Teksty do rozważania Tajemnic Różańca
Grupa Ciszy, 1997
(I)
TAJEMNICE RADOSNE
I. Zwiastowanie
Pozwól Bogu posługiwać się tobą bez pytania cię o zdanie. Pozwól, by Pan cię pochwy-
cił. Daj Mu się pochwycić i pozwól Mu zrobić z tobą wszystko, co Mu się podoba.
Ufaj Bogu. Odczuwaj bezpieczeństwo, jakie daje Boża Opatrzność. Ufaj Bogu. On
wie. On zadba o wszystko. Pozwól Mu wypróbować twoją wiarę i zaufaj Mu.
Oddaj się do Jego dyspozycji. Ufaj i wierz.
II. Nawiedzenie
Nie ustawaj w dawaniu Jezusa twoim bliskim. Zanoś Go im nie słowami, ale
swoim przykładem, swoją miłością do Niego; niech poznają Go przez to, że będziesz
promieniował Jego świętością i rozsiewał woń Jego miłości wszędzie, dokądkolwiek
pójdziesz. Niech radość Jezusa nie przestaje być twoją siłą. Bądz
szczęśliwy i pełen po-
koju. Przyjmij z uśmiechem wszystko, co On ześle  z uśmiechem też oddaj wszystko,
cokolwiek zabierze. Należysz do Niego. Pozwól, by Jezus był w tobie ofiarą i kapłanem.
III. Narodzenie
Człowiek potrzebuje ciszy.
Trzeba samemu czy wspólnie szukać Boga w ciszy. To w ciszy gromadzimy tę wew-
nętrzną moc, którą póżniej wykorzystujemy w działaniu, wkładamy w najdrobniejszy
codzienny obowiązek i najtrudniejsze doświadczenie naszego życia.
Cisza istniała wcześniej niż stworzenie, a niebo zostało rozciągnięte bez wypowie-
dzenia choćby jednego słowa.
Chrystus narodził się w ciemną noc; i chociaż Jego potęga nie miała sobie równych,
prawdziwe okazały się słowa proroka Izajasza: Nie będzie wołał ni podnosił głosu, nie
da słyszeć krzyku swego na dworze.
IV. Ofiarowanie
Kiedyś zapytano pewnego Hindusa:  Co to znaczy być Chrześcijaninem? Udzielił on
bardzo prostej i zarazem niezwykłej odpowiedzi:  Być chrześcijaninem znaczy
dawać . I rzeczywiście, istotę chrześcijaństwa od samych jego początków można okre-
ślić słowem  dawać . Bóg umiłował świat tak bardzo, że dał swojego Syna  to była
pierwsza wielka ofiara. Bóg, będąc bogaty, stał się ubogi dla ciebie i dla mnie. Oddał
się nam całkowicie. Ale to Mu nie wystarczyło. On chciał dać coś więcej  chciał dać
nam szansę, abyśmy i Jemu mogli coś ofiarować. Uczynił siebie samego głodnym i na-
gim po to, byśmy i my mogli Go czymś obdarować.
3
V. Odnalezienie Jezusa
Cisza daje nam nowe spojrzenie na wszystko, co nas otacza. Potrzebujemy ciszy, by
móc poruszyć dusze.(...) Jezus zawsze czeka na nas w ciszy. W tej ciszy nas słucha,
w tej ciszy przemawia do naszych dusz, w tej ciszy słyszymy Jego głos. Bardzo trudno
jest osiągnąć ciszę wewnętrzną, ale musimy się o to starać. W ciszy odnajdziemy
nową moc i prawdziwą jedność.
Owocem ciszy jest modlitwa. Owocem modlitwy jest wiara. Owocem wiary
jest miłość. Owocem miłości jest służba.
Matka Teresa z Kalkuty ( Miłość  owoc, który dojrzewa w każdym czasie )
4
TAJEMNICE BOLESNE
I. Modlitwa w Ogrojcu
Dziś Jezus pragnie przeżyć w tobie na nowo swoje całkowite posłuszeństwo względem
Ojca. Pozwól Mu na to. To, jak ty się czujesz, nie jest ważne tak długo, jak długo Jezus
czuje się w tobie dobrze. Posłuszeństwo względem kogoś, kto kocha, jest czymś
więcej niż tylko obowiązkiem  jest szczęściem.
II. Biczowanie
Najszybszym i najpewniejszym sposobem wyrażenia naszej troski o kogoś jest mowa
 używamy jej dla dobra innych. Jeśli będziesz dobrze myślał o innych, będziesz także
dobrze o nich mówił, a twoje słowa zawsze wypowiadane będą w miłości. Usta mówią
z bogactwa serca. Jeśli twoje serce pełne będzie miłości, będziesz mówił o miłości.
Słowo potrafi zranić bardo głęboko, głębiej niż nawet najostrzejszy nóż;
może pozostawić uczucie goryczy, które tylko łaska Boża jest w stanie
uzdrowić.
III. Koronowanie cierniem
Współczesny świat jest  otwartą Kalwarią . Wszędzie można dziś spotkać cierpienie
fizyczne i psychiczne. Cierpienie nie ominie też twojego życia, ale pamiętaj, że ból
i smutek są niczym innym jak pocałunkiem Jezusa  znakiem, że jesteś blisko Niego,
iż może cię pocałować. Przyjmij cierpienie jako dar i ofiaruj je Jezusowi. Męka
Chrystusa stała się twoim rzeczywistym udziałem  przyjmij więc Jezusa tak,
jak przychodzi do twojego życia: posiniaczonego, rozdartego wewnętrznie, pełnego bólu
i ran.
IV. Droga krzyżowa
Nie próbujmy uciekać od krzyża upokorzeń, raczej z radością skorzystajmy z szansy
upodobnienia się do Jezusa, pozwólmy Mu przeżyć w nas swoją Mękę. Nieść miłość
znaczy nieść krzyż. Może upadamy pod krzyżem  poprośmy Szymona, aby nam
pomógł.
Na krzyżu Jezus ukazał nam największe ubóstwo  całkowite poddanie się Ojcu.
Wdziejmy dziś na siebie szatę ubóstwa Jego Męki. Uczyńmy dzisiaj coś, co pozwoli
nam dzielić Jego Mękę. Może Jezus prosi cię o coś szczególnie, może o coś
małego.
V. Śmierć na krzyżu
Nie kochajmy tylko słowami, kochajmy aż do bólu. Jezus odczuł ból swojej miłości do
nas  On umarł za nas. Dzisiaj przyszła twoja i moja kolej, by kochać się nawzajem
tak, jak kochał nas Jezus. Nie bójcie się powiedzieć  tak Jezusowi.
5
Miłość, aby była prawdziwa, musi kosztować, musi boleć, musi ogałacać
nas z siebie samych.
Cisza. Obcuj z Nim w ciszy twego serca. Maryja była cicha, nawet u stóp Krzyża.
Matka Teresa z Kalkuty ( Miłość  owoc, który dojrzewa w każdym czasie )
6
TAJEMNICE CHWALEBNE
I. Zmartwychwstanie
Chryste zmartwychwstały, Ty zstępujesz do najgłębszych pokładów naszego człowie-
czeństwa i bierzesz na siebie wszystko, co nam ciąży. Więcej jeszcze: idziesz odwiedzić
nawet tych, którzy umarli nie poznawszy Cię.
Jezu zmartwychwstały, choć są w nas wszystkie zranienia, to przede wszy-
stkim jest cud Twojej tajemniczej obecności. Dzięki niej uspokojeni, albo
nawet wyzwoleni, jesteśmy w drodze z Tobą, Chryste, idąc przez coraz to
nowe odkrycia.
Gdybyś nie zmartwychwstał, Chryste, Panie do kogo byśmy poszli odkrywać jasność
Bożego oblicza.
Gdybyś nie zmartwychwstał, nie trwalibyśmy razem w poszukiwaniu Twojej komu-
nii i nie znajdowalibyśmy u Ciebie przebaczenia, świeżości z
ródeł.
Gdybyś nie zmartwychwstał, skąd czerpalibyśmy energię, aby do końca życia iść za
Tobą i stale na nowo Cię wybierać?
Brat Roger z Taize ( Ten ogień nigdy nie zagaśnie )
II. Wniebowstąpienie
Niecierpliwie czekamy na chwilę, kiedy znajdziemy się w raju  tam, gdzie jest Bóg
 a przecież jest w naszej mocy już teraz być z Nim w raju. Być szczęśliwym razem
z Nim znaczy:
Kochać tak, jak On kocha.
Pomagać tak, jak On pomaga.
Dawać tak, jak On daje.
Służyć tak, jak On służy
Matka Teresa z Kalkuty ( Miłość  owoc, który dojrzewa w każdym czasie )
III. Zesłanie Ducha Świętego
Duchu Święty, tchnienie miłości Chrystusa, ty składasz w każdym człowieku wiarę,
która jest bardzo prostym zaufaniem, tak prostym, że wszyscy mogą je przyjąć. Znany
czy nieznany, w naszych ciemnościach rozpalasz ogień, który nigdy nie zagaśnie.
Duchu Święty, Duchu Boga żywego, Ty tchniesz na to, co w nas ułomne i kruche.
Sprawiasz, że nawet z naszych zranień wytryskuje woda żywa. I przez Ciebie dolina
łez staje się miejscem, skąd wypływa z
ródło. A w życiu wewnętrznym, które nie ma an
początku, ani końca, cud Twojej nieustannej obecności rodzi stale nową świeżość.
Jezu Chryste, choćbyśmy mieli wiarę taką, że góry przenosi, a nie mieli żywej mi-
łości, czym byśmy byli? Ty nas miłujesz. Bierzesz wszystko na siebie i otwierasz nam
drogę do wiary, do zaufania Bogu, który nie chce ani cierpienia, ani ludzkiej krzywdy.
7
Duchu Chrystusa zmartwychwstałego, Duchu współczującej miłości, Duchu
chwały, Twoja miłość do każdego z nas nigdy nie ustanie.
Brat Roger z Taize ( Ten ogień nigdy nie zagaśnie )
IV. Wniebowzięcie Maryi
Chciałabym, abyś zrozumiał, jak czuła jest miłość Boża:
Wezwałem cię po imieniu; tyś moim!
Nie zatopią cię wody pokusy.
Nie strawi cię płomień grzechu.
Wyryłem cię na obu mych dłoniach.
Drogi jesteś w moich oczach.
Ja cię miłuję.
(por. Iz.43,49)
Niech radość wypływająca z miłowania Boga, z miłowania Jezusa, nieustannie trwa
w twoim sercu. Dziel się tą radością ze wszystkimi, z którymi się spotykasz.
V. Ukoronowanie Maryi
Maryja może nauczyć nas ciszy  może nauczyć nas, jak mamy zachowywać
wszystko w sercu tak jak Ona, jak mamy modlić się w ciszy naszych serc.
Maryja może nauczyć nas dobroci  poszła z pośpiechem, by usłużyć Elżbiecie. Nie
mają już wina  powiedziała Jezusowi w Kanie Galilejskiej. Bądz
my tak jak Ona
świadomi potrzeb ludzi ubogich  czy będą to potrzeby duchowe, czy materialne 
i tak jak Ona hojnie dzielmy się miłością i łaską, jakie sami otrzymujemy.
Maryja nauczy nas pokory  chociaż pełna łaski, a jednak tylko służebnica Pańska;
stoi u stóp Krzyża jako jedna z nas, jako grzesznik, który potrzebuje odkupienia. Doty-
kajmy więc  tak jak Ona  ludzi umierających, ubogich, samotnych i niechcianych
 według łaski, jaką otrzymamy.
Matka Teresa z Kalkuty ( Miłość  owoc, który dojrzewa w każdym czasie )
8
(II)
TAJEMNICE RADOSNE
I. Zwiastowanie
Dzisiaj Maryjo w Twojej ziemi zakiełkowało ziarno, z którego wyrośnie Zbawiciel.
Maryjo, bądz
błogosławiona między niewiastami po wszystkie wieki, albowiem dzi-
siaj dałaś swą mąkę na chleb naszego zbawienia. Dzisiaj bóstwo jest zjednoczone z na-
szym człowieczeństwem, jest tak mocno z nim spojone, że nic go już nigdy nie będzie
mogło rozdzielić, ani śmierć, ani nasza niewdzięczność.
Oto dzisiaj zostaje zawarte przymierze i zawiązane więzy pokrewieństwa, które
nigdy nie zostaną zerwane, lecz trwać będą na wieki wieków.
Św. Katarzyna ze Sieny,  Modlitwy
II. Nawiedzenie
Moją siłą ciążenia jest miłość moja:
dokądkolwiek zmierzam miłość mnie prowadzi.
Twój dar, Duch Święty, zapala nas i wznosimy się w górę:
płoniemy i idziemy.
Św. Augustyn
III. Narodzenie
Weselmy się, najmilsi, dziś urodziny Zbawcy naszego. Nie przystoi, aby tam smutek
gościł, gdzie samo życie się rodzi.
Wesel się, Święty  zbliżasz się do palmy zwycięstwa, raduj się, grzeszniku 
wezwanyś do przebaczenia, otrząśnij się z martwoty, poganinie  boś powołany do
życia!
Uznaj swą godność, chrześcijaninie! Skoro boskiej natury uczestnikiem się
stałeś, nie powracaj przez wyrodne obyczaje do dawnego upodlenia! Pomnij, jakiej to
głowy, jakiego ciała członkiem jesteś! Miej to przed oczyma swymi, iżeś wydarty
mocom ciemności, a przeniesiony do światła i królestwa Bożego!
Św. Leon Wielki (z 21 mowy na Boże Narodzenie)
IV. Ofiarowanie
Oto ja posyłam anioła Mego przed Twoim obliczem, aby ci przygotował drogę.
I zaraz potem ten, którego oczekujemy, zostaje złożony na ofiarę w swej świątyni.
Któż zna dzień jego przyjścia? Jest On jak trawiący ogień. (Ml 3,1-3)
9
Czytamy zatem: I zaraz potem ten, którego oczekujemy, zostaje złożony na ofiarę
w swej świątyni. Dusza powinna się ofiarować, wraz z wszystkim co ma, z wadami
i cnotami; wszystko to niech wznosi się ku górze i wraz z Synem ofiarowuje Ojcu.
Ojciec może okazać tyle miłości, na ile Syn jest jej godzien. Miłuje tylko Syna i wszy-
stko co w Nim znajduje. Dlatego niech dusza całą mocą się wznosi ku górze
i ofiarowuje się Ojcu w Synu, a wtedy On będzie ją kochał wraz ze swym
Synem.
Mistrz Ekhart, Kazanie 31
V. Odnalezienie Jezusa
Wejdz
do wnętrza swego serca, wyklucz wszystko, co nie jest Bogiem i co nie prowadzi
do Niego. Zamknij wejście i szukaj Jego samego. A teraz, o moje serce, przemów do
Boga i powiedz: Oblicza Twego poszukuję,  szukam, Panie, Twojego oblicza . (...)
Naucz mnie jak mam Cię szukać i ukaż się poszukującemu! Bo nie mogę Cię szukać,
jeśli mnie nie pouczysz, ani Cię znalez
ć, jeżeli się nie ukażesz. Obym Cię szukał
swym pragnieniem, obym Cię pragnął szukając, obym Cię znalazł miłując,
a miłował znajdując.
Św. Anzelm (z Proslogion)
10
TAJEMNICE BOLESNE
I. Modlitwa w Ogrojcu
Człowieka, który by się całkowicie wyrzekł samego siebie, Bóg by tak szczelnie ze
wszystkich stron otoczył, że gdyby go chciało dotknąć jakieś stworzenie, musiałoby
przedtem dotknąć Jego; wszystko też co do tego człowieka dochodzi, musi wpierw
przejść przez Boga i w ten sposób nabiera Bożego smaku, staje się Boskie.
Największe nawet cierpienie przechodzi najpierw przez Boga i On pierwszy
cierpi. Na Prawdę, która jest Bogiem! Każde, nawet najdrobniejsze cier-
pienie, gdy przechodzi przez Boga, dotyka Go niepomiernie bardziej niż czło-
wieka, o wiele większy też sprawia Mu ból. A kiedy Bóg znosi to ze względu na
przewidziane dla ciebie dobro, ty zaś jesteś gotów cierpieć to samo co On i co przez
Niego dociera do ciebie  wtedy, naturalną drogą, Boskie się stają pogardy i zaszczyty,
gorycz i słodycz, gęsta ciemność i jasne światło. (& ) Światło świeci w ciemności,
tam je dostrzegamy.
Mistrz Ekhart ( Traktaty: Pouczenia duchowe )
II. Biczowanie
Chwała Chrystusowym ranom,
y
ródłom objawionym,
Z których płynie krew Boga.
Ta krew jest strumieniem róż i balsamu,
Rzeką słodkiego miodu,
A bezcenna jest jak indyjski kamień.
Chwała Chrystusowym ranom,
Które są kluczem życia
I kluczem śmierci,
I kluczem naszej wiedzy,
I kluczem naszej nadziei,
I kluczem przepaści,
I kluczem Dawidów.
Chwała Chrystusowym ranom
I gwoz
dziom wbitym w ręce i nogi Boga,
I włóczni wbitej w Jego bok,
Albowiem gwoz
dzie i włócznia
Otworzyły bramę niebiosów,
Tak jak uderzenie mieczów i taranów
Otwiera bramę
Oblężonego miasta. (& )
Wracajmy do ran Chrystusowych
Jak jelenie do wiecznych z
ródeł,
Klęknijmy nad ich brzegiem
11
I pochylmy nisko nasze głowy
Nad cienistą głębokością krwi.
Chwała Chrystusowi,
Cierpiącej kiści winogron,
Ściśniętej w tłoczni wina,
Z której spłynęła
Do naszych ubogich ust
Niepokalana krew.
R. Brandstaetter
III. Koronowanie cierniem
Ty, który wycierpiałeś dla nas mękę, ulecz namiętności mojego serca. Ty, który chciałeś
być osądzony i cierniem ukoronowany, wykorzeń ciernie duszy mojej. Ty, który dobro-
wolnie dałeś się związać i wycierpiałeś rany, rozwiąż więzy grzechów moich, wybaw
mnie od ran wiecznych. Ty, który zniosłeś szyderstwo i zostałeś przybity do krzyża,
bojaz
nią Twoją przygwóz
dz
ciało moje. Kuszącego mnie wroga obal swoim krzyżem. Ty,
który z przymusu skosztowałeś octu z gąbki na trzcinie, zgładz
rękopis grzechu mej
pożądliwości. Wpisz mnie w księgi żywota. Ty, który wstrząsnąłeś ziemię od posad
i rozsadziłeś skały, utwierdz
mnie na skale Twojej wiary, uczyń mnie w przyszłości
niewzruszonym. Ty, który także słońce zamieniłeś w ciemność i otrzymałeś ranę w że-
bra od włóczni, oświeć ciemności umysłu mojego i ulecz wielką ranę grzechów moich.
Ty wylałeś krew i wodę na oczyszczenie swojego stworzenia, dajże łzy oczom moim,
abym oczyścił brudy nieprawości moich.
Św. Cyryl Turowski ( Pisma: Staroruska teologia paschalna )
IV. Droga krzyżowa
Dlaczego moja miłość do człowieczeństwa Chrystusa ma wymagać, abym naśladował
Go w Jego cierpieniu? Dlaczego mamy koncentrować się na najbardziej upokarzającym
aspekcie Jego Wcielenia? Czy nie wystarczy, że On sam je przeszedł? Cóż jeszcze może-
my wnieść przez naśladowanie Go w Jego konaniu? Odpowiedz
, jak sądzę, leży w fak-
cie nieuchronnego związku między miłością a cierpieniem. Tylko w cierpieniu mi-
łość udowadnia swoją autentyczność. (& )
Tylko cierpienie, jeśli zostanie przyjęte w wolności, chroni miłość przed samolub-
stwem. Dla stworzenia przynajmniej, nawet dla tego Stworzenia, które było osobowo
zjednoczone z Bogiem, kochanie oznacza coś więcej niż oddanie siebie 
oznacza ono poświęcenie siebie dla drugiego.
Louis Dupre ( Głębsze życie )
V. Śmierć na krzyżu
Czy byłeś tam, kiedy przybijano Go do drzewa? Czy ja też tam byłem w moim
cierpieniu? Ponieważ to tam On jest krzyżowany  we mnie, a nie w Jerozolimie. Tam
12
stoi drzewo, z którego spływa łaska. (& ) W tym świecie możliwa jest tylko łaska za
pośrednictwem odkupieńczego cierpienia. By spotkać się z bolesną łaską Boga muszę
wkroczyć na posępną pustynię mego własnego bólu i upokorzenia. Być może nie będę
w stanie dokonać niczego innego, jak tylko w milczeniu przyjąć moją niezdolność do
zaakceptowania go. Ale niczego więcej ode mnie się nie oczekuje: stanięcie twarzą
w twarz z własną goryczą, buntem, chciwością, zazdrością, gniewem, niecier-
pliwością  jest spotkaniem agonii Jezusa w mojej własnej. Muszę odnalez
ć
agonię Jezusa także w tych ukrytych światach cierpienia wokół mnie, zgłębianiu
których tak jestem niechętny i których tak bardzo nie potrafię zrozumieć.
Louis Dupre ( Głębsze życie )
13
TAJEMNICE CHWALEBNE
I. Zmartwychwstanie
Śmierci, gdzie twoje żądło?
Piekło, gdzie twoje zwycięstwo?
Chrystus zmartwychwstał, upadły demony.
Chrystus zmartwychwstał, radują się aniołowie.
Chrystus zmartwychwstał, życie zwycięża.
Chrystus zmartwychwstał, nie ma umarłych w grobach.
Bo Chrystus z martwych powstał
jako pierworodny spośród tych, co posnęli.
Jemu niech będzie chwała
i panowanie na wieki wieków. Amen.
Św. Jan Chryzostom
II. Wniebowstąpienie
y
ródłem mądrości jest Słowo Boże na wysokościach, którego należy zawsze pragnąć,
zawsze pożądać, zawsze miłować, w którym są ukryte wszystkie skarby mądrości
i umiejętności i które woła, aby z nich czerpali ci, którzy pragną.
Obyś raczył tam mnie przyjąć, do owego z
ródła, Boże miłosierny, abym i ja tam pił
z pragnącymi Ciebie, żywe fale żywego y
ródła wody żywej, a ciesząc się ogromem jego
słodkości na wysokościach, obym zawsze był z nim i mówił: Jak słodkie jest z
ródło wo-
dy żywej, w którym nie brakuje wody tryskającej ku życiu wiecznemu.
Św. Kolumban
III. Zesłanie Ducha Świętego
Duchu Święty, przyjdz
do serca mego. Przyciągnij do Siebie swoją mocą. Obdarz mnie
miłością z bojaz
nią. Chryste, oddal ode mnie wszelkie złe myśli. Ogrzej mnie żarem
Twojej miłości. Rozpal we mnie ogień Twej błogiej miłości, aby każde cierpienie wydało
mi się lekkie. Ojcze mój święty i słodki Panie, wspomagaj mnie w mojej posłudze.
Św. Katarzyna ze Sieny ( Modlitwy )
IV. Wniebowzięcie Maryi
Miły mój odzywa się i mówi do mnie: Powstań, przyjaciółko ma, piękna ma,
i pójdz
! Bo oto minęła już zima, deszcz ustał i przeszedł. Na ziemi widać już
kwiaty, nadszedł czas przycinania winnic, i głos synogarlicy już słychać w naszej
krainie. Drzewo figowe wydało zawiązki owoców i winne krzewy kwitnące już
pachną. Powstań, przyjaciółko ma, piękna ma, i pójdz
! Gołąbko ma, ukryta
w zagłębieniach skały, w szczelinach przepaści, ukaż mi swoją twarz, daj mi
usłyszeć swój głos! Bo słodki jest głos twój i twarz pełna wdzięku.
PnP 2, 10-14
14
V. Ukoronowanie Maryi
Maryjo, Maryjo, świątynio Trójcy Świętej! Maryjo, nosicielko ognia! Maryjo, szafarko
miłosierdzia! W Tobie, Maryjo, dojrzewa boski owoc, Ty jesteś współodkupicielką ludz-
kiego rodu, bowiem dajesz ciało Słowu, które przez cierpienie swoje odkupiło świat.
Chrystus zbawił nas przez swoją mękę, a Ty  przez boleść ciała i ducha. (& )
Maryjo, morze spokojne, ziemio urodzajna. Ty, Maryjo, dajesz pokój. Ty jesteś na-
szym drzewem, z którego zerwaliśmy smakowity owoc Słowa, Jednorodzonego Syna
Bożego. Ty jesteś urodzajną ziemią, w którą wrzucono ziarno Słowa, by zakiełkowało.
Maryjo, jesteś ziemią i drzewem. Maryjo, wozie ognisty, nosiłaś w swoim łonie ogień
przykryty popiołem Twego człowieczeństwa. (& )
Maryjo, naczynie pokory, w Tobie świeci jasno lampa prawdziwego poznania, dzięki
któremu wzniosłaś się ku górze, ponad samą siebie. Spodobałaś się bardzo Ojcu Przed-
wiecznemu, przeto ukochał Cię szczególną miłością i pociągnął ku sobie. Światłem
i ogniem miłości oraz olejem pokory przyciągnęłaś Go i oto nachyliło się nad Tobą
i przyszło do Ciebie bóstwo. (& )
Maryjo, moja najsłodsza miłości, Ty jesteś księgą, w której zapisane jest Słowo gło-
szące nam naukę życia. Ty jesteś stołem, na którym zostaje nam podana owa nauka.
(& ) Maryjo, do Ciebie się uciekam, do Ciebie zanoszę moje błagania.
Św. Katarzyna ze Sieny ( Modlitwy )
15
(III)
TAJEMNICE CHWALEBNE
I. Zmartwychwstanie
Niech radość zmartwychwstałego Chrystusa będzie z wami. Dobry Bóg dał nam
samego siebie po to, by radość mogła zagościć w głębi naszych dusz. Radość zwiastował
anioł w Betlejem. W swoim ziemskim życiu Jezus pragnął dzielić radość ze swoimi
uczniami  aby radość moja w was była (J 15,11). Słowo  radość było zawołaniem
pierwszych chrześcijan. Jakże często św.Paweł powtarzał: Radujcie się zawsze w Panu;
jeszcze raz powtarzam: radujcie się! (Flp 4,4). (& ) Radość w służbie Bogu i duszom
nie jest kwestią temperamentu. Radość jest zawsze trudna  tym bardziej
więc powinniśmy starać się ją osiągnąć i sprawić, by rosła w naszych
sercach.
II. Wniebowstąpienie
Nie pozwólmy , by w naszych sercach wygasła radość miłości do Jezusa; dzielmy się tą
radością ze wszystkimi, których spotykamy. Ta promieniująca radość jest praw-
dziwa, nie ma bowiem powodu, dla którego nie mielibyśmy być szczęśliwi 
przecież Chrystus jest z nami. Chrystus w naszych sercach, Chrystus w ubogich,
których spotykamy, Chrystus w uśmiechu, którym obdarzamy i w uśmiechu, który
otrzymujemy.
III. Zesłanie Ducha Świętego
Duch Święty wlewa w nasze serca miłość, pokój i radość w takim stopniu,
w jakim ogołociliśmy się z pobłażania samym sobie, z próżności, złości i am-
bicji, w jakim pragniemy wziąć na swe barki Krzyż Chrystusa.
Jakże wiele miłości jest w każdym z nas, ale często jesteśmy tak nieśmiali, że nie
potrafimy tej miłości wyrazić  ukrywamy ją więc, zamkniętą w naszym wnętrzu.
Musimy nauczyć się kochać, kochać aż do bólu  wtedy bowiem będziemy
umieli przyjąć miłość.
Musimy być kanałem, przez który płynie pokój.
Musimy kochać aż do bólu.
Musimy być Chrystusem.
Nie wolno nam bać się okazywania naszej miłości.
IV. Wniebowzięcie Maryi
Odwróć swój wzrok od siebie i uraduj się, że nic nie masz, że jesteś niczym, że niczego
nie potrafisz uczynić. Za każdym razem, kiedy twoja nicość cię przerazi, uśmiechnij się
17
promiennie do Jezusa. Przylgnij do Maryi, bo Ona także zanim mogła stać się pełna
łaski, pełna Jezusa, musiała przejść przez tę ciemność.
V. Ukoronowanie Maryi
Treścią miłości nie są słowa, nie można też miłości za pomocą słów wytłu-
maczyć  szczególnie tej miłości, która służy Bogu, która od Niego pochodzi,
która Go odnajduje i dotyka. Musimy dosięgnąć serca; by zaś dosięgnąć serca  bo
przecież tak trzeba  należy dowieść miłości czynem.
Matka Teresa z Kalkuty ( Miłość  owoc, który dojrzewa w każdym czasie )
18
y
ródła
Matka Teresa z Kalkuty, Miłość  owoc, który dojrzewa w każdym czasie, Wyd. Księży
Marianów, Warszawa 1991.
Brat Roger z Taize, Miłość ponad wszelką miłość, w: y
ródła wspólnoty w Taize,
Księgarnia Świętego Wojciecha, Poznań 1991.
Brat Roger z Taize, Ten ogień nigdy nie zagaśnie, w: Modlitwy brata Rogera z Taize,
Les Presses Taize, 1991.
Mistrz Ekhart, Traktaty: pouczenia duchowe.
Mistrz Ekhart, Kazania, Wyd.  W drodze , Poznań 1987.
Św. Katarzyna ze Sieny, Modlitwy, Wyd.  W drodze , Poznań 1990.
Św. Augustyn, Wyznania, Inst. Wyd. PAX, Warszawa, 1987.
Louis Dupre, Głębsze życie, Wyd.  Znak , Kraków, 1994.
Wacław Hryniewicz OMI, Staroruska teologia paschalna, Wyd. Księży Werbistów,
Warszawa, 1993.
Roman Brandstaetter, Księga modlitw, Wyd.  W drodze , Poznań 1985.
Teksty z brewiarza: PnP, św. Jan Chryzostom, św. Leon Wielki, św. Kolumban,
św. Anzelm.
Przygotowała: Lucyna Różycka
19
Spis treści
(I) ....................................................................................................................................... 3
Tajemnice radosne ........................................................................................................ 3
I. Zwiastowanie ......................................................................................................... 3
II. Nawiedzenie ......................................................................................................... 3
III. Narodzenie ......................................................................................................... 3
IV. Ofiarowanie ......................................................................................................... 3
V. Odnalezienie Jezusa ............................................................................................. 4
Tajemnice bolesne ......................................................................................................... 5
I. Modlitwa w Ogrojcu .............................................................................................. 5
II. Biczowanie ........................................................................................................... 5
III. Koronowanie cierniem ....................................................................................... 5
IV. Droga krzyżowa ................................................................................................... 5
V. Śmierć na krzyżu .................................................................................................. 5
Tajemnice chwalebne .................................................................................................... 7
I. Zmartwychwstanie ................................................................................................ 7
II. Wniebowstąpienie ................................................................................................ 7
III. Zesłanie Ducha Świętego ................................................................................... 7
IV. Wniebowzięcie Maryi .......................................................................................... 8
V. Ukoronowanie Maryi ............................................................................................ 8
(II) ...................................................................................................................................... 9
Tajemnice radosne ........................................................................................................ 9
I. Zwiastowanie ......................................................................................................... 9
II. Nawiedzenie ......................................................................................................... 9
III. Narodzenie ......................................................................................................... 9
IV. Ofiarowanie ......................................................................................................... 9
V. Odnalezienie Jezusa ........................................................................................... 10
Tajemnice bolesne ....................................................................................................... 11
I. Modlitwa w Ogrojcu ............................................................................................ 11
II. Biczowanie ......................................................................................................... 11
III. Koronowanie cierniem ..................................................................................... 12
IV. Droga krzyżowa ................................................................................................. 12
V. Śmierć na krzyżu ................................................................................................ 12
Tajemnice chwalebne .................................................................................................. 14
I. Zmartwychwstanie .............................................................................................. 14
II. Wniebowstąpienie .............................................................................................. 14
III. Zesłanie Ducha Świętego ................................................................................. 14
IV. Wniebowzięcie Maryi ........................................................................................ 14
20
V. Ukoronowanie Maryi .......................................................................................... 15
(III) ................................................................................................................................... 17
Tajemnice chwalebne .................................................................................................. 17
I. Zmartwychwstanie .............................................................................................. 17
II. Wniebowstąpienie .............................................................................................. 17
III. Zesłanie Ducha Świętego ................................................................................. 17
IV. Wniebowzięcie Maryi ........................................................................................ 17
V. Ukoronowanie Maryi .......................................................................................... 18
y
ródła ............................................................................................................................... 19
21