W cywilizacji informacyjnej podstawową wartość stanowi informacja. W wielu definicjach utożsamiana jest ona z wiedzą oraz wiadomościami. Jest powszechna, indywidualna i ma ścisły związek ze świadomością organizmów żywych bądź automatu - czyli komputera. Natomiast społeczeństwo informacyjne, wg definicji profesora Gniteckiego to „nowe, oryginalne, społecznie użyteczne i ogólnoludzkie kreowanie wartości, będące efektem przetwarzania informacji bitowej, kubitowej i subkubitowej, prowadzące do przekraczania aktualnego stanu świadomości człowieka oraz tworzenia nowych, doskonalszych jego stanów”. Jest cywilizacją, która kreuje nowe i oryginalne procesy tworzenia oraz wykorzystywania informacji, jest też cywilizacją techniczną, która wykracza poza stosowane dotychczas schematy technologiczne, informacyjne i organizacyjne. Cywilizacja informacyjna, posługująca się technologią informacyjną, często mylona jest z cywilizacją informatyczną i informatyką. Informatyka to nauka zajmująca się narzędziami komputerowymi i podstawami obliczeń matematycznych, natomiast technologia informacyjna wykorzystuje te narzędzia w praktyce. Różnice te przenoszą się także na edukację informatyczną oraz edukację informacyjną. Ta pierwsza ma być zorientowana na zdobycie umiejętności w zakresie obsługi komputera, systemów operacyjnych i programowania, natomiast ta druga zmierza do zdobycia kompetencji posługiwania się technologią informacyjną w procesach przetwarzania informacji bitowej, kubitowej i subkubitowej.
Przygotowując jednostkę do efektywnego posługiwania się technologią informacyjną w swoim życiu i pracy zawodowej, można jej umożliwić pełnowartościowe funkcjonowanie w społeczeństwie informacyjnym oraz ułatwić rozwój intelektualny, samorealizację i mobilność zawodową. [Furmanek] Środowisko cywilizacyjne w wyraźny sposób definiuje rozwój zawodowy. Jednostka musi dostosować się do nowych wymagań i funkcji technologicznych oraz nabywać nowe umiejętności, ponieważ stare zdezawuowały.
Współcześnie szkoła, wykorzystując technologie informatyczne oraz technologie informacyjne może zmienić organizację systemu uczenia się. Dzięki temu uczeń może sam decydować o tempie i zakresie nauki, wyrównane zostaną szanse dla dzieci, przekroczone zostaną granice geograficzne, kulturowe i społeczne. Kształcenie multimedialne na odległość wymaga wzbogacania tradycyjnych form o hipermedia, czyli przede wszystkim Internet. Jest on podmiotem i przedmiotem nowoczesnej edukacji i najpotężniejszym narzędziem przetwarzającym informacje. Zalety kształcenia multimedialnego polegają na tym, że jest to nauczanie i uczenie się wielokodowe, wielozmysłowe i wielostronnie mobilizujące ucznia. Przekazywanie informacji, często odległych w czasie i przestrzeni a także niedostępnych dla bezpośredniej obserwacji, dzięki mediom staje się bardzo łatwe. Ta siła mediów opartych na komputerze głównie polega na tym, że są one mediami interaktywnymi i kontakt uczącego się z komputerem zbliża się do kontaktu interpersonalnego. Media obecne we wszystkich dziedzinach życia dają nie tylko mnóstwo możliwości, ale stanowią też dla ludzi zagrożenie. Wchodzą w ich przestrzeń osobistą tworząc rzeczywistość wirtualną, czasem bardziej wiarygodną od rzeczywistości realnej, zwłaszcza dla młodych odbiorców. Użytkownik komputera nieraz staje się niewolnikiem technologii informacyjnej. Korzystanie ze wszystkich możliwości środowiska informacyjnego z jednej strony wydaje się cudowne, z drugiej zaś może stać się ciężarem ograniczającym twórczy potencjał użytkownika. Istnieje ryzyko zaistnienia społecznej alienacji i życia w cyberprzestrzeni. Ta forma komunikacji wprowadza także chaotyczność, pośpieszność, zmienność w formie oraz treści.
Alfabetyzacja informatyczna i technologia informacyjna jest koniecznym warunkiem służącym zrozumieniu świata. Dla pełnego zrozumienia dynamiki i kierunków rozwoju współczesnego świata, a zwłaszcza przemian edukacyjnych, coraz bardziej niezbędne jest połączenie wiedzy informatycznej i medialnej.