Bruno Forte ``Chrystus Zwycięsca szatana``


Stworzenie, kenoza i piękno Trójcy Świętej

Kenoza Słowa, w stanie największego opuszczenia Wiel­kiego Piątku, rzuca na pierwszy rzut oka paradoksalne światło na Jego obecność w akcie stworzenia: miłość do stworzenia, w mocy której Syn przedwieczny ogołocił samego siebie, uni­żając się aż do śmierci i to śmierci na Krzyżu (por. Flp 2,6nn), pozwala dostrzec jej odwieczny zamiar w niezgłębionej tajem­nicy Bożej pokory, która jest warunkiem transcendentnym moż­liwości powołania świata do istnienia i do życia. Bóg trynitarny „zostawia przestrzeń w sobie samym na Swoje stworzenie: absolutna darmowość miłości, która motywuje Ojca do rozpoczęcia aktu stwórczego, popycha Go do „samo - ograniczenia, aby stworzenie mogło istnieć w wolności. Owe „samo - ograni­czenie, nie jest niczym innym jak szacunkiem Stworzyciela dla odrębności stworzenia, dla jego istnienia w wolności (cho­ciaż dar życia pochodzi od Boga) i wiąże się z ryzykiem możli­wego odrzucenia ze strony stworzenia skończonego, które jest w stanie przeciwstawić się Nieskończonej Miłości.

„Samo - ograniczenie Ojca jest równocześnie ukazaniem pokory Syna: ceną miłości Bożej będzie bolesne skazanie na Krzyż. W posłuszeństwie Bogu, Słowo znajdzie się na wygna­niu bogów bez Boga, w tajemnicy kenozy, która odsłania wiecz­ny zamiar w dyspozycyjności Syna, który pozwolił, żeby być „wydanym na śmierć, ze względu na miłość do stworzenia powołanego do życia. Pokorze obdarowującej Ojca odpowiada pokora przyjmująca Syna: Bóg siebie „ogranicza dając życie i przyjmując śmierć. Jednością tego życia darowanego i tej śmier­ci przyjętej, jest wieczne wydarzenie Ducha Świętego: „samo - ograniczenie Ojca i bolesne wydanie Syna spełniają się w wię­zi Ich nieskończonej miłości, jako oddzielenie, które się rodzi z nieskończonej wspólnoty i ją objawia w znaku odmienności. Duch Święty jest transcendentnym warunkiem odrębności mię­dzy Ojcem i Synem, która nie usuwa wspólnoty i ich nieskoń­czonej komunii, ale i nie anuluje bolesnego dystansu Wielkie­go Piątku. Analogicznie, Duch jest w relacji do tego wszystkie­go, co istnieje, gwarancją, że ono istnieje jako różne od Boga, nie będąc przez to oddzielonym od Boga: tajemnica miłości pokornej, która towarzyszy wiernie „innemu, lecz szanuje całą jego godność i autonomię odrębności.

W tym świetle można stwierdzić, że „Bóg biblijny jest odsunięciem się, a świat staje się dlatego, że On się wycofuje. Odsunięcie się Boga jest „różnicowaniem stwórczym , kenozą miłości przedwiecznej, która dozwala stworzeniu skoń­czonemu zaistnieć oraz trwać w wolności przygodnej. Jest to motyw wiodący doktryny judaistyczno - kabalistycznej „zim - zum boskiego, według którego właśnie świat mógł zaistnieć dlatego, że Bóg się umniejszył. Dla stworzenia kogoś innego jako partnera przymierza, Przedwieczny „skupia się w akcie wolnego samoograniczenia na tyle, żeby stworzenie mogło za­istnieć „na zewnątrz Niego: przestrzeń opuszczona przez Boga staje się środowiskiem życiowym autonomii bytu stworzone­go, warunkiem jego wolności do przyjęcia lub odrzucenia Stwór­cy i Pana historii. Bóg skrywa swoje oblicze, aby uczestnik paktu nie został objęty Jego światłem: Bóg się wycofuje, by Jego uka­zanie się nie spaliło jak ogień różnicy między skończonością świata a nieskończonością Bóstwa. Jego pokora jest warunkiem spoistości świata: zdecydowanie Boga, by być Stwórcą, wiąże się z tym wolnym „samo - ograniczeniem, które pozwala stwo­rzeniu - również stworzeniu diabelskiemu, szatanowi - istnieć. Przedwieczny jest rzeczywiście wielki w swojej pokorze!

Obiekcja, która może się sprzeciwiać tej koncepcji, znaj­duje się w trudności jej harmonii z pewną perspektywą ściśle monoteistyczną: jeśli świat jest rezultatem „samo - ograniczenia Boga, to jego istnienie jest i pozostaje „ograniczające dla Boga. Bóg wobec świata jest autonomicznym Władcą, a świat wobec Boga jest Jego stworzeniem: zatem, mimo wszystko, je­śli Bóg się „kurczy po to, aby świat zaistniał, to wydaje się, że On odstępuje „przestrzeń boską po to, aby się wypełniła przez byt skończony. Wszechobecność Boga mogłaby się wydawać upokorzona i samo potwierdzenie istnienia szatana mogłoby być źle zrozumiane, tzn. na sposób dualizmu o posmaku manichejskim, i to na tyle, że przeciwnik byłby analogicznym począt­kiem do początku w Bogu. Może dlatego nauka zim - zum pozostaje marginalna w stosunku do ortodoksji hebrajskiej, która stoi zazdrośnie na straży zarówno transcendencji, jak i mocy jednoczącej Królestwo Boże, w stosunku do każdego z Jego stworzeń, łącznie z diabłem.

To wiara trynitarna proponuje nową szansę rozumienia doktryny „samo - ograniczenia boskiego: jeśli relacja, która się w Nim dokonuje, nie jest po prostu relacją między Bogiem i światem, ale zasadniczo relacją między Ojcem i Synem w Du­chu Świętym, to „przestrzeń pozostawiona przez Przedwiecz­nego, nie jest zajęta przez jakieś stworzenie względem Niego niższe i hipotetycznie zdolne do „ograniczenia Go - anielskie, demoniczne czy ludzkie - lecz jest zajęta przez inną Obecność Boską. Ojciec robi „miejsce Synowi przyjmującemu, w które­go nieskończonej receptywności jest umieszczony odwieczny warunek zaistnienia stworzenia, będącego celem miłości Bożej i jej przyjęciem. A z drugiej strony, jeśli „samo - ograniczenie boskie jest zawarte w figurze Syna, będącego pokorą posłusz­ną i pozwalającą się wiecznie miłować, to „skupienie się Boga nie zostawia miejsca na hipotetyczne wyłanianie się stworze­nia, alternatywnego w stosunku do bóstwa, lecz zostawia „prze­strzeń na przeobfite wylanie miłości promieniującej od Ojca, na nieskończoną źródłowość jego przedsięwzięć, w której ma początek każde istnienie, energia i życie stworzeń. Ponadto, je­śli boskie ukorzenie się odnoszone jest do Ducha Świętego, jako jedności daru i przyjmowania oraz otwarcia uwalniającego grę przedwiecznej miłości, to kenoza tego, co boskie, nie zostawia miejsca na uprzednie wyniesienie świata stworzonego, lecz na jego permanentną jedność z Bogiem żyjącym. W tym akcie świat zostaje powołany do bytu i umieszczony w relacji do Ojca, od którego pochodzi oraz do Syna, przez którego i w którym każ­da rzecz została stworzona.

Utworzenie doktryny „samo - ograniczenia Boga Przed­wiecznego, tak naprawdę jest tylko możliwe w optyce trynitarnej, która ujmuje relacje w Bogu samym, a nie w czymś „na zewnątrz Niego. Istnienie świata stworzonego nie domaga się „kurczenia się boskości dla ustąpienia „przestrzeni innemu na zewnątrz siebie, lecz odwołuje się do wiecznego dynami­zmu pokornej miłości Trzech, dla której Każdy wychodzi ze siebie, dając się innemu, i „tracąc się dla odnalezienia we wspól­nocie z „innym. Innymi słowy, „samo - ograniczenie boskie, dokonujące się w samym łonie relacji wewnątrztrynitarnych, jest warunkiem możliwości wiecznego istnienia świata stwo­rzonego jako innego od Boga, nie będącego równocześnie od­dzielonym od Niego i na „zewnątrz Jego. Pokora Boża nie jest niczym innym, jak odmiennym imieniem wolności, z którą każda Osoba Boska kocha inną, i z którą Bóg trynitarny stwarza świat z miłości, i z miłości zachowuje go przy życiu i dostarcza mu dynamizmu swojego istnienia.

Bruno Forte. Chrystus - Zwycięzca szatana. Tłum. Krzysztof Guzowski. W: Teologia o szatanie. red. Krzysztof Góźdź. Lublin 2000 s. 162 - 166.

S. 162/163.

P. Gisel. La creazione. Genova 1987 s. 228.

S. 163/164.

Por. przedstawienie tej tradycji u G. Scholem. Schöpfung aus Nichts und Selbstverschränkung Gottes. Eranos-Jahrbuch. 1956 s. 87-119. J. Moltmann przedstawia tę doktrynę w Trinitá e Regno di Dio, Brescia 1983 s. 120nn. i w Dio nella creazione. Brescia 1986 s. 109nn.

S. 164/165.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
67 NIEWIASTA ZWYCIĘŻY SZATANA
Konfesjonał spotkanie w szczególnym gronie (abp Bruno Forte)
Modlitwa o zwycięstwo nad szatanem
Modlitwa o zwycięstwo nad szatanem(1)
72 MSZA ŚW I RÓŻANIEC MOC I ZWYCIĘSTWO NAD SZATANEM
KORONKA O ZWYCIĘSTWO NAD SZATANEM
Modlitwa o zwycięstwo nad szatanem
Modlitwa o zwycięstwo nad szatanem
ZWYCIĘSTWO NAD SZATANEM
silniejsi od zla jak rozpoznac zwyciezyc i unikac szatana
Jak okazywac zwyciestwo nad szatanem John Osteen
Zwycięstwo Chrystusa nad grzechem i szatanem w ujęciu św Leona Wielkiego
Anioł zwyciężający zło i szatana
Anioł zwyciężający zło i szatana
Modlitwa i zwycięstwo nad szatanem
Krótka historia szatana
ŚJ Świadkowie Szatana
Metody układania algorytmów rekurencja, metoda dziel i zwyciężaj, programowanie dynamiczne, metoda

więcej podobnych podstron