Grzech śmiertelny i grzech powszedni - Grzech śmiertelny zrywa życiodajny kontakt z Bogiem (1 J 5,21-32) a powszedni jedynie osłabia go (Jk 3,2). Takie rozróżnienie jest za św. Augustynem, św. Tomaszem i Sob. Trydenckim, który naucza, że nie wszystkie grzechy pozbawiają człowieka świętości. Pius V stwierdza istnienie grzechów z natury powszednich. Jan Paweł II omawiając te dwa rodzaje grzechów stwierdził, że między nimi jest istotna i decydująca różnica. Śmiertelny niszczy miłość a grzech powszedni, nie zabija życia nadprzyrodzonego. Pomiędzy tymi grzechami jak między śmiercią i życiem nie ma drogi pośredniej (RP 17). Ponieważ chodzi o życie i śmierć w kontakcie człowieka z Bogiem dlatego dawniej nazywany grzech ciężki utożsamia się w praktyce życia z grzechem śmiertelnym (RP 17).
Grzechem śmiertelnym nazywamy ten akt, którym człowiek całkowicie dobrowolnie i świadomie odrzuca Boga, jego Prawo, Przymierze Miłości, gdyż woli zwrócić się do siebie samego, do rzeczy lub istoty stworzonej, do czegoś przeciwnego woli Bożej. Człowiek czuje, że nieposłuszeństwo przykazaniom Boga w materii ciężkiej zrywa więź z Bogiem. Grzech śmiertelny to akt, który ciężko obraża Boga, a w końcu zwraca się przeciwko człowiekowi z ciemną i potężną niszczycielską siłą (RP 17). Sob. Tryd.: GŚ pozbawia łaski nadprzyrodzonej, powoduje w człowieku śmierć duchową i poddaje go w niewolę diabła. Człowiek w GŚ traci wszystkie zasługi na życie wieczne, jest oporny na działanie Ducha Świętego. GP według Jana Pawła II, dotyczy materii poważnej, który został popełniony z pełną świadomością (wystarczy ogólna świadomość, że chodzi o grzech śmiertelny) i całkowitą zgodą woli (zgod na grzech mimo przeżywanych oporów) (RP 17). Wolna decyzja przy pełnej świadomości, że popełnia się grzech śmiertelny. Brak pełnej świadomości lub wolności sprawia mimo materii poważnej sprawia nie przekroczenie granicy „śmiertelności”. Z powodu niedoskonałości poznania lub braku pełnej zgody woli nawet grzech przedmiotowo zawsze śmiertelny może w konkretnym wypadku stać się powszednim. A z natury powszedni może stać się śmiertelnym z uwagi na stopień zaangażowania Zawsze śmiertelne: niewiara, rozpacz, nienawiść, zabójstwo, aborcja, sztuczna regulacja poczęć. Z zasady tzn. mogą stać się powszednimi: kradzież, zranienie, odmowa, zgorszenie.
Grzechem powszednim jest zakłóceniem porządku moralnego, aktem ludzkim przez który człowiek nie odwraca się od celu ostatecznego i nie zrywa życiodajnej więzi z Bogiem. GP nie powoduje utraty łaski uświęcającej, cnót wlanych i darów Ducha Świętego, ani zasług nadprzyrodzonych, które składają się na stan nadprzyrodzony życia człowieka. GŚ sprowadza śmierć duchową oznacza „śmierć duszy” a GP jest przejawem "choroby duchowej". GP szkodzą dynamizmowi miłości i gorliwości prowadzą do oziębłości. Osłabiają cnoty nabyte, zmniejszają wrażliwość na łaski uczynkowe. GP jest przystaniem, zwolnieniem kroku nie porzucając drogi Bożej. Zawsze powszednie: np. kłamstwo (ze względu na okoliczności może być śmiertelnym). GP zwielokrotniane nie powodują grzechu śmiertelnego, chyba, że przedmiot przez powtarzanie ulega scaleniu do odpowiedniej wielkości lub z uwagi na rozmiary szkody.