Badanie makroskopowe połączeń spawanych.
Badaniem makroskopowym nazywamy badanie wykonane okiem
nieuzbrojonym lub pod niewielkim powiększeniem nie przekraczającym 20 x. Badania
te umożliwiają ujawnienie:
- błędów kształtu geometrycznego i wymiarów poprzecznych
spoiny
- wad budowy spoiny ( rozlewy, nawisy, braki przetopu,
podtopienia )
- nieciągłości metalu i spoiny oraz złącza ( porowatość,
zażużlenia, pęknięcia )
Do badań makroskopowych stosuje się próbki różnej wielkości zależnie od
grubości łączonych elementów, gdyż w każdym przypadku muszą obejmować całą
spoinę, Strefę Wpływu Ciepła oraz fragment materiału rodzimego. Grubość próbki ma
mniejsze znaczenie i zwykle przyjmuje się ją w granicach 10  15 mm.
Powierzchnię próbki trawi się odczynnikami aktywnymi, a są to wodne
roztwory jednego lub kilku kwasów działających korodująco na powierzchnię metalu.
Działanie przebiega najszybciej tam, gdzie występują nieciągłości metalu, a więc pory,
zażużlenia. Czynniki dzielimy na:
- odczynniki do głębszego trawienia
- odczynniki do trawienia powierzchniowego
Próbki do badań makroskopowych trawi się zazwyczaj przez zanurzenie w
odczynniku. Po zakończeniu trawienia płucze się w wodzie, następnie suszy w
strumieniu zimnego lub gorącego powietrza.
Część doświadczalna.
Dane badanych próbek:
1. Grubość materiału łączonego 10 mm 10 mm
2. Rodzaj złącza spawane na V spawane na V
3. Rodzaj obróbki cieplnej wyżarzanie
4. Oznaczenie próbki St3 St3
5. Wymiary próbki 10x20x40 10x19x40
6. Odległość między rolkami podp. 55 mm 55 mm
7. Kąt zgięcia 62 62
8. Miejsce i charakter pęknięcia SWC SWC
9. Zauważone wady
10. PN 88/M-69720
Makroszlify
1. Stal austenityczna.
2. Stal węglowa z nałożoną warstwą stali austenitycznej kwasoodpornej (plater).
3. Zażużlenia.