Wiła wianki

I.

Tam, nad Wisłą, w dolinie

siedziała dziewczyna,

była piękna, jak różany kwiat. //:2

Maki i róże zbierała sobie.

Maki i róże zbierała sobie.

Ref.

Wiła wianki i rzucała je do falującej wody,

wiła wianki i rzucała je do wody. //:2

II.

A gdy ona nad Wisłą te wianki wiła,

przyszedł do niej żołnierzyk młody. //:2

"Mila, ach mila", tak rzecze do niej.

"Mila, ach mila", tak rzecze do niej.

Ref.

Wiła wianki i rzucała je do falującej wody,

wiła wianki i rzucała je do wody. //:4

III.

Nie minęło już więcej,

niż dziewięć miesięcy,

siedzi ona nad Wisłą, płacze. //:2

Miłość, ach miłość, zdradziłaś ty mnie.

Miłość, ach miłość, zdradziłaś ty mnie.

Ref.

Wiła wianki i rzucała je do falującej wody,

wiła wianki i rzucała je do wody.

Wiła wianki i rzucała je do falującej wody,

wiła wianki i rzucała je do wody.

---