Trądzik pospolity jest chorobą przewlekłą i rozwija się na podłożu cery tłustej.
Warstwa rogowa tej cery jest zgrubiała, słabo ukrwiona, ma kolor szarożółty.
Na skórze widoczne są rozszerzone ujścia gruczołów łojowych, zaskórniki,
grudki, krostki i nacieki zapalne. Trądzik pospolity występuje przede
wszystkim u osób w okresie dojrzewania tzn. od ok.13 roku życia choć zdarza
się, że zmagają się z nim także osoby w wieku ok.30 lat. Głównymi miejscami
zmian skórnych są okolice twarzy, pleców i klatki piersiowej.
Głównymi przyczynami powstawania trądzika pospolitego są:
- czynniki genetyczne - skłonność do nadmiernego wytwarzania
łoju i rogowacenia ujść mieszkowych; zaskórniki w tym przypadku
powstają w wyniku nagromadzenia się nieusuwanych mas rogowych,
które to masy ulegają stanowi zapalnemu i powstają w tym procesie
grudki i krostki.
- zaburzenia hormonalne - pierwsze objawy trądziku pojawiają się
wówczas, gdy w organizmie zwiększa się stężenie androgenów, co ma
związek z początkiem okresu dojrzewania; androgeny wpływają na
powiększanie się gruczołów łojowych i wzmożenie wydzielania łoju oraz
zgrubienie warstwy rogowej
- bakterie - Propionibacterium acnes to bakterie, które będąc
obecne w gruczołach łojowych, ma działanie drażniące i wywołują stan
zapalny, który sprzyja powstawaniu ropnych wykwitów.
Trądzik może być również wywołany, na przykład przez leki, substancje
drażniące czy z
le dobrane, kiepskiej jakości kosmetyki. Na przebieg trądziku
wpływ ma też pora roku. I tak latem przy większym nasłonecznieniu objawy
choroby łagodnieją, a w porze zimowej nasilają się.
Wykwitem pierwotnym w trądziku jest zaskórnik. Zaskórniki mogą być:
- zamknięte - drobne, białe, dobrze widoczne po naciągnięciu skóry,
mogą mieć widoczny otworek części środkowej; ich powstanie
warunkuje nadmierne rozrastanie się komórek w ujściu gruczołu
łojowego.
- otwarty - jest zazwyczaj wynikiem nadmiernej produkcji komórek
gruczołów łojowych w połączeniu z zastojem łoju; w zmianie obecne są
liczne bakterie Propionibacterium acnes. W części środkowej widoczny
jest otwór, przez który wydostają się masy rogowo - łojowe. Zaskórniki
mają ciemny kolor na szczycie. W wyniku ucisku i stanu zapalnego,
dochodzi do powstania krostek i grudek oraz torbieli ropnych.
Lokalizacją choroby jest najczęściej twarz, skóra pleców i klatki
piersiowej.
Na podstawie objawów klinicznych wyróżniono kilka odmian trądziku
zwykłego. Są to:
- trądzik ropowiczy, dla którego typowe są torbiele ropne, które goją się
przez wciągnięte, szpecące blizny;
- trądzik młodzieńczy, w którym dominują zaskórniki i grudki a zmiany -
nasilone w okresie pokwitania w obrębie twarzy i pleców - ulegają
stopniowemu wycofaniu wraz z wiekiem.;
- trądzik skupiony, w którym z kolei zmiany o charakterze dużych
zaskórników wykazują tendencję do zlewania się i goją się przez
rozległe niekiedy i szpecące blizny. Odmiana ta jest typowo męską
przypadłością, która niekiedy zajmuje okolice nietypowe, jak pachy,
pachwiny i pośladki.
- trądzik bliznowcowy, którego typową cechą jest tworzenie się
bliznowców w obrębie wykwitów trądzikowych - często tylko w okolicy
karku.
 trądzik z objawami ogólnymi o ciężkim przebiegu, który występuje
tylko u młodych mężczyzn. Jest najcięższą postacią choroby. Wykwity
są bardzo nasilone, może im towarzyszyć rozpad lub objawy
krwotoczne oraz objawy ogólne, jak gorączka, bóle stawowe i zmiany w
stawach obojczyków.
Wybór metody leczenia zależy od postaci trądziku. A
agodne postacie
wymagają jedynie leczenia miejscowego (odpowiednie kosmetyki i maści), w
ciężkich stosuje się leczenie skojarzone - zewnętrzne i ogólne.
Istnieje wiele preparatów dostępnych bez recepty, które w swoim założeniu
mają leczyć trądzik miejscowo. Stosuje się leki i kosmetyki oparte na
działaniu witaminy A, spirytusie salicylowym, siarce, cynku, nadtlenku
benzoilu i wielu innych substancjach leczniczych. W leczeniu miejscowym
wskazane jest łączne lub naprzemienne stosowanie kilku preparatów o
różnych mechanizmach działania, co wzmacnia efekt terapeutyczny i
minimalizuje działania uboczne.
Leczenie ogólne stosuje się u pacjentów ze średnio nasilonymi i ciężkimi
objawami trądziku. Grupy leków stosowanych w leczeniu ogólnym to
antybiotyki, retinoidy, sulfony oraz leki hormonalne oraz witaminy o działaniu
przeciwłojotokowym.
Ważna jest także zmiana diety. Przy każdym rodzaju trądziku należy
wyłączyć z diety:
" pokarmy sporządzone na tłuszczach zwierzęcych (w tym smażone na
tłuszczach wykorzystywanych wielokrotnie, najlepiej więc unikać
restauracji typu fast - food),
" pokarmy drażniące z dużą zawartością pieprzu, ostrej papryki i octu
spirytusowego,
" produkty zawierające w swoim składzie syntetyczne aromaty
( identyczne z naturalnymi ), barwniki, benzoesany, glutaminian sodu,
saletrę - są to między innymi słodycze, napoje,  sztuczne soki,
" kawę, czekoladę, alkohol, kakao i chałwę,
" orzechy ziemne, importowane owoce i warzywa (zawierają
mikotoksyny, które nasilają trądzik).
" sól
Zjadając potrawy zawierające dużo chemicznych substancji dodatkowych
takich jak konserwanty, aromaty, barwniki, itp. do organizmu wprowadzane są
większe ilości toksyn, przez co zwiększa się prawdopodobieństwo powstania
wykwitów skórnych. Aby tego uniknąć należy spożywać w miarę możliwości
produkty naturalne i dbać o oczyszczanie organizmu.
Celem leczenia trądziku jest:
" zapobieganie nadmiernemu rogowaceniu przymieszkowemu,
" zahamowanie rozwoju Propionibacterium acnes,
" zmniejszenie łojotoku.
W leczeniu trądziku młodzieńczego najważniejsze jest, by prawidłowo
pielęgnować skórę. Cera trądzikowa jest bardzo problematyczna  z jednej
strony przetłuszcza się bardzo szybko, a z drugiej  mocno szkodzi jej
przesuszanie, jest wrażliwa i skłonna do podrażnień, na które reaguje
kolejnymi wypryskami. Warunkiem powodzenia w leczeniu jest
systematyczność i cierpliwość w stosowaniu preparatów pielęgnacyjnych.
Gabinety kosmetyczne opracowują specjalistyczne kompleksowe zabiegi
kosmetyczne, mające pomóc zlikwidować problem trądzika pospolitego
jednakże wszystkie te zabiegi mają cechy wspólne:
 systematyczność  jeden zabieg daje szybki efekt, ale na krótki okres;
długość kuracji jest zależny od cech indywidualnych,
 przestrzeganie zaleceń podczas pielęgnacji domowej.
Zabieg kosmetyczny powinien trwać średnio ok. 90 minut. Terapię
przeprowadza się w seriach, w zależności od składu preparatów i
indywidualnych cech pacjenta. Do pielęgnacji stosuje się preparaty naturalne,
które są łatwo przyswajalne, działają uzupełniająco i regenerująco na procesy
skórne, leczą, upiększają, spowalniają proces starzenia się skóry i ochraniają
ją. Dzięki temu uzyskuje się efekty:
" odtoksycznienie skóry i wzmocnienie jej mechanizmów obronnych
" ustabilizowanie wydzielania sebum
" zmniejszenie rogowacenia ujść mieszków włosowych
" zmniejszenie ilości zaskórników
" skuteczne ograniczenie powstawania ognisk zapalnych
" poprawa kolorytu cery
W pielęgnacji domowej cery trądzikowej najważniejsze jest oczyszczanie jej
rano i wieczorem. To niezbędne, by głęboko, a jednocześnie łagodnie usunąć
zanieczyszczenia i nadmiar sebum z porów skóry, bo to na tym podłożu
rozwijają się bakterie powodujące trądzik. Nie wskazane jest używanie do
tego celu zwykłego mydła, dobrze sprawdzi się specjalny płyn do cery
trądzikowej lub mydełko dla niemowląt, bo jest bardzo łagodne i nie wysusza
skóry. Kolejny krok to tonizowanie. Tonik do cery trądzikowej nie może
zawierać wysuszającego i powodującego podrażnienia alkoholu. Możesz
wykorzystać napar z fiołka trójbarwnego, który działa antybakteryjnie i
łagodząco. Kolejny krok to nawilżanie. Cera trądzikowa bardzo potrzebuje
nawilżania, więc dobry preparat o takim działaniu jest wręcz niezbędny. Krem
nawilżający do cery trądzikowej musi mieć lekką konsystencję, by nie
zapychał porów. Wskazany jest także krem lub żel do stosowania
miejscowego (punktowego) mający na celu wysuszenie i wygojenie zmian
trądzikowych bez podrażniania reszty skóry.
Bibliografia:
Kosmetyka stosowana  J.Dydlewska  Grzelakowska; www.dermatologia24.pl; www.tradzikpospolity.pl; www.sluzbazdrowia.com.pl