. Zamykając oczka ściągacza, trzeba oczka prawe zamykać na prawo, zaś oczka lewe - na lewo.
Po przerobieniu ściągacza na drutach cienkich trzeba - przy wykonywaniu dalszej części roboty (jeżeli nie zmienia się drutów) - w pierwszym rzędzie po ściągaczu dodać pewną liczbę oczek, równomiernie rozmieszczając je w całym rzędzie. Przy zmianie zaś drutów cienkich na grubsze dodawanie oczek może być zbyteczne, gdyż siłą rzeczy przy przejściu na grubsze druty powierzchnia dzianiny się zwiększy.
Ściągacze mają zastosowanie nie tylko w początkowej fazie roboty, ale przy wykończaniu dekoltów, kołnierzy, mankietów, kieszeni itp.
Przy wykonywaniu dzianiny bez ściągacza wykończa się ją plisą, podwijając mały brzeg do wewnątrz i przyszywając go po lewej stronie niewidocznym ściegiem. Dla utrzymania równej linii obrębu, można na całej szerokości wykonać rząd oczek lewych, stanowiących linię załamania.
Plisa podwijana
Przy wyrobach lekkich, jak sukienki i ubiory dziecięce, stosuje się plisy podwójne. Plisę taką zaczyna się od nabrania odpowiedniej liczby oczek i przerabia dalej dżersejem (rząd na prawo, rząd na lewo) na odpowiednią wysokość, a następnie - 1 rząd oczek lewych po prawej stronie roboty, tworząc linię załamania. Dalej przerobić dżersejem taką samą liczbę rzędów, aby obie części były jednakowej wysokości. Gotową plisę podwinąć do wewnątrz po lewej stronie i podszyć.
Plisa podwójna ząbkowana
Jest to plisa ozdobna. Po przerobieniu 8 rzędów dżersejem przerabiać:
Rząd 9 - *2 o. razem na prawo, 1 narzut*
Rząd 10 - wszystkie oczka lewe, narzuty - również na lewo.
Następnie przerobić 9 rzędów dżersejem
złożyć plisę na pół i połączyć ją za pomocą trzech drutów, nabierając oczka rzędu pierwszego na trzeci zapasowy drut (liczba nabranych oczek musi odpowiadać liczbie oczek rozpoczynających robotę).
Następnie - po złożeniu plisy na pół - połączyć obie jej części jednym rzędem oczek. Pierwsze oczko rzędu 1 plisy łączy się w tym celu z pierwszym oczkiem będącym na drucie i przerabia oba oczka razem na prawo
takie łączenie prowadzi się na całej szerokości, otrzymując równą linię.
Po połączeniu plisy przystępuje się do dalszego wykonywania roboty obranym splotem, dodając w miarę potrzeby oczka w rzędzie kolejnym.
Splot francuski
Jednym ze sposobów zaczynania roboty na drutach jest stosowanie splotu francuskiego (wszystkie rzędy przerabiane na prawo). Robi się nim plisy na dole swetrów, przy zapięciach kołnierzy i przy kieszeniach.
Ryż pojedynczy
Przy wykończaniu konfekcji dziecięcej stosowany jest też ryż pojedynczy, który jest dostatecznie sztywny, nie zwija się i dobrze usztywnia brzegi dzianiny.
Formowanie brzegów dzianiny
Wyrabianie poszczególnych elementów dzianiny wymaga umiejętności zamykania, dodawania wewnątrz i po bokach, ujmowania oraz naddawania oczek.
Każda część wyrobu musi być uformowana dokładnie i prawidłowo. W innym przypadku trudne jest łączenie poszczególnych elementów dzianiny, gdyż przy zszywaniu powstaną nierówności. Nieumiejętnie wykonany podkrój pachy, dekoltu lub rękawa zniekształca całkowicie model.
Zamykanie oczek. W celu otrzymania ładnej, prostej linii skosu przy stopniowym zamykaniu oczek należy zamknąć najpierw 2 pierwsze oczka rzędu, a potem stale (na początku każdego rzędu) zamykać po jednym oczku, przerabiając je na prawo lub lewo, zależnie od wykonywanego splotu. Pierwsze oczko przeciąga się przez drugie oczko.
Dodawanie oczek wewnątrz roboty. Po wykonaniu ściągacza lub plisy - jeżeli nie zmienia się grubości drutów - trzeba w pierwszym rzędzie po ściągaczu lub plisie dodać pewną liczbę oczek (musi ona być zgodna z rozliczeniem uprzednio zrobionej próbki). Oczka te (np. 6, 8 lub 10) rozmieszcza się równomiernie na całej szerokości pierwszego rzędu po ściągaczu.
Dodawanie oczek po bokach roboty.
Zależnie od rodzaju wełny, oczka dodaje się w kolejnych rzędach w odstępach kilkucentymetrowych, wykonując tę czynność równomiernie, na początku i na końcu roboty (początek i koniec tego samego rzędu!).
Osoby mniej wprawione powinny oznaczać kolorową nitką rzędy, w których oczka zostały dodane. Wówczas łatwo się zorientować, co ile centymetrów lub rzędów trzeba wykonać kolejne dodanie następnych oczek.
Linia ukośna. Wyrabiając ukos stosuje się ujmowanie oczek. Technika ujmowania oczek polega na tym, że w każdym co drugim lub co czwartym rzędzie roboty, idąc po linii ukosu, należy pierwsze i drugie oczko od brzegu przerobić razem.
Oczka można ujmować przez:
• przerobienie dwóch ostatnich oczek na drucie (od linii dekoltu) razem, po lewej stronie roboty;
• przerobienie dwóch pierwszych oczek na drucie razem, po prawej stronie roboty.
Oczka należy ujmować stopniowo, aby brzeg roboty, aby brzeg roboty był równy.
Linię skosu stosuje się przy wyrabianiu dekoltów w szpic, rękawa raglanowego i ukośnych kieszeni.
Ujmowanie i dodawanie oczek w tym samym rzędzie roboty.
Aby uzyskać ukośną plisę, stosuje się stopniowe ujmowanie oczek z jednej strony i dodawanie takiej samej ich liczby - z drugiej strony roboty. W tym celu należy nabrać na druty określoną liczbę oczek stanowiącą szerokość plisy; przerabiając kolejne rzędy, idąc od strony prawej, przewlec drugie oczko na drucie przez oczko pierwsze (gubiąc je). Następnie przerabiać dalsze oczka rzędu, zaś przed ostatnim oczkiem zrobić 1 narzut. Teraz robotę trzeba odwrócić i wszystkie oczka przerobić na lewo (narzut - też na lewo).
W każdym, co drugim rzędzie roboty powtarza się te czynności, ujmując i dodając oczka zawsze po prawej stronie roboty. W ten sposób otrzymuje się równą ukośną plisę i dowolnej szerokości. Dobieranie oczek stosuje się przy poszerzaniu roboty - przy wykonywaniu modeli kimono, przedłużonych ramion i fantazyjnych rękawów. Dobieranie oczek jest konieczne przy odzieży dziecięcej robionej razem z rękawami.
Aby przedłużyć element dzianiny, należy po przerobieniu rzędu naddać na końcu tego rzędu potrzebne oczka.
Przy wykonywaniu niektórych elementów dzianiny (wyroby bieliźniane i dziecięce) konieczne są kliny, które wyrabia się na zasadzie opisanego wyżej dodawania i ujmowania oczek. Kliny można wykonywać w różny sposób.
Wysokość i szerokość klina zależy od częstotliwości dodawania oczek. Aby uzyskać klin o niedużej wysokości, lecz szeroki, należy dodawać oczka w każdym, co drugim rzędzie roboty. Klin wyższy, a wąski, otrzymuje się, dodając oczka w co czwartym lub co szóstym rzędzie roboty.
Klin podstawowy.
Nabrać na druty 3 o., a następnie dodawać kolejno po 1 o. z każdej strony roboty, po oczku brzegowym z prawej strony i przed oczkiem brzegowym - z lewej (zawsze po prawej stronie roboty w co drugim rzędzie). Po osiągnięciu odpowiedniej wysokości klina zamyka się go w jednym rzędzie.
Klin wydłużony.
Aby otrzymać ten rodzaj klina, należy dodawać oczka po bokach oczka środkowego, stanowiącego podstawę klina. Z lewej i prawej strony oczka środkowego, dodaje się oczka w co czwartym rzędzie roboty, po jej prawej stronie.
Klin kwadratowy.
Nabrać na druty 2 o. i dla poszerzenia dodawać oczka kolejno z jednej i drugiej strony; z prawej strony 1 o. po dwóch oczka od brzegu, z lewej zaś - również 1 o. przed dwoma oczkami od brzegu. Po osiągnięciu odpowiedniej wysokości - idąc od prawej strony roboty - po pierwszym oczku brzegowym przerabia się 2 o. razem. Z drugiej strony roboty trzecie i drugie oczko od brzegu należy skrzyżować i przerobić razem na prawo, oczko brzegowe - również na prawo.
Gubienie oczek powtarza się aż zostaną ostatnie 3 o. na drutach, które w ostatnim rzędzie przerabia się razem jako jedno oczko.
Wyrabianie pachy
Przystępując do formowania pach, ramion i dekoltu w wyrobach dzianych, należy zapoznać się dokładnie z opisami tych czynności.
Podkrój pachy otrzymuje się przez prawidłowe zamykanie oczek. Linia pachy powinna być zaokrąglona i mieć odpowiedni kształt. W przodach oczka na pachę prawą zamyka się na początku każdego lewego rzędu roboty, a na pachę lewą - na początku rzędów prawych. W plecach - na prawą pachę zamyka się oczka na początku na początku każdego rzędu prawego, a na pachę lewą - na początku rzędu lewego. Głębokość podkroju pachy mierzy się zawsze w linii prostej, zależnie od wymiarów, waha się ona od 3 do 6 cm.
Schemat prawidłowego zamykania oczek pachy |
Rząd 1 - zamknąć 5 o. (następne oczka przerabiać do końca); |
W drugiej połowie przodów wyrabia się pachę tak samo, pamiętając, że dla prawej strony należy gubić oczka w rzędach nieparzystych, a dla lewej strony - w rzędach parzystych.
Podkrój pachy przodów robi się większy niż pachy pleców o 1 - 1,5 cm.
Wyrabianie ramienia
Po osiągnięciu potrzebnej wysokości pachy rozpoczyna się zamykanie oczek ramienia.
Długość ramienia wynosi 10-12 cm. Wyrabiając ramię, rozpoczyna się zamykanie oczek od strony pachy w co drugim rzędzie. Po lewej stronie przodu zamyka się oczka na początku prawych rzędów roboty, a po prawej stronie przodu - na początku rzędów lewych. Oczka zamyka się kolejno z każdej strony ramienia w takiej liczbie, jaka wypada z rozliczenia długości ramienia. Te oczka dzieli się na 5 równych części i zamyka kolejno w pięciu rzędach.
Schemat zamykania oczek na ramię
30 o. : 5 = 6 o.
Rząd 1 - zamknąć 6 o.;
Rząd 2 i wszystkie parzyste - przerobić bez zamykania oczek;
Rząd 3 - zamknąć 6 o.;
Rząd 5 - zamknąć 6 o.;
Rząd 7 - zamknąć 6 o.;
Rząd 9 - zamknąć resztę oczek (6).
Oczka na linii ramienia trzeba zamykać dość ścisło, aby brzegi roboty nie wyciągały się i dobrze trzymały kant.
Zamykanie ukosu ramienia w jednym rzędzie |
Rząd oczek na wysokości ramienia należy przerobić, zostawiając na drucie nie przerobione oczka (6), ostatnie od brzegu pachy. Następnie odwrócić robotę. Pierwsze oczko po oczkach uprzednio pozostawionych na drucie zdjąć bez przerobienia i cały rząd przerobić do końca. Odwrócić robotę i przerobić następny rząd, zostawiając 6 o. od końca bez przerobienia. Odwrócić robotę, zdjąć pierwsze oczko po oczkach nie przerobiony i następnie cały rząd przerobić do końca. Czynność tę powtarza się 5 razy, aż długość ramienia będzie dostateczna. Następnie cały brzeg ukosu ramienia zamyka się jednorazowo jednym rzędem oczek prawych lub lewych.
Wyrabianie dekoltu
Aby wykonać podkrój dekoltu przodów, należy na odpowiedniej wysokości podzielić na połowę wszystkie oczka będące na drucie, po uprzednim wyrobieniu podkroju pachy. Każdą stronę dekoltu wyrabia się oddzielnie lub jednocześnie - po obu stronach roboty - a wtedy trzeba wziąć drugi kłębek wełny i zamykać oczka obustronnie, od środka dekoltu.
Schemat zamykania oczek połowy dekoltu.
Zamykanie oczek na podkrój dekoltu zaczyna się zawsze od środka. Aby dekolt wypadł prawidłowo, należy całość przeznaczoną na połowę dekoltu podzielić na 3 równe części (w centymetrach). Następnie kolejno zamykać oczka w sposób pokazany na rysunku obok: |
Dla uzupełnienia nauki tworzenia dzianiny podano poniżej kilka wskazówek i rad, które ułatwią pracę.
Na schemacie (obok) wykroju podstawowego pulowera pokazano sposób dostosowania go do pewnych wad figury; nieforemnych lub pochyłych pleców, różnej długości ramion itp. Przy pochyłych plecach i nietypowej długości ramienia należy przedłużyć linię ramienia, powiększając jednocześnie podkrój pach. W tym celu odcinek E - D dzieli się na połowę i oznacza punktem d . Z punktu G prowadzi się linię równoległą do E-D i dzieli ją na połowę prowadząc z punktu d linię do niej prostopadłą. Punkt przecięcia g leży na tej samej wysokości, co punkt G . Następnie punkt F łączy się z punktem g , uzyskując w ten sposób poszerzoną linię ramienia. Aby prawidłowo powiększyć wykrój pachy, proporcjonalnie do powiększonej linii ramion, należy z punktu I odmierzyć odcinek długości 5 cm i oznaczyć go literą i . Z punktu d prowadzi się linię pionową, z punktu i - linię poziomą. Punkt przecięcia obu linii oznacza się literą k . Otrzymuje się w ten sposób powiększenie długości pachy. Następnie punkt g łączy się z punktem i linią, uzyskując prawidłowo powiększony podkrój pachy.
Rękaw
Rękaw wszywany
Rękawy stosowane w dziewiarstwie można podzielić na wszywane i wyrabiane bezpośrednio w trakcie pracy. Do wszywanych zalicza się rękawy proste, rękawy o różnych kształtach główki oraz raglany. Do rękawów wyrabianych bezpośrednio należą wszelkie rodzaje kimona.
Robotę rękawa wszywanego zaczyna się od dołu (od nadgarstka) ściągaczem elastycznym lub listwą. Następnie, prowadząc w górę robotę, dodaje się po bokach oczka aż do miejsca podkroju pachy. Od miejsca podkroju pachy zaczyna się ujmowanie oczek, w celu wyrobienia właściwego podkroju. Na koniec formuje się główkę rękawa.
Rękawy wyrabiane bezpośrednio - kimonowe - są łatwiejsze do wykonania, gdyż formuje się je jednocześnie przy wyrabianiu przodów i tyłu modelu. Rękaw kimonowy może być prosty lub z podcięciem.
Po ustaleniu wymiarów dla prawidłowego wykonania rękawa należy nauczyć się tworzenia formy wykroju.
Wymiary rękawa znormalizowanego wynoszą:
• długość rękawa do podkroju pachy - 36 cm;
• całkowita długość rękawa do ściągacza lub plisy - 48 cm;
• 1/2 szerokość rękawa - 21 cm;
• 1/2 szerokość dołu rękawa - 11 cm.
Aby poprawnie wykonać schemat wykroju należy na papierze kratkowym, gdzie każda kratka równa się 2 cm, narysować prostokąt o bokach:
wysokość - równa całkowitej długości rękawa, tzn. 48 cm,
szerokość - równa 1/2 szerokości rękawa, tzn. 21 cm.
Prostokąt oznacza się literami ABCD . Linię AB prostokąta dzieli się na 4 równe części (po 12 cm). Licząc od dołu trzy części prostokąta stanowią długość rękawa do podcięcia pachy, czyli 36 cm. Na czwartej górnej części prostokąta tworzy się główkę rękawa. Dla prawidłowego wykonania zaokrąglenia główki, należy tę część przeciąć przekątną, którą dzieli się na 3 równe odcinki, oznaczając punkty kolejno literami: a, b, c, d . Na dwu częściach tej linii, tzn. od a do c , rysuje się kwadrat, w którym tworzy się linię zaokrąglenia główki.
Na linii DA od strony boku CD odmierza się szerokość dołu rękawa (11 cm), zaznaczając ten odcinek grubszą linią. Odcinek ten należy połączyć z punktem a linią prostą. W ten sposób otrzymuje się bok rękawa.
Linia CD stanowi nie tylko długość rękawa, ale jednocześnie linię jego środka. Przystępując do wykonania prawidłowego rysunku zaokrąglenia główki rękawa, należy w prostokącie czwartym punkt a połączyć z punktem b linią biegnącą łukiem wewnętrznym (o głębokości łuku ok. 1 cm), po czym zmienić kierunek łuku i poprowadzić łuk zewnętrzny nad linią pomocniczą do punktu c1 (o wysokości do 2 cm); następnie punkt c1 połączyć linią prostą z punktem d .
Przy wykonywaniu formy ze ściągaczem należy do długości rękawa dodać 2-4 cm. W ten sposób otrzymuje się prawidłowy rysunek wykroju.
Aby otrzymać właściwy kształt rękawa, trzeba w trakcie roboty dodawać po bokach rękawa pewną liczbę oczek, co pozwoli na uzyskanie odpowiedniej szerokości w miejscu, w którym zaczyna się wyrabiać pachę. Z każdej strony dodaje się po 1 o. mniej więcej co 2-3 cm. Po przerobieniu potrzebnego odcinka rękawa od nadgarstka dochodzi się do części najszerszej (linia wykroju pachy). Wyrobienie pachy jest pierwszą czynnością tworzenia główki rękawa. Liczba oczek dodawanych po obu stronach rękawa zależy od rodzaju i grubości wełny. Przy wełnie cieńszej oczka dodaje się częściej (co 2-3 cm), przy wełnie grubszej - liczba dodawanych oczek jest mniejsza (co 4-8 cm).
Jeżeli podcięcia pachy są z obu stron jednakowe, to przy wszywaniu obojętne jest, który rękaw będzie prawy, a który lewy. Jeżeli podcięcia te nie są jednakowe, trzeba pamiętać, że rękaw prawy ma większe podcięcie z prawej strony, a rękaw lewy - z lewej.
Aby uzyskać prawidłową linię główki, należy od miejsca odcięcia pachy zamykać oczka w następującej kolejności: 2 x 3 o., 1 x 2 o., 12 x 1 o., 1 x 2 o., 2 x 3 o., a następnie - przy końcu wyrabiania główki - zamknąć w jednym rzędzie wszystkie pozostałe oczka.
Podane w opisie dane w centymetrach oraz liczba zamykanych oczek są orientacyjne. Dokładniejsze obliczenie liczby oczek jest niemożliwe, ze względu na stosowanie różnych włóczek, splotów i drutów oraz indywidualnych sposobów dziania. Przy samodzielnym wykonywaniu rękawa, należy działać jak przy wyżej wymienionych częściach dzianiny:
• zdjąć miarę;
• narysować formę;
• obliczyć liczbę oczek i rzędów (używając włóczki i drutów, które użyje się do wykonania rękawów).
Odpowiednio do powiększonego wykroju przodów i pleców można powiększyć wymiary rękawa.
Linię szerokości rękawa na wysokości pachy zwiększa się o 5 cm, przedłużając równoległą do linii A-B linię C-c . Od punktu c prowadzi się linię do punktu a , rysując na niej zaokrągloną linię podcięcia. Mankiet rękawa poszerza się o 1 - 1,5 cm. Szerokość rękawa po ściągaczu zwiększa się o 3-4 cm.
Jeżeli wykonuje się rękaw krótki, wtedy przeciętna długość od dolnej krawędzi roboty do pachy wynosi 8 cm. Przy zastosowaniu ściągacza lub plisy należy dodać 3 cm na wykończenie
Rękaw wykonany od góry (w odwrotnym kierunku). Jeżeli zachodzi obawa, że nie wystarczy wełny na długie rękawy, można wykonywać je w odwrotnym kierunku, tj. od główki. W tym celu na druty należy narzucić tyle oczek, ile wypada na szerokość 10-14 cm, tj. tyle, ile powinno wynosić zakończenie główki rękawa. Następnie przerabia się kolejne rzędy, dodając i gubiąc taką samą liczbę oczek, jak przy rękawie robionym od dołu, tylko w odwrotnym kierunku.
Przy rękawie długim gubienie oczek powtarza się co 3-4 cm na całej jego długości. Licząc od miejsca pachy. Przy rękawach 3/4 oczka ujmuje się co 2,5 cm, przy rękawach krótkich - co 1 - 1,5 cm .
Po przerobieniu odpowiedniej długości rękawa - w ostatnim rzędzie przed ściągaczem lub plisą - przerabia się w równych odstępach po 2 o. razem, aby zmniejszyć liczbę oczek przypadających na wyrobienie wykończenia. Następnie przechodzi się na druty cieńsze i robi dowolnej wysokości ściągacz, zakończając go jednym rzędem oczek.
Rękaw wszywany o charakterystycznej prostej linii zakończenia góry rękawa Wszystkie oczka na drucie zakończa się jednorazowo. Do takich rękawów nie wyrabia się pachy w przodzie i w tyle.
Normalna długość ramienia wynosi 11-14 cm; w modelu o przedłużonych ramionach długość ramion przodu i tyłu należy powiększyć o 4-8 cm.
Rękaw o spłaszczonej główce różni się sposobem zamykania oczek.
Rękaw prawy : po uzyskaniu ok. 44 cm długości rękawa - w co drugim rzędzie roboty po prawej stronie (od strony przodu) - zamyka się 3 x 2 o., a po stronie lewej (od strony tyłu) - 3 x 1 o. Pozostałe na drucie oczka zakończa się jednym rzędem oczek prawych.
Rękaw lewy - wyrabia się symetrycznie do rękawa lewego.
Przy wykonywaniu tego rodzaju rękawów należy koniecznie zrobić wykrój na papierze i co pewien czas porównywać wyrabiany rękaw z wykrojem.
Podkrój przodu i tyłu do takiego rękawa należy wykonać z takim samym skosem.
Rękaw raglanowy
Wykonanie rękawa raglanowego, szeroko stosowanego w dziewiarstwie, jest nieco trudniejsze. Górna część rękawa wszywanego (główka) ma kształt półokrągły, zaś raglanowego - stożkowaty.
Podstawą przy wykonywaniu formy rękawa raglanowego jest jego szerokość na linii podcięcia pachy. Od tej szerokości zależy prawidłowa długość rękawa.
Przy szerokości rękawa np. 20 cm tworzy się prostokąt składający się z trzech kwadratów o bokach 20 cm. Dwa razy wzięta szerokość (40 cm) stanowi więc długość rękawa od pachy do dłoni, co obejmuje 2 dolne kwadraty. Na główkę rękawa przypada trzecia część prostokąta (trzeci kwadrat) plus dodatkowe 3-4 cm na ramię.
|
Do miejsca podcięcia pachy rękaw raglanowy przerabia się w sposób identyczny, jak wszywany. Od miejsca podcięcia pachy zaczyna się wyrabiać ukos, zamykając oczka w następujący sposób:
Rząd 1 - 3 o.;
Rząd 3 - 1 o.;
Rząd 5 - 3 o.;
Rząd 7 - 1 o.;
Rząd 9 - 3 o.;
Rząd 11 - 1 o.;
Rząd 13 - 3 o.;
Rząd 15 - 1 o.;
Rząd 17 - 3 o.;
Rząd 19 - 1 o.;
Rząd 21 - 3 o.;
Rząd 23 - 1 o.;
Rząd 25 - 1 o.;
Rząd 27 - 1 o.
Zamykanie oczek na ukos raglanu prowadzi się aż do otrzymania potrzebnej wysokości górnej części rękawa. Oczka zamyka się, w co drugim rzędzie (w nieparzystym). Gubić należy oczka początkowe i oczko końcowe przerabianego rzędu, formując linię ukośną ramienia.
Sposób i częstotliwość zamykania oczek brzegowych zależy od grubości włóczki, od modelu zaś - czy oczka brzegowe będą zamykane za krótszej czy na dłuższej przestrzeni. Przy wełnie grubej, gdzie każde zgubienie oczka wyraźnie wpływa na zwiększenie ukosu, zamyka się, w co piątym lub co siódmym rzędzie.
Przy wykonywaniu rękawów typu raglanowego należy pamiętać o dwu sprawach:
1. Długość bocznych linii ukosu rękawa oraz długość linii bocznych ukosu przodów i pleców muszą być jednakowe.
2. Szerokość podcięcia pachy musi być taka sama dla rękawa, jak dla przodów i pleców.
Oto kilka sposobów na wykonanie ukosu raglanu:
Raglan podstawowy , (przerabiać w co trzecim rzędzie
Brzeg prawy: 1 o. brzeg, 2 o. razem na prawo;
Brzeg lewy: trzecie i drugie oczko razem wzięte od tyłu.
Raglan z szerokim pasem (przerabiać w co trzecim rzędzie)
Brzeg prawy: 1 o. brzeg., 2 o. prawe, 1 o. lewe, 2 o. prawe, 2 o. razem na lewo;
Brzeg lewy: ósme i siódme oczko przerobić razem na lewo, 2 o. prawe, 1 o. lewe, 2 o. prawe, 1 o. brzeg.
Raglan z prostym wzorkiem (przerabiać w co piątym rzędzie)
Brzeg prawy: 1 o. brzeg., 2 o. prawe, 1 o. zdjąć bez przerobienia, 2 o. razem na prawo i przeciągnąć przez oczko zdjęte;
Brzeg lewy: siódme i ósme oczko przerobić razem na prawo, przeciągnąć przez piąte oczko zdjęte bez przerobienia, 3 o. prawe, 1 o. brzeg.;
Ukos raglanu z ażurem (przerabiać w co trzecim rzędzie).
Brzeg prawy: 1 o. brzeg., 2 o. prawe, 3 o. razem na prawo, 1 narzut;
Brzeg lewy: przed szóstym oczkiem od brzegu: 1 narzut, 3 o. razem na prawo, 2 o. prawe, 1 o. brzeg.;
Raglan fantazyjny (przerabiać w co trzecim rzędzie)
Brzeg prawy: 1 o. brzeg., 1 o. prawe, 1 o. zdjęte bez przerobienia, 3 o. prawe, oczko zdjęte przeciągnąć przez 3 o. uprzednio przerobione prawe;
Brzeg lewy: szóste, piąte i czwarte oczko od brzegu przerobić na prawo, trzecie oczko zdjąć bez przerobienia i przewlec przez nie 3 o. prawe przerobione uprzednio, 1 o. prawe, 1 o. brzeg.
Raglan do modeli sportowych (przerabiać w co 3 rzędzie)
Brzeg prawy: 1 o. brzeg., 1 o. prawe, 1 o. zdjąć, 3 o. prawe, oczko zdjęte przeciągnąć z przodu roboty przed trzema oczkami przerobionymi, a następnie zdjęte oczko przerobić z kolejnym oczkiem razem na prawo;
Brzeg lewy: trzecie oczko od końca roboty zdjąć, przeciągnąć z przodu roboty przed trzema oczkami następnymi, zdjęte oczko przerobić na prawo razem z oczkiem siódmym od brzegu, następnie 3 ominięte oczka przerobić na prawo, 1 o. prawe, 1 o. brzeg.
|
Stożek (główka) rękawa raglanowego jest w zasadzie symetryczny, o jednakowej długości boków. Główkę raglanu zakończają oczka środkowe, które przy różnych typach kończy się jednym rzędem lub - przy wyrabianiu golfu - pozostawia w oczekiwaniu. W dalszej fazie roboty oczka te włącza się kolejno do oczek nabieranych na wykonanie kołnierza. |
Wszystkie podane opisy dotyczą rękawów prawych, po prawej stronie roboty.
Rękaw kimonowy
|
Jest on najmniej skomplikowany i najłatwiejszy do wykonania. Robotę prowadzi się w górę bez dodawania i ujmowania oczek. Przy robieniu przodu wyrabia się - na określonej wysokości podkrój dekoltu oraz (jednocześnie) boki, w prostej linii do wysokości ramienia.
Rękaw kimonowy można wykończyć plisą lub ściągaczem. W tym celu - po dojściu do wysokości pachy - dodaje się po 7 lub 8 o. z każdej strony na każdy rękaw. Oczka naddane wykonuje się ściegiem francuskim wzdłuż linii obramowania. Po uzyskaniu potrzebnej wysokości zamyka się linię ramienia ukosem (rysunek obok ).
Zastosowanie formy o prostych bokach do różnej długości rękawa. Najprostszą formę o bokach prostych bez podcięcia pach można zastosować do każdej długości rękawa. Tworząc wykrój takiej formy, trzeba pamiętać, że:
• długość ramienia stanowi połowę długości linii A-C , która jest linią połowy wykroju przodów,
• szerokość rękawa stanowi mniej więcej połowę wysokości bocznej pulowera, licząc od ściągacza,
• szerokość poszczególnych rękawów musi być taka sama, jak szerokość pachy.
Obok wykroju przodu na rysunku przedstawiono różnej długości rękawy:
a) prosta linia wykończenia rękawa obramowana ściągaczem;
b) rękaw krótki;
c) rękaw długi.
Rękaw kimonowy o spadzistej linii. Na wysokości 14 cm zaczyna się tworzyć rękaw przez dodawanie w prawym przodzie oczek z prawej strony, a w lewym przodzie - z lewej strony:
w co drugim rzędzie - 8 x 1 o., 2 x 2 o., 2 x 3 o.
W kolejnym drugim rzędzie dodaje się 74 o., tworząc w ten sposób potrzebną długość rękawa. Po przerobieniu w górę 11 cm otrzymuje się szerokość rękawa. Oczka zamyka się od strony dłoni: 24 x 5 o. Przy wyrabianiu pleców podkrój szyi tworzy się przez zamknięcie 36 o., w jednym rzędzie. Dekolt w szpic zaczyna się wyrabiać na wysokości 31 cm przez zamykanie w 4 rzędzie: 15 x 1 o.
Dekolty
Linie wykroju dekoltu (szyi) bywają - zależnie od modelu, charakteru dzianiny oraz jej przeznaczenia - najrozmaitszego kształtu: okrągłe, łódkowe, w szpic lub kwadratowe.
Wykrój dekoltu okrągły.
Schemat małego dekoltu okrągłego:
Schemat większego dekoltu okrągłego:
(jedna kratka na rysunku równa się 2 cm).
Licząc w centymetrach, długość od ściągacza do miejsca, w którym ma się zaczynać dekolt, należy podzielić na połowę. Jedną połowę zostawia się na drucie, a drugą - w oczekiwaniu, tzn. przekłada na zapasowy drut lub zabezpiecza oczka agrafką (można też wykonywać obie strony dekoltu jednocześnie dwóch kłębków wełny).
Od środka podziału, tj. od środkowego oczka w rzędzie 1, zamyka się 6 - 10 o. (zależnie od grubości wełny i wielkości dekoltu). Następnie, w kolejno po sobie następujących rzędach, zamyka się - idąc cały czas od środka roboty - 3 o., znów 3 o., 3 x 2 o., i kilka razy po 1 o.
Po uzyskaniu odpowiedniej linii wykroju dekoltu prowadzi się robotę w górę, aż do otrzymania odpowiedniej wysokości. Wysokość dekoltu, tzn. jego podkrój, waha się od 5 do 8 cm. Dane te podano na rysunkach tylko dla orientacji, gdyż długość i szerokość dekoltu zależy od charakteru modelu i rodzaju wełny.
Najprostszym wykończeniem półokrągłego dekoltu jest obrobienie go szydełkiem - rzędem półsłupków i słupków. 
Często spotykanym sposobem wykończenia jest podwinięcie brzegów dekoltu do wewnątrz i przyszycie ich po lewej stronie ściegiem krytym. Ma to zastosowanie szczególnie przy dekolcie małym, wysoko zachodzącym na szyję. Na podwinięcie to wyrabia się bezpośrednio małą, poszerzaną po bokach plisę dżersejową, która tworzy przedłużenie dzianiny.
a) tworzenie plisy dekoltu,
b) sposób przyszycia.
Wykończenie ściągaczem okrągłego wykroju dekoltu. 
Po zszyciu jednego ramienia i boku dzianiny należy nabrać oczka na drut - na całej długości obwodu szyi (przodu i tyłu) - w sposób pokazany na rysunku obok. (sposób nabierania oczek wokół dekoltu opisałam w >> Pytania i odpowiedzi >> pytanie nr 3). Oczka te przerabia się ściegiem elastycznym, tj. 1 o. prawe, 1 o. lewe, aż do osiągnięcia pożądanej wysokości ściągacza. Następnie zakończa się brzeg elastycznie, nie ściągają oczek, aby całość dobrze układała się wokół szyi. 
Ściągacz podwójny (podwijany) dekoltu półokrągłego robi się w taki sam sposób, z tą jednak różnicą, że musi być podwójnej wysokości. Wykonany ściągacz zszywa się do połowy wysokości wewnątrz, po lewej stronie; od połowy do górnego brzegu ściągacza - po prawej stronie. Robi się tak, aby po złożeniu ściągacza w pół nie było widać szwu.
Wykończenie dekoltu podwójną plisą dżersejową.
Po nabraniu oczek na całej długości wykroju szyi, po prawej stronie wyrobu, przerabiać plisę do odpowiedniej wysokości (2-4 cm przy małej plisie), a następnie - idąc po prawej stronie roboty - przerobić 1 rząd oczek lewych jako linię załamania, po czym wykonać drugą część plisy (wewnętrzną) na taką samą wysokość. Na koniec zszyć bok plisy (po lewej stronie), złożyć ją na pół na linii załamania i od lewej strony przyszyć wzdłuż linii dekoltu. Żeby plisy dobrze się układały i przy przyszywaniu nie sprawiały trudności, należy ostatni rząd oczek przerabiać bardzo luźno.
Wykroje w kształcie łódki.
Wykroje takie wyrabia się na zasadzie dekoltu półokrągłego. Najmniejszą łódkę zachodzącą na szyję, tworzy się przez zamknięcie wszystkich oczek przodu i tyłu na wysokości ramion.
Łódkę z niewielkim podcięciem dekoltu przodów i pleców, zakończoną wysoką linią ramienia.
Łódkę szeroką, w kształcie łagodnego łuku.
Przy tego rodzaju łódce brzegi wycięcia wykończa się przez płytkie złożenie dzianiny do wewnątrz. Tył i przód łączy się na bardzo małej przestrzeni ramiączka, mniej więcej na szerokości 2 cm. Dokładne wymiary wykroju łódek pokazano na rysunkach powyżej.
Łódka na tzw. szerokiej linii
jest wykończona szeroką, ukośną, wywiniętą plisą.
Przy wykonaniu dekoltu w kształcie łódki niezbędny jest wykrój przodów i pleców z dokładnie wyrysowaną linią dekoltu. Zamykając więc oczka na dekolt, trzeba co pewien czas przykładać robotę do arkusza z wykrojem i porównywać, czy linia wykroju na schemacie zgadza się z linią dzianiny.
Wykończenie dekoltu w szpic. Dekolt ten tworzy się prze stopniowe zamykanie oczek brzegowych wzdłuż linii idącej od środka dekoltu. Na określonej wysokości przodu (w miejscu, w którym zaczyna się dekolt) należy podzielić robotę na połowę. Jedną połowę zostawia się na drucie, drugą - w oczekiwaniu (na zapasowym drucie). Aby otrzymać równą linię skosu, należy od środka dekoltu w co drugim rzędzie przerabiać 2 końcowe oczka razem, lub - zaczynając rząd po prawej stronie roboty - przerabiać 2 pierwsze oczka razem. Zamykanie oczek na dekolt prowadzi się prze cały czas, aż do linii ramienia. Aby linia skosu dekoltu dobrze przylegała do szyi, można kilka ostatnich rzędów przerobić bez zamykania oczek.
Drugą stronę roboty przerabia się w taki sam sposób, biorąc na to oczka, które pozostawały w oczekiwaniu.
Obie strony dekoltu w szpic można wyrabiać jednocześnie biorąc 2 kłębki wełny. Sposób ten jest wygodniejszy, gdyż zamykanie oczek brzegowych wykonuje się w tych samych rzędach. Linie ukosu wypadają idealnie równo, nadając dekoltowi charakterystyczną literą V.
Rodzaje wykończeń dekoltu w szpic:
|
1. Wykończenie plisą złożoną z dwóch równych pasów zakończonych z jednej strony ostro. Po zmierzeniu centymetrem obwodu dekoltu należy nabrać na druty tyle oczek, ile wypada na cały obwód dekoltu (według próbki obliczeniowej). Liczbę przypadających oczek podzielić na połowę i wykonać ściągaczem każdą plisę osobny. Aby wykonać ostre zakończenie, trzeba na początku każdego rzędu (z jednej strony plisy) roboty gubić po 1 o. |
|
2. Prosty sposób wykonania plisy. Wykonać ściągaczem plisę o szerokości kilku centymetrów (3-4) i długości równej obwodowi dekoltu. Następnie gotową plisę złożyć, jak na rysunku obok. Brzegi plisy przyszyć równo do brzegów dekoltu i zszyć po lewej stronie na plecach, ściegiem niewidocznym. Jest to sposób łatwiejszy, dostępny dla mniej wprawnej dziewiarki. |
|
|
|
|
Dekolt kwadratowy.
|
Spotyka się go często w dzianinie dziecięcej i młodzieżowej. Na wysokości linii dekoltu należy podzielić robotę na 3 części o jednakowej liczbie oczek. W środkowej części roboty oczka pozostawia się na zapasowym drucie. Po obu stronach pozostawionych oczek zostają 2 równe części lewej i prawej strony, przeznaczone do dalszego przerabiania w górę roboty. Na wysokości 16 cm zaczyna się wyrabiać ramię. |
|
Jednocześnie z tworzeniem dekoltu można wykonywać plisę wykończeniową. Oczka pozostawione na środku roboty przerabia się splotem francuskim. Po osiągnięciu odpowiedniej wysokości obrabowania dekoltu zamyka się środkowe oczka plisy, zostawiając 4 lub 6 o. z każdej strony bez zakończenia. Następnie po obu stronach wycięcia dekoltu tworzy się plisę z pozostawionych oczek. Kolejno przerabia się każdą stronę dekoltu, prowadząc robotę w górę do wysokości ramienia, tzn. 16 cm. |
Dekolt kwadratowy może być różnej wielkości: większy, który nie wymaga zapięcia, lub mniejszy, zapinany w tyle, z boku lub na ramieniu. Dekolty kwadratowe zakończa się ściegami szydełkowymi lub plisą wykonaną ściągaczem, splotem francuskim czy dżersejem.
Kołnierze
Stójka
Kołnierz w kształcie tzw. stójki jest efektywny i łatwy do wykonania. Do wyrobów o charakterze sportowym stosuje się stójki pojedyncze, podwójne, robione splotami: francuskim, dżersejem, patentowym, a nawet tym samym, co całość roboty. Przy wykonywaniu stójki tym samym splotem co dzianina, kołnierzyk (stójkę) wykonuje się od wewnątrz. Przy znormalizowanym wykroju podkrój szyi dla stójki wynosi ok. 7 cm.
Stójkę oficerską pojedynczą, o brzegach prostych, pionowych wykonuje się ściągaczem. Stójkę oficerską podwójną, o brzegach stykających się, zaokrąglonych, wykonuje się dżersejem. Wysokość jej jest dowolna; może być zapinana na plecach.
Ponieważ technika wykonania stójek zwykłych jest prosta, oto dokładny opis stójki podwójnej :
Na druty nabrać odpowiednią liczbę oczek (według próbki obliczeniowej), zależnąod obwodu szyi i przerabiać dżersejem 3 - 4 cm, a następnie 1 rząd po lewej stronie oczkami prawymi (linia zgięcia). Dalej przerabiać ściegiem gładkim, dżersejowym, na taką samą wysokość, jak na początku (3-4 cm) i zakończyć na całej długości jednym rzędem oczek. Zszyć boki z jednej strony i drugiej strony, odwrócić stójkę na zewnątrz i brzeg przyszyć do wyrobu, na całej długości obwodu szyi.
Kołnierze golfowe
Golf jest to rodzaj kołnierza mający szerokie zastosowanie w dzianinie o charakterze sportowym. Stanowi ładne, bardzo praktyczne wykończenie i chroni szyję przed zimnem.
Najczęściej używane są następujące rodzaje kołnierzy golfowych: golf prosty, golf z zapięciem na boku, golf wrabiany na pięciu drutach, golf robiony osobno, golf wyrabiany bezpośrednio, golf fantazyjny oraz golf z szerokiej ukośnej plisy.
Kołnierz golfowy prosty zapinany w tyle na ekler lub guziczki. Robi się go wzdłuż linii brzegowej dekoltu, po prawej stronie roboty. W tym celu nabiera się odpowiednią liczbę oczek i przerabia je splotem elastycznym w dowolnym układzie oczek (1 o. prawe, 1 o. lewe lub 2 o. prawe, 2 o. lewe). Robotę prowadzi się do odpowiedniej wysokości kołnierza i zakończa elastycznie. Następnie kołnierz składa się na pół do wewnątrz i przyszywa wzdłuż wycięcia dekoltu. Z kolei wszywa się w miejscu zapięcia zamek błyskawiczny lub - po wyrobieniu pętelki - zapina się na guziczki.
Kołnierz golfowy z zapięciem na boku. Robi się go tak jak ten wyżej, z tą różnicą, że zapięcie umieszcza się na linii lewego lub prawego ramienia. Zapięcie należy przedłużyć na ramię, aby wygodniej było wkładać sweter.
Kołnierz golfowy na pięciu drutach pończoszniczych. Wyrabia się go wówczas, gdy podkrój dekoltu jest znacznie większy. Ten rodzaj kołnierza, z natury rzeczy ściślejszy, przy małym wycięciu dekoltu, bez zapięcia stwarzałby trudności przy wkładaniu swetra przez głowę. Dlatego oczka dobrane na pięciu drutach wzdłuż dekoltu przerabia się jednym ze splotów elastycznych ściągaczowych. Tego rodzaju kołnierz wkłada się do wewnątrz lub na zewnątrz.
Kołnierz golfowy robiony osobno. Wykonuje się go splotem elastycznym, patentowym lub przerabia oczkami przekręconymi (1 o. prawe przekręcone, 1 o. lewe przekręcone). Golf wykonany oczkami przekręconymi jest bardziej ścisły. Kołnierz golfowy przyszywa się do swetra niewidocznym ściegiem. 
Kołnierz golfowy wyrabiany bezpośrednio w czasie roboty. Jet on przedłużeniem linii przodów i pleców; nie trzeba więc osobno wyrabiać dekoltu i nabierać oczek. Wyrabiając ten rodzaj golfu, należy na ostatnich oczkach przodu lub tyłu, w pierwszym rzędzie kołnierza dodać po obu stronach 4-6 oczek. Potrzebne są dla uzyskania szerokości golfu w modelu raglanowym . Kołnierz wykonuje się pionowo, aż do uzyskania odpowiedniej wysokości. Po przerobieniu ostatniego rzędu zamyka się go oczkami elastycznymi. Następnie zszywa się boki kołnierza niewidocznym ściegiem, łapiąc pojedyncze nitki oczek z jednej i drugiej strony kołnierza.
Oczka naddane po bokach kołnierza wypadają na linii rękawów. Przyszywa się je równo od spodu do ramion rękawa. Kołnierz wywija się na zewnątrz lub zakłada do wewnątrz. 
Kołnierz golfowy fantazyjny - duży. Wykonany jest z ukośnej plisy, którą robi się osobno. Plisa ta musi mieć kształt pochylonego prostokąta o ukośnych bokach. Gotową plisę zszywa się wzdłuż skośnych boków, po lewej stronie, składa ją na pół, odwraca na prawą stronę, łącząc oba jej brzegi, przyszywa do dekoltu. Im plisa wyższa, tym większy będzie kołnierz. Kołnierz ten doskonale daje się modelować i stanowi bardzo twarzowe wykończenie dzianiny.
|
|
Dawniej golf był stosowany wyłącznie do grubych sportowych dzianin. Obecnie zaś wykończenie golfowe stosuje się do różnego rodzaju odzieży.
Kołnierze sportowe
Dzianinę o charakterze sportowym wykończa się często kołnierzem. Kołnierze z wełen grubych robi się pojedyncze, z wełen cienkich - podwójne. Splot może być dowolny. Kołnierz musi być niezbyt rozciągliwy, powinien dobrze przylegać do szyi i nie zwijać się. Dlatego kołnierze sportowe robi się najczęściej splotem patentowym, francuskim, ryżem lub splotami fantazyjnymi. Wykonany dżersejem - powinien mieć obramowanie utrwalające brzegi.
|
Kołnierz sportowy prosty, robiony osobno. Na druty nabrać tyle oczek, ile wypada z rozliczenia. Przerabiać je na wysokość kołnierza wybranym splotem, kończąc każdy kolejny rząd roboty oczkiem ścisłym brzegowym (oczko brzegowe supełkowe). Po osiągnięciu odpowiedniej wysokości zakończyć wszystkie oczka na drucie. Następnie zrobić dowolne obramowanie kołnierza - szydełkiem lub na drutach. Gotowy kołnierz przyszyć ściegiem na "okrętkę" lub bieliźnianym podwójnym. W celu prawidłowego (równego) przyszycia kołnierza, należy uprzednio przypiąć go szpilkami z jednej i drugiej strony zapięcia, następnie oznaczyć szpilkami środki pleców i w tym miejscu przypiąć środek kołnierza. |
|
Kołnierz sportowy z ostrymi końcami wydłużonymi. Wykonuje się go dodając po obu stronach kołnierza, w co drugim rzędzie, na końcu roboty po 1 o. Jeżeli kołnierz robi się nie przyszywany, lecz dorabiany (oczka nabiera się na drut wzdłuż linii dekoltu), należy pierwsze 2 lub 3 rzędy przerobić ściągaczem 1/1 (1 o. prawe, 1 o. lewe), a dopiero później splotem stosowanym w kołnierzu. Dzięki temu będzie dobrze leżał i układał się na szyi. |
|
Kołnierz angielski - podwójny. (zachodzący wysoko na szyję). Kołnierz ten jest używany przy garsonkach i sukienkach. Przy wzięciu miary obwodu szyi nabrać odpowiednią liczbę oczek (z cienkiej wełny robi się podwójnie, aby zapobiec zwijaniu). Wyrabiając kołnierz należy ujmować po brzegach, w co drugim rzędzie, po 1 o. Przerabiać w ten sposób do odpowiedniej wysokości, następnie po prawej stronie kołnierza przerobić 1 rząd oczek lewych, które będą stanowiły linię załamania. Do wykonania drugiej spodniej części kołnierza dodaje się, w co drugim rzędzie oczka na brzegach roboty do wysokości pierwszej wierzchniej części kołnierza. Po zakończeniu oczek ostatniego rzędu składa się kołnierz na połowę, zszywa się boki po lewej stronie, odwraca go na prawą stronę i lekko przeprasowuje. Drugą stronę kołnierza przyszywa się do całości ściegiem krytym. |
|
Kołnierz marynarski. Po wykonaniu plisy o szerokości 4 cm na wysokość 38 cm dodaje się z lewego brzegu roboty w co 2 rzędzie 1 o. Po osiągnięciu szerokości 14 cm robotę zostawia się w oczekiwaniu. Przerabiając tak samo drugą stronę plisy wyrabia się dziurki. Po osiągnięciu 38 cm wysokości zaczyna się dodawanie z prawego brzegu w co 2 rzędzie 1 o., aż do osiągnięcia 14 cm szerokości roboty. Dalej w kolejnym drugim rzędzie dodaje się tyle oczek, ile potrzeba do uzyskania 22 cm szerokości. Teraz robotę pozostawioną w oczekiwaniu dołącza się i przerabia w górę całą szerokość kołnierza na 14 cm wysokości. (na rysunku linia przerywana oznacza złożenie kołnierza). Zamyka się wszystkie oczka jednorazowo w jednym rzędzie. Szerokość kołnierza powinna wynosić 50 cm. |
Kołnierze okrągłe
Przy wyrabianiu kołnierza o kształcie okrągłym należy od strony zewnętrznej przerabiać oczka normalnie, zaś od strony wewnętrznej dekoltu jak najściślej. Dzięki temu uzyskuje się ładne zaokrąglenie kołnierza.
|
Kołnierz bébé. |
|
Aby wyrobić zaokrąglenie, tak charakterystyczne dla kołnierza bébé, należy umiejętnie dodawać, a później ujmować oczka na rogach kołnierza. Wykończając kołnierz bébé plisą, trzeba zaznaczyć po jednej i drugiej stronie oczka narożne. Następnie w co drugim rzędzie roboty (po prawej stronie) dodawać po 1 o. z lewej i prawej strony oczka narożnego. Oczka te dodaje się w taki sam sposób na drugim końcu kołnierza. Plisę wykonać na wysokość 1,5 lub 2 cm, następnie zrobić 1 rząd oczek lewych po prawej stronie, jako linię załamania, a dalej - spód plisy na taką samą wysokość. |
Duży kołnierz okrągły fantazyjny.
Jest on spotykany nieco rzadziej. Oczka nabiera się na druty wzdłuż linii brzegowej dekoltu, od wewnątrz i przerabia kilka rzędów ściągaczem. 
Dla uzyskania odpowiedniego zaokrąglenia, na przestrzeni między dwiema narysowanymi na wykroju liniami, po osiągnięciu wysokości ok. 3,5 cm, dodaje się 4 razy po 1 oczku w siedmiu lub dziewięciu równomiernie oddalonych od siebie rzędach. Liczba dodawanych oczek zależy od grubości wełny i wielkości kołnierza. Aby powiększyć wykrój kołnierza, należy pomiędzy liniami kropkowanymi dodawać 4 razy po 1 o. więcej.
Kołnierze szalowe
|
Kołnierz szalowy utworzony z plisy przodu |
|
Kołnierz szalowy doszywany |
Wykończenie typu Chanel |
Wykończenie takie jest zawsze modne i eleganckie. Stosuje się je przy garsonkach, sukniach, blezerach lub ciepłych wdziankach. |
Zapięcia
Dla wykonania zapięcia na plecach, po wymierzeniu na wykroju długości pleców odlicza się od góry w centymetrach długość zapięcia. Na wysokości przewidzianego zapięcia dzieli się robotę na połowę i każdą połowę wykonuje osobno lub - przy użyciu dwóch kłębków wełny - obie połowy jednocześnie. Linię zapięcia prowadzi się pionowo przez cały czas, zamykając ją oczkami brzegowymi ścisłymi. W ten sposób utrwala się brzegi zapięcia.
Wykonując jednocześnie na odpowiedniej wysokości linię ramion, prowadzi się nadal linię zapięcia, aż do zakończenia dekoltu. Przy stosowaniu na plecach małego zapięcia linia dekoltu z tyłu będzie równa, bez podcięć i zaokrągleń. Dlatego też oczka pozostałe na drucie po wykonaniu ramion zamyka się jednym rzędem.
Aby brzeg zapięcia był ładny i równy, utrwala się go dwoma rzędami półsłupków wykonanych szydełkiem lub przez podwinięcie brzegów zapięcia do wewnątrz. Podwinięte brzegi zapięcia należy przyszyć po lewej stronie niewidocznym ściegiem.
Przy bardzo małym zapięciu, długości kilku centymetrów, po prawej stronie dekoltu robi się z wełny małą pętelkę, a po drugiej stronie przyszywa guziczek dobrany wielkością i kolorem do wyrobu lub wszywa ekler.
Przy zapięciu dekoltu na więcej guzików - zależnie od długości zapiecia - robi się odpowiednią liczbę pętelek po prawej stronie zapięcia.
Najczęściej przy zapięciach na guziki stosuje się plisy podwójne, zachodzące na siebie. Na dowolnie wybranej wysokości przodu należy podzielić robotę na dwie części, przeznaczając 6-10 o. środkowych na plisę zapięcia. Prawą stronę roboty zostawia się w oczekiwaniu na zapasowym drucie.
Lewą stronę przerabia się dalej w górę dżersejem z tą różnicą, że oczka środkowe przerabia się splotem francuskim. W ten sposób na oczkach środkowych tworzy się plisa. Robotę prowadzić dalej do miejsca podcięcia dekoltu i jednym rzędem zamknąć oczka na szerokości całej plisy (6-10 o.). Dalej prowadzić robotę dżersejem do wysokości ramienia, jednocześnie wyrabiając podkrój dekoltu. Po przerobieniu lewej połowy przodu zaczyna się wyrabiać prawą stronę przodu i plisy. Z oczek plisy lewej (6-10 o.) nabrać na drut od strony prawej 6-10 o. i przerobić wszystkie oczka pozostawione w oczekiwaniu na zapasowym drucie przerabiając lewą stroną tak samo jak prawą, z tą tylko różnicą, że w plisie strony prawej wyrabia się dziurki, które powinny być rozmieszczone w różnych odstępach. Przy wyrabianiu zapięcia na guziki należy uważać, żeby plisy były równe.
Guziki
Guziki stanowią w dzianinie nie tylko element użytkowy, ale także dekoracyjny. Przy odzieży dla niemowląt i małych dzieci stosuje się guziczki miękkie, elastyczne, przystosowane do częstego prania.
Guzik mały do odzieży dziecięcej. Nitkę, z której tworzy się dzianinę, należy nawinąć kilkakrotnie na kołeczek mniej więcej grubości ołówka. Po zsunięciu z kołka nawiniętej nici należy obdziergać ją wokoło igłą dziewiarską. Nitkę przeciągnąć kilkakrotnie w poprzek otrzymanego krążka i przekłuć w środku.
Guzik dziergany. Po obdzierganiu obwodu kółka szydełkiem lub igłą przeciągnąć kilkakrotnie nitkę po przekątnej, tj. w poprzek koła, przekłuwając środek na krzyż i zostawić koniec nitki idącej od środka guzika, w celu przyszycia go do wyrobu.
Guzik dziewiarski na drewnianej foremce. Wykonuje się go półsłupkami, dziergając kółko równe powierzchni foremki, zmniejszając przy robieniu spodu jego powierzchnię; w ostatnim rzędzie ściąga się brzeg guzika igłą, zostawiając nitkę do przyszycia.
Plisa w dzianinie. Przy zapięciu na guziki, w celu wzmocnienia dzianiny i jej brzegów, tworzy się różnego rodzaju plisy. Na plisach brzegowych przymocowuje się guziki lub wyrabia w nich dziurki.
Tworząc plisę jednocześnie z wyrobem, robi się ją splotem, np.: ściągaczowym, francuskim lub ryżowym. Na plisę należy pozostawić 5-10 o. brzegowych i przerabiać je wzdłuż linii zapięcia.
Po wykonaniu lewej plisy w wyrobach damskich zaznacza się szpilkami lub nitką miejsca na guziki, a następnie w prawej stronie przodu, w miejscach oznaczonych na guziki, wyrabia się dziurki . Przy wyrobach męskich kolejność wyrabiania plis jest odwrotna, ze względu na kierunek stosowanych zapięć.
Plisy doszywane robi się osobno, podwójne - splotem dżersejowym. W tym celu należy nabrać odpowiednią liczbę oczek, wypadającą z rozliczenia, i przerabiać dżersejem na dowolną wysokość (3-4 cm). Następnie po prawej stronie plisy przerabia się 1 rząd oczek lewych, jako linię załamania. Spodnią część plisy robi się dżersejem. Gotową plisę przyszywa się do zrobionego przodu.
Plisa wykończeniowa dorabiana. Nabrać na druty oczka wzdłuż linii zapięcia na całej długości przodu, następnie wykonywać jak plisę doszywaną. Przy wyrabianiu dziurek w plisie należy uważać, aby pokrywały się one oraz wypadły w równych odstępach po wierzchniej i spodniej stronie plisy.
Brzegi dzianiny można wykończyć plisą wykonaną splotem francuskim.
Dziurki
W wyrobach dziewiarskich dziurkę wyrabia się podczas wykonywania roboty. Jest to czynność prosta, wymagająca jedynie umiejętności zamykania i naddawania oczek. Odległość dziurek od brzegu zapięcia powinna wynosić co najmniej 2 cm. Jeśli dziurki robione są blisko, należy brzeg zapięcia wzmocnić.
Dziurka pozioma. W oznaczonym miejscu, tj. 2-3 cm od brzegu, przerabiając prawą stronę roboty, zamknąć 3-4 o. (zależnie od wielkości guzika) i dalej przerabiać rząd do końca.
W następnym rzędzie, idąc po lewej stronie roboty narzucić 3-4 o. (tyle samo ile się zamknęło!) nad oczkami zamkniętymi w poprzednim rzędzie.
W następnym rzędzie, idąc po prawej stronie roboty, przerobić rząd do końca, a narzucone oczka - zgodnie ze splotem.
Dziurka pionowa. 
W miejscu oznaczonym na dziurkę rozdzielić robotę na dwie części i po prawej stronie dziurki przerobić tyle rzędów, ile potrzeba na jej wysokość, po czym oczka zawiesić na agrafce, pozostawiając je w oczekiwaniu. Następnie po lewej stronie dziurki wykonać tyle samo rzędów i połączyć obie części kolejnym rzędem oczek przez całą szerokość wykonanego przodu. Robotę prowadzić nadal aż do miejsca następnej dziurki, którą wykonuje się w taki sam sposób.
Dziurkę pionową można wykonać przerabiając jednocześnie oba jej brzegi z dwóch kłębków wełny. W tym celu przerabia się kilka oczek od brzegu roboty, zaczynając zawsze od prawego rzędu splotem obranym na wykończenie. Po przerobieniu oczek do miejsca wykonania dziurki pozostawia się nitkę pierwszego kłębka wolną, a następnie zaczyna się wyrabiać (nitką z drugiego kłębka) drugą stronę dziurki. Przerabia się dalej cały rząd roboty, odwraca roboty i idąc po lewej stronie przerabia oczka do miejsca dziurki. Nitkę z drugiego kłębka pozostawia się wolną, a nitką z pierwszego kłębka robi resztę oczek do końca rzędu. W ten sposób przerabia się kolejne rzędy, prowadząc robotę jednocześnie z obu stron, aż do otrzymania odpowiedniej wysokości dziurki, a wtedy odkłada się drugi kłębek wełny i dalszy ciąg roboty wykonuje nicią z pierwszego kłębka.
Dziurka pozioma przecinana. 
Może ona być wykonana tylko w splotach gładkich, np. w dżerseju lub francuskim. Po uprasowaniu gotowego przodu zaznaczyć miejsce dziurki z uwzględnieniem jej szerokości, przeciąć nitkę pośrodku oznaczonego miejsca i ostrożnie - igłą dziewiarską - wyciągnąć nitki, tzn. wywlec je z jednej i drugiej strony dwóch lub trzech oczek. Sprute oczka zabezpieczyć (rysunek obok) przez zawieszenie ich na agrafce lub na nitce. Aby dziurkę "obrobić", należy przewlec przez nią nić za pomocą igły dziewiarskiej (najpierw oczka górne, następnie - dolne). Zabezpieczone w ten sposób dziurki obdziergać - oczko po oczku - igłą, w celu ich wzmocnienia i wykończenia.
Dziurki w dzianinie lżejszej obrabia się na okrętkę, zaś w wyrobach z grubej wełny - systemem krawieckim, grzebieniowym. Dla całkowitego wykończenia dziurki drugi koniec nitki przewleka się na lewą stronę - igłą lub szydełkiem - i zakończa.
Dziurki mogą też powstać przez naciągnięcie oczek w dzianinie, zwłaszcza z bardzo grubej wełny (samodziałowej lub skręconej z kilku nitek). W miejscach przeznaczonych na dziurki należy lekko rozciągnąć dzianinę na 3-4 o., zależnie od wielkości guzika, i lekko obrzucić brzeg dziurki włóczką w tym samym kolorze. Ten sposób jest łatwy i szybki. Nie należy jednak zbytnio rozciągać oczek, gdyż brzeg zapięcia uległby zniekształceniu.
Rozmieszczenie dziurek w dzianinie jest dowolne i zależy od obranego modelu. W wyrobach z wełen cienkich małych dziurek powinno być więcej. W wyrobach z wełny grubej stosuje się dziurki większe (o większej długości), lecz rzadziej rozmieszczone.
Przy wyrobach wykończonych plisą ściągaczową pierwszą dziurkę od dołu robi się na wysokości 2,5 - 3 cm od dołu i ok. 2 cm od brzegu linii zapięcia. Następnie należy zaznaczyć na górze w plisie miejsce na ostatnią dziurkę. Odległość od górnej dziurki do dolnej podzielić na równe odcinki, zależnie od liczby guzików tak, aby dziurki wypadły w równych odstępach.
Ekler. Przyszywa się go do dzianiny ręcznie lub na maszynie. Przedtem należy go przyfastrygować, tak by dzianina całkowicie przykrywała brzegi taśmy. Dla łatwiejszego wykończenia całości należy po lewej stronie podszyć brzeg łączenia taśmy z dzianiną - jedwabną wąską tasiemką.
Pętelki. Pętelki wykonuje się na gotowych elementach dzianiny
igłą dziewiarską,
szydełkiem - łańcuszkiem
lub półsłupkami.
Wiązania. W konfekcji dziecięcej i niemowlęcej najlepszym rozwiązaniem jest zapięcie wiązane. Wiązania robi się z tej samej wełny lub nici, z której wykonana jest dzianina.
Kieszenie
Kieszenie w dzianinie mogą być różnego rodzaju: naszywane (nakładane) poziome proste, ukośne, pionowe, przecinane. Wykończa się je splotem francuskim, plisą lub ściągaczem, które wzmacniają brzegi kieszeni. Wierzch robi się tym samym splotem co całość, a wnętrze - zawsze dżersejem.
Do najprostszych należą kieszenie naszywane, które mogą mieć rozmaite kształty: prostokątny, kwadratowy, półkolisty lub kolisty.
Kieszeń naszywana.
Po ustaleniu szerokości kieszeni nabrać odpowiednią liczbę oczek na drut i prowadzić robotę w górę aż do odpowiedniej wysokości, splotem stosowanym w całym wyrobie. Po osiągnięciu wysokości kieszeni zamknąć oczka w jednym rzędzie. Wykończając kieszeń plisą przerabiać jeszcze 3-4 cm, zmieniając splot na dżersejowy. Po zrobieniu plisy zamknąć wszystkie oczka, plisę równo załamać i podszyć do wewnątrz. Gotową kieszeń uprasować lekko przez wilgotną zaparzaczkę, przyfastrygować w odpowiednim miejscu i przyszyć.
Kieszeń pozioma - wrabiana.
Po przerobieniu dzianiny na wysokość, na której ma być wykonana kieszeń (10-12cm od dołu), w odległości 3-4cm od boku przodu przeznacza się około 25 oczek na szerokość kieszeni. Oczka leżące z jednej i drugiej strony oczek przeznaczonych na kieszeń wyłącza się z roboty, przenosząc je na zapasowe druty lub na agrafkę. Oczka przeznaczone na kieszeń należy przerobić splotem francuskim, kilka rzędów - jest to plisa kieszeni. Po przerobieniu 2-3cm plisy zakończyć oczka elastycznie (luźno). Spód kieszeni wyrabia się oddzielnie dżersejem narzucając na druty o 2 oczka więcej niż wynosi przecięcie kieszeni (25o. + 2o. = 27o.).
Po osiągnięciu przewidzianej wysokości kieszeni należy włączyć w robotę oczka spodu kieszeni. W tym celu należy nabrać na drut oczka pozostawione uprzednio na zapasowym drucie, następnie oczka spodu i drugiej strony dzianiny, pozostawione również na zapasowym drucie. W ten sposób oczka zostają włączone na całej szerokości wyrobu. Przy włączaniu oczek spodu kieszeni do oczek przodu, należy - przerabiając oczka na całej szerokości - przerobić z jednej i drugiej strony w miejscu łączenie po 2 o. razem, gubiąc w ten sposób oczka uprzednio dodane (27 - 2 = 25o.), aby ich liczba w rzędzie była zgodna z liczbą początkową.
Po wykonaniu spodu kieszeni należy ją rozprasować, sfastrygować i przyszyć do wyrobu od spodu. Boczne brzegi plisy przyszywa się równo ściegiem niewidocznym.
Kieszeń pozioma z podwójną plisą.
Robotę zaczyna się od wyrobienia plisy. Oczka przeznaczone na kieszeń należy przerabiać dżersejem na wysokość 3-4 cm, a potem zrobić rząd oczek lewych po prawej stronie (linia załamania). Po wykonaniu załamania wyrabia się dolną część plisy, zamykając wszystkie oczka w jednym rzędzie.
Następnie należy wyrobić głębokość, czyli spód kieszeni, w sposób wyżej opisany z tą różnicą, że głębokość robi się podwójnej długości. Plisę złożyć na połowę wzdłuż linii załamania, przyszyć po lewej stronie i złączyć z przednią częścią głębokości kieszeni wzdłuż plisy. Kieszenie takie stosuje się w dzianinie grubej, sportowej.
Kieszeń ukośna wykończona podwójną plisą dżersejową.
W miejscu, w którym zaczyna się wyrabiać kieszeń, należy boczne oczka z jednej strony roboty zostawić na zapasowym drucie, na pozostałych zaś wyrobić ukos przecięcia kieszenie. W tym celu trzeba na początku każdego rzędu ukosu gubić po 1 oczku. Gubienie oczek stosuje się aż do otrzymania właściwej wysokości kieszeni i odpowiedniej długości linii ukosu. Po wyrobieniu linii ukosu pozostałe oczka przenosi się na zapasowy drut lub agrafkę i pozostawia w oczekiwaniu. Przystępując do wyrobienia głębokości kieszeni, należy oczka pozostawione na zapasowym drucie (na początku roboty od lewej strony prawej kieszeni przodu) przenieść na drut roboczy, dobierając do nich taką samą liczbę oczek, jaka została zgubiona na linii ukosu kieszeni i dodając do nich kilka (5-6) oczek na pogłębienie kieszeni. Wszystkie oczka należy przerabiać dalej, prowadząc robotę równo w górę, aż do rzędu, w którym został zakończony ukos. W tym rzędzie łączy się oczka spodu kieszeni z oczkami pozostawionymi na drucie zapasowym po zakończeniu wyrabiania linii ukosu kieszeni. Dla połączenia oczek należy w pierwszej kolejności zamknąć oczka dodatkowe, dobrane na pogłębienie kieszeni (5-6 o.), następnie przenieść oczka wierzchu pozostawione na drucie i dołączyć je do oczek spodu (liczba oczek na drucie musi być zgodna z liczbą oczek na początku roboty).
Przeniesione oczka należy dalej przerabiać na całej szerokości roboty, uzyskując w ten sposób zamknięcie kieszeni. Na obramowanie ukosu na całej jego długości nabiera się oczka i wykonuje plisę dżersejem na wysokość 2 cm. Po wykonaniu linii załamania wyrabia się spód plisy i zakończa ją. Po zamknięciu oczek brzegowych plisy zszywa się ją i przyszywa ściegiem niewidocznym.
Kieszeń pionowa.
Wykonuje się ją w sposób opisany przy tworzeniu dziurki pionowej . Plisę wykończeniową robi się od strony zapięcia lub po obu stronach kieszeni. Obustronna plisa powinna być bardzo wąska (w rodzaju wypustki).
Kieszeń pionową przecinaną wykonuje się również tak, jak dziurki przecinane .
Głębokość kieszeni uzyskuje się nabierając oczka w górnej części kieszeni i prowadząc robotę na potrzebną długość. Na wykonanie nabiera się zamknięte oczka dolnej części kieszeni i przerabia na wysokość 3-4 cm - ściągaczem, plisą pojedynczą lub podwójną.
Zaszewki
Zaszewki w dzianinie stosuje się przeważnie przy modelach dopasowanych. Różnią się one zasadniczo od normalnych zaszewek krawieckich, gdyż powstają w czasie roboty przez ujmowanie lub dodawanie oczek (zależnie od kierunku roboty).
Przy wyrobach zapinanych zaszewki wyrabia się dla obu stron dzianiny osobno. Przy modelach z zapięciem na plecach boczne zaszewki poziome i pionowe robi się jednocześnie po obu stronach na tym samym drucie. Tak wykonane zaszewki będą równe i prawidłowo umieszczone. Rozróżnia się dwa rodzaje zaszewek dziewiarskich: poziomą i pionową.
Zaszewka pozioma o prostej linii górnej.
Umieszcza się ją poniżej podcięcia pachy, na linii poziomej, robiąc ją dowolnej długości (10-12 cm). Szerokość zaszewki zależy od wielkości biustu i wynosi 2-4 cm. Poczynając od linii brzegowej wyrobu, na wysokości liczonej od pasa (25 cm), zaczyna się zamykać oczka na wyrobienie linii ukośnej zaszewki. Zamykając po 2 oczka w co drugim rzędzie, kończy się zamykanie jednym oczkiem na wierzchołku zaszewki.
Po zamknięciu ostatniego oczka zaszewki przerabia się rząd oczek do końca. Po odwróceniu roboty i dojściu do miejsca wierzchołka zaszewki: nabiera się na drut taką samą liczbę oczek, jaka uprzednio była zamknięta.
Po wyrobieniu zaszewki robotę prowadzi się w górę na wysokość 3 cm, tzn. do miejsca podkroju pachy.
Zaszewka pozioma o prostej linii dolnej.
Zaczynając od linii brzegowej, na wysokości 26 cm zamyka się w jednym rzędzie odpowiednią liczbę oczek, zależną od potrzebnych wymiarów długości zaszewki. Następnie przerabia się rząd oczek do końca. Po odwróceniu roboty przerabia się oczka do miejsca, w którym zostało zamknięte ostatnie oczko zaszewki. Poczynając od tego miejsca, wyrabia się ukos, czyli drugą część zaszewki. W tym celu najpierw dodaje się 1 oczko, następnie - w co drugim rzędzie - kolejno po 2 oczka, aż do całkowitego uzupełnienie oczek, które uprzednio zostały zamknięte w poziomej linii zaszewki.
Po osiągnięciu właściwej liczby oczek ukosu przerabia się kolejno rzędy, aż do uzyskania koniecznej wysokości, tj. miejsca podkroju pachy.
Zaszewkę zszywa się po lewej stronie ściegiem krawieckim po zakończeniu roboty, uważając, aby ścieg był niewidoczny. Następnie lekko przeprasowuje się ją przez zaparzaczkę.
Długość zaszewki zależy od modelu i wymiarów osoby, dla której wykonuje się wyrób; na rysunkach powyżej wymiary (podane w cm) odnoszą się do modelu znormalizowanego (nr 5).
|
Zaszewka pionowa. |
Zaszewki pionowe, stosowane w spódnicach i spodniach, wykonuje się przez ujmowanie oczek, jak dolną część zaszewki pionowej. Dokładne wymiary długości i szerokości zaszewek przodu i tyłu spódnicy pokazano na rysunkach:
Gotowa zaszewka:
Zaszewka pionowa - jednostronna. Po zaznaczeniu oczka, do którego ma sięgać zaszewka linii pionowej, podzielić robotę na dwie części, dowiązując nitkę z drugiego kłębka.. należy ujmować lub dodawać po 1 oczku, w co piątym lub szóstym rzędzie od strony, która ma być zmniejszona lub zwiększona, zależnie od kierunku roboty.
Zaszewka wrabiana.
W technice tworzenia zaszewki poziomej wrabianej stosowane są tzw. rzędy skrócone, które powstają przez stopniowe zatrzymywaniu oczek na drucie bez przerabiania. Są to oczka pozostające w oczekiwaniu lub inaczej - oczka ukosu.
Linia zaszewki poziomej wrabianej przebiega na tej samej wysokości, co zaszewki zszywanej, tj. mniej więcej 25 cm od linii pasa (wysokość zależna od wymiarów i wysokości biustu). Na tej wysokości należy odmierzyć od linii bocznej przodów, od strony pachy, odcinek długości 11-12 cm (długość zaszewki). Koniec tego odcinka zaznaczyć nitką lub agrafką; jest to wierzchołek zaszewki. Jeśli wyrób jest nie zapinany, wówczas odmierza się z drugiej strony te same odległości na wykonanie drugiej zaszewki, gdyż obie zaszewki wykonuje się jednocześnie.
W celu wykonania pierwszego rzędu skróconego należy przerabiać kolejne oczka na drucie aż do piątego lub szóstego oczka od brzegu, tj. linii bocznej przodu. Pozostałe oczka, przeznaczone na zaszewkę, podzielić na równe części (np. 25 o. : 5 = 5 o.), tzn. na wykonanie całej zaszewki należy 5 razy skracać rzędy o 5 o. Po dojściu do 5-6 oczka od brzegu należy odwrócić robotę, pierwsze oczko zdjąć z drutu bez przerobienia, mocno w górę podciągnąć nić wiodącą, aby w miejscu odwracania roboty nie powstały zbyt widoczne dziurki, i przerobić rząd oczek do końca. Następnie odwrócić robotę i przerobić rząd oczek do miejsca, w którym należy zatrzymać dalszych 5 o. na drucie. Czynność tę trzeba powtarzać, aż do miejsca wierzchołka zaszewki. Po osiągnięciu wierzchołka należy przerobić wszystkie oczka w rzędzie i na linii ukosu, uzyskując w ten sposób zamknięcie zaszewki. Aby miejsca łączenia były niewidoczne, należy przy wykonywaniu ukosu zaszewki przerabiać oczka zdjęte wkłuwając drut w oczko nie przerobione i chwytajć nić łączącą je z sąsiednim oczkiem. Nitkę tę przerabia się z oczkiem uprzednio zdjętym.
Zastosowanie wełen kolorowych
Resztki włóczek, pozostałe z poprzednio wykonywanych wyrobów, mogą mieć najrozmaitsze zastosowanie.
|
Dzianiny w kolorowe paski poziome wykonuje się przeważnie dżersejem lub prostym splotem ściągaczowym (zaczynając nowy kolor zawsze z tej samej strony. Szerokość pasków, ich rozmieszczenie i kolejność stosowania poszczególnych kolorów zależą od ilości surowca, od rodzaju wykonywanego modelu i jego przeznaczenia.
|
Jeżeli kolorowe paski mają przebiegać pionowo, wówczas całą robotę przodów, pleców i rękawów zaczyna się od boków. Koniecznie należy przy tym sprawdzać co pewien czas czy robota nie zmieniła kształtu od oczekiwanego.
|
Melanż jest to dzianina wykonana z nici skręconych z kilku kolorów włóczki. Można także łączyć wełnę z jedwabiem, bawełną lub innym włóknem. Modele wykonane z takich mieszanek są wyglądem zbliżone do materiału tkanego.
|
Przy zmianie kolorów - dla wykonywania różnych figur (trójkąty, romby itp.) - nitkę nowego koloru należy przeciągać pod nitką poprzedniego koloru.
prawa strona łączenia
|
|
lewa strona łączenia |
|
Przy wykonywaniu każdego rzędu splotu innym kolorem można używać drutów dwustronnie nie zakończonych (przy parzystej liczbie kolorów, gdy każdą nitkę zaczynamy z tego samego boku). Jednak jeśli liczba kolorów jest większa od dwóch (3 i więcej), praktyczniejsze jest zaczynanie części kolorów z jednej i z drugiej strony roboty. Oczka brzegowe robi się z wszystkich nitek znajdujących |
Sploty kolorowe
Przy wykonywaniu garsonek lub płaszczy, stosuje się ploty "pepita". Są one łatwe i efektowne, dają dzianinę ścisłą i nie rozciągającą się. Sploty "pepita" przerabia się przeważnie z dwóch kolorów wełny, stosując oczka tkane
lub wkłuwane
.
Splot w pepitę I.
Nić jasna (biała) i ciemna:
Rząd 1 (nić ciemna) - oczka prawe;
Rząd 2 (nić ciemna) - oczka lewe;
Rząd 3 - 1 o. prawe nitką jasną, 1 o. zdjąć (jasna nitka z tyłu roboty, ciemna nitka z przodu roboty);
Rząd 4 - oczko ciemne przerobić na lewo nitką ciemną, oczko jasne tkane (nitka jasna z przodu roboty, nitka ciemna z tyłu roboty).
Powtarzać rzędy od 1 do 4.
Splot w pepitę II.
Nić jasna (biała) i ciemna. Nabrać na druty parzystą liczbę oczek.
Rząd 1 (nić jasna) - 1 o. brzeg., *1 o. prawe, 1 o. prawe wkłute w poprzedni rząd*, 1 o. brzeg.;
Rząd 2 (nić jasna) - oczka prawe;
Rząd 3 (nić ciemna) - 1 o. brzeg., 2 o. prawe, *1 o. prawe wkłute w poprzedni rząd, 1 o. prawe*, 1 o. brzeg.;
Rząd 4 (nić ciemna) - oczka prawe.
Powtarzać stale te 4 rzędy.
Splot dwukolorowy złożony z oczek przeciąganych przez 2 rzędy
Nabrać na druty parzystą liczbę oczek i przerabiać wełna jasną i ciemną:
Rząd 1 - prawa strona roboty, jasny kolor wełny - oczka prawe;
Rząd 2 - lewa strona roboty, jasny kolor - oczka lewe;
Rząd 3 - prawa strona, kolor ciemny - 1 o. brzeg., *3 o. prawe, 1 o. zdjąć (ciemna nitka na tył roboty)*, 1 o. brzeg.;
Rząd 4 - lewa strona roboty, kolor czarny - oczka przerobione przerobić na lewo, oczko zdjęte przełożyć (ciemna nitka na tył roboty);
Powtarzać kolejno 4 rzędy wzoru, zmieniając odpowiednio kolor wełny.
Splot dwukolorowy złożony z oczek przeciąganych przez 3 rzędy
Nabrać na druty parzystą liczbę oczek i przerabiać wełną jasną i ciemną:
Rząd 1 - wełna jasna - oczka prawe;
Rząd 2 - wełna jasna - oczka lewe;
Rząd 3 - wełna ciemna - 1 o. brzeg., *2 o. prawe, 1 o. zdjąć (jasne z poprzedniego rzędu) ciemna nitka z tyłu roboty;
Rząd 4 - wełna ciemna - oczka przerobione przerobić na lewo, oczka zdjęte przełożyć - ciemna nitka z tyłu roboty;
Rząd 5 - wełna jasna - oczka przerobione przerobić na prawo, oczka zdjęte (jasne) przełożyć bez przerobienia - jasna nitka z tyłu roboty;
Rząd 6 - wełna jasna - oczka lewe, oczka przeciągane przerabiać na lewo.
Powtarzać kolejno rzędy wzoru, zmieniając odpowiednio kolor nici.
Splot w kratkę
Nabrać na druty parzystą liczbę oczek i przerabiać wełna jasną i ciemną:
Rząd 1 i 2 - wełna jasna - oczka prawe;
Rząd 3 - wełna ciemna - 1 o. brzeg., * 1 o. prawe wełną ciemną, 1 o. (jasne) zdjąć bez przerobienia (nitka ciemna z tyłu roboty)*, 1 o. brzeg.;
Rząd 4 - wełna ciemna - 1 o. brzeg., *1 o. zdjąć bez przerobienia (jasne) nitka ciemna z tyłu roboty, 1 o. prawe*, 1 o. brzeg.
Powtarzać 4 rzędy wzoru, zmieniając odpowiednio kolor wełny.
Splot w pionowe wąskie paski jasno-ciemne
Rząd 1 - o. prawe - 1 o. brzeg., * 1 o. jasne, 1 o. ciemne*, 1 o. brzeg.;
Rząd 2 - o. lewe - oczka jasne nad jasnymi, oczka ciemne nad ciemnymi.
Sploty żakardowe
Wykonuje się splotem dżersejowym, rysunek wzoru przebiega zawsze po prawej stronie roboty. Wzory żakardowe wykonuje się jednocześnie w dwóch lub więcej kłębków wełny. Poszczególne kolorowe nitki, nie wchodzące w danym momencie do wzoru, powinny przebiegać po lewej stronie roboty możliwie luźno, żeby robota się nie ściągała. Przeciąganie nitek po lewej stronie roboty ma zastosowanie zwłaszcza wówczas, gdy odległość między poszczególnymi kolorami nie jest duża. Jeżeli zaś między fragmentami wzoru jest dużo oczek i zachodzi obawa, że robota będzie się ściągała lub marszczyła, stosuje się oczka przeciągane. Nie przerabianą nitkę przeciąga się po lewej stronie powyżej lub poniżej oczek przerabianych. Ręka prawa przerabia nitkę jasną, lewa ręka przeciąga nitkę ciemną.
Technika przeciąganych oczek:
|
1. Nitka przeciągana powyżej oczka: |
||
|
2. Nitka przeciągana pod spodem: |
||
|
3. Nitka przeciągana nad oczkiem: |
||
|
4. Nitka przeciągana poniżej oczka: |
||
W praktyce metodą łatwiejszą jest stosowanie przeciągania nitek poniżej oczek.
Przy wykonaniu każdego rzędu splotu innym kolorem należy używać drutów dwustronnie nie zakończonych (dwustronne "ostrych"). Ułatwia to pracę oraz uwalnia od konieczności przerabiania parzystej liczby rzędów tym samym kolorem.
Po opanowaniu sposobów tworzenia splotów wrabianych można przystąpić do ich wykonywania. Najwygodniejszym sposobem pokazania wzoru splotów kolorowych jest rysunek graficzny, na którym wyraźnie oznaczone są kolorowe oczka wzoru.
Oprócz najczęściej stosowanych, popularnych szlaków można w dzianinie wyrabiać małe motywy dekoracyjne - od fragmentów wzoru geometrycznego, poprzez stylizowane gałązki i kwiaty, do rysunków zwierząt i ptaków.
Motywy do zrobienia na odzieży sportowej:
(po kliknięciu na obrazek otwiera się jedno nowe okno, w którym otwierają się inne obrazki!)
Haft na dzianinie
Dzianiny można wzbogacać haftem ręcznym, który wykonuje się na poszczególnych elementach wyrobu lub po całkowitym zmontowaniu całości. Motywy kolorowe wykonuje się techniką haftu krzyżykowego, przetykanego, wypukłego itd., zależnie od stosowanego wzoru i umiejętności. Ten rodzaj uatrakcyjniania dzianiny ma zastosowanie w odzieży niemowlęcej i dziecięcej, a także w wyrobach dla dorosłych.
Motywy mogą przebiegać symetrycznie w pewnych określonych miejscach lub być rozrzucone po całej powierzchni dzianiny.
Do ozdabiania stosuje się też ściegi używane do cerowania dzianiny, tzw. oczka cerowane, jako dekoracyjne - hafciarskie.
Oczko cerowane wykonuje się następująco: wkłuwa się igłę poniżej oczka, nabiera oczko od prawej ku lewej stronie, przeciąga nić i wraca do punktu wyjściowego.
Wzór motywu kwiatowego można wykonać różnymi sposobami i ściegami.
Kwiatek haftowany ściegiem wypukłym
Motyw kwiatka lub listka należy przekalkować na pergaminowy papier, przefastrygować po prawej stronie roboty i haftować ściegiem wypukłym. Po ukończeniu haftu oderwać ostrożnie papier, a wyrób uprasować po lewej stronie lekko, aby nie uszkodzić wypukłości wzoru.
Wzór wykonany na dzianinie pojedynczym łańcuszkiem
Można wykonać również haft na dzianinie w sposób bardzo prosty ściegiem przewlekanym
lub ściegiem na okrętkę
Aby otrzymać ścieg bardzo wypukły, należy wzór haftować podwójną kolorową włóczką - ściegiem łańcuszkowym.
Po wykonaniu fragmentów haftuje się po raz drugi w taki sam sposób, tzn. na poprzednich oczkach ściegu nakłada się drugą warstwę łańcuszka.
(linia przerywana to kontury płatków kwiata)
(mały kwiatek)
W ten sposób otrzymuje się bardzo wypukły i dekoracyjny ścieg.
Inne ściegi używane przy ozdabianiu dzianiny haftem:
łańcuszek pojedynczy;
ścieg płaski;
ścieg zakopiański;
ścieg gałązkowy;
pęczki (węzełki);
ścieg płaski;
ściegi cieniowane;
węzełki.
Wszelkie ozdoby dzianiny, a więc łączenia, wrabiania, hafty itd., należy stosować z umiarem, gdyż inaczej wyrób będzie niegustowny.
Wrabianie dżetów, perełek i korali. Wykonane na drutach wyroby o charakterze strojniejszym są często ozdabiane dżetami, perełkami i koralikami. Dżety i perełki atrakcyjnie wyglądają przyszyte wokoło dekoltu lub na kołnierzu. W taki sam sposób można wykończyć rękawy i dół sukni.
Ciekawą i oryginalną kompozycję drobnych kwiatków można otrzymać, umieszczając na dzianinie powtarzający się ornament.
Koraliki lub perełki można też wrobić w dzianinę. Nanizane na nić korale przerabia się kolejno wraz z przerabianymi oczkami.
Przy ozdabianiu dżetami i perełkami należy w dzianinie stosować sploty mniej ażurowe, najlepiej dżersejowe lub inne płaskie.
Konserwacja dzianiny
Pranie, suszenie i prasowanie
Pranie. Dzianinę trzeba prać bardzo umiejętnie. Środki piorące dla wełny i bawełny bardzo ułatwiają pranie, szybko usuwają brud, należy jednak ściśle przestrzegać przepisów ich użytkowania.
W żadnym przypadku dzianiny nie można trzeć ani pocierać mydłem, a tylko delikatnie i starannie wygniatać przez kilka minut w wodzie z rozpuszczonym środkiem piorącym. Temperatura nie powinna przekraczać 40°C, aby włókno nie uległo sfilcowaniu.
Płukanie. Upraną dzianinę należy bardzo staranne wypłukać w wodzie (można użyć środków do płukania wełny), zawsze o tej samej temperaturze, zmieniając ją kilkakrotnie aż będzie zupełnie czysta.
Suszenie. Po upraniu i wypłukaniu nie wolno wyrobów dzianych wykręcać ani wyżymać, lecz dokładnie wycisnąć rękami nadmiar wody. Następnie - po rozłożeniu między dwoma grubymi ręcznikami frotté - zwinąć w ścisły rulon, wyciskać resztę wody. Ręczniki zmieniać tak długo, aż dzianina po wyjęciu z nich będzie lekko wilgotna. Wówczas należy ją lekko strzepną, aby włókno nabrało puszystości i elastyczności, po czym rozłożyć na desce do prasowania lub na stole (na ręczniku). Przy rozkładaniu nadaje się wyrobom właściwy im kształt i formę, pozostawiając do ostatecznego wysuszenia. Dzianiny wełnianej i z włókien sztucznych nie można suszyć przy kaloryferze. Przy suszeniu wyrobów kolorowych należy między poszczególne elementy włożyć gruby ręcznik, co zapobiegnie zaplamieniu i pofarbowaniu.
Uprana, wypłukana i wysuszona w ten sposób dzianina nie ulegnie zdeformowaniu, nie straci koloru, a włókno nie filcuje się, zachowując sprężystość i fakturę. Warto pamiętać, żeby nie dopuszczać do zbytniego zabrudzenia lub przepocenia dzianiny, ani nie przechowywać jej długo brudnej.
Prasowanie. Po dokładnym wysuszeniu dzianiny należy ją lekko uprasować - temperatura żelazka nastawiona na "wełnę" i zawsze przez wilgotną zaparzaczkę, zwłaszcza szwy oraz części podwójne, po lewej stronie roboty. Szczególnie ostrożnie prasować wyroby wykonane splotem dżersejowym lub tkanym, żeby ich nie rozciągnąć. Ściągaczy oraz splotów wypukłych nie należy prasować, ale można je lekko zwilżyć, nadać odpowiednią formę i pozostawić do wyschnięcia.
W przypadku konieczności prasowania po prawej stronie, należy przykryć wyrób lekko wilgotną zaparzaczką i przesuwać po niej ostrożnie żelazkiem, bez zatrzymywania, uważając, by nie rozciągnąć dzianiny.
Po przeprasowaniu pozostawić rozłożoną dzianinę do przeschnięcia. Tak wysuszona zachowa prawidłowy kształt. Wyrobów dziewiarskich nie powinno się wieszać na tzw. Ramiączkach, gdyż łatwo się wyciągają i zmieniają kształt. Przechowujemy je luźno złożone w miejscu niezbyt suchym i nie za wilgotnym.
Renowacja dzianiny
Cerowanie. Nieoceniona dla konserwacji dzianiny jest umiejętność wzmacniania oczek w razie ich przetarcia oraz cerowanie systemem dziewiarskim. Nawet przy dość znacznych uszkodzeniach pozwoli to doprowadzić wyrób do stanu używalności. W przypadku przetarcia brzegów rękawa, dołu swetra itp. należy na całej długości uszkodzonego miejsca wypruć nić i nabrać oczka na drut. Nabieranie oczek na drut po wyrównaniu brzegów miejsca uszkodzonego.
Po przerobieniu potrzebnej liczby rzędów zakończyć robotę igłą. Przy naprawianiu dziur małych należy uszkodzone miejsce wyciąć i wyrównać wszystkie brzegi tak, aby powstał kształt kwadratu lub prostokąta. Następnie dobraną nicią (najlepiej tą samą, z której jest zrobiona dzianina) cerować igłą dziewiarską po prawej stronie. Trzeba utworzyć nową osnowę, na której wykonuje się odpowiednie oczka prawe lub lewe. Osnowa ta powstaje przez przeciąganie nitki z góry na dół, od jednego oczka do drugiego w sposób pokazany na rysunku Cerowanie dzianiny, odtwarzanie osnowy
. Następnie igłą dziewiarską wykonać na osnowie nowe oczka dzianiny po prawej stronie wyrobu Cerowanie dzianiny, nakładanie oczek na dzianinę
. Po lewej stronie dzianiny nowe oczka wykonuje się w sposób pokazany na rysunku. Cerowanie dzianiny, lewa strona roboty
Cerowanie dzianiny, inny sposób przewlekania oczek
Na rysunku pokazano sposób cerowania małych uszkodzeń po lewej stronie dzianiny. Przetarciom ulegają najczęściej łokcie, kolana, siedzenie. Aby temu zapobiec, należy tą samą wełną wzmocnić poszczególne oczka. Robi się to przez nałożenie - na przecierające się oczka - nowych oczek za pomocą igły dziewiarskiej. Oczka te wykonuje się w taki sam sposób, jak powstają poszczególne sploty. Idąc z dołu do góry, pokrywa się nitką wełnianą prawą część oczek przetartych , a wracając - lewą część Oczka cerowane, z prawej strony oczek
Oczka cerowane, z lewej strony oczek
. Pokrywanie oczek przetartych jednocześnie z obu stron pokazano na rysunku Oczka cerowane, cerownie poziome
. Przy zniszczeniu dzianiny na większej powierzchni należy zaznaczyć miejsce uszkodzone, nadając mu kształt kwadratu i poszerzając o 3-4 oczka. W linii poziomej równy rząd oczek przełożyć na drut. Brzegi z obu stron trzeba zabezpieczyć, nabierając oczka boczne dzianiny na dwa druty. Następnie oczka leżące na drucie poziomym przerabiać ściegiem stosowanym w dzianinie. Przerabianie tych oczek prowadzi się cały czas w górę, łącząc oczka nowe z oczkami znajdującymi się na drutach bocznych. Cerowanie dzianiny, wzmacnianie przetarcia
Tworząc nowe oczka w miejscu uszkodzonym, idąc po prawej stronie roboty, należy ostatnie oczko opuścić, a pierwsze oczko dzianiny z wyższego rzędu przeciągnąć (biorąc je od tyłu) przez oczko opuszczone. Po lewej stronie roboty ostatnie oczko z drutu poziomego przerobić na lewo razem z oczkiem bocznym dzianiny. Oczko pierwsze przerabia się zawsze po prawej stronie, a po lewej - na lewo. Po przerobieniu odpowiedniej wysokości nabrać oczka od góry na drut i połączyć je z oczkami dorabianymi igłą - ściegiem dziewiarskim. Jeżeli oczko podczas roboty lub naprawy zostało opuszczone, łapie się szydełkiem nitkę łączącą 2 oczka i przeciąga ją w oczko w sposób pokazany na rysunku. Cerowanie dzianiny, łapanie szydełkiem spuszczonych oczek
Pytania i odpowiedzi
1.
W kwietniowym numerze "Sandra" jest opis "KRZYŻOWE NABIERANIE OCZEK":
W tym wypadku oczka narzuca się podwójną nitką. Potrzebna jest więc do tego dodatkowa nitka, która musi mieć co najmniej dwukrotnie większą długość niż planowany brzeg dzianiny. Najpierw wykonać początkową pętelkę. W tym celu uchwycić razem środek dodatkowej nitki z nitką z motka i wykonać początkową pętelkę. Później pojedynczą nitkę z motka ułożyć jak zwykle wokół palca wskazującego i przeprowadzić pod palcem (nitka z palca wskazującego). Dodatkową nitkę (podwójną) nitkę przeprowadzić z wierzchu do środka wokół kciuka i wraz z nitką z palca wskazującego przytrzymać pozostałymi palcami (nitka z kciuka). Teraz zwyczajnie narzucić 1.o., tzn. przeprowadzić nitkę z wierzchu do wewnątrz wokół nitki kciuka, przeciągnąć nitkę z palca wskazującego i ściągnąć oczko. Na 2.o. puścić luźno nitkę z kciuka i ułożyć od wewnątrz na wierzch wokół kciuka. Teraz przeprowadzić drut pod leżącą wewnątrz nitką z kciuka, przeciągnąć nitkę z palca wskazującego i ściągnąć oczko. Ciągle narzucać oczka na zmianę. Po narzuceniu całego rzędu oczek wykonać 1 rząd parzysty lewych oczek.
Nie ma tam jednak żadnych pomocniczych rysunków, dlatego duża część osób może mieć problem ze zrozumieniem tego opisu. Jedna z czytelniczek mojej strony miała ten problem, i oto jak ja rozumiem "KRZYŻOWE NABIERANIE OCZEK":
Z kłębka odcinamy kawałek nitki, długi, ale jak długi trudno mi stwierdzić, sama miewam problemy z określeniem długości nitki, dlatego wolę brać więcej niż mniej.
Potem dodatkową nitkę składamy na pół i łączymy z nitką z motka, w ten sposób:
Czerwona linia - to nitka dodatkowa;
niebieska linia - to nitka z motka.
Początkową pętelkę wykonujemy na końcu tak złożonych nitek:
Potem układamy na lewej dłoni nitki jak na rysunku, pamiętając, że czerwona linia - to nitka dodatkowa; niebieska linia - to nitka z motka.
i nabieramy pierwsze oczko tak jak wskazuje strzałka.
Potem dodatkową nitkę, wokół kciuka układamy tak:
I następne oczko nabieramy jak pokazuje strzałka.
Oczka nabieramy zmieniając ułożenie dodatkowej nitki wokół kciuka, zmiana następuje po każdym oczku.
Po nabraniu wszystkich oczek, pierwszy rząd wykonujemy lewymi oczkami. A to dlatego, aby wypukły wzór powstały z tego typu nabrania oczek był po prawej stronie roboty.
EFEKT, żółta nitka to dodatkowa nić, kremowa - nić z kłębka:
2.
Poproszono mnie też o wyjaśnienie opisów typu: 1 pojedyncze przeciągnięcie: 1o.zdjąć, 1o.p. i przeciągnąć przez nie zdjęte o.. W czasopismach jest mnóstwo takich opisów, które laik za nic nie rozumie. Dlatego tu postaram się wyjaśnić je wszystkie, nie tylko te, z którymi miała problemy moja czytelniczka.
1. Wzór należy wykonać zgodnie ze schematem. Na schemacie oznaczono rz. nieparz., w rz.parz.o. przerabiać tak jak powstają.
Tak jak powstają; jak schodzą z drutu; oczka prawe nad prawymi i oczka lewe nad lewymi, to najczęściej spotykane określenia. Należy patrzeć jak leżą oczka na lewym drucie, gdyż oczka nigdy nie leżą prosto, ale trochę "krzywo". Ważne jest która nitka jest wyżej:
jeśli wyżej jest nitka za drutem, oczko takie należy przerobić na prawo;
jeśli wyżej jest nitka przed drutem, oczko przerabia się na lewo.
2. Przeciąganie oczek
Mogą nam kazać przeciągać przez 1,2,3 a nawet 4 i więcej oczek. Należy bardzo dokładnie wczytać się w opis, gdyż mogą nam kazać przeciągać albo przez oczko przerobione, albo przez oczka zdjęte bez przerobienia.
Przy przeciąganiu przez oczka zdjęte opisy wyglądają tak:
jedno oczko (lub więcej) przełożyć bez przerobienia (zdjąć razem), 1 oczko przerobić na prawo i przeciągnąć przez oczko (oczka) zdjęte bez przerobienia.
Należy przełożyć na prawy drut tyle oczek ile nam każą, przerobić jedno oczko (na prawo lub lewo-zależy jak każą), a przeciąganie przez nie przerobione oczka wykonywać tak: lewy drut wbić w pierwsze (z lewej strony) przełożone bez przerobienia oczko na prawym drucie, lekko rozciągnąć oczko i prawym drutem przeciągnąć oczko przerobione, leżące na prawym drucie. Kolejne oczka przeciągamy tak samo.
Przeciąganie oczek zdjętych przez przerobione:
1 pojedyncze przeciągnięcie: 1o.zdjąć, 1o.p. i przeciągnąć przez nie zdjęte o. - bardziej czytelnie wyglądałby ten opis, gdyby brzmiał: 1o. zdjąć, 1o. przerobić na prawo i przeciągnąć oczko zdjęte przez oczko przerobione na prawo - należy wtedy wkłuć lewy drut w oczko przerobione na prawo (leżące na prawym drucie), "chwycić" oczko zdjęte i przeciągnąć je przez oczko przerobione. Jeśli wykona się przeciąganie na odwrót (przerobione przez zdjęte), to wyjdą nam dwa oczka zamknięte razem.
2o.zdjąć razem na pr., 1o.przer.na prawo i przec.o.zdjęte - tzn. 2 oczka zdjąć razem na prawo, 1 oczko przerobić na prawo i przeciągnąć oczka zdjęte przez oczko przerobione na prawo. Robi się jak opiasłam wyżej, ale przez przerobione przeciąga się dwa wcześniej zdjęte bez przerobienia.
3. 1o.przekręcone na prawo (lub lewo)
Oczko przekręcone na prawo: gdy nitka leży na lewym drucie "krzywo", wyżej przed drutem, jeśli nie leży ułożyć w taki sposób - przerobić oczko na prawo.
Oczko przekręcone na lewo: gdy nitka leży na lewym drucie "krzywo", wyżej za drutem, jeśli nie leży ułożyć w taki sposób - przerobić oczko na lewo.
4. wyrobić oczko z nitki poprzecznej
3.
"wzdłuż dekoltu nabrać oczka, żeby zrobić ściągacz".
A oto rysunki, które ilustrują nabieranie oczek wzdłuż dekoltu.
|
Zaczyna się z prawego brzegu dekoltu, po prawej stronie roboty. W przepisie zapewne jest, aby najpierw połączyć jedno z ramieni przodu i tyłu. Trzeba więc to zrobić. |
Potem: |
Wbijasz szydełko w pierwsze oczko przy prawym brzegu, koniecznie z prawej strony roboty. I przeciągasz pierwsze oczko. Następnie nakładasz je na drut. Potem wbijasz szydełko w następne oczko zakończonego brzegu, chwytasz "zieloną" :) nitkę i przeciągasz ją przez robótkę. I znów nakładasz na drut: |
|
I w ten sposób nabierasz oczka wzdłuż całego dekoltu, w liczbie podanej w przepisie. Tak nabrane oczka po prostu się przerabia, tak jak mówi przepis. |
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
ABC robienia na drutach cz I
Makatka szydełkowanie, haftowanie, robienie na drutach
Jak czytać schematy robienia na drutach(1)
Kurs robienia na drutach
robienie sznurka na drutach
ABC Firma na ksiedze przychodow i r
ABC Firma na ryczałcie
02b Kapcie na drutach opis
ABC Firma na ksiedze przychodow i r (2)
ABC Firma na ryczalcie ebook id 50070
ABC Firma na księdze przychodów i rozchodów
ABC ubezpieczeń na życie
serwety na drutach opis
Kurs robienia na szydełku
ABC Firma na ksiedze przychod ebook id 50069 (2)
szydełkowe jajka do powieszenia, Szydełkiem i na drutach - wzory
ABC Firma na ryczałcie
więcej podobnych podstron