RORATY

- Przed wejściem do kościoła otrzepcie buty ze śniegu - przypomniała babcia Joli i Piotrkowi.

Dzieci kolejny raz w tym tygodniu wstały wcześnie rano, aby wziąć udział we Mszy świętej roratniej. Wokoło było jeszcze ciemno. Śnieg iskrzył się pod butami, jak tysiące małych, srebrnych gwiazdek. I chociaż dzieciom trudno było wstać z ciepłego łóżka, to teraz chłodne powietrze zupełnie ich rozbudziło.

- Babciu, zobacz, jak to ładnie wygląda - Jola stała przed drzwiami kościoła i wskazywała ręką drogę. Rzeczywiście, ze wzgórza, na którym stał kościół, rozciągał się piękny widok.

Ośnieżoną drogą wędrowały gromadki dzieci, trzymając w rękach zapalone lampioniki. Ich kolorowe światełka wesoło migotały w ciemnościach.

- Od razu widać, którędy biegnie droga do kościoła - zauważył Piotruś, patrząc w kierunku wskazanym przez siostrę.

- A ja myślę - dodała babcia - że lampioniki nie tylko wskazują drogę do kościoła. One mówią także o tym, jak wiele serc oczekuje na przyjście Pana Jezusa. Wszystkie dzieci, które tak jak wy, gotowe są wstać wcześnie rano i zrezygnować z dłuższego spania, na pewno bardzo kochają Pana Jezusa i dobrze przygotują się na Święta Bożego Narodzenia. A teraz wejdźmy do środka. Zaraz zacznie się Msza święta.

Chwilę potem w kościele wygaszono wszystkie światła, a dzieci uniosły w górę zapalone lampiony. Rozległ się radosny śpiew adwentowej pieśni: Oto Pan Bóg przyjdzie, z rzeszą świętych k' nam przybędzie! Wielka światłość w dzień ów będzie! Alleluja! Alleluja!"

---