JEZUS URODZIŁ SIĘ DLA WSZYSTKICH

Każdy z nas zna doskonale historię trzech królów. Krótko ją tylko przypomnę. Na niebie ukazała się wspaniała gwiazda, znak naro­dzenia się Zbawiciela. Królowie udali się w daleką podróż za tą właśnie gwiazdą, ona ich prowadziła. Gwiazda zatrzymała się nad szopką w Betlejem, tam królowie znaleźli Dziecię Jezus i ofiarowali mu swoje dary: złoto, kadzidło i mirrę. Inną drogą wrócili do siebie, bo tak im nakazał we śnie anioł. Tyle historia o trzech królach.

Wiecie co się stało z tymi królami? Może ktoś z was słyszał, co wydarzyło się trzydzieści lat później? Nikt? Posłuchajcie!

Trzydzieści lat to bardzo wiele czasu: dziecko staje się dorosłym, chłopiec staje się mężczyzną, a dziewczyna kobietą. W ciągu tych trzydziestu lat dwóch królów zmarło, a trzeci miał już ponad siedemdziesiąt lat. Był to mądry król. Synowi oddał rządy nad krajem, miał teraz dużo wolnego czasu. Pomyślał, że powinien dowiedzieć się, co stało się z tym - Dzieckiem urodzonym w Betlejem, do którego zaprowadziła go gwiazda. Myślał sobie: „Czy rzeczywiście to Dziecię zostało królem? Jakie jest Jego królestwo?"

Stary król postanowił odbyć taką samą podróż jak przed trzy­dziestu laty, znał przecież teraz drogę, nie potrzebował gwiazdy. Kiedy przemierzał znane mu miejscowości, opowiadał ludziom o gwieździe, która go kiedyś tędy prowadziła, opowiadał o królewskim Dziecięciu w szopce, któremu złożył swoje dary. Ludzie uśmiechać się, kręcili głowami i myśleli sobie: „Biedny staruszek, w głowie mu pomieszało!"

Wreszcie król dotarł do Betlejem. Nic już tam nie pozostało z szopki. Nikt nie wiedział, co się stało z tą rodziną.

W Nazarecie dowiedział się, że jakiś człowiek podawał się za króla, lecz przed kilkoma tygodniami został ukrzyżowany. Nikt nie potrafił mu nic bliższego powiedzieć. Zmartwiony niepowodzeniami chciał już wracać do swojej ojczyzny. Ktoś jednak mu doradził, że warto zobaczyć ciekawe, zwłaszcza dla obcokrajowca, święto plonów w Jerozolimie.

Udał się więc do Jerozolimy. Na placu przed świątynią tłum ludzi. Ktoś przemawiał, inni wołali: „Nie słuchajcie go, jest pijany!" Z początku król nie wiedział co to wszystko znaczy, o co komu chodzi. Aż nagle posłyszał swoją ojczystą mowę. Zaczął mówić do zebranych i oni go też rozumieli. Nie zastanawiał się, jak to wszystko jest możliwe. Ten na podwyższeniu opowiadał o Jezusie, który był posłany na ziemię przez Boga. Jezus został ukrzyżowany, lecz zmartwychwstał. Stary król chciał wiedzieć, co to znaczy „zmartwych­wstał"? Dotarł do świętego Piotra i kazał sobie wszystko od początku opowiedzieć o tym Ukrzyżowanym i Zmartwychwstałym. Po chwili nie miał już żadnych wątpliwości: to był ten sam człowiek, przed którym on ze swoimi przyjaciółmi złożył dary.

„Skoro Jezus żyje, to dlaczego nie można go zobaczyć i z nim porozmawiać?" — pytał król Piotra. „To my jesteśmy jego ustami, jego rękami, jego nogami" odpowiedział Apostoł. I kiedy król dalej pytał Piotra o różne sprawy, nadciągnęła chmura, powiał wiatr i królowi jakby łuski spadły z oczu. Zaczął zupełnie inaczej patrzeć na to wszystko, co wydarzyło się w jego życiu. Twierdził, że gwiazda która go prowadziła aż do Betlejem i tam zatrzymała się nad szopką, teraz właśnie podzieliła się na wiele części, które spadają na wszystkich ludzi, na każdego człowieka. Mówił dalej, że każdy człowiek ma gwiazdę prowadzącą go do Boga, że wystarczy tylko ruszyć za nią.

Po kilku dniach od tego wydarzenia w Jerozolimie stary król wracał szczęśliwy do swojej ojczyzny.

---