Garść złotych myśli Jana Pawła II
„Człowiek nie może żyć bez miłości. Człowiek pozostaje dla siebie istotą niezrozumiałą, jego życie jest pozbawione sensu, jeśli nie objawi mu się Miłość, jeśli nie spotka się z Miłością, jeśli jej nie dotknie i nie uczyni w jakiś sposób swoją, jeśli nie znajdzie w niej swego uczestnictwa”.
Redemptor Hominis 10
„Każdy znajduje w swoim życiu jakieś swoje Westerplatte. Jakiś wymiar zadań, które musi podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować”.
Homilia na mszy św. w Gdańsku 1987
„W swoim właściwym i pełnym kształcie miłosierdzie objawia się jako dowartościowywanie, jako podnoszenie w górę, jako wydobywanie dobra spod wszelkich nawarstwień zła, które jest w świecie i w człowieku”.
Dives in misericordia 6
„Praca jest dobrem człowieka - dobrem jego człowieczeństwa - przez pracę bowiem człowiek nie tylko przekształca przyrodę, dostosowując ją do swoich potrzeb, ale także urzeczywistnia siebie jako człowieka, a także poniekąd bardziej „staje się człowiekiem”.
Laborem exercens 9
„Trójjedyny Bóg, który sam w sobie najgłębiej i transcendentnie bytuje na sposób międzyosobowego Daru, udzielając się w Duchu Świętym jako Dar człowiekowi, przetwarza świat ludzki od wewnątrz, od wnętrza serc i sumień”.
Dominum et vivificantem 59
„Zło naszych czasów polega w pierwszym rzędzie na rodzaju degradacji, rozcieńczeniu fundamentalnej jedności osoby ludzkiej. Tej niekiedy planowej dezintegracji ze strony ideologii ateistycznych zamiast bezpłodnych polemik musimy przeciwstawić coś w rodzaju rekapitulacji nienaruszalnego misterium Osoby”.
List do Henri de Lubaca SJ
„Zbudowaliście kościoły, wypełnijcie życie swoje Ewangelią”.
Z homilii w Krakowie 1979
„Kapłaństwo jest powołaniem, a nie karierą. To znaczy, że jest ono ściśle wzorowane na Chrystusie, nie jako osobiste wyróżnienie, lecz po to, abyśmy nieustannie służyli innym”.
List do kapłanów na Wielki Czwartek 1979
„Celem całej egzystencji świeckiego katolika jest dochodzenie do poznania radykalnej nowości chrześcijańskiej płynącej z chrztu, sakramentu wiary, po to, ażeby móc wypełnić swoje życiowe obowiązki zgodnie z otrzymanym od Boga powołaniem”.
Christifideles laici 10
„Pierwszym zadaniem życia konsekrowanego jest ukazywanie wielkich dzieł, jakich Bóg dokonuje w ułomnej naturze ludzkiej osób powołanych”.
Vita consecrata 20
„Poprzez decyzje dotyczące produkcji i konsumpcji ujawnia się określona kultura jako ogólna koncepcja życia. Określając nowe potrzeby i nowe sposoby ich zaspokajania, koniecznie należy się kierować integralną wizją człowieka, która ogarnia wszystkie wymiary jego istnienia i która wymiary materialne i instynktowne podporządkowuje wewnętrznym i duchowym”.
Centesimus annus 36
„Wolność człowieka to wolność istoty stworzonej, a więc wolność dana, którą trzeba przyjąć niczym kiełkującą roślinę i troszczyć się odpowiedzialnie o jej wzrost (…). Jest zarazem niezbywalnym samoposiadaniem i uniwersalnym otwarciem na wszystko, co istnieje, przez przekroczenie siebie ku poznaniu i miłości drugiego. Wolność jest zatem zakorzeniona w prawdzie człowieka i skierowana ku wspólnocie”.
Veritatis splendor 86
„Gdy zanika wrażliwość na Boga, zostaje też zagrożona i zniekształcona wrażliwość na człowieka (…). Człowiek nie potrafi już postrzegać samego siebie jako kogoś „przedziwnie odmiennego” od innych ziemskich stworzeń; uznaje, że jest tylko jedną z wielu istot żyjących, organizmem, który - w najlepszym razie - osiągnął bardzo wysoki stopień rozwoju”.
Evangelium vitae 22
„Słowo Boże skierowane jest do każdego człowieka, w każdym czasie i we wszystkich częściach ziemi, człowiek zaś z natury jest filozofem”.
Fides et ratio 64
„Społeczeństwo, w którym tempo codziennego życia wzrasta ponad wszelką miarę, musi na nowo odkryć wartość odpoczynku. Prawdziwy odpoczynek polega na tym, że pozwala na nowo odkryć wartości, które zazwyczaj zaniedbujemy, takie jak kontakt z naturą, radość przyjaźni, bezinteresowna solidarność…
Przemówienie na Anioł Pański 1993
„Wierzyć to znaczy widzieć rzeczy tak, jak widzi je Bóg, uczestniczyć w Bożej wizji świata i człowieka”.
Orędzie na XIII Światowy Dzień Młodzieży
„Zrąb tożsamości Europy jest zbudowany na chrześcijaństwie. A obecny brak jej duchowej jedności wynika głównie z kryzysu tej chrześcijańskiej samoświadomości”.
Homilia w Gnieźnie 1997
„Jak ważne jest, by ludzka myśl nie zamykała się na rzeczywistość Tajemnicy, by człowiekowi nie brakło wrażliwości na Tajemnicę, by nie brakowało mu odwagi pójścia w głąb”!
Przemówienie na 600 lecie Wydziału Teologicznego UJ 1997