Podstawowe unormowania konwencji haskiej
Konwencja haska z 1954 r.:
zdefiniowała pojęcie dóbr kultury objętych ochroną,
przyjęła znak specjalny dia oznaczenia dóbr kultury,
ustanowiła „Międzynarodowy rejestr dóbr kultury objętych ochroną, specjalną",
wskazała na potrzebę przygotowania przez organy państwowe - już w czasie
pokoju - pianów zabezpieczenia dóbr kultury znajdujących się na własnym
terytorium i ich realizacji na wypadek konfliktu zbrojnego,
określiła warunki, jakim powinna odpowiadać ochrona dóbr kultury,
zakazywała dokonywania aktów kradzieży, rabunku, bezprawnego przywłaszczania dóbr kultury, wandalizmu i stosowania rekwizycji oraz środków odwetu,
zobowiązywała państwa do wprowadzenia - już w czasie pokoju - do regulaminów, instrukcji i zarządzeń własnych wojsk takich postanowień, które umożliwią im przestrzeganie konwencji podczas działań zbrojnych,
zobowiązywała do powołania w siłach zbrojnych komórki organizacyjnej składającej się z osób o specjalnych kwalifikacjach do nadzorowania realizacji konwencji i współpracy z władzami cywilnymi,
zobowiązywała państwa do szkolenia personelu wojskowego i cywilnego
w zakresie jej postanowień oraz wpajania żołnierzom szacunku do dziedzictwa kulturalnego każdego narodu,
zobowiązywała do wprowadzenia przez państwa w ich prawie karnym sankcji karnych i dyscyplinarnych w stosunku do osób naruszających postanowienia o ochronie dóbr kultury.