51.Podejście normatywne - jedno z podejść metodologicznych polityki gospodarczej. Główną cechą tego podejścia jest poszukiwanie odpowiedzi na pytanie jak powinno być.Jaki najlepszy system polityczny należało by wprowadzić itp.

Podejście normatywne ma zalety i wady.

Zalety:

w literaturze prezentowane są różne modele polityki gospodarczej optymalnej z punktu widzenia określonych kryteriów.

rozważania mają charakter generalny

modele i zalecenia są formułowane dla określonego rodzaju polityki gospodarczej, postulaty polityki gospodarczej są adresowane do konkretnego państwa w określonym czasie (w literaturze)

Podejście normatywne ma wielu zwolenników wśród ekonomistów.

Wady:

zwolennicy tego podejścia podporządkowują swoje podejścia określonej doktrynie gospodarczej.

reprezentanci określonego podejścia swoje wywody opierają głównie na przyjętych założeniach, które często mają niewiele wspólnego z rzeczywistością.

najpierw buduje się model gospodarki, a dopiero potem próbuje się rzeczywistość dopasować do przyjętego modelu.

52. podejście empiryczne-Zagadnieniem, od którego wyszedł Hume było założenie, że istotnie cała dostępna człowiekowi informacja pochodzi z doświadczenia. Jednak cechą specyficzną tej informacji jest jej chaotyczność i zmienność. Dlatego świadoma wiedza powstaje w wyniku złożonych procesów przetwarzania informacji zmysłowej (impresji) w obrazy mentalne (idee).

Hume Stwierdził, że nasz świadomy obraz świata jest kształtowany przez cztery rodzaje informacji - bezpośrednie impresje wywołane bodźcami (impresje zmysłowe), uświadomione odczucia zmysłowe (impresje reflektywne) oraz dwa rodzaje obrazów mentalnych: idee pamięci i idee wyobraźni.

Obrazy mentalne stanowią podstawowy "budulec" świadomej wiedzy: idee proste, których modyfikacje i połączenia dokonywane przez władze umysłu : pamięć i wyobraźnię tworzą złożony obraz świata w ludzkiej świadomości.

Hume podkreślał, że tworzenie świadomego obrazu świata zachodzi często pod wpływem nawyków oraz emocji, stąd jego koncepcja daje początek psychologii zachowań irracjonalnych

65.

Arystoteles dokonał trychotomicznego podziału nauk:

teoretyczne - których celem jest formułowanie wiedzy dla niej samej (metafizyka, fizyka i matematyka)

praktyczne - których celem jest formułowanie wiedzy dla osiągnięcia doskonałości moralnej (etyka, polityka)

pojetyczne (wytwórcze) - których celem jest formułowanie wiedzy, za pomocą której można wytwarzać określone przedmioty.

W opinii Arystotelesa, nauki teoretyczne są najbardziej wartościowe, a tym samym najwyżej usytuowane w hierarchii, ze względu na fakt, że opisują wiedzę dla samej wiedzy. Wśród nauk teoretycznych, największą wartość reprezentuje metafizyke, która dąży do zaspokojenia tylko i wyłącznie ludzkiej potrzeby czystego poznania.

Zdaniem Arystotelesa, ludzie nie posiadają takiej ukrytej pamięci, lecz cała ich wiedza pochodzi z doczesnego doświadczenia.Stwierdził, że dużo rozsądniejsze jest przyjęcie, że ludzie rodzą się z niezapisanym umysłem, który zapełnia się myślami na skutek codziennych doświadczeń życiowych. Doszedł do wniosku, że aby uporządkować ludzkie myśli i wykazać które z nich są adekwatne do rzeczywistości, a które nie, należy stworzyć naukę o samym myśleniu jako takim. Naukę tę nazwał logiką.

Podstawowym elementem logiki arystotelesowskiej jest pojęcie, które odpowiada istniejącej w świecie rzeczywistym kategorii (rodzajowi). Pojęcie wprowadza definicje wskazująca nadrzędny rodzaj oraz różnicę gatunkową. Np. w definicji człowieka jako „istoty rozumnej” - „istota” jest nazwą nadrzędnej kategorii, a "rozumna" określa właściwość, która wyróżnia człowieka spośród innych istot.Pojęcia są powiązane w zdania, czyli sądy, którym można przypisać prawdziwość lub fałsz.

Metafizyka, jako dyscyplina najdoskonalsza, usytuowana na szczycie hierarchii nauk, zajmuje się badaniem:

przyczyn i zasad rzeczywistości,

bytu jako bytu,

substancji,

Boga i tego, co transcendentne

Dusze ludzkie są niepowtarzalne, dlatego to, co jest dobre dla jednego człowieka, niekoniecznie musi być dobre dla drugiego. Dobro zatem jest pojęciem subiektywnym i zależy od mnóstwa różnych czynników. Próba uszczęśliwiania wszystkich poprzez tworzenie idealnego panstwa jest więc mrzonką, która w istocie może tylko wszystkich unieszczęśliwić.

Człowiek jest zwierzęciem politycznym - jest stworzony do życia w państwie.Panstwo jest naturalną formą społeczeństwa . Tak samo jak każda forma, państwo powinno więc być dobrze dopasowane do społeczeństwa i warunków w których żyje. Oznaczało to w praktyce, że różne formy państwa są dobre dla różnych społeczeństw. Jedne społeczeństwa wymagają monarchii a inne dobrze funkcjonują w warunkach demokracji.

W swoim postępowaniu człowiek powinien kierować się „złotym środkiem”, który jest określany przez jego rozum, gdyż jest to droga do osiągnięcia szczęścia, najwyższego dobra, które jest naszym celem ostatecznym.

Z cnót intelektualnych najważniejsze są dwie: rozsądek i mądrość. Rozsądek dotyczy ludzkich spraw, dba o zapewnienie człowiekowi zarówno dóbr duchowych jak i cielesnych. Przedmiotem i polem działania rozsądku są rzeczy zmienne i przemijające. Mądrość jest najwyższą z rodzajów wiedzy. Zajmuje się bytami wiecznymi i niezmiennymi.

Z cnót etycznych najwyższa jest sprawiedliwość.Postawa moralna powstaje nie w wyniku samego rozumienia, ale praktyki życia i moralności otoczenia. Nie bez znaczenia jest ćwiczenie, przyzwyczajenie i uczenie się.

118.Koncentracja polityczna - formalne lub nieformalne skupienie kompetencji władczych na danym szczeblu organizacji politycznej bądź państwowej przez jeden organ.

Pod pojęciem koncentracji rozumie się również skupienie procesu decyzyjnego w ręku organów centralnych; przy koncentracji zmniejsza się liczba pośrednich szczebli decyzji (podejmowanie decyzji przesuwa się w górę) i zmniejsza się liczba osób podejmujących decyzje.

Koncentracja łączy się z centralizacją i dotyczy relacji między organami administracji. Nadmierna koncentracja utrudnia zdobywanie informacji o sytuacji w terenie, pozbawia samodzielności i odpowiedzialności niższe instytucje, co w sytuacjach nagłych przy utrudnionej komunikacji powoduje paraliż decyzyjny.

Przy nadmiernej koncentracji, nadrzędna pozycja jednego organu władzy centralnej jeśli nie jest równoważona przez inne podmioty władzy i nie podlega ich kontroli, zaburza zasadę równowagi systemu politycznego i jest sprzeczna z demokratyczną zasadą podziału władzy politycznej i państwowej.

Koncentracja władzy może być również cechą sposobu zarządzania przedsiębiorstwem lub organizacją.

---